Στα τέλη του 2019, με έβαλαν υπεύθυνη στο έργο των βίντεο στην εκκλησία. Τότε, ένιωθα πολύ αγχωμένη. Το έργο των βίντεο προϋπόθετε επαγγελματικές δεξιότητες που ποτέ δεν είχα μάθει. Στη σκέψη της αντιμετώπισης ενός άγνωστου αντικειμένου, ένιωθα τη καρδιά μου βαριά σαν έναν βράχο. Όταν παρακολουθούσα το έργο, οι επικεφαλής ομάδας συχνά συζητούσαν επαγγελματικά θέματα, κι εγώ καθόμουν και τους άκουγα χωρίς να καταλαβαίνω. Όταν διαφωνούσαν, ζητούσαν την άποψη και τις προτάσεις μου, κι αυτό με έκανε νευρική, επειδή δεν έβλεπα πού βρισκόταν το πρόβλημα. Μερικές φορές, έκανα κάποιες προτάσεις από ένστικτο, αλλά δεν τις υιοθετούσαν. Όταν συνέβαινε αυτό, ένιωθα ντροπιασμένη. Ως επικεφαλής, δεν έβλεπα το πρόβλημα και δεν πρότεινα κάποια αλλαγή. Τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα; Αφού συνέβη μερικές φορές, δεν ήθελα να συμμετέχω στις συζητήσεις για το έργο. Σκεφτόμουν: «Δεν γνωρίζω αυτά τα επαγγελματικά ζητήματα και είναι αργά να τα μάθω τώρα. Αυτοί φτιάχνουν τα βίντεο, άρα θα τους αφήσω να συζητήσουν τις επαγγελματικές πτυχές. Δεν μπορώ να τους βοηθήσω σ’ αυτό, αλλά μπορώ να τους βοηθήσω περισσότερο στην είσοδο στη ζωή. Με μια κανονική κατάσταση, θα είναι εντάξει στον επαγγελματικό τομέα, άρα δεν κάνω το καθήκον μου; Κι έτσι, δεν θα γελοιοποιούμαι μπροστά τους». Με αυτές τις ιδέες στο μυαλό μου, τους άφηνα να συζητούν για το έργο και δεν συμμετείχα.

Λίγο αργότερα, είδα πως η παραγωγή βίντεο ήταν πολύ αργή, υπήρχαν κάποια ζητήματα αρχής και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν συνεργάζονταν αρμονικά. Πολλές αδελφές ανέφεραν την επικεφαλής ομάδας, την αδελφή Σαν, λέγοντας πως ήταν αυταρχική. Σε πολλές συζητήσεις για το έργο, οι άλλοι έπρεπε να την ακούν, κι έτσι ξαναέκαναν τα βίντεο. Σκέφτηκα: «Η αδελφή Σαν έχει καλό επίπεδο. Αν και η διάθεσή της είναι αλαζονική, έχει καλές επαγγελματικές δεξιότητες. Είναι λογικό άνθρωποι με κάποιο κεφάλαιο να είναι αλαζονικοί, απλώς πρέπει να συναναστραφώ μαζί της». Έτσι, βάσει του λόγου του Θεού, συναναστράφηκα μαζί της για το πώς να συνεργάζεται με τους άλλους και πώς να διδάσκεται. Τότε, εκείνη δεν δέχτηκε τα λόγια μου και να κάνει πράξη την αλήθεια. Σύντομα, η αδελφή Γιανγκ ήρθε και μου είπε πως είχε ξοδέψει χρόνο και προσπάθεια για ένα βίντεο, όμως μόλις η αδελφή Σαν το είδε, απέρριψε την ιδέα της εντελώς και δεν το διαπραγματευόταν. Η αδελφή Σαν ήταν πολύ λυπημένη και με ρώτησε πώς έπρεπε να το βιώσει. Σκέφτηκα: «Η ιδέα της απορρίφθηκε, τότε μήπως αυτό σημαίνει πως η ιδέα της είναι ακατάλληλη, ή μήπως η αδελφή Σαν είναι πολύ αλαζονική;» Ήθελα η αδελφή Γιανγκ να μου πει την ιδέα της, για να γνωρίζω ακριβώς ποιο ήταν το πρόβλημα. Όμως σκέφτηκα πως δεν κατανοούσα το αντικείμενο, κι αν μου έλεγε και δεν κατανοούσα το πρόβλημα, τι θα σκεφτόταν για μένα; «Ξέχνα το», είπα, «θα τις αφήσω να το συζητήσουν μεταξύ τους. Απλώς θα συναναστραφώ με την αδελφή Γιανγκ για την κατάστασή της και θα της πω να το βιώσει ως κλάδεμα και αντιμετώπιση. Αν αντιμετωπίσει το ζήτημα σωστά, το πρόβλημα συνεργασίας με την αδελφή Σαν θα επιλυθεί». Έτσι, συναναστράφηκα με την αδελφή Γιανγκ και της είπα να αποδέχεται τις συμβουλές, να κάνει πράξη την αλήθεια, να συνεργάζεται με τους άλλους, και να μην την κυβερνά η εικόνα της… Η αδελφή Γιανγκ ήταν ακόμα συνοφρυωμένη και τελικά έφυγε απογοητευμένη. Μόλις έφυγε, ήμουν κι εγώ λυπημένη, επειδή ήξερα πως το πρόβλημά της δεν είχε επιλυθεί. Ήθελα να δω ποιο ήταν το πρόβλημα με το βίντεο της αδελφής Γιανγκ, όμως ανησυχούσα πως αν δεν έβλεπα το πρόβλημα, θα έμοιαζα ανίκανη. Σκέφτηκα: «Ξέχνα το, άσ’ τες να συναναστραφούν και να το επιλύσουν μόνες τους». Τότε, πήγα να συναναστραφώ την αδελφή Σαν για να διορθώσω την κατάστασή της. Της επισήμανα πως ήταν αλαζονική, της είπα να εργάζεται αρμονικά και να μαθαίνει απ’ τα δυνατά σημεία των άλλων, και πως ακόμα κι αν είχε καλές υποδείξεις, έπρεπε να τις συζητά με τους άλλους. Η αδελφή Σαν υποσχέθηκε να προσπαθήσει να αλλάξει στο μέλλον, όμως μετά απ’ αυτό, ήταν ακόμα πολύ αλαζονική, θεωρούσε πάντα πως οι απόψεις ήταν καλύτερες, πως είχε καλύτερη εμπειρία και δεξιότητες, πως οι άλλοι ήταν κατώτεροί της, και ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο πάντα. Ενίοτε, όταν οι άλλοι συμφωνούσαν σ’ ένα σχέδιο παραγωγής, αν ήταν διαφορετικό απ’ αυτό που ήθελε, το απέρριπτε εντελώς κι απαιτούσε να ξαναγίνει σύμφωνα με τις απαιτήσεις της. Αν οι άλλοι ένιωθαν πως το σχέδιό της ήταν ακατάλληλο, ποτέ δεν δεχόταν υποδείξεις και τις απέρριπτε ως άχρηστες. Οι άλλοι δεν επικοινωνούσαν μαζί της και συχνά, έκαναν ξανά το έργο τους. Η κατάσταση όλων χειροτέρευε συνεχώς και ήταν αρνητικοί. Βλέποντας πως η αδελφή Σαν ήταν αλαζονική και αυθαίρετη, επηρεάζοντας την πρόοδο του έργου, ένιωθα να βασανίζομαι, διότι δεν χειριζόμουν επαγγελματικά προβλήματα. Είχα μια ασαφή αίσθηση ότι η αδελφή Σαν δεν αποδέχτηκε την αλήθεια ούτε μετανόησε και άλλαξε, έτσι δεν ήταν ικανή να λειτουργήσει ως επικεφαλής ομάδας. Όμως, ήξερα πως ήταν καλύτερη από τους άλλους επαγγελματικά, έτσι αν απομακρυνόταν, ποιος άλλος θα μπορούσε να αναλάβει τη δουλειά; Δεν ήμουν σίγουρη, έτσι ήθελα να το αναφέρω στους ανώτέρος μου, όμως ανησυχούσα πως αν έβλεπαν το χάος που είχα προκαλέσει στο έργο μας, ίσως με αντιμετώπιζαν και με απέπεμπαν. Μετά από μια πάλη με τον εαυτό μου, αποφάσισα να συναναστραφώ ξανά μαζί της. Έτσι, ξαναπήγα στην αδελφή Σαν. Της επισήμανα την αλαζονεία της, την εξέθεσα που ήταν πάντα αυθαίρετη και ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο και πως έτσι κάνει ένας αντίχριστος. Μόλις με άκουσε, δεν είπε λέξη. Ήταν σαφές πως δεν είχε πειστεί. Έπειτα, συνέχιζε να ενεργεί όπως ήθελε και συχνά επιδεικνυόταν και μείωνε τους άλλους, και οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές περιορίζονταν και δεν συνεργάζονταν. Απ’ την αναστάτωση και τη διατάραξή της, το έργο των βίντεο παρακωλύθηκε, και τελικά, δεν είχα επιλογή απ’ το να αναφέρω το ζήτημα στους ανώτερους επικεφαλής. Μετά από έρευνα, αποπέμφθηκε η αδελφή Σαν, αλλά κι εγώ, επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο ούτε επέλυα πρακτικά προβλήματα.

Μετά την αποπομπή μου, παραδέχτηκα πως το επίπεδό μου ήταν φτωχό, πως δεν είχα γνώσεις και δεν έκανα πρακτικό έργο. Όμως δεν κατανοούσα πραγματικά τα προβλήματά μου. Αργότερα, διάβασα τη συναναστροφή του Θεού για τη διάκριση των εκδηλώσεων των ψευδοεπικεφαλής, κι άρχισα να κάνω περισυλλογή και να κατανοώ τι ακριβώς είχα κάνει. «Οι ψευδείς επικεφαλής είναι καλοί στο επιφανειακό έργο, αλλά ποτέ δεν κάνουν αληθινό έργο. Ούτε πηγαίνουν ποτέ να επιθεωρήσουν, να επιβλέψουν ή να κατευθύνουν τις διάφορες ειδικότητες εργασίας ούτε κάνουν έγκαιρες επισκέψεις σε διάφορες ομάδες για να μάθουν τι συμβαίνει, επιθεωρώντας πώς εξελίσσεται το έργο, τι προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, αν ο επόπτης της ομάδας είναι ικανός· πώς αναφέρουν ή αξιολογούν οι αδελφοί και οι αδελφές τον επόπτη, αν ο επικεφαλής της ομάδας ή ο επόπτης καθυστερούν κάποιον· αν κάποιος που είναι ταλαντούχος ή επιδιώκει την αλήθεια υπονομεύεται ή αποξενώνεται από άλλους, αν κάποιοι από τους πιο άδολους ανθρώπους εκφοβίζονται· αν άνθρωποι που εξέθεσαν και ανέφεραν ψευδείς επικεφαλής υπονομεύονται ή αποξενώνονται ή αν, όταν οι άνθρωποι κάνουν σωστές προτάσεις, αυτές υιοθετούνται· και αν ο επικεφαλής ή ο επόπτης της ομάδας είναι μοχθηρός ή αρέσκεται να δυσκολεύει τους ανθρώπους. Εάν οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν καμία από αυτές τις δουλειές, θα πρέπει να αντικαθίστανται. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος αναφέρει σε έναν ψευδή επικεφαλής ότι υπάρχει ένας επόπτης που συχνά υπονομεύει τους ανθρώπους και τους καθυστερεί. Ο επόπτης έχει κάνει λάθος, αλλά δεν αφήνει τους αδελφούς και τις αδελφές να του κάνουν υποδείξεις, και μάλιστα ψάχνει δικαιολογίες για να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό του, χωρίς ποτέ να παραδέχεται το λάθος του. Δεν θα πρέπει ένας τέτοιος επόπτης να απομακρυνθεί αμέσως; Αυτά είναι προβλήματα που θα πρέπει να διορθώνουν αμέσως οι επικεφαλής. Ορισμένοι ψευδείς επικεφαλής δεν αφήνουν τους επόπτες διάφορων ομάδων —επόπτες που οι ίδιοι έχουν διορίσει— να εκτεθούν, όποια ζητήματα κι αν προκύπτουν στο έργο αυτών των εποπτών. Αν κάποιος εκθέσει πράγματι τα προβλήματα ενός επόπτη, ο ψευδής επικεφαλής προσπαθεί να θωρακίσει ή να καλύψει τα πραγματικά γεγονότα, λέγοντας: “Αυτό είναι πρόβλημα της εισόδου των ανθρώπων στη ζωή. Είναι φυσιολογικό να έχει αλαζονική διάθεση —όλοι όσοι έχουν κάποιο επίπεδο είναι αλαζόνες. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, απλώς πρέπει να συναναστραφώ λίγο μαζί του”. Κατά τη συναναστροφή, ο επόπτης λέει: “Παραδέχομαι ότι είμαι αλαζόνας, παραδέχομαι ότι υπάρχουν φορές που με απασχολεί η δική μου ματαιοδοξία και κοινωνική θέση, και δεν δέχομαι τις προτάσεις των άλλων, αλλά οι άλλοι δεν είναι καλοί σ’ αυτόν τον τομέα εργασίας, συχνά διατυπώνουν άχρηστες προτάσεις, οπότε υπάρχει λόγος που δεν τους ακούω”. Ο ψευδής επικεφαλής δεν προσπαθεί να κατανοήσει την όλη κατάσταση, δεν εξετάζει πόσο καλά εργάζεται ο επόπτης, πόσο μάλλον ποια είναι η ανθρώπινη φύση, η διάθεση και η επιδίωξή του. Το μόνο που κάνει είναι να λέει αμέριμνος: “Μου αναφέρθηκε αυτό, γι’ αυτό και σε παρακολουθώ. Σου δίνω μια ευκαιρία”. Μετά τη συνομιλία, ο επόπτης λέει ότι θέλει να μετανοήσει, αλλά όσον αφορά το αν πραγματικά μετανοεί στη συνέχεια ή απλώς λέει ψέματα και εξαπατά, ο ψευδής επικεφαλής δεν δίνει καμία σημασία» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). «Ο τρόπος εργασίας των ψευδών επικεφαλής είναι πολύ απλός και επιφανειακός: Πιάνουν τους ανθρώπους και συζητούν λίγο, κάνουν λίγο ιδεολογικό έργο, δίνουν στους ανθρώπους λίγες συμβουλές και νομίζουν ότι έτσι κάνουν αληθινό έργο. Αυτό είναι επιφανειακό, έτσι δεν είναι; Και ποιο ζήτημα κρύβεται πίσω από αυτήν την επιφανειακότητα; Η αφέλεια; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι εξαιρετικά αφελείς, εξαιρετικά αφελείς στην άποψή τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να διορθωθεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Μια λεοπάρδαλη δεν είναι δυνατόν να αλλάξει τις κηλίδες της. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν έχουν καμία αντίληψη αυτού του προβλήματος. Επομένως, όταν πρόκειται για το είδος των εποπτών στην εκκλησία που διαταράσσουν διαρκώς, που πάντοτε κρατούν τους ανθρώπους πίσω, που ενδέχεται να δυσκολέψουν τα πράγματα για τους ανθρώπους, οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μιλούν· δύο λόγια αντιμετώπισης και κλαδέματος, και αυτό είναι όλο. Δεν σπεύδουν να επανατοποθετήσουν ή να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι ψευδείς επικεφαλής προκαλεί τεράστια βλάβη στο έργο της εκκλησίας και συχνά εμποδίζει το εκκλησιαστικό έργο να προχωρήσει κανονικά, ομαλά και αποτελεσματικά, καθώς αυτό μένει πίσω, καθυστερεί και βλάπτεται εξαιτίας της παρέμβασης μερικών μοχθηρών ανθρώπων —και όλα αυτά είναι μια οδυνηρή συνέπεια του ότι οι ψευδείς επικεφαλής ενεργούν με βάση το συναίσθημα, παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και αναθέτουν συγκεκριμένα καθήκοντα σε λάθος ανθρώπους. Κατά τα φαινόμενα, αυτοί οι ψευδείς επικεφαλής δεν κάνουν σκόπιμα κακό όπως οι αντίχριστοι ούτε εγκαθιδρύουν σκόπιμα το δικό τους φέουδο και ακολουθούν τον δικό τους δρόμο. Όμως, στο πλαίσιο του έργου τους, οι ψευδείς επικεφαλής δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν γρήγορα τα διάφορα προβλήματα που προκαλούν οι επόπτες, δεν είναι σε θέση να επανατοποθετούν και να αντικαθιστούν αμέσως τους επόπτες ομάδων που είναι κατώτεροι των περιστάσεων, γεγονός που βλάπτει σοβαρά το έργο της εκκλησίας· όλα αυτά προκαλούνται από την αμέλεια των ψευδών επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα πολύ λυπημένη και πληγωμένη. Ένιωσα πως αυτός ο ψευδοεπικεφαλής ήμουν εγώ. Ο Θεός αποκαλύπτει πως οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν πρακτικό έργο, δεν επιθεωρούν, δεν επιβλέπουν, δεν ερευνούν το έργο για να κατανοήσουν τα προβλήματα και δεν το παρακολουθούν. Όταν κάποιος αναφέρει προβλήματα υπευθύνων, δεν κάνουν μια ενδελεχή έρευνα, δεν διακρίνουν την ουσία τους και τα αποτελέσματα του έργου τους και μόνο συναναστρέφονται με τέτοιους υπεύθυνους και κάνουν ιδεολογικό έργο. Θεωρούν πως αυτό επιλύει το πρόβλημα, κι έτσι δεν μεταφέρουν τους ακατάλληλους υπεύθυνους εγκαίρως, κι αυτό προκαλεί σοβαρή ζημιά στο έργο. Η συμπεριφορά μου τότε ήταν αυτή που αποκάλυψε ο Θεός. Δεν συμμετείχα συχνά στο έργο και σπανίως ρωτούσα για την πρόοδο του έργου ή πρόσφερα καθοδήγηση. Ήξερα πως η παραγωγή των βίντεο ήταν αργή, και πως κάποιοι είχαν αναφέρει πως η αδελφή Σαν ήταν αλαζονική και πεισματάρα, κι αυτό επηρέαζε το έργο, όμως απλώς τη συναναστράφηκα, αλλά ως εκεί. Δεν ερευνούσα ποια ήταν τα προβλήματα όταν διαφωνούσαν στη διαδικασία παραγωγής βίντεο, κι απλώς συναναστρεφόμουν πως έπρεπε να μάθουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να διδαχτούν. Θεωρούσα πως με τη συναναστροφή και το ιδεολογικό έργο επέλυα προβλήματα και έκανα πρακτικό έργο, όμως δεν μάθαινα ούτε επέλυα τα προβλήματα που παρακώλυαν την πρόοδο του έργου. Η επικεφαλής που προκαλούσε αναστάτωση, δεν μεταφέρθηκε ούτε αντιμετωπίστηκε, και συνέχισε να αναστατώνει και να παρακωλύει το έργο των βίντεο. Δεν ήμουν η ψευδοεπικεφαλής που αποκάλυπτε ο λόγος του Θεού; Εκείνη την περίοδο, δεν ήταν μόνο ένας αδελφός ή αδελφή που μου είπαν πως περιορίζονταν από την αδελφή Σαν. Έπρεπε να εγκρίνει όλες τις ιδέες και τα σχέδια παραγωγής βίντεο, αν δεν συμμετείχε στη λήψη αποφάσεων, ακύρωνε την απόφαση που έπαιρναν οι άλλοι, και οι αδελφοί και οι αδελφές έπρεπε να την περιμένουν για κάθε ζήτημα, κι αυτό καθυστερούσε πολύ το έργο. Εκείνη την περίοδο, χαλιναγωγούσε την ομάδα και είχε τον τελευταίο λόγο. Οι αδελφοί και οι αδελφές συνεχώς ανέφεραν τα προβλήματά της, όμως ήμουν τυφλή και αδαής, σπανίως κατανοούσα βαθιά το έργο και κοιτούσα μόνο επιφανειακά τα προβλήματα, έτσι δεν διέκρινα τα σοβαρά προβλήματα της αδελφής Σαν. Θεωρούσα πως είχε καλές επαγγελματικές δεξιότητες, αλλά λίγο αλαζονική διάθεση, έτσι με λίγη συναναστροφή, θα έκανε αυτοκριτική και θα αποκτούσε αυτογνωσία. Όμως επειδή δεν αντιλαμβανόμουν τη φύση όσων έκανε, όλη η συναναστροφή μου ήταν κενά λόγια και δεν επέλυε καθόλου τα προβλήματα. Ως αποτέλεσμα, για μισό χρόνο, πολλοί ήταν περιορισμένοι, αρνητικοί, αδύναμοι, και η παραγωγή βίντεο αναποτελεσματική, και το έργο των βίντεο παρακωλύθηκε κι αναστατώθηκε σοβαρά. Μόνο τότε είδα καθαρά πως, επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο και δεν μετέφερα την ακατάλληλη επικεφαλής εγκαίρως, προκλήθηκε τεράστια ζημιά στο έργο. Ήμουν μια γνήσια ψευδοεπικεφαλής. Αρχικά, σκεφτόμουν πως απέτυχα στο καθήκον μου, επειδή το επίπεδό μου ήταν φτωχό και δεν είχα γνώσεις. Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, είδα πως το ότι δεν προσπαθούσα να κατανοήσω τα ζητήματα και να επιλύσω τα προβλήματα δεν οφειλόταν στο φτωχό μου επίπεδο, αλλά στην έλλειψη πρακτικού έργου.

Συνέχισα την αυτοκριτική: «Γιατί είμαι απρόθυμη να μάθω περισσότερα για το έργο;» Θυμήθηκα κάποιες σκέψεις και συμπεριφορές μου τότε, και τότε κατάλαβα πως είχα πάντα μια εσφαλμένη άποψη. Ένιωθα πως δεν κατανοούσα το αντικείμενο, έτσι ήθελα να αποφεύγω ζητήματα που το αφορούσαν και δεν ήθελα να το μάθω. Φοβόμουν να συζητώ τα προβλήματα με άτομα που καταλάβαιναν και να δείχνω αδαής και δεν ήθελα να αναλαμβάνω την ευθύνη για το έργο όταν έπρεπε. Αργότερα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Το κύριο χαρακτηριστικό του έργου των ψεύτικων επικεφαλής είναι να αερολογούν σχετικά με το δόγμα και να παπαγαλίζουν συνθήματα. Αφού εκδώσουν τις εντολές τους, απλώς νίπτουν τας χείρας τους για το θέμα. Δεν θέτουν ερωτήματα για την επακόλουθη εξέλιξη της εργασίας· δεν ρωτούν αν έχουν προκύψει τίποτε προβλήματα, αποκλίσεις ή δυσκολίες. Μόλις το παραδώσουν, το θεωρούν λήξαν. Στην πραγματικότητα, ως επικεφαλής, αφού ολοκληρώσεις τις ρυθμίσεις εργασίας, πρέπει να παρακολουθείς την εξέλιξη μιας εργασίας. Ακόμα κι αν είσαι αρχάριος σ’ αυτά τα ζητήματα —ακόμα κι αν δεν έχεις καμία γνώση για το θέμα— μπορείς να βρεις έναν τρόπο να επιτελέσεις τέτοιο έργο. Μπορείς να βρεις κάποιον που έχει γνώσεις, που κατανοεί το εν λόγω έργο, για να ελέγξει την κατάσταση και να σου δώσει προτάσεις. Από τις προτάσεις του μπορείς να αναγνωρίσεις τις κατάλληλες αρχές, κι έτσι θα είσαι σε θέση να παρακολουθείς το έργο. Είτε είσαι εξοικειωμένος με το εν λόγω έργο και το κατανοείς είτε όχι, πρέπει τουλάχιστον να προΐστασαι αυτού, να το παρακολουθείς, να το εξετάζεις και να ρωτάς γι’ αυτό, ώστε να ενημερώνεσαι για την πρόοδό του. Πρέπει να διατηρείς κατανόηση για τέτοια ζητήματα· είναι ευθύνη σου, είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσεις. Το να μην παρακολουθείς το έργο, το να μην κάνεις τίποτα άλλο αφού παραδοθεί, νίπτοντας τας χείρας σου επ’ αυτού, αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο πράττουν οι ψεύτικοι επικεφαλής. Το να μην αναλαμβάνεις συγκεκριμένη δράση για να παρακολουθείς το έργο —μην έχοντας καμία κατανόηση και αντίληψη για την πρόοδό του— είναι κι αυτό εκδήλωση ενός ψεύτικου επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως η μη παρακολούθηση του έργου επειδή δεν κατανοούσα το αντικείμενο και η μη επίλυση πρακτικών προβλημάτων που υπήρχαν στο έργο, ήταν εκδηλώσεις ενός ανεύθυνου ψευδοεπικεφαλής που απέφευγε την ευθύνη. Ως επικεφαλής, το λιγότερο που πρέπει να κάνεις είναι να διευθύνεις και να παρακολουθείς το έργο, να ρωτάς για την πρόοδό του και να βρίσκεις και να επιλύεις προβλήματα σ’ αυτό. Ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις το αντικείμενο, ζητάς απ’ αυτούς που το γνωρίζουν τον έλεγχο και τη συμβουλή τους, και συνεργάζεσαι με άλλους για να αντισταθμίζεις τις ελλείψεις σου. Αυτός ο τρόπος λειτουργεί. Όμως εγώ, για όσα αφορούσαν το αντικείμενο του έργου, φοβόμουν πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονούσαν αν δεν τα διηύθυνα, έτσι έκρυβα τα ελαττώματα και τις ελλείψεις μου και διατηρούσα την εικόνα και το κύρος μου, κι επειδή δεν γνώριζα το αντικείμενο, το απέφευγα και δεν συμμετείχα στο έργο. Όταν υπήρχαν προβλήματα στην παραγωγή και οι αδελφοί και οι αδελφές διαφωνούσαν και δεν συνεργάζονταν καλά, με αποτέλεσμα να σταματά η πρόοδος, αντί να επιλύω τα ζητήματα, ακολουθούσα μια μη παρεμβατική προσέγγιση. Δεν ήμουν ο ψευδοεπικεφαλής που αποκάλυπτε ο λόγος του Θεού; Στην πραγματικότητα, όλο το έργο του οίκου του Θεού εμπεριέχει τις αρχές της αλήθειας. Δεν αρκεί να έχεις επαγγελματικές γνώσεις για να το κάνεις καλά. Ως επικεφαλής, ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις το αντικείμενο, πρέπει να ξέρεις τις σχετικές αρχές της αλήθειας, για να καθοδηγείς και να ελέγχεις το έργο. Κάποιοι επικεφαλής στην αρχή δεν κατέχουν το αντικείμενο, όμως μελετούν και κατανοούν τις σχετικές αρχές της αλήθειας, κι έπειτα, καθοδηγούν πρακτικά το έργο, κι αυτό βελτιώνεται συνεχώς. Πράγματι. Εκείνη τη στιγμή, αναρωτήθηκα: «Πάντα έλεγα πως δεν κατανοούσα το αντικείμενο, όμως το μελέτησα; Κατέβαλα προσπάθεια και πλήρωσα κάποιο τίμημα; Αναζήτησα τις αρχές της αλήθειας για το πώς να ελέγχω διάφορα;» Δεν έκανα τίποτα απ’ αυτά. Ψευτοδούλευα στο καθήκον μου, δεν έκανα πρόοδο, δεν προσπαθούσα να μάθω απ’ τους άλλους ούτε αναζητούσα τις αρχές της αλήθειας όταν δεν καταλάβαινα, και διατηρούσα τη φήμη και το κύρος μου με το πρόσχημα πως δεν κατανοούσα το αντικείμενο, κι έτσι, πολλά πρακτικά προβλήματα και δυσκολίες δεν επιλύονταν άμεσα όσο οι άλλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους, κι αυτό είχε σοβαρή επίπτωση στο έργο των βίντεο. Αυτές ήταν οι συνέπειες των συνθημάτων μου, του μη πρακτικού έργου μου και της μη επίλυσης πρακτικών προβλημάτων.

Έπειτα, διάβασα κι αυτό στον λόγο του Θεού: «Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν την κοινωνική θέση και το κύρος, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, και μπορούν ακόμη και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, και, συνεπώς, το εάν θα επιτύχουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν το δικό τους κύρος και τη δική τους κοινωνική θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα εκτελέσουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη του κύρους και της κοινωνικής θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιο τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες οι διάφορες συνέπειές του εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την ελεύθερη ροή του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν το κύρος και την κοινωνική θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι η σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, η αρνητική στάση απέναντί Του —είναι η συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της κοινωνικής θέσης και του κύρους. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η κοινωνική θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος πρώτο)). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως το μόνο που έκανα στο καθήκον μου ήταν να διατηρώ την εικόνα και το κύρος μου, και πως δεν διαφύλασσα το έργο της εκκλησίας, κι αυτό προκάλεσε ζημιά στο έργο. Φοβόμουν πως οι άλλοι θα με περιφρονούσαν αν δεν κατανοούσα το αντικείμενο, έτσι το απέκρυψα, δεν συμμετείχα στις συζητήσεις για το έργο ούτε το παρακολουθούσα. Ακόμα κι όταν είδα πως η επικεφαλής ομάδας ήταν αυθαίρετη και διατάρασσε το έργο, δεν μπόρεσα να το επιλύσω. Επίσης, οι ανώτεροί μου ίσως μάθαιναν πως δεν έκανα πρακτικό έργο και με απέπεμπαν, έτσι δεν πήρα την πρωτοβουλία να τους το αναφέρω και να βρω λύσεις, και απλώς παρατηρούσα το έργο της εκκλησίας να υποφέρει. Έκρυβα τα γεγονότα, εξαπατούσα τους ανωτέρους και τους κατωτέρους μου κι έκανα τους άλλους να πιστεύουν εσφαλμένα ότι το έργο που επέβλεπα ήταν χωρίς προβλήματα και φυσιολογικό, για να προστατέψω τη θέση μου ως επικεφαλής. Όμως, ενόσω προσπαθούσα να προστατέψω την εικόνα και το κύρος μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου περιορίζονταν, είχαν φτάσει σε αδιέξοδο, ζούσαν στον πόνο και την οδύνη, υπέφεραν στη ζωή τους και το έργο παρακωλύθηκε σοβαρά. Όμως δεν νοιαζόμουν για τίποτα απ’ αυτά. Αυτά δεν ήταν εκδηλώσεις ενός ψευδοεπικεφαλής; Καθώς τα συλλογιζόμουν, ένιωθα λίγο φόβο, αλλά και τύψεις και ενοχές. Μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και δόλια. Η συνείδησή μου ήταν εντελώς απαθής. Το έργο των βίντεο είναι βασικός τρόπος διάδοσης του έργου στην εκκλησία. Εκτελούσα ένα τόσο σημαντικό καθήκον, όμως δεν λάμβανα υπόψη το θέλημα του Θεού, διατηρούσα την εικόνα και το κύρος μου σε όλα και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Η σκέψη της όλης συμπεριφοράς μου στο καθήκον μου και της ζημιάς που επέφερα στο έργο της εκκλησίας σαν μαχαίρι μου τρυπούσε την καρδιά. Ντρεπόμουν πολύ να προσέλθω ενώπιον του Θεού. Με δάκρυα και τύψεις, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, ήμουν πονηρή και δόλια στο καθήκον μου και δεν έκανα πρακτικό έργο. Η ζημιά που προκάλεσα στο έργο της εκκλησία δεν θα διορθωθεί ποτέ. Θέλω να μετανοήσω στο καθήκον μου στο μέλλον και Σου ζητώ να με επιθεωρείς!»

Αργότερα, βρήκα κάποιους τρόπους άσκησης και εισόδου στον λόγο του Θεού. «Πώς να είσαι κάποιος συνηθισμένος και φυσιολογικός; Πώς μπορούν οι άνθρωποι, όπως λέει ο Θεός, να λαμβάνουν την κατάλληλη θέση ενός δημιουργήματος —πώς μπορούν να μην προσπαθούν να είναι υπεράνθρωποι ή κάποια σπουδαία μορφή; Πώς θα πρέπει να ασκείσαι για να είσαι συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος; Πώς μπορεί να γίνει αυτό; […] Καταρχάς, μην παρασύρεσαι από τον τίτλο σου. Μην πεις: “Είμαι ο επικεφαλής, είμαι ο αρχηγός της ομάδας, είμαι ο προϊστάμενος, κανείς δεν ξέρει αυτήν τη δουλειά καλύτερα από εμένα, κανείς δεν κατανοεί τις δεξιότητες περισσότερο από εμένα”. Μην παρασύρεσαι από τον τίτλο που ο ίδιος έδωσες στον εαυτό σου. Μόλις γίνει αυτό, θα σε δέσει χεροπόδαρα και θα επηρεάζει ό,τι λες και κάνεις· θα επηρεαστεί, επίσης, η κανονική σου σκέψη και κρίση. Πρέπει να απαλλαγείς από τα δεσμά αυτής της κατάστασης· κατέβα, καταρχάς, από αυτήν την επίσημη θέση που φαντάζεσαι ότι έχεις και στάσου στη θέση ενός συνηθισμένου ανθρώπου· εάν το κάνεις, η στάση σου θα γίνει κανονική. Πρέπει, επίσης, να παραδεχτείς και να πεις: “Δεν ξέρω πώς να το κάνω αυτό, ούτε το καταλαβαίνω —θα πρέπει να κάνω κάποια έρευνα και να το μελετήσω” ή “Δεν το έχω βιώσει ποτέ αυτό, οπότε δεν ξέρω τι να κάνω”. Όταν είσαι σε θέση να πεις αυτό που πραγματικά σκέφτεσαι και να μιλήσεις με ειλικρίνεια, έχεις κανονική σύνεση. Οι άλλοι θα γνωρίζουν τον πραγματικό σου εαυτό, κι έτσι θα έχουν μια φυσιολογική άποψη για σένα και δεν θα χρειάζεται να υποκρίνεσαι ούτε θα ασκείται μεγάλη πίεση επάνω σου, κι έτσι θα μπορείς να επικοινωνείς κανονικά με τους ανθρώπους. Το να ζεις έτσι είναι άνετο και εύκολο· όποιος βρίσκει εξαντλητική τη ζωή το έχει προκαλέσει μόνος του. Μην προσποιείσαι, μην βάζεις προσωπείο· ανοίξου πρώτα ως προς το τι σκέφτεσαι μέσα σου, ως προς τις αληθινές σου σκέψεις, ώστε όλοι να τις γνωρίζουν και να τις κατανοούν. Ως αποτέλεσμα αυτού, όλες οι ανησυχίες σου, και τα εμπόδια και οι υποψίες μεταξύ εσένα και των άλλων θα εξαλειφθούν. Σε περιορίζει και κάτι ακόμη. Πάντα θεωρείς τον εαυτό σου αρχηγό της ομάδας, επικεφαλής, εργάτη ή άτομο με τίτλο και κύρος: εάν πεις ότι δεν καταλαβαίνεις κάτι ή δεν μπορείς να κάνεις κάτι, δεν υποτιμάς τον εαυτό σου; Όταν παραμερίσεις αυτά τα δεσμά από μέσα σου, όταν σταματήσεις να σκέφτεσαι τον εαυτό σου ως επικεφαλής ή εργάτη και να πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους, και νιώσεις ότι είσαι ένα συνηθισμένο άτομο, ίδιο με όλους τους άλλους, ότι υπάρχουν μερικοί τομείς στους οποίους είσαι κατώτερος από τους άλλους —όταν συναναστρέφεσαι την αλήθεια και θέματα σχετικά με την εργασία με αυτήν τη στάση, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό, η ατμόσφαιρα θα είναι επίσης διαφορετική. Εάν, μέσα σου, έχεις διαρκώς ενδοιασμούς, εάν αισθάνεσαι συνεχώς αγχωμένος και περιορισμένος, και θέλεις να απαλλαγείς από αυτά τα πράγματα, αλλά δεν μπορείς, τότε μπορείς να είσαι αποτελεσματικός σε αυτό με το να προσεύχεσαι σοβαρά στον Θεό, να κάνεις την αυτοκριτική σου, να βλέπεις τα ελαττώματά σου, να αγωνίζεσαι για την αλήθεια και να κάνεις την αλήθεια πράξη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η εκτίμηση των λόγων του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστης στον Θεό). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, η καρδιά μου φωτίστηκε πολύ. Παλιά, έμπαινα πάντα στη θέση της επικεφαλής. Προσποιούμουν πάντα πως τα ήξερα όλα, για να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν, και δεν ήθελα να βλέπουν την αληθινή μου πλευρά. Πίστευα ότι για να είμαι επικεφαλής, έπρεπε να είμαι πάνω από τους άλλους και παντοδύναμη. Αυτό ήταν λάθος. Στην πραγματικότητα, δεν ήμουν καλύτερη απ’ τους άλλους. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου ήταν ίδιες με αυτές των αδελφών μου, και υπήρχαν πολλά που δεν έβλεπα καθαρά και δεν κατανοούσα. Η θέση της επικεφαλής ήταν απλώς μια ευκαιρία να ασκηθώ. Έπρεπε να αφήσω τον τίτλο μου, να είμαι έντιμη, να ανοίγομαι στους αδελφούς και τις αδελφές για τον πραγματικό μου εαυτό και να συνεργάζομαι με όλους επί ίσοις όροις στα καθήκοντά μας. Αν δεν κατανοούσα κάτι, έπρεπε να το παραδέχομαι και να αφήνω αυτούς που το κατανοούν να συναναστρέφονται. Έτσι, θα επέλυα τα προβλήματα του έργου εγκαίρως και θα αντιστάθμιζα τις δικές μου ελλείψεις. Αν κάποιο πρόβλημα δεν το έβλεπα καθαρά και δεν το επέλυα, έπρεπε να το αναφέρω αμέσως, για να μην έχω σοβαρά προβλήματα αργότερα.

Τώρα, έχω εκλεγεί ξανά επικεφαλής στην εκκλησία. Είμαι πολύ ευγνώμων και ξέρω πως είναι μια ευκαιρία απ’ τον Θεό για να μετανοήσω. Δεν μπορώ να διορθώσω τις παραβάσεις του παρελθόντος, έτσι απλώς εύχομαι να βάλω τα δυνατά μου στο μέλλον. Ορκίστηκα στον εαυτό μου: Θα κάνω ό,τι μπορώ και ό,τι πρέπει να κάνω, για να εκτελώ καλά το καθήκον μου, κι αν γίνω ξανά ανεύθυνη στο καθήκον μου λόγω της διεφθαρμένης μου διάθεσης, ελπίζω ο Θεός να με παιδεύσει και να με πειθαρχήσει. Υπάρχουν πολλές εργασίες στο καθήκον μου, για τις οποίες δεν γνωρίζω πολλά. Ενίοτε, όταν συζητώ για το έργο με αδελφούς και αδελφές, δεν καταλαβαίνω πολύ και θέλω να το αποφύγω και να μη συμμετέχω, όμως όταν σκέφτομαι τα μαθήματα απ’ τις αποτυχίες μου, φοβάμαι κάπως. Προσεύχομαι γρήγορα στον Θεό να με ηρεμίσει, να με κάνει να ακούσω προσεκτικά και να εργαστώ με τους αδελφούς και τις αδελφές για να επιλύσουμε τα προβλήματα. Μόλις διορθώνω την κατάστασή μου και ασχολούμαι με αυτές τις εργασίες φέροντας ένα βάρος, όχι μόνο βρίσκω ποιο είναι το πρόβλημα, αλλά μερικές φορές, κάνω λογικές προτάσεις. Όταν υπάρχουν ζητήματα αρχής που δεν βλέπω καθαρά ούτε επιλύω, τα αναφέρω στους ανωτέρους μου και ζητώ βοήθεια. Έτσι, το έργο δεν καθυστερεί και το πρόβλημα επιλύεται γρήγορα.