Έκανα έργο σχεδιασμού για την εκκλησία. Με τον καιρό, καθώς έκανα κάθε είδους σχέδια και εικόνες, βελτιώθηκα σημαντικά και έγινα επικεφαλής ομάδας. Σκέφτηκα: «Το γεγονός ότι με έκαναν επικεφαλής ομάδας σημαίνει ότι έχω ορισμένες δεξιότητες και ταλέντα στο έργο μου, ότι είμαι καλύτερη απ’ τους άλλους αδελφούς και ικανή να αναλάβω την ευθύνη αυτού του έργου. Πρέπει να θεωρώ πολύτιμο το καθήκον, να δουλεύω πολύ σκληρά και να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας, χωρίς να κάνω λάθη που εμποδίζουν το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να δείξω ότι είμαι φτιαγμένη για επικεφαλής ομάδας».

Μια μέρα, ο επικεφαλής της εκκλησίας μού είπε: «Η εκκλησία χρειάζεται μια εικόνα φόντου για ένα βίντεο με ύμνους. Θα είναι πιο δύσκολο από τα προηγούμενα φόντα μας. Αφού τώρα όλοι οι άλλοι είναι απασχολημένοι με διάφορα σχέδια, και θα καθυστερούσε την πρόοδό μας να το κάνει κάποιος άλλος, θα θέλαμε να το αναλάβεις εσύ. Πιστεύεις ότι μπορείς;» Όταν το άκουσα, σκέφτηκα: «Δεν έχω δουλέψει ποτέ ξανά σε ένα τόσο δύσκολο φόντο, δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να εγγυηθώ καλά αποτελέσματα». Αλλά μετά σκέφτηκα, «Οι επικεφαλής και οι αδελφοί θα δώσουν προσοχή σ’ αυτό το έργο· Κάνω αυτό το καθήκον πάνω από δύο χρόνια τώρα, έχω χειριστεί αρκετά δύσκολα ζητήματα και καθήκοντα, και έμαθα αρκετές δεξιότητες. Μάλλον πρώτη φορά δοκιμάζω τόσο δύσκολο φόντο, και σίγουρα θα υπάρξουν κάποια απρόβλεπτα ζητήματα, μα αν δεν μπορώ να αντιμετωπίσω ούτε ένα τέτοιο έργο, τότε τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Αν δεν το κάνω, θα σκεφτούν ότι δεν είμαι ταλαντούχα εργάτρια και ότι δεν έχω κάνει πρόοδο; Όλοι οι υπόλοιποι αδελφοί εργάζονται τώρα πάνω στα δικά τους έργα, και αν τυχόν χρειαστεί να σταλεί άλλος για να δουλέψει μαζί μου, σίγουρα θα σκεφτούν ότι δεν μπορώ να χειριστώ μεγάλες ευθύνες, ότι είμαι αναξιόπιστη και ακατάλληλη για επικεφαλής. Δεν μπορώ να το επιτρέψω! Πρέπει να αναλάβω αυτό το έργο. Θα ψάξω να βρω ό,τι δεν ξέρω, ώστε να τα κάνω όλα σωστά και να δείξω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σε δύσκολα καθήκοντα». Έχοντας πάρει την απόφασή μου, απάντησα: «Μπορώ να το κάνω, κανένα πρόβλημα. Είναι απλώς ένα ελαφρώς πιο δύσκολο και απαιτητικό φόντο από τα άλλα. Με λίγη επιπλέον προσπάθεια, μπορώ να εγγυηθώ καλή ποιότητα». Βλέποντας ότι έδειχνα σίγουρη, ο επικεφαλής έγνεψε: «Έχουμε σύντομη προθεσμία γι’ αυτό το φόντο, και το σχέδιο πρέπει να αντικατοπτρίζει το νόημα και το συναίσθημα του ύμνου. Αν έχεις οποιοδήποτε πρόβλημα, επικοινώνησε μαζί μου αμέσως». Ο επόπτης μου είπε, επίσης: «Αν δεν μπορείς να το κάνεις, απλώς ενημέρωσέ μας και θα βάλουμε κάποιον να έρθει να σε βοηθήσει». Έγνεψα συμφωνώντας, κι ένιωθα και ενθουσιασμένη και νευρική: Ήμουν ενθουσιασμένη που δούλευα σε τόσο σημαντικό σχέδιο, που θα κέρδιζα σεβασμό αν τα πήγαινα καλά, μα και ανήσυχη για το αν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω σε τόσο δύσκολο έργο. Δεν ήμουν σίγουρη αν θα παρείχα την ποιότητα που ήθελαν! Μα δεν μπορούσα με τίποτα να τους απογοητεύσω. Έπρεπε να ξεκινήσω αμέσως την έρευνα, κάνοντας δοκιμές καθώς προχωρούσα, για να αξιοποιήσω στο έπακρο αυτή τη σπάνια ευκαιρία. Θα έφερνα εις πέρας το έργο, παρά τη δυσκολία του.

Καθώς σχεδίαζα, ένιωθα ότι ο χρόνος περνούσε γρήγορα και όλο προέκυπταν ζητήματα. Ένιωθα την πίεση να αυξάνεται. Ο επικεφαλής και ο επόπτης ρωτούσαν συχνά για την πρόοδό μου και για το αν είχα προβλήματα. Επειδή ανησυχούσα απίστευτα, τους έλεγα ότι όλα πήγαιναν καλά, ενώ στην πραγματικότητα έτρεμα: Το σχέδιο χρειαζόταν ακόμη μεγάλες αλλαγές και βελτιώσεις. Δεν είχα ιδέα για το πώς θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Αν δεν πήγαινε καλά, όλοι θα έβλεπαν το πραγματικό επίπεδο των ικανοτήτων μου, θα έλεγαν ότι δεν ήμουν ικανή και ότι προσπαθούσα να κάνω επίδειξη. Σκέφτηκα ότι αφού το είχα υποσχεθεί, θα το έκανα, αν αθετούσα τον λόγο μου, θα ήταν σκέτη αυτοκτονία, οπότε έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να βγάλω άκρη. Δεν έβρισκα καμία ιδέα, οπότε αυτό μου πήρε λίγο χρόνο. Μια φορά, πέρασε ο επικεφαλής από το στούντιο να με παρακολουθήσει, έτσι πήγα επίτηδες σε ένα πιο εύκολο τμήμα και το σχεδίασα γρήγορα, για να δώσω την εντύπωση ότι τα είχα υπό έλεγχο. Όμως, ήμουν τόσο νευρική, που ίδρωναν οι παλάμες μου. Μόλις έφυγε ο επικεφαλής, γύρισα στο πιο δύσκολο τμήμα και άρχισα να σπάω το κεφάλι μου. Δεν ήθελα να παραδεχτώ το πρόβλημα, ανησυχώντας μήπως με αμφισβητούσε ο επικεφαλής. Σκέφτηκα ότι αφού είχα ήδη πει πως μπορώ, θα ήταν ντροπιαστικό να ανακαλέσω. Έπρεπε να σφίξω τα δόντια και να βρω την άκρη, αλλά προχωρούσα αργά και ένιωθα συναισθηματικά εξαντλημένη. Έμεινα ξύπνια μέχρι αργά το τελευταίο βράδυ για να τελειώσω το σχέδιο. Ο επικεφαλής και ο επόπτης είπαν ότι φαινόταν καλό αλλά χρειαζόταν μερικές βελτιώσεις. Παρ’ όλα αυτά, δεν ένιωθα τη χαρά να κάνω το καθήκον μου Ένιωθα χαμένη και δεν μπορούσα να χαρώ.

Σε μια πνευματική άσκηση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Εάν έχεις συχνά το αίσθημα ότι σε κατηγορούν στη ζωή σου, εάν η καρδιά σου δεν μπορεί να βρει ανάπαυση, εάν ζεις χωρίς γαλήνη ή χαρά και συχνά κατακλύζεσαι από ανησυχία και άγχος για κάθε είδους θέμα, τι δείχνει αυτό; Απλώς ότι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι δεν παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου προς τον Θεό. Όταν ζεις μέσα στη διάθεση του Σατανά, είναι πιθανό συχνά να μην κάνεις πράξη την αλήθεια, να γυρίζεις την πλάτη σου στην αλήθεια, να είσαι εγωιστής και αχρείος. Υποστηρίζεις μόνο την εικόνα σου, το καλό σου όνομα και το κύρος σου, τα συμφέροντά σου. Είναι πολύ επώδυνο να ζεις διαρκώς για τον εαυτό σου. Έχεις τόσο πολλές εγωιστικές επιθυμίες, εμπλοκές, δεσμά, αμφιβολίες κι ενοχλήσεις που δεν έχεις την παραμικρή γαλήνη ή χαρά. Το να ζεις για χάρη της διεφθαρμένης σάρκας συνεπάγεται να υποφέρεις υπερβολικά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η είσοδος στη ζωή ξεκινά με την εκτέλεση του καθήκοντος). Σκεπτόμενη τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι εξακολουθούσα να νιώθω εξαντλημένη μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου επειδή είχα υπερβολική επιθυμία για το κύρος. Για να κρύψω τις ελλείψεις στο καθήκον μου, μεταμφιέστηκα, παίζοντας θέατρο για τους άλλους. Αργότερα, κάποια άλλα λόγια του Θεού με βοήθησαν να κατανοήσω καλύτερα τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι ίδιοι οι άνθρωποι αποτελούν δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να επιτύχουν παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδειξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μια μοιραία αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο συνηθισμένοι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους ως μια διάσημη ή σπουδαία προσωπικότητα, να γίνουν κάποια μικρή διασημότητα και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· στα μάτια των άλλων, θέλουν να γίνουν διάσημοι, ισχυροί, κάποια μεγάλη προσωπικότητα, να γίνουν πανίσχυροι, ικανοί για οτιδήποτε και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Μερικοί άνθρωποι, όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι, λένε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Στη συνέχεια, το ψάχνουν κρυφά και προσπαθούν να μάθουν πώς να το κάνουν, αφού όμως το μελετήσουν για αρκετές ημέρες, και πάλι δεν καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς πώς τα πηγαίνουν με αυτό, λένε: “Σε λίγο, σε λίγο!” Μέσα τους, όμως, σκέφτονται: “Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν πρέπει να προδοθώ, πρέπει να συνεχίσω να υποκρίνομαι, δεν μπορώ ν’ αφήσω τους άλλους να δουν τα μειονεκτήματα και την άγνοιά μου, δεν μπορώ να τους επιτρέψω να με περιφρονήσουν!” Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σαν μια κόλαση επί γης, όπου προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή σου με κάθε κόστος. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Η αλαζονεία των ανθρώπων αυτών δεν έχει όρια, έχουν χάσει κάθε σύνεση! Δεν επιθυμούν να είναι σαν όλους τους άλλους, δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, αλλά υπεράνθρωποι, κάποιο σπουδαίο άτομο, κάποιος επιτυχημένος. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. […] Τι λες, τέτοιοι άνθρωποι δεν πετούν στα σύννεφα; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν περνάς τις μέρες σου πετώντας στα σύννεφα, χωρίς σχέδιο και σκοπό, χωρίς να ενεργείς σε τίποτα προσγειωμένος, ζώντας πάντα με βάση τη φαντασία σου, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Το μονοπάτι στη ζωή που διαλέγεις δεν είναι το σωστό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Ο λόγος του Θεού εξέθεσε την κατάστασή μου. Νόμιζα ότι, επειδή σχεδίαζα για κάποιο διάστημα, και είχα μάθει κάποιες δεξιότητες, και είχα επιλεγεί ως επικεφαλής ομάδας, ήμουν ικανή και σπάνιο ταλέντο. Επειδή είχα αυτήν την εντύπωση, έδινα ιδιαίτερη προσοχή στο τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα, ανησυχώντας μήπως εντοπίσουν τις ανεπάρκειές μου και πουν ότι δεν ήμουν κατάλληλη. Ειδικά αυτή η εικόνα φόντου ήταν ό,τι πιο δύσκολο είχα κάνει, και δεν ήμουν σίγουρη αν θα τα κατάφερνα, μα για να κερδίσω φήμη και κύρος, και την εμπιστοσύνη του επόπτη και του επικεφαλής μου, είπα πως τα είχα όλα υπό έλεγχο. Όταν αντιμετώπιζα προβλήματα και δεν σημείωνα πρόοδο, δεν ζητούσα βοήθεια και, αντίθετα, πάλευα μόνη μου. Όταν ο επικεφαλής μου ρώτησε για την πρόοδό μου ή για τυχόν προβλήματα, δεν του είπα για τα προβλήματά μου, αν και ήμουν εντελώς χαμένη· αντ’ αυτού, επέλεξα να του πω ψέματα και να τον εξαπατήσω, προσποιούμενη μάλιστα ότι είχα μεγάλες δεξιότητες για να τον κάνω να πιστέψει ότι μπορούσα να κάνω τη δουλειά. Έπαιξα θέατρο για να κρύψω τις ανεπάρκειές μου. Πάντα προσποιούμουν ότι ήμουν ταλαντούχα εργάτρια για να πιστέψουν οι άλλοι ότι ήξερα και μπορούσα να κάνω τα πάντα. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν ματαιόδοξη και αλαζονική. Ο λόγος του Θεού λέει: «Οι ίδιοι οι άνθρωποι αποτελούν δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να επιτύχουν παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδειξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν». Πράγματι, πώς γίνεται ένα διεφθαρμένο άτομο να είναι τέλειο και ικανό για όλα; Είναι φυσιολογικό να μη μπορεί κανείς να κάνει ορισμένα πράγματα στο καθήκον του, μα δεν είχα αυτήν τη στάση απέναντι στις ελλείψεις μου. Αντιθέτως, παρουσίαζα τον εαυτό μου ως ταλαντούχα επικεφαλής. Δεν ήθελα να με βλέπουν ως ένα μέσο δημιουργημένο ον. Επιδίωκα να είμαι αψεγάδιαστη. Ήμουν τόσο αλαζόνας, που έχασα κάθε λογική. Επειδή πάντα έπαιζα θέατρο, ανησυχώντας ότι οι άλλοι θα έβλεπαν τον πραγματικό μου εαυτό, και δεν ζητούσα βοήθεια όταν δεν καταλάβαινα κάτι, ο σχεδιασμός προχωρούσε αργά, ενώ θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί γρήγορα, και εξαντλήθηκα συναισθηματικά. Συνειδητοποίησα ότι ήταν ανόητο να επιδιώκω την τελειότητα. Πάντα έκρυβα τις ανεπάρκειές μου, χωρίς να έχω το θάρρος να τις αντιμετωπίσω. Έτσι, όχι μόνο ένιωθα κουρασμένη και ανειλικρινής στο καθήκον μου, μα και καθυστερούσα το έργο. Αφού το συνειδητοποίησα, προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Σε ευχαριστώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Σου, που με βοήθησε να δω πόσο αξιολύπητη ήταν η προσποίησή μου. Θέλω να διορθώσω τις εσφαλμένες απόψεις μου για την επιδίωξη, να έχω σωστή στάση απέναντι στις ελλείψεις μου, να ρωτάω όταν δεν καταλαβαίνω, να μην κρύβομαι και να κάνω το καθήκον μου πρακτικά και ειλικρινά».

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Αν ήθελα να κάνω καλά το καθήκον μου και να με επαινέσει ο Θεός, έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια. Ό,τι διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν εμφάνιζα, ό,τι ζητήματα κι αν είχα στο καθήκον μου, έπρεπε να προσεύχομαι στον Θεό για να ζητήσω καθοδήγηση, να αφήσω την επιθυμία μου για φήμη και κύρος, να συναναστρέφομαι με τους αδελφούς, να μην κρύβομαι και να μη μεταμφιέζομαι, να δείχνω τον πραγματικό μου εαυτό, να κάνω μόνο ό,τι μπορούσα, καθώς και να αναζητώ την αλήθεια μαζί με τους άλλους. Αν έκανα το καθήκον μου έτσι, θα ήταν λιγότερο εξαντλητικό και περιοριστικό —θα ήταν ευχάριστο. Αφού συνειδητοποίησα αυτό, συναναστράφηκα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για τις σκέψεις μου στην όλη διαδικασία σχεδιασμού και συζήτησα μαζί τους τα ζητήματα που είχα συναντήσει. Οι αδελφοί και οι αδελφές με δίδαξαν κάποιες νέες τεχνικές και μου έδωσαν νέες ιδέες. Μετά απ’ αυτό, η υπόλοιπη ενασχόλησή μου με το φόντο κύλησε ομαλά. Αργότερα, μερικοί αδελφοί και αδελφές μού είπαν: «Η εικόνα φόντου σου φαίνεται πολύ καλύτερη απ’ τις προηγούμενες. Θα μοιραστείς κάποια στιγμή μαζί μας την εμπειρία σου και όσα έμαθες;» Χάρηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό, και θεώρησα ότι είχα εκπληρώσει το καθήκον μου πρακτικά. Σκεπτόμενη την εμπειρία μου από τον σχεδιασμό του φόντου, κατάλαβα ότι δεν είναι κακό να έχεις ελλείψεις και επίσης δεν είναι κακό να τις γνωρίζουν οι άλλοι. Σημασία έχει να μπορείς να ανοιχτείς και να αναζητάς την αλήθεια, παραμερίζοντας τις ακατάλληλες προθέσεις και επιθυμίες σου. Αισθάνεσαι γαλήνια δουλεύοντας με αυτόν τον τρόπο.

Σιγά-σιγά, ήμουν σε θέση να παραδίδω ποιοτικά σχέδια για δύσκολα έργα και παρήγαγα περισσότερα ολοκληρωμένα έργα από τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Πάντα μου ζητούσαν συμβουλές για ιδέες σχεδίων και μου έκαναν άλλες τεχνικές ερωτήσεις. Στην αρχή, τους έλεγα απλώς αυτά που ήξερα, μα καθώς ρωτούσαν όλο και περισσότεροι, ασυνείδητα σκεφτόμουν: «Μάλλον όλοι αναγνωρίζουν τα ταλέντα μου τώρα. Αλλιώς, γιατί να μου ζητούσαν συμβουλές;» Άρχισα να απολαμβάνω αυτό το αίσθημα ικανοποίησης και ήμουν αρκετά ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Μα τότε συνέβη κάτι πραγματικά απροσδόκητο. Σε μια από τις εικόνες φόντου που σχεδίασα για έναν ύμνο, ο επικεφαλής είδε ένα ζήτημα που παραβίαζε τις αρχές και με κάλεσε να το συζητήσουμε. Είπε ότι έπρεπε να λυθεί την ίδια ημέρα, αλλιώς θα καθυστερούσε το έργο και με ρώτησε αν μπορούσα να κάνω την επεξεργασία μόνη μου ή αν χρειαζόμουν βοήθεια. Σκέφτηκα: «Εγώ σχεδίασα την εικόνα, οπότε αν την αναθέσω σε κάποιον άλλο, δεν θα φανεί ότι είμαι ανεπαρκής; Δεν θα νομίζουν ότι απλώς λέω μεγάλα λόγια, αλλά στην πράξη είμαι ανίκανη; Δεν γίνεται! Δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα. Αν διορθώσω το πρόβλημα μόνη μου, όλοι θα ξέρουν ότι μπορώ να κάνω τη δουλειά μου, ότι είμαι αξιόπιστη και άξια καλλιέργειας». Είπα στον επικεφαλής ότι θα το διόρθωνα μόνη μου σύμφωνα με τις αρχές. Κατά την επεξεργασία, υπήρχε ένα μέρος της εικόνας για το οποίο δεν μπορούσα να βρω καλή ιδέα. Επειδή ο χρόνος τελείωνε και είχα ακόμα κολλήσει σ’ αυτήν την ιδέα, αγχώθηκα πολύ, θέλοντας να το τελειώσω το συντομότερο δυνατό, αλλά όσο κι αν βελτίωνα το σχέδιο, δεν τα κατάφερνα. Είχα κολλήσει σ’ αυτήν την ιδέα μέχρι τις 5 το πρωί, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Μόνο τότε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί είχα αυτό το πρόβλημα. Κατάλαβα ότι ο λόγος γα τον οποίο το σχέδιό μου παραβίαζε τις αρχές, ήταν ότι υπήρχε κάποια πτυχή των αρχών που δεν καταλάβαινα. Η επεξεργασία που έπρεπε να κάνω είχε ήδη καθυστερήσει το έργο. Δεν ήμουν καν σίγουρη αν θα διόρθωνε τα πράγματα, και χρειάζονταν επειγόντως την εικόνα, οπότε ήξερα ότι έπρεπε να ζητήσω βοήθεια. Μα για να διατηρήσω κύρος και φήμη, και να κρύψω τις ανεπάρκειές μου, προσπαθούσα να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Δεν καθυστερούσα το έργο της εκκλησίας; Ένιωσα απίστευτες ενοχές και προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω: «Θεέ μου! Έχω δεσμευτεί από τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Μόλις έχω ένα πρόβλημα, προσποιούμαι ότι όλα πάνε καλά, για να έχω σεβασμό. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω σωστά τις ανεπάρκειές μου. Τι κουραστικός τρόπος να κάνω το καθήκον μου! Θεέ μου, καθοδήγησέ με να αναγνωρίσω τη διαφθορά μου, για να ασκούμαι σύμφωνα με τον λόγο Σου». Μετά την προσευχή, σκέφτηκα τα εξής λόγια Του: «Αναζητάς διαρκώς μεγαλείο, αρχοντιά και θέση· αναζητάς διαρκώς εγκωμιασμό. Πώς αισθάνεται ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; Το αποστρέφεται και θα μείνει μακριά σου. Όσο περισσότερο επιδιώκεις πράγματα όπως το μεγαλείο, την αρχοντιά και το να είσαι ανώτερος από τους άλλους, διακεκριμένος, εξέχων και αξιόλογος, τόσο πιο αποκρουστικό σε βρίσκει ο Θεός. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν μετανοήσεις, τότε ο Θεός θα σε σιχαθεί και θα σε απαρνηθεί. Φρόντισε να μην είσαι κάποιος που ο Θεός βρίσκει αηδιαστικό· να είσαι ένα άτομο που αγαπάει ο Θεός. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να αποκτήσει την αγάπη του Θεού; Με το να δέχεται την αλήθεια με υπακοή, να στέκεται στη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να ενεργεί προσγειωμένα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του, να προσπαθεί να είναι τίμιος άνθρωπος και να βιώνει την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος. Αυτό αρκεί, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι βέβαιοι ότι δεν έχουν φιλοδοξίες ή ότι δεν τρέφουν άσκοπα όνειρα, ότι δεν επιδιώκουν δόξα, κέρδη και θέση ή να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Επιπλέον, δεν πρέπει να προσπαθούν να είναι σπουδαίοι άνθρωποι ή υπεράνθρωποι, οι οποίοι είναι ανώτεροι μεταξύ των ανθρώπων και κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Αυτή είναι η επιθυμία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και είναι το μονοπάτι του Σατανά· ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν αδιάκοπα τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση, και αρνούνται να μετανοήσουν, τότε δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς, και υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα γι’ αυτούς: να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Ο λόγος Του ανέφερε ακριβώς την κατάστασή μου: Πάντα κυνηγούσα τη φήμη, το κύρος και τον θαυμασμό. Όταν ήμουν σε θέση να παράγω περισσότερα σχέδια απ’ τους άλλους και ολοκλήρωνα απαιτητικά έργα με εγγυημένη ποιότητα, έγινα ασυνείδητα αλαζόνας. Επιπλέον, όταν οι άλλοι μού έκαναν συχνά ερωτήσεις, ένιωθα βαθιά ικανοποίηση και απολάμβανα το αίσθημα του θαυμασμού. Όταν μια εικόνα μου είχε ένα πρόβλημα και στάλθηκε πίσω, και ο επικεφαλής πρότεινε να βοηθήσει κάποιος άλλος στην επεξεργασία για συντομία, δεν σκέφτηκα το έργο της εκκλησίας· φοβήθηκα ότι αν άφηνα άλλους να βοηθήσουν, θα φαινόταν η ανικανότητά μου. Για να διατηρήσω τη φήμη και το κύρος μου και να μη με υποτιμήσουν, ανέλαβα την επεξεργασία μόνη μου. Όταν αντιμετώπισα προβλήματα, αντί να ζητήσω βοήθεια, έσφιξα τα δόντια μου και έστυψα το κεφάλι μου, καθυστερώντας τα πάντα. Φαινόταν σαν να δούλευα υπερωρίες για το καθήκον μου, μα στην πραγματικότητα, προσπαθούσα να αποδείξω το ταλέντο μου διορθώνοντας την εικόνα, δίνοντας την αίσθηση ότι ήμουν αξιόπιστη. Είδα ότι είχα υπερβολική επιθυμία για φήμη και κύρος. Ο Θεός εξετάζει τις σκέψεις μας· και να μπορούσα να εξαπατήσω τους άλλους, δεν μπορούσα να εξαπατήσω τον Θεό, και όσο καλά κι αν έκρυβα τις ανεπάρκειές μου, αν η διεφθαρμένη μου διάθεση δεν άλλαζε και δεν έφτανα στην αλήθεια, ο Θεός θα με σιχαινόταν και πάλι και θα με απέκλειε. Είχα καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας κυνηγώντας φήμη και κύρος, και αν δεν μετανοούσα και δεν έκανα αυτοκριτική, θα εξαπατούσα τον εαυτό μου και τους άλλους, κάνοντας κακό στον εαυτό μου. Συνειδητοποιώντας αυτό, ζήτησα βοήθεια από μια αδελφή που ήταν καλή στο σχεδιασμό. Συζητήσαμε πώς να επεξεργαστούμε την εικόνα και μετά είχα μια πολύ πιο ξεκάθαρη ιδέα. Λίγο αργότερα, τελείωσα το έργο.

Αργότερα, συνέχισα να σκέφτομαι γιατί έκρυβα πάντα τις ανεπάρκειές μου. Είδα ένα χωρίο του λόγου του Θεού που με επηρέασε βαθιά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Είναι ντροπή να μην μπορείς να κάνεις μερικά πράγματα; Ποιος είναι ικανός να κάνει τα πάντα; Δεν είναι καθόλου ντροπή —είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, μην το ξεχνάς. Οι άνθρωποι δεν είναι παρά άνθρωποι· αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, απλά πες το. Γιατί να προσποιείσαι; Εάν προσποιείσαι διαρκώς, οι άλλοι θα το θεωρήσουν αηδιαστικό και, αργά ή γρήγορα, θα έλθει η μέρα που θα εκτεθείς και δεν θα έχεις πλέον την αξιοπρέπεια ή την τιμή σου. Τέτοια είναι η διάθεση των αντίχριστων. Παρουσιάζονται πάντα ως πολυτάλαντοι που μπορούν να κάνουν τα πάντα, ικανοί και γνώστες σε όλα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Αν είχαν ειλικρινή στάση, τι θα έκαναν; Θα έλεγαν: “Δεν είμαι ειδικός σ’ αυτό, απλά έχω λίγη εμπειρία, όμως τώρα οι δεξιότητες που απαιτούμε είναι πιο περίπλοκες από πριν. Σου έχω ήδη πει όλα όσα μπορώ να κάνω, και δεν κατανοώ τα νέα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Για να εκτελέσουμε καλά το καθήκον μας, θα χρειαστεί ν’ αποκτήσουμε περισσότερη τεχνική εμπειρογνωμοσύνη. Μόλις το καταφέρουμε αυτό, θα είμαστε σε θέση να εκτελέσουμε το καθήκον μας αποτελεσματικά. Αυτό το καθήκον μάς το εμπιστεύτηκε ο Θεός, κι είναι δική μας ευθύνη να το κάνουμε καλά. Στο πνεύμα της ευθύνης μας προς το καθήκον, θα πρέπει ν’ αποκτήσουμε κάπως περισσότερη τεχνική εμπειρογνωμοσύνη”. Αυτή είναι η άσκηση της αλήθειας. Εάν κάποιος είχε διάθεση αντίχριστου, δεν θα το έκανε αυτό. Αν είχε λίγη σύνεση, θα έλεγε κάτι σαν το εξής: “Αυτό είναι το μόνο που ξέρω να κάνω. Μην με υπερεκτιμάτε για να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα —θα είναι ευκολότερο έτσι, σωστά; Είναι μεγάλος μπελάς να προσποιείσαι και να υποκρίνεσαι διαρκώς. Αν δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε κάτι, θα μάθουμε πώς να το κάνουμε μαζί. Πρέπει να συνεργαστούμε για να εκτελέσουμε σωστά το καθήκον μας. Πρέπει όλοι να έχουμε υπεύθυνη στάση”. Όταν οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό, σκέφτονται: “Αυτό το άτομο είναι καλύτερο από εμάς τους υπόλοιπους. Όταν συμβαίνει κάτι, δεν κομπορρημονεί σχετικά με την ικανότητά του, δεν επιβαρύνει τους άλλους με δικά του θέματα ούτε προσπαθεί ν’ αποποιηθεί την ευθύνη. Αντίθετα, παίρνει την υπόθεση πάνω του και πράττει με σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αυτός είναι καλός άνθρωπος, με υπεύθυνη και σοβαρή στάση απέναντι στη δουλειά και στο καθήκον του. Είναι αξιόπιστος. Σωστά ο οίκος του Θεού τού ανέθεσε αυτήν τη σημαντική εργασία. Ο Θεός όντως εξετάζει εξονυχιστικά την ενδόμυχη ύπαρξη του ανθρώπου!” Εκτελώντας έτσι το καθήκον του, το άτομο αυτό είναι σε θέση να ραφινάρει τις δεξιότητές του και να κερδίσει την έγκριση όλων. Από πού προέρχεται αυτή η έγκριση; Πρώτον, από τη σοβαρή και υπεύθυνη στάση αυτού του ατόμου απέναντι στο καθήκον του. Δεύτερον, από την ικανότητά του να είναι έντιμος, με ρεαλιστική στάση και διάθεση για μάθηση. Και τρίτον, δεν μπορεί ν’ αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο να καθοδηγείται και να διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό το είδος ανθρώπου έχει την ευλογία του Θεού, κι αυτό είναι κάτι που μπορούν να επιτύχουν άνθρωποι με συνείδηση και σύνεση. Μπορεί να είναι διεφθαρμένοι κι ανεπαρκείς, μπορεί να υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν, όμως το μονοπάτι της άσκησής τους είναι το ορθό. Δεν προσποιούνται ούτε εξαπατούν, έχουν σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον τους, και μια ευσεβή και γεμάτη λαχτάρα στάση απέναντι στην αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν θα είναι ποτέ ικανοί γι’ αυτά τα πράγματα, επειδή ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος με των ανθρώπων που αγαπούν κι επιδιώκουν την αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή έχουν τη φύση του Σατανά. Ζουν με σατανική διάθεση προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους να πάρουν την εξουσία. Προσπαθούν διαρκώς, με διάφορα μέσα, να εξυφάνουν συνομωσίες και να καταστρώσουν σχέδια, παραπλανώντας τους ανθρώπους με κάθε δυνατό μέσο ώστε να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Έτσι, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των άλλων, σκέφτονται διάφορους τρόπους για να υποκριθούν, να εξαπατήσουν, να πουν ψέματα, να ξεγελάσουν τους ανθρώπους —για να τους κάνουν να πιστέψουν ότι έχουν πάντα δίκιο, ότι ξέρουν τα πάντα και μπορούν να τα κάνουν όλα, ότι είναι πιο έξυπνοι και πιο συνετοί και καταλαβαίνουν περισσότερα από τους άλλους, ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους σε όλα, ότι ξεπερνούν τους άλλους σε όλα, ακόμη κι ότι είναι οι καλύτεροι σε οποιαδήποτε ομάδα. Αυτό είναι το είδος ανάγκης που έχουν, είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Οπότε, μαθαίνουν να προσποιούνται, κάτι που γεννά κάθε είδους ασκήσεις και συμπεριφορές» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος τρίτο)]. Οι αντίχριστοι είναι από τη φύση τους δόλιοι και κακοί. Για να διατηρήσουν το κύρος και τη φήμη, θα έκαναν τα πάντα· παίζουν θέατρο, λένε ψέματα και εξαπατούν. Σκέφτηκα έναν αντίχριστο που είχε αποβληθεί από την εκκλησία μας: Για να εδραιωθεί και να κερδίσει θαυμασμό, δεν ζητούσε βοήθεια στα προβλήματα και έκανε πως ήξερε περισσότερα από όσα ήξερε, καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας για να διατηρήσει το κύρος και την εικόνα του. Ανέφερε μόνο τις επιτυχίες του και όχι τις αποτυχίες του, διαταράσσοντας το έργο σε αρκετές περιπτώσεις, αλλά ποτέ δεν μετανόησε. Γι’ αυτό, τελικά αποβλήθηκε από την εκκλησία. Σύγκρινα τη συμπεριφορά του με τη δική μου: Δεν αναζητούσα την αλήθεια και τις αρχές στο καθήκον μου, δεν δεχόμουν την εξέταση του Θεού και δεν εργαζόμουν προσγειωμένα, και έπαιζα θέατρο επιδιώκοντας τον θαυμασμό των άλλων. Υπήρχε σαφώς πρόβλημα με ένα σχέδιό μου, μα αν και δεν είχα σαφή αντίληψη για το πώς να το επεξεργαστώ, δεν αναζήτησα και δεν συζήτησα τίποτα με τους αδελφούς μου· αποφάσισα να το διορθώσω μόνη μου. Δεν σκέφτηκα το έργο της εκκλησίας, και όσο υπήρχε ακόμα η παραμικρή ελπίδα, δεν ήθελα να εκθέσω τις αδυναμίες μου, λες και δεν ήταν μεγάλη υπόθεση η καθυστέρηση του έργου και ήταν πιο σημαντικό να διατηρήσω την εικόνα μου. Έκανα τα πάντα για να αποκρύψω ό,τι απειλούσε την εικόνα και το κύρος μου, ακόμη και αν ήταν απίστευτα εξαντλητικό και επίπονο. Θεωρούσα ότι το να χάσω την «καλή εικόνα» ήταν σαν να έχανα τη ζωή μου. Οι πράξεις μου πρόδιδαν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Συνειδητοποιώντας αυτό, φοβήθηκα λίγο. Μπορεί να μην έκανα κάθε λογής κακό όπως ένας αντίχριστος, αλλά πάντα αναζητούσα τη φήμη, το κύρος και τον θαυμασμό των άλλων, και μάλιστα δρούσα ύπουλα και εξαπατούσα. Αν δεν διέλυα αυτή τη διάθεση, τελικά ο Θεός θα με εξέθετε και θα με απέκλειε. Προσευχήθηκα στον Θεό και μετανόησα, πρόθυμη να παραμερίσω τη ματαιοδοξία και το κύρος μου για να ασκηθώ με τα λόγια Του.

Αργότερα, αν τα σχέδιά μου είχαν προβλήματα που δεν μπορούσα να χειριστώ μόνη μου, επικοινωνούσα γρήγορα με κάποιον και συναναστρεφόμουν, ακούγοντας τις υποδείξεις του. Μερικές φορές, τους έβαζα και να σχεδιάσουν μαζί μου. Μια φορά, είχα ένα άλλο πρόβλημα με ένα σχέδιο και δεν κατάφερα να προχωρήσω, ακόμη και μετά από λίγη σκέψη. Ο επικεφαλής μου ρώτησε πώς πάει και ήθελα να πω ψέματα, μα είδα γρήγορα ότι προσπαθούσα πάλι να διατηρήσω το κύρος και τη φήμη μου. Τότε, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια Του μου έδωσαν κίνητρο. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να συνεχίσω να παίζω θέατρο, Έπρεπε να αντιμετωπίσω τις ανεπάρκειές μου ειλικρινά και ήρεμα. Ό,τι κι αν πίστευαν οι άλλοι για μένα, έπρεπε να πω την αλήθεια και να αναζητήσω μια λύση με τους άλλους. Είχε εκείνη την ημέρα μια συνάθροιση για το έργο, έτσι συναναστράφηκα για τα προβλήματα και τη διαφθορά μου. Αφού μίλησα, ένιωσα άνετα. Όταν συζήτησα τα πάντα με τους άλλους, με βοήθησαν να βρω τρόπο να διορθώσω το σχέδιο, και αμέσως μετά, ολοκλήρωσα την επεξεργασία. Ήμουν τόσο χαρούμενη! Κατάλαβα πόσο σπουδαίο είναι να ανοίγεσαι και να είσαι ειλικρινής! Χάρη στη σωτηρία του Θεού μπόρεσα να το συνειδητοποιήσω και να επιτύχω την αλλαγή. Δόξα τω Θεώ!