Το 2021, ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο της εκκλησίας. Έστειλα αναφορά στην επικεφαλής για το πεδίο των αρμοδιοτήτων μου και την έλλειψη εργατών στο ευαγγέλιο και έστειλε την αδελφή Λιου Σιάο για να μας βοηθήσει. Η Λιου Σιάο υπήρξε επικεφαλής και αφού πέρασα λίγο χρόνο μαζί της, είδα πως χρησιμοποιούσε καλά τον λόγο του Θεού για να λύνει προβλήματα πιθανών αποδεκτών του ευαγγελίου. Σκέφτηκα: «Αν την καλλιεργήσω, θα καταφέρει σίγουρα να διαδίδει το ευαγγέλιο και να δίνει μαρτυρία Θεού και η επικεφαλής θα επαινέσει τη δουλειά μου και την εκπαίδευση που παρέχω». Μετά, έπαιρνα τη Λιου Σιάο μαζί μου για άσκηση στη διάδοση του ευαγγελίου και συχνά συναναστρεφόμουν μαζί της και έλυνα τα προβλήματά της. Σύντομα, είχε σημειώσει μεγάλη πρόοδο και είχε καλά αποτελέσματα στο ευαγγελικό της έργο. Δεν μπορούσα να κρύψω τη χαρά μου και ήμουν γεμάτη ενέργεια για το καθήκον μου κάθε μέρα.

Μια μέρα, η επικεφαλής με ρώτησε: «Η εκκλησία δέχεται πολλούς νεοφώτιστους αυτή την περίοδο και θέλουμε άτομα για πότισμα. Ποιος αδελφός ή αδελφή κατανοεί την αλήθεια και μπορεί να ποτίσει νεοφώτιστους;» Με χαρά τής απάντησα: «Η Λιου Σιάο έχει επίπεδο, μαθαίνει γρήγορα την αλήθεια και τη συναναστρέφεται καλά. Θα ήταν κατάλληλη». Η επικεφαλής απάντησε: «Εντάξει, στείλε τη Λιου Σιάο να ποτίσει νεοφώτιστους». Η καρδιά μου πήγε να σπάσει όταν την άκουσα και σκέφτηκα το εξής: «Θα τη μεταθέσεις μετά από τόσο κόπο που έκανα για να την καλλιεργήσω; Δεν έπρεπε να σου πω την αλήθεια. Αν μεταθέσεις τον στυλοβάτη μου, θα πρέπει να πληρώσω τίμημα για να εκπαιδεύσω άλλον. Αφού χρειάζονται ποτιστές, δεν μπορείς να μεταθέσεις άτομα από άλλη εκκλησία; Αν μεταθέσεις τη Λιου Σιάο, δεν θα πάει καλά το ευαγγελικό έργο αυτό το μήνα. Τι θα σκεφτείς τότε για μένα; Θα με θεωρήσεις ανίκανη και θα με απολύσεις; Αποκλείεται! Δεν την αφήνω να φύγει». Με αυτή τη σκέψη, είπα στην επικεφαλής: «Το ευαγγελικό έργο δεν είναι εξίσου σημαντικό με το πότισμα; Τι λες αυτή τη φορά, να μεταθέσεις κάποιον από άλλη εκκλησία, και η Λιου Σιάο να μετατεθεί την επόμενη φορά που θα χρειαστεί άτομο;» Η επικεφαλής κατάλαβε όσα σκεφτόμουν και μου είπε: «Πρέπει να βλέπουμε το συνολικό έργο της εκκλησίας. Είναι εγωιστικό να κρατάμε ταλαντούχα άτομα κοντά μας για να ελαφρύνουμε τα βάρη μας. Τώρα εισέρχονται πολλοί νεοφώτιστοι στην εκκλησία αλλά επειδή δεν υπάρχουν άτομα για πότισμα, πολλοί δεν ποτίζονται εγκαίρως κι άλλοι απειλούνται και αναστατώνονται από φήμες του ΚΚΚ και του θρησκευτικού κόσμου και φοβούνται να συναθροιστούν. Κάποιοι, μάλιστα, τα παράτησαν. Το ευαγγελικό έργο μοιάζει με τη σπορά. Αν σπέρνεις μόνο τους σπόρους χωρίς να τους ποτίζεις, δεν ωφελεί! Έτσι, τώρα προέχει να βρεθούν άτομα για να ποτίζουν τους νεοφώτιστους άμεσα. Στο πότισμα χρειάζεται η Λιου Σιάο να αναλάβει το πότισμα νέων πιστών. Πρέπει να διαφυλάξουμε το έργο της εκκλησίας. Αν κρατάμε άτομα για να ελαφρύνουμε τα βάρη μας και να διαφυλάξουμε τη φήμη και το κύρος μας, δεν υπακούμε στο θέλημα του Θεού!» Η επικεφαλής είχε δίκιο. Κρίνοντας από την κατάστασή της, η Λιου Σιάο ήταν κατάλληλη για πότισμα και, επιπλέον, χρειάζονταν οπωσδήποτε άτομα για πότισμα νεοφώτιστων. Σκέφτηκα μόνο τη φήμη και το κύρος το δικό μου, και στενοχωρήθηκα που η Λιου Σιάο θα έπαιρνε μετάθεση και το ευαγγελικό έργο θα είχε πρόβλημα. Αλλά όταν το ξανασκέφτηκα, δεν χωρούσε άλλη καθυστέρηση στο πότισμα των νεοφώτιστων, κι αφού δεν είχα άλλη επιλογή απάντησα: «Κάνε ό,τι θέλεις. Αν όντως πρέπει να πάρει μετάθεση, εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι…» Όταν γύρισα σπίτι, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι το θέμα οπότε προσευχήθηκα: «Θεέ μου! Ξέρω ότι η επικεφαλής ενήργησε βάσει αρχών όταν κανόνισε η Λιου Σιάο να ποτίζει νεοφώτιστους, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ. Διαφώτισέ με και επίτρεψέ μου να αναγνωρίσω τη διεφθαρμένη μου διάθεση».

Μετά διάβασα τα λόγια του Θεού: «Στο πλαίσιο του έργου του οίκου του Θεού, με βάση τις συνολικές ανάγκες του έργου, ενδέχεται να υπάρξουν ορισμένες μεταθέσεις προσωπικού. Αν μεταφερθούν μερικοί άνθρωποι από μια εκκλησία, ποιος θα ήταν ο λογικός τρόπος να αντιμετωπίσουν το ζήτημα οι επικεφαλής της εκκλησίας αυτής; Ποιο πρόβλημα υπάρχει, αν ενδιαφέρονται μόνο για το έργο της δικής τους εκκλησίας και όχι για τα συνολικά συμφέροντα; Γιατί, ως επικεφαλής μιας εκκλησίας, δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στις συνολικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού; Λαμβάνει ένα τέτοιο άτομο υπόψη του το θέλημα του Θεού; Και φροντίζει για τη συνολική εικόνα του έργου; Αν δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού στο σύνολό του, αλλά μόνο τα συμφέροντα της δικής του εκκλησίας, δεν είναι πολύ εγωιστής και περιφρονητικός; Οι επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να υποτάσσονται άνευ όρων στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού και στις κεντρικές διευθετήσεις και τον συντονισμό του οίκου Του. Αυτό συμφωνεί με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού, θα πρέπει ο καθένας, όποιος κι αν είναι, να υποτάσσεται στον συντονισμό και τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, και δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να ελέγχεται από κανέναν επικεφαλής ή εργάτη, λες και ανήκει σε αυτόν. Η υπακοή των εκλεκτών του Θεού στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου Του ορίζεται από τον Ουρανό και αναγνωρίζεται από τη γη, και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Εκτός της περίπτωσης κατά την οποία ένας μεμονωμένος επικεφαλής ή εργάτης προβαίνει σε μια παράλογη μετάθεση που δεν συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές —οπότε μπορούν να μην υπακούσουν— όλοι οι εκλεκτοί του Θεού θα πρέπει να υπακούουν και κανένας επικεφαλής ή εργάτης δεν έχει το δικαίωμα ή κανέναν λόγο να προσπαθεί να ελέγξει κανέναν. Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο έργο που δεν είναι έργο του οίκου του Θεού; Υπάρχει κάποιο έργο που δεν αφορά την επέκταση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι όλα έργο του οίκου του Θεού, κάθε έργο είναι ίσο και δεν υπάρχει “δικό σου” και “δικό μου”. Εάν η μετάθεση είναι σύμφωνη με τις αρχές και βασίζεται στις απαιτήσεις του εκκλησιαστικού έργου, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να πάνε εκεί όπου τους χρειάζονται περισσότερο. Και όμως, ποια είναι η αντίδραση των αντίχριστων όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις; Βρίσκουν διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες για να κρατήσουν αυτούς τους κατάλληλους ανθρώπους στα χέρια τους, ώστε εκείνοι να τους υπηρετούν. Προσφέρουν μόνο δύο συνηθισμένους ανθρώπους, και στη συνέχεια βρίσκουν κάποια πρόφαση για να σε πιέσουν, είτε λέγοντας πως υπάρχει πολλή δουλειά, είτε πως έχουν έλλειψη προσωπικού, πως δύσκολα βρίσκουν κόσμο, και πως αν μετατεθούν αυτοί οι δύο, τότε το έργο θα δεχτεί πλήγμα. Και σε ρωτούν τι πρέπει να κάνουν και σε κάνουν να νιώθεις ενοχές. Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο διάβολος; Έτσι ενεργούν οι άπιστοι. Είναι καλοί άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν πάντα να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα στην εκκλησία; Είναι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές; Με τίποτα. Είναι άπιστοι και μη πιστοί. Και αυτό δεν είναι εγωιστικό και άθλιο;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο (Μέρος πρώτο)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο Θεός απεχθάνεται και αηδιάζει με τους εγωιστές που κοιτάζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό ήταν σαφέστατο όταν διάβασα τα λόγια του Θεού: «Αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο διάβολος; Έτσι ενεργούν οι άπιστοι. […] Είναι άπιστοι και μη πιστοί». Ένιωσα ότι ο Θεός στεκόταν ακριβώς μπροστά μου και με εξέθετε και εγώ δεν ήξερα πού να κρυφτώ από την ντροπή. Ήξερα καλά ότι η εκκλησία δεν είχε άτομα για πότισμα, ότι πολλοί νεοφώτιστοι έφευγαν επειδή δεν ποτίζονταν εγκαίρως και ότι η επικεφαλής ενήργησε σωστά και βάσει αρχών όταν κανόνισε να τους ποτίζει η Λιου Σιάο, αλλά δεν λάμβανα καθόλου υπόψη το έργο της εκκλησίας, παρά μόνο τα συμφέροντά μου. Φοβόμουν ότι αν έφευγε η Λιου Σιάο, θα έκανα πιο πολύ κόπο και θα πλήρωνα μεγαλύτερο τίμημα. Ανησυχούσα μήπως πληγεί η φήμη και το κύρος μου εφόσον μειωνόταν η απόδοση του έργου. Για τον λόγο αυτό, θέλησα να εμποδίσω την επικεφαλής να μεταθέσει τη Λιου Σιάο με το πρόσχημα ότι «το ευαγγελικό έργο είναι κι αυτό σημαντικό κι επείγει». Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα. Ήθελα να κρατήσω τη Λιου Σιάο απλώς για να αυξηθεί η δική μου φήμη και το κύρος. Δεν φερόμουν κι εγώ σαν άπιστη; Τα αφεντικά στον κόσμο των απίστων μαθαίνουν δεξιότητες στους ανθρώπους και τους βάζουν να δουλεύουν σαν σκυλιά για το συμφέρον τους. Ομοίως, σκέφτηκα ότι αφού είχα καλλιεργήσει μόνη μου τη Λιου Σιάο, δεν έπρεπε να φύγει, μα να υποταχθεί στις διευθετήσεις μου. Ήμουν πολύ παράλογη. Η εκκλησία μού είχε αναθέσει να επιβλέπω το ευαγγελικό έργο. Αυτή ήταν η ευθύνη μου και το καθήκον που έπρεπε να εκπληρώσω. Δεν ήταν η προσωπική μου επιχείρηση αλλά το έργο της εκκλησίας. Όσο για την οργάνωση και τις μεταθέσεις του προσωπικού, η επικεφαλής φρόντιζε την τοποθέτησή τους λογικά και σύμφωνα με τις αρχές και εγώ δεν ήμουν αρμόδια να παρέμβω ούτε είχα το δικαίωμα να μπω στη μέση. Έπρεπε να είχα υποταχθεί και να είχα αποδεχτεί τη μετάθεση —το μόνο λογικό. Με αυτή τη σκέψη, ένιωσα τύψεις και αυτομεμψία για τον τρόπο που ενήργησα και φέρθηκα. Έσπευσα στον Θεό για εξομολόγηση και μετάνοια, έτοιμη να εγκαταλείψω τις εγωιστικές προθέσεις και να υποταχτώ στις διευθετήσεις της εκκλησίας. Την επομένη, μίλησα με τη Λιου Σιάο για τη μετάθεσή της στο έργο ποτίσματος. Ένιωσα πολλή γαλήνη και ανακούφιση με την άσκηση αυτή.

Σύντομα, ανακάλυψα ότι η αδελφή Πενγκ Χουίζεν και ο αδελφός Γιανγκ Τζι ήταν καλοί για ευαγγελικό έργο και τους έπαιρνα συχνά μαζί μου όταν διέδιδα το ευαγγέλιο και φρόντιζα να τους καλλιεργώ. Σύντομα, βελτιώθηκαν γρήγορα ως εργάτες του ευαγγελίου και είχαν επιτυχία. Όπως φαντάζεστε, είχα κατενθουσιαστεί και με δύο ακόμη άτομα στην ομάδα του ευαγγελίου βελτιωνόταν και το έργο και είχα περισσότερη διάθεση στο καθήκον. Όμως, εξεπλάγην όταν λίγες εβδομάδες μετά η επικεφαλής μου είπε: «Χρειάζεται ευαγγελικό έργο σε άλλες εκκλησίες, αλλά δεν υπάρχουν αρκετοί εργάτες γι’ αυτό. Θα ήθελα να τους στείλω τους αδελφούς Γιανγκ Τζι και Λου Μινγκ. Η Χουίζεν έχει καλό επίπεδο και αξίζει καλλιέργεια. Θα ήθελα να της αναθέσω να επιβλέπει το έργο του ποτίσματος νεοφώτιστων». Στενοχωρήθηκα όταν το άκουσα αυτό και σαν τρύπιο μπαλόνι ξεφούσκωσα, σωριάστηκα στην καρέκλα και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Σκέφτηκα: «Δέχτηκα τη μετάθεση ενός ατόμου, τώρα θα μεταθέσεις τρία άτομα; Επίτηδες το κάνεις και μου δυσκολεύεις τη ζωή; Αν μεταθέσεις αυτούς τους τρεις στυλοβάτες μου και το έργο αρχίσει να πάσχει, θα πεις μετά ότι δεν κάνω πρακτικό έργο και ότι είμαι ψευδο-επικεφαλής; Αν μετά με απολύσουν, με τι μούτρα θα εμφανιστώ στον κόσμο; Θα φανεί σαν να είμαι ανίκανη γι’ αυτό το έργο». Με αυτή τη σκέψη, απάντησα απότομα: «Δεν θα αφήσεις ούτε έναν; Με τρεις μεταθέσεις μαζί δε θα καθυστερήσει το ευαγγελικό έργο;» Η επικεφαλής είδε πόσο αντιδρούσα και με συναναστράφηκε, αλλά δεν άκουγα λέξη από όσα έλεγε. Όταν η επικεφαλής πια έφυγε, ένιωσα μια κάποια δυσαρέσκεια για τη μετάθεση των τριών στυλοβατών μου. Με αυτές τις τρεις μεταθέσεις θα έπρεπε να βρω νέα άτομα να εκπαιδεύσω, χώρια τον σωματικό κόπο που θα χρειαζόταν και μετά, αν το έργο δεν πήγαινε καλά, τι θα έλεγαν οι άλλοι για μένα; Θα έλεγαν, μήπως, ότι ήμουν δραστήρια επειδή είχα αναλάβει πρόσφατα τη θέση και ότι μετά κατάντησα εντελώς ανίκανη μόλις μου πέρασε ο ενθουσιασμός; Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ στενοχωριόμουν. Η καρδιά μου είχε βαρύνει και δεν είχα διάθεση. Μετά, δεν επωμιζόμουν καθόλου βάρος στο καθήκον μου και δεν αφοσιωνόμουν με ειλικρίνεια για να λύσω τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα. Η επικεφαλής μετά έστειλε άλλους για το ευαγγελικό έργο αλλά δεν είχα όρεξη να τους εκπαιδεύσω. Το ήξερα πως όταν άρχιζαν το ευαγγελικό έργο, θα υπήρχαν προβλήματα που δεν θα μπορούσαν να λύσουν αλλά δεν έδωσα σημασία και κανόνισα να βγουν έξω και να ξεκινήσουν αμέσως το κήρυγμα του ευαγγελίου. Σταδιακά, η καρδιά μου βάραινε όλο και πιο πολύ και ένιωθα ότι δεν τα πήγαινα καλά στο καθήκον μου. Το ήξερα ότι η κατάστασή μου ήταν λάθος και έτσι προσευχήθηκα και συλλογίστηκα για αυτογνωσία.

Σε μια πνευματική άσκηση διάβασα τα λόγια του Θεού: «Αν κάποιος με καλό επίπεδο μετατεθεί από την ομάδα του αντίχριστου για να εκτελέσει ένα άλλο καθήκον, μέσα του ο αντίχριστος αντιστέκεται πεισματικά και το απορρίπτει —θέλει να τα παρατήσει και δεν έχει κανένα ενθουσιασμό να είναι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Γιατί δεν δείχνει καμία υπακοή απέναντι στις ρυθμίσεις της εκκλησίας; Νομίζει ότι η μετάθεση του “δεξιού του χεριού” θα επηρεάσει την παραγωγικότητα και την πρόοδο του έργου του, και ότι ως αποτέλεσμα θα επηρεαστούν το κύρος και η φήμη του, γεγονός που θα τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρότερα και να υποφέρει περισσότερο για να εγγυηθεί την παραγωγικότητα —το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Έχει συνηθίσει στην άνεση και δεν θέλει να εργαστεί σκληρότερα ή να υποφέρει περισσότερο, και γι’ αυτό δεν θέλει να αφήσει το άτομο να φύγει. Αν ο οίκος του Θεού επιμείνει στη μετάθεση, τότε προκαλεί μεγάλη φασαρία και αρνείται ακόμη και να κάνει και το δικό του έργο. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και άθλιο; Οι εκλεκτοί του Θεού θα πρέπει να κατανέμονται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Δεν είναι εγωιστικό και ποταπό όταν οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, όταν μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα τα πάνε άσχημα στο έργο τους, θα αντικατασταθούν και θα χάσουν την θέση τους. Όταν οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας, αυτό είναι εγωιστικό και ποταπό. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, πρέπει με τη συνείδησή του να σκεφτεί τουλάχιστον τα εξής: “Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι του οίκου του Θεού, δεν είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Κι εγώ είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Με ποιο δικαίωμα παρεμποδίζω τον οίκο του Θεού να μεταθέτει ανθρώπους; Οφείλω να λαμβάνω υπόψη τα γενικά συμφέροντα του οίκου του Θεού, αντί να επικεντρώνομαι απλώς στις εργασίες στο πλαίσιο των δικών μου ευθυνών”. Τέτοιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και σύνεση, αλλά και η σύνεση που θα έπρεπε να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Όταν ο οίκος του Θεού έχει μια ιδιαίτερη ανάγκη, το σημαντικότερο είναι να υπακούει κανείς στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτήν τη συνείδηση και σύνεση. Είναι όλοι εγωιστές, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, και όχι το έργο της εκκλησίας. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα προφανή οφέλη, δεν εξετάζουν το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να υπακούσουν στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Είναι εξαιρετικά εγωιστές και μοχθηροί. Στον οίκο του Θεού, μάλιστα, έχουν το θράσος να στέκονται εμπόδιο, ακόμη και να τολμούν να στυλώνουν τα πόδια τους· σε αυτούς τους ανθρώπους λείπει περισσότερο η ανθρώπινη φύση, είναι κακοί άνθρωποι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Αντιμετωπίζουν διαρκώς το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού —ό,τι βρίσκεται υπό την εξουσία τους— σαν δική τους ιδιοκτησία. Είναι στο χέρι τους το πώς θα κατανεμηθούν, θα μεταβιβασθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα, και ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει. Μόλις βρεθούν στα χέρια τους, είναι σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά, κανείς δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι τα μεγάλα μυαλά, οι κορυφαίοι, και όποιος εισέρχεται στην επικράτειά τους πρέπει να υπακούει στις εντολές και τις διευθετήσεις τους, και να ακολουθεί το παράδειγμά τους. Αυτή είναι η εκδήλωση του εγωισμού και της μοχθηρίας μέσα στον χαρακτήρα του αντίχριστου. Δεν ακολουθούν τις αρχές στο ελάχιστο, δεν νοιάζονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και το κύρος τους —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του εγωισμού και της βδελυγμίας των αντίχριστων» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο (Μέρος πρώτο)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα μεγάλη θλίψη και δυσφορία. Ο Θεός αποκαλύπτει ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές χωρίς ανθρώπινη φύση. Όταν τους συμβαίνει κάτι, το μόνο που σκέφτονται είναι η φήμη και το κύρος τους. Προσπαθούν να κρατούν υπό έλεγχο τους άλλους, δεν επιτρέπουν διευθετήσεις και ρυθμίσεις στην εκκλησία και δεν λαμβάνουν υπόψη το έργο της εκκλησίας. Οι πράξεις και η συμπεριφορά μου δεν έμοιαζαν με αντίχριστου; Ως επιβλέπουσα, έπρεπε να αφοσιώνομαι στην καλλιέργεια ταλαντούχων ατόμων. Αυτή ήταν η αρμοδιότητα και το καθήκον μου. Η εκκλησία κάνει ορθολογικές αλλαγές στο προσωπικό με βάση τις απαιτήσεις του έργου και το επίπεδο και τα ταλέντα του καθενός. Έπρεπε να είχα τηρήσει, αποδεχτεί και εκτελέσει το καθήκον μου. Αλλά εγώ δεν σκέφτηκα καθόλου το συνολικό έργο της εκκλησίας και κοίταζα μόνο να κρατήσω ταλαντούχους εργάτες με καλό επίπεδο κοντά μου για να βελτιώσω τη δική μου φήμη και το κύρος. Απ’ όταν η επικεφαλής θέλησε να απομακρύνει άτομα από το δικό μου πεδίο ευθύνης, άρχισα να αντιδρώ, δυσφορούσα και ένιωθα τόσο δυσαρεστημένη που ήθελα να παραιτηθώ. Ανησυχούσα διαρκώς ότι αυτοί οι στυλοβάτες θα έπαιρναν μετάθεση και ότι το έργο θα άρχιζε να πάσχει και ότι θα διέτρεχαν κίνδυνο η φήμη και το κύρος μου. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Διέθετα έστω ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης ή λογικής; Πού διέφερε η διάθεση που αποκάλυπτα από εκείνη ενός αντίχριστου; Σκέφτηκα τους Φαρισαίους και τους κληρικούς του θρησκευτικού κόσμου. Όταν ο Θεός εμφανίστηκε για έργο, για να διαφυλάξουν κύρος και περιουσίες, πάσχισαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τους πιστούς να ακολουθήσουν τον Θεό. Για να σώσουν το κύρος και τις περιουσίες τους, προσπάθησαν να κρατήσουν υπό έλεγχο τους πιστούς για πάντα. Ως εκ τούτου έγιναν αντίχριστοι και ο Θεός τούς τιμώρησε και τους καταδίκασε. Σκεπτόμενη τη δική μου συμπεριφορά, όταν πλήρωνα μικρό τίμημα για την καλλιέργεια των αδελφών στη διάδοση του ευαγγελίου και την αυτονόμησή τους στα καθήκοντα, το έκανα για να προωθήσω τις ικανότητές μου και να επιδείξω τα ταλέντα μου για να με θαυμάζουν οι άλλοι. Για τον λόγο αυτό, δεν ήθελα η επικεφαλής να προάγει άτομα έξω από το δικό μου πεδίο ευθύνης. Ήθελα να κρατήσω κοντά μου όσα ταλαντούχα άτομα είχαν επίπεδο και έκαναν το καθήκον τους καλά και να τα αξιοποιήσω για να εδραιώσω φήμη και κύρος. Δεν ήταν η συμπεριφορά μου ίδια με αυτή των Φαρισαίων και των αντίχριστων του θρησκευτικού κόσμου; Το έργο του οίκου του Θεού δεν χωρίζεται. Οι άνθρωποι πρέπει να πηγαίνουν όπου απαιτεί το έργο. Έτσι πρέπει να γίνονται οι μεταθέσεις του προσωπικού. Αλλά όταν είδα αδελφούς και αδελφές με καλό επίπεδο και ικανότητες έργου να μετατίθενται ο ένας μετά τον άλλο, ήταν σαν να μου έκοψαν το δεξί χέρι, και φοβόμουν ότι το έργο μου θα ζημιωνόταν. Ένιωθα ότι υπήρχε κίνδυνος για τη φήμη και το κύρος μου και δεν ήθελα να τους αποχωριστώ. Ακόμα και όταν το συζητήσαμε με την επικεφαλής, εγώ έβρισκα δικαιολογίες για να την εμποδίσω και να κρατήσω τους στυλοβάτες μου. Φερόμουν σαν αφέντης στην ιδιοκτησία του και ήθελα τα ταλέντα που είχα καλλιεργήσει μόνο για δική μου χρήση. Δεν έμοιαζα με τοπικό τύραννο που διεκδικούσε ένα μέρος ως ιδιοκτησία του; Όταν αυτά τα άτομα μετατέθηκαν, φοβόμουν ότι το έργο θα επηρεαστεί, ότι η επιθυμία μου για φήμη και κύρος θα παραμείνει ανικανοποίητη και έτσι χαλάρωσα στο έργο μου και ακόμη και όταν ήξερα ότι υπήρχαν αρχές που το νέο προσωπικό στο ευαγγελικό έργο δεν κατανοούσε ακόμα, εγώ αδιαφόρησα και τους έβγαλα έξω να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Δεν ήθελα να κάτσω να τους εκπαιδεύσω. Όσο σκέφτομαι τη συμπεριφορά μου, πού ήταν η συνείδηση, η λογική και η ανθρώπινη φύση μου; Η εκκλησία μού είχε αναθέσει να επιβλέπω το ευαγγελικό έργο για να διαδίδω το ευαγγέλιο με τους αδελφούς και τις αδελφές, με μια καρδιά και ένα μυαλό και ο καθένας μας να εκτελεί καλά τα δικά του καθήκοντα. Αλλά δεν ένιωθα ντροπή και κρατούσα υπό έλεγχο τους αδελφούς για να τους χρησιμοποιώ όπως ήθελα. Με αυτόν τον τρόπο αντιστάθηκα στον Θεό και πήρα θέση εναντίον Του βαδίζοντας στο μονοπάτι ενός αντίχριστου! Χωρίς την αποκάλυψη του λόγου του Θεού και όσα ανέδειξαν τα γεγονότα, ακόμα θα αγνοούσα πόσο σοβαρή ήταν η αντίχριστη διάθεσή μου και δε θα είχα αντιληφθεί ότι βάδιζα στο μονοπάτι αντίχριστης, έκανα κακό και αντιστεκόμουν στον Θεό. Όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ φοβόμουν, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και μετανόησα, λέγοντας ότι δεν ήθελα πια να Του αντιστέκομαι, αλλά μόνο να υποταχτώ και να κάνω καλά το καθήκον.

Μετά, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Εκείνοι που είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να δεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού όταν κάνουν πράγματα. Όταν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή το δικό σου κύρος. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινάς σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς. Εάν ένα άτομο που εκτελεί το καθήκον του δεν μπορεί να το κάνει ούτε αυτό, τότε πώς μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί το καθήκον του; Αυτό δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος. Θα πρέπει πρώτα να λάβεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να μεριμνήσεις για το θέλημά Του και να λάβεις υπόψη το έργο της εκκλησίας, και να θέσεις αυτά τα θέματα σε πρώτη προτεραιότητα· μόνο κατόπιν αυτού μπορείς να σκεφτείς τη σταθερότητα του κύρους σου ή τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νιώθετε άραγε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε αυτά τα στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταφέρεις να νιώσεις ότι δεν είναι δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να συμπεριφέρεσαι έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι απεχθής και κακός. Θα νιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος του Θεού μού έδειξε ένα μονοπάτι άσκησης, δηλαδή, πως ό,τι κι αν κάνεις, μην το κάνεις για να σε βλέπουν οι άλλοι, παρά μόνο να δέχεσαι τον έλεγχο του Θεού. Όταν σου συμβεί κάτι, πρώτα να παίρνεις σωστή στάση και να δίνεις προτεραιότητα στο έργο της εκκλησίας, να υπακούς το θέλημα του Θεού και να έχεις πάντα υπόψη σου το εκκλησιαστικό έργο. Έτσι συνάδεις με το θέλημα του Θεού στο καθήκον. Ως επιβλέπουσα του ευαγγελικού έργου, έπρεπε να καλλιεργώ δεόντως ταλαντούχα άτομα για να εκτελούν καθήκον και να διαδίδουν το ευαγγέλιο της βασιλείας. Έκτοτε, ασκούμουν συνειδητά σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

Ένα μήνα μετά, στη συναναστροφή της σε μια συνάθροιση είδα ότι η αδελφή Ντονγκ Σιν μιλούσε για την αλήθεια με σαφήνεια και κατανοούσε τα βασικά σημεία καθώς έλυνε τα προβλήματα εκείνων στους οποίους κήρυττε. Σκέφτηκα ότι, αν την εκπαίδευα καλά, θα μπορούσε να διαδίδει το Ευαγγέλιο μόνη της σε χρόνο μηδέν. Μετά από λίγη άσκηση, η Ντονγκ Σιν είχε καλά αποτελέσματα στο ευαγγελικό έργο και πότιζε και τους νεοφώτιστους που είχαν δεχτεί το ευαγγέλιο από αυτήν. Σκέφτηκα: «Το επίπεδο της Ντονγκ Σιν αρμόζει κυρίως στο πότισμα νεοφώτιστων. Η επικεφαλής ζήτησε προσωπικό για πότισμα, να έστελνα άραγε την Ντονγκ Σιν;» Μετά το ξανασκέφτηκα: «Τα πάει καλά στο καθήκον της και αποτελεί μεγάλο βοήθημα για την ομάδα. Μήπως θα ζημιωθεί το έργο που επιβλέπω αν τη στείλω να ποτίζει νεοφώτιστους;» Και τότε ξαφνικά συνειδητοποίησα: «Πάλι σκέφτομαι τη φήμη μου, το κύρος μου και τα δικά μου συμφέροντα;» Θυμήθηκα κάποια λόγια του Θεού: «Το να ενεργείς ανιδιοτελώς, να σκέφτεσαι το έργο της εκκλησίας και να κάνεις μόνο ό,τι ικανοποιεί τον Θεό είναι δίκαιο και έντιμο, και θα προσδώσει αξία στην ύπαρξή σου. Ζώντας με αυτόν τον τρόπο στη γη, είσαι ανοιχτός και ειλικρινής, βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και την αληθινή εικόνα του ανθρώπου, και όχι μόνο έχεις καθαρή συνείδηση, αλλά είσαι, επίσης, άξιος όλων των πραγμάτων που σου χαρίζει ο Θεός. Όσο περισσότερο ζεις έτσι, τόσο πιο προσγειωμένος θα νιώθεις, τόσο πιο γαλήνιος και χαρούμενος θα είσαι, και τόσο πιο πολύ φως θα νιώθεις ότι έχεις. Ως εκ τούτου, δεν θα έχεις πατήσει το πόδι σου στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τον λόγο του Θεού κατάλαβα ότι ως μέλη της εκκλησίας, πρέπει να βάζουμε πρώτα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αγνοούμε εγωιστικές επιθυμίες και σχέδια. Έτσι, οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν μεγαλόψυχοι, ευσυνείδητοι και λογικοί. Δεν έπρεπε πια να λογαριάζω το κύρος, τη φήμη και τα συμφέροντά μου. Έπρεπε να αγνοήσω συμφέροντα και σχέδια, να αποκτήσω σωστές προθέσεις και να ασκούμαι με τον λόγο του Θεού. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ενημέρωσα την επικεφαλής για την Ντονγκ Σιν. Λίγο μετά, έστειλε την Ντονγκ Σιν σε άλλη εκκλησία για να ποτίζει τους νεοφώτιστους. Ένιωσα ανακούφιση που είχα ασκηθεί με αυτόν τον τρόπο.

Μέσα από αυτή την εμπειρία έμαθα πως όταν υιοθετούσα τα σωστά κίνητρα, έβαζα πρώτα το έργο της εκκλησίας και αγνοούσα τα προσωπικά μου συμφέροντα, η καρδιά μου επωμιζόταν αληθινό βάρος. Άρχισα να βρίσκω κατάλληλα άτομα για τη διάδοση του ευαγγελίου και να στηρίζομαι στον Θεό για να επιλύω ζητήματα και αποκλίσεις στο έργο. Όταν πλήρωνα πραγματικό τίμημα έτσι, το έργο όχι μόνο δεν ζημιωνόταν αλλά βελτιωνόταν! Με τη μετάθεση της Ντονγκ Σιν, είδα πως όταν έδιωξα τις εγωιστικές επιθυμίες απ’ το καθήκον, άκουσα το θέλημα του Θεού και έβαλα πρώτα το έργο της εκκλησίας, δεν κατάφερα μόνο να εκπληρώσω καθήκον και υποχρεώσεις, αλλά πέτυχα και αποτελέσματα στο καθήκον και ένιωσα και γαλήνη και άνεση. Δόξα τω Θεώ!