Από τη Βλαδία, Γαλλία

Πέρσι, η επικεφαλής της εκκλησίας μας, η αδελφή Λόρα, αντικαταστάθηκε επειδή δεν είχε κάνει καθόλου πρακτικό έργο. Αφού συζητήθηκε από όλους, προάχθηκα εγώ σε επικεφαλής της εκκλησίας. Τη στιγμή που επιλέχθηκα, άρχισα να νιώθω μεγάλη πίεση επειδή γνώριζα ότι επρόκειτο για ένα νέο σύνολο καθηκόντων, ταυτόχρονα, όμως, ήμουν πολύ χαρούμενη επειδή η επιθυμία μου για κύρος είχε ικανοποιηθεί. Νόμιζα ότι είχα οριστεί επικεφαλής εκκλησίας χάρη στο υψηλό επίπεδο και την ικανότητά μου να εκτελώ έργο. Έδινα όλο μου το είναι στην εκπλήρωση των καθηκόντων μου. Για ό,τι δεν καταλάβαινα, ζητούσα ενεργά βοήθεια και μελετούσα. Επίσης, έλεγχα συχνά την πρόοδο των αδελφών μου κι έβρισκα λόγια του Θεού για να τους συναναστραφώ πάνω σε αυτά. Συχνά πήγαινα να ποτίσω τους αδελφούς και τις αδελφές που προσχώρησαν πρόσφατα στην εκκλησία. Μου άρεσε όταν χαμογελούσαν και μου έλεγαν: «Σε ευχαριστώ, αδελφή». Εκείνη την περίοδο, δεν ήθελα να κάνω διάλειμμα ούτε για μια στιγμή. Ήθελα να κάνω όλη τη δουλειά μόνη μου.

Κάποια στιγμή, είχα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, οπότε έπρεπε να δουλέψω λιγότερο. Όταν τελείωσα τις εξετάσεις κι επέστρεψα για μια συνάθροιση, παρατήρησα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν κάνει κάποια πρόοδο. Υπήρχαν δύο αδελφές που έβρισκαν λόγια του Θεού για να λύσουν προβλήματα των μελών των ομάδων μας. Αυτό ήταν καλό, μα στην πραγματικότητα ένιωθα λίγο απογοητευμένη. Νόμιζα ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν με χρειάζονταν και δεν θα έρχονταν πλέον σε εμένα. Μια φορά, πήγα σε μια συνάθροιση ομάδας. Εκεί, κάποτε, οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν μπορούσαν να συναναστραφούν πολύ, μα αυτήν τη φορά είδα ότι η αδελφή Έβελιν αλληλεπιδρούσε με όλους πολύ καλά. Ήταν τρυφερή και υπομονετική, ενθαρρύνοντάς τους να συζητήσουν όσα κατανοούν από τον λόγο του Θεού. Υπό την ενθάρρυνση και την καθοδήγησή της, όλοι επικοινωνούσαν ενεργά και έδειχναν να είναι αρκετά κοντά της. Όταν το είδα αυτό, ένιωσα αρκετά απογοητευμένη, λες και μια μέρα, η αδελφή Έβελιν μπορεί να πάρει τη θέση μου. Άρχισε να μοιάζει με πραγματική κρίση. Λίγο αργότερα, είδα ότι μια αδελφή έστειλε ένα μήνυμα στην ομάδα μας ζητώντας μια συμβουλή. Ρωτούσε: «Πώς ηρεμεί κανείς την καρδιά του ενώπιον του Θεού;» Ετοιμαζόμουν να απαντήσω όταν η αδελφή Έβελιν έστειλε κάποια αποσπάσματα από τα λόγια του Θεού, μαζί με κάποια πράγματα που είχε κατανοήσει η ίδια. Τα αποσπάσματα που βρήκε ταίριαζαν κι η κατανόησή της ήταν πρακτική. Επίσης, σχεδίασε σαφώς το μονοπάτι της άσκησης που έπρεπε να ακολουθηθεί. Δεν είχα να προσθέσω τίποτα, και ένιωθα αρκετά λυπημένη. Η ομάδα ήταν κάποτε δική μου ευθύνη. Εγώ ήμουν αυτή που έβρισκε τα λόγια του Θεού για να βοηθήσει στην επίλυση των προβλημάτων των αδελφών. Άρχισα να σκέφτομαι ότι αν απαντούσε τόσο ενεργά τις ερωτήσεις όλων, τότε τι θα σκέφτονταν όλοι για εμένα; Ότι η επικεφαλής τους δεν μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις τους; Ότι δεν ήμουν εξίσου ικανή με την αδελφή Έβελιν; Αν προσέφερε πάντα τη βοήθειά της με τόσο ενθουσιασμό, θα σκέφτονταν πως ήμουν άχρηστη ως επικεφαλής; Το σκεφτόμουν ξανά και ξανά και άρχισα να τη ζηλεύω. Σκέφτηκα ακόμη: «Αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να δουλέψω πιο σκληρά από εσένα. Δεν μπορώ να σε αφήσω να με νικήσεις». Έπειτα, όμως, άρχισα να κάνω συνεχώς λάθη. Έκανα λάθη ακόμη και στις πιο απλές εργασίες. Μια μέρα, έγραψα ένα μήνυμα που ήταν για να υπενθυμίσει στον άλλον επικεφαλής και στους διακόνους την ώρα της συνάθροισής μας. Έστειλα κατά λάθος το μήνυμα στη νεοφώτιστη ομάδα. Συνειδητοποίησα ότι το έστειλα σε λάθος ομάδα μόνο όταν μια αδελφή μού τηλεφώνησε και μου το είπε. Ήταν μια αμήχανη στιγμή, οπότε διέγραψα γρήγορα το μήνυμα. Αν και δεν ήταν κάτι σοβαρό, πάλι ένιωθα αρκετά άσχημα γι’ αυτό. Τότε, σκέφτηκα, πώς μπόρεσα να μπερδέψω τη νεοφώτιστη ομάδα με την ομάδα των επικεφαλής; Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πολύ άχρηστη, λες και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα σωστά. Είχα επίσης τις εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, οπότε δεν μπορούσα να αφοσιωθώ πλήρως στα καθήκοντά μου. Σκεφτόμουν: «Τελείωσε. Θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί ο ρόλος μου. Θα αντικατασταθώ από την αδελφή Έβελιν». Ένιωθα πολύ πεσμένη έπειτα από αυτό. Άρχισα να κάνω μόνο τα τυπικά στα καθήκοντά μου, μη θέλοντας να κάνω τίποτα. Ένιωθα ότι η ώρα περνούσε αργά στις συναθροίσεις, και μερικές φορές μάλιστα χάζευα στο Facebook. Άρχισα ακόμη και να βλέπω κάποια αστεία βίντεο, εντελώς άχρηστα για τη ζωή μου. Πάντα προετοιμαζόμουν πριν από τις συναθροίσεις, κουβαλώντας ένα βάρος, ενώ συλλογιζόμουν προσεκτικά τα λόγια του Θεού και σκεφτόμουν τα άλυτα προβλήματα των αδελφών μου και πώς θα πρέπει να συναναστραφώ μαζί τους. Μα σταμάτησα να κουβαλώ αυτό το βάρος και να συλλογίζομαι τα λόγια του Θεού. Μια μέρα μάλιστα, πριν από μια απογευματινή συνάθροιση, πήγα να ψωνίσω μερικά ρούχα. Γύρισα στο σπίτι λίγα λεπτά πριν από την ώρα που θα ξεκινούσε η συνάθροιση. Τα πρωινά δεν διάβαζα προσεκτικά τα λόγια του Θεού και δεν τα έστελνα στις ομάδες ώστε να τα συλλογιστούν οι αδελφοί κι οι αδελφές. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα πως η καρδιά μου ήταν μακριά από τον Θεό. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό. Του είπα: «Παντοδύναμε Θεέ, ξέρω ότι έχω ξεμακρύνει από Εσένα. Ξέρω κι ότι είχα κακή στάση απέναντι στα καθήκοντά μου. Θέλω να μετανοήσω, μα η καρδιά μου είναι πολύ αδύναμη. Ελπίζω ότι θα με βοηθήσεις».

Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού που με βοήθησαν πολύ. Ο Θεός λέει: «Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι κρύβουν ορισμένες εσφαλμένες καταστάσεις —αρνητικότητα, αδυναμία και κατάθλιψη ή ευθραυστότητα· ή κάποια επίμονη ευτελή πρόθεση· ή είναι διαρκώς δέσμιοι της ανησυχίας τους για το κύρος, για τις εγωιστικές επιθυμίες και για τα προσωπικά τους οφέλη· ή θεωρούν πως έχουν χαμηλό επίπεδο και ορισμένες αρνητικές καταστάσεις. Όταν ζεις μονίμως μέσα σε αυτές τις καταστάσεις, σου είναι πολύ δύσκολο να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν δυσκολεύεσαι να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, ελάχιστα θετικά θα υπάρχουν μέσα σου· και με ελάχιστα θετικά, θα σου είναι δύσκολο να κερδίσεις την αλήθεια» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Όταν διάβασα αυτό το απόσπασμα, συγκινήθηκα πολύ. Ο Θεός είχε παραθέσει τέλεια τα προβλήματά μου. Ζούσα μέσα στον αρνητισμό, ανίκανη να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου επειδή νόμιζα πως άλλοι θα αναλάβουν τη θέση μου. Φοβόμουν ότι το κύρος μου απειλούνταν, κι αυτό με έκανε να νιώθω αδύναμη και με απομάκρυνε από τον Θεό και από τους αδελφούς και τις αδελφές.

Είδα ένα άλλο απόσπασμα από τα λόγια του Θεού στο «Μόνο διορθώνοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κάποιος να μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό Γ'». Ο Θεός λέει: «Οι άνθρωποι θα διαθέτουν πολλές αρνητικές καταστάσεις προτού τους κρίνει και τους παιδεύσει ο Θεός. Για παράδειγμα, υπάρχει μια αρνητική κατάσταση που γίνεται συχνά φανερή στους ανθρώπους: Είναι αρνητικοί όταν άλλοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο παραγωγικά απ’ ό,τι οι ίδιοι· είναι αρνητικοί όταν οι οικογένειες των άλλων είναι πιο ενωμένες απ’ ό,τι η δική τους· είναι αρνητικοί όταν οι καταστάσεις των άλλων είναι καλύτερες από τις δικές τους ή όταν οι άλλοι έχουν υψηλότερο επίπεδο· και είναι αρνητικοί όταν αναγκάζονται να ξυπνήσουν λίγο νωρίτερα, όταν τα καθήκοντά τους είναι κουραστικά —αρνητικοί είναι και όταν νιώθουν λίγο αποθαρρημένοι. Ό,τι και να συμβεί, είναι αρνητικοί. […] Η αρνητικότητα σημαίνει πως υπάρχει ένα πρόβλημα μέσα στους ανθρώπους: Δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια και είναι διαρκώς απογοητευμένοι με όλα όσα κάνει ο Θεός· επιπλέον, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Γιατί να συνεχίσει ο Θεός να ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους ανθρώπους; Ποια είναι η στάση του Θεού προς εκείνους που κλείνουν τα αυτιά τους στη λογική; Τους παραμερίζει και τους αγνοεί. Πίστευε με όποιον τρόπο επιθυμείς· το αν θα πιστέψεις ή όχι εξαρτάται από εσένα· αν πραγματικά πιστεύεις και επιδιώκεις, τότε θα δρέψεις τις ανταμοιβές· αν δεν πιστεύεις, δεν επιδιώκεις, τότε δεν θα συμβεί αυτό. Ο Θεός φέρεται δίκαια στον κάθε άνθρωπο. Αν η στάση σου δεν είναι στάση αποδοχής της αλήθειας ούτε υποταγής, κι αν δεν συμμορφώνεσαι με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε πίστεψε ό,τι θες· επίσης, αν θα προτιμούσες να φύγεις, μπορείς να το κάνεις αμέσως. Αν δεν επιθυμείς να κάνεις το καθήκον σου, τότε, ό,τι κι αν κάνεις, μην κάνεις κάποια ντροπιαστική σκηνή και μην φερθείς υπεροπτικά, αλλά φύγε αμέσως, πήγαινε όπου θες. Ο Θεός δεν προτρέπει τέτοιου είδους ανθρώπους να μείνουν. Αυτή είναι η στάση Του. Αν εσύ —που είσαι ξεκάθαρα δημιουργημένο ον— δεν επιθυμείς ποτέ να ενεργείς ως τέτοιο και αντ’ αυτού θέλεις πάντα να είσαι αρχάγγελος, μπορεί τότε ο Θεός να σου δώσει προσοχή; Αν εσύ —που είσαι ξεκάθαρα συνηθισμένος άνθρωπος— επιθυμείς μονίμως ειδική, ευνοϊκή μεταχείριση και να είσαι άτομο με κοινωνική θέση και υπόληψη, το οποίο υπερέχει από τους άλλους στα πάντα, τότε γίνεσαι παράλογος και στερείσαι σύνεσης. Πώς βλέπει ο Θεός τους ανθρώπους που στερούνται σύνεσης; Ποια είναι η εκτίμησή Του γι’ αυτούς; Τέτοιου είδους άνθρωποι κλείνουν τα αυτιά τους στη λογική!» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). Ο Θεός αποκάλυψε ξεκάθαρα ότι η πηγή του αρνητισμού και της αδυναμίας μου ήταν ότι ενδιαφερόμουν πάρα πολύ για τον ρόλο της επικεφαλής. Φοβόμουν μήπως τον χάσω. Αγαπούσα πιο πολύ το κύρος απ’ το καθήκον μου. Ό,τι έκανα πήγαζε απ’ την επιθυμία μου να διατηρήσω το ηγετικό κύρος μου. Θυμήθηκα τότε που μόλις είχα αναλάβει τον ρόλο της επικεφαλής. Δούλευα σκληρά για να εκπληρώσω το καθήκον μου, σε τέτοιο σημείο που να μην ξεκουράζομαι ούτε στιγμή. Φοβόμουν πως δεν θα τα πήγαινα καλά και θα με αντικαθιστούσαν. Όταν είδα την πρόοδο που είχαν κάνει δύο από τις αδελφές, θα έπρεπε να χαρώ. Μα ανησυχούσα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν θα με χρειάζονταν πια, και τότε ο ρόλος μου ως επικεφαλής δεν θα είχε κανένα νόημα και κανείς δεν θα με θαύμαζε πια. Ειδικά βλέποντας πόσο καλά τα πήγαινε η αδελφή Έβελιν, ότι μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις των αδελφών, και ότι όλοι ήταν κοντά της, ανησυχούσα ακόμη πιο πολύ για το κύρος μου. Ένιωθα αρνητισμό κι αδυναμία σε τέτοιο βαθμό που άρχισα να κάνω μόνο τα τυπικά στα καθήκοντά μου. Ο Θεός λέει ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι παράλογοι. Τους αγνοεί, δεν μπορούν να κερδίσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τρομοκρατήθηκα όταν συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν στην ίδια επικίνδυνη κατάσταση. Ο Θεός λέει επίσης πως δεν Του αρέσουν οι άνθρωποι που είναι συχνά αρνητικοί επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Ζουν με λανθασμένες προθέσεις και δεν μπορούν να τις αντιστρέψουν ή να τις απαρνηθούν. Αν κάποιος ζει πάντα μέσα σε τόσο αρνητικές καταστάσεις, τότε, κάποια στιγμή, θα παραμεριστεί και θα εξοντωθεί. Τα συνειδητοποίησα κι εγώ αυτά τότε. Έτσι, στράφηκα στον Θεό, εξομολογήθηκα και προσευχήθηκα για μετάνοια. Είπα στον Θεό: «Θεέ μου, γνωρίζω ότι κάνω λάθος. Ελπίζω να με βοηθήσεις να κατανοήσω τον εαυτό μου και να με βγάλεις από τον αρνητισμό μου».

Αργότερα, μια αδελφή διάβασε από τα λόγια του Θεού στη διάρκεια μιας συνάθροισης. Τα λόγια με βοήθησαν να κατανοήσω γιατί κυνηγάμε τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Στην τέταρτη παράγραφο του «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄» Ο Θεός λέει: «Τι χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατά τους ανθρώπους αυστηρά στον έλεγχό του; (Τη φήμη και το κέρδος.) Οπότε, ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό. Όμως, σιγά-σιγά, μια μέρα, θα αναγνωρίσετε όλοι σας ότι η φήμη και το κέρδος είναι πελώριες αλυσίδες τις οποίες χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κρατάει δέσμιους τους ανθρώπους. Όταν έρθει εκείνη η ημέρα, θα αντισταθείς σθεναρά στον έλεγχο του Σατανά και θα αντισταθείς σθεναρά στις αλυσίδες που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να σε έχει δέσμιο. Όταν θα έρθει η στιγμή που θα επιθυμήσεις να αποτινάξεις όλα όσα σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, θα αποχωριστείς πλήρως όλα όσα σε συνδέουν με τον Σατανά κι επίσης, θα σιχαθείς πραγματικά όλα εκείνα που σου έχει επιφέρει. Μόνο τότε θα έχει η ανθρωπότητα πραγματική αγάπη και λαχτάρα για τον Θεό» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι με τη φήμη, το κέρδρος και το κύρος, ο Σατανάς πάει να διαφθείρει τον άνθρωπο. Είναι ο αόρατος ζυγός του Σατανά για να μας παγιδεύσει. Είχα παγιδευτεί από τον ζυγό της φήμης, του κέρδους και του κύρους από παιδί. Όταν ήμουν στο σχολείο, για να αποκτήσω τον θαυμασμό των άλλων και να γίνω η επικεφαλής της τάξης, μελετούσα πολύ σκληρά, φοβούμενη πως οι συμμαθητές μου θα με ξεπεράσουν. Όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό και έγινα επικεφαλής, δούλευα σκληρά για να εκπληρώσω το καθήκον μου, ώστε να διατηρήσω το κύρος μου. Ένιωθα ζήλεια για τους αδελφούς και τις αδελφές που ήταν καλύτεροί μου. Ανησυχούσα ότι θα με ξεπερνούσαν και δεν θα είχα κύρος στο μυαλό των ανθρώπων. Και το πιο θλιβερό; Όταν συνειδητοποίησα πως μεταξύ των αδελφών δεν ήμουν τόσο αναντικατάστατη όσο νόμιζα, ένιωσα ότι η επιθυμία μου για κύρος ήταν ανεκπλήρωτη κι άρχισα να κάνω μόνο τα τυπικά στο καθήκον μου, μόνο και μόνο επειδή δεν έπαιρνα αυτό που ήθελα. Συνειδητοποίησα πως, για εμένα, οι απαιτήσεις του Θεού, το καθήκον κι οι ευθύνες μου, η ζωή στην εκκλησία, όλα ήταν ασήμαντα. Ό,τι έκανα ήταν για να ικανοποιήσω την επιθυμία μου για κύρος χωρίς κανένα σεβασμό για τον Θεό. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα ότι ο Σατανάς θέλει να κυνηγάμε τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Θέλει να ανταγωνιζόμαστε για να τα αποκτήσουμε. Θέλει να εγκαταλείψουμε τις απαιτήσεις του Θεού, να προδώσουμε τον Θεό και να απομακρυνθούμε από τον Θεό. Αυτό είναι το κόλπο του Σατανά. Όταν το συνειδητοποίησα, άρχισα να απεχθάνομαι τον εαυτό μου. Ήθελα να απελευθερωθώ από το κυνήγι της φήμης, του κέρδους και του κύρους ώστε να μπορέσω να έλθω πραγματικά ενώπιον του Θεού. Αργότερα, άκουσα έναν ύμνο με τον τίτλο «Είμαι μόνο ένα μικροσκοπικό δημιουργημένο πλάσμα» που με συγκίνησε πολύ. «Ω, Θεέ μου! Είτε έχω κύρος είτε όχι, τώρα κατανοώ τον εαυτό μου. Αν το κύρος μου είναι υψηλό, οφείλεται στην εξύψωσή Σου και αν είναι χαμηλό, είναι εξαιτίας του προκαθορισμού Σου. Τα πάντα είναι στα χέρια Σου. Δεν έχω μήτε επιλογές μήτε παράπονα. Όρισες ότι θα γεννηθώ σε αυτήν τη χώρα, σε αυτόν τον λαό, και το μόνο που θα πρέπει να κάνω είναι να είμαι εντελώς υπάκουος υπό το κράτος Σου, γιατί τα πάντα είναι εντός των όσων Εσύ έχεις ορίσει. Δεν σκέφτομαι το κύρος· στο κάτω-κάτω, δεν είμαι παρά ένα πλάσμα. Αν με βάλεις στο πηγάδι της αβύσσου, στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, δεν είμαι παρά ένα πλάσμα. Αν με χρησιμοποιήσεις, είμαι ένα πλάσμα. Αν με οδηγήσεις στην τελείωση, είμαι και πάλι ένα πλάσμα. Αν δεν με οδηγήσεις στην τελείωση, εγώ και πάλι θα Σε αγαπώ γιατί δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα πλάσμα. Δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα μικροσκοπικό πλάσμα που δημιουργήθηκε από τον Κύριο της δημιουργίας, μόνο ένας μεταξύ όλων των δημιουργημένων ανθρώπων. Εσύ με δημιούργησες, και τώρα με έχεις βάλει ξανά στα χέρια Σου για να με κάνεις ό,τι θέλεις. Είμαι πρόθυμος να είμαι το εργαλείο Σου και το αντιθετικό στοιχείο Σου γιατί τα πάντα είναι αυτά που Εσύ έχεις ορίσει. Κανείς δεν μπορεί να τα αλλάξει. Όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα είναι στα χέρια Σου» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια). Τότε, κατάλαβα πως όποιο καθήκον κι αν εκτελώ στον οίκο του Θεού σήμερα, οφείλεται στη διευθέτηση και την ανύψωση του Θεού. Ανεξαρτήτως κύρους, ως δημιουργημένο πλάσμα, θα πρέπει να κάνω το καθήκον μου με ειλικρίνεια. Αυτός είναι ο μόνος λογικός τρόπος. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει διάκριση ως προς το κύρος στον οίκο του Θεού —σημασία έχει να κάνεις τα καθήκοντά σου. Όταν το συνειδητοποίησα, ένιωσα απελευθερωμένη. Ανεξαρτήτως του κύρους μου στο μέλλον, θα τα δίνω όλα στο καθήκον μου για να ικανοποιώ τον Θεό.

Έπειτα από αυτό, είδα δύο αποσπάσματα από τον λόγο του Θεού που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Ο Θεός λέει: «Η συνεργασία ανάμεσα σε αδελφούς και αδελφές είναι από μόνη της μια διαδικασία αντιστάθμισης των αδυναμιών του ενός με τις δυνάμεις του άλλου. Χρησιμοποιείς τις δυνάμεις σου για να αντισταθμίσεις τα ελαττώματα των άλλων και οι άλλοι χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να αναπληρώσουν τα δικά σου. Αυτό σημαίνει να αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τις δυνάμεις των άλλων και οι άνθρωποι να συνεργάζονται αρμονικά. Μόνο όταν συνεργάζονται αρμονικά, μπορούν οι άνθρωποι να ευλογηθούν ενώπιον του Θεού και, όσο περισσότερα από αυτά βιώνουν, τόσο περισσότερη πρακτικότητα διαθέτουν, το μονοπάτι γίνεται ολοένα και πιο φωτεινό κι εκείνοι αισθάνονται ολοένα και πιο ήρεμοι» (Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών). «Οι ρόλοι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχει ένα σώμα. Ο καθένας κάνει το καθήκον του, ο καθένας είναι στη θέση του κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορεί —για κάθε σπίθα υπάρχει μία λάμψη φωτός— και επιζητώντας την ωριμότητα στη ζωή. Έτσι θα είμαι ικανοποιημένος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 21). Διάβασα αυτά τα δύο χωρία από τον λόγο του Θεού και κατάλαβα τις προθέσεις Του. Ο Θεός ελπίζει πως ενώ εκπληρώνουμε το καθήκον μας, μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον και καλύπτουμε ο ένας τον άλλον. Θα πρέπει να βάζουμε τα δυνατά μας σε όποια θέση κι αν είμαστε και να συνεργαζόμαστε καλά για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Αφού κατάλαβα τις προθέσεις του Θεού, προσευχήθηκα σε Εκείνον. Άρχισα να μαθαίνω πώς να μη με απασχολεί το κύρος μου και να σταματήσω να σκέφτομαι μήπως αντικατασταθώ από κάποιον άλλον. Έμαθα επίσης να δίνω όλο μου το είναι σε ό,τι κάνω και να σκέφτομαι πώς θα εκπληρώνω καλά το καθήκον μου. Στις συναθροίσεις, συναναστρεφόμουν ενεργά τους άλλους. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονταν, συλλογιζόμουν προσεκτικά τα λόγια τους και κατέγραφα αμέσως κάθε φωτεινό σημείο. Συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να μάθω πολλά από τους αδελφούς και τις αδελφές. Σιγά σιγά, άρχισα να ζηλεύω λιγότερο τους αδελφούς και τις αδελφές που προόδευαν πιο γρήγορα ή που είχαν υψηλότερο επίπεδο. Άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου κι έμαθα από τους άλλους. Αφού ασκήθηκα έτσι για λίγο καιρό, ένιωσα ιδιαίτερα γαλήνια και άνετα, ένιωσα πιο κοντά στον Θεό. Ευχαριστώ τον Θεό που, με τα λόγια Του, με έκρινε και με αποκάλυψε. Με βοήθησε να αρχίσω να καταλαβαίνω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Δόξα τω Θεώ για την αγάπη Του και που με έσωσε!