Τον Μάιο του 2018, έφυγα για να καταταγώ στον στρατό. Εκεί, όταν ένας επικεφαλής έδινε μια εντολή, οι κατώτεροι την εκτελούσαν υπάκουα. Όταν επέβλεπαν τη δουλειά μας, οι επικεφαλής έδιναν διαταγές και ήταν επιβλητικοί. Τους θαύμαζα πραγματικά. Η ανώτερη επικεφαλής των γυναικών στρατιωτικών είχε χρήματα και εξουσία. Όταν έφερε την κόρη της στον στρατό μας, όλοι την υποδέχτηκαν με χαμόγελα. Η ανώτερη ηγεσία συχνά μας έλεγε ότι έπρεπε να έχουμε κίνητρο έτσι ώστε να γίνουμε σαν εκείνη. Τότε, ορκίστηκα μέσα μου να προσπαθήσω να γίνω επικεφαλής. Σκέφτηκα ότι αν είχα θέση και θαυμασμό, θα είχα μεγάλο κύρος. Από τότε, έκανα τα πάντα για να φαίνομαι καλή, και ακολουθούσα κατά γράμμα ό,τι μου έλεγαν οι επικεφαλής. Είχα πολύ καλές επιδόσεις μπροστά στους επικεφαλής και με συμπαθούσαν. Σύντομα, με προήγαγαν σε επικεφαλής της μονάδας. Ήμουν ενθουσιασμένη. Μετά την προαγωγή, ήμουν ακόμη πιο υπάκουη προς τις επικεφαλής. Πρωτοστατούσα στο καθημερινό έργο και δεν τολμούσα να χαλαρώσω. Όταν χαλάρωναν οι οπλίτες, ήμουν αυστηρή και τις απειλούσα με επιπτώσεις. Σε κάποιες δεν άρεσε αυτό και μιλούσαν για μένα πίσω από την πλάτη μου. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να συνεχίσω έτσι για να φανώ καλή και να αποκτήσω υψηλότερη θέση ώστε να με ακούνε οι οπλίτες. Με η σκληρή δουλειά, πήρα και πάλι προαγωγή, σε επικεφαλής διμοιρίας. Αυτό το θεώρησα πραγματικά αξιοσέβαστο. Επίσης, οι οπλίτες άρχισαν να με ακούνε μόλις έγινα επικεφαλής ομάδας. Όμως οι επικεφαλής ομάδων πρέπει να εκτελούν εργασία, πράγμα κουραστικό, έτσι σκέφτηκα ότι έπρεπε να ανέβω κι άλλο στην ιεραρχία. Αν ήμουν πιο ψηλά, θα είχα πιο πολλή εξουσία και δεν θα χρειαζόταν να εκτελώ εργασία. Αυτό θα ήταν υπέροχο! Για να πάρω υψηλότερο βαθμό, δούλευα σκληρά κάθε μέρα και παρότρυνα τις οπλίτες να κάνουν το ίδιο. Πάντα κάναμε όσα μας ανέθεταν οι επικεφαλής πριν από την προθεσμία. Οι επικεφαλής ήταν αρκετά ευχαριστημένες με τη δουλειά μου, και σύντομα προήχθηκα σε επικεφαλής διμοιρίας.

Βρήκα τρόπους να με ακούνε, για να προστατεύσω τη θέση μου ως επικεφαλής διμοιρίας, για να εξασφαλίσω ότι η διμοιρία μας δεν θα έμενε πίσω από τις άλλες. Όταν οι οπλίτες δεν με άκουγαν, τις έβαζα να στέκονται όρθιες ή να κάνουν κάμψεις. Μετά από αυτό με άκουγαν περισσότερο. Δεν τολμούσαν πλέον να χαλαρώσουν μπροστά μου και με σέβονταν πολύ. Ήμουν πολύ χαρούμενη. Μα ήμουν και υπό μεγάλη πίεση και η ανώτερη επικεφαλής με επέπληττε αν δεν έκανα καλή δουλειά. Για μην επικριθώ αλλά να επαινεθώ, όταν κάναμε εργασίες, τις επέπληττα με αυστηρό τόνο. Μετά από λίγο, αντιπάθησαν την ιδιοσυγκρασία μου και με αποστρέφονταν. Μου έλεγαν ωραία πράγματα μπροστά μου, αλλά μιλούσαν άσχημα για μένα πίσω από την πλάτη μου. Ένιωσα πολύ άβολα όταν το έμαθα. Κάποιες φορές, όταν δεν κάναμε τα καθήκοντά μας, με επέκριναν οι επικεφαλής. Σε εκείνο το σημείο σκέφτηκα ότι ίσως αν ήμουν έναν βαθμό ψηλότερα δεν θα με επέπλητταν πια και δεν θα είχα τόση πίεση. Θα με σέβονταν και περισσότεροι άνθρωποι. Άρχισα να εργάζομαι αθόρυβα με αυτόν τον στόχο.

Τελικά μια μέρα, η λοχαγός μού είπε χαρούμενα ότι από όλες τις επικεφαλής διμοιριών, σ’ εμένα είχε τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, και αν ποτέ σταματούσε να υπηρετεί ως λοχαγός, θα έπαιρνα τη θέση της. Ενθουσιάστηκα πολύ που το άκουσα αυτό. Δεν ήξερα πόσο πολύ με εμπιστευόταν. Ανέλαβα τη θέση της λοχαγού λίγο καιρό μετά. Όλο και περισσότερες οπλίτες με θαύμαζαν και με σέβονταν όπου κι αν πήγαινα. Δεν έκανα πια εργασίες και είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Απολάμβανα το αίσθημα ανωτερότητας που είχα από τη θέση της λοχαγού. Μα μετά από λίγο καιρό, κάποιες που είχαν προαχθεί μαζί μ’ εμένα σε επικεφαλής διμοιρίας ζήλεψαν και δεν ακολουθούσαν τις διαταγές μου. Θύμωσα πολύ και ένιωσα ότι είχα χάσει την υπόληψή μου, έτσι σκέφτηκα τρόπους για να τις κάνω να με ακούσουν. Μα και πάλι δεν με άκουγαν. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να τις ελέγξω, μα για χάρη της θέσης μου, έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου να αντέξει. Σκεφτόμουν ότι το να έχεις ανώτερη θέση με εξουσία δεν ήταν τόσο επιφανές όσο νόμιζα. Πάντα τιμωρούσα τις υφιστάμενές μου όταν δεν έκαναν ό,τι τους έλεγα, και είχα αρχίσει να γίνομαι πιο οξύθυμη. Ανησυχούσα και ότι οι ανώτερες επικεφαλής θα έλεγαν ότι δεν μπορούσα να χειριστώ τις οπλίτες και ότι μπορεί να με θεωρούσαν ανίκανη. Ίσως έχανα και τη θέση μου ως λοχαγός. Ήταν πολύ αγχωτικό και κουραστικό. Ήθελα να παραιτηθώ, αλλά μετά σκέφτηκα πως τόσοι άνθρωποι θα ήθελαν να γίνουν λοχαγοί και δεν είχα φτάσει εύκολα εκεί, οπότε δεν θα ήταν κρίμα να παραιτηθώ; Ένιωθα αβοήθητη, έτσι απλώς ανέχτηκα το άγχος και περνούσα τις μέρες.

Τον Αύγουστο του 2020, δέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Διάβαζα καθημερινά τα λόγια του Θεού και συναθροιζόμουν με αδελφούς και αδελφές. Ένιωθα πολύ ευτυχισμένη και το απολάμβανα. Κάποτε, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί μια πολύ διακριτική μέθοδο, μια μέθοδο που συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, η οποία δεν είναι σε καμιά περίπτωση ριζοσπαστική, και με την οποία κάνει τους ανθρώπους να αποδέχονται εν αγνοία τους τον τρόπο ζωής του Σατανά και τους κανόνες του για τη ζωή, καθώς επίσης και να θέτουν στόχους και τη δική τους κατεύθυνση στη ζωή· και κάνοντας αυτό οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι αρχίζουν να αποκτούν φιλοδοξίες στη ζωή τους. Όσο σπουδαίες κι αν φαίνονται να είναι αυτές οι φιλοδοξίες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη “φήμη” και το “κέρδος”. Όλοι οι σπουδαίοι ή διάσημοι άνθρωποι, στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι, οτιδήποτε κι αν κάνουν στη ζωή τους έχει σχέση μόνο με αυτές τις δύο λέξεις: “φήμη” και “κέρδος”. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόλις αποκτήσουν φήμη και κέρδος, θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτά τα πράγματα για να απολαμβάνουν μεγαλύτερο κύρος και πλούτο, και να απολαμβάνουν τη ζωή. Πιστεύουν ότι η φήμη και το κέρδος είναι κάποιου είδους κεφάλαιο το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να αποκτήσουν μια ζωή αναζήτησης της ηδονής και κάθε ανήθικης απόλαυσης της σάρκας. Για χάρη της φήμης και του κέρδους, που τόσο πολύ λαχταρά η ανθρωπότητα, οι άνθρωποι πρόθυμα, αλλά και ταυτόχρονα εν αγνοία τους, παραδίδουν το σώμα, το μυαλό και ό,τι άλλο έχουν, το μέλλον και τη μοίρα τους, στον Σατανά. Το κάνουν στην πραγματικότητα χωρίς να διστάσουν ούτε στιγμή, και αγνοούν τελείως την ανάγκη να πάρουν πίσω όσα παρέδωσαν. Μπορούν οι άνθρωποι να διατηρήσουν οποιονδήποτε έλεγχο του εαυτού τους από τη στιγμή που θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Σατανά με αυτόν τον τρόπο και θα του είναι αφοσιωμένοι; Και βέβαια όχι. Βρίσκονται πλήρως και απολύτως υπό τον έλεγχο του Σατανά. Έχουν βυθιστεί πλήρως και ολότελα σ’ έναν βούρκο και είναι ανίκανοι να ξεφύγουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι οδυνηρές και αγχωτικές εξαιτίας του τρόπου ζωής τους και των λανθασμένων μονοπατιών που βαδίζουν. Αφού τους διαφθείρει ο Σατανάς, θέλουν να ξεχωρίσουν απ’ το πλήθος και να έχουν δύναμη. Νομίζουν ότι με τη θέση και τη δύναμη, θα κερδίσουν σεβασμό και θαυμασμό, ότι οι άνθρωποι θα τους ακούνε και ότι θα ζουν ένδοξα. Έτσι, όλοι αγαπούν το όνομα, το κέρδος, και λατρεύουν και κυνηγούν τη θέση. Κι εγώ έτσι ήμουν. Αφού μπήκα στον στρατό, ήθελα να γίνω πρώτη απ’ τις γυναίκες στρατιωτικούς και να έχω τον θαυμασμό των άλλων. Για να πετύχω αυτόν τον στόχο, ανέβηκα βαθμούς, πρώτα επικεφαλής διμοιρίας και στη συνέχεια λοχαγός. Καθώς ανέβαινε ο βαθμός μου και επέβλεπα περισσότερους, μιλούσα και ενεργούσα αυταρχικά, και εξουσίαζα και επέπληττα τους ανθρώπους. Είτε είχα δίκιο είτε άδικο, έπρεπε να με ακούνε. Για να εδραιώσω τη θέση μου, όταν οι επικεφαλής των διμοιριών δεν με άκουγαν, τις κατέπνιξα με την εξουσία μου, και τιμωρούσα τις οπλίτες με κάθε τρόπο. Ήμουν αυταρχική και δεν είχα ενσυναίσθηση για τους άλλους. Οι οπλίτες απομακρύνθηκαν σταδιακά από μένα και δεν ήθελαν να αλληλεπιδρούν μαζί μου. Είδα ότι αφού απέκτησα κάποιο κύρος, έγινα τρομακτικό άτομο. Κάποιες φορές ήθελα να μιλήσω από καρδιάς με κάποιον, αλλά δεν ήξερα με ποιον. Για να μην με επιπλήξουν οι επικεφαλής, ήμουν υποτακτική απέναντί τους και υπέμενα κάθε ταπείνωση. Κάθε μέρα της ζωής μου ήταν αγχωτική και επώδυνη, ήθελα να παραιτηθώ, αλλά μόλις σκεφτόμουν πώς με ωφελούσε η θέση μου, δεν ήθελα να παραιτηθώ. Είχα κολλήσει σ’ αυτό το τέλμα, το οποίο ήταν εξαντλητικό και θλιβερό. Σ’ εκείνο το σημείο συνειδητοποίησα ότι έτσι διαφθείρει και βλάπτει ο Σατανάς τους ανθρώπους. Η επιδίωξη της θέσης διογκώνει τις άγριες επιθυμίες των ανθρώπων, κάνοντάς τους όλο και πιο αλαζόνες και απαξιωτικούς, ώστε να μην μπορούν να έχουν φυσιολογικές σχέσεις. Πριν αποκτήσω την πίστη μου, ένιωθα ότι το να επιδιώκω τη θέση και να προσπαθώ να ξεχωρίζω ήταν φιλοδοξία και προοπτικές. Τώρα καταλαβαίνω ότι δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Όταν συνειδητοποίησα όλα αυτά, προσευχήθηκα στον Θεό να απελευθερωθώ απ’ τα δεσμά του ονόματος και της θέσης.

Μια μέρα, πήγα στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού να κατεβάσω ύμνους και είδα έναν καινούργιο που λεγόταν «Είμαι μόνο ένα μικροσκοπικό δημιουργημένο πλάσμα»:

1 Ω, Θεέ μου! Είτε έχω κύρος είτε όχι, τώρα κατανοώ τον εαυτό μου. Αν το κύρος μου είναι υψηλό, οφείλεται στην εξύψωσή Σου και αν είναι χαμηλό, είναι εξαιτίας του προκαθορισμού Σου. Τα πάντα είναι στα χέρια Σου. Δεν έχω μήτε επιλογές μήτε παράπονα. Όρισες ότι θα γεννηθώ σε αυτήν τη χώρα, σε αυτόν τον λαό, και το μόνο που θα πρέπει να κάνω είναι να είμαι εντελώς υπάκουος υπό το κράτος Σου, γιατί τα πάντα είναι εντός των όσων Εσύ έχεις ορίσει.

2 Δεν σκέφτομαι το κύρος· στο κάτω-κάτω, δεν είμαι παρά ένα πλάσμα. Αν με βάλεις στο πηγάδι της αβύσσου, στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, δεν είμαι παρά ένα πλάσμα. Αν με χρησιμοποιήσεις, είμαι ένα πλάσμα. Αν με οδηγήσεις στην τελείωση, είμαι και πάλι ένα πλάσμα. Αν δεν με οδηγήσεις στην τελείωση, εγώ και πάλι θα Σε αγαπώ γιατί δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα πλάσμα.

3 Δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα μικροσκοπικό πλάσμα που δημιουργήθηκε από τον Κύριο της δημιουργίας, μόνο ένας μεταξύ όλων των δημιουργημένων ανθρώπων. Εσύ με δημιούργησες, και τώρα με έχεις βάλει ξανά στα χέρια Σου για να με κάνεις ό,τι θέλεις. Είμαι πρόθυμος να είμαι το εργαλείο Σου και το αντιθετικό στοιχείο Σου γιατί τα πάντα είναι αυτά που Εσύ έχεις ορίσει. Κανείς δεν μπορεί να τα αλλάξει. Όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα είναι στα χέρια Σου.

Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια

Ακούγοντας αυτόν τον ύμνο, βρήκα τους στίχους πολύ πρωτότυπους. Είδα ότι το να έχεις ή να μην έχεις θέση καθορίζεται απ’ τον Θεό, ότι όλα είναι στο χέρι Του, και δεν πρέπει να το επιδιώκω αυτό. Ήμουν λοχαγός, μα μπροστά στον Θεό ήμουν ένα ασήμαντο δημιουργημένο ον χωρίς καμία θέση. Δεν θα έπρεπε να περιορίζω τους άλλους. Σκεπτόμενη το πώς είχα καταπνίξει τις οπλίτες, ένιωσα ενοχές και αναστάτωση. Ήθελα να εγκαταλείψω τη θέση μου και να τα πάω καλά μαζί τους. Προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήσει. Σταδιακά, παραμέρισα τον εαυτό μου και επικοινώνησα μαζί τους, και σταμάτησα να τις επιπλήττω αυστηρά. Όταν εφάρμοσα έτσι τα λόγια του Θεού στη ζωή μου, κέρδισα ένα αίσθημα γαλήνης.

Ένα πρωί, είχαμε μια συνάντηση. Μια επικεφαλής διμοιρίας υπό την ευθύνη μου δεν είχε πάρει αναφορά στη διμοιρία της. Η μονάδα μας θα αργούσε και ήμασταν η πιο αργή από όλες τις μονάδες. Ανησυχούσα μήπως η ανώτερη επικεφαλής θεωρούσε ότι οι διοικητικές μου ικανότητες ήταν ελλιπείς, και για το τι θα σκέφτονταν οι οπλίτες. Μετά τη συνάντηση, τη ρώτησα πραγματικά θυμωμένη, «Πού ήσουν μόλις τώρα; Γιατί δεν ζήτησες άδεια; Κανείς δεν έπαιρνε αναφορά στη διμοιρία σου. Καθυστερείς ολόκληρη τη μονάδα μας». Αλλά δεν το δέχτηκε και αμέσως με διέκοψε. Αρχίσαμε να τσακωνόμαστε. Τότε ήρθε η επικεφαλής της άσκησης και ρώτησε γιατί μαλώναμε. Η καθεμιά εξήγησε τη δική της πλευρά, και η επικεφαλής είπε ότι δεν ήξερε τι να κάνει ή ποιος είχε άδικο. Εξοργίστηκα όταν το άκουσα και σκέφτηκα ότι όχι μόνο δεν με άκουγε, μα με διέκοψε κιόλας, οπότε αυτό δεν σήμαινε ότι είχε άδικο; Επίσης, ήμουν ανώτερή της, οπότε θα έπρεπε να με είχε ακούσει. Δεν ήταν γελοίο που η επικεφαλής της άσκησης δεν ήξερε ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο; Ήμουν τόσο θυμωμένη που έφυγα με ορμή και χτύπησα την πόρτα. Γύρισα στους στρατώνες και ένιωσα τόσο αδικημένη, που έκλαψα. Όταν η διοικητής έμαθε για τη διαφωνία μας, είπε στην επικεφαλής της διμοιρίας, «Είναι η λοχαγός σου, οπότε ό,τι λέει είναι σωστό και πρέπει να την ακούς». Όταν η επικεφαλής διμοιρίας ενέμεινε στην άποψή της, η διοικητής την επέπληξε θυμωμένη, «Στον λόχο μας, η λοχαγός έχει το δικαίωμα να σου πει ό,τι θέλει και πρέπει να την ακούς». Ακούγοντας τη διοικητή, ένιωσα ότι είχα καταφέρει να ξεσπάσω τα συναισθήματά μου. Χαιρόμουν και ένιωθα ότι είχα κερδίσει κάποια υπόληψη.

Μα μια μέρα στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού και το κατάλαβα. Τα λόγια του Θεού λένε: «Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά τους, συχνά δίνουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και αποκαλύπτουν την αλαζονική φύση τους. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί και να στηρίξει την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και την κακία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου. […] Τα ξεσπάσματα του ανθρώπου αποτελούν διαφυγή από κακές δυνάμεις, μια έκφραση της αχαλίνωτης και ασταμάτητης κακής συμπεριφοράς του υλικού ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). «Υπάρχουν πολλά είδη διεφθαρμένων διαθέσεων που περιλαμβάνονται εντός της διάθεσης του Σατανά, αλλά αυτή που είναι πιο έκδηλη και ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αλαζονική διάθεση. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία έναντι των άλλων. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού είναι ξεκάθαρα. Η θέση κάνει τους ανθρώπους αλαζόνες και ανεξέλεγκτους. Συχνά θυμώνουν και επιπλήττουν τους άλλους για να προστατεύσουν το κύρος τους και την εξουσία τους. Αυτός είναι ο έλεγχος μιας αλαζονικής διάθεσης. Όταν κατατάχθηκα στον στρατό, η επιδίωξή μου ήταν να γίνω αξιωματικός και να με εκτιμούν. Αφού κέρδισα βαθμό και εξουσία, ένιωσα ότι τα λόγια μου είχαν εξουσία και είχα προτεραιότητα. Ήμουν λοχαγός, οπότε είχα τη δύναμη να ελέγχω τις επικεφαλής των διμοιριών και τις οπλίτες. Θα έπρεπε να με ακούνε, και αν δεν το έκαναν, τις επέπληττα αυταρχικά και τις έβαζα στη θέση τους. Ήμουν τόσο αλαζονική. Όταν η επικεφαλής διμοιρίας δεν έκανε εγκαίρως καταμέτρηση, καθυστερώντας τη μονάδα μας, της έδωσα να καταλάβει και αυτή όχι μόνο δεν άκουσε, αλλά με διέκοψε. Ένιωθα ότι δεν με εκτιμούσε καθόλου, ότι με περιφρονούσε και με έκανε να χάσω το κύρος μου μπροστά σε όλους. Με αυτό ως δικαιολογία έκανα φασαρία, ξέσπασα πάνω της και εκτόνωσα τη δυσαρέσκειά μου. Ήταν επίσης και προειδοποίηση προς τις στρατιώτες για να είναι υπάκουες. Όπως το έβλεπα, ήμουν λοχαγός και αυτή ήταν επικεφαλής διμοιρίας, οπότε έπρεπε να με ακούει. Αν δεν άκουγε, και μάλιστα μου έφερνε αντιρρήσεις, έπρεπε να την επιπλήξω και να της δώσω να καταλάβει. Ήμουν τόσο αλαζονική και εκτός ελέγχου. Μόλις απέκτησα θέση, όταν κάποιος δεν με άκουγε, του ξεσπούσα, με τη θέση μου τον καταπίεζα και τον ανάγκαζα να κάνει ό,τι ήθελα. Έτσι, κανείς δεν ήθελε να έχει σχέση μαζί μου. Ήμουν πιστή, αλλά δεν είχα αλλάξει. Ήμουν αδικαιολόγητα αλαζονική και δεν είχα ανθρώπινη ομοιότητα, έτσι οι άνθρωποι με σιχαίνονταν και με απέφευγαν, και ο Θεός ήταν αηδιασμένος και το μισούσε.

Μίλησα με μια αδελφή για τις εμπειρίες μου, και μου έστειλε κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν μονοπάτι άσκησης. «Όντας ένα από τα δημιουργήματα, ο άνθρωπος πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση. Να διαφυλάσσεις με αίσθημα καθήκοντος αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Να μην παρεκτρέπεσαι ούτε να κάνεις πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων σου ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Μην προσπαθείς να είσαι σπουδαίος, να είσαι υπεράνθρωπος ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθείς να γίνεις Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή υπεράνθρωπος είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι το να προσπαθείς να είσαι υψηλός, να κερδίσεις τον θαυμασμό των ανθρώπων είναι κάτι ντροπιαστικό. Πρέπει να μείνουμε στη θέση μας και να συμπεριφερόμαστε ευσυνείδητα. Αυτό είναι που μας ζητάει ο Θεός. Προσπαθούσα να προχωρήσω, να γίνω αξιωματούχος με εξουσία, να εξουσιάζω τους άλλους, να με θαυμάζουν και να με ακούνε. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός σιχαίνεται. Αν δεν μετανοούσα και συνέχιζα να επιδιώκω το όνομα και το κύρος, θα ήμουν ακριβώς σαν κάποιον άπιστο. Οι άπιστοι κυνηγούν τα χρήματα, τη φήμη και τη θέση. Σκοτώνουν και μάχονται μεταξύ τους γι’ αυτά. Ως πιστή, δεν πρέπει να μείνω στο μονοπάτι ενός άπιστου, αλλά να επιδιώξω την αλήθεια και να πάρω τη θέση μου ως δημιουργημένο ον. Συνειδητοποιώντας αυτό, αποφάσισα να επιδιώκω την αλήθεια και να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα έπρεπε να έχω ίση θέση με τους άλλους και να σταματήσω να διατάζω τους άλλους από τη θέση της λοχαγού. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να σταματήσω να επιδιώκω το όνομα και το κύρος και να ζω με αλαζονική διάθεση. Οδήγησέ με να κάνω πράξη την αλήθεια».

Έπειτα, άρχισα να τις ελέγχω κάθε μέρα και να δείχνω ενδιαφέρον γι’ αυτές. Όταν έκαναν κάτι λάθος και η επικεφαλής ήθελε να τις τιμωρήσω, δεν ήμουν όπως πριν, να τις μαλώνω και να επιδεικνύω την εξουσία μου, μα μπορούσα να συνδεθώ μαζί τους, να τους πω το λάθος τους, ώστε να τα πάνε καλύτερα την επόμενη φορά. Μετά από λίγο καιρό που ενήργησα έτσι, είχα καλή σχέση με τις επικεφαλής των ομάδων, των διμοιριών και τις οπλίτες. Κάποιες οπλίτες μού είπαν ότι παλιά ήμουν οξύθυμη, ότι με φοβόντουσαν, ότι ανησυχούσαν πως θα τους επέπληττα για κάποιο λάθος. Μα τώρα ήμουν καλύτερη και άρχισα να νοιάζομαι γι’ αυτές. Αισθάνονταν καλύτερα μαζί μου. Ακούγοντας αυτό, ευχαρίστησα τον Θεό και τους είπα: «Ξέρετε γιατί έκανα αυτή την αλλαγή; Επειδή αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Τα λόγια Του με άλλαξαν, και είναι ο μόνος λόγος που έκανα αυτή την αλλαγή. Πριν έρθω στον Θεό, κυνηγούσα τη θέση και τον θαυμασμό. Σας επέπληττα για να διατηρήσω τη θέση μου. Αφού απέκτησα την πίστη μου και μέσω των λόγων του Παντοδύναμου Θεού, έμαθα ότι το να επιπλήττω τους άλλους δεν είναι σωστό, ότι προέρχεται από διεφθαρμένη διάθεση, και δεν θα έπρεπε να το κάνω. Η αλλαγή που βίωσα δεν ήταν κάτι που θα μπορούσα να είχα κάνει μόνη μου. Ήταν λόγω της πίστης μου στον Παντοδύναμο Θεό —τα λόγια Του με άλλαξαν». Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Συνέχισα να μοιράζομαι το ευαγγέλιο μαζί τους, και στα πρόσωπα κάποιων εμφανίστηκαν χαμόγελα. Ενδιαφέρθηκαν να ερευνήσουν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μετά από αυτό, ορισμένες επικεφαλής διμοιρίας, ομάδας και οπλίτες αποδέχθηκαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Μαζευτήκαμε, φάγαμε και ήπιαμε τα λόγια του Θεού, τα πήγαμε περίφημα, μοιραστήκαμε το ευαγγέλιο και δώσαμε μαρτυρία. Δόξα στον Παντοδύναμο Θεό!