Διαχειρίζομαι εκκλησιαστικά βιβλία και αντικείμενα. Συνήθως ελέγχω αν τα αντικείμενα είναι οργανωμένα και αποθηκευμένα, τακτοποιημένα και εάν τα αρχεία εισόδου και εξόδου είναι σωστά. Φοβάμαι ότι θα δημιουργούταν χάος αν ήμουν αμελής. Ο αδελφός Τσενγκ, που εργαζόταν μαζί μου, ήταν μάλλον απρόσεκτος. Κάποιες φορές, πετούσε τα πράγματα κάτω ή τα στοίβαζε. Έτσι πάντα ανησυχούσα και επέβλεπα το έργο του. Όποτε τον έβλεπα να βάζει λάθος τα πράγματα ή έβλεπα ότι τα αρχεία εισόδου και εξόδου ήταν ασαφή, είχα τέτοιο άγχος που δεν ήθελα να συναναστραφώ μαζί του να τον βοηθήσω. Στην αρχή, σκεφτόμουν τα αισθήματα του αδελφού μου και πρόσεχα με τον τόνο και τα λόγια μου, αλλά με τον καιρό, δεν με ένοιαζαν αυτά, και του έλεγα σε κάθε ευκαιρία ότι το τάδε και το δείνα ήταν λάθος. Μερικές φορές θύμωνα και τον επέπληττα, λέγοντας: «Γιατί ξαναβάζεις τα πράγματα στη λάθος θέση; Βάζεις ένα εδώ και ένα εκεί. Δεν μπορείς να τα βάζεις εκεί που τα βρήκες; Θα έπαιρνε μια στιγμή για να τα συγυρίσεις, μα προτιμάς να αφήσεις κάτι ημιτελές και δεν καθαρίζεις ποτέ μετά…». Η στάση μου απέναντί του χειροτέρευε συνεχώς. Κάποιες φορές, του μιλούσα επιβλητικά για να συγυρίσει.

Θυμάμαι μια φορά, όταν έκανα έλεγχο στα αρχεία εισόδου και εξόδου, είδα ότι κάποια τα είχε διορθώσει τόσο άσχημα που ήταν δυσανάγνωστα. Έχασα την ψυχραιμία μου και σκέφτηκα, «Δεν μπορώ καν να μαντέψω τι έγραψε εδώ!» Πήγα κατευθείαν στον αδελφό Τσενγκ. Σαν δάσκαλος που μαλώνει μαθητή, κρατούσα τα αρχεία και ρώτησα τι ήταν. Είπα, «Ξέρεις τι θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή; Θέλω να πάω αυτά τα αρχεία στην επικεφαλής, για να δει πώς εκτελείς το καθήκον σου, και πόσο απρόσεκτος μπορείς να γίνεις!» Ο αδελφός Τσενγκ είχε ένοχο βλέμμα και είπε ότι θα ήταν πιο προσεχτικός. Είπε ότι ήταν ατύχημα. Ενώ έφτιαχνε τα αρχεία, τον κάλεσαν να ασχοληθεί με ένα επείγον θέμα, οπότε τα ξέχασε. Μα δεν τον άφησα να εξηγήσει. Είπα θυμωμένος, «Αν ξανασυμβεί, θα δώσω το φύλλο καταγραφής κατευθείαν στην επικεφαλής και θα αφήσω αυτή να το χειριστεί.» Πριν απο λίγο καιρό, είδα ότι ένα από τα φύλλα του αδερφού Τσενγκ είχε και πάλι μια κηλίδα. Αυτή τη φορά θύμωσα περισσότερο. Πήγα και τον ρώτησα: «Σου είπα ήδη, αν κάνεις λάθος, ξαναγράψε το αλλού, όχι από πάνω. Δες τη διόρθωσή σου. Ποιος ξέρει τι έγραψες; Αν δεν τα βγάζω, πρέπει να σε ρωτήσω. Δεν είναι ενοχλητικό; Ό,τι και να λες, είναι!» Όταν με είδε πάλι θυμωμένο, σήκωσε το φύλλο και είπε: «Τότε θα το διορθώσω ξανά». Τότε φώναξα θυμωμένα, «Δεν χρειάζεται! Δεν φτιάχνεται!» Έφυγα αφού το είπα, αφήνοντας τον αδελφό μου μόνο με το φύλλο καταγραφής, σαν χαμένο. Τότε, συνειδητοποίησα ότι το είχα παρακάνει. Αλλά δεν το σκέφτηκα πολύ και το θέμα πέρασε. Μετά από μερικές ημέρες, ξαναθύμωσα με τον αδελφό Τσενγκ για κάτι ασήμαντο. Θύμωσε και εκείνος μαζί μου, και διαπληκτιστήκαμε. Η επικεφαλής είδε ότι δεν συνεργαζόμασταν και συναναστράφηκε μαζί μου, και μου διάβασε κάποια λόγια του Θεού, «Όποιο καθήκον κι αν εκτελεί ένας αντίχριστος, με όποιον κι αν συνεργάζεται, πάντα υπάρχουν συγκρούσεις και διαφωνίες. Θέλει πάντα να κάνει κήρυγμα στους άλλους, αλλά και να τον προσέχουν. Με ποιον θα μπορούσε να συνεργαστεί ένα τέτοιο άτομο; Με κανέναν —η διεφθαρμένη διάθεσή του είναι πολύ έντονη. Όχι μόνο δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν, αλλά κάνει διαρκώς και κήρυγμα αφ’ υψηλού στους άλλους και τους περιορίζει, επιθυμώντας συνεχώς να τους κάθεται στο σβέρκο και να τους υποχρεώνει σε υπακοή. Αυτό δεν είναι απλώς πρόβλημα διάθεσης —υπάρχει και κάτι τελείως λανθασμένο στην ανθρώπινη φύση του, ότι δεν έχει δηλαδή συνείδηση ή λογική. […] Για να αλληλεπιδρούν φυσιολογικά οι άνθρωποι, πρέπει να πληρούται μια προϋπόθεση: Πρέπει να έχουν τουλάχιστον συνείδηση και λογική, υπομονή και ανεκτικότητα, προτού μπορέσουν να συνεργαστούν. Για να είναι σε θέση να συνεργαστούν στην εκτέλεση του καθήκοντος, οι άνθρωποι απαιτείται να ομογνωμούν και να μπορούν να αντισταθμίζουν τις αδυναμίες τους με τα δυνατά σημεία του άλλου, καθώς και να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί, με μια βασική γραμμή συμπεριφοράς. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να συνυπάρξουν φιλικά. Αν και κατά καιρούς μπορεί να προκύψουν συγκρούσεις και διαφωνίες, μπορούν να συνεχίσουν να συνεργάζονται. Τουλάχιστον, δεν θα προκύψει εχθρότητα. Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι σαν τα σάπια μήλα. Μόνο όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση συνεργάζονται εύκολα με τους άλλους κι είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί μαζί τους. Μόνο αυτοί θα ακούσουν τις απόψεις των άλλων και θα συγκατατεθούν στην εργασία τους να συζητήσουν με άλλους. Έχουν κι αυτοί διεφθαρμένες διαθέσεις και τη συνεχή επιθυμία να τους προσέχουν οι άλλοι. Έχουν κι αυτοί την πρόθεση ετούτη —επειδή όμως έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν να αναζητούν την αλήθεια κι έχουν αυτογνωσία, αλλά και επειδή αισθάνονται ότι μια τέτοια συμπεριφορά θα ήταν ανάρμοστη, και αισθάνονται επίπληξη στην καρδιά τους και έχουν την ικανότητα να συγκρατούνται, είναι χάρη σε όλ’ αυτά σε θέση να συνεργάζονται με άλλους. Πρόκειται απλώς για την έκρηξη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Δεν είναι κακοί άνθρωποι ούτε έχουν την ουσία του αντίχριστου. Είναι σε θέση να συνεργάζονται με άλλους. Εάν ήταν κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, δεν θα είχαν τρόπο να συνεργαστούν με άλλους. Έτσι συμβαίνει με όλους τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους που αποπέμπονται από τον οίκο του Θεού. Δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν, οπότε εκτίθενται όλοι και αποκλείονται» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)). Αφού διάβασε τον λόγο του Θεού, μου υπενθύμισε: «Για να τα πάμε καλά με τους άλλους, πρέπει να τους σεβόμαστε. Αν φωνάζεις στον αδελφό Τσενγκ έτσι όλη την ώρα, δεν τον σέβεσαι καθόλου. Δεν είναι αλαζονικό εκ μέρους σου; Υποτιμάς όλα όσα κάνει, τον παρακολουθείς σαν γεράκι όλη μέρα, και δεν παραβλέπεις τίποτα. Είναι αυτό σωστό; Έχει δουλειές και η μνήμη του δεν είναι καλή. Ορισμένα προβλήματα είναι αναπόφευκτα. Δεν θα έπρεπε να τον βοηθήσεις περισσότερο; Επιπλέον, βελτιώνεται συνεχώς. Αλλά τι γίνεται με εσένα; Έχεις πρόβλημα με την διάθεση και την ανθρώπινη φύση σου. Το να φωνάζεις συνεχώς είναι διεφθαρμένη διάθεση. Κοιτάς τα μικροπροβλήματα του αδελφού σου και όχι τα μεγάλα δικά σου».

Έπειτα, μου διάβασε κάποια ακόμα λόγια του Θεού. «Τι λέτε, είναι δύσκολο να συνεργαστείτε με άλλους ανθρώπους; Δεν είναι, στην πραγματικότητα. Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, ότι είναι εύκολο. Αλλά γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να το θεωρούν δύσκολο; Επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για εκείνους που διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και σύνεση, είναι σχετικά εύκολο να συνεργάζονται με τους άλλους και πιθανότατα αισθάνονται ότι είναι κάτι ευχάριστο. Επειδή δεν είναι εύκολο για κανέναν να πετύχει πράγματα μόνος του, με όποιον τομέα κι αν ασχολείται ή ό,τι κι αν κάνει, είναι πάντα καλό να υπάρχει κάποιος εκεί για να επισημαίνει κάποια πράγματα και να προσφέρει βοήθεια —πολύ πιο εύκολο από το να το κάνει μόνος του. Επίσης, υπάρχουν όρια στο τι είναι ικανό να κάνει το επίπεδο των ανθρώπων ή στο τι μπορούν οι ίδιοι να βιώσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι άριστος σε όλες τις ειδικότητες, είναι αδύνατο ένα άτομο να γνωρίζει τα πάντα, να μάθει τα πάντα, να καταφέρει τα πάντα —είναι αδύνατο και όλοι θα πρέπει να διαθέτουν μια τέτοια σύνεση. Και έτσι, ό,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα πρέπει πάντα να υπάρχουν άνθρωποι εκεί για να σε συνδράμουν, να σου δίνουν υποδείξεις, συμβουλές και να σε βοηθούν στα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα είναι πιο δύσκολο να κάνεις λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —το οποίο είναι προς όφελος όλων» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)). Στη συνέχεια, συναναστράφηκε μαζί μου λίγο ακόμη, και εν τέλει με ρώτησε, «Εάν διαχειριζόσουν τα αντικείμενα μόνος σου, θα το έκανες χωρίς κανένα λάθος»; Ντροπιασμένος είπα «Όχι». Τότε μου είπε, «Αυτό ισχύει. Κανείς δεν ξέρει τα πάντα, όλοι χρειάζονται συνεργάτη στο καθήκον. Εάν δεν συνεργάζεσαι αρμονικά, πώς θα εκτελέσεις το καθήκον σου; Πρέπει να το σκεφτείς και να συλλογιστείς τα προβλήματά σου».

Όταν επέστρεψα, ένιωσα πολύ λυπημένος. Πώς μπόρεσα να αγνοήσω το μεγάλο πρόβλημα που είχα; Πίστευα ότι είχα ανθρώπινη φύση και μπορούσα να τα πάω καλά με τα αδέρφια μου, αλλά από τότε που συνεργάστηκα με τον αδελφό Τσενγκ, ήμουν επηρμένος, πίστευα ότι οι ιδέες και πράξεις μου ήταν σωστές. Του επέβαλλα να κάνει αυτό που ήθελα. Δεν τον βοήθησα με αληθινή συναναστροφή, απλώς τον κατηγορούσα και τον επέπληττα. Δεν είχα ανθρώπινη φύση και λογική. Πάντα ένιωθα ότι ήμουν καλύτερος, οπότε τον υποτιμούσα. Τον θεωρούσα δυσάρεστο, και δεν μπορούσα να κρίνω τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του. Έκανα φιγούρα σε κάθε ευκαιρία και τον μείωνα. Αρχικά, ήμασταν μαζί υπεύθυνοι για τα εκκλησιαστικά αντικείμενα, αλλά δεν συζητούσα τίποτα μαζί του. Ήμουν πάντα εγωκεντρικός και είχα τον τελευταίο λόγο, και έδινα διαταγές στον αδελφό Τσενγκ. Συχνά τον επέπληττα για να του δώσω ένα μάθημα. Είχα πολύ αλαζονική διάθεση και ο Θεός το μισούσε!

Ήξερα ότι ήμουν αλαζονικός και πάντα ανάγκαζα να με υπακούνε, αλλά δεν ήξερα πώς να το επιλύσω. Προσευχήθηκα στον Θεό και έψαξα αποσπάσματα του λόγου Του. Μια μέρα, στον λόγο του Θεού, διάβασα, «Οι αντίχριστοι έχουν τη διαρκή φιλοδοξία και επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους. Στις συναλλαγές τους με τους ανθρώπους, επιθυμούν διαρκώς να διαπιστώνουν πώς τους βλέπουν οι άλλοι και αν έχουν υψηλή θέση στην καρδιά τους, καθώς και αν οι άλλοι τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν. Ένας αντίχριστος χαίρεται ιδιαίτερα όταν συναντά γλείφτες, ανθρώπους που τον κολακεύουν και του φέρονται δουλικά. Αρχίζει τότε να κάνει κήρυγμα αφ’ υψηλού στο άτομο αυτό και επιδίδεται σε λόγια του αέρα, ενσταλάσσοντας κανόνες, μεθόδους, δόγματα και αντιλήψεις στο εν λόγω άτομο για να τα αποδεχτεί ως αληθινά. Θα το εκθειάσει μάλιστα αυτό, λέγοντας: “Εάν μπορείς να αποδεχτείς αυτά τα πράγματα, θα είσαι άτομο που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια”. Οι άνθρωποι χωρίς διάκριση θα πιστέψουν ότι αυτό που λέει ο αντίχριστος είναι δικαιολογημένο, αν και το βρίσκουν διφορούμενο και δεν γνωρίζουν εάν συνάδει με την αλήθεια. Θα αισθανθούν μόνο ότι αυτό που λέει ο αντίχριστος δεν είναι λανθασμένο και δεν μπορεί να λεχθεί ότι παραβιάζει την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, υποτάσσονται στον αντίχριστο. Εάν κάποιος όμως αναγνωρίσει τον αντίχριστο και μπορέσει να τον εκθέσει, αυτό θα τον εξοργίσει. Ο αντίχριστος θα εκτοξεύσει κατηγορίες, καταδίκες και απειλές χωρίς περιστροφές εις βάρος του ατόμου αυτού και θα κάνει επίδειξη δύναμης. Οι άνθρωποι χωρίς διάκριση θα καθυποταχθούν πλήρως και θα πέσουν καταγής από θαυμασμό· θα γίνουν λάτρεις του αντίχριστου και θα βασίζονται σε αυτόν, και μάλιστα θα τον φοβούνται. Οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν την αίσθηση ότι είναι υποδουλωμένοι, λες και χωρίς την ηγεσία του αντίχριστου, χωρίς εκείνος να τους αντιμετωπίζει και να τους κλαδεύει, η καρδιά τους θα παράδερνε, λες κι ο Θεός δεν θα τους ήθελε εάν έχαναν αυτά τα πράγματα. Και δεν έχουν αίσθημα ασφάλειας. Όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι μαθαίνουν να αποκρυπτογραφούν τις εκφράσεις του προσώπου του αντίχριστου προτού ενεργήσουν, από φόβο μήπως τον αναστατώσουν. Όλοι επιδιώκουν να τον ευχαριστήσουν· όλοι τους επιθυμούν σφόδρα να ακολουθήσουν τον αντίχριστο. Σε όλο το έργο που κάνουν, ένας αντίχριστος προσφέρει λόγια δογμάτων. Είναι καλός στο να διδάσκει στους ανθρώπους να τηρούν κανόνες, όμως ποτέ δεν τους λέει ποιες θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας θα πρέπει να τηρούν ή γιατί θα πρέπει να κάνουν κάτι, ούτε ποιο είναι το θέλημα του Θεού ή πώς ο οίκος του Θεού ρυθμίζει το έργο του. Ποτέ δεν λέει ποιο έργο είναι το πιο ουσιαστικό και σημαντικό ή ποιο είναι το κύριο έργο που πρέπει να γίνει καλά. Ένας αντίχριστος δεν λέει απολύτως τίποτα γι’ αυτά τα κρίσιμα ζητήματα. Όταν κάνει ή οργανώνει ένα έργο, δεν συναναστρέφεται ποτέ σχετικά με την αλήθεια επειδή δεν κατανοεί τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Επομένως, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διδάσκει στους ανθρώπους να τηρούν ορισμένους κανόνες και δόγματα —και αν κάποιος παραβιάσει τις αξιώσεις και τους κανόνες του, έρχεται αντιμέτωπος με μομφές και επιπλήξεις. Ένας αντίχριστος συχνά φέρει το λάβαρο του οίκου του Θεού ενόσω κάνει το έργο του, κάνοντας στους άλλους κήρυγμα αφ’ υψηλού. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που συγκλονίζονται τόσο από τα κηρύγματά του ώστε να αισθάνονται ότι δεν θα ήταν τίμιο εκ μέρους του Θεού να μην πράξει όπως απαιτεί ο αντίχριστος. Αυτού του είδους τα άτομα έχουν τεθεί υπό τον έλεγχο του αντίχριστου. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή από την πλευρά του αντίχριστου; Είναι υποδούλωση του άλλου» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)). Ο Θεός περιέγραφε την κατάστασή μου. Όταν εργαζόμουν με τον αδελφό Τσενγκ, τον βρήκα χαλαρό. Αν γινόταν λάθος, δεχόταν την κριτική και δεν προσπαθούσε να το διαψεύσει. Νόμιζα ότι ήταν ελαστικός και εύκολος να τον διατάξεις, οπότε ήμουν αυταρχικός και είχα τον τελευταίο λόγο. Πολλές φορές, όταν συζητούσα μαζί του, έκανα τα τυπικά. Στο τέλος, εγώ αποφάσιζα. Επίσης, κάποιες προφυλάξεις που έπαιρνα για τη διαχείριση αντικειμένων φαίνονταν καλές και βοηθούσαν το έργο, αλλά δεν τις έπαιρνα με βάση σχετικές αρχές. Τις πήρα για να αντιμετωπίσω τα προβλήματα του αδελφού Τσενγκ. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν φτιαγμένες για αυτόν. Όποτε δεν έπαιρνε αυτές τις προφυλάξεις, έβρισκα μια δικαιολογία για να τον επιπλήξω, και δεν είχε τι να απαντήσει. Όπως τότε που δεν έκανε το φύλλο καταγραφής όπως του είπα και τον επέπληξα χωρίς δισταγμό και τον ανάγκασα να κάνει αυτό που ήθελα. Θυμήθηκα τι είπε εκείνη τη μέρα, «Μόλις σε βλέπω να καθαρίζεις τα αντικείμενα, προσπαθώ να κρυφτώ. Φοβάμαι ότι θα με επικρίνεις ξανά αν δεν το κάνω σωστά». Η σκέψη αυτή με στεναχώρησε. Η σατανική διάθεσή μου επισκίαζε και περιόριζε τον αδελφό μου. Όπως λέει ο Θεός, «Αν κάποιος παραβιάσει τις αξιώσεις και τους κανόνες του, έρχεται αντιμέτωπος με μομφές και επιπλήξεις. Ένας αντίχριστος συχνά φέρει το λάβαρο του οίκου του Θεού ενόσω κάνει το έργο του, κάνοντας στους άλλους κήρυγμα αφ’ υψηλού. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που συγκλονίζονται τόσο από τα κηρύγματά του ώστε να αισθάνονται ότι δεν θα ήταν τίμιο εκ μέρους του Θεού να μην πράξει όπως απαιτεί ο αντίχριστος. Αυτού του είδους τα άτομα έχουν τεθεί υπό τον έλεγχο του αντίχριστου». Κατάλαβα ότι είχα σοβαρό πρόβλημα. Στη συνεργασία με τον αδελφό Τσενγκ, αποκάλυψα διάθεση αντίχριστου. Δεν είχα κανένα κύρος εκείνη την περίοδο, αλλά αν είχα, θα περιόριζα και θα έλεγχα τους ανθρώπους πιο εύκολα. Τότε, δεν θα ήμουν αντίχριστος; Δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε αναλογιζόμουν. Συχνά έδειχνα διεφθαρμένη διάθεση χωρίς να το αναγνωρίζω. Ήμουν αναίσθητος.

Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού, «Αν είσαι μέλος του οίκου του Θεού, αλλά ενεργείς πάντα απερίσκεπτα, πάντα εκθέτεις αυτό που είναι φυσικό μέσα σου και πάντα αποκαλύπτεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, ενεργώντας με ανθρώπινα μέσα και με διεφθαρμένη, σατανική διάθεση, η τελική συνέπεια θα είναι να πράττεις το κακό και να αντιστέκεσαι στον Θεό —και αν παραμένεις αμετανόητος όλο αυτό το διάστημα και δεν μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα πρέπει να εκτεθείς και να αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια διεφθαρμένη διάθεση μπορεί να διαλυθεί μόνο με την αποδοχή της αλήθειας). Θυμήθηκα πώς συμπεριφερόμουν στον αδελφό Τσενγκ. Για χάρη της στιγμιαίας ευχαρίστησης, αγνόησα τα συναισθήματα του αδελφού μου. Όταν θύμωσα επειδή το φύλλο ήταν δυσανάγνωστο, μάλωσα τον αδελφό Τσενγκ σαν παιδί που έκανε λάθος. Απλώς κάθισε εκεί χωρίς να πει λέξη, και όταν παραδέχτηκε το λάθος του, τον απέρριψα. Αυτή η εικόνα είχε παγώσει στο μυαλό μου, αδύνατο να την ξεχάσω. Όταν το σκέφτηκα, δεν μπορούσα να εκφράσω την ενοχή και τον πόνο μου. Αναρωτήθηκα, «Πώς μπόρεσες να συμπεριφερθείς στον αδερφό σου έτσι; Ποτέ δεν τον έχεις βοηθήσει, άρα τι σου επιτρέπει να τον επιπλήττεις; Πώς έχεις το θράσος να τον αποκαλείς αδελφό σου;» Κάθε ερώτημα με άφηνε άφωνο. Παλιότερα πίστευα ότι έφταιγε ο αδελφός Τσενγκ, ότι ήταν αυτός που έκανε πολλά λάθη και προκαλούσε μπελάδες. Τώρα αντιλαμβάνομαι πως εγώ είχα το πραγματικό πρόβλημα. Εγώ δεν είχα αλλάξει, ήμουν πολύ αλαζονικός και απάνθρωπος. Ένιωσα έντονες τύψεις, έτσι προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό να μετανοήσω.

Αναζήτησα πώς να συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τις αρχές. Στον λόγο του Θεού, διάβασα, «Πρέπει να υπάρχουν αρχές για τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι αδελφοί και οι αδελφές. Μην εστιάζεις πάντα στα λάθη των άλλων, μα κάνε συχνά αυτοκριτική, στη συνέχεια γίνε ενεργός και παραδέξου στον άλλον τι έκανες το οποίο συνιστά παρέμβαση ή βλάβη προς αυτόν, και μάθε να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. Αυτό θα καταστήσει δυνατή την αμοιβαία κατανόηση. Επιπλέον, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, οι άνθρωποι θα πρέπει να βλέπουν τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Αν είναι σε θέση να κατανοήσουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης, θα αποκτήσουν ομοψυχία, ενώ η σχέση μεταξύ αδελφών θα είναι κανονική, και δεν θα είναι τόσο ανάλγητοι, ψυχροί και σκληροί όσο οι άπιστοι, κι έτσι θα αποβάλουν τη νοοτροπία της καχυποψίας και της επιφυλακτικότητας ο ένας απέναντι στον άλλον. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα αποκτήσουν μεγαλύτερη οικειότητα μεταξύ τους· θα είναι σε θέση να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον και να αγαπούν ο ένας τον άλλον· θα υπάρχει καλή θέληση στην καρδιά τους, και θα είναι ικανοί να δείξουν ανεκτικότητα και συμπόνια ο ένας προς τον άλλον, και θα υποστηρίζουν και θα βοηθούν ο ένας τον άλλον, αντί να αποξενώνονται, να ζηλεύουν ο ένας τον άλλον, να συγκρίνονται μεταξύ τους και να ανταγωνίζονται κρυφά ή να είναι περιφρονητικοί ο ένας απέναντι στον άλλον. Πώς γίνεται οι άνθρωποι να εκτελούν καλά το καθήκον τους αν είναι σαν τους άπιστους; Αυτό όχι μόνο θα επηρεάσει την είσοδό τους στη ζωή, αλλά θα βλάψει και θα επηρεάσει και τους άλλους. […] Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τους είναι πολύ δύσκολο να βρουν γαλήνη ενώπιον του Θεού, τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Για να ζήσεις ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίζεις τον εαυτό σου, καθώς και να προσεύχεσαι αληθινά στον Θεό, και στη συνέχεια πρέπει να μάθεις πώς να τα πηγαίνεις καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να είστε ανεκτικοί και επιεικείς μεταξύ σας, να μπορείτε να βλέπετε τι είναι εξαιρετικό στον καθένα σας, ποια είναι τα προτερήματα των άλλων —και πρέπει να μάθετε να αποδέχεστε τις απόψεις των άλλων και τα πράγματα που είναι σωστά. Μην κακομαθαίνεις τον εαυτό σου, μην έχεις άγριες επιθυμίες και μη νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους ανθρώπους, και στη συνέχεια να θεωρείς τον εαυτό σου ως κάποια μεγάλη προσωπικότητα, αναγκάζοντας τους άλλους να κάνουν ό,τι λες εσύ, να σε υπακούν, να σε θαυμάζουν, να σε εξυψώνουν —αυτό είναι διεστραμμένο. […] Πώς φέρεται, λοιπόν, ο Θεός στους ανθρώπους; Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το πώς μοιάζουν οι άνθρωποι, αν είναι ψηλοί ή κοντοί. Αντίθετα, κοιτάζει αν η καρδιά τους είναι ευγενική, αν αγαπούν την αλήθεια, αν αγαπούν και υπακούν τον Θεό. Σε αυτό βασίζει ο Θεός τη συμπεριφορά Του απέναντι στους ανθρώπους. Αν μπορούν και οι άνθρωποι να το κάνουν αυτό, θα είναι σε θέση να φέρονται δίκαια στους άλλους, κι έτσι θα βρίσκονται σε συμφωνία με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού. Όταν γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους, έχουμε κι εμείς μια αρχή και ένα μονοπάτι για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές της άσκησης της εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας). Ναι. Όταν συνεργαζόμαστε, ας βιώνουμε, τουλάχιστον, κανονική ανθρώπινη φύση, ας είμαστε ανεκτικοί και υπομονετικοί και ας φροντίζουμε ο ένας τον άλλον, ας συναναστρεφόμαστε την αλήθεια όταν κάποιος αντιτίθεται στις αρχές, και όταν πρέπει, να τους εκθέσουμε, να τους κλαδέψουμε και να τους αντιμετωπίσουμε. Έτσι γίνονται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές. Οι αδελφοί και οι αδελφές προέρχονται από διαφορετικά μέρη, και οι συνθήκες διαβίωσης, η ηλικία και το επίπεδο του καθενός είναι διαφορετικές. Ανεξάρτητα από τα μειονεκτήματά τους, πρέπει να συμπεριφερόμαστε σωστά, να μην ζητάμε πολλά, και να είμαστε προσεκτικοί και ανεκτικοί. Ο αδελφός Τσενγκ ήταν καλός στη συντήρηση και εργαζόταν πολύ. Επίσης, δεν ήταν καλός στη διαχείριση των αρχείων των αντικειμένων. Θα έπρεπε να είχα αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη και να είχα μεγαλύτερη κατανόηση, και όχι να τον αναγκάσω να ενεργήσει με τον τρόπο μου. Αυτό έδειχνε έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Ο αδελφός μου ήταν καλός στη συντήρηση και στις εργασίες επισκευής, και δεν φοβόταν να κοπιάσει στο καθήκον του. Από αυτή την άποψη, ήταν πολύ ανώτερός μου. Αλλά αγνόησα τα δυνατά σημεία του αδελφού μου. Κοιτούσα τις ελλείψεις του και τον επέπληττα. Ήταν τόσο αλαζονικό και ανόητο.

Αργότερα, είδα την κατάστασή μου και ασκήθηκα σύμφωνα με τις αρχές. Όταν πια γινόταν κάτι, ήμουν πολύ πιο ήρεμος, ενώ κατανοούσα περισσότερο τον αδελφό Τσενγκ. Μια φορά, βγήκα να κάνω μια δουλειά, και ο αδελφός Τσενγκ έμεινε μόνος του. Μετά από λίγο, του τηλεφώνησα για να ρωτήσω πώς πήγαινε. Ήρεμα και προσεκτικά, είπε: «Εσύ τι νομίζεις; Ακριβώς όπως πιστεύεις ότι πηγαίνει». Ακούγοντας αυτό, λυπήθηκα. Γιατί ο αδελφός μου να πει κάτι τέτοιο; Επειδή ο τρόπος που του συμπεριφέρθηκα πήγαζε από τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και τον έκανε να νιώθει ότι τίποτα δεν ήταν σωστό και δεν έκανε τίποτα καλά. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πονούσα, αλλά με έκανε να θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια και να αλλάξω. Παρηγόρησα τον αδελφό Τσενγκ λέγοντας: «Απλώς δες τι δεν είναι στη θέση του και τακτοποίησέ το. Συνήθως είσαι απασχολημένος, οπότε μια μικρή ακαταστασία είναι αναπόφευκτη. Αν δεν έχεις χρόνο να καθαρίσεις, θα το κάνουμε μαζί όταν γυρίσω». Μετά την κλήση, σκέφτηκα ότι δεν θα τα καταφέρει μόνος του, οπότε ζήτησα από μια αδελφή να τον βοηθήσει. Όταν συνέβαιναν παρόμοια πράγματα στο παρελθόν, Πάντα τον μάλωνα για τα λάθη του. Τώρα, μπορώ να συναναστραφώ μαζί του και να τον βοηθήσω, πράγμα που με κάνει να νιώθω γαλήνη και ηρεμία. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό. Τώρα, αντιλαμβάνομαι την αλαζονική μου διάθεση και συγκρατιέμαι. Όλα αυτά επειδή διάβασα τον λόγο του Θεού. Αν και είναι μικρή αλλαγή, όχι μια θεμελιώδη αλλαγή στη διεφθαρμένη μου διάθεση, είμαι ευτυχισμένος, γιατί πιστεύω πως είναι μια καλή αρχή. Πιστεύω ότι αν ασκηθώ με τα λόγια του Θεού, θα αποβάλω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!