Το 2019 επιλέχθηκα ως επικεφαλής εκκλησίας. Επέβλεπα κυρίως την παραγωγή βίντεο και μάθαινα από κάποιους επικεφαλής ομάδων. Σταδιακά, έμαθα άριστα κάποιες αρχές της παραγωγής κι ανέπτυξα δική μου οπτική. Κατά τις συζητήσεις, όλοι ενέκριναν κάποιες υποδείξεις που έκανα. Καθώς τα βίντεό μας γίνονταν όλο και καλύτερα, αδελφοί κι αδελφές από άλλες εκκλησίες έρχονταν να μάθουν από μας. Ένιωθα ένα αίσθημα ικανοποίησης, σκεπτόμενος: «Και χειρίζομαι το έργο της εκκλησίας και εντοπίζω προβλήματα στην παραγωγή βίντεο. Αν οι άνθρωποι στην εκκλησία έχουν θέμα, ζητούν τη συμβουλή μου. Είμαι νομίζω ένας ικανός επικεφαλής».

Έπειτα, ο συνεργάτης μου δεν μπορούσε να χειριστεί το έργο και μετατέθηκε, και συνεργάτιδά μου έγινε η αδελφή Λίζα. Άρχισα να κάνω υπολογισμούς: Η συναναστροφή της Λίζα ήταν πιο διορατική, μα εγώ ήμουν καιρό υπεύθυνος για τα βίντεο κι είχα πιο πολλή εμπειρία. Δεν έφτανε τις ικανότητές μου κι ήταν λίγο χαλαρή στα λόγια και τις πράξεις. Συνολικά, είχα ακόμη πλεονέκτημα, κι εγώ θα καθοδηγούσα κυρίως το έργο μας. Μα καθώς η Λίζα μάθαινε περισσότερο το έργο της εκκλησίας, γινόταν πιο αποτελεσματική στη συναναστροφή και την επίλυση θεμάτων. Οι αδελφοί κι οι αδελφές άρχισαν να ρωτούν αυτήν για κάθε απορία, και δεν ξεχώριζα πλέον μόνο εγώ στην εκκλησία. Όταν είδα ότι η Λίζα ήταν επιμελής κι υπεύθυνη στη δουλειά της και συναναστρεφόταν πιο πρακτικά από μένα στα λόγια του Θεού, ασυνείδητα άρχισα να νιώθω ότι απειλούμαι. Κι ειδικά όταν είδα ότι οι επικεφαλής ομάδας συχνά ενέκριναν τις ιδέες της, άρχισα να ζηλεύω κι άλλο. Αν τα πράγματα συνέχιζαν έτσι, αργά ή γρήγορα θα γινόταν εκείνη το επίκεντρο, κι εγώ θα γινόμουν όλο και πιο ασήμαντος. Δεν το δεχόμουν. Έπρεπε να βρω τρόπο να την ξεπεράσω.

Όταν μιλούσαμε για το έργο με τους επικεφαλής ομάδων, φρόντιζα να μοιράζομαι πρώτος τις ιδέες μου. Μια φορά, όταν συζητούσαμε ένα θέμα με ένα βίντεο, έδωσα μια συμβουλή, αλλά οι άλλοι δεν πίστευαν ότι ήταν θέμα αρχής κι έτσι απέρριψαν την ιδέα μου και άλλαξαν θέμα. Ντράπηκα αρκετά. Είχα μια καλή ιδέα, γιατί δεν έπεισα με το επιχείρημά μου; Τα ’χασα την πιο κρίσιμη στιγμή. Αυτό το φιάσκο έδειξε ότι δεν ήμουν στο επίπεδο της Λίζα. Καθώς η Λίζα συναναστρεφόταν, ένιωσα ότι είχα ρεζιλευτεί τελείως, και ζήλευα ακόμα πιο πολύ. Μετά από μια άλλη συζήτηση, μια επικεφαλής ομάδας μού είπε ιδιαιτέρως: «Φαίνεσαι λίγο ανήσυχος αυτές τις μέρες. Βιάζεσαι να πάρεις τον λόγο, χωρίς καν να καταλάβεις τι συζητάμε, και αυτό διαταράσσει τη σκέψη μας. Έπειτα, πρέπει να σου εξηγήσουμε τα πάντα ξανά, και καθυστερεί η πρόοδός μας. Πρέπει να το αναλογιστείς». Αποθαρρύνθηκα πολύ όταν το άκουσα. Παλιά, οι περισσότερες ιδέες μου εγκρίνονταν από τους επικεφαλής ομάδας. Μα από τότε που ήρθε η Λίζα, το κύρος μου μεταξύ των άλλων είχε μειωθεί, κανέναν δεν ένοιαζε η γνώμη μου, ενώ είχα διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Με τι μούτρα θα αντίκριζα τους άλλους; Όχι μόνο δεν το σκέφτηκα, μα κατηγόρησα τη Λίζα. Για αρκετές ημέρες, δεν μιλιόμουν κι ένιωθα όλο και πιο θλιμμένος, ενώ έπεφτε και η απόδοσή μου στη δουλειά. Μια φορά, μια ανώτερη επικεφαλής μού είπε ότι θα ανέθεταν στη Λίζα ένα μέρος του έργου που επέβλεπα. Δεν χάρηκα γι’ αυτό, αλλά δεν είπα τίποτα. Σκέφτηκα: «Μετά από αυτήν την ανάθεση, η Λίζα σαφώς θα επιβλέπει το περισσότερο έργο της εκκλησίας κι εγώ θα είμαι βοηθός. Θα νομίζουν ότι το έργο τής ανατέθηκε επειδή δεν μπορούσα να το χειριστώ; Παλιά προϊστάμην και συμμετείχα σε κάθε εργασία της εκκλησίας, μα τώρα η Λίζα έκλεψε όλη την προσοχή. Όσο είναι εδώ, εγώ θα παραμείνω στο περιθώριο». Όσο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα κι έφυγα από το γραφείο με βαριά καρδιά. Αφού επέστρεψα σπίτι, ξάπλωσα, ανίκανος ν’ αποδεχτώ τη νέα πραγματικότητα. Η Λίζα δεν υπερείχε σε επίπεδο κι εργασιακή ικανότητα. Επέβλεπα το έργο των βίντεο για πολύ καιρό και είχα εμπειρία, οπότε πώς γινόταν να με ξεπερνά; Δεν γινόταν να καταπιέζομαι έτσι. Έπρεπε με κάθε κόστος ν’ ανακτήσω τη φήμη και το κύρος μου! Από τότε κι έπειτα, περίμενα να κάνει λάθος η Λίζα, για να ξαναμπώ στο παιχνίδι. Μια φορά, δεν μου είπε ότι πήγε να συζητήσει το έργο με τους επικεφαλής ομάδας, κι οι εργασίες ξεκίνησαν χωρίς να το ξέρω. Άδραξα την ευκαιρία κι επιτέθηκα παθητικά στις αυθαίρετες ενέργειές της, ξεσπώντας όλη μου την απογοήτευση. Είπα ότι ήμουν απλώς ανδρείκελο, χωρίς λόγο στο έργο των επικεφαλής ομάδων. Καθώς μιλούσα, η Λίζα έγινε κατακόκκινη. Παρόλο που ξέσπασα τότε την απογοήτευσή μου, ένιωθα ακόμη σκοτάδι και θλίψη μέσα μου. Η επικεφαλής μας ξεκίνησε τότε μια εργασία, αλλά για διάφορους λόγους, σημειώθηκε μικρή πρόοδος. Βασικά, είχα άφθονο χρόνο να βοηθήσω στο έργο, αλλά σκέφτηκα: «Η Λίζα είναι κύρια επόπτρια της εργασίας, οπότε, ακόμη και αν γίνει καλά, δεν θα πάρω εύσημα. Ας αφήσω τη Λίζα να το κάνει. Αν αποτύχει, ακόμη καλύτερα. Ο κόσμος θα χάσει τον σεβασμό που της έχει». Εκείνο τον καιρό ανταγωνιζόμουν διαρκώς για φήμη και κέρδος. Δεν έφερα κανένα φορτίο στο έργο της εκκλησίας κι απλώς ενεργούσα μηχανικά. Δεν μπορούσα να επιλύσω ζητήματα στο έργο, και τα προβλήματα στη δουλειά μου αυξάνονταν. Ενόψει αυτού, δεν έκανα αυτοκριτική κι απλώς εξοργιζόμουν όλο και πιο πολύ. Κολλούσα στα λάθη των άλλων, ξεσπούσα πάνω τους, διατάρασσα το έργο. Όταν το έμαθε η ανώτερη επικεφαλής, με συναναστράφηκε κι εξέθεσε το πρόβλημά μου. Μα μέσα μου, διαμαρτυρόμουν: «Δεν ευθύνομαι μόνο εγώ για την έλλειψη αποτελεσμάτων στο έργο. Γιατί με στοχοποιούν;» Τότε δεν είχα καμία επίγνωση του εαυτού μου, και κατηγόρησα τη Λίζα και τους επικεφαλής ομάδας που δεν ενήργησαν βάσει αρχών. Αφού δεν δέχθηκα τη διαρκή συναναστροφή της επικεφαλής και δεν έκανα πρακτικό έργο, με απομάκρυνε από τη θέση μου, κι ένιωσα μέσα μου κενό, απελπισία και απογοήτευση. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να μάθω απ’ αυτήν την κατάσταση.

Μετά, διάβασα δύο χωρία των λόγων του Θεού που μου ’δωσαν λίγη αυτογνωσία. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Και ποια είναι τα λόγια-σήμα κατατεθέν των αντίχριστων σε οποιαδήποτε ομάδα; Τα εξής: “Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!” Στην πραγματικότητα, τέτοιοι άνθρωποι δεν θέλουν απαραίτητα να κερδίσουν το μεγαλύτερο κύρος ή να ασκούν μεγάλο βαθμό ελέγχου πάνω σε ανθρώπους, απλώς έχουν μέσα τους μια συγκεκριμένη διάθεση, μια συγκεκριμένη νοοτροπία που τους κατευθύνει να ενεργούν έτσι. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία; Είναι: “Πρέπει να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ! Να ανταγωνιστώ!” Γιατί τρία “να ανταγωνιστώ”, γιατί όχι ένα μόνο “να ανταγωνιστώ”; (Ο ανταγωνισμός έχει γίνει η ζωή τους, χάρη σε αυτόν ζουν.) Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γεννήθηκαν με υπερβολικά αλαζονική διάθεση που είναι δύσκολο να συγκρατηθεί. Βλέπουν τους εαυτούς τους καλύτερους σε όλα και είναι εξαιρετικά επηρμένοι. Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει αυτήν την απίστευτα αλαζονική διάθεσή τους, ούτε οι ίδιοι μπορούν να την ελέγξουν. Έτσι, η ζωή τους έχει να κάνει μόνο με πάλες και ανταγωνισμούς. Για ποιο πράγμα παλεύουν και ανταγωνίζονται; Μα, φυσικά, ανταγωνίζονται για το γόητρο, το κύρος, τον σεβασμό και τα συμφέροντά τους. Ανεξάρτητα από τις μεθόδους που πρέπει να χρησιμοποιήσουν, εφόσον όλοι υποτάσσονται σ’ αυτούς κι αποκομίζουν οφέλη και κύρος για τον εαυτό τους, έχουν επιτύχει τον στόχο τους. Η βούλησή τους να ανταγωνίζονται δεν είναι μια προσωρινή διασκέδαση, είναι ένα είδος διάθεσης που προέρχεται από μια σατανική φύση. Είναι σαν τη διάθεση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που μάχεται με τον Ουρανό, μάχεται με τη γη, μάχεται με τους ανθρώπους. Συνεπώς, όταν οι αντίχριστοι πολεμούν και ανταγωνίζονται με άλλους στην εκκλησία, τι θέλουν; Χωρίς αμφιβολία, ανταγωνίζονται για το γόητρο και το κύρος. Εάν όμως αποκτήσουν κύρος, σε τι τους χρησιμεύει; Τι τους ωφελεί αν οι άλλοι τούς ακούν, τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν; Ούτε καν οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν αυτό. Στην πραγματικότητα, τους αρέσει ν’ απολαμβάνουν το γόητρο και το κύρος, να τους χαμογελούν όλοι και να τους υποδέχονται με κολακείες και δουλοπρέπεια. Έτσι, κάθε φορά που ένας αντίχριστος πηγαίνει σε μια εκκλησία, ένα πράγμα κάνει: παλεύει και ανταγωνίζεται τους άλλους. Ακόμη κι αν κερδίσει δύναμη και κύρος, το θέμα δεν τελειώνει εκεί. Για να προστατεύσει το κύρος του και να διασφαλίσει τη δύναμή του, συνεχίζει να παλεύει και ν’ ανταγωνίζεται τους άλλους. Θα το κάνει αυτό μέχρι να πεθάνει. Άρα, η φιλοσοφία των αντίχριστων είναι η εξής: “Όσο είσαι ζωντανός, μη σταματάς να παλεύεις”. Εάν υπάρχει ένα κακό άτομο όπως αυτό μέσα στην εκκλησία, δεν θα προκαλέσει αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές; Για παράδειγμα, εάν όλοι τρώνε και πίνουν ήσυχα τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται την αλήθεια, η ατμόσφαιρα θα είναι γαλήνια κι η διάθεση ευχάριστη. Αυτήν τη στιγμή, ένας αντίχριστος θα γίνει έξω φρενών. Θα ζηλέψει όσους συναναστρέφονται την αλήθεια και θα τους μισήσει. Θ’ αρχίσει να τους επιτίθεται και να τους κρίνει. Δεν θ’ αναστατώσει αυτό την ειρηνική ατμόσφαιρα; Πρόκειται για κακό άτομο που έχει έλθει για ν’ αναστατώσει και ν’ αηδιάσει τους άλλους. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Μερικές φορές, οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν να καταστρέψουν ή να νικήσουν αυτούς με τους οποίους ανταγωνίζονται και τους οποίους καταπιέζουν. Εφόσον αποκτούν γόητρο, κύρος, υπερηφάνεια και σεβασμό και κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, έχουν επιτύχει τον στόχο τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. «Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο σκοτάδι θα σε περιβάλλει και τόσο περισσότερη ζήλια και μίσος θα νοιώθεις, και η επιθυμία σου για αποκτήματα θα γίνεται μονάχα ισχυρότερη. Όσο ισχυρότερη η επιθυμία σου για αποκτήματα, τόσο πιο ανίκανος θα είσαι για να το καταφέρεις, και καθώς δεν θα μπορείς να αποκτάς, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, εσύ θα γίνεσαι όλο και πιο σκοτεινός μέσα σου. Όσο πιο σκοτεινός είσαι μέσα σου, τόσο πιο ανεπαρκώς θα εκτελείς το καθήκον σου· όσο πιο ανεπαρκώς εκτελείς το καθήκον σου, τόσο πιο άχρηστος θα γίνεσαι για τον οίκο του Θεού. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια Του, είδα ότι ο ανταγωνισμός μου για φήμη και κέρδος ήταν όπως η διάθεση ενός αντίχριστου που εξέθεσε ο Θεός. Από τότε που είδα ότι η Λίζα είχε καλύτερα αποτελέσματα και είχε κερδίσει τον σεβασμό των αδελφών, πάσχιζα σιωπηλά μέσα μου ν’ αποδείξω ότι δεν ήταν καλύτερή μου, ότι δεν θα με ξεπερνούσε. Σκεφτόμουν μόνο πώς να αντιστρέψω τους όρους. Στις συζητήσεις, πεταγόμουν να πω τη γνώμη μου, θέλοντας να ξεχωρίσω και να επισκιάσω τη Λίζα, χωρίς να σκέφτομαι καθόλου αν αυτό θα είχε αντίκτυπο στο έργο μας. Κι όταν η ανώτερη επικεφαλής ανέθεσε κάποιο έργο μου στη Λίζα, ζήλεψα ακόμα περισσότερο, σκεπτόμενος ότι εκείνη είχε κλέψει την παράσταση. Άρχισαν ν’ αναδύονται οι κακόβουλες προθέσεις μου. Έψαχνα ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ τις ατέλειες και τις αβλεψίες της Λίζα, να ξεσπάσω την απογοήτευσή μου για να πετύχω τους στόχους μου, όσο κακό κι αν της έκανα. Όταν μια εργασία δεν προχωρούσε, αν και έβλεπα καθαρά τα προβλήματα κι είχα χρόνο να βοηθήσω, δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ, γνωρίζοντας ότι η Λίζα ήταν επόπτρια. Ήλπιζα μάλιστα ν’ αποτύχει, να ρεζιλευτεί. Είδα ότι είχα υπερβολική επιθυμία για φήμη και κύρος, ήμουν σκληρός, και δεν προστάτευα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Ανταγωνιζόμουν για φήμη και κέρδος, προσπαθούσα να ξεπεράσω τους άλλους, δεν σκεφτόμουν το καθήκον. Το έργο που επέβλεπα είχε ουσιαστικά σταματήσει, κι είχα βυθιστεί στο σκοτάδι. Ο «ανταγωνισμός» μ’ είχε βάλει σε έναν φαύλο κύκλο. Όπως λέει ο Θεός: «Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα αποκλειστείς». Βύθισα στο χάος το έργο της εκκλησίας κι ούτε σκέφτηκα να κάνω αυτοκριτική. Αν συνέχιζα έτσι, ποιος ξέρει πόσο θα διατάρασσα με τη συμπεριφορά μου. Στη χειρότερη, ίσως και ν’ αποκλειόμουν. Ευτυχώς, απαλλάχθηκα απ’ το καθήκον πριν διαπράξω κακό. Ο Θεός μού ’δωσε την ευκαιρία να κάνω αυτοκριτική, να με γνωρίσω, και αντιμετώπισε την επιθυμία μου για φήμη και κύρος. Είδα πως ήταν η σωτηρία του Θεού κι ο τρόπος Του να με προστατεύσει. Τον ευχαρίστησα κι η κατάστασή μου βελτιώθηκε πολύ. Πήρα την απόφαση να κάνω το καθήκον μου πρακτικά και να μην ανταγωνίζομαι για φήμη και κέρδη.

Μετά, διατηρούσα χαμηλούς τόνους στο καθήκον. Ακόμα κι όταν μου ανατέθηκε γενικό έργο κι ανέλαβα κι ασήμαντες δουλειές του ποδαριού, ήθελα να υποταχθώ, καθώς ο Θεός μού ’δωσε ευκαιρία μετάνοιας κι έπρεπε να κάνω το καθήκον πρακτικά. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε ένα νέο έργο βίντεο και προς έκπληξή μου, όλοι μ’ επέλεξαν για την παραγωγή. Εκτίμησα την ευκαιρία κι έψαξα και αναζήτησα επιμελώς σχετικές αρχές. Μετά από λίγο, το βίντεο άρχισε να ολοκληρώνεται, και, βλέποντας πώς βγήκε, ένιωθα αρκετά ικανοποιημένος. Ο πόθος μου για όνομα και κύρος φούντωνε. Σκέφτηκα: «Μπορεί να με απάλλαξαν από επικεφαλής, μα τα ταλέντα πάντα αναδεικνύονται. Πρέπει να αξιοποιήσω τις δυνάμεις μου και να αποδείξω το ταλέντο μου». Σκέφτηκα: «Η Λίζα μπορεί να υπερτερεί στη συναναστροφή και την επίλυση θεμάτων, μα έχω το πάνω χέρι στις επαγγελματικές δεξιότητες. Εφόσον αφιερώσω χρόνο και παραγάγω καλά αυτό το βίντεο, όλοι θα δουν τη βελτίωσή μου κι ίσως επιλεγώ ξανά ως επικεφαλής και ξεπεράσω τη Λίζα».

Μια μέρα, άκουσα ότι το έργο προχωρούσε αργά, κι η επικεφαλής είχε κλαδέψει κάποιους γιατί τα βίντεο παραβίαζαν αρχές. Όταν το άκουσα, ένιωσα λίγη χαιρεκακία. «Ορίστε, το έργο των βίντεο δεν έχει βελτιωθεί από όταν μ’ απομάκρυναν. Έχει χειροτερέψει. Πριν, εντόπιζα τα προβλήματα κι έδινα ιδέες, οπότε καλύτερα που δεν υπάρχει πρόοδος. Αποδεικνύεται ότι δεν ήμουν μόνο εγώ κακός στη δουλειά μου, αλλά και η Λίζα». Έπειτα, άκουσα ότι η Λίζα ήταν σε άσχημη κατάσταση. Τελευταία η συναναστροφή της δεν είχε φως, κι οι υπόλοιποι πλήττονταν από προβλήματα κι είχαν γίνει αρνητικοί. Σκέφτηκα: «Αν αυτό συνεχιστεί, ίσως προκύψει σοβαρό θέμα στο έργο των βίντεο, κι η Λίζα απομακρυνθεί. Ίσως τότε επιλεγώ ως επικεφαλής και συνεχίσω να επιβλέπω αυτό το έργο». Δούλευα έτσι στο βίντεο, παρακολουθώντας στενά την κατάσταση της Λίζα. Όταν άκουσα πως έμαθε απ’ την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, η κατάστασή της βελτιώθηκε, οι αδελφοί είχαν κατανοήσει ορισμένες αρχές μέσα από την αποτυχία και τις αναποδιές κι είχαν καλύτερα αποτελέσματα, ένιωσα μια μικρή απογοήτευση και θλίψη. Ειδικά όταν σε μια συνάθροιση, η Λίζα συναναστράφηκε για όσα είχε κερδίσει και βιώσει μέσα απ’ όλα αυτά, και πήρε την έγκριση όλων, δυσαρεστήθηκα περισσότερο. Σκέψεις ζήλιας και μίσους ανέβλυζαν μέσα μου. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε ελπίδα επιστροφής. Δεν έβρισκα πια κίνητρο και ήμουν αφηρημένος κατά την παραγωγή του βίντεο. Λίγες μέρες μετά, το βίντεο ήταν έτοιμο. Μα προς έκπληξή μου, η επικεφαλής είδε ένα μεγάλο πρόβλημα όπως το εξέταζε, ανέθεσε σε άλλον να το επεξεργαστεί και δεν μου ανέθεσε άλλα καθήκοντα. Με έπιασε τελείως απροετοίμαστο. Χωρίς παραγωγή βίντεο, μού είχαν πάρει το μόνο που μπορούσα να επιδείξω. Ενώ όλοι οι αδελφοί ήταν απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, εγώ δεν είχα τίποτα να κάνω κι είχα μείνει στην απ’ έξω. Ένιωθα τόσο απαίσια. Ένιωθα μοναξιά, θλίψη και ταραχή, και με βασάνιζε ο πόνος. Προσευχήθηκα με δάκρυα: «Θεέ μου, ξέρω ότι χάρη στη δικαιοσύνη Σου αντιμετωπίζω αυτήν την κατάσταση. Αφού απαλλάχθηκα, δεν έκανα πραγματική αυτοκριτική, αντίθετα, έψαχνα απλώς τρόπους για να επιστρέψω και να διακριθώ. Ήμουν κακόβουλος και αλαζόνας και Σου προκάλεσα αηδία. Δεν μπορώ πια να κάνω κανένα καθήκον και έχω γίνει παράσιτο στην εκκλησία. Θεέ μου, δεν θέλω πια να ανταγωνίζομαι για φήμη και κέρδος. Διαφώτισέ με κι επίτρεψέ μου να αποκτήσω αληθινή αυτογνωσία, έτσι ώστε να σιχαθώ και να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να μην κάνω πια τα ίδια».

Έπειτα, διάβασα ένα ακόμη χωρίο των λόγων του Θεού: «Οι αντίχριστοι θεωρούν το κύρος και τη φήμη τους πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο ύπουλοι, δολοπλόκοι και κακοί, αλλά και εξαιρετικά μοχθηροί. Τι κάνουν όταν διαπιστώνουν ότι το κύρος τους κινδυνεύει ή όταν έχουν χάσει τη θέση τους στην καρδιά των ανθρώπων, όταν χάνουν την επιδοκιμασία και τη συμπάθεια αυτών των ανθρώπων, όταν οι άνθρωποι δεν τους σέβονται και δεν τους θαυμάζουν πια και οι ίδιοι έχουν βυθιστεί στην ατίμωση; Ξαφνικά αλλάζουν. Μόλις χάσουν το κύρος τους, γίνονται απρόθυμοι να εκτελέσουν οποιοδήποτε καθήκον, ό,τι κάνουν είναι πρόχειρο και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να κάνουν τίποτα. Αλλά αυτή δεν είναι η χειρότερη εκδήλωση. Ποια είναι η χειρότερη εκδήλωση; Από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το κύρος τους και κανείς δεν τους θαυμάζει ούτε παρασύρεται από αυτούς, εκδηλώνεται το μίσος, η ζήλια και η εκδίκηση. Όχι μόνο δεν έχουν φόβο Θεού, αλλά δεν έχουν ούτε ίχνος υπακοής. Μέσα τους, επιπλέον, είναι πιθανό να μισούν τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, καθώς και τους επικεφαλής και τους εργάτες· λαχταρούν να αντιμετωπίσει το έργο της εκκλησίας προβλήματα ή να βρεθεί σε αδιέξοδο· θέλουν να γελάσουν εις βάρος της εκκλησίας, καθώς και των αδελφών Μισούν, επίσης, όποιον επιδιώκει την αλήθεια και έχει φόβο Θεού. Επιτίθενται και χλευάζουν οποιονδήποτε είναι πιστός στο καθήκον του και πρόθυμος να πληρώσει τίμημα. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων —και δεν είναι θηριώδης; Πρόκειται σαφώς για μοχθηρούς ανθρώπους· οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους μοχθηροί άνθρωποι. Ακόμη και όταν γίνονται διαδικτυακές συναθροίσεις, εάν δουν ότι το σήμα είναι καλό, το καταριούνται χαμηλόφωνα και λένε μέσα τους: “Ελπίζω να πέσει το σήμα! Ελπίζω να πέσει το σήμα! Καλύτερα να μην ακούσει κανείς τα κηρύγματα!”. Τι είναι οι άνθρωποι αυτοί; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι! Σίγουρα δεν είναι οι άνθρωποι του οίκου του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει πως η φύση ενός αντίχριστου είναι φαύλη. Μόλις χάσει το κύρος του και τη στήριξη των άλλων, όχι μόνο αρχίζει να εκτελεί μηχανικά τα καθήκοντά του, μα γίνεται επίσης μισητός, ζηλιάρης και εκδικητικός, λαχταρά να προκύψουν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, για να κοροϊδέψει με κακία τον οίκο του Θεού και τους άλλους. Οι συμπεριφορές μου ήταν σαν αυτές που αποκάλυψε ο Θεός. Αφού έχασα τη θέση και το κύρος μου, έγινα ζηλιάρης και εκδικητικός. Όταν άκουσα ότι υπήρξαν θέματα στο έργο που επέβλεπε η Λίζα κι αντιμετωπίστηκε, χάρηκα κρυφά, κι ανυπομονούσα να προκύψει σοβαρό πρόβλημα για να χάσει τη θέση της, ώστε να την αντικαταστήσω. Όταν άκουσα ότι η κατάστασή της είχε βελτιωθεί, οι άλλοι είχαν μάθει κάτι, και το έργο της εκκλησίας είχε πάρει ευνοϊκή τροπή, μελαγχόλησα. Φερόμουν ακριβώς σαν αντίχριστος. Οι αντίχριστοι κι ο διάβολος Σατανάς μισούν τον Θεό και την αλήθεια, ελπίζοντας να σταματήσει το έργο της εκκλησίας και να χάσουν όλοι τη σωτηρία του Θεού, και να κατέλθουν στην κόλαση μαζί τους. Παρά το ότι ήμουν μέλος της εκκλησίας που είχε λάβει τόση τροφή από τα λόγια του Θεού, επεδίωκα τη φήμη και το κύρος αντί για την αλήθεια, διατάρασσα το έργο της εκκλησίας και δεν μετανοούσα. Είχα ακόμα λαχτάρα για κύρος κι ήλπιζα να προκύψουν θέματα στο έργο της εκκλησίας, ώστε η Λίζα να μη φαίνεται καλύτερή μου. Αυτές ήταν τοξικές και ποταπές σκέψεις. Ο λαός του οίκου του Θεού πρέπει να είναι σε σύμπνοια μαζί Του. Βλέποντας κι άλλους να αναζητούν την αλήθεια και να ακούν το θέλημα του Θεού, νιώθει χαρούμενος. Όταν το έργο της εκκλησίας εμποδίζεται, παίρνει θέση για να το διατηρήσει. Εγώ, όμως, είδα να προκύπτουν θέματα στα βίντεο κι οι άλλοι να γίνονται παθητικοί, μα δεν τους βοήθησα να τα επιλύσουν και μάλιστα τους κορόιδευα με κακία. Όταν η κατάστασή τους βελτιώθηκε, το έργο των βίντεο άρχισε να ανακάμπτει, ένιωσα δυστυχισμένος. Είχα πολύ τοξικές σκέψεις. Δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας και δεν άξιζα μια θέση στον οίκο του Θεού. Πόσο ξεδιάντροπος ήμουν που ήθελα να γίνω επικεφαλής;

Διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού που με βοήθησε να καταλάβω τη σατανική μου διάθεση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Κανείς να μη θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, ή διακεκριμένο και ευγενή, ή ξεχωριστό από τους άλλους: όλα αυτά προκαλούνται από την αλαζονική διάθεση και την άγνοια του ανθρώπου. Το να σκέφτεται πάντα κανείς ότι είναι ξεχωριστός —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του, ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή καλύτεροι από αυτόν —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή δυνατότεροι από αυτόν —αυτό προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από αυτόν και, όταν έχουν, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται —όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει να προστατεύεις τη φήμη σου, να σε κάνει ανίκανο να αποδεχτείς την καθοδήγηση των άλλων, ανίκανο να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να γίνει η αιτία να γεννηθούν μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να αισθανθείς περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς τσαπατσούλικα. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε οδηγήσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Έκανα αυτοκριτική βάσει των λόγων του Θεού: Προσπαθούσα πάντα να ανταγωνίζομαι τη Λίζα, επειδή δεν είχα πραγματική κατανόηση της αλαζονικής μου διάθεσης, και δεν ήξερα τι έκρυβα όντως μέσα μου. Τόσο καιρό, πίστευα ότι ήμουν ικανός κι ότι είχα άφθονη εμπειρία. Ήμουν περήφανος κι ένιωθα να υπερτερώ της Λίζα σ’ αυτά. Πίστευα ότι αυτά τα προσόντα αρκούσαν για να κάνω καλά τη δουλειά. Έτσι, όταν η Λίζα είχε καλύτερα αποτελέσματα, κι η ανώτερη επικεφαλής τής ανέθεσε κάποια καθήκοντά μου, αναστατώθηκα, θεωρώντας ότι δεν ήταν καλύτερή μου. Ήθελα μάλιστα να επιστρέψω μετά την απομάκρυνσή μου. Τελικά είδα ότι ήμουν απλώς λίγο πιο εξοικειωμένος με τη δουλειά και έμπειρος, κι έδινα συμβουλές για την παραγωγή βίντεο, μα δεν ήμουν κι απαραίτητα ικανός για επικεφαλής. Βασική δουλειά του επικεφαλής είναι να οδηγεί τους άλλους στην αλήθεια και στον λόγο του Θεού, και να λύνει όλα τα θέματα που προκύπτουν για να προχωρά κανονικά το έργο της εκκλησίας. Αλλά, ως επικεφαλής, δεν έλυνα πρακτικά ζητήματα. Όταν οι επικεφαλής ομάδων διαφωνούσαν, συχνά είχαν διαφωνίες και δεν υποχωρούσαν, δεν ήξερα πώς να συναναστραφώ την αλήθεια για να τις λύσω και να επέλθει αρμονία. Όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές γίνονταν παθητικοί και χρειάζονταν στήριξη με συναναστροφή στα λόγια του Θεού, δεν είχα εμπειρία ούτε βάθος στη συναναστροφή μου και δεν έλυνα τα θέματά τους. Δεν ήμουν καλός σε κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας. Η Λίζα είχε κάποιες ελλείψεις στις δεξιότητές της, αλλά επέλυε κάθε δυσκολία που προέκυπτε στο έργο της εκκλησίας. Η ανώτερη επικεφαλής τής ανέθεσε έργο για χάρη της εκκλησίας, μα εγώ ήμουν πολύ αλαζόνας και δεν είχα επίγνωση των ικανοτήτων μου. Δεν μπορούσα να φτάσω τη Λίζα, αλλά πίστευα ακόμη ότι μπορούσα και δεν έκανα πίσω. Ήμουν τόσο αδικαιολόγητα αλαζόνας! Είδα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Τίποτα δεν μισεί περισσότερο ο Θεός από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι θέση, καθώς η επιδίωξη θέσης συνιστά σατανική διάθεση, είναι λάθος δρόμος· γεννιέται από τη διαφθορά του Σατανά, είναι κάτι που καταδικάζει ο Θεός, είναι αυτό ακριβώς που κρίνει και καθαίρει. Ο Θεός δεν σιχαίνεται τίποτα περισσότερο από το να επιδιώκουν οι άνθρωποι θέση, κι όμως εσύ εξακολουθείς να ανταγωνίζεσαι πεισματικά για τη θέση, τη λατρεύεις και την προστατεύεις ανελλιπώς, προσπαθώντας πάντα να την αποκτήσεις. Και δεν δείχνουν όλα αυτά μια φύση ανταγωνιστική προς τον Θεό; Δεν ορίζει ο Θεός τη θέση για τους ανθρώπους· Ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τελικά τους κάνει να γίνουν ένα αποδεκτό δημιούργημα του Θεού, ένα μικρό και ασήμαντο δημιούργημα του Θεού —όχι κάποιος που έχει θέση και κύρος και τον σέβονται χιλιάδες άνθρωποι. Και έτσι, ανεξάρτητα από την οπτική γωνία από την οποία το κοιτάζει κανείς, η επιδίωξη θέσης είναι αδιέξοδο. Όσο λογική κι αν είναι η δικαιολογία σου για την αναζήτηση θέσης, αυτό το μονοπάτι εξακολουθεί να μην είναι σωστό και ο Θεός δεν το επαινεί. Όσο σκληρά κι αν προσπαθείς ή όσο μεγάλο κι αν είναι το τίμημα που πληρώνεις, αν επιθυμείς θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: θα εκτεθείς και θα αποκλειστείς, κάτι που είναι αδιέξοδο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Αφού το διάβασα, τρόμαξα με τις πράξεις μου, ειδικά αφού διάβασα το σημείο που έλεγε: «Αν επιθυμείς θέση, δεν θα σου τη δώσει ο Θεός· αν δεν είναι δοσμένη από τον Θεό, θα αποτύχεις αγωνιζόμενος να την αποκτήσεις, κι αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, μόνο μια κατάληξη θα υπάρξει: θα εκτεθείς και θα αποκλειστείς, κάτι που είναι αδιέξοδο». Μέσα από τα λόγια του Θεού, είδα πως η δίκαιη διάθεσή Του είναι απρόσβλητη. Η εκκλησία μού έδωσε την ευκαιρία να κάνω το καθήκον, ώστε να μάθω ν’ αναζητώ την αλήθεια στο καθήκον μου και να γίνω τελικά ένα ικανό δημιουργημένο ον. Μα εγώ διαρκώς ανταγωνιζόμουν για κύρος. Δεν εναντιωνόμουν σκόπιμα στις απαιτήσεις του Θεού; Ο Θεός δεν σιχαίνεται τίποτα περισσότερο. Παρόλο που έκανα αυτό το καθήκον για πολύ καιρό, όταν έπρεπε να φτιάξω ένα βίντεο, δεν το ’κανα καλά. Όταν ήμουν επικεφαλής κι είχαμε καλά αποτελέσματα, αυτό οφειλόταν στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και στην ομάδα μας, όχι στη δική μου συμβολή. Μα φορούσα τα επιτεύγματα σαν στέμμα στο κεφάλι μου και δεν άφηνα να μου πάρουν τη δόξα, ανταγωνιζόμουν διαρκώς για φήμη και βύθιζα το έργο της εκκλησίας στο χάος. Ό,τι έκανα ήταν κακό, ενάντια στον Θεό και Τον αηδίαζα. Θυμήθηκα μια αδελφή με την οποία συνεργάστηκα πριν έναν χρόνο. Είχε έντονη επιθυμία για κύρος και φήμη και προσκολλιόταν στην εξουσία της. Καταπίεζε όποιον απειλούσε τη θέση της και ξεσπούσε εναντίον του, ενώ υπονόμευε το έργο της εκκλησίας έχοντας παθητική στάση, για να σώσει το κύρος της. Έπειτα, εκτέθηκε ως αντίχριστη για όλα τα κακά που έπραξε κι αποβλήθηκε. Όσο για μένα, σαφώς δεν έκανα πρακτικό έργο κι ήθελα να ανταγωνίζομαι, διαταράσσοντας και διακόπτοντας το έργο της εκκλησίας. Αν δεν μετανοούσα, μα συνέχιζα έτσι, πιθανώς θα με απέκλειε ο Θεός. Όταν το κατάλαβα, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, η εκκλησία μού επέτρεψε να εκπαιδευτώ ως επικεφαλής, μα δεν φρόντισα το καθήκον μου, δεν βάδισα στον σωστό δρόμο, ενώ πάλευα για τη φήμη. Όλες οι σκέψεις κι οι πράξεις μου ήταν κακές, και αν τιμωρηθώ, θα το αξίζω απόλυτα. Θεέ μου, δεν θέλω να ζω πια τόσο ποταπά. Θέλω να μετανοήσω, να ξεκινήσω εκ νέου!»

Λίγες μέρες μετά, η επικεφαλής μού ’στειλε μήνυμα ότι μου είχε ανατεθεί να παίξω έναν ρόλο σε ένα βίντεο με ύμνους και μου ζητούσε να μάθω πρώτα τον ύμνο. Ενθουσιάστηκα τόσο όταν είδα το μήνυμα. Ευχαρίστησα τον Θεό από την καρδιά μου που μου έδινε κι άλλη ευκαιρία. Ο ύμνος που επρόκειτο να μάθω λεγόταν «Ο οίκτος του Θεού για την ανθρωπότητα». Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Αν και η πόλη της Νινευή ήταν γεμάτη με ανθρώπους εξίσου διεφθαρμένους, κακούς και βίαιους με αυτούς των Σοδόμων, η μετάνοιά τους ώθησε τον Θεό να αλλάξει γνώμη και να αποφασίσει να μην τους καταστρέψει. Επειδή ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τα λόγια και τις εντολές του Θεού επέδειξε μια στάση που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτή των πολιτών των Σοδόμων, και λόγω της έντιμης υποταγής τους στον Θεό και της έντιμης μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, καθώς και της πραγματικής και ειλικρινούς από κάθε άποψη συμπεριφοράς τους, ο Θεός, για άλλη μια φορά, εξέφρασε το ειλικρινές έλεός Του και τους το παραχώρησε. Κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει αυτό που ο Θεός χαρίζει στην ανθρωπότητα ή το έλεος του Θεού για την ανθρωπότητα, και κανείς άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να διαθέτει το έλεος του Θεού, την ανεκτικότητα ή τα ειλικρινή αισθήματά Του προς το ανθρώπινο γένος» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Μέσω των λόγων Του, είδα την πρόθεσή Του να σώσει τον άνθρωπο. Ο Θεός εξοργίστηκε και θα κατέστρεφε τον λαό της Νινευή λόγω της διαφθοράς και της κακίας του, μα όταν οι Νινευίτες μετανόησαν ειλικρινά στον Θεό, η οργή Του καταλάγιασε και δεν τους κατέστρεψε. Κατάλαβα πως ο Θεός εκτιμά την ειλικρινή μετάνοια των ανθρώπων. Παρότι διατάραξα το έργο της εκκλησίας κι έκανα παραβάσεις, ο Θεός δεν με απέκλεισε. Με την απομάκρυνση και την αντιμετώπισή μου με ανάγκασε να σκεφτώ. Ήταν η σωτηρία του Θεού. Πώς να ζω πια μες στη λύπη και την παθητικότητα; Έπρεπε ν’ αναζητήσω την αλήθεια, να διορθώσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση, για να μην κάνω άλλο κακό κι αντιστέκομαι στον Θεό.

Κατά την πνευματική άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού και βρήκα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το να αφήσει κανείς τη φήμη και το κύρος δεν είναι εύκολο —εξαρτάται από την επιδίωξη της αλήθειας από τους ανθρώπους. Μόνο με την κατανόηση της αλήθειας μπορεί κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του, να δει καθαρά την κενότητα της αναζήτησης φήμης και κύρους και να αναγνωρίσει την αλήθεια της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Μόνο τότε μπορεί κανείς να εγκαταλείψει πραγματικά το κύρος και τη φήμη. Δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς από μια διεφθαρμένη διάθεση. Ίσως να έχεις αναγνωρίσει ότι στερείσαι της αλήθειας, ότι διακατέχεσαι από ελλείψεις και αποκαλύπτεις υπερβολική διαφθορά, ωστόσο δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια να επιδιώξεις την αλήθεια, και προσποιείσαι σαν υποκριτής, οδηγώντας τους ανθρώπους στο να πιστεύουν ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Αυτό σε θέτει σε κίνδυνο —αργά ή γρήγορα θα υποστείς τις συνέπειες. Πρέπει να παραδεχθείς ότι δεν έχεις την αλήθεια και να είσαι αρκετά γενναίος να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Είσαι αδύναμος, αποκαλύπτεις διαφθορά και διακατέχεσαι από κάθε είδους ανεπάρκεια. Αυτό είναι φυσιολογικό —είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, δεν είσαι υπεράνθρωπος ή παντοδύναμος, και πρέπει να το αναγνωρίσεις αυτό. […] Όταν έχεις τη συνεχή παρόρμηση και επιθυμία να ανταγωνιστείς για τη θέση, τότε πρέπει να συνειδητοποιήσεις σε τι άσχημα πράγματα θα οδηγήσει αυτό το είδος κατάστασης εάν αφεθεί χωρίς λύση. Γι’ αυτό μην χάνεις χρόνο και αναζήτησε την αλήθεια, εξάλειψε την επιθυμία σου για ανταγωνισμό για τη θέση προτού μεγαλώσει και ωριμάσει και αντικατάστησέ τη με την άσκηση της αλήθειας. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, η επιθυμία σου να ανταγωνίζεσαι για την κοινωνική θέση θα μειωθεί και δεν θα παρεμβαίνεις πλέον στο έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα μνημονεύει και θα επαινεί τις πράξεις σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Μέσα από τα λόγια Του, είδα ότι για να παραμερίσεις την επιθυμία για φήμη και κύρος, πρέπει πρώτα να έχεις αυτογνωσία, να παραδέχεσαι ενεργά τα λάθη σου, να μην κρύβεις την αληθινή σου κατάσταση. Όταν η επιθυμία για ανταγωνισμό επανέρχεται, να προσεύχεσαι συνειδητά στον Θεό και να συνεργάζεσαι με τους άλλους. Μόνο τότε θα κάνεις καλά το καθήκον σου. Δεν εστίασα στην αυτοκριτική, στην αυτογνωσία. Ζήλευα πολύ και δεν μοιράστηκα την κατάστασή μου ούτε αναζήτησα την αλήθεια για να τη διορθώσω. Έτσι, η μάχη μου για φήμη και κέρδος διατάρασσε το έργο της εκκλησίας. Έπρεπε να πράξω βάσει των λόγων του Θεού, να προχωρήσω. Μετά, ανοίχτηκα συνειδητά για την κατάστασή μου στο καθήκον, κι επεδίωξα ενεργά να μάθω από τους συνεργάτες μου. Μετά από ένα διάστημα, παρατήρησα ότι όλοι οι αδελφοί είχαν ορισμένα προτερήματα που εγώ ο ίδιος δεν είχα. Ντράπηκα κι άλλο για την αλαζονεία και την άγνοιά μου. Αναλογίστηκα ότι ήμουν ανταγωνιστικός και πάλευα για τη φήμη, βλάπτοντας το έργο της εκκλησίας, κι ένιωσα μεγαλύτερη μεταμέλεια. Προσευχήθηκα σιωπηλά: «Θεέ μου, μέσα από την έκθεση και την απομάκρυνσή μου, απέκτησα λίγη επίγνωση. Ανταγωνιζόμουν για φήμη και κέρδος, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της εκκλησίας. Όχι μόνο διατάρασσα το έργο της εκκλησίας, αλλά έβλαπτα και τους αδελφούς. Δεν είμαι άξιος να αποκαλούμαι άνθρωπος! Προχωρώντας μπροστά, θέλω ν’ ασκηθώ βάσει των λόγων Σου, να μαθαίνω απ’ τα προτερήματα των άλλων και να συνεργάζομαι αρμονικά».

Αργότερα, προέκυψαν προβλήματα σε ένα νέο έργο βίντεο, κι η ανώτερη επικεφαλής μάς ανέθεσε με τη Λίζα να τα λύσουμε μαζί. Αυτήν τη φορά, δεν ανταγωνίστηκα τη Λίζα στη συνεργασία μας. Συζητούσα ενεργά μαζί της και ζητούσα τη συμβουλή της για τα προβλήματα, και προχωρούσα μόνο όταν συμφωνούσαμε. Ενίοτε, όταν οι ιδέες της ήταν πιο σαφείς και διορατικές απ’ τις δικές μου, πάσχιζα ασυνείδητα να δείξω την αξία μου. Μα έβλεπα ότι ανταγωνιζόμουν και προσευχόμουν στον Θεό κι απαρνιόμουν τον εαυτό μου, δεχόμουν τις προτάσεις της Λίζα και τις μελετούσα επιμελώς. Έβλεπα ότι οι ιδέες της Λίζα ήταν καλύτερες και τις αποδεχόμουν με όλη μου την καρδιά. Ένιωσα στ’ αλήθεια γαλήνια και άνετα ασκούμενος έτσι. Τα λόγια του Θεού μού ’μαθαν να συνεργάζομαι και να βιώνω ανθρώπινη ομοιότητα.