Τον Σεπτέμβριο του 2021, ήμουν υπεύθυνη για ένα κομμάτι του εκκλησιαστικού έργου και η Ζάο Τινγκ ήταν η επικεφαλής της ομάδας. Όταν όλοι συζητούσαμε για τη συνεργασία μας, η Ζάο Τινγκ επέμενε πάντα στις δικές της απόψεις και δεν άκουγε τους άλλους. Αυτό συχνά μας οδηγούσε σε αδιέξοδο και σταματούσε την πρόοδο του έργου. Ήθελα να της μιλήσω γι’ αυτό, αλλά δεν έβρισκα το θάρρος να το κάνω όταν θυμόμουν ότι η Ζάο Τινγκ παλιά με εξέθετε συχνά επειδή ήμουν αλαζονική και αυτάρεσκη, και επέμενα στις δικές μου απόψεις. Παρόλο που ήξερα ότι αυτά που έλεγε ήταν αλήθεια, με δυσαρεστούσαν πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς μου. Με αυτές τις ενέργειες ήταν σαν να εξέθετε τις πληγές μου και εγώ ήθελα απλώς να πάψει να μιλάει. Αν τώρα επισήμαινα το δικό της πρόβλημα, δεν θα ένιωθε τον ίδιο πόνο που είχα νιώσει κι εγώ; Σκέφτηκα ότι ήταν προτιμότερο να σιωπήσω για να μη νιώσει άσχημα καμιά από τις δυο μας. Επιπλέον, δεν μου άρεσε να με εκθέτουν και να μου επισημαίνουν τα προβλήματά μου ούτε είχα αλλάξει, εντούτοις περίμενα από τους άλλους να αλλάξουν· αυτή η στάση δεν έδειχνε ότι ήμουν εντελώς παράλογη; Αν αντέστρεφε τους όρους και μου έλεγε: «Δεν σου αρέσει καν να δέχεσαι συμβουλές από τους άλλους. Πώς έχεις λοιπόν το δικαίωμα να με επικρίνεις;» τότε δεν θα ήξερα τι να της απαντήσω. Επίσης, συνήθως τα πηγαίναμε πολύ καλά και είχαμε πολύ καλή σχέση, και μιλούσαμε ευγενικά μεταξύ μας. Μήπως αν έκανα λόγο για τα προβλήματά της, δεν θα με έβλεπε πια με τον ίδιο τρόπο, και δεν θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί μου στο έργο; Έχοντας αυτά κατά νου, δεν επεσήμανα τα προβλήματά της.

Λίγο αργότερα, η αδελφή Γου Σιν εντάχθηκε στην ομάδα μας. Σύντομα, διαπίστωσα ότι η αδελφή δεν έκανε καμία πρόοδο. Πάντα ανταγωνιζόταν τις άλλες και, όταν δεν τα κατάφερνε, κράταγε μούτρα. Τη συναναστράφηκα με λόγια του Θεού για τα προβλήματά της, και στηρίχθηκα σε αρχές για να την καθοδηγήσω και να τη βοηθήσω. Εκείνη όμως δεν έκανε αυτοκριτική για το πρόβλημά της και είπε ότι ο λόγος που δεν τα κατάφερνε ήταν ότι δεν είχαμε συναναστραφεί μαζί της με σαφήνεια πάνω στις αρχές. Βλέποντας τη στάση της, ήθελα να συναναστραφώ και να αναλύσω την ουσία της, η οποία αφορούσε την επιδίωξη φήμης και θέσης, και τις συνέπειες που θα προέκυπταν αν συνέχιζε έτσι. Αλλά τότε θυμήθηκα που σε μια συνάθροιση είχε αναφέρει την αποκάλυψη της διαφθοράς της και είχε πει ότι δεν της άρεσε να επισημαίνει τα προβλήματα των άλλων ούτε και οι άλλοι να επισημαίνουν συνεχώς τα δικά της. Σκέφτηκα: «Η φήμη και η θέση είναι σημαντικά και για μένα, και θέλω και εγώ σταδιακά να αναζητήσω και να εισέλθω σε αυτή την πτυχή. Δεν θέλω οι άλλοι να εκθέτουν και να επισημαίνουν τα προβλήματά μου. Αν μιλήσω πολύ σκληρά, θα τη στενοχωρήσω. Καλύτερα αρχικά να τη συναναστραφώ και να τη βοηθήσω. Ίσως μόλις κατανοήσει τις αρχές και επιτύχει κάποια αποτελέσματα, να μην την κάνει τόσο αρνητική το ότι δεν ικανοποιεί την επιθυμία της για ματαιοδοξία και θέση». Αφού τα σκέφτηκα αυτά, έπαψα να επισημαίνω τα προβλήματά της. Αργότερα ανακάλυψα ότι η Γου Σιν δεν είχε πολύ καλή ανθρώπινη φύση. Συχνά μιλούσε στους άλλους με υποτιμητικό και σαρκαστικό ύφος, και τους έκανε να νιώθουν περιορισμένοι, και μερικές φορές ήταν επιθετική και απέκλειε όσους είχαν διαφορετικές απόψεις. Όταν προέκυπταν προβλήματα στο έργο, δεν έκανε καθόλου αυτοκριτική και προσπαθούσε να αποφύγει την ευθύνη, και δεν πετύχαινε αποτελέσματα στο καθήκον της. Σύμφωνα με τις αρχές, έπρεπε να απολυθεί. Σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να την προσβάλει, οπότε ανέφερα την κατάστασή της στην επικεφαλής. Ωστόσο, η επικεφαλής είχε πολλή δουλειά, και ανέθεσε σε εμένα να απολύσω την Γου Σιν. Όταν συναντήθηκα μαζί της, ήθελα να αναλύσω τη διαρκή της επιδίωξη για φήμη και θέση, τις επιθέσεις της και τον αποκλεισμό διαφορετικών φωνών, το γεγονός ότι βάδιζε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου προκειμένου να αντιληφθεί την ουσία και τις συνέπειες των προβλημάτων της, αλλά κατάπια τα λόγια που σκόπευα να πω. Σκέφτηκα ότι εκτιμούσε τη φήμη και τη θέση, και ότι ήταν εύθραυστη. Αν εξέθετα και ανέλυα τα προβλήματά της, και εκείνη δεν το αποδεχόταν και ανέπτυσσε προκατάληψη εναντίον μου, τι θα γινόταν; Σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερα να σιωπήσω. Έτσι, απλώς της είπα ότι δεν είχε καθόλου αποτελέσματα, και έπειτα την απέλυσα, την παρηγόρησα λίγο και φρόντισα να κάνει σωστή αυτοκριτική. Όταν η επικεφαλής έμαθε ότι δεν είχα αναλύσει τη συμπεριφορά της Γου Σιν, με κλάδεψε, λέγοντας: «Τα προβλήματά της ήταν πολύ σοβαρά, αλλά εσύ δεν τα εξέθεσες ούτε τα ανέλυσες! Θέλεις πολύ να είσαι ανθρωπάρεσκη!» Αυτά τα λόγια με στενοχώρησαν. Ήξερα ότι δεν είχα φροντίσει για τις ευθύνες μου, αλλά τη στιγμή εκείνη δεν έκανα αυτοκριτική. Μόνο μετά από ένα περιστατικό αργότερα άρχισα τελικά την αυτοκριτική.

Εκείνη την περίοδο, η Ζάο Τινγκ και η ομάδα της οργάνωναν κάποιες πληροφορίες για τα άτομα που έπρεπε να αποβληθούν, αλλά υπήρχαν πολλά σημεία που παρέμεναν ασαφή. Υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα προέκυπταν τέτοια λάθη χαμηλού επιπέδου. Ρώτησα τις άλλες τι συνέβαινε, και μου είπαν ότι η Ζάο Τινγκ επέμενε στην άποψή της. Ο,τι κι αν της πρότειναν, εκείνη απέρριπτε τα πάντα. Όλες ένιωθαν περιορισμένες και αναγκάζονταν να κάνουν ό,τι τους έλεγε. Ένιωσα τόσες ενοχές όταν το άκουσα αυτό. Ήξερα εδώ και καιρό ότι είχε αυτό το πρόβλημα, αλλά επειδή φοβόμουν μην την προσβάλω, δεν το εξέθεσα ποτέ, και ως αποτέλεσμα, οι εργασίες είχαν καθυστερήσει. Τελικά άρχισα να αναζητώ την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική. Διάβασα ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης του καθενός. Αυτά τα δύο είναι τα πιο θεμελιώδη και σημαντικά στοιχεία. Πώς είναι ο άνθρωπος που δεν έχει συνείδηση ούτε τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, δεν έχει ανθρώπινη φύση ή έχει υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση. Για να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, τι εκδηλώνει η χαμένη ανθρώπινη φύση αυτού του ατόμου; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων και πώς ακριβώς εκδηλώνονται. (Είναι εγωιστές και ευτελείς.) Οι εγωιστές και οι ευτελείς ενεργούν επιπόλαια και μένουν αμέτοχοι σε οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Ούτε αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ενδιαφέρονται καθόλου για τις προθέσεις Του. Δεν αναλαμβάνουν κανένα φορτίο για να εκτελέσουν το καθήκον τους ή να μαρτυρήσουν για τον Θεό και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Κάποιοι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν εγκαίρως στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση και διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Δεν προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε αναλογίζονται ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν αυτοί οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν πραγματικό έργο· είναι ανθρωπάρεσκοι και λαχταρούν τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της ματαιοδοξίας, της υπόληψης, του κύρους και των συμφερόντων τους, και θέλουν να αφιερώνουν τον χρόνο και τον κόπο τους μόνο προς όφελός τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Ο λόγος του Θεού εξέθεσε την κατάστασή μου επακριβώς. Είχα δει ότι η Ζάο Τινγκ είχε αλαζονική διάθεση και περιόριζε τις άλλες, και αυτό είχε ήδη αντίκτυπο στο έργο. Ως προϊσταμένη, έπρεπε να είχα επισημάνει το πρόβλημά της και να το είχα εκθέσει, αλλά φοβόμουν ότι δεν θα το δεχόταν και μετά θα με έβλεπε αρνητικά, και έτσι όποτε ήθελα να επισημάνω το πρόβλημά της, ένιωθα κάτι σαν κόμπο στον λαιμό και δεν μπορούσα να ξεστομίσω τις λέξεις. Χρησιμοποίησα το έργο ως πρόσχημα, σκεφτόμουν ότι αν προέκυπτε πρόβλημα στη σχέση μας, δεν θα συνεργαζόταν μαζί μου. Ενώ έδινα την εντύπωση ότι σκεφτόμουν το έργο, στην πραγματικότητα δεν ήθελα να χαλάσω τη φιλική και καλή μας σχέση, και ήθελα να κάνω καλή εντύπωση στους αδελφούς και τις αδελφές μου. Εκτός αυτού, ήμουν σίγουρη ότι τα προβλήματα της Γου Σιν ήταν σοβαρά, αλλά φοβόμουν να τα εκθέσω και να τα επισημάνω, γιατί θα με έβλεπε αρνητικά, και έτσι συνέχισα να αποφεύγω να τα εκθέσω, και τελικά, εκείνη δεν αναγνώριζε τον εαυτό της και η διεφθαρμένη της διάθεση παρέμενε αμετάβλητη, και διατάρασσε και αναστάτωνε το εκκλησιαστικό έργο, κι έκανε τους άλλους να νιώθουν περιορισμένοι. Όταν έκανα το καθήκον μου, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα και τη θέση μου στις καρδιές των άλλων. Έβλεπα άλλους να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το έργο με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους στα καθήκοντά τους, και απλώς το αγνοούσα, χωρίς να λαμβάνω καθόλου υπόψη το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πολύ εγωίστρια, χωρίς ίχνος συνείδησης ή λογικής!

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού: «Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί έχεις τόσο ισχυρά συναισθήματα; Γιατί απολαμβάνεις εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα κακά πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο το δηλητήριο του Σατανά. Ποιο είναι λοιπόν το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Από όσα εξέθεσαν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο κύριος λόγος που πάντα έκανα τα στραβά μάτια και φοβόμουν πολύ να επισημάνω τα προβλήματα των άλλων ήταν ότι ενστερνιζόμουν σατανικές φιλοσοφίες όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους», και «Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη». Ανέκαθεν πίστευα ότι έπρεπε να κάνω μόνο όσα πράγματα με ωφελούσαν, και πως όταν επισημαίνω και εκθέτω τα προβλήματα κάποιου άλλου, τον προσβάλλω και δεν ωφελούμαι, οπότε δεν ήθελα να το κάνω. Ήμουν πολύ εγωίστρια, ποταπή, πονηρή και δόλια. Έβλεπα ότι η Ζάο Τινγκ ήταν αλαζονική, επίμονη και δεν άκουγε τους άλλους, και ότι έτσι είχε επηρεάσει το έργο, αλλά προτιμούσα να προστατεύσω τη σχέση μου μαζί της παρά να εκθέσω ή να αναλύσω τα προβλήματά της. Πάντα φοβόμουν ότι θα την προσβάλω και πάντα συμφωνούσα μαζί της για να την ευχαριστήσω. Φοβόμουν να μην προσβάλω τους ανθρώπους αλλά όχι τον Θεό και δεν λάμβανα υπόψη τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ζούσα μια άθλια και άχρηστη ζωή χωρίς συνείδηση και λογική. Ένα άτομο με συνείδηση και λογική μπορεί να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια για να βοηθά τους άλλους όταν βλέπει ότι βρίσκονται σε κακή κατάσταση, και όταν βλέπει άτομα να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, μπορεί να τα εκθέτει και να τα σταματά. Ως προϊσταμένη, θα πρέπει να φέρω ακόμη μεγαλύτερο φορτίο και ευθύνη. Ακόμα και όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή έχει πρόβλημα με την κατάσταση ή την εργασία του, εγώ πρέπει να τους συναναστραφώ και να τους βοηθήσω. Αν ένα άτομο διαταράσσει και αναστατώνει το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει να το κλαδέψω, να το εκθέσω και να το σταματήσω εγκαίρως. Έτσι πρέπει να κάνει τη δουλειά του ένας προϊστάμενος. Αλλά για να διαφυλάξω την καλή εντύπωση που είχαν οι άλλοι για μένα, δεν εκπλήρωσα ούτε τις βασικές μου υποχρεώσεις. Επέδειξα ανευθυνότητα για το έργο και δεν έλαβα καν υπόψη τη ζωή-είσοδο των αδελφών μου. Είδα ότι με το να είμαι ανθρωπάρεσκη, στην πραγματικότητα ήμουν μοχθηρή και κακόβουλη. Όταν κάνω το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο, προκαλώ αηδία και απέχθεια στον Θεό. Αν συνέχιζα έτσι, στο τέλος ο Θεός θα με εξέθετε και θα με απέκλειε. Όταν τα συνειδητοποίησα αυτά, στενοχωρήθηκα πολύ. Δεν ήθελα να συνεχίσω να ζω έτσι, οπότε προσευχήθηκα: «Θεέ μου, θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια, αλλά έχω πολύ διεφθαρμένη διάθεση. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου και να βρω μονοπάτι άσκησης».

Μια μέρα, στις πνευματικές ασκήσεις μου, διάβασα τον εξής λόγο του Θεού: «Στην εκκλησία, να παραμένετε ακλόνητοι στη μαρτυρία σας για Μένα, να υποστηρίζετε την αλήθεια· το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Μη συγχέετε το μαύρο με το άσπρο. Θα βρεθείτε σε πόλεμο με τον Σατανά και πρέπει να τον συντρίψετε ολοσχερώς, ώστε να μην εγερθεί ποτέ ξανά. Πρέπει να δώσετε όλα όσα έχετε προκειμένου να προστατέψετε τη μαρτυρία Μου. Αυτός θα είναι ο στόχος των ενεργειών σας —μην το ξεχνάτε αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Ο λόγος του Θεού μού έδωσε μονοπάτι άσκησης. Πρέπει στα πάντα να τηρώ τις αρχές της αλήθειας και να προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Η Ζάο Τινγκ είχε ήδη διαταράξει και αναστατώσει το εκκλησιαστικό έργο με τη διεφθαρμένη της διάθεση στα καθήκοντά της. Έπρεπε να συναναστραφώ μαζί της και να την εκθέσω και να την αναλύσω, για να μάθει τα προβλήματά της. Αν και μετά από αυτό δεν έκανε αυτοκριτική ή δεν μετανοούσε, έπρεπε να τη μεταθέσω ή να την απολύσω αμέσως. Αργότερα, επεσήμανα στη Ζάο Τινγκ τα προβλήματα της και της διάβασα μερικά εδάφια από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν αλαζονικές διαθέσεις. Αφού διαβάσαμε τον λόγο του Θεού, απέκτησε κάποια γνώση της αλαζονικής της διάθεσης και στη συνέχεια έκανε κάποιες βελτιώσεις και αλλαγές. Όταν ο καθένας διατύπωνε διαφορετικές απόψεις σε μια συζήτηση, ήταν σε θέση να τις αναζητήσει και να τις ακούσει, χωρίς να επιμένει πλέον στις δικές της απόψεις. Όταν δεν προστάτευα τις σχέσεις μου με τους άλλους και έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, ένιωθα άνετα. Όταν ζούσα έτσι, απέκτησα επιτέλους κάποια ανθρώπινη ομοιότητα.

Αργότερα, αναρωτήθηκα: «Εκτός από τον εγωισμό, την κακία και την επιθυμία μου να προστατεύω τα συμφέροντά μου, ποια άλλα πράγματα με περιόριζαν να είμαι πάντα ανθρωπάρεσκη;» Μια μέρα, σε μια συνάθροιση, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Η κυριολεκτική σημασία του ρητού “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους” είναι πως δεν πρέπει να αναγκάζεις τους άλλους ανθρώπους να κάνουν κάτι που δεν σου αρέσει και δεν θέλεις να το κάνεις ούτε κι εσύ. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται έξυπνο και λογικό, αλλά αν χειρίζεσαι κάθε κατάσταση σύμφωνα με αυτήν τη σατανική φιλοσοφία, θα κάνεις πολλά λάθη. Πιθανότατα θα πληγώσεις και θα παραπλανήσεις τους άλλους, ενώ μπορεί μέχρι και κακό να τους κάνεις. Είναι ακριβώς όπως η περίπτωση ορισμένων γονιών που στους ίδιους δεν αρέσει το διάβασμα, αλλά τους αρέσει να βάζουν τα παιδιά τους να διαβάσουν και προσπαθούν διαρκώς να τα συνετίσουν και τα παροτρύνουν να μελετούν σκληρά. Σε αυτήν την περίπτωση, αν ίσχυε η απαίτηση “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους”, αυτοί οι γονείς δεν θα έπρεπε να αναγκάζουν τα παιδιά τους να μελετούν, αφού ούτε στους ίδιους αρέσει να το κάνουν. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Εντούτοις, ξέρουν μέσα τους ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όταν, λοιπόν, βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, τα παροτρύνουν να πιστέψουν στον Θεό. Μπορεί οι ίδιοι να μην επιδιώκουν την αλήθεια, ωστόσο θέλουν τα παιδιά τους να το κάνουν και να ευλογηθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, αν οι γονείς αυτοί εφάρμοζαν το ρητό “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους”, δεν θα έπρεπε να στρέψουν τα παιδιά τους στην πίστη στον Θεό. Κάτι τέτοιο θα συμφωνούσε μεν με τη συγκεκριμένη σατανική φιλοσοφία, αλλά θα κατέστρεφε και κάθε πιθανότητα που θα είχαν τα παιδιά τους να σωθούν. Ποιος ευθύνεται για ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δεν κάνει κακό στους ανθρώπους το παραδοσιακό ρητό περί ηθικής διαγωγής που σου ζητά ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου να μην το επιβάλλεις στους άλλους; […] Ορισμένοι άνθρωποι, παραδείγματος χάρη, δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά ποθούν τις ανέσεις της σάρκας και, όταν εκτελούν το καθήκον τους, βρίσκουν τρόπους να λουφάρουν. Δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Θεωρούν εύστοχο το ρητό “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους” και λένε στους άλλους: “Πρέπει να μάθετε να περνάτε καλά. Δεν χρειάζεται να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, να ταλαιπωρείστε ή να πληρώνετε κάποιο τίμημα. Μπορείτε να λουφάρετε; Τότε κάντε το. Μπορείτε να κάνετε όπως όπως μια δουλειά; Έτσι να την κάνετε. Μην κάνετε τη ζωή σας δύσκολη. Κοιτάξτε, εγώ έτσι ζω. Τέλειο δεν είναι αυτό; Ζω μια τέλεια ζωή! Η δική σας ζωή είναι εξαντλητική! Πρέπει να ακολουθήσετε το παράδειγμά μου”. Δεν ανταποκρίνεται κάτι τέτοιο στην απαίτηση που προβάλλει το ρητό “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους”; Διαθέτει συνείδηση και λογική όποιος ενεργεί έτσι; (Όχι.) Αν κάποιος χάσει τη συνείδηση και τη λογική του, δεν του λείπει η αρετή; Αυτό λέγεται έλλειψη αρετής. Γιατί το λέμε έτσι; Ο άνθρωπος αυτός λαχταρά τις ανέσεις, κάνει όπως όπως το καθήκον του, ενώ παρακινεί και επηρεάζει τους άλλους ώστε να είναι κι εκείνοι επιπόλαιοι και να λαχταράνε τις ανέσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Όποιος είναι επιπόλαιος και ανεύθυνος στο καθήκον του εξαπατά τον Θεό και Του αντιστέκεται. Αν συνεχίσετε να φέρεστε επιπόλαια και δεν μετανοήσετε, θα εκτεθείτε και θα αποκλειστείτε» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. «Το ρητό “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους” είναι πολύ προβληματικό. Τα ψεγάδια και τα ελαττώματά του είναι ολοφάνερα. Δεν αξίζει καν την ανάλυση και τη διάκρισή μας. Με το που πάει κανείς να το εξετάσει, θα δει ξεκάθαρα πόσο λανθασμένο και γελοίο είναι. Πολλοί, όμως, από εσάς πείθεστε και επηρεάζεστε εύκολα απ’ αυτό το ρητό και το αποδέχεστε χωρίς καμία διάκριση. Το χρησιμοποιείτε συχνά για να νουθετήσετε τον εαυτό σας και να προτρέψετε τους άλλους στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις. Πιστεύετε έτσι ότι έχετε ιδιαίτερα ευγενή χαρακτήρα και ότι συμπεριφέρεστε πολύ λογικά. Χωρίς, όμως, να το συνειδητοποιείς, τα λόγια αυτά αποκαλύπτουν την αρχή σύμφωνα με την οποία ζεις, αλλά και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα. Ταυτόχρονα, παραπλανάς και αποπροσανατολίζεις τους άλλους, με αποτέλεσμα να υιοθετούν την ίδια άποψη και στάση μ’ εσένα όταν προσεγγίζουν διάφορους ανθρώπους και περιστάσεις. Δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση και είναι προφανές πως ακολουθείς τη μέση οδό. Λες: “Δεν χρειάζεται να παίρνουμε στα σοβαρά κανένα απολύτως ζήτημα. Μην κάνεις ούτε τη δική σου ζωή δύσκολη ούτε των άλλων. Αν κάνεις δύσκολη τη ζωή των άλλων, τότε κάνεις δύσκολη και τη δική σου. Αν είσαι ευγενικός με τους άλλους, είσαι ευγενικός και με τον εαυτό σου. Αν είσαι σκληρός με τους άλλους, είσαι σκληρός και με τον εαυτό σου. Γιατί να φέρνεις τον εαυτό σου σε δύσκολη θέση; Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους: Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για σένα και δείχνει ό,τι νοιάζεσαι”. Αυτή σου η στάση δείχνει ότι προφανώς δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά. Σε κανένα θέμα δεν έχεις σωστή θέση και οπτική· για τα πάντα η άποψή σου είναι μπερδεμένη. Δεν είσαι σχολαστικός και κάνεις απλώς τα στραβά μάτια για τα πάντα. Όταν σταθείς τελικά ενώπιον του Θεού και δώσεις λογαριασμό για τις πράξεις σου, θα είναι όλες μπερδεμένες. Και γιατί αυτό; Επειδή όλη την ώρα λες ότι δεν πρέπει να επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Μπορεί κάτι τέτοιο να σου προσφέρει μεγάλη παρηγοριά και ευχαρίστηση, ταυτόχρονα, όμως, σου προκαλεί και πολλά προβλήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε πολλά ζητήματα δεν μπορείς να έχεις ξεκάθαρη άποψη ή στάση ούτε, βέβαια, και να κατανοήσεις με σαφήνεια τι απαιτήσεις και πρότυπα θέτει για σένα ο Θεός ή τι αποτελέσματα πρέπει να πετύχεις στις εκάστοτε καταστάσεις με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά, καθώς και στη μπερδεμένη στάση και άποψή σου. Είναι το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου η στάση ανεκτικότητας που οφείλεις να έχεις απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα; Δεν είναι, όχι. Δεν είναι παρά μια θεωρία που εξωτερικά φαίνεται σωστή, ευγενής και καλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως αρνητικό. Είναι, επίσης, σαφές ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. Τα λόγια του Θεού φανερώνουν ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» για να μας διαφθείρει και να μας παραπλανά, να μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι δεν πρέπει να επιβάλλουμε στους άλλους ό,τι δεν θα θέλαμε ή δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς, και ότι αυτό είναι ορθολογική συμπεριφορά. Η ζωή μου βασιζόταν σε αυτήν την ιδέα. Σίγουρα ήξερα ότι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια της Ζάο Τινγκ επηρέαζαν το έργο, και έπρεπε να είχα επισημάνει και να είχα εκθέσει το πρόβλημά της, αλλά σκέφτηκα ότι κι εγώ συχνά φανέρωνα αλαζονική διάθεση και ότι δεν μου άρεσε καθόλου να με επικρίνουν συνεχώς οι άλλοι, έτσι σκέφτηκα ότι το να επιβάλλω σε άλλον κάτι που εμένα δεν μου άρεσε ήταν παράλογο, οπότε φοβόμουν πολύ να επισημάνω στη Ζάο Τινγκ το πρόβλημά της. Σίγουρα ήξερα ότι η Γου Σιν εργαζόταν απλώς για τη φήμη και τη θέση, και ότι η αλαζονεία της περιόριζε τους άλλους, και διατάρασσε και αναστάτωνε το έργο. Έπρεπε να εκτεθεί και να κλαδευτεί, αλλά σκέφτηκα πόσο πολύ εκτιμούσα τη φήμη και τη θέση μου, και ότι δεν μου άρεσε οι άλλοι να επισημαίνουν ή να εκθέτουν τα δικά μου προβλήματα, οπότε ενστερνιζόμουν την άποψη «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» και έτσι δεν την εξέθεσα. Πίστευα ότι η έκθεση και η κριτική ήταν πράγματα επώδυνα και ταπεινωτικά, και ήλπιζα οι άλλοι να μη με κλαδεύουν ή να μη με επικρίνουν, οπότε δεν ήθελα εγώ να κάνω το ίδιο σε άλλους. Στην πραγματικότητα, απλώς ευνοούσα και προστάτευα εμένα. Προστάτευα τη ματαιοδοξία και τη θέση μου, δεν αποδεχόμουν την αλήθεια, και μάλιστα συνωμοτούσα με άλλους και τους ευνοούσα. Στασίαζα και αντιστεκόμουν στον Θεό, και επέτρεπα σε άλλους να κάνουν το ίδιο. Στην ουσία, ήλπιζα ότι κανείς δεν θα έκανε πράξη την αλήθεια ούτε θα βίωνε την κρίση και την παίδευση του Θεού ούτε θα κλαδευόταν. Ήμουν πραγματικά αξιοκαταφρόνητη και ανήθικη! Μας έχει διαφθείρει ο Σατανάς και είμαστε γεμάτοι με σατανικές διαθέσεις. Η φύση του καθενός μας είναι αλαζονική, επηρμένη, εγωιστική, απατηλή και τείνει να αναζητά φήμη και θέση. Χωρίς την κρίση και την έκθεση του λόγου του Θεού, χωρίς κλάδεμα και χωρίς την κριτική ή τη βοήθεια των άλλων, αναπόφευκτα διαταράσσουμε το εκκλησιαστικό έργο. Η Ζάο Τινγκ και η Γου Σιν φανέρωναν διεφθαρμένες διαθέσεις και βάδιζαν σε λάθος μονοπάτι, και αν δεν τις επέκρινε ή δεν τις εξέθετε κάποιος, θα διατάρασσαν το εκκλησιαστικό έργο. Αν η παράβασή τους ήταν μικρής σημασίας, θα απολύονταν, αλλά αν ήταν πιο σοβαρή, θα αποβάλλονταν. Ζούσα με βάση σατανικές φιλοσοφίες και, ενώ έβλεπα προβλήματα, δεν τα ανέφερα. Έτσι επέτρεπα κρυφά στους άλλους να ενεργούν με τις σατανικές τους διαθέσεις και στο τέλος θα έβλαπτα τον εαυτό μου και τους άλλους. Βλέποντας ότι ενστερνιζόμουν το σατανικό δηλητήριο «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», όχι μόνο δεν έκανα καλά το καθήκον μου, αλλά ενεργούσα και ως συνεργός του Σατανά και διατάρασσα το εκκλησιαστικό έργο. Μου ήταν δύσκολο να τα συνειδητοποιήσω αυτά και ήθελα να εξομολογηθώ και να μετανοήσω ενώπιον του Θεού.

Μια μέρα, διάβασα ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να μην επιβάλλουν στους άλλους ό,τι δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους, αλλά τους ζητά να γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες αρχές πρέπει να τηρούν όταν χειρίζονται διάφορες καταστάσεις. Αν κάτι είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια που εμπεριέχεται στα λόγια του Θεού, τότε πρέπει να το τηρείς πιστά. Και μάλιστα, όχι μόνο πρέπει να το τηρείς πιστά εσύ ο ίδιος, άλλα και να νουθετείς τους άλλους, να τους πείθεις και να συναναστρέφεσαι μαζί τους ώστε να κατανοήσουν κι εκείνοι ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του Θεού και οι αλήθεια-αρχές. Αυτό αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου. Δεν σου ζητά ο Θεός ν’ ακολουθείς τη μέση οδό και, ακόμα λιγότερο, να κάνεις επίδειξη της μεγαλοψυχίας σου. Πρέπει να τηρείς πιστά όλα αυτά για τα οποία σ’ έχει νουθετήσει και τα οποία σού έχει διδάξει ο Θεός, αλλά και όσα αναφέρει στα λόγια Του, δηλαδή, τις απαιτήσεις, τα κριτήρια και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Δεν αρκεί να τα τηρείς πιστά και να εμμένεις σ’ αυτά για πάντα· πρέπει, επίσης, να κάνεις πράξη αυτές τις αλήθεια-αρχές δίνοντας το καλό παράδειγμα, καθώς και να πείθεις, να επιβλέπεις, να βοηθάς και να καθοδηγείς τους άλλους ώστε να τις τηρούν κι εκείνοι πιστά, να τις ακολουθούν και να τις κάνουν πράξη όπως κι εσύ. Αυτό απαιτεί ο Θεός να κάνεις· αυτό σου αναθέτει. Δεν γίνεται να θέτεις απλώς απαιτήσεις στον εαυτό σου και τους άλλους να τους αγνοείς. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να παίρνεις σωστή θέση για τα διάφορα θέματα, να τηρείς πιστά τα σωστά κριτήρια, να γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι τα κριτήρια που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες ακριβώς είναι οι αλήθεια-αρχές. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ή δεν θες να το καταφέρεις αυτό, ακόμη κι αν δεν σου αρέσει ή έχεις κάποιες αντιλήψεις και προβάλλεις αντίσταση, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους άλλους πάνω στα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, πάνω στα σωστά και ορθά πράγματα. Πρέπει να τους βοηθάς, να τους επηρεάζεις και να τους καθοδηγείς με όλα αυτά προκειμένου να τους ωφελήσουν και να τους διαπλάσουν, και να μπορέσουν έτσι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη και δεν πρέπει να εμμένεις πεισματικά στην ιδέα που σου έχει βάλει στο μυαλό ο Σατανάς: “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους”. Στα μάτια του Θεού, αυτό το ρητό δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, ένας τρόπος σκέψης γεμάτος με τα τεχνάσματα του Σατανά· δεν είναι σε καμία περίπτωση το σωστό μονοπάτι ούτε κάτι θετικό. Η μόνη απαίτηση που έχει από σένα ο Θεός είναι να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος που κατανοεί ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Δεν σου ζητά να είσαι ανθρωπάρεσκος ή να μην παίρνεις καμία θέση, ούτε σου ζητά να ακολουθείς τη μέση οδό. Σε θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να λες ό,τι πρέπει να ειπωθεί και να κατανοείς ό,τι πρέπει να γίνει κατανοητό. Έστω πως ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει κάτι, το οποίο εσύ το κατανοείς. Αν μπορείς να του κάνεις κάποιες υποδείξεις και να τον βοηθήσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση και όχι να στέκεσαι αμέτοχος και να παρακολουθείς. Δεν πρέπει, βέβαια, σε καμία περίπτωση να εμμένεις στις φιλοσοφίες που έχει βάλει στο μυαλό σου ο Σατανάς, όπως αυτή που λέει “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους”. Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Τα σωστά και θετικά πράγματα παραμένουν τέτοια ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν ή δεν είσαι πρόθυμος ή ικανός να τα κάνεις και να τα πετύχεις, ακόμη κι αν αντιστέκεσαι σ’ αυτά ή αναπτύσσεις αντιλήψεις απέναντί τους. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή η ανθρωπότητα έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και ορισμένα συναισθήματα, αισθήματα, επιθυμίες και αντιλήψεις. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει ποτέ των ποτών. Από τη στιγμή που γνωρίζεις, κατανοείς, βιώνεις και αποκτάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, είσαι υποχρεωμένος να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με τις βιωματικές μαρτυρίες σου. Έτσι, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και να αντιληφθούν τις αλήθεια-αρχές. Θα αποκτήσουν τότε ένα μονοπάτι άσκησης για τα ζητήματα που συναντούν στην καθημερινή τους ζωή και δεν θα τους μπερδεύουν ούτε θα τους δεσμεύουν οι διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους” είναι πραγματικά και αληθινά ένα πονηρό σχέδιο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Αν εσύ το υποστηρίζεις διαρκώς, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και με απόλυτα σατανική διάθεση. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε δεν αγαπάς ούτε επιδιώκεις την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, η αρχή που πρέπει ν’ ακολουθείς και το σημαντικότερο που οφείλεις να κάνεις είναι να βοηθάς τους άλλους στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μην κάνεις πράξη το ρητό “Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους” που σου λέει ο Σατανάς και μην είσαι ένας “έξυπνος” ανθρωπάρεσκος. Τι σημαίνει να βοηθάς τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό; Σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Εφόσον βλέπεις ότι κάτι αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου, πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)]. Από τα λόγια του Θεού συνειδητοποίησα ότι ο Θεός απαιτεί να ασκούμε την αλήθεια και να τηρούμε τις αρχές στα πάντα, και επίσης πως, όταν κάνουμε τα καθήκοντά μας ομαδικά και βλέπουμε κάποιον να παραβιάζει αρχές ή να διαταράσσει το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει να τον επικρίνουμε και να τον βοηθούμε. Μόνο όταν όλοι ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, μπορούμε να βελτιωθούμε στα καθήκοντά μας. Όταν πρόκειται για ζητήματα αρχής, δεν μπορούμε να φοβόμαστε μήπως προσβάλουμε τους άλλους ούτε να λαμβάνουμε υπόψη τα συναισθήματά τους. Πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να προστατεύουμε το εκκλησιαστικό έργο. Είτε το αποδέχονται οι άλλοι είτε όχι, όλοι πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να εκπληρώνουμε την ευθύνη μας. Ως προϊσταμένη, έχω ευθύνη να συναναστρέφομαι και να επιλύω τα προβλήματα σε εύθετο χρόνο όταν τα βλέπω. Αν δεν επιλύω τα προβλήματα που βλέπω και απλώς προσπαθώ να είμαι ανθρωπάρεσκη και να ακολουθώ τη μέση οδό, δεν εκπληρώνω τις ευθύνες μου και αντιστέκομαι στον Θεό. Επίσης, δεν είναι ότι δεν μπορώ να επισημάνω τα προβλήματα των άλλων μόνο και μόνο επειδή φανερώνω διαφθορές και η ίδια. Όταν φανερώνω διαφθορές, πρέπει να αναζητώ την αλήθεια και να κάνω αυτοκριτική, αυτό είναι δικό μου θέμα. Ωστόσο, όταν βλέπω άλλους να παραβιάζουν αρχές και να βλάπτουν το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει να τους συναναστραφώ, να τους εκθέσω και να τους σταματήσω. Έτσι προστατεύεται το έργο της εκκλησίας και είναι δική μου ευθύνη. Δεν πρέπει να συγχέω αυτά τα δύο πράγματα. Εκτιμώ πολύ τη φήμη και τη θέση μου, και έχω αλαζονική διάθεση, πρέπει να κάνω αυτοκριτική και να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω αυτά τα θέματα και όχι να ευνοώ τον εαυτό μου και να κάνω το χατίρι σε άλλους. Παλιότερα ενστερνιζόμουν τη σατανική φιλοσοφία «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», σκεπτόμενη ότι δεν πρέπει να ζητώ από τους άλλους να κάνουν ό,τι εμένα δεν μου άρεσε να κάνω ή δεν μπορούσα να κάνω. Ως αποτέλεσμα, χάνονταν οι ευκαιρίες για την άσκηση της αλήθειας. Τελικά είδα ότι οι απόψεις μου ήταν γελοίες και παράλογες.

Αργότερα, όταν έβλεπα άλλους να παραβιάζουν αρχές, επηρεάζοντας το εκκλησιαστικό έργο, τους εξέθετα, τους ανέλυα και τους συναναστρεφόμουν για τα προβλήματά τους, και παρόλο που εξακολουθούσα να ανησυχώ ότι θα με έβλεπαν αρνητικά, δεν υπερέβαλλα με επιφυλάξεις και υπεραναλύσεις όπως παλιά. Το μονό που σκεφτόμουν ήταν πώς θα μπορούσα να τους βοηθήσω και να προστατεύσω το εκκλησιαστικό έργο. Ασκούμενη με αυτόν τον τρόπο, έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές να προοδεύουν στα καθήκοντά τους και γέμιζα χαρά. Όταν έλυνα προβλήματα άλλων, μπορούσα να εμβαθύνω στην αυτοκριτική μου, και άθελά μου ανακάλυπτα κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν γνώριζα ότι είχα, πράγμα που μου έδινε ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο να επιδιώκω την αλήθεια και να επιλύω τα προβλήματά μου. Ασκούμενη με αυτόν τον τρόπο ένιωθα πιο κοντά στον Θεό. Όταν απαρνήθηκα τη σάρκα και έκανα περισσότερο πράξη την αλήθεια, αυτός ο τρόπος ζωής με έκανε να νιώθω γαλήνη και άνεση.