Ήμουν δασκάλα και ο άντρας μου ήταν μηχανικός. Είχαμε μια υπέροχη σχέση σε όλη τη διάρκεια του γάμου μας και η κόρη μας ήταν έξυπνη και με καλή συμπεριφορά. Όλοι οι φίλοι και οι συνάδελφοί μας, μάς θαύμαζαν. Το 2006, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Από τα λόγια του Θεού, έμαθα ότι ο Σωτήρας μας, ο Παντοδύναμος Θεός, έχει εκφράσει πολλές αλήθειες για να μας σώσει. Μόνο με πίστη, ανάγνωση των λόγων Του, απόκτηση της αλήθειας, εξάλειψη της αμαρτίας και των διεφθαρμένων διαθέσεων θα έχουμε την προστασία του Θεού κατά τις μεγάλες συμφορές και θα εισέλθουμε στη βασιλεία Του. Έμαθα επίσης ότι η ζωή του καθενός μας έχει δοθεί από τον Θεό και ο Θεός μάς έχει δώσει όλα όσα έχουμε. Ως δημιουργήματα, οφείλουμε να κάνουμε το καθήκον μας. Άρχισα να διαδίδω το ευαγγέλιο και να ποτίζω νεοφώτιστους. Κάθε μέρα ένιωθα πλήρης. Ο άντρας μου παρατήρησε ότι, από τότε που έγινα πιστή, είχα πάντα το χαμόγελο στα χείλη και μου είπε με χαρά: «Παλιά, ήσουν πάντα εξουθενωμένη μετά τη δουλειά και ανησυχούσα για σένα. Ως πιστή, είσαι εξίσου απασχολημένη κάθε μέρα, αλλά τα καταφέρνεις όλο και καλύτερα. Η πίστη είναι κάτι σπουδαίο!» Όμως, τα καλά πράγματα δεν διαρκούν. Σύντομα, άρχισε να με καταπιέζει και να στέκεται εμπόδιο στην πίστη μου.

Μια μέρα τον Μάρτιο του 2007, γύρισε στο σπίτι από τη δουλειά και είπε αυστηρά τη στιγμή που μπήκε μέσα: «Σήμερα, το αφεντικό κάλεσε σε γενική συνέλευση τα στελέχη κάθε τμήματος και είπε πως οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό όλο και αυξάνονται, πράγμα που πανικοβάλλει το Κόμμα. Η Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού είναι κύριος εθνικός στόχος και κάθε πιστός στον Παντοδύναμο Θεό υπόκειται σε σύλληψη από το Κόμμα. Χειρότερα δε, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς όποιος διαπιστωθεί ότι είναι πιστός ή έχει συγγενή στην Εκκλησία θα απολυθεί, δίχως εξαίρεση! Κανείς δεν ξέρει για την πίστη σου στο σχολείο, οπότε απαρνήσου την προτού να είναι αργά. Θα συλληφθείς αν το μάθει το αφεντικό σου!» Σκέφτηκα: Η πίστη είναι το σωστό μονοπάτι, δεν παραβιάζει τον νόμο. Γιατί να θέλει το Κόμμα να με εμποδίσει; Έτσι, του είπα: «Όταν η Κίνα έγινε μέλος του ΠΟΕ, δεν δήλωσε ότι υπάρχει ελευθερία πίστης στην Κίνα; Γιατί αυτή η καταστολή τώρα; Τι κακό υπάρχει στην πίστη μου;» Θύμωσε πάρα πολύ και μου απάντησε: «Ξέρω ότι η πίστη είναι κάτι καλό, αλλά το Κόμμα δεν την επιτρέπει, οπότε τι να κάνουμε; Το πρόβατο δεν τα βάζει με τον λύκο. Αν κρατήσεις την πίστη σου, μπορεί να συλληφθείς και να φυλακιστείς. Αυτό δεν θα κατέστρεφε την οικογένειά μας; Απαρνήσου την πίστη για χάρη αυτής της οικογένειας!» Όταν τον άκουσα να το λέει αυτό, αγανάκτησα. Δεν είχα φανταστεί ότι για να μην πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, το Κόμμα θα τους ασκούσε πίεση μέσω των εργοδοτών τους, αλλά αυτό εξηγούσε την αλλαγή στάσης του άντρα μου. Αναρωτήθηκα αν το Κόμμα θα με άφηνε να τη γλιτώσω εάν μάθαινε για την πίστη μου. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είσαι πιστός στην Κίνα; Θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού που μου είχε διαβάσει μια αδελφή. «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας διώκει τον Θεό και είναι εχθρός Του, οπότε, σε αυτήν τη χώρα, όσοι πιστεύουν στον Θεό υπόκεινται σε εξευτελισμό και καταπίεση, και ως αποτέλεσμα, τα λόγια αυτά εκπληρώνονται μέσα σας, σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων. Επειδή το έργο ξεκινάει σε μια χώρα που εναντιώνεται στον Θεό, όλο το έργο του Θεού έρχεται αντιμέτωπο με φοβερά εμπόδια, και πολλά από τα λόγια Του χρειάζονται χρόνο για να πραγματοποιηθούν· συνεπώς, οι άνθρωποι ραφινάρονται ως αποτέλεσμα των λόγων του Θεού, κάτι το οποίο επίσης αποτελεί μέρος των δεινών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να πραγματοποιήσει το έργο Του στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —αλλά μέσω αυτής της δυσκολίας ο Θεός πραγματοποιεί ένα στάδιο του έργου Του, εκδηλώνοντας τη σοφία Του και τις θαυμαστές πράξεις Του, και χρησιμοποιώντας αυτήν την ευκαιρία για να ολοκληρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;). Επίσης, είχε συναναστραφεί αυτό: «Το ΚΚΚ είναι ένα αθεϊστικό κόμμα. Μισεί τον Θεό και Του αντιτίθεται. Ως πιστοί σε μια χώρα που αυτό κυβερνά, η καταπίεση και η ταπείνωση είναι κάτι βέβαιο. Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε, “Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών” (Κατά Ματθαίον 5:10). Με αυτά τα καταπιεστικά περιβάλλοντα, ο Θεός τελειώνει την πίστη μας. Το να μπορείς να μείνεις σταθερός σε ένα επώδυνο περιβάλλον είναι αυτό που ο Θεός εγκρίνει πιο πολύ!» Αυτό μου έδωσε πίστη. Δεν θα τα παρατούσα λόγω της καταπίεσης του Κόμματος. Όπως κι αν με εμπόδιζε ο σύζυγός μου, ήμουν αποφασισμένη να πιστεύω.

Για ένα διάστημα, είχαν σχεδόν καθημερινές συσκέψεις στη δουλειά του, όπου τόνιζαν ότι απαγορευόταν οι υπάλληλοι ή οι συγγενείς αυτών να είναι πιστοί. Ο άντρας μου μού έκανε κήρυγμα για την ιδεολογία σχεδόν κάθε μέρα. Ένα βράδυ, όταν επέστρεψα από μια συνάθροιση, μου είπε, με σοβαρή έκφραση: «Πήγες πάλι σε συνάθροιση; Πόσες φορές σου το έχω πει ότι δεν μπορείς να πηγαίνεις σε συναθροίσεις —γιατί δεν με ακούς; Ξέρεις ότι το Κόμμα απαγορεύει τη θρησκεία. Το αφεντικό μας, μάς λέει και μας ξαναλέει ότι το Κόμμα δεν θα τη χαρίσει στους πιστούς του Παντοδύναμου Θεού! Εμμένοντας τώρα στην πίστη σου, δεν πας γυρεύοντας για μπελάδες;» Του είπα: «Η πίστη δεν παραβιάζει τον νόμο. Με ποιο δικαίωμα την απαγορεύει το Κόμμα;» Η απάντησή του ήταν: «Το Κόμμα δεν ενδιαφέρεται αν παραβιάζεις νόμους ή όχι. Οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό θεωρούνται πολιτικοί εγκληματίες. Αν συλληφθείς από το Κόμμα λόγω της πίστης σου, όχι μόνο θα καταστραφεί η φήμη σου, μα θα κινδυνεύσει και η ζωή σου και θα εμπλακεί και η οικογένειά σου». Είπα στον άντρα μου: «Γνωρίζεις πολύ καλά ότι το Κόμμα είναι αντίθεο, αλλά είσαι με το μέρος του, με εμποδίζεις. Δεν φοβάσαι την τιμωρία;» Είπε απαξιωτικά: «Σημασία δεν έχει η τιμωρία, αλλά το να ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση πάνε τα πράγματα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι στην εξουσία, οπότε αν θέλεις να επιβιώσεις, δεν πρέπει να κάνεις αυτό που λέει; Το Κόμμα με πληρώνει. Πρέπει να μιλώ και να ενεργώ για λογαριασμό του. Κι εσένα το Κόμμα είναι αυτό που σου δίνει δουλειά και μισθό, γιατί λοιπόν να σου τη χαρίσουν αν ακολουθείς τον Θεό κι όχι το Κόμμα; Πρέπει να γνωρίζεις τι διακυβεύεται! Θα πας με το Κόμμα ή με τον Παντοδύναμο Θεό; Πρέπει να διαλέξεις σήμερα!» Ήμουν πολύ διχασμένη. Αν κρατούσα την πίστη μου, μπορεί να το μάθαινε ο εργοδότης μου. Θα έχανα τη θέση μου και πολύ πιθανόν να με συλλάμβαναν. Ήμουν σ’ αυτήν τη θέση για δέκα χρόνια. Είχα δουλέψει σκληρά και είχα προαχθεί στη μέση εκπαίδευση. Οι μαθητές με θαύμαζαν, οι γονείς με σέβονταν και οι συνάδελφοι με φθονούσαν, ενώ ο διευθυντής με αναγνώριζε και με ενέκρινε. Όπου κι αν πήγαινα, συγγενείς και φίλοι μού φέρονταν πολύ καλά. Αν έχανα τη δουλειά μου, οι δικοί μου θα με απέρριπταν, οι άλλοι θα με χλεύαζαν, οι συνάδελφοί μου θα με περιφρονούσαν. Φοβόμουν ότι θα καταστρεφόταν η φήμη μου αν συνέβαινε αυτό. Τότε σκέφτηκα: «Το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού είναι το τελικό στάδιο του έργου Του για τη σωτηρία μας. Θα διώξουμε τη διαφθορά μόνο αν υποβληθούμε στην κρίση και την κάθαρσή του Θεού. Θα επιζήσουμε από τις συμφορές υπό την προστασία του Θεού και θα έχουμε έναν όμορφο προορισμό. Αν χάσουμε την ευκαιρία, θα το μετανιώνουμε μια ζωή». Σκέφτηκα κάτι που λέει ο Θεός. «Αν είσαι υψηλού κύρους, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την αποστολή από Αυτόν, προκειμένου να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι ο πιο σημαντικός σκοπός στη γη και το πιο δίκαιο εγχείρημα της ανθρωπότητας. Αν απορρίπτεις το κάλεσμα του Θεού για χάρη του κύρους και για τους δικούς σου σκοπούς, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι καταραμένα, ακόμα και απεχθή από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Τα λόγια του Θεού φώτισαν την καρδιά μου. Το να πιστεύεις, να επιδιώκεις την αλήθεια και να κάνεις το καθήκον σου είναι τα μόνα πράγματα με αξία και νόημα. Όμως, μπρος στην επιλογή μεταξύ πίστης και εργασίας, περιοριζόμουν από το όνομα και τη θέση μου, φοβούμενη ότι το Κόμμα θα μου έπαιρνε τη δουλειά λόγω της πίστης μου, κι έτσι θα καταστρεφόταν η φήμη μου. Για μένα, σημασία είχαν η καριέρα και το όνομά μου. Αλλά τι θα μου πρόσφεραν αυτά τα πράγματα; Απλώς θα ικανοποιούσαν προσωρινά τη ματαιοδοξία μου. Δεν θα με βοηθούσαν να αποκτήσω την αλήθεια ή να απαλλαγώ απ’ τη διαφθορά. Και τι νόημα έχει ο θαυμασμός των άλλων; Γνώριζα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι εχθρός του Θεού. Αν, για να κρατήσω τη δουλειά μου και να χαίρω κύρους και φήμης, απαρνιόμουν την πίστη, βιώνοντας μια ανέντιμη ύπαρξη υπό την εξουσία του, δεν θα πρόδιδα τον Θεό; Δεν έπρεπε να γίνω τέτοιος άνθρωπος. Και έτσι, είπα στον άντρα μου πολύ ήρεμα, «Δεν θα απαρνηθώ ποτέ την πίστη μου». Με κοίταξε στα μάτια και είπε αυστηρά: «Αν δεν το κάνεις, θα σε καταγγείλω στην αστυνομία και θα σε συλλάβουν». Καθώς μιλούσε, σχημάτιζε τον αριθμό. Έμεινα αποσβολωμένη εκείνη τη στιγμή. Γνώριζε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα καταπιέζει τους πιστούς, κι όμως θα με παρέδιδε σε αυτούς. Έτσι δεν θα με έριχνε στον λάκκο με τα φίδια; Για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, αγνόησε τη συζυγική μας αγάπη, και θέλησε να με καταγγείλει για να απαρνηθώ την πίστη μου. Δεν μπορούσα να ενδώσω. Έπειτα, με ρώτησε ξανά και ξανά: «Αποφάσισες;» Είπα: «Ακόμη και αν φυλακιστώ, θα κρατήσω την πίστη μου!» Το πρόσωπό του χλώμιασε και πέταξε το τηλέφωνο στο πάτωμα θυμωμένος.

Θυμάμαι, μια νύχτα, όταν με είδε να διαβάζω τα λόγια του Θεού, η έκφρασή του άλλαξε αμέσως και είπε: «Πόσες φορές σου το έχω πει; Στην Κίνα, δεν μπορείς να έχεις πίστη! Από την κεντρική κυβέρνηση μέχρι τις τοπικές αρχές, από τη διοίκηση μέχρι τον κάθε υπάλληλο, τα πάντα παρακολουθούνται και εκτελούνται, σε όλα τα επίπεδα. Το Κόμμα θα σε πιάσει αν συνεχίσεις να πιστεύεις στον Θεό!» Το να τον ακούω να το επαναλαμβάνει συνεχώς και να σκέφτομαι ότι, ως πιστή στη χώρα του Κόμματος, κινδύνευα να με συλλάβουν, ήταν πολύ τρομακτικό. Θα μπορούσα να αντέξω τα βασανιστήρια εάν με συνελάμβαναν; Κι αν με χτυπούσαν μέχρι θανάτου ή αναπηρίας; Αν δεν άντεχα τα βάσανα και γινόμουν Ιούδας, προδίδοντας τον Θεό, αυτό δεν θα ήταν το τέλος της ζωής μου; Ήξερα ότι δεν ήμουν σε καλή κατάσταση, οπότε προσευχήθηκα νοερά στον Θεό ζητώντας πίστη για να μη χάσω τη μαρτυρία εν μέσω της καταπίεσης και των κακουχιών. Διάβασα αυτό στα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους, όλα γίνονται ασήμαντα και κανείς δεν μπορεί να τους νικήσει. Τι θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό από τη ζωή; Έτσι, ο Σατανάς δεν μπορεί πλέον να κάνει τίποτα μέσα στους ανθρώπους, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει με τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 36). Τα λόγια του Θεού είναι τόσο εύστοχα. Όταν είμαστε έτοιμοι να ρισκάρουμε τη ζωή μας και δεν μας περιορίζει ο θάνατος, τα χέρια του Σατανά είναι δεμένα. Φοβόμουν μη με χτυπήσουν μέχρι θανάτου οι αστυνομικοί, επειδή δεν είχα πίστη. Εκτιμούσα υπερβολικά τη ζωή μου. Ο Θεός κυβερνά τα πάντα, ακόμη και τη ζωή και τον θάνατό μας. Έπρεπε να παραδοθώ στον Θεό και να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Ακόμη κι αν με χτυπούσαν μέχρι θανάτου, θα ήταν δίωξη για χάρη της δικαιοσύνης, κάτι που αξίζει. Με την πίστη που απέκτησα από τα λόγια του Θεού, διάβασα κάποια στον άντρα μου: «Πιστεύουμε ότι καμιά χώρα ή εξουσία δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο αυτού που επιθυμεί να πετύχει ο Θεός. Αυτοί που παρεμποδίζουν το έργο του Θεού, αντιστέκονται στον λόγο του Θεού και ενοχλούν και βλάπτουν το σχέδιο του Θεού, τελικά θα τιμωρηθούν από τον Θεό. Αυτός που αψηφά το έργο του Θεού, θα σταλεί στην κόλαση. Οποιαδήποτε χώρα αψηφά το έργο του Θεού, θα καταστραφεί. Οποιοδήποτε έθνος υψώνεται για να εναντιωθεί στο έργο του Θεού, θα αφανιστεί από προσώπου γης και θα παύσει να υπάρχει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Έδωσα στον άντρα μου μαρτυρία για τη δίκαιη διάθεση του Θεού, που δεν ανέχεται προσβολή. Οι συλλήψεις και διώξεις πιστών από το Κόμμα συνιστούν κακές πράξεις και αντίσταση στον Θεό. Ο Θεός θα το τιμωρήσει. Υποστηρίζοντας το Κόμμα κι εμποδίζοντας την πίστη μου, έκανε και εκείνος μαζί τους κακό. Αφού με άκουσε, είπε απελπισμένος: «Νομίζεις ότι είναι κάτι που θέλω; Το Κομμουνιστικό Κόμμα το προκαλεί. Αν δεν εμποδίσω την πίστη σου, μπορεί να χάσω τα προς το ζην μου. Εμένα γιατί δεν με σκέφτεσαι; Αν συλληφθείς και φυλακιστείς λόγω πίστης, αν δεν σε σκοτώσουν, στην καλύτερη θα σε σακατέψουν. Να κάτσω άπραγος ενώ υποφέρεις; Τι μπορώ να κάνω για απαρνηθείς την πίστη σου;» Του είπα: «Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο αληθινός Θεός. Δεν την απαρνηθώ ποτέ!» Ήταν τρομακτικό —όταν είδε ότι δεν ενέδιδα, έγινε βίαιος. Έξαλλος μου είπε: «Αν συλληφθείς για την πίστη σου, θα είναι αδιέξοδο. Πας γυρεύοντας να πέσεις στα χέρια τους. Πες μου, τι θα σου μείνει να πιστεύεις όταν θα είσαι νεκρή;» Στη συνέχεια, με κάρφωσε στο κρεβάτι σαν τρελός, έσφιξε δυνατά τον λαιμό μου και είπε: «Θα σε πνίξω! Να δούμε τότε αν θα πιστεύεις!» Με έπνιγε, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και πάλευα όσο μπορούσα, αλλά αυτό δεν ωφελούσε. Λιποθύμησα. Καθώς συνερχόμουν σιγά σιγά, σκεφτόμουν ότι ο άντρας μου, που δεν με είχε χτυπήσει ποτέ σε τόσα χρόνια γάμου, είχε γίνει τόσο κακός απέναντί μου για να προστατεύσει τη θέση του, που παραλίγο να με πνίξει. Ήμουν συντετριμμένη. Επίσης μισούσα το Κόμμα ακόμη περισσότερο. Αν δεν απειλούσαν τις δουλειές και το μέλλον των συγγενών, ο άντρας μου δεν θα ήταν ποτέ τόσο ανηλεής.

Όποτε ασκούσαν μεγαλύτερη πίεση στον άντρα μου από τη δουλειά του, με δίωκε πιο σκληρά. Μια μέρα, όταν γύρισε σπίτι από ένα συμβούλιο, μού έκανε άλλο ένα ιδεολογικό κήρυγμα και είπε ότι, υπό την κυριαρχία του ΚΚΚ, όλη η οικογένεια υποφέρει αν ένα μέλος της είναι πιστό, άρα έπρεπε να πάψω να πιστεύω, αλλιώς εμείς θα χάναμε τις δουλειές μας και οι σπουδές και η καριέρα της κόρης μας θα επηρεάζονταν. Με ρώτησε με τι μούτρα θα κυκλοφορούσε η κόρη μας αν φυλακιζόμουν για την πίστη μου και είπε πως ακόμη κι αν δεν σκεφτόμουν εμάς, έπρεπε να σκεφτώ εκείνη. Σκέφτηκα πως, αν το Κόμμα φρόντιζε να χάσει ο άντρας μου τη δουλειά του και να καταστραφεί το μέλλον της κόρης μου, δεν θα με μισούσαν και οι δύο για πάντα; Αναστατωμένη, επικαλέστηκα νοερά τον Θεό ζητώντας Του να με καθοδηγήσει. Θυμήθηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Από όσα συμβαίνουν στο σύμπαν, δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο δεν έχω τον τελικό λόγο. Υπάρχει κάτι που δεν βρίσκεται στα χέρια Μου; Ό,τι λέω γίνεται και, ποιος μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να Μου αλλάξει την άποψη; […] Δεν έχω κάνει Εγώ προσωπικά αυτές τις ρυθμίσεις;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 1). Τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού. Το αν θα χάναμε τις δουλειές μας, το αν θα επηρεάζονταν οι σπουδές της κόρης μου και το αν θα έπιανε δουλειά ήταν κανονισμένα από τον Θεό. Μόνο ο Θεός μπορεί να καθορίσει τα πάντα, όχι το Κόμμα. Με αυτή τη σκέψη, είπα στον άντρα μου: «Ο Θεός κρατά στα χέρια Του τη μοίρα μας και την κυβερνά. Νομίζεις ότι αν ακούσεις το Κόμμα, η δουλειά σου θα είναι εξασφαλισμένη; Το Κόμμα δεν έχει καν τον έλεγχο της δικής του μοίρας, πώς να ελέγξει τη μοίρα των άλλων;» Ανταπάντησε, θυμωμένος: «Αν θέλεις ντε και καλά να είσαι πιστή, το Κόμμα θα σε πιάσει. Στέλνουν τους πιστούς που πιάνουν στον θάνατο. Καλύτερα να πεθάνεις από τα δικά μου χέρια». Πριν καν αντιδράσω, έτρεξε στην κουζίνα σαν αλλοπαρμένος, άρπαξε ένα μαχαίρι, στάθηκε μπροστά μου και, κρατώντας το ψηλά, είπε αυστηρά: «Θα παραμείνεις πιστή ή θα έχεις μια καλή ζωή; Αν επιμένεις να είσαι πιστή, θα σου κόψω τον λαιμό!» Θυμωμένη και τρομαγμένη, επικαλέστηκα από μέσα μου τον Θεό. Τη στιγμή εκείνη, η κόρη μας πετάχτηκε από το δωμάτιό της, στάθηκε μπροστά μου και ούρλιαξε: «Μπαμπά! Αν θες να τη σκοτώσεις, πρέπει πρώτα να σκοτώσεις εμένα!» Ξαφνιάστηκε με αυτό που έκανε και με τα μάτια του καρφωμένα πάνω της, το πρόσωπό του πάγωσε. Κατέβασε αργά το χέρι που κρατούσε το μαχαίρι. Ένιωσα μια ανεξήγητη αίσθηση χαμού και πόνου μέσα μου, ενώ έκλαιγα από θλίψη και αγανάκτηση. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ο άντρας μου θα απειλούσε τη ζωή μου επειδή πίστευα. Δεν ήταν ο άντρας που είχα παντρευτεί. Ήταν ξεκάθαρα ένας δαίμονας!

Μια μέρα, διάβασα τα εξής τα λόγια του Θεού: «Γιατί ένας σύζυγος αγαπά τη γυναίκα του; Γιατί μια σύζυγος αγαπά τον άντρα της; Γιατί τα παιδιά έχουν χρέος προς τους γονείς τους; Γιατί οι γονείς λατρεύουν τα παιδιά τους; Τι λογής προθέσεις τρέφουν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι; Δεν έχουν πρόθεση να ικανοποιήσουν τα δικά τους σχέδια και τις εγωιστικές τους επιθυμίες; Έχουν πράγματι πρόθεση να ενεργήσουν για χάρη του σχεδίου διαχείρισης του Θεού; Ενεργούν πραγματικά για χάρη του έργου του Θεού; Έχουν πρόθεση να εκπληρώσουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). «Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό —είτε είναι μέσα είτε έξω από αυτό το ρεύμα— είναι ένας αντίχριστος! Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι οι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι οι ανθιστάμενοι που δεν πιστεύουν στον Θεό; Δεν είναι αυτοί που είναι ανυπάκουοι στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού. Στο μυαλό μου έπαιξαν διαδοχικά σαν σε ταινία οι σκηνές όπου ο άντρας μου με καταπίεζε. Γιατί, ενώ ποτέ δεν μου είχε φωνάξει ούτε με είχε χτυπήσει, με δίωκε με όποιον τρόπο μπορούσε από τότε που έγινα πιστή; Γιατί τόσα χρόνια γάμου να κατέρρεαν μπρος στο προσωπικό κέρδος; Δεν υπάρχει αληθινή αγάπη μεταξύ ανθρώπων. Ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλο. Παλιά, ο άντρας μου ήταν καλός μαζί μου επειδή δούλευα, έβγαζα χρήματα και γεννούσα τα παιδιά του. Στα μάτια του, ήμουν χρήσιμη. Μα τώρα που επέλεξα την πίστη, κάτι που επηρέαζε τα συμφέροντά του, δεν τον ένοιαζε η σχέση μας. Για να εμποδίσει την πίστη μου, ήθελε να με καταγγείλει στην αστυνομία, με έπνιξε μέχρι λιποθυμίας και με απείλησε ακόμη και με μαχαίρι. Επέμενε ότι δεν ήθελε να έχω πίστη επειδή σκεφτόταν εμένα και φοβόταν ότι θα με συλλάβουν, μα σκεφτόταν τον εαυτό του. Έβαλε τη δική του καριέρα και φήμη πάνω από όλα. Για να προστατέψει το βιος του, ήταν πρόθυμος να γίνει υπηρέτης του Κόμματος, ο λακές του, σπρώχνοντάς με σε αδιέξοδο. Με ποταπές, κακές τακτικές πήγε να με εμποδίσει να πιστεύω στον Θεό. Ήταν ένας δαίμονας που μισούσε τον Θεό και Του αντιστεκόταν. Έπειτα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού. «Ως κάποιος που είναι κανονικός και που επιδιώκει την αγάπη προς τον Θεό, η είσοδος στη βασιλεία για να καταστείτε μέλη του λαού του Θεού είναι το αληθινό μέλλον σας, καθώς και μια ζωή που έχει ύψιστη αξία και σημασία· κανείς δεν είναι πιο ευλογημένος από εσάς. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, ζουν για τη σάρκα και για τον Σατανά, αλλά σήμερα, εσείς ζείτε για τον Θεό, και ζείτε για να κάνετε το θέλημά Του. Γι’ αυτό λέω ότι η ζωή σας είναι εξαιρετικά ουσιαστική. Μόνο η ομάδα των ανθρώπων που έχει επιλεγεί από τον Θεό, είναι σε θέση να διαγάγει μια ζωή υψίστης σημασίας: Κανείς άλλος στη γη δεν είναι ικανός να διαγάγει μια ζωή τέτοιας αξίας και νοήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνώρισε το νεότερο έργο του Θεού και ακολούθησε τα βήματά Του). Τα λόγια του Θεού με ενέπνευσαν πολύ και με βοήθησαν να δω το νόημα της ζωής. Μόνο αν πιστεύεις, επιδιώκεις την αλήθεια και κάνεις το καθήκον ενός δημιουργήματος θα ζήσεις μια ζωή με νόημα και αξία. Είχα δουλέψει πολύ σκληρά στον έξω κόσμο και είχα αποκτήσει όνομα, αλλά μέσα μου ένιωθα άδεια και μίζερη. Θα αρρώσταινα από την εξάντληση και η φωνή μου είχε γίνει τόσο βραχνή, που μετά βίας μπορούσα να μιλήσω. Τότε, ένιωσα πραγματικά ότι οι τιμητικές διακρίσεις και ο θαυμασμός που είχα κερδίσει δεν θα επέλυαν την ασθένειά μου ή την πνευματική μου κενότητα. Η φήμη που είχα ανά τα χρόνια δεν θα με βοηθούσε να αποκτήσω την αλήθεια ούτε θα με έσωζε από τη διαφθορά του Σατανά. Επιπλέον, στα χρόνια που δίδασκα, εμφυσούσα στους μαθητές μου κάθε λογής πράγματα που αρνούνται τον Θεό. Έπλεκα συνεχώς το εγκώμιο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αν συνεχιζόταν αυτό, με τίποτα δεν θα είχα καλό αποτέλεσμα. Έπρεπε να πάψω να υπηρετώ το Κόμμα. Προσευχήθηκα στον Θεό, ζητώντας Του να μου δώσει μια διέξοδο. Αργότερα, όταν πήγα για ένα τσεκ απ, ο γιατρός μού είπε: «Ο λαιμός σου είναι χάλια. Έχει αλλάξει χρώμα και έχει διογκωθεί από το αίμα. Έχει πρηστεί τόσο, που επηρεάζει τις φωνητικές σου χορδές. Είσαι δασκάλα. Αν δεν σταματήσεις να καταπονείς τον λαιμό σου, ίσως χάσεις τελείως τη φωνή σου». Στη συνέχεια, μου συνέστησε εξάμηνη αναρρωτική άδεια. Ευχαρίστησα από καρδιάς τον Θεό. Θα είχα χρόνο να διαβάζω τα λόγια Του και να κάνω το καθήκον μου, όμως ο άντρας μου προσπάθησε να με εμποδίσει με ποταπά μέσα.

Τον Φεβρουάριο του 2009, κάλεσε σπίτι μας δύο συμμαθητές μου και τον μικρό μου αδερφό. Με έβαλαν με το ζόρι στο αμάξι και με πήγαν στο ψυχιατρείο. Μα δεν είχα κάτι, έτσι το ψυχιατρείο αρνήθηκε να μου κάνει εισαγωγή. Ο άντρας μου είπε: «Ξέρεις ότι το Κόμμα συλλαμβάνει πιστούς κι ότι αυτό είναι θανατική καταδίκη, αλλά εσύ επιμένεις να είσαι πιστή. Μόνο κάποιος με ψυχικό πρόβλημα δεν φοβάται τον θάνατο. Σ’ αυτό το ψυχιατρείο, δεν κάνουν πολλές εξετάσεις. Το επαρχιακό ψυχιατρείο έχει καλύτερες εγκαταστάσεις και πιο ικανούς γιατρούς. Θα σε πάω εκεί για τσεκ απ για να δούμε αν είσαι ψυχικά άρρωστη». Απάντησα θυμωμένη: «Μάλλον εσύ έχεις το ψυχικό πρόβλημα. Δεν είναι ότι δεν φοβάμαι να πεθάνω. Επιλέγω την πίστη ακόμη κι αν πεθάνω, γιατί ξέρω ότι ο Παντοδύναμος Θεός είναι η έλευση του Σωτήρα. Έχει εκφράσει πολλές αλήθειες, μπορεί να μας σώσει απ’ την αμαρτία και τις συμφορές. Οι άπιστοι που δεν δέχονται την κρίση και την κάθαρση του Θεού, θα πεθάνουν στις συμφορές». Όμως, εκείνος δεν άκουγε. Νωρίς το επόμενο πρωί με ανάγκασε να πάω στο επαρχιακό ψυχιατρείο. Ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο και είδα μια τρελή, κουλουριασμένη στο πάτωμα του διαδρόμου, δεμένη με μια πολύ βαριά αλυσίδα. Ένας μεσήλικας κρατούσε από τη μια άκρη την αλυσίδα και την τραβούσε με πολλή δύναμη, σέρνοντας τη γυναίκα στο πάτωμα. Εκείνη, φοβισμένη, με τα χέρια τεντωμένα κρατούσε την αλυσίδα, παλεύοντας και ουρλιάζοντας με όλη της τη δύναμη. Βλέποντας τα σαν άχυρα μαλλιά της, τον τρόμο στο πρόσωπό της κι ακούγοντας τις σπαραχτικές κραυγές της, μου κόπηκε το αίμα. Εκείνη τη στιγμή με κυρίευσε μια αίσθηση πόνου και άδικου. Το θεώρησα τρομερή προσβολή για την αξιοπρέπειά μου και ήθελα να κάνω μεταβολή και να φύγω από εκείνο το καταραμένο μέρος, όμως δεν μπορούσα. Ο άντρας μου με ακολουθούσε σε κάθε βήμα. Τότε θυμήθηκα κάτι από τα λόγια του Θεού. «Πόσες άγρυπνες νύχτες πέρασε ο Θεός, λόγω του έργου για την ανθρωπότητα. Από τα πιο υψηλά σημεία μέχρι τα πιο μεγάλα βάθη, Εκείνος κατέβηκε στην ζωντανή κόλαση όπου ζει ο άνθρωπος, προκειμένου να περάσει τις ημέρες Του με τον άνθρωπο. Ποτέ Του δεν παραπονέθηκε για την αθλιότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, και ποτέ Του δεν τους επέκρινε για την ανυπακοή τους, παρά υπομένει μέγιστο εξευτελισμό, την ώρα που φέρει ο ίδιος εις πέρας το έργο Του. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να ανήκει στην κόλαση; Πώς θα μπορούσε να περάσει τη ζωή Του στην κόλαση; Όμως, για χάρη όλης της ανθρωπότητας, ώστε όλη η ανθρωπότητα να βρει πιο σύντομα ανάπαυση, Εκείνος υπέμενε τον εξευτελισμό και την αδικία για να έρθει στη γη και εισήλθε ο ίδιος στην “κόλαση” και στον “Άδη”, μέσα στο στόμα του λύκου, για να σώσει τον άνθρωπο. Με τι προσόντα μπορεί ο άνθρωπος να αντιτίθεται στον Θεό; Τι λόγο έχει να παραπονιέται για τον Θεό; Πώς έχει το θράσος να αντικρίζει τον Θεό;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (9)]. Για να σώσει την ανθρωπότητα, ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες και ήρθε στην αθεϊστική Κίνα, εμφανίστηκε κι εργάζεται στον πιο κακό και αντίθεο τόπο, βιώνοντας την καταπίεση και την καταδίκη του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου και υπομένοντας μεγάλη ταπείνωση, αλλά τα δέχεται όλα αδιαμαρτύρητα. Είναι ο Κύριος της δημιουργίας, τόσο υπέρτατος και έντιμος, μα ήρθε να ζήσει ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους, υπομένοντας τεράστια ταπείνωση, εκφράζοντας αλήθειες και κάνοντας αθόρυβα το έργο της σωτηρίας μας. Όμως εγώ, όντας διεφθαρμένη, βλέποντας ότι θα με συνέδεαν με τους ψυχικά ασθενείς, ένιωθα ότι η αξιοπρέπειά μου είχε πληγωθεί και ότι ήταν ταπεινωτικό. Θέλησα να αποδράσω. Δεν είχα την παραμικρή διάθεση να υποφέρω για χάρη της αλήθειας. Ένιωσα ντροπή γι’ αυτήν τη σκέψη, έτσι, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό και ορκίστηκα πως ό,τι κι αν αντιμετώπιζα στη συνέχεια ή όποια ταπείνωση κι αν βίωνα, δεν θα ενέδιδα στον Σατανά. Ο γιατρός μού έδωσε απλώς μια-δυο σακούλες με φάρμακα και με έστειλε στο σπίτι. Όταν ο άντρας μου είδε ότι δεν μπορούσε να εμποδίσει την πίστη μου, απλώς με αγνόησε και ανέλαβα πάλι ένα καθήκον. Τον Οκτώβριο του ’12, όταν ένας Ιούδας μάς κατέδωσε, η αστυνομία έμαθε ότι ίσως ήμουν επικεφαλής εκκλησίας και με έθεσε υπό παρακολούθηση. Για να μη με συλλάβουν, έπρεπε να πάω να κάνω το καθήκον μου σε άλλη περιοχή. Αργότερα έμαθα πως μόλις έφυγα, πήγαν στο σπίτι μου αστυνομικοί για να με συλλάβουν. Συνέλαβαν τρεις άλλους αδελφούς για να τους ανακρίνουν για το πού βρισκόμουν και εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό για να με πιάσουν. Δύο μήνες μετά, η Ταξιαρχία Εθνικής Ασφάλειας έψαξε το σπίτι μου, κατέσχεσε βιβλία των λόγων του Θεού και είπαν στον άντρα μου ότι θα με έπιαναν ακόμη κι αν έφτανα στα πέρατα της γης. Κάθε μέρα πήγαιναν άτομα από το Γραφείο Παιδείας στο σπίτι μου και πίεζαν τον άντρα μου να με ψάξει. Ήμουν σχεδόν στην κορυφή της λίστας του ΚΚΚ με τους πιο καταζητούμενους.

Χρησιμοποίησαν και το παιδί μου για να γυρίσω σπίτι. Ένα απόγευμα, στα τέλη Δεκεμβρίου, έλαβα μια απρόσμενη κλήση από την κόρη μου: «Μαμά, φοβόμουν να σε πάρω. Η αστυνομία σε ψάχνει παντού και έψαξε το σπίτι μας. Σε καλώ τώρα για να σου πω ότι οι επικεφαλής του Γραφείου Εκπαίδευσης και του σχολείου σου μάς ζήτησαν να σου πούμε ότι θέλουν να απαρνηθείς την πίστη σου και να γυρίσεις στο σπίτι και ότι υπόσχονται πως δεν θα σε θεωρήσουν υπεύθυνη. Είπαν επίσης ότι εφόσον γυρίσεις στο σπίτι, ακόμη κι αν δεν πας ποτέ στη δουλειά, θα σου πληρώνουν ολόκληρο μισθό». Αγανάκτησα μόλις το άκουσα αυτό. Το Κόμμα χρησιμοποιούσε το κύρος και τα λεφτά ως δέλεαρ για να απαρνηθώ την πίστη. Πόσο ποταπό! Αυτό που με έθλιβε πιο πολύ ήταν ότι η κόρη μου έμοιαζε να εμπιστεύεται τα λεγόμενα της κυβέρνησης και του σχολείου. Από αυτό, είδα καθαρά πως το Κομμουνιστικό Κόμμα ξεγελούσε και χρησιμοποιούσε τον άντρα μου και την κόρη μου. Είπα στην κόρη μου αποφασιστικά: «Αγάπη μου, το βλέπεις με μεγάλη αφέλεια. Ξέρεις τι θα συνέβαινε αν γύριζα στο σπίτι; Θα ’μουν σαν αρνί που το ρίχνουν στους λύκους. Δεν γίνεται να γυρίσω». Εκείνη απάντησε με αγωνία: «Είπαν πως αν δεν γυρίσεις στο σπίτι, θα σου αφαιρέσουν πάνω από 20 συντάξιμα χρόνια. Μαμά, αν δεν γυρίσεις, θα αναγκάσουν τον μπαμπά να σε χωρίσει και εμένα να διακόψω τις σχέσεις μαζί σου. Αν δεν έρθεις στο σπίτι, δεν θα είσαι πια η μαμά μου». Έμεινα εμβρόντητη. Το Κόμμα δεν με έκανε να χάσω μόνο το βιος μου, μα ανάγκαζε τον άντρα μου να με χωρίσει και την κόρη μου να κόψει κάθε σχέση μαζί μου. Πόσο κακό και ποταπό! Μισούσα το Κόμμα με όλη μου την καρδιά. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού. «Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! Ποιος έχει αγκαλιάσει το έργο του Θεού; Ποιος έχει δώσει τη ζωή του ή έχει χύσει αίμα για το έργο του Θεού; Από τη μία γενιά στην άλλη, από γονιό σε παιδί, ο υπόδουλος άνθρωπος έχει απότομα υποδουλώσει τον Θεό. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλέσει οργή; Χιλιάδες χρόνια μίσους έχουν συγκεντρωθεί μέσα στην καρδιά, χιλιετίες αμαρτιών έχουν χαραχτεί στην καρδιά. Πώς θα μπορούσε αυτό να μην προκαλεί την απέχθεια; Εκδικηθείτε για τον Θεό, αποτελειώστε τον εχθρό Του, μην τον αφήνετε να δρα πλέον ανεξέλεγκτος και μην του επιτρέπετε να κυβερνά ως τύραννος! Τώρα είναι η ώρα: ο άνθρωπος έχει από καιρό συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του, έχει αφιερώσει όλες του τις προσπάθειες και έχει πληρώσει κάθε τίμημα για έναν λόγο, για να ξεσκίσει το φρικτό πρόσωπο αυτού του δαίμονα και να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους, που έχουν τυφλωθεί και έχουν υποστεί κάθε είδους δυστυχία και δυσκολίες, να ξεσηκωθούν από τον πόνο τους και να γυρίσουν την πλάτη σε αυτόν τον σατανικό διάβολο. Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιείται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. Το Κόμμα διατυμπανίζει τη θρησκευτική ελευθερία, όμως, στα κρυφά, καταπιέζει τους πιστούς με κάθε ποταπό μέσο. Δείχνει ξεκάθαρα πως μισεί την αλήθεια και εναντιώνεται στον Θεό. Το Κόμμα δοκίμαζε και το καρότο και το μαστίγιο για να με εμποδίσει να πιστεύω, πρώτα με δόλωμα έναν γενναιόδωρο μισθό, σε μια προσπάθεια να με δελεάσει να γυρίσω σπίτι ώστε να με συλλάβουν. Κι όταν δεν τσίμπησα, θα μου στερούσαν τη δουλειά και τον μισθό μου, θα μου έκοβαν το εισόδημα και θα με έδιωχναν από το σπίτι μου. Είδα καθαρά ότι το Κόμμα φαίνεται ηθικό και δίκαιο, αλλά στον πυρήνα του είναι βάναυσο και κακό. Είναι διεστραμμένοι δαίμονες που εναντιώνονται διαρκώς στον Θεό. Το μίσησα, το απέρριψα κι ορκίστηκα ότι θα απελευθερωνόμουν από αυτό ακόμη κι αν πέθαινα! Δεν γύρισα πίσω στο σπίτι. Ο άντρας μου αναγκάστηκε να με χωρίσει και η κόρη μου διέκοψε τις σχέσεις μαζί μου.

Όταν δούλευα μέσα στο σύστημα του Κόμματος, δεν έβλεπα την κακή του ουσία. Επαινούσα συνεχώς το Κόμμα και το υπηρετούσα πιστά. Αφότου βίωσα πώς είναι να σε διώκει, είδα τελικά πως στην ουσία μισεί την αλήθεια και αντιτίθεται στον Θεό, το μίσησα, το απαρνήθηκα και ορκίστηκα να μην το ακολουθήσω ποτέ ξανά. Είδα και την αγάπη του Θεού. Τα λόγια του Θεού ήταν που μου έδωσαν πίστη και δύναμη, επιτρέποντάς μου να παραμείνω δυνατή μέσα σε διώξεις και κακουχίες ξανά και ξανά. Είμαι τόσο ευγνώμων στον Θεό. Όσο δύσκολο κι αν είναι το μονοπάτι μπροστά μου, θα ακολουθήσω ακλόνητα τον Παντοδύναμο Θεό μέχρι τέλους!