Φέτος τον Ιανουάριο, πότιζα νεοφώτιστους στην εκκλησία. Ήμουν υπεύθυνη για δύο νεοφώτιστους, την αδελφή Λιού και τον σύζυγό της. Η προϊσταμένη μου είπε πως ο σύζυγος της αδελφής είχε μόλις αρχίσει να ερευνά το έργο των εσχάτων ημερών, βρέθηκε σε λίγες συναθροίσεις και χρειαζόταν στήριξη και πότισμα.

Και τις δύο φορές που πήγα στο σπίτι τους, είχε ξεσπάσει καυγάς ανάμεσα σ’ εκείνη και τον σύζυγό της. Το ερεύνησα κι έμαθα πως περιφρονούσε τον σύζυγό της για τις κοσμικές του τάσεις και που δεν ήταν ευσεβής πιστός. Σκέφτηκα πως με το να θέτει υπερβολικές απαιτήσεις και να επιτίθεται στον σύζυγό της ενώ μόλις είχε αρχίσει να ερευνά την αληθινή οδό, ίσως εμπόδιζε την πρόοδό του. Μια φορά, συναναστράφηκα μαζί της πως πρέπει να προσεγγίζει τους άλλους με υπομονή. Προς έκπληξή μου, η αδελφή προσεβλήθη και είπε πως ήταν ήδη πολύ υπομονετική. Είπε μάλιστα: «Αν δεν θέλει να πιστεύει, τότε ας είναι. Τουλάχιστον, δεν θα επηρεάζει την κατάστασή μου». Ανησυχούσα πολύ πως ο σύζυγός της ίσως παρατούσε την εκκλησία ακούγοντάς τη να μιλά έτσι. Παραπονέθηκα μέσα μου: «Αυτή η αδελφή είναι άκρως αλαζονική. Τη νοιάζει μόνο να ξεθυμαίνει και δεν ενδιαφέρεται για το πώς μπορεί να νιώθουν οι άλλοι. Πρέπει να συναναστραφώ σοβαρά και να την κάνω να καταλάβει πόσο σοβαρό είναι». Όμως μόλις της μίλησα, εκείνη αντέδρασε λέγοντας: «Δεν θέλω να θυμώνω. Όμως ξοδεύει τη μέρα του σε κοινωνικές εκδηλώσεις ή παίζοντας ματζόνγκ και δεν διαβάσει τον λόγο του Θεού. Όσες φορές και να του το λέω, δεν ακούει». Θύμωσα κάπως όταν το άκουσα. Σκέφτηκα: «Σίγουρα φανερώνεις σημεία διαφθοράς, αλλά μόνο επικρίνεις τον σύζυγό σου. Δεν ξέρεις καθόλου τον εαυτό σου». Έτσι, της διάβασα ένα τμήμα της αποκάλυψης του Θεού που αφορά την αλαζονική διάθεση και της εξήγησα πως ο θυμός της ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής επιθυμίας για κύρος. Όταν ο σύζυγός της δεν έκανε ό,τι έλεγε, θύμωνε και έχανε την ψυχραιμία της για να υποχωρήσει, κι αυτό ήταν μια διεφθαρμένη διάθεση και έπρεπε να διορθωθεί. Τότε, η αδελφή παραδέχτηκε απρόθυμα πως ήταν πολύ αλαζονική, όμως έπειτα, έκανε απλώς τα ίδια και δεν άλλαξε στο ελάχιστο. Έπειτα, συναναστράφηκα μαζί της πολλές φορές και την παρότρυνα να του φέρεται δίκαια και να μη μένει πάντα στα ελαττώματά του, και να μάθει τον εαυτό της. Όμως η αδελφή συνεχώς σκαρφιζόταν δικαιολογίες. Δεν ήξερα τι να κάνω. Αρχικά, ήθελα να βάλω τον σύζυγό της σε περισσότερες συναθροίσεις, ώστε να εδραιωθεί στην αληθινή οδό, όμως όλες οι συναθροίσεις ματαιώθηκαν αναπάντεχα.

Τότε, απλώς συνέχιζα να παραπονιέμαι και να την κρίνω: «Είναι πολύ αλαζονική και συνεχίζει να του φέρεται σκληρά. Μήπως έχει κακή ανθρώπινη φύση; Την έχω συναναστραφεί πολλές φορές, όμως δεν κάνει πράξη την αλήθεια ούτε διευκολύνει τις συναθροίσεις. Στ’ αλήθεια, δεν θέλω πια να την ποτίζω». Μια φορά, συζητούσα αυτό το ζήτημα με μια συνεργάτιδα αδελφή και της εξέφρασα τα παράπονά μου. Η αδελφή μού συνέστησε ένα βίντεο μαρτυρίας μιας εμπειρίας. Στο βίντεο, ένα χωρίο του λόγου του Θεού με άγγιξε. Τα λόγια του Θεού λένε: «Πρέπει να επιδεικνύει κανείς προσοχή και σύνεση, και να βασίζεται στην αγάπη κατά τη μεταχείριση των ανθρώπων που ερευνούν την αληθινή οδό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι όσοι ερευνούν την αληθινή οδό είναι άπιστοι —ακόμη και οι θρησκευόμενοι ανάμεσά τους είναι λίγο-πολύ άπιστοι— και είναι όλοι τους ευάλωτοι: Αν κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, είναι πιθανό να το διαψεύσουν, και αν κάποια φράση δεν είναι σύμφωνη με τη θέλησή τους, είναι πιθανό να την αμφισβητήσουν. Επομένως, η διάδοση του ευαγγελίου σ’ αυτούς απαιτεί ανοχή εκ μέρους μας. Απαιτεί τεράστια αγάπη από μέρους μας, και απαιτεί κάποιες μεθόδους και προσεγγίσεις. Αυτό, όμως, που είναι καθοριστικής σημασίας είναι να τους διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, να τους μεταφέρουμε όλες τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός για να σώσει τον άνθρωπο, και να τους αφήσουμε να ακούσουν τη φωνή του Θεού και τα λόγια του Δημιουργού. Έτσι θα αποκομίσουν οφέλη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον στο οποίο όλοι οι πιστοί δεσμεύονται ηθικά). Ο Θεός απαιτεί να φερόμαστε σε όλους τους εν δυνάμει αποδέκτες του ευαγγελίου με στοργή, και πρέπει να τους βοηθάμε με βαθιά υπομονή και αγάπη, να συναναστρεφόμαστε την αλήθεια και να τους φέρνουμε ενώπιον του Θεού. Αυτές είναι οι ευθύνες και τα καθήκοντα καθενός που μοιράζεται το ευαγγέλιο. Ένιωθα το στοργικό ενδιαφέρον του Θεού για τη ζωή μας σε κάθε λέξη και φράση Του. Γι’ αυτό είχε αυτές τις απαιτήσεις από εμάς. Αναλογιζόμενη την αγάπη και την κατανόηση του Θεού για τον άνθρωπο, ένιωσα ντροπή. Σκέφτηκα πώς είχα συμπεριφερθεί στην αδελφή Λιού. Όταν συναναστράφηκα μαζί της μερικές φορές για τα ξεσπάσματά της στον σύζυγό της και δεν βελτιώθηκε, θύμωσα, βρήκα χωρία του λόγου του Θεού για να την επικρίνω όπως ήθελα, ανέλυσα τα ζητήματά της, εξέφρασα την αγανάκτησή μου και δεν σκέφτηκα καθόλου τα δικά της συναισθήματα ή το ανάστημά της. Είπα μάλιστα πως είχε κακή ανθρώπινη φύση μπροστά στη συνεργάτιδά μου. Πού ήταν το στοργικό μου ενδιαφέρον; Ήταν μόλις έξι μήνες από τότε που η αδελφή Λιού είχε αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και δεν κατανοούσε ακόμα πολλή αλήθεια, άρα δεν ήταν λογικό να φανερώνει διαφθορά μπροστά στα προβλήματα; Όχι μόνο δεν την είχα καθοδηγήσει με αγάπη για να κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά και την είχα απαξιώσει. Στερούμουν ανθρώπινης φύσης. Καθώς το σκεφτόμουν, αντιλήφθηκα πως ο λόγος που δεν είχα αποτελέσματα μετά τις τόσες συναναστροφές μου, ήταν επειδή δεν την είχα συναναστραφεί με αγάπη ούτε χρησιμοποίησα την αλήθεια για να επιλύσω τα ζητήματά της. Αντιθέτως, την απαξίωσα και την οριοθέτησα αλαζονικά και την επέπληξα από θυμό. Πώς περίμενα, ενεργώντας έτσι, να κατανοήσει την αλήθεια και να βελτιωθεί; Προσευχήθηκα στον Θεό, έτοιμη να διορθώσω τις προθέσεις μου και να μην της φέρομαι βάσει της διεφθαρμένης μου διάθεσης.

Μια μέρα, είδα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να κατανοείς τις πολλές καταστάσεις στις οποίες θα βρίσκονται οι άνθρωποι όταν το Άγιο Πνεύμα εκτελεί έργο πάνω τους. Ιδιαίτερα, όσοι συντονίζονται ώστε να υπηρετήσουν τον Θεό πρέπει να έχουν ακόμα ισχυρότερη αντίληψη αυτών των καταστάσεων. Αν μιλάς μόνο για πολλές εμπειρίες ή πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορείς να επιτύχεις είσοδο, αυτό δείχνει πως η εμπειρία σου είναι υπερβολικά μονόπλευρη. Χωρίς να γνωρίζεις την αληθινή σου κατάσταση ή να αντιλαμβάνεσαι τις αρχές της αλήθειας, δεν είναι δυνατόν να επιτύχεις αλλαγή διάθεσης. Χωρίς να γνωρίζεις τις αρχές του έργου του Αγίου Πνεύματος ή να κατανοείς τους καρπούς που αποφέρει, θα είναι δύσκολο να διακρίνεις το έργο των μοχθηρών πνευμάτων. Πρέπει να αποκαλύψεις το έργο των μοχθηρών πνευμάτων, καθώς και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, και να διεισδύεις κατευθείαν στον πυρήνα του ζητήματος· πρέπει, επίσης, να επισημαίνεις πολλές παρεκκλίσεις όσον αφορά το πώς ασκούνται οι άνθρωποι και τι προβλήματα μπορεί να έχουν στην πίστη τους στον Θεό, ώστε ίσως να τα αναγνωρίσουν. Τουλάχιστον, δεν πρέπει να τους κάνεις να νιώθουν αρνητικοί ή παθητικοί. Ωστόσο, πρέπει να κατανοήσεις τις δυσκολίες που αντικειμενικά υπάρχουν για τους περισσότερους ανθρώπους, δεν πρέπει να είσαι παράλογος ή να “προσπαθείς να μάθεις σ’ ένα γουρούνι να τραγουδά”· αυτή είναι ανόητη συμπεριφορά. Προκειμένου να αντιμετωπίσεις τις πολλές δυσκολίες που βιώνουν οι άνθρωποι, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τη δυναμική του έργου του Αγίου Πνεύματος· πρέπει να κατανοήσεις πώς το Άγιο Πνεύμα εκτελεί έργο πάνω σε διαφορετικούς ανθρώπους, πρέπει να κατανοήσεις τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι και τα ελαττώματά τους, και πρέπει να δεις ξεκάθαρα τα κύρια ζητήματα του προβλήματος και να φτάσεις στην πηγή του, χωρίς παρεκκλίσεις ή σφάλματα. Μόνο αυτού του είδους ο άνθρωπος έχει τα προσόντα ώστε να συντονιστεί για να υπηρετήσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ποια θα πρέπει να είναι τα εφόδια ενός ικανοποιητικού ποιμένα). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, αντιλήφθηκα πως είτε διαδίδουμε το ευαγγέλιο είτε ποτίζουμε νεοφώτιστους, πρέπει πάντα να γνωρίζουμε τα προβλήματα και την κατάσταση των άλλων και να συναναστρεφόμαστε τις σχετικές αλήθειες για να τα επιλύσουμε. Αν δεν κατανοείς τις δυσκολίες τους κι απλώς συναναστρέφεσαι βάσει των πεποιθήσεών σου, όχι μόνο δεν θα επιλύσεις τα ζητήματά τους, αλλά και θα τους πληγώσεις και θα τους προσβάλεις. Μερικές φορές, όταν δείχνουν σημεία διαφθοράς ή αρνητικότητας, και δεν βελτιώνονται με τις συναναστροφές, πρέπει πρώτα να αναλογιστούμε αν συναναστραφήκαμε σαφώς την αλήθεια σχετικά με τα ζητήματά τους. Αν τα προβλήματά τους δεν επιλύθηκαν επειδή δεν συναναστραφήκαμε σαφώς την αλήθεια, δεν έχουμε κάνει το καθήκον μας ούτε εκπληρώσαμε την ευθύνη μας. Δεν μπορούσα παρά να σκέφτομαι πώς είχα φερθεί στην αδελφή Λιού. Εκείνες τις φορές που είχα δει την αδελφή Λιού να ξεσπά στον σύζυγό της, απλώς θεώρησα πως ήταν αλαζονική και ήθελε να τον κάνει κουμάντο, έτσι συνεχώς την έκρινα και την ανάγκαζα να παραδεχτεί τη διεφθαρμένη διάθεσή της, όμως τελικά, τα προβλήματά της δεν επιλύονταν. Μόνον όταν αναλογίστηκα το ζήτημα αντιλήφθηκα πως η αδελφή Λιού έχανε την ψυχραιμία της επειδή ήλπιζε ο σύζυγος της να εδραιωθεί γρήγορα στην αληθινή οδό, να συμμετείχε σε συναθροίσεις και να έχει την προστασία του Θεού στα προβλήματα. Έτσι, όταν έβλεπε πως ο σύζυγός της ασχολούνταν με κοινωνικές εκδηλώσεις και το ματζόνγκ και δεν διάβαζε τα λόγια του Θεού, έχανε την ψυχραιμία της. Δεν την είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, έτσι δεν έβλεπα αποτελέσματα από τη συναναστροφή μου. Στην πραγματικότητα, το βασικό πρόβλημα το είχα εγώ. Δεν αναγνώρισα το πρόβλημά της για να συναναστραφώ και έκρινα πως είχε κακή ανθρώπινη φύση και δεν αποδεχόταν την αλήθεια, και δεν ήθελα καν να την ποτίζω. Δεν γνώριζα τον εαυτό μου και δεν ένιωθα καθόλου αγάπη για τους άλλους. Όταν το αντιλήφθηκα, ένιωσα ντροπή και ενοχές. Έπρεπε να διορθώσω τη στάση μου απέναντί της, να συναναστραφώ σχετικά με την κατάστασή της και να επιλύσω τα ζητήματά της βάσει της αλήθειας.

Μια μέρα, επρόκειτο να κάνουμε μια συνάθροιση. Όταν έφτασα, η αδελφή Λιού άρχισε να παραπονιέται πως ο σύζυγός της είχε πει πως θα ερχόταν στη συνάθροιση, όμως δεν είχε ακόμα γυρίσει σπίτι. Επίσης, τον οριοθέτησε πως δεν αναζητούσε και ήθελε να τον αφήσει. Έτσι, συναναστράφηκα βάσει της κατάστασής της. Είπα: «Ζητώντας να συναθροίζεται και να διαβάζει τα λόγια του Θεού, έχεις καλές προθέσεις, όμως μην έχεις υψηλές προσδοκίες από εκείνον. Αν χάνεις την ψυχραιμία σου όταν δεν σε ακούει, δεν θα συμμορφωθεί. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά απ’ τον Σατανά και δεν αγαπούν την αλήθεια, έτσι αργούν να αναζητήσουν την αλήθεια και την είσοδο στη ζωή. Χρειάζεται πολλή συναναστροφή, εμπειρία και εμπόδια για να αποκτήσουν μια μικρή επίγνωση ή κατανόηση. Έτσι, πρέπει να τους βοηθούμε με αγάπη και να τους δίνουμε χρόνο να αλλάξουν. Έχουμε δει πως ο Θεός απαιτεί να αλλάξουμε τις διαθέσεις μας, όμως ποτέ δεν μας αναγκάζει ούτε θέτει ανέφικτες προσδοκίες. Επειδή ζούμε βάσει των διεφθαρμένων διαθέσεών μας και δεν υπακούμε στα λόγια Του, δεν εξαπολύει τον θυμό Του ούτε μας εγκαταλείπει, αλλά μας διαφωτίζει και μας καθοδηγεί με τα λόγια Του, επιτρέποντάς μας να βιώσουμε διάφορα σιγά-σιγά, και σταδιακά να κατανοήσουμε την αλήθεια και να μεταμορφωθούμε. Νιώθουμε πως η προσέγγισή Του είναι πολύ ήπια. Έτσι, αν θέλουμε η οικογένειά μας να συμμετέχει σε συναθροίσεις και να διαβάζει τα λόγια του Θεού, να εδραιωθεί το συντομότερο, αυτή είναι σωστή πρόθεση, όμως πρέπει να τους συμπονούμε για τις δυσκολίες τους, να τους καθοδηγούμε και να τους στηρίζουμε με υπομονή. Μόνο τότε μπορεί να συμμορφωθούν». Μόλις με άκουσε, αναστέναξε βαθιά και απάντησε: «Πάντα τον πιέζω να έρχεται σε συναθροίσεις και να διαβάζει τα λόγια του Θεού, θεωρώντας πως αυτό είναι το καλύτερο για εκείνον και θέλω να τον συμμορφώσω. Όταν δεν κάνει ό,τι του λέω, ξεσπώ πάνω του. Με τη συμπεριφορά μου πιθανότατα τον πληγώνω. Έκανα λάθος. Στο μέλλον, θα πράττω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν θα του φέρομαι βάσει της διεφθαρμένης διάθεσής μου». Κι εγώ ένιωθα υπέροχα βλέποντας την αδελφή Λιού να έχει αποκτήσει κάποια κατανόηση και να χαμογελά. Έπειτα, διαβάσαμε μαζί ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να μεταχειρίζεστε τους άλλους φαίνεται ξεκάθαρα ή υποδεικνύεται στα λόγια του Θεού· η στάση με την οποία ο Θεός αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα είναι η στάση που πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι στη μεταξύ τους αντιμετώπιση. Πώς αντιμετωπίζει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα· ή είναι νέοι· ή πιστεύουν στον Θεό για πολύ λίγο καιρό· ή δεν είναι κακοί κατά τη φύση και ουσία, δεν είναι κακόβουλοι, απλώς είναι σχετικά αδαείς ή δεν έχουν επίπεδο. Ή υπόκεινται σε υπερβολικούς περιορισμούς και δεν έχουν ακόμα κατανοήσει την αλήθεια, δεν έχουν ακόμα εισέλθει στη ζωή, γι’ αυτό δυσκολεύονται να αποφύγουν να κάνουν ανόητα πράγματα ή να διαπράξουν αδαείς πράξεις. Μα ο Θεός δεν κολλάει στην περαστική ανοησία των ανθρώπων· Εκείνος εξετάζει μόνο την καρδιά τους. Αν είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια, τότε είναι σωστοί, και όταν ο στόχος τους είναι αυτός, τότε ο Θεός τούς παρακολουθεί, τους περιμένει και τους δίνει χρόνο και ευκαιρίες που τους επιτρέπουν να εισέλθουν. Δεν είναι ότι ο Θεός θα τους πατάξει για μια και μόνο παράβαση. Είναι κάτι που κάνουν συχνά οι άνθρωποι· ο Θεός ποτέ δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν φέρεται στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, τότε γιατί οι άνθρωποι φέρονται στους άλλους με αυτόν τον τρόπο; Αυτό δεν δείχνει τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Αυτό ακριβώς δείχνει. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζει ο Θεός τους αγνοούντες και μωρούς ανθρώπους, πώς αντιμετωπίζει εκείνους με το ανώριμο ανάστημα, πώς αντιμετωπίζει τις κανονικές εκδηλώσεις της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και πώς χειρίζεται τους κακόβουλους. Ο Θεός μεταχειρίζεται διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο, αλλά έχει και ποικίλους τρόπους διαχείρισης των μυριάδων καταστάσεων των διαφορετικών ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες. Μόλις καταλάβεις τις εν λόγω αλήθειες, τότε θα μπορείς να μάθεις πώς να βιώνεις τα ζητήματα και να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω). Όταν το διαβάσαμε, η αδελφή Λιού είπε πως ήταν καλό χωρίο και μου ζήτησε περισσότερη συναναστροφή. Συναναστράφηκα μαζί της λέγοντας: «Όταν κατά την επαφή μας με κάποιον βλέπουμε πως έχει ελαττώματα ή προβλήματα, πρέπει να τα αναφέρουμε με έναν στοργικό και ήρεμο τρόπο και να μην περιμένουμε πολλά απ’ αυτόν. Πρέπει να του δώσουμε τον χρόνο να αποδεχτεί την αλήθεια και να περιμένουμε τη βραδεία βελτίωσή του. Ο Θεός ξέρει πως έχουμε διαφθαρεί βαθιά απ’ τον Σατανά, και υπάρχουν πολλά εμπόδια και δυσκολίες στην αποδοχή και άσκηση της αλήθειας. Μερικές φορές, ακόμα κι αν κατανοούμε την αλήθεια, δεν μπορούμε να την κάνουμε πράξη αμέσως. Ο Θεός πρέπει να συναναστραφεί πολλάκις. Ενίοτε, ανησυχεί πως δεν θα την κατανοήσουμε, έτσι μας παρέχει υπομονετικά παραδείγματα και χρησιμοποιεί κάθε μέθοδο για να μας καθοδηγήσει στην κατανόησή της. Μερικές φορές, μας οδηγεί μέσω των λόγων Του, άλλες φορές, μέσω υποδείξεων των αδελφών μας. Άλλες φορές, είμαστε απαθείς και ανυπότακτοι και οι αμέτρητες συναναστροφές δεν φέρουν αποτελέσματα, έτσι ο Θεός κανονίζει πρακτικές καταστάσεις για συμμόρφωση, πειθαρχία, κλάδεμα και αντιμετώπισή μας, για να μας συγκινήσει. Ο Θεός εργάζεται με ήπιο και στοργικό τρόπο, δεν μας επιβάλλει τίποτα απ’ όσα κάνει. Επίσης, όταν μας συμμορφώνει, μας πειθαρχεί, μας κρίνει και μας εκθέτει αυστηρά, και πάλι νιώθουμε την αγάπη και το έλεός Του. Μέσα από τις εμπειρίες μας, βλέπουμε πως ο Θεός μας φέρεται βάσει αρχών, και ποτέ δεν μας εγκαταλείπει απλώς επειδή δεν καταφέρνουμε να βελτιωθούμε αφότου ακούσουμε αρκετή αλήθεια. Ο Θεός έχει απέραντη αγάπη και υπομονή με τους ανθρώπους και επιθυμεί διακαώς να μας σώσει».

Μόλις συναναστράφηκα με την αδελφή Λιού, ξαφνικά σκέφτηκα: «Πόσες από τις απαιτήσεις του Θεού έχω κάνει εγώ πράξη; Απλώς συναναστράφηκα με την αδελφή Λιού για το πώς να φέρεται σωστά στον σύζυγό της, όμως εγώ δεν φέρθηκα σωστά σ’ εκείνη! Όταν είδα την αδελφή Λιού να θυμώνει με τον σύζυγό της και πως δεν βελτιώθηκε μετά από αρκετές συναναστροφές, μέσα μου την έκρινα ως αλαζονική, πως δεν είχε ανθρώπινη φύση, πως είναι όλο λόγια». Αναλογιζόμενη αυτό που φανέρωσα, ένιωθα ντροπή. Η αδελφή Λιού ήταν νεοφώτιστη και δεν είχε πολλή εμπειρία, όμως την ανάγκασα να παραδεχτεί την αλαζονική της φύση και απαίτησα να αλλάξει. Όταν δεν είχε κάποια αλλαγή, απλώς την οριοθέτησα ως κάποια που δεν αναζητά ούτε αποδέχεται την αλήθεια, και έκρινα πως είχε κακή ανθρώπινη φύση. Σαφώς, δεν είχα συλλάβει την κατάστασή της και δεν είχα συναναστραφεί σχετικά μ’ αυτήν, όμως συνέχιζα να την αναγκάζω να υποταχτεί και να κάνει αλλαγές. Ήμουν πολύ αλαζονική και παράλογη. Τότε αντιλήφθηκα πως είχα αποκαλύψει τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Η κατάσταση της αδελφής Λιού ήταν σαν ένας καθρέπτης, όπου έβλεπα τη δική μου διαφθορά. Πίστευε στον Θεό μόνο μισό χρόνο, έτσι ήταν λογικό να μη μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό της. Εγώ πίστευα για χρόνια και συχνά συναναστρεφόμουν την αλήθεια με άλλους για να επιλύω προβλήματα, όμως στην πραγματικότητα, πόση αλήθεια είχα κάνει πράξη; Δεν έπαιζα ένα παιχνίδι χωρίς να προπονηθώ, όπως οι Φαρισαίοι που μιλούσαν μόνο για δόγματα; Εκείνη τη στιγμή, μου ήρθε στο μυαλό ένα χωρίο. «Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εξοπλίζονται με αλήθειες μόνο για να εργαστούν και να κηρύξουν, να εφοδιάσουν τους άλλους, όχι για να λύσουν τα δικά τους προβλήματα, πόσο μάλλον για να τις κάνουν πράξη. Η συναναστροφή τους μπορεί να έχει αγνή κατανόηση και να είναι σύμφωνη με την αλήθεια, αλλά δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτήν, δεν την κάνουν πράξη ούτε τη βιώνουν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχουν πραγματικά αποδεχθεί την αλήθεια ως τη ζωή τους; Όχι, δεν την έχουν αποδεχθεί. Όσο αγνό κι αν είναι το δόγμα που κηρύττει κάποιος, δεν σημαίνει ότι εκείνος κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας. Για να εξοπλιστεί κανείς με την αλήθεια, πρέπει πρώτα να έχει εισέλθει ο ίδιος σε αυτήν και να την κάνει πράξη όταν την κατανοήσει. Αν κάποιος δεν επικεντρώνεται στη δική του είσοδο, αλλά θέλει να κάνει επίδειξη κηρύσσοντας την αλήθεια στους άλλους, η πρόθεσή του είναι λανθασμένη. Υπάρχουν πολλοί ψευδείς επικεφαλής που εργάζονται έτσι, συναναστρεφόμενοι ακατάπαυστα τους άλλους σχετικά με τις αλήθειες που κατανοούν, παρέχοντας στους νέους πιστούς, διδάσκοντας τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να μην είναι αρνητικοί. Όλα αυτά τα λόγια είναι ωραία και καλά —ακόμα και αγαπητά— αλλά γιατί οι εκφραστές τους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν έχουν είσοδο στη ζωή; Τι συμβαίνει εδώ, πραγματικά; Ένα τέτοιο άτομο αγαπάει πραγματικά την αλήθεια; Δύσκολα μπορεί να απαντήσει κανείς. Με αυτόν τον τρόπο εξηγούσαν στους άλλους τη Βίβλο οι Φαρισαίοι του Ισραήλ, αλλά οι ίδιοι δεν μπορούσαν να τηρήσουν τις εντολές του Θεού. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε, άκουσαν τη φωνή του Θεού, αλλά αντιστάθηκαν στον Κύριο. Σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού και ο Θεός τούς καταράστηκε. Επομένως, όλοι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια θα καταδικαστούν από τον Θεό. Πόσο άθλιοι είναι! Αν η διδασκαλία των λόγων και των γραμμάτων που κηρύττουν μπορεί να βοηθήσει τους άλλους, γιατί δεν μπορεί να βοηθήσει τους ίδιους; Θα ήταν σωστό να αποκαλέσουμε ένα τέτοιο άτομο υποκριτή που δεν έχει καμία πραγματικότητα. Παρέχει στους άλλους τα λόγια και τα γράμματα της αλήθειας, βάζει τους άλλους να την κάνουν πράξη, αλλά ο ίδιος δεν την κάνει πράξη ούτε στο ελάχιστο. Δεν είναι ένα τέτοιο άτομο ξεδιάντροπο; Δεν κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, ωστόσο, κηρύττοντας τα λόγια και τα γράμματα της διδασκαλίας στους άλλους, προσποιείται ότι την κατέχει. Δεν είναι αυτό εσκεμμένη εξαπάτηση και πρόκληση βλάβης; Αν ένα τέτοιος άνθρωπος αποκαλυφθεί και αποκλειστεί, θα φταίει μονάχα ο ίδιος. Θα είναι ανάξιος συμπόνιας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού περιέγραφαν με ακρίβεια την κατάστασή μου. Τον καιρό που πότιζα την αδελφή Λιού, ζούσα σύμφωνα με μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν της φερόμουν δίκαια. Έβλεπα μόνο πως η αδελφή Λιού πρόδιδε την αλαζονική της διάθεση και δεν αποδεχόταν την αλήθεια, όμως δεν αναλογίστηκα τη διαφθορά μου που είχα προδώσει. Δεν αναγνώριζα το άσχημο πρόσωπό μου και έκρινα αδιάντροπα την αδελφή Λιού με λόγια του Θεού, απαιτώντας να βελτιωθεί. Ήταν σαν να θεωρούσα πως οι άλλοι έπρεπε να αναλογιστούν τη διαφθορά τους, αλλά εγώ δεν ήμουν διεφθαρμένη και δεν χρειαζόμουν αυτοκριτική. Δεν γνώριζα τον εαυτό μου και ήμουν πολύ αδιάντροπη! Συναναστρεφόμουν βάσει των λόγων του Θεού και επέλυα προβλήματα, όμως δεν έκανα αυτοκριτική και δεν εισερχόμουν. Διέφερα καθόλου από τους δήθεν ευσεβείς Φαρισαίους; Πώς περίμενα να βοηθήσω τους άλλους κάνοντας έτσι το καθήκον μου;

Αργότερα, όταν ο σύζυγος της αδελφής Λιού επέστρεψε, του είπε: «Η αδελφή μού διάβασε κάποια χωρία του λόγου του Θεού και κατάλαβα πως είχα άδικο. Σε καταπίεζα με την αλαζονική μου διάθεση. Στο μέλλον, θα πράττω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν θα σου φέρομαι με τη διεφθαρμένη μου διάθεση». Βλέποντας την αδελφή Λιού να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, ένιωσα περισσότερη ντροπή. Πριν, την οριοθετούσα ως κάποια που δεν αποδεχόταν την αλήθεια, όμως τώρα, αυτή η κατάσταση ήταν σαν ένα χαστούκι για μένα. Όταν γύριζα σπίτι, σκεφτόμουν πώς είχα οριοθετήσει και κρίνει την αδελφή Λιού κι ένιωθα πολύ ένοχη. Σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ΄ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση! Για να επιλύσουν το πρόβλημα του να διαπράττουν το κακό, πρέπει πρώτα να διορθώσουν τη φύση τους. Χωρίς αλλαγή στη διάθεσή τους, δεν θα ήταν δυνατόν να βρεθεί ουσιαστική λύση σε αυτό το πρόβλημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, είδα τη διεφθαρμένη μου διάθεση πιο καθαρά. Τον καιρό που πότιζα την αδελφή Λιού, όταν δεν βελτιωνόταν μετά από πολλές συναναστροφές, δεν έκανα αυτοκριτική, και θεωρούσα πως είχα προσδιορίσει το πρόβλημα και με συναναστροφή θα διόρθωνα την κατάστασή της. Αν δεν συμμορφωνόταν, θα ήταν επειδή δεν αποδεχόταν την αλήθεια. Την είχα συναντήσει μόνο σε μερικές περιστάσεις και δεν τη γνώριζα καθόλου, όμως την έκρινα και την οριοθέτησα απερίσκεπτα, σαν να κατανοούσα απόλυτα την αλήθεια και μπορούσα να διακρίνω την ουσία κάποιου μετά από μερικές συναντήσεις. Μετά από συνεχείς εκθέσεις, κατάλαβα πως δεν κατανοούσα τη ρίζα και την ουσία των προβλημάτων των άλλων, και δεν τους φερόμουν βάσει της όλης συμπεριφοράς τους, της φύσης και της ουσίας τους. Δεν κατανοούσα την αλήθεια, κι ωστόσο, πίστευα σ’ εμένα και ενέμενα στις πεποιθήσεις μου. Δεν γνώριζα τον εαυτό μου καθόλου. Κατάλαβα πως αν φερόμουν στους νεοφώτιστους βάσει της αλαζονικής μου διάθεσης, στην καλύτερη περίπτωση, θα προκαταλαμβανόμουν εναντίον τους, ίσως τους περιόριζα, τους έβλαπτα και καθυστερούσα την είσοδό τους στη ζωή. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να τους έκρινα και να τους οριοθετούσα και μάλιστα μπορεί να τους εγκατέλειπα απερίσκεπτα. Έτσι θα ήμουν υπεύθυνη για εκείνους. Όταν το αντιλήφθηκα, τρομοκρατήθηκα, αλλά ένιωσα και ανακούφιση. Όταν είχα δείξει σημάδια αλαζονείας, η συνεργάτιδά μου τα υπέδειξε, κι έτσι αναγνώρισα τα προβλήματά μου και άλλαξα εγκαίρως. Ήταν η προστασία του Θεού! Αργότερα, λόγω δουλειάς, έπρεπε να φύγω για λίγο απ’ την εκκλησία. Έναν μήνα μετά, όταν ξαναείδα την αδελφή Λιού, μου είπε πως ενόσω διέδιδε το ευαγγέλιο, είχε βιώσει και είχε δώσει μαρτυρία των λόγων του Θεού. Αναστενάζοντας με συγκίνηση, μου είπε: «Όμως πρόσφατα, μέσα απ’ τη διάδοση του ευαγγελίου, είδα πως όλοι έχουν διάφορες αντιλήψεις για τον Θεό. Δεν είναι εύκολο να αποδεχτούν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και να προσέλθουν στον Θεό. Παλιά, πάντα θεωρούσα πως ο σύζυγός μου δεν αναζητούσε, και απαιτούσα να απέχει από πολλά πράγματα. Απαιτούσα πάρα πολλά από εκείνον. Λάθος μου. Τα λόγια του Θεού είναι υπέροχα και πρέπει να τα βιώσουμε περισσότερο». Όταν το άκουσα, χάρηκα για εκείνη, όμως ένιωσα πολλή ντροπή και συγκινήθηκα βαθιά. Πράγματι, θέλει χρόνο και εμπειρία για να αποδεχτούν οι άνθρωποι την αλήθεια. Έκτοτε, όποτε οι νεοφώτιστοι έδειχναν σημάδια διαφθοράς κατά το πότισμα, εστίαζα στο να προσδιορίσω τη ρίζα των προβλημάτων τους και αναζητούσα τις σχετικές αρχές για να τα χειριστώ. Εκείνη την περίοδο, είδα επίσης πως η έλευση ενώπιον του Θεού και η εδραίωση είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Κατά το πότισμα και την υποστήριξή τους, έκανα επίσης αυτοκριτική και διόρθωνα τις εσφαλμένες καταστάσεις μου, τους στήριζα με αγάπη επιτρέποντάς τους να εδραιωθούν και να προσέλθουν ενώπιον του Θεού το συντομότερο. Κάνοντας έτσι το καθήκον μου, ένιωθα μεγάλη γαλήνη και ηρεμία.