Αρχές του 2021, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Συμμετείχα σε συναθροίσεις και διάβαζα τον λόγο του Θεού, και μετά από δύο μήνες, άρχισα το καθήκον μου ως διακόνισσα ποτίσματος. Τότε, κάθε σαββατοκύριακο είχαμε συνάθροιση διακόνων, για να συζητούμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες στα καθήκοντά μας και να συναναστρεφόμαστε τι κερδίσαμε, ποια διαφθορά φανερώσαμε και πώς μέσα από σκέψη των λόγων του Θεού την κατανοήσαμε. Πριν από κάθε συνάθροιση, ήμουν πολύ νευρική και σκεπτική για πολλή ώρα, καθώς δεν ήξερα τι να τους πω. Ανησυχούσα που θα μιλούσα για τη διαφθορά και τα ελαττώματά μου, επειδή φοβόμουν ότι οι άλλοι θα είχαν κακή γνώμη για μένα. Για παράδειγμα: Είχα μόλις αρχίσει να ποτίζω νεοφώτιστους. Δεν ήξερα πολλά πράγματα και δεν είχα εμπειρία. Ανησυχούσα πως οι νεοφώτιστοι δεν θα με συμπαθούσαν και θα νόμιζαν πως δεν τους πότιζα καλά, έτσι δεν ήθελα πια αυτό το καθήκον. Όμως δεν ήθελα να ανοιχτώ για την κατάστασή μου στη συνάθροιση των διακόνων, επειδή ανησυχούσα πως αν το έκανα, θα νόμιζαν πως δεν μπορούσα να συναναστραφώ με άλλους. Επίσης, δεν είχα υπομονή με κάποιους νεοφώτιστους και δεν ήθελα να το πω, επειδή ανησυχούσα πως αν τους το έλεγα, θα νόμιζαν πως είχα κακή ανθρώπινη φύση. Όμως, ήμουν και αγχωμένη, διότι αν δεν έλεγα τίποτα στη συνάθροιση, σίγουρα θα νόμιζαν πως ήμουν λιγότερο ικανή απ’ τους άλλους. Δεν ήθελα να ντροπιαστώ ή να τους κάνω να με περιφρονήσουν. Αφού το σκέφτηκα, τελικά αποφάσισα να πω απλώς κάτι άσχετο και να μην ντροπιαστώ πολύ, όπως πως ήμουν τεμπέλα, ένα πρόβλημα που οι περισσότεροι έχουν. Έτσι, δεν θα φαινόμουν κατώτερη των άλλων.

Κι έτσι, στη συνάθροιση, ο επικεφαλής με ρώτησε για τις εμπειρίες μου εκείνη την περίοδο και τι γνώση αποκόμισα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, κι εγώ συναναστράφηκα όπως είχα σχεδιάσει. Όταν τελείωσα, αναστέναξα με ανακούφιση, όμως ένιωθα ανήσυχη, και η συνείδησή μου με βασάνιζε. Ήξερα πως δεν είχα πει την αλήθεια, και πως πήγα ενάντια στο θέλημα του Θεού. Θυμήθηκα τα λόγια του Κυρίου Ιησού: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). «Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών» (Κατά Ματθαίον 18:3). Στη σκέψη αυτών των λόγων, ένιωθα πολύ ένοχη. Τα ψέματα προέρχονται απ’ τον Σατανά και είναι κακά. Ο Θεός αγαπά τους ειλικρινείς, και μόνο αυτοί μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Οι ψεύτες και οι υποκριτές δεν μπορούν να εισέλθουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι μισητοί στον Θεό και σίγουρα στο τέλος θα τους εξαλείψει. Μόλις το αντιλήφθηκα, αναστατώθηκα πολύ και φοβόμουν πως ο Θεός θα με απέρριπτε. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει να γίνω ειλικρινής. Αποφάσισα στην επόμενη συνάθροιση να τους πω την αλήθεια και να ανοιχτώ σχετικά με τη διαφθορά μου. Όμως, όταν ήρθε η στιγμή, δεν είχα το κουράγιο να μιλήσω. Ανησυχούσα πως αν μιλούσα για τη διαφθορά και τα ελαττώματά μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα νόμιζαν πως είμαι πιο διεφθαρμένη από εκείνους. Ένιωθα πως ήταν πολύ δύσκολο να πω την αλήθεια. Στη σκέψη αυτή, δεν ήθελα να συμμετέχω στις συναθροίσεις των διακόνων. Όμως, ανησυχούσα πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα με ρωτούσαν γιατί δεν πήγαινα, και τότε, δεν θα είχα ιδέα τι να πω. Όσο το σκεφτόμουν, διχαζόμουν και στεναχωριόμουν. Δεν ήξερα τι να κάνω. Σε μια συνάθροιση, οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστράφηκαν για τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους ως συνήθως, και δεν ήξερα καθόλου τι να πω, έτσι απλώς άκουγα σιωπηλή. Ήμουν απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Πάντα μεταμφιεζόμουν και συνεχώς αποτύγχανα να κάνω πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούσα καν να πω μια ειλικρινή λέξη. Ένιωθα δυστυχισμένη, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με βγάλει απ’ αυτήν την κατάσταση.

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε ερευνά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Απ’ τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως δεν πρέπει ποτέ να καλύπτουμε τη διαφθαρμένη μας κατάσταση, αλλά να προσευχόμαστε στον Θεό και να προσπαθούμε να την κατανοήσουμε, καθώς και να εκθέτουμε τη διαφθορά μας στους αδελφούς και τις αδελφές για να αναζητήσουμε την αλήθεια. Έτσι, θα κατανοήσουμε τον εαυτό μας και θα διορθώσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Αλλά για να διατηρήσω την υπόληψη και το κύρος μου, δεν ήθελα να ανοιχτώ σχετικά με τη διαφθορά και τις δυσκολίες μου ούτε να αναζητήσω την αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Κλεινόμουν πάντα, για να μη δει κανείς τι είχα μέσα μου, μα δεν υπήρχε διαφυγή απ’ το σκοτάδι όπου ζούσα. Κατάλαβα πως δεν μπορούσα πια να συνεχίζω έτσι, και πως έπρεπε να ασκηθώ σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές σχετικά με την κατάστασή μου και να ζητήσω βοήθεια. Μόλις τελείωσε η συνάθροιση, μια αδελφή με πλησίασε να μου μιλήσει για την πρόσφατη εμπειρία της. Σκέφτηκα πως ήταν ευκαιρία να της ανοιχτώ, όμως ντρεπόμουν ακόμα λίγο, διότι δεν ήξερα τι θα σκεφτόταν για μένα. Ανησυχούσα πως θα έλεγε πως ήμουν πολύ ανέντιμη. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω πια να κρύβομαι. Δεν θέλω πια να κρύβω τις πραγματικές μου σκέψεις. Έχω κουραστεί πολύ. Θεέ μου, θέλω να είμαι ειλικρινής. Καθοδήγησέ με Σε παρακαλώ». Μετά την προσευχή, είπα στην αδελφή μου όλα όσα δεν τόλμησα να πω στη συνάθροιση. Μόλις της μίλησα, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Η αδελφή μοιράστηκε μαζί μου την κατανόησή της και μου έστειλε ένα χωρία των λόγων του Θεού. «Το κύριο χαρακτηριστικό ενός δόλιου ανθρώπου είναι ότι δεν ανοίγει ποτέ την καρδιά του για να συναναστραφεί με κανέναν και δεν εκφράζει όσα έχει μέσα στην καρδιά του ούτε στον καλύτερό του φίλο. Είναι εξαιρετικά αινιγματικός. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να μην είναι απαραίτητα μεγάλο σε ηλικία, ούτε να ασχολείται σε βάθος με τα κοσμικά ζητήματα, και μπορεί να έχει ακόμη και μικρή εμπειρία, ωστόσο είναι αινιγματικό. Είναι περισσότερο δαίμονας παρά άνθρωπος. Δεν πρόκειται για ένα άτομο που είναι από τη φύση του δόλιο; Κρύβεται τόσο βαθιά που κανείς δεν μπορεί να τον διακρίνει. Όσα λόγια κι αν λέει, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια είναι αληθινά και ποια ψευδή, και κανείς δεν ξέρει πότε λέει την αλήθεια και πότε ψέματα. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα επιδέξιος στη μεταμφίεση και στη σοφιστεία. Συχνά αποκρύπτει την αλήθεια δίνοντας στους ανθρώπους ψευδείς εντυπώσεις, έτσι ώστε το μόνο που βλέπουν οι άνθρωποι είναι η ψεύτικη εικόνα του. Μεταμφιέζεται ως ένα ευγενικό, καλό, ενάρετο και άδολο άτομο, ως ένα άτομο που είναι αρεστό και αποδεκτό, και στο τέλος, όλοι τον θαυμάζουν και τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό περνάς με ένα τέτοιο άτομο, ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτεται. Οι απόψεις και οι στάσεις του απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα είναι κρυμμένες στην καρδιά του. Ποτέ δεν τα λέει αυτά τα πράγματα σε κανέναν. Ποτέ δεν συζητάει αυτά τα πράγματα ούτε με τον πιο έμπιστο φίλο του. Όταν προσεύχεται στον Θεό, μπορεί να μην εκμυστηρεύεται καν αυτό που βρίσκεται στην καρδιά του ή αυτό που σκέφτεται πραγματικά. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προσπαθεί και να μεταμφιεστεί ως ένα άτομο με ανθρώπινη φύση, που είναι πολύ πνευματικό και αφοσιωμένο στην αναζήτηση της αλήθειας. Κανείς δεν μπορεί να δει τι είδους διάθεση έχει και τι είδους άνθρωπος είναι. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις ενός δόλιου ατόμου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο πέμπτο (Μέρος πρώτο)]. Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως οι δόλιοι άνθρωποι δεν μιλούν από καρδιάς στους άλλους ούτε ανοίγονται σχετικά με την πραγματική τους κατάσταση. Αντιθέτως, συχνά κρύβονται και μεταμφιέζονται. Είδα πως ήμουν αυτό ακριβώς που αποκάλυπτε ο Θεός. Από τότε που έγινα διακόνισσα ποτίσματος, είδα πως είχα πολλές δυσκολίες κι επίσης, φανέρωνα πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, και δεν είχα αγάπη και υπομονή με τους νεοφώτιστους. Έπρεπε να ανοίξω την καρδιά μου και να αναζητήσω λύσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές. Όμως, ανησυχούσα πως αν έλεγα την αλήθεια, θα με περιφρονούσαν και θα με θεωρούσαν κατώτερη, έτσι δεν τους είπα την πραγματική μου κατάσταση. Απέφυγα τα σημαντικά και τους μίλησα για ασήμαντα πράγματα ή για προβλήματα που πολλοί έχουν. Το έκανα για να κρύψω τη σκοτεινή πλευρά μου και τις ενδόμυχες σκέψεις μου. Προκειμένου οι άλλοι να έχουν καλή γνώμη για μένα, μεταμφιέστηκα και έδωσα μια λάθος εντύπωση. Εξαπατούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Ήμουν πολύ πονηρή και υποκριτική!

Αργότερα, η αδελφή μού έστειλε ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι όλοι γνωρίζουν γιατί λένε ψέματα: προς χάρη των συμφερόντων, του γοήτρου, της ματαιοδοξίας και του κύρους τους. Και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με άλλους, θέτουν πολύ υψηλότερα τον πήχυ σε σχέση με τις ικανότητές τους. Ως αποτέλεσμα αυτού, φανερώνονται τα ψέματά τους και οι άλλοι τα διαβλέπουν καθαρά, με το αντίθετο τελικά αποτέλεσμα: χάνουν το κύρος, τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά τους. Αυτό είναι αποτέλεσμα των πάρα πολλών ψεμάτων. Όταν λες πάρα πολλά ψέματα, κάθε λέξη που λες είναι μολυσμένη. Όλα τα λόγια σου είναι ψευδή και κανένα από αυτά δεν μπορεί να είναι αληθινό ή πραγματικό. Αν και μπορεί να μην χάσεις το γόητρό σου όταν λες ψέματα, ήδη νιώθεις ντροπιασμένος μέσα σου. Θα νιώθεις ότι σε τύπτει η συνείδησή σου και θα περιφρονείς και θα υποτιμάς τον εαυτό σου. “Γιατί ζω τόσο αξιολύπητα; Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να πει κανείς κάτι ειλικρινές; Χρειάζεται να λέω αυτά τα ψέματα μόνο για το γόητρο; Γιατί είναι τόσο κουραστικό να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο;” Μπορείς να ζήσεις με τρόπο που δεν είναι κουραστικός. Εάν κάνεις πράξη το να είσαι ειλικρινής, μπορείς να ζήσεις εύκολα και ελεύθερα, όταν όμως επιλέγεις να λες ψέματα για να προστατεύσεις το γόητρο και τη ματαιοδοξία σου, η ζωή σου είναι πολύ κουραστική και επίπονη, κάτι που σημαίνει ότι ο ίδιος προκαλείς πόνο στον εαυτό σου. Τι γόητρο κερδίζεις λέγοντας ψέματα; Είναι κάτι το κενό, κάτι εντελώς άνευ αξίας. Όταν λες ψέματα, προδίδεις τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά σου. Αυτά τα ψέματα κοστίζουν στους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους, τους κοστίζουν τον χαρακτήρα τους και ο Θεός τούς βρίσκει δυσάρεστους και μισητούς. Αξίζουν τον κόπο; Καθόλου. […] Εάν είσαι κάποιος που αγαπά την αλήθεια, τότε μπορείς να υπομείνεις κάθε είδους ταλαιπωρία για να την κάνεις πράξη και δεν θα σε νοιάζει ακόμη κι αν χάσεις τη φήμη και το κύρος σου ή όταν σε ταπεινώνουν και σε χλευάζουν οι άλλοι. Και δεν θα είσαι ικανοποιημένος με τίποτε άλλο εκτός του να ασκείσαι στην αλήθεια και να ικανοποιείς τον Θεό. Όσον αφορά αυτούς που αγαπούν την αλήθεια, η επιλογή τους είναι να ασκούνται στην αλήθεια, να είναι ειλικρινείς. Αυτός είναι ο σωστός δρόμος, ο ευλογημένος από τον Θεό. Όσον αφορά αυτούς που δεν αγαπούν την αλήθεια, τι επιλέγουν να κάνουν; Χρησιμοποιούν ψέματα για να υπερασπιστούν τη φήμη, το κύρος, την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα τους. Τέτοιοι άνθρωποι προτιμούν να είναι δόλιοι και να τους μισεί και να τους απορρίπτει ο Θεός. Δεν θέλουν την αλήθεια ούτε τον Θεό. Αυτό που επιλέγουν είναι η δική τους φήμη και το κύρος. Θέλουν να είναι δόλιοι και δεν τους νοιάζει εάν αυτό ευχαριστεί τον Θεό ή αν ο Θεός τούς σώζει, μπορούν λοιπόν τέτοιου είδους άνθρωποι να σωθούν υπό αυτές τις συνθήκες από τον Θεό; Σίγουρα όχι, διότι παίρνουν τον λάθος δρόμο. Μπορούν να ζήσουν μόνο λέγοντας ψέματα και εξαπατώντας, μπορούν να ζήσουν μόνο μια οδυνηρή ζωή λέγοντας ψέματα και καλύπτοντάς τα και σπάζοντας το κεφάλι τους για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους κάθε μέρα. Μπορεί να πιστεύεις ότι με το να χρησιμοποιείς ψέματα μπορείς να προστατεύσεις τη φήμη, το κύρος και τη ματαιοδοξία που επιθυμείς, όμως αυτό είναι μεγάλο λάθος. Τα ψέματα όχι μόνο δεν προστατεύουν τη ματαιοδοξία και την προσωπική σου αξιοπρέπεια, αλλά, το σοβαρότερο, σε κάνουν και να χάνεις ευκαιρίες να ασκείσαι στην αλήθεια και να είσαι έντιμος άνθρωπος. Ακόμη και αν υπερασπίζεσαι τη φήμη και τη ματαιοδοξία σου εκείνη τη στιγμή, αυτό που χάνεις είναι η αλήθεια, και προδίδεις τον Θεό, κάτι που σημαίνει ότι χάνεις εντελώς την ευκαιρία να κερδίσεις τη σωτηρία Του και να τελειωθείς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απώλεια και μια αιώνια λύπη. Οι δόλιοι δεν το βλέπουν ποτέ αυτό ξεκάθαρα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, έκανα αυτοκριτική. Για να διατηρήσω την υπόληψη και το κύρος μου και για να μη με περιφρονήσουν οι άλλοι, πριν από κάθε συνάθροιση, έστυβα το μυαλό μου για να σκεφτώ πώς θα συναναστρεφόμουν. Αν ανοιγόμουν σχετικά με την αληθινή μου κατάσταση, φοβόμουν πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα είχαν κακή εντύπωση για μένα. Όμως, αν δεν έλεγα τίποτα, ανησυχούσα πως οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονούσαν. Απελπισμένη, ήθελα να ξεφύγω απ’ αυτήν την κατάσταση. Έβλεπα πως για να διατηρήσω την υπόληψη και το κύρος μου, έστυβα το μυαλό μου και γινόμουν δυστυχισμένη, αλλά και πάλι δεν ήθελα να ανοιχτώ, να είμαι ειλικρινής και να πω στους αδελφούς και τις αδελφές την αληθινή κατάσταση και τις δυσκολίες μου. Ήμουν πολύ δόλια και μοχθηρή! Παρ’ όλο που διατηρούσα για λίγο την εικόνα που είχαν οι άλλοι για μένα, έχασα την αξιοπρέπειά μου, την ευκαιρία να φανώ ειλικρινής και να αναζητήσω την αλήθεια. Σε κάθε συνάθροιση, ένιωθα κουρασμένη και δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής. Ήμουν εντελώς δέσμια της διεφθαρμένης διάθεσής μου. Στις συναθροίσεις, πρέπει να τρώμε και να πίνουμε τον λόγο του Θεού και να συναναστρεφόμαστε την εμπειρία και τη γνώση αυτού. Σε προβλήματα ή δυσκολίες, βοηθά ο ένας τον άλλον και μαθαίνουμε από τα δυνατά σημεία των άλλων. Έτσι, αποκτούμε πιο εύκολα το έργο του Αγίου Πνεύματος και κατανοούμε την αλήθεια. Όμως στις συναθροίσεις, σκεφτόμουν πάντα πώς να συναναστραφώ για να μη με περιφρονήσουν και για να έχουν καλή γνώμη για μένα. Όλες μου οι σκέψεις ήταν γύρω απ’ αυτό. Ήταν πολύ δύσκολο και κουραστικό.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού: «Είστε σε θέση να ανοιχτείτε και να πείτε αυτό που πραγματικά έχετε στην καρδιά σας όταν συναναστρέφεστε με άλλους; Αν κάποιος λέει πάντα αυτό που πραγματικά βρίσκεται στην καρδιά του, αν δεν λέει ποτέ ψέματα ή υπερβολές, αν είναι ειλικρινής και καθόλου απρόσεκτος ή επιπόλαιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, αν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια που κατανοεί, τότε αυτό το άτομο έχει ελπίδα να κερδίσει την αλήθεια. Αν ένα άτομο καλύπτει πάντοτε τον εαυτό του και αποκρύπτει ό,τι βρίσκεται στην καρδιά του, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει καθαρά, αν δίνει μια ψεύτικη εντύπωση για να εξαπατήσει τους άλλους, τότε βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, έχει μεγάλο πρόβλημα, θα του είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει την αλήθεια. Μπορεί κανείς να δει από την καθημερινή ζωή κάποιου, τα λόγια και τις πράξεις του ποιες είναι οι προοπτικές του. Αν αυτό το άτομο προσποιείται συνεχώς, παριστάνοντας πάντα κάτι άλλο από αυτό που είναι, τότε αυτό το άτομο δεν είναι κάποιος που δέχεται την αλήθεια, και αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί. […] Οι άνθρωποι που δεν ανοίγονται ποτέ, που κρύβουν πάντα πράγματα, που προσποιούνται πάντα ότι είναι έντιμοι, που προσπαθούν πάντα να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν, που δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους γνωρίσουν πλήρως και κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν —δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι ανόητοι; Τέτοιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ανόητοι! Αυτό συμβαίνει επειδή η αλήθεια για ένα άτομο αργά ή γρήγορα θα έρθει στο φως. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν με τη συμπεριφορά τους; Στο μονοπάτι των Φαρισαίων. Κινδυνεύουν ή όχι οι υποκριτές; Είναι οι άνθρωποι τους οποίους ο Θεός μισεί περισσότερο, οπότε φαντάζεσαι ότι δεν κινδυνεύουν; Όλοι όσοι είναι Φαρισαίοι βαδίζουν στον δρόμο προς την αιώνια απώλεια!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως ο Θεός θέλει να είμαστε έντιμοι, να μιλάμε απλά και ειλικρινά, χωρίς ψέματα και εξαπάτηση, κι αν φανερώνουμε διαφθορά, να ανοιγόμαστε και να μιλάμε γι’ αυτήν, ώστε οι άλλοι να βλέπουν τις πραγματικές μας σκέψεις. Κάνοντας πράξη την αλήθεια, δεν κουραζόμαστε και οδηγούμαστε στη σωτηρία. Όμως, όσοι πάντα μεταμφιέζονται, κρύβονται, καλύπτονται και δεν αφήνουν τους άλλους να δουν την κατάστασή τους, βαδίζουν στο στραβό μονοπάτι, γίνονται όλο και πιο υποκριτικοί κι έτσι, δεν θα διορθώσουν ποτέ τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αυτός είναι ο δρόμος της απώλειας. Θυμήθηκα τους Φαρισαίους πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Εξωτερικά ήταν ευσεβείς και καθημερινά εξηγούσαν τις γραφές στους άλλους στις συναγωγές. Επίσης, στέκονταν σκόπιμα στα σταυροδρόμια και προσεύχονταν για να νομίζουν οι άλλοι πως αγαπούσαν τον Θεό. Όμως, δεν σέβονταν καθόλου τον Θεό, δεν Τον έβαζαν πάνω απ’ όλα και δεν υπάκουαν στις εντολές Του. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε, ήξεραν καλά πως τα λόγια Του είχαν εξουσία και δύναμη και προέρχονταν απ’ τον Θεό, όμως για να διατηρήσουν το κύρος και το εισόδημά τους, αντιστάθηκαν μανιωδώς στο έργο του Θεού και το καταδίκασαν, και τελικά, σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού. Είδα πως οι Φαρισαίοι εμφανισιακά ήταν ευσεβείς, αλλά στην ουσία τους, ύπουλοι και πονηροί. Είχαν ταλέντο στη μεταμφίεση και την απάτη. Όσα έκαναν ήταν για να εξαπατούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, κι εκείνοι να τους σέβονται και να τους λατρεύουν. Το μονοπάτι όπου βάδιζαν ήταν αυτό της αντίστασης στον Θεό. Τελικά, πρόσβαλαν τη διάθεση του Θεού κι Εκείνος τους καταράστηκε και τους τιμώρησε. Έκανα αυτοκριτική. Για να έχουν καλή εντύπωση οι άλλοι για μένα, και για να διατηρήσω την εικόνα και το κύρος μου, έκρυβα τη διαφθορά μου και μιλούσα μόνο για τις συμπεριφορές που συζητούσαν συνήθως οι άλλοι. Έτσι, δεν προστάτευα μόνο την εικόνα μου, αλλά κι έκανα τους άλλους να νιώθουν πως ανοιγόμουν. Δεν ήμουν το ίδιο δόλια και μοχθηρή με τους Φαρισαίους; Όταν το αντιλήφθηκα, τρομοκρατήθηκα. Δεν έπρεπε πια να το κάνω αυτό. Έπρεπε να είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.

Έπειτα, η αδελφή μού έστειλε ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού: «Εάν επιθυμείς να αναζητήσεις την αλήθεια, εάν επιθυμείς να επιφέρεις μια γενικότερη αλλαγή σε διάφορες πτυχές, όπως τα λάθος κίνητρα, οι λάθος καταστάσεις ή τα λάθος ενδόμυχα συναισθήματά σου, τότε, πριν από όλα, πρέπει να μάθεις να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. […] Μην κρατάς πράγματα μέσα σου, λέγοντας: “Αυτά είναι τα δικά μου κίνητρα, αυτές είναι οι δικές μου δυσκολίες, είμαι σε κακή κατάσταση, είμαι αρνητικός, αλλά και πάλι δεν θα το πω σε κανέναν, απλά θα τα κρατήσω όλα για τον εαυτό μου”. Εάν δεν ανοίγεσαι ποτέ όσον αφορά την κατάστασή σου όταν προσεύχεσαι, θα είναι δύσκολο να λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και, με την πάροδο του χρόνου, θα σταματήσεις να θέλεις να προσεύχεσαι, θα σταματήσεις να θέλεις να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού· η κατάστασή σου θα ολισθαίνει όλο και περισσότερο προς τον γκρεμό και θα γίνει δύσκολο να ανατραπούν τα πράγματα. Και έτσι, ανεξάρτητα από το ποια είναι η κατάστασή σου, ανεξάρτητα από το αν είσαι αρνητικός ή αντιμετωπίζεις δυσκολίες, ανεξάρτητα από τα προσωπικά σου κίνητρα ή σχέδια, ανεξάρτητα από το τι έχεις γνωρίσει ή συνειδητοποιήσει μέσω της εξέτασης, πρέπει να μάθεις να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι και, καθώς συναναστρέφεσαι, το Άγιο Πνεύμα εργάζεται. Και πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα; Σε διαφωτίζει και σου επιτρέπει να δεις τη σοβαρότητα του προβλήματος, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τη ρίζα και την ουσία του προβλήματος, και στη συνέχεια σε διαφωτίζει για να σε κάνει να κατανοήσεις σιγά σιγά την αλήθεια και τις αρχές της άσκησης, ώστε να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και από εκεί να εισέλθεις στις πραγματικότητες της αλήθειας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν ένα άτομο μπορεί να συναναστρέφεται ανοιχτά, αυτό σημαίνει ότι έχει ειλικρινή στάση έναντι της αλήθειας. Το εάν κάποιος είναι τίμιος ή αν είναι έντιμος, μετριέται από τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό, καθώς και από το εάν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να υπακούσει στον Θεό. Αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές της άσκησης της υποταγής στον Θεό). Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, η αδελφή συναναστράφηκε: «Αν θέλουμε να διορθώσουμε την κακή μας κατάσταση, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και ανοιχτοί στη συναναστροφή μας. Αν πάντα κρυβόμαστε και αρνούμαστε να ανοιχτούμε, θα είμαστε για πάντα παγιδευμένοι στην κακή μας κατάσταση, θα χάσουμε την καθοδήγηση του Θεού και θα βυθιστούμε στο σκοτάδι. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι άρρωστος, θα βρει έναν γιατρό ή θα ρωτήσει κάποιον έμπειρο. Έτσι, θα κατανοήσει την πάθησή του, θα πάρει το σωστό φάρμακο και θα θέσει τη νόσο υπό έλεγχο εγκαίρως. Ωστόσο, κάποιοι, ενώ ξέρουν πως είναι άρρωστοι, δεν τους νοιάζει και δεν θέλουν να μιλήσουν για την αρρώστια τους. Τελικά, λόγω μη έγκαιρης θεραπείας, η πάθησή τους χειροτερεύει ή ακόμα, θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους. Αν θέλουμε να διορθώσουμε την κακή κατάσταση και τις δυσκολίες μας, πρέπει να συναναστραφούμε ανοιχτά και να είμαστε ειλικρινείς. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος άσκησης». Μέσα από τη συναναστροφή της αδελφής πάνω στον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς και να ανοιγόμαστε. Δεν πίστευα στον Θεό για πολύ καιρό και δεν κατανοούσα την αλήθεια. Παρ’ όλο που αναγνώριζα πως είχα φανερώσει διεφθαρμένη διάθεση, δεν μπορούσα να τη διορθώσω. Έπρεπε να κάνω πράξη την ειλικρίνεια, να ανοιχτώ για την κατάστασή μου και να αναζητήσω την αλήθεια. Μόνο έτσι θα αποκτούσα την καθοδήγηση του Θεού και θα διόρθωνα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Είχα μόλις αρχίσει το πότισμα των νεοφώτιστων, έτσι ήταν φυσικό να μην κατανοώ πολλά. Όταν δεν καταλάβαινα, έπρεπε να ανοίγομαι και να αναζητώ με τους αδελφούς και τις αδελφές. Έτσι, σιγά-σιγά, θα μάθαινα καλά τις αρχές του καθήκοντός μου και θα το εκτελούσα καλά. Έπειτα, ανοίχτηκα στην αδελφή μου σχετικά με την κατάστασή μου εκείνη την περίοδο και για τις δυσκολίες μου στο καθήκον μου. Εκείνη, όχι μόνο δεν με περιφρόνησε, αλλά μου έστειλε και τον λόγο του Θεού και συναναστράφηκε για την εμπειρία της. Με τη βοήθειά της, κατανόησα κάπως την κατάστασή μου και τη διαφθορά που φανέρωσα και ένιωσα μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Έπειτα, έκανα συνειδητά πράξη την ειλικρίνεια και ανοιγόμουν για την κατάστασή μου.

Ένα βράδυ, φιλοξένησα μια ομάδα συνάθροισης. Ο επικεφαλής κανόνισε να είναι συνδιοργανώτρια μια επικεφαλής ομάδας. Αυτή η αδελφή κατανοούσε την αλήθεια καλύτερα από μένα. Στη συνάθροιση, συναναστράφηκε και επέλυσε τα προβλήματα όλων πολύ αποτελεσματικά, κι εγώ ζήλεψα λίγο. Ανησυχούσα για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι για μένα. Μήπως πως ήμουν κατώτερή της; Μετά τη συνάθροιση, ο επικεφαλής με ρώτησε αν είχα κάτι να μοιραστώ. Ήξερα πως έπρεπε να είμαι ειλικρινής, να ανοιχτώ σχετικά με τη διαφθορά μου στην αδελφή και να αναζητήσω λύση. Έτσι, είπα στην αδελφή μου τι είχα φανερώσει μέσα μου. Μου έστειλε τον λόγο του Θεού και μου είπε την εμπειρία της. Κατάλαβα πως ζήλευα την αδελφή μου επειδή έδινα αξία στο κύρος, είχα αλαζονική διάθεση και ήθελα να με εκτιμούν. Κατάλαβα πως για να ξεπεράσω τη ζήλια μου, έπρεπε να προσεύχομαι περισσότερο, να σκέφτομαι το καθήκον μου και το έργο του οίκου του Θεού και να βάζω πρώτα τα συμφέροντά του. Αυτό συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Παράλληλα, έπρεπε να αντιμετωπίσω σωστά τα ελαττώματα και τις ελλείψεις μου και να τα διορθώσω μαθαίνοντας περισσότερα από τα δυνατά σημεία των άλλων. Έτσι, θα κατανοούσα περισσότερο την αλήθεια. Ήμουν πολύ χαρούμενη που το κατάλαβα. Ένιωσα πως όταν ανοίγομαι στους αδελφούς και τις αδελφές μου, δεν με περιφρονούν, αλλά με βοηθούν πολύ.

Μετά από αυτήν την εμπειρία, νιώθω πόσο σημαντικό είναι να είναι κανείς ειλικρινής. Μόνο αν είμαστε ειλικρινείς και ανοιγόμαστε μπορούμε να λάβουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κατανοήσουμε την αλήθεια. Επίσης, όταν είμαστε ειλικρινείς, νιώθουμε ανακούφιση και ελευθερία και ζούμε σαν άνθρωποι. Δόξα Σοι ο Θεός!