Από τον Ματθαίο, Γαλλία

Όταν εκτελούσα το καθήκον μου μαζί με κάποιον άλλον αδελφό ή αδελφή, αν παρατηρούσα κάποιο ελάττωμα ή ότι έκαναν κάτι που δεν συμφωνούσε με την αλήθεια, γνώριζα πολύ καλά πως έπρεπε να τους το υπενθυμίσω ή να τους βοηθήσω, όμως συχνά, σε μια προσπάθεια να αποφύγω να προσβάλω κάποιον, απέφευγα αυτού του είδους τα ζητήματα Πρόσφατα, έγιναν κάποια πράγματα που με έκαναν να καταλάβω τη ζημιά και τις συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς και με βοήθησαν να αλλάξω τελείως.

Πρόσφατα, στο τέλος μιας συνάθροισης, η αρμόδια αδελφή μάς είπε πως έπρεπε να επιλέξουμε κάποια άτομα από εμάς που κάναμε το καθήκον του ποτίσματος για να πάνε να διαδώσουν το ευαγγέλιο και τόνισε τη σπουδαιότητα τόσο του ποτίσματος όσο και του ευαγγελικού έργου. Μας ζήτησε να το σκεφτούμε σοβαρά λαμβάνοντας υπόψη μας τις αρχές και στη συνέχεια, να το συζητήσουμε ως ομάδα και να αποφασίσουμε. Προς έκπληξή μου, ο αδελφός Τζέιμς, με τον οποίο συνεργαζόμουν στο καθήκον μου, με κάλεσε την επομένη πολύ νωρίς και μου είπε πως είχε ήδη επιλέξει μερικούς αδελφούς και αδελφές και είχε κανονίσει να μαζευτούν. Μου ζήτησε να συμμετάσχω στη συναναστροφή του μαζί τους σχετικά με την αλλαγή των καθηκόντων τους. Όταν το άκουσα, συλλογίστηκα: «Δεν είναι κάπως βιαστική και παρορμητική η απόφασή σου; Δεν το έχουμε συζητήσει όλοι μαζί, κι εξάλλου, ο καθένας κάνει τώρα το δικό του ατομικό καθήκον. Αν κάνεις αυτήν την αλλαγή έτσι στα τυφλά και αποδειχτεί πως δεν ήταν η σωστή εκλογή, δεν θα έχει αυτό αντίκτυπο στο έργο της εκκλησίας;» Ήθελα να του πω τι ακριβώς σκεφτόμουν, όμως διχαζόμουν καθώς τον άκουγα τόσο ενθουσιασμένο στο τηλέφωνο. Ίσως να τον στεναχωρούσα αν του έλεγα πως ήταν πολύ βιαστική η απόφασή του και πως δεν θα έπρεπε να κάνει πράγματα με τέτοιο κοντόφθαλμο τρόπο. Αν απέρριπτα την πρόσκλησή του, δεν θα ένιωθε πως αμφισβητούσα την ιδέα του και πως ήμουν αλαζονικός; Συγκρατούμενος από αυτού του είδους τις σκέψεις, δεν είπα λέξη. Παρ’ όλες τις ανησυχίες μου σχετικά με την πρότασή του, δέχτηκα την πρόσκλησή του και συμφώνησα να διοργανώσουμε συναθροίσεις για συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές.

Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο, είδα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού που είχε κοινοποιηθεί στην ομάδα του WhatsApp. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Δεν πρέπει να είσαι μπερδεμένος, να συμφωνείς με τους ανθρώπους στα τυφλά χωρίς να έχεις τις δικές σου ιδέες. Αντιθέτως, πρέπει να έχεις το κουράγιο να ορθώνεις το ανάστημά σου και να αντιτίθεσαι σε αυτά που δεν προέρχονται από Μένα. Εάν γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι κάτι είναι λάθος, κι όμως παραμένεις σιωπηλός, τότε δεν είσαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 12). Ένιωσα πως εκείνα τα λόγια είχαν ειπωθεί απευθείας σ’ εμένα. Βίωσα βαθύτατα ότι ο Θεός μπορεί πραγματικά να κοιτάξει στα βάθη της καρδιάς μας. Δεν ήμουν ακριβώς το είδος του ατόμου που εξέθεταν τα λόγια του Θεού, που γνωρίζει σαφώς πως κάτι είναι κακό, αλλά παραμένει σιωπηλό; Όχι, δεν έπρεπε πια να είμαι ένα τέτοιο άτομο. Έτσι, βρήκα το κουράγιο και σκόπευα να μιλήσω ανοιχτά. Όμως, όσο σκεφτόμουν πόσο ενθουσιασμένος ήταν ο αδελφός Τζέιμς, φοβόμουν πως, αν τον εμπόδιζα, θα ένιωθε ότι έρχομαι σε αντιπαράθεση μαζί του. Ύστερα από μια εσωτερική διαμάχη, καθησυχάστηκα, καθώς σκέφτηκα πως δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος πως είχα δίκιο. Ίσως υπήρχε κάτι που δεν έβλεπα. Κι έτσι, εγκατέλειψα την αλήθεια, αψήφησα την επίπληξη του Θεού και δεν είπα τίποτα στον αδελφό Τζέιμς. Αργότερα, συμφώνησα με το σχέδιό του και άρχισα να οργανώνω το έργο.

Στο μεταξύ, μίλησα γι’ αυτό στην αρμόδια αδελφή. Μόλις το άκουσε, βρήκε αμέσως εμένα και τον αδελφό Τζέιμς στο ίντερνετ και μας επέπληξε αυστηρά, λέγοντας: «Υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να σχεδιαστεί και να γίνει αλλαγή προσωπικού. Οι άνθρωποι πρέπει να επιλέγονται για το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου ή του ποτίσματος σύμφωνα με τις προσωπικές τους δυνατότητες, ούτως ώστε να μην παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας. Εσείς, με το να λέτε τυχαία σε κάμποσους ανθρώπους να πάνε να διαδώσουν το ευαγγέλιο, αποδιοργανώνετε το έργο της εκκλησίας, δεν είναι έτσι; Δεν αναζητήσατε τις αρχές της αλήθειας ούτε το συζητήσατε με τους άλλους. Ουσιαστικά, αυτή είναι μια ανεύθυνη συμπεριφορά». Όταν την άκουσα, στεναχωρήθηκα πολύ και ένιωσα ενοχές. Γνώριζα πως ο Θεός με κλάδευε και με αντιμετώπιζε και πως εκείνη είχε απόλυτο δίκιο. Συμπεριφερόμασταν ανεύθυνα και δεν ακολουθούσαμε τις αρχές. Μέσα από αυτοκριτική, τελικά κατάλαβα πως έπρεπε να αρνηθώ και να βάλω ένα τέλος σε οτιδήποτε δεν ωφελούσε την εκκλησία, και ακόμα κι αν δεν καταλάβαινα εντελώς κάτι, έπρεπε και πάλι να πω τη γνώμη μου και να ξεκινήσω αναζήτηση και συναναστροφή με όλους τους άλλους. Δεν έπρεπε απλά να ακολουθήσω τυφλά, καθώς αυτό θα μπορούσε να διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Όμως, προκειμένου να προστατεύσω τη σχέση μου με τον αδελφό Τζέιμς και την καλή γνώμη που είχε για μένα, ήμουν έτοιμος να παρεμποδίσω το έργο της εκκλησίας παρά να επισημάνω το πρόβλημά του, γυρνώντας μάλιστα την πλάτη μου στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Είδα πόσο πανούργος, εγωιστής και ελεεινός ήμουν. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ανόητος ένιωθα και γεμάτος αποστροφή και απέχθεια για τον εαυτό μου.

Αργότερα, κάνοντας την αυτοκριτική μου πάνω σ’ αυτό, αναρωτήθηκα γιατί πάντα προστάτευα τα δικά μου συμφέροντα αντί να κάνω πράξη την αλήθεια. Μέσα στη θλίψη μου, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, ενεργώ βάσει της σατανικής μου διάθεσης. Δεν κάνω πράξη την αλήθεια ακόμα κι όταν είναι σαφής. Βλέπω πόσο βαθιά έχω διαφθαρεί από τον Σατανά. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, σώσε με». Κι αργότερα, είδα το εξής χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό είναι αυτοί που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού και αυτοί που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι που μπορούν στ’ αλήθεια να παραμένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους για τον Θεό είναι και αυτοί που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τον λόγο Του και μπορούν αληθινά να υποστηρίξουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που καταφεύγουν στην απάτη και στην αδικία όλοι στερούνται της αλήθειας και ντροπιάζουν τον Θεό». «Η οικογένεια του Θεού δεν επιτρέπει σε όσους δεν κάνουν την αλήθεια πράξη ούτε σε όσους σκοπίμως καταλύουν την εκκλησία να παραμένουν. Εντούτοις, τώρα δεν είναι η ώρα να επιτελεστεί το έργο της αποβολής· αυτού του είδους οι άνθρωποι απλώς θα εκτεθούν και, στο τέλος, θα εξαλειφθούν. Δεν θα δαπανηθεί άλλο ανώφελο έργο πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους· όσοι ανήκουν στον Σατανά δεν μπορούν να υποστηρίξουν την αλήθεια, ενώ όσοι επιζητούν την αλήθεια, μπορούν να την υποστηρίξουν. Οι άνθρωποι που δεν κάνουν την αλήθεια πράξη είναι ανάξιοι να ακούσουν την οδό της αλήθειας και να καταθέσουν μαρτυρία στην αλήθεια. Απλούστατα, η αλήθεια δεν είναι για τα δικά τους αυτιά· αντιθέτως, απευθύνεται σε όσους την κάνουν πράξη» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού ήταν πολύ καυστικά. Ένας πραγματικός πιστός του Θεού είναι πρόθυμος να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού και μπροστά σε κάθε πρόβλημα, μπορεί να αναζητά την αλήθεια και να την κάνει πράξη, μένοντας στο πλευρό του Θεού. Εκείνοι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακολουθούν τις δικές τους διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, μένοντας στο πλευρό του Σατανά και υπονομεύοντας την εκκλησία. Κατάλαβα πως με το είμαι ανθρωπάρεσκος και να μην κάνω πράξη την αλήθεια, συμμαχούσα με τον Σατανά. Κάθε φορά που έπρεπε να ορθώσω το ανάστημά μου και να προστατεύσω τα συμφέροντα της εκκλησίας, αρνιόμουν να κάνω πράξη την αλήθεια από φόβο μην προσβάλω ανθρώπους ή χάσω τη θέση που κατείχα στην καρδιά τους. Γνώριζα πως αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με εγκατέλειπε και θα με εξάλειφε. Τότε, κατάλαβα απλώς τη φύση όσων κάνουν οι ανθρωπάρεσκοι, αλλά εξακολουθούσα να κατανοώ ελάχιστα τη ρίζα της σατανικής μου διαφθοράς. Έτσι, ο Θεός επισήμανε ξανά τα ελαττώματά μου μέσω ενός αδελφού, για να γνωρίσω τον εαυτό μου καλύτερα.

Θυμάμαι μια φορά, όταν ο αδελφός Μάικλ κι εγώ κάναμε μαζί το καθήκον του ποτίσματος, εκείνος ανοίχτηκε και είπε: «Αδελφέ Μάθιου, τελευταία κάναμε όλο και λιγότερη ομαδική δουλειά. Δεν επισημαίνεις ποτέ τα ελαττώματά μου και δεν λες τίποτα όταν με βλέπεις να κάνω κάτι που δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Πώς μπορώ να βιώσω έτσι κάποια ωρίμανση; Χρειάζομαι βοήθεια για να δω τα προβλήματα και κλάδεμα και αντιμετώπιση για να εξελιχθώ». Ένιωσα φριχτά όταν το είπε αυτό και έφερα στο μυαλό μου όλες τις διαδράσεις μας. Πρόσφατα, είχα παρατηρήσει πως ενεργούσε μηχανικά στο καθήκον του κι έκανε μόνο τα τυπικά στις συναθροίσεις για τους νέους πιστούς. Συναναστρεφόταν απευθείας πάνω σε όποιο θέμα είχαμε σχεδιάσει να συζητήσουμε, χωρίς να κάνει καμιά προσαρμογή επιτόπου βασιζόμενος στα πραγματικά ζητήματα και τις δυσκολίες τους σύμφωνα με τις αρχές της επίλυσης προβλημάτων και την αποκόμισης κέρδους. Τα αποτελέσματα αυτών των συναθροίσεων δεν ήταν ιδανικά και κάποιοι νεόφυτοι δεν μπορούσαν να επιλύσουν τα ζητήματά τους εγκαίρως. Δεν του είχα αναφέρει τίποτα, φοβούμενος πως θα τον πρόσβαλλα και θα μου το κρατούσε. Απέφευγα όλα αυτά τα προβλήματα. Και ξέρεις, ο αδελφός Μάικλ είχε δίκιο. Είχα δει αυτά τα προβλήματά του, όμως δεν τα συζήτησα ποτέ μαζί του. Ήμουν ανθρωπάρεσκος, το έπαιζα ο καλύτερος φίλος όλων. Ήξερα πως αυτός ο τρόπος σκέψης συνέχιζε να με ελέγχει και με εμπόδιζε να κάνω πράξη την αλήθεια. Καθώς δεν ήμουν βέβαιος για το τι έπρεπε να κάνω, είπα την εξής προσευχή στον Θεό: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να γνωρίσω τη διεφθαρμένη μου φύση και να αποτινάξω τα δεσμά της διεφθαρμένης σατανικής μου διάθεσης».

Έπειτα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο λόγος του Θεού λέει: «Όταν πρόκειται για τη γνώση της φύσης του ανθρώπου, το πιο σημαντικό είναι να τη βλέπει κανείς μέσα από την οπτική της άποψης του ανθρώπου για τον κόσμο, της άποψής του για τη ζωή και τις αξίες του. Όλοι όσοι ανήκουν στον διάβολο ζουν για τον εαυτό τους. Η άποψή τους για τη ζωή και τα αποφθέγματά τους προέρχονται κυρίως από ρητά του Σατανά, όπως “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Τα λόγια που εκφέρονται από αυτούς τους βασιλιάδες διαβόλους, τους σπουδαίους ανθρώπους και φιλόσοφους της γης έχουν γίνει η ίδια η ζωή του ανθρώπου. […] Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα διαβολικά λόγια τους έχουν γίνει η ζωή-φύση του ανθρώπου και το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει, να εξαπατήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. Φανταστείτε ότι κάνετε την ακόλουθη ερώτηση σε κάποιον που δραστηριοποιείται στην κοινωνία για δεκαετίες: “Δεδομένου ότι έχεις ζήσει στον κόσμο για τόσο πολύν καιρό και έχεις επιτύχει τόσο πολλά, ποια είναι τα κύρια διάσημα αποφθέγματα βάσει των οποίων ζεις;” Ενδεχομένως να πει: “Το πιο σημαντικό είναι: ‘Οι αξιωματούχοι κάνουν τη ζωή δύσκολη σε όσους δίνουν δώρα, και όσοι δεν χρησιμοποιούν την κολακεία, δεν καταφέρνουν ποτέ τίποτα’”. Αυτά τα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης εκείνου του ατόμου; Η αθέμιτη χρήση κάθε δυνατού μέσου για την απόκτηση θέσης έχει γίνει η φύση του, και το να είναι αξιωματούχος τού δίνει ζωή. Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους· δεν κατέχουν σχεδόν την παραμικρή αλήθεια. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων είναι όλα τους πράγματα του Σατανά» («Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ξέρεις, αυτά τα λόγια του Θεού μού έδειξαν τη ρίζα του προβλήματος. Πάντοτε, ήμουν ένα «καλό παιδί», επειδή ο Σατανάς χρησιμοποιεί την κοινωνία μας και την τυπική εκπαίδευση για να με εμβαπτίσει σε φιλοσοφίες ζωής και σε πλάνες, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Λέγε καλά λόγια, σε αρμονία με τα αισθήματα και τη λογική των άλλων, καθώς η ειλικρίνεια τούς ενοχλεί» και άλλες. Είχαν γίνει αρχές της συμπεριφοράς μου. Στην πραγματικότητα, όταν ήμουν μικρός, ήμουν αρκετά αθώος σε ό,τι έλεγα και έκανα. Εκφραζόμουν ελεύθερα για οτιδήποτε έβλεπα. Αν έβλεπα έναν συμμαθητή μου να εκφοβίζεται στο σχολείο, θα σηκωνόμουν να τον υπερασπιστώ, και θα γινόμουν κι ο ίδιος στόχος παρενόχλησης. Όταν παρατηρούσα ελαττώματα σε φίλους ή συγγενείς ή έβλεπα πως έκαναν κάτι κακό, μιλούσα ανοιχτά. Συνήθως, δεν ήταν πολύ ευχαριστημένοι και έχαναν την ψυχραιμία τους μαζί μου ή ακόμα με περιφρονούσαν. Εγώ απολογούμουν και ζητούσα να με συγχωρέσουν σε μια προσπάθεια να εξομαλύνω την κατάσταση. Ως αποτέλεσμα αυτών των εμπειριών, άρχισα να νιώθω πως για να τα βγάλω πέρα σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν ήταν απαραιτήτως καλό να λέω τα πράγματα με το όνομά τους αφού κάτι τέτοιο θα με έβαζε σε περιττούς μπελάδες. Από τότε, έγινα ύπουλος, άρχισα να υπεκφεύγω και να κρατώ το στόμα μου κλειστό όταν έβλεπα κάποιον να κάνει κάτι που δεν έπρεπε, για να προστατεύσω τη σχέση μας. Ενεργώντας έτσι, οι σχέσεις μου με τους άλλους έγιναν πολύ πιο «αρμονικές» και μπορούσα να τα πηγαίνω καλά σχεδόν με όλους. Πολλοί, μάλιστα, με επαινούσαν γι’ αυτό. Σταδιακά, αποδέχτηκα σατανικές φιλοσοφίες όπως: «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα», «Η σιωπή είναι χρυσός», «Λέγε καλά λόγια, σε αρμονία με τα αισθήματα και τη λογική των άλλων, καθώς η ειλικρίνεια τούς ενοχλεί» και «μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή». Τις εκλάμβανα ως λόγια ζωής, ως κατευθυντήριες αρχές για τη συμπεριφορά μου. Ξέρεις, έξω στον κόσμο, εκείνοι που χρησιμοποιούν κολακεία και δουλική συμπεριφορά, που πάντα προσπαθούν να κοιτούν κατά πού φυσάει ο άνεμος, που είναι στρατηγικά διπρόσωποι, είναι πολύ επιτυχημένοι. Συχνά, τους λατρεύουν ως σύμβολα ευφυΐας και συναισθηματικής γνώσης. Όμως οι δημοσιογράφοι που λένε την αλήθεια ή όσοι εκθέτουν κοινωνικές ανισότητες, συχνά έχουν φριχτό τέλος. Στην καλύτερη περίπτωση, χάνουν τη δουλειά τους, στη χειρότερη, οι άνθρωποι τούς εκδικούνται και η ζωή τους μπορεί ακόμα και να κινδυνεύσει. Ολόκληρη η κοινωνία λατρεύει τον σατανικό τρόπο σκέψης και τα σατανικά επιχειρήματα, κι αυτό με έκανε πιο σίγουρο πως ήταν επιτακτικό να ακολουθώ αυτές τις φιλοσοφίες για τη ζωή. Κι έτσι, από τη στιγμή που πιστεύουμε και αποδεχόμαστε αυτές τις σατανικές αιρέσεις και πλάνες, αυτές τις κοσμικές φιλοσοφίες, η στάση μας απέναντι στη ζωή και τον κόσμο διαστρέφεται. Αφότου άρχισα να πιστεύω, έμαθα πως ο Θεός απαιτεί από εμάς ειλικρίνεια, όμως, υπό τον έλεγχο των σατανικών αυτών φιλοσοφιών, ακόμα δεν έκανα πράξη την σαφή σ’ εμένα αλήθεια. Δεν ήμουν πρόθυμος να πω κάτι και να στηρίξω τη ζωή της εκκλησίας όταν είδα τον αδελφό Μάικλ να ενεργεί ρομποτικά και να θέτει σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα των συναθροίσεων. Γνώριζα πως ο αδελφός Τζέιμς δρούσε μονόπλευρα και θα διατάρασσε το έργο της εκκλησίας, όμως δεν τον σταμάτησα. Γύρισα μάλιστα ανελέητα την πλάτη μου στη διαφώτιση του Θεού, αντί να τον βοηθήσω, για να μην τον προσβάλω ή τον κάνω να έχει κακή γνώμη για μένα. Είδα πως ζούσα σύμφωνα με τις αρχές επιβίωσης του Σατανά, και γινόμουν όλο και περισσότερο εγωιστής, ελεεινός, πονηρός και ύπουλος. Δεν μπορούσα να προστατεύσω καθόλου τα συμφέροντα της εκκλησίας και δεν είχα κανένα αίσθημα υπευθυνότητας ή ανάληψης ευθυνών. Ο τρόπος που ζούσα ήταν άθλιος. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με βοηθήσει να απελευθερωθώ από τα δεσμά του Σατανά και να κάνω πράξη τα λόγια Του, επειδή μου ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω μόνος μου.

Μόλις προσευχήθηκα, ένιωσα μεγαλύτερη γαλήνη μέσα μου, κι έτσι ανοίχτηκα στους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με την εμπειρία μου. Μου ήρθαν τότε στο μυαλό δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Η βασιλεία Μου χρειάζεται εκείνους που είναι έντιμοι, εκείνους που δεν είναι υποκριτικοί ή δόλιοι. Οι ειλικρινείς και οι έντιμοι άνθρωποι δεν είναι μη δημοφιλείς στον κόσμο; Εγώ είμαι ακριβώς το αντίθετο. Είναι αποδεκτό να έρχονται σ’ Εμένα οι έντιμοι άνθρωποι· βρίσκω ευχαρίστηση σ’ αυτό το είδος ανθρώπου και επίσης χρειάζομαι αυτό το είδος ανθρώπου. Αυτή ακριβώς είναι η δικαιοσύνη Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 33). «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι ο Θεός συμπαθεί αυτούς που είναι ειλικρινείς. Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Ξέρεις, η ουσία του Θεού είναι άγια και δίκαιη, κι έτσι, όλα όσα λέει και κάνει μπορούμε να τα εμπιστευτούμε. Τίποτα απ’ αυτά δεν νοθεύεται ποτέ από τις σατανικές φιλοσοφίες. Για τον Θεό, το μαύρο είναι μαύρο και το άσπρο άσπρο. Δεν υπάρχει συμβιβασμός! Αυτό μου θύμισε κάτι που είπε ο Κύριος Ιησούς: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). Ο Θεός μάς ζητά πάντα να είμαστε ειλικρινείς, κι αυτό είναι η αλήθεια. Στον κόσμο, που είναι του Σατανά, οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι καλοδεχούμενοι και τα βγάζουν περά πολύ δύσκολα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στον οίκο του Θεού. Ο Θεός θέλει ανθρώπους που είναι ειλικρινείς, ευθείς, έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, είναι αρκετά γενναίοι να εκθέσουν την αλήθεια και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Μόνον αυτοί μπορούν να κερδίσουν την επιδοκιμασία του Θεού και μόνον αυτούς αγαπά και αποδέχεται ο Θεός. Αυτό μου θυμίζει κάτι στο βιβλίο της Αποκάλυψης σχετικά με τους νικητές: «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος, διότι είναι άμωμοι ενώπιον του θρόνου Θεού» (Αποκάλυψη 14:5). Από τα λόγια αυτά, μπορούμε να καταλάβουμε πως ο Θεός αγαπά αυτούς που είναι ειλικρινείς και απεχθάνεται αυτούς που είναι υποκριτικοί, πονηροί και ξέρουν μόνο να κολακεύουν τους άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι, στο τέλος, σίγουρα θα εξαλειφθούν από τον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στον κόσμο και τον οίκο του Θεού. Τελικά κατάλαβα πως η αλήθεια κυριαρχεί σε όλα στον οίκο του Θεού, κι έτσι, δεν θα έπρεπε να αποτυγχάνω να κάνω πράξη την αλήθεια από φόβο μην προσβάλω κάποιον. Θα έπρεπε μάλλον να φοβάμαι πως θα προσβάλω τον Θεό αν ακολουθώ τον Σατανά και δεν κάνω πράξη την αλήθεια. Το να απορριφθώ και να καταδικαστώ από κάποιο άτομο δεν είναι τρομερό. Αυτό που πιστεύει κάποιος για μένα δεν θα καθορίσει το τελικό μου αποτέλεσμα. Μόνον ο Θεός μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμά μου και θα έπρεπε να εστιάσω μόνο στο τι πιστεύει ο Θεός για μένα και στη σχέση μου με τον Θεό, κι όχι στις σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους. Πάντοτε προστάτευα τις σχέσεις μου με τους άλλους, γυρνώντας την πλάτη στην αλήθεια ξανά και ξανά. Όμως, τελικά κατάλαβα πως αυτό που πρέπει να επιδιώξω είναι η αποδοχή του Θεού, καθώς και να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού, να είμαι ειλικρινής, και ευθύς και ανοιχτός με τους αδελφούς και τις αδελφές. Στην πραγματικότητα, από τις εμπειρίες των αδελφών, μπορούμε να δούμε πως οι υπενθυμίσεις και τα σχόλιά μας στους άλλους δεν τους προσβάλλουν όπως φανταζόμασταν. Αν ο άλλος αναζητά την αλήθεια, ακόμα κι αν του πληγώνει την περηφάνια εκείνη τη στιγμή, μπορεί να πάρει ένα μάθημα απ’ αυτό μέσα από την αναζήτηση της αλήθειας και οι αδελφοί και οι αδελφές έρχονται πιο κοντά. Μόνον αυτή είναι μια κανονική διαπροσωπική σχέση.

Μετά απ’ αυτό, άρχισα να κάνω πράξη να λέω την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Αργότερα, έμαθα πως ένας αδελφός, ο Τομ, δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις συναθροίσεις του με τους νεόφυτους, αλλά τις έκανε με μισή καρδιά. Ήθελα να πάω να του μιλήσω και να τον συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό το ζήτημά του, όμως άρχισα να διχάζομαι. Αν ανέφερα το πρόβλημά του, ίσως σκεφτόταν πως απαιτούσα πάρα πολλά απ’ αυτόν και δεν με συμπαθούσε πια. Αναρωτιόμουν αν αυτό θα είχε αντίκτυπο στις διαδράσεις μας. Όταν έκανα αυτές τις σκέψεις, αμέσως θυμήθηκα τις προηγούμενες αποτυχίες μου, κι έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με οδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια. Μια μέρα, μετά από μία συνάθροιση, έπιασα τον αδελφό Τομ και του μίλησα για την έλλειψη ανάληψης ευθύνης στο καθήκον του και την αδιαφορία του στις συναθροίσεις. Τότε, συναναστραφήκαμε πάνω στις αρχές της ζωής της εκκλησίας, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα το θέλημα του Θεού σχετικά με το καθήκον μας. Εξεπλάγην ευχάριστα που όχι μόνο δεν αναστατώθηκε, αλλά και με ευχαρίστησε που τον βοήθησα να δει τα ελαττώματά του. Μπόρεσε μάλιστα να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Αργότερα, σε μια συνάθροιση, ανέφερε: «Όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή προτείνει κάτι και μας επισημαίνει τις ατέλειες και τα λάθη μας, πραγματικά μας βοηθά». Έπειτα, παρατήρησα πως ανέλαβε περισσότερες ευθύνες στις συναθροίσεις. Ενθουσιάστηκα. Κατάλαβα πως εκείνοι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια, δεν θα με φθονήσουν αν πω την αλήθεια. Υπήρξα πολύ πονηρός, αμφισβητούσα πάντα τους άλλους και τους είχα σε χαμηλή εκτίμηση. Επίσης, κατανόησα πραγματικά πως το να είναι κανείς ειλικρινής και να λέει την αλήθεια, είναι απίστευτα ωφέλιμο για την είσοδο των αδελφών στη ζωή και για το έργο του οίκου του Θεού.

Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να καταλάβω το θέλημα του Θεού και να μη φοβάμαι πια την απόρριψη ως αποτέλεσμα την ειλικρίνειάς μου. Ένιωθα ευγνώμων για τη διαφώτιση και την καθοδήγηση των λόγων του Θεού που με έκαναν να κατανοήσω την πονηρή μου φύση και να αποκτήσω κάποια διάκριση των φιλοσοφιών του Σατανά. Μου άνοιξε επίσης κάπως τα μάτια σχετικά με τη δίκαιη και άγια ουσία του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στον Θεό δεν υπάρχει δόλος, κακό, φθόνος και έριδα, αλλά μόνο δικαιοσύνη και αυθεντικότητα, και οι άνθρωποι πρέπει να λαχταρούν όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Οι άνθρωποι πρέπει να αγωνίζονται και να πασχίζουν γι’ αυτά. Πάνω σε τι έχει οικοδομηθεί η ικανότητα της ανθρωπότητας να το επιτύχει αυτό; Έχει οικοδομηθεί πάνω στην κατανόησή τους για τη διάθεση του Θεού και στην κατανόησή τους για την ουσία του Θεού. Επομένως, η κατανόηση της διάθεσης του Θεού και αυτού που Αυτός έχει και είναι, αποτελεί δια βίου μάθημα για κάθε άνθρωπο· είναι ένας ισόβιος στόχος που επιδιώκει κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται για να αλλάξει τη διάθεσή του και να γνωρίσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Μέσα από τα λόγια Του, μπορούμε να νιώσουμε την αγιοσύνη και την καλοσύνη του Θεού. Δεν υπάρχει δόλος και απάτη στον Θεό. Αντιθέτως, υπάρχει μόνο αξιοπιστία και δικαιοσύνη. Η ομορφιά διαποτίζει όλα όσα έχει και είναι ο Θεός. Ευχαριστώ τον Θεό από καρδιάς και είμαι πρόθυμος να επιζητήσω να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος, αγαπητός στον Θεό, χωρίς να προσπαθώ πια να ξεγελάσω Θεό ή άνθρωπο! Αμήν! Δοξασμένος να είναι ο Παντοδύναμος Θεός!