Παλιά, είχα μια ευτυχισμένη οικογένεια και ο σύζυγός μου ήταν πολύ καλός μαζί μου. Ανοίξαμε ένα οικογενειακό εστιατόριο που πήγαινε πολύ καλά. Όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς μας μάς θαύμαζαν. Αλλά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ένιωθα πάντα ένα κενό μέσα μου. Κάθε μέρα ήταν ίδια με την προηγούμενη, σαν να μην υπήρχε νόημα στη ζωή. Όμως δεν είχα ιδέα για το ποιος ήταν ο σωστός τρόπος ζωής. Έπειτα, στα τέλη του 2010, είχα μια δύσκολη γέννα και κατέληξα να έχω αιμορραγία. Οι γιατροί είπαν πως η κατάστασή μου ήταν κρίσιμη. Η μαμά μου, πολύ φοβισμένη, μου ψιθύρισε στ’ αυτί: «Γλυκιά μου, προσευχήσου στον Παντοδύναμο Θεό!» Πιάστηκα απ’ αυτή τη σανίδα σωτηρίας και επικαλέστηκα μέσα μου τον Παντοδύναμο Θεό για να με σώσει. Σύντομα, η αιμορραγία σταμάτησε. Ήξερα πως ο Θεός μού είχε δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και Τον ευχαρίστησα από καρδιάς. Από εκείνη τη στιγμή, άρχιζα να διαβάζω καθημερινά τα λόγια του Θεού, να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να συναναστρέφομαι με αδελφούς και αδελφές συνεχώς. Με τον καιρό, έμαθα πως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και πως όλα όσα έχει ο άνθρωπος προέρχονται απ’ τον Θεό. Πρέπει να έχουμε πίστη, να λατρεύουμε τον Θεό και να κάνουμε το καθήκον μας ως δημιουργημένα όντα, προκειμένου να βρούμε νόημα στη ζωή. Ανέλαβα το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου και καθημερινά ένιωθα πραγματικά γεμάτη. Η οικογένειά μου δεν είχε αποδεχτεί τον Παντοδύναμο Θεό, αλλά δεν αντιτίθεντο στην πίστη μου.

Στα τέλη του 2012. Το Κομμουνιστικό κόμμα είχε αρχίσει να αφηνιάζει με την καταστολή και τις συλλήψεις μελών της Εκκλησίας του Παντοδύναμου Θεού και κατασκεύαζαν κάθε λογής φήμες για να συκοφαντήσουν την Εκκλησία. Πολλοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί διέδιδαν αυτά τα ψέματα. Από τότε, κάθε φορά που γύριζα από μια συνάθροιση, ο σύζυγός μου κατέβαζε μούτρα και δεν μιλιόταν. Μια μέρα, κατά την ώρα του μεσημεριανού, πήγα στο εστιατόριο μετά από μια συνάθροιση και τον βρήκα μουτρωμένο. Μόλις με είδε, με άρπαξε, με έσυρε στην τηλεόραση και είπε: «Κοίτα σε ποιον Θεό πιστεύεις!» Είδα πως μετέδιδαν κάθε λογής συκοφαντίες και φήμες του Κομμουνιστικού Κόμματος για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, που δεν είχαν καμία απολύτως βάση και παραποιούσαν εντελώς την αλήθεια. Θύμωσα πολύ, κι έτσι γύρισα και του είπα: «Τα νέα είναι γεμάτα ψέματα. Είναι απλώς φήμες που το Κόμμα σκαρφίστηκε. Μισεί τον Θεό και Τον πολεμά περισσότερο από καθετί, κι από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, διώκει με αγριότητα κάθε θρησκευτική πεποίθηση. Πώς μπορείς να πιστεύεις όσα λένε για την Εκκλησία; Μετά από τόσα χρόνια στην επιχείρηση, έχουμε δει πολλά, επομένως, δεν είναι πως δεν ξέρεις το ποιόν αυτής της κυβέρνησης, αυτού του κόμματος. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει κατασκευάσει κάθε λογής ψευδείς, άδικες υποθέσεις και πλαστές καταγγελίες. Χωρίς να αναφερθώ καν στην Πολιτιστική Επανάσταση, μόνο τα τελευταία χρόνια είχαμε το περιστατικό στην πλατεία Τιενανμέν, τη βάναυση καταστολή των θιβετιανών διαδηλώσεων κτλ. Πρώτα κατασκευάζουν ψέματα, διαστρεβλώνουν την αλήθεια και κάνουν μια ομάδα να φαίνεται κακή για να προκαλούν την οργή, κι έπειτα έρχεται η βίαιη καταστολή. Το ίδιο συμβαίνει και με την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Αυτή είναι η συνήθης τακτική του Κόμματος για την εξάλειψη αντιφρονούντων. Εκτός αυτού, αδελφοί και αδελφές συναθροίστηκαν στο σπίτι μας ενώ βρισκόσουν εκεί. Ξέρεις πως απλώς μαζευόμαστε και διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια και ψάλλουμε ύμνους. Έχει καμιά σχέση αυτό με όσα λέει το Κόμμα;» Είχαν πιστέψει απόλυτα τα ψέματα του Κομμουνιστικού Κόμματος, κι έτσι κώφευαν στα λόγια μου. Συνέχιζαν να με επιπλήττουν, λέγοντας πως θα έπρεπε να έχω μια καλή ζωή αντί να επιμένω να πιστεύω και πως αν η κυβέρνηση λέει πως δεν πρέπει να πιστεύω, τότε πρέπει να τα παρατήσω. Ο σύζυγός μου είπε πως αν συνέχιζα να πηγαίνω σε συναθροίσεις, θα μου έσπαγε το ηλεκτρικό σκούτερ, για να μην έχω τρόπο να πηγαίνω. Ήθελε επίσης να με κλείσει στο σπίτι.

Στην αρχή, δεν με πείραζε τόσο. Θεωρούσα πως προς στιγμήν είχαν παρασυρθεί από αυτά τα ψέματα και ήταν θυμωμένοι επειδή ανησυχούσαν για μένα· πως ο θυμός τους θα ξεθύμαινε σε λίγες μέρες. Όμως, δεν ήταν τόσο απλό. Η τηλεόραση και το διαδίκτυο μετέδιδαν όλο και περισσότερα ψέματα που επιτίθονταν στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και τη δυσφημούσαν, και αναφέρονταν πολλές περιπτώσεις πιστών που είχαν συλληφθεί. Όταν τα είδε αυτά, η οικογένεια έγινε ακόμα πιο αυστηρή μαζί μου. Στην προσπάθειά του να με κάνει να εγκαταλείψω την πίστη μου, ο σύζυγός μου έσκισε το βιβλίο μου των λόγων του Θεού και έσπασε τη συσκευή αναπαραγωγής MP3 στην οποία άκουγα ύμνους. Επανέλαβε, μάλιστα, όλα τα ψέματα του Κομμουνιστικού Κόμματος στους γείτονές μας, ώστε να μην μπορώ να διαδώσω το ευαγγέλιο σ’ αυτούς. Εκείνοι πίστεψαν τα ψέματα και με αντιμετώπιζαν ως λεπρή. Η συμπεριφορά του συζύγου μου με είχε πραγματικά συγκλονίσει. Πάντα ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου. Πώς μπορούσε να έχει αλλάξει τόσο πολύ, τόσο δραματικά; Μετά από τόσα χρόνια παντρεμένοι, πώς γινόταν να μη με καταλαβαίνει και να μη με σέβεται; Ο καιρός περνούσε κι εκείνος με κατέκρινε συνεχώς. Κατηγορούσε, μάλιστα, την πίστη μου για οτιδήποτε κακό συνέβαινε στο σπίτι. Όταν δεν είχε δουλειά, κατηγορούσε την πίστη μου και δεν με άφηνε να πηγαίνω στο εστιατόριο, λέγοντας πως έφερνα γρουσουζιά. Οι γονείς του μου κρατούσαν πάντα μούτρα, με κατσάδιαζαν και, μέσα στον θυμό τους, πετούσαν πράγματα γύρω μου. Δεν με άφηναν να βγω έξω κι όταν ξεμύτιζα από το σπίτι, μου τηλεφωνούσαν και απαιτούσαν να μάθουν πού ήμουν και με ποιον. Εκείνη την περίοδο, με παρακολουθούσαν συνεχώς. Δεν μπορούσα να διαβάσω τα λόγια του Θεού ούτε να επικοινωνήσω με τους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν είχα καμιά προσωπική ελευθερία. Υπέφερα πολύ κι αναρωτιόμουν γιατί ήταν τόσο δύσκολο και επίπονο να πιστεύω και πότε πια θα τέλειωνε αυτό το μαρτύριο. Μερικές φορές, σκεφτόμουν πως για την ώρα θα μπορούσα απλώς να σταματήσω να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου, όμως ένιωθα πως αυτό δεν συμφωνούσε με το θέλημα του Θεού. Μέσα στον πόνο μου, προσευχήθηκα επιτακτικά στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει. Τότε, μου ήρθε στο μυαλό ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτή τη γνώση. Πιστεύουν ότι η ταλαιπωρία δεν έχει αξία, ότι ο κόσμος τούς έχει απαρνηθεί, ότι η ζωή στο σπίτι τους είναι ταραγμένη, ότι δεν τους αγαπά ο Θεός και ότι οι προοπτικές τους είναι ζοφερές. Η ταλαιπωρία μερικών ανθρώπων φτάνει στα άκρα, και οι σκέψεις τους στρέφονται στον θάνατο. Αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη προς τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δειλοί, δεν έχουν επιμονή, είναι ασθενείς και αδύναμοι! […] Κατά τις έσχατες αυτές ημέρες, πρέπει να γίνετε μάρτυρες του Θεού. Άσχετα από το πόσο υποφέρετε, θα πρέπει να προχωρήσετε μέχρι το τέλος και, ακόμα και στην τελευταία σας πνοή, πρέπει να είστε ακόμα πιστοί στον Θεό, να είστε στο έλεός Του. Μόνο έτσι αγαπά κανείς αληθινά τον Θεό και μόνο αυτή είναι η δυνατή και ηχηρή μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Συγκινήθηκα πολύ και το σκέφτηκα κάπως. Συνειδητοποίησα πως δεν ήταν θέλημα του Θεού να με κάνει να υποφέρω, αλλά να οδηγήσει την πίστη μου στην τελείωση μέσα από την καταπίεση και τις κακουχίες, ώστε να έχω την ευκαιρία να καταθέσω μαρτυρία για Εκείνον. Δεν θα έπρεπε να υποκύψω στον Σατανά εξαιτίας του φόβου μου να υποφέρω, αλλά έπρεπε να έχω πίστη στον Θεό, κι ανεξάρτητα απ’ το πόσο δύσκολο ήταν, να παραμείνω στο μονοπάτι και να καταθέσω ισχυρή, ηχηρή μαρτυρία.

Εκείνη τη μέρα, όταν γύρισα σπίτι από μια συνάθροιση, εκείνος μου επιτέθηκε φραστικά και μου φώναξε: «Είσαι σοβαρή; Κηρύττεις το ευαγγέλιο στους πελάτες του εστιατορίου; Όλοι συζητούν πως είσαι πιστή. Πώς μπορείς να με εξευτελίζεις έτσι; Βλέπεις τι λένε στην τηλεόραση. Αν συνεχίσεις έτσι, θα συλληφθείς!» Βλέποντάς τον να συγχύζεται ολοένα και περισσότερο, δεν απάντησα τίποτα και πήγα απλώς στο δωμάτιό μου. Έμεινα άναυδη με αυτό που αντίκρισα εκεί. Είχε σκίσει το βιβλίο μου με τα λόγια του Θεού και το πάτωμα ήταν γεμάτο χαρτιά. Εκείνη τη στιγμή, ήρθε ο πεθερός και μόλις μπήκε μέσα, είπε: «Θέλαμε ο γιος μας να παντρευτεί για να έχει μια καλή ζωή. Αν συλληφθείς εξαιτίας της πίστης σου, αυτή η οικογένεια θα καταστραφεί. Άφησε την πίστη σου, ειδάλλως πάρτε αμέσως διαζύγιο». Έπειτα άρχισε να βλασφημά. Βλέποντας το πρόσωπό του να συσπάται από οργή, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον θυμό μου και τον διέκοψα: «Μπαμπά, από τότε που παντρεύτηκα και μπήκα στην οικογένειά σας, σας συμπεριφέρομαι με σεβασμό. Ποτέ δεν θύμωσα ούτε σας αντιμίλησα. Αν δεν έκανα σωστά το καθήκον μου σε αυτήν την οικογένεια, θα είχατε κάθε δικαίωμα να με επιπλήξετε. Όμως, δεν υπάρχει τίποτα το κακό στην πίστη μου, γι’ αυτό μη με εμποδίζετε και μη βλασφημείτε τον Θεό». Πριν ολοκληρώσω, η όψη του άλλαξε και φώναξε: «Είπα κάτι κακό για τον Θεό σου; Τώρα θα σε κανονίσω». Άρχισε να με τραβά από τα ρούχα για να με σύρει στο αστυνομικό τμήμα, όμως ξέφυγα από τα χέρια του. Βλέποντας πόσο αποφασισμένη και ανυποχώρητη ήμουν, έφυγε αγανακτισμένος. Αμέσως μετά, άκουσα ένα βρόντο και μόλις γύρισα, είδα τον σύζυγό μου να έρχεται κατά πάνω μου και να με χτυπά στο πρόσωπο, πετάγοντάς με στο πάτωμα. Έβλεπα αστεράκια, τα αυτιά μου βούιζαν και ένιωθα έντονο πόνο στο πρόσωπο. Το μυαλό μου είχε κολλήσει. Συγκλονίστηκα με αυτό που έκανε. Ήμασταν μαζί περίπου δέκα χρόνια και δεν είχαμε τσακωθεί ποτέ. Όμως, εκείνη τη μέρα, με χτύπησε εξαιτίας της πίστης μου. Όσο τον κοίταζα, δεν τον αναγνώριζα. Σαν να είχε χάσει τα λογικά του, με σήκωσε βίαια από το πάτωμα, με κόλλησε στον τοίχο και είπε εξαγριωμένος: «Σε προειδοποιώ. Σήμερα θα τελειώνουμε μ’ αυτό. Ή παρατάς την πίστη σου ή χωρίζουμε αμέσως. Τι διαλέγεις; Τον Θεό σου ή εμένα; Την πίστη σου ή αυτήν την οικογένεια;» Ενώ μιλούσε, με χτυπούσε με μανία στον τοίχο. Βλέποντας αυτό το οικείο πρόσωπο να γίνεται τόσο δαιμονικό, απάντησα ήρεμα: «Διαλέγω την πίστη μου». Εξαγριωμένος, με έσυρε στο κρεβάτι και έσφιξε τα χέρια του γύρω απ’ τον λαιμό μου. Δεν μπορούσα να ανασάνω. Προσπαθούσα να ξεφύγω, όμως ήταν πολύ δυνατός. Δεν μπορούσα να τον αποκρούσω. Καθώς προσπαθούσα να πάρω ανάσα, φοβήθηκα πολύ και σκέφτηκα: «Πιθανότατα θα πεθάνω μ’ αυτόν τον τρόπο σήμερα». Τότε ακριβώς, ξύπνησε ξαφνικά ο τρίχρονος γιος μου. Σηκώθηκε και άρχισε να φωνάζει «Μαμά, μαμά!» Όταν είδε τον σύζυγό μου να με πνίγει, άρχισε να τον χτυπά και να τον σπρώχνει, κι έπειτα, προσπάθησε απελπισμένα να χωθεί στην αγκαλιά μου. Βλέποντάς το αυτό, ο σύζυγός μου με άφησε και μου είπε αγριεμένος: «Αν δεν ήταν ο γιος μας, δεν θα είχες βγει ζωντανή από τα χέρια μου σήμερα».

Όταν έφυγε, σκέφτηκα τι είχε συμβεί. Ήταν πολύ τρομακτικό. Η πίστη μου έθιγε τα προσωπικά του συμφέροντα, κι έτσι, προς έκπληξή μου, ήταν διατεθειμένος να με στραγγαλίσει. Δεν είναι αυτό δαιμονικό; Όσο περισσότερο με χτυπούσε, τόσο περισσότερο έβλεπα τι είδους άτομο ήταν και τόσο περισσότερο ήθελα να ακολουθήσω τον Θεό μέχρι τέλους. Την επόμενη μέρα, ήρθε να με δει η πεθερά μου. Με το που μπήκε μέσα, είπε: «Μπορείς απλά να σταματήσεις να πιστεύεις στον Θεό; Ξέρω πως το να πιστεύεις είναι καλό, όμως αυτό σημαίνει πως το Κόμμα θα σε συλλάβει και θα σου κάνει φοβερά πράγματα. Τι λες;» Εγώ της είπα: «Μαμά, ξέρεις πόσο δύσκολη ήταν η γέννα μου και πως οι γιατροί είπαν πως η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Ο Παντοδύναμος Θεός ήταν που έσωσε εμένα και το παιδί μου. Γιατί νομίζεις πως θα διατηρήσω την πίστη μου ακόμα κι αν συλληφθώ; Επειδή ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός που δημιούργησε τα πάντα, και είναι ο Σωτήρας που έχει επιστρέψει για να σώσει την ανθρωπότητα. Οι συμφορές γίνονται όλο και μεγαλύτερες, και μόνον ο Θεός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Βαδίζω μαζί με τον Θεό κι αν συλληφθώ και υποφέρω, θα είναι προσωρινά. Αυτό είναι προτιμότερο απ’ το να πάω στην κόλαση με τον Σατανά». Εκείνη απάντησε: «Καταλαβαίνω τι λες, όμως είσαι γυναίκα και πρέπει να φροντίζεις το παιδί σου και να υπολογίζεις τον σύζυγό σου. Ο γιος σου είναι πολύ μικρός. Θα άντεχες στ’ αλήθεια να τον πετάξεις έτσι;» Όταν το άκουσα αυτό, ήθελα πραγματικά να κλάψω, όμως δεν έτρεξαν δάκρυα. Σκέφτηκα: «Εγώ είμαι που τον πετάω; Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι που συλλαμβάνει και διώκει τους πιστούς. Ο γιος σου είναι που πιστεύει τα ψέματα του Κόμματος και επιμένει να πάρουμε διαζύγιο και να διαλύσουμε την οικογένεια αυτή. Πώς μπορείς να ρίχνεις το φταίξιμο στην πίστη μου;» Όμως, σαν κοίταζα τα κατάλευκα μαλλιά της και το γεμάτο πόνο βλέμμα της, και σκεφτόμουν τον γιο μου να τον παίρνουν από τη μαμά του σε τόσο νεαρή ηλικία, ένιωθα όλο και πιότερο δυστυχισμένη. Άρχισα κάπως να λυγίζω. Επικαλέστηκα νοερά τον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει. Μου ήρθε τότε στο μυαλό ένα χωρίο από τα λόγια Του: «Σε κάθε βήμα του έργου που επιτελεί ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εξωτερικά φαίνεται να είναι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων, σαν να γεννήθηκαν από ανθρώπινες ρυθμίσεις ή από ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά στα παρασκήνια, κάθε στάδιο του έργου και ό,τι συμβαίνει είναι ένα στοίχημα του Σατανά ενώπιον του Θεού και απαιτεί από τους ανθρώπους να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους προς τον Θεό. Πάρε τη δοκιμασία του Ιώβ για παράδειγμα: Στα παρασκήνια, ο Σατανάς έβαζε ένα στοίχημα με τον Θεό και αυτό που συνέβη στον Ιώβ ήταν οι πράξεις των ανθρώπων και η παρέμβαση των ανθρώπων. Πίσω από κάθε βήμα του έργου που κάνει ο Θεός σε σας είναι το στοίχημα του Σατανά με τον Θεό —πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια μάχη. […] Όταν ο Θεός και ο Σατανάς μάχονται στο πνευματικό βασίλειο, πώς πρέπει να ικανοποιήσεις τον Θεό και πώς πρέπει να είσαι σταθερός στη μαρτυρία σου σ’ Εκείνον; Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι μια μεγάλη δοκιμασία και η στιγμή που ο Θεός σε χρειάζεται για να γίνεις μάρτυρας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού και είδα πως εκ πρώτης όψεως, σε όλα όσα μου συνέβαιναν, οι άνθρωποι φαίνονταν να ήταν το εμπόδιο. Όμως, πίσω απ’ όλα αυτά, βρίσκονταν οι παγίδες του Σατανά. Ο Σατανάς χρησιμοποιούσε την οικογένειά μου για να με εμποδίσει, να με ενοχλήσει, χρησιμοποιώντας τα αισθήματά μου για τον γιο μου και τα μέλη της οικογένειάς μου για να με απειλήσει, σε μια προσπάθεια να με κάνει να προδώσω τον Θεό και να χάσω την ευκαιρία μου να σωθώ. Γνώριζα πως δεν έπρεπε να πέσω στις παγίδες του, αλλά να έχω πίστη στον Θεό, να παραμείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου και να ντροπιάσω τον Σατανά. Κι έτσι, είπα στην πεθερά μου: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, έτσι θα πρέπει να έχουμε πίστη και να Τον λατρεύουμε. Εξάλλου, ο Θεός μου έδωσε τη ζωή, επομένως, ό,τι κι αν συμβεί, θα Τον ακολουθώ μέχρι τέλους. Μην προσπαθείς άδικα να με πείσεις για το αντίθετο». Εκείνη κούνησε το κεφάλι της, κι έπειτα γύρισε και έφυγε.

Εκείνο το βράδυ, ο σύζυγός μου ανακάλυψε πως εξακολουθούσα να διαβάζω τα λόγια του Θεού και θύμωσε πολύ. Είπε: «Ακόμα έχεις τα κότσια να το κάνεις; Δεν ξέρεις πως αυτό θα σε οδηγήσει στη φυλακή; Δεν σε νοιάζει αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις; Αν δεν σε νοιάζει, κανένα πρόβλημα. Όμως μην μπλέκεις εμένα και το παιδί. Αν γνώριζα εξ αρχής πως θα γινόσουν πιστή, δεν θα σε είχα παντρευτεί!» Τότε, με πέταξε έξω απ’ το σπίτι και είπε με μίσος: «Εφόσον συνεχίζεις με αυτά τα περί Θεού, δεν είσαι ευπρόσδεκτη πλέον σ’ αυτό το σπίτι!» Έπειτα, βρόντηξε και κλείδωσε την πόρτα. Καθώς έβλεπα τον σύζυγό μου να είναι τόσο άκαρδος και άκουγα τον γιο μου να με φωνάζει απεγνωσμένα, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Ήταν αργά, μετά τις 2 πμ, και δεν είχα καθόλου χρήματα μαζί μου. Αναρωτήθηκα αν πράγματι έφευγα απ’ το σπίτι και άφηνα τον γιο μου για πάντα. Δεν ήξερα τι να κάνω και ένιωθα απίστευτα δυστυχισμένη όσο το σκεφτόμουν. Συνειδητοποίησα τότε πως είχα το τηλέφωνό μου μαζί μου, κι έτσι κάλεσα τη μαμά μου. Μόλις άκουσα τη φωνή της, δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπό μου κι όλος ο πόνος και τα παράπονα που για καιρό έπνιγα, ξεχύθηκαν. Συγκρατώντας τον ήχο από το δικό της κλάμα, είπε: «Γλυκιά μου, ηρέμησε. Δεν σε έφερε ως εδώ για να σε εγκαταλείψει. Απλώς πίστεψε και στηρίξου σ’ Εκείνον». Με τη μαμά μου να με παρηγορεί και να με ενθαρρύνει, λέγοντάς μου να πιστέψω στον Θεό και να Τον εμπιστευτώ, ένιωσα την πίστη μου να επιστρέφει. Την επόμενη μέρα, περιπλανιόμουν άσκοπα στους δρόμους, παγωμένη και πεινασμένη. Τότε, συνάντησα τυχαία μια αδελφή. Με πήρε στο σπίτι της και μου διάβασε δύο χωρία από τα λόγια του Θεού, προκειμένου να με βοηθήσει να κατανοήσω όσα περνούσα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σε μια σκοτεινή κοινωνία σαν κι αυτήν, όπου οι δαίμονες είναι ανελέητοι και απάνθρωποι, πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς των δαιμόνων, ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους ανενδοίαστα, να ανεχτεί την ύπαρξη ενός Θεού που είναι αξιαγάπητος, ευγενικός, αλλά και άγιος; Πώς θα μπορούσε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει για την άφιξη του Θεού; Αυτοί οι λακέδες! Ανταποδίδουν την καλοσύνη με μίσος, εδώ και καιρό έχουν απαξιώσει τον Θεό, Τον κακομεταχειρίζονται, είναι σε ακραίο βαθμό βάναυσοι, δεν έχουν την παραμικρή εκτίμηση για τον Θεό, λεηλατούν και πλιατσικολογούν, έχουν χάσει κάθε ευσυνειδησία και δρουν αντίθετα με τη συνείδηση, ενώ παρασύρουν τους αθώους στην ανοησία. Προπάτορες των αρχαίων; Πολυαγαπημένοι ηγέτες; Όλοι τους αντιτίθενται στον Θεό! Η ανάμειξή τους έχει αφήσει τα πάντα κάτω από τους ουρανούς σε μια κατάσταση σκότους και χάους! Θρησκευτική ελευθερία; Τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα των πολιτών; Όλα είναι κόλπα συγκάλυψης της αμαρτίας! […] Γιατί να μπαίνει ένα τόσο αδιαπέραστο εμπόδιο στο έργο του Θεού; Γιατί να επιστρατεύονται διάφορα κόλπα για την παραπλάνηση του λαού του Θεού; Πού είναι η πραγματική ελευθερία και τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα; Πού είναι η αμεροληψία; Πού είναι η παρηγοριά; Πού είναι η θαλπωρή; Γιατί χρησιμοποιούνται απατηλά σχέδια για να ξεγελιέται ο λαός του Θεού; Γιατί χρησιμοποιούνται βία για να παρεμποδίζεται ο ερχομός του Θεού; Γιατί να μην επιτρέπεται στον Θεό να περιφέρεται ελεύθερα επάνω στη γη που Αυτός δημιούργησε; Γιατί ο Θεός καταδιώκεται σε βαθμό που να μην έχει πού την κεφαλήν κλίναι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (8)]. «Ο Θεός πρόκειται να αφυπνίσει τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι φέρουν βαρύ φορτίο δεινών, για να τους κάνει να ξυπνήσουν για τα καλά, να εξέλθουν από την ομίχλη και να απορρίψουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Θα ξυπνήσουν από το όνειρό τους, θα αναγνωρίσουν την υπόσταση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα μπορέσουν να δώσουν όλη την καρδιά τους στον Θεό, να εγερθούν από την καταδυνάστευση των σκοτεινών δυνάμεων, να σταθούν όρθιοι στην Ανατολή του κόσμου και να γίνουν απόδειξη της νίκης του Θεού. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσει δόξα ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (6)]. Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω πως ο Θεός ενσαρκώθηκε και ήρθε στη γη τις έσχατες ημέρες, επιτελώντας έργο και εκφράζοντας την αλήθεια, προκειμένου να καθάρει και να σώσει τον άνθρωπο. Το Κομμουνιστικό Κόμμα φοβάται πως αν όλοι αποδεχτούν την αλήθεια, ακολουθήσουν τον Θεό κι Εκείνος τους σώσει, θα απελευθερωθούν από τον έλεγχο και την υπονόμευση του Κόμματος. Γι’ αυτό καταστέλλουν μανιωδώς και συλλαμβάνουν πιστούς και κατασκευάζουν κάθε λογής ψέματα για να καταδικάσουν και να συκοφαντήσουν την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, εξαπατώντας και παρακινώντας ανθρώπους να αρνηθούν και να αντισταθούν στον Θεό μαζί τους. Είναι αποτρόπαιο! Η οικογένειά μου μού φερόταν έτσι μόνο και μόνο επειδή ξεγελάστηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το Κόμμα χρησιμοποιεί όλα αυτά τα ψέματα για να ρίξει στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, ώστε να πολεμήσουν όλοι τον Θεό μαζί τους και τελικά να καταλήξουν στην κόλαση και να τιμωρηθούν. Αυτό ήταν κόλπο του Σατανά. Μου ήταν πλέον ξεκάθαρο πως το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι απλώς μια αγέλη δαιμόνων που πολεμούν του Θεό, βλάπτουν τους ανθρώπους και τους καταβροχθίζουν ολόκληρους. Γνώριζα πως δεν έπρεπε να πέσω στις παγίδες τους, κι ανεξάρτητα απ’ το τι θα έκανε η οικογένειά μου, εγώ δεν έπρεπε να προδώσω τον Θεό, αλλά να συνεχίσω να Τον ακολουθώ και να κάνω το καθήκον μου.

Επιστράτευσε κάποιους συγγενείς και φίλους από τον τόπο μου, κι εκείνοι μετά με κάλεσαν και έδιναν ο ένας το ακουστικό στον άλλον, ανακρίνοντάς με εναλλάξ. Ο αδελφός μου είπε: «Σε τόσο νεαρή ηλικία, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Στον Θεό πρέπει να πιστεύεις; Είσαι μια νοικοκυρά, άρα δουλειά σου είναι να κάνεις παιδιά και να φροντίζεις την οικογένειά σου. Γιατί ασχολείσαι με την πίστη στον Θεό; Αν το κάνεις, το Κόμμα θα σε συλλάβει και θα σε πετάξει στη φυλακή. Είμαστε απλοί άνθρωποι. Πώς μπορούμε να το πολεμήσουμε;» Η θεία μου πήρε το ακουστικό και είπε: «Έχεις χάσει τα λογικά σου; Ένα τόσο καλό σπιτικό δεν θα πρέπει να διαλυθεί από την πίστη σου. Δεν νοιάζεσαι για την οικογένειά σου; Είσαι απίστευτα ξεροκέφαλη!» Μια άλλη θεία μού φώναξε: «Δεν είστε και τόσο καιρό παντρεμένοι και ο γιος σας είναι ακόμα πολύ μικρός. Αν καταλήξεις στη φυλακή, τι θα απογίνει; Άκου τη συμβουλή μου. Είναι για το καλό σου». Τότε, ο μεγαλύτερος αδελφός μου άρπαξε το ακουστικό και πρόσθεσε: «Αν επιμείνεις σ’ αυτό και σε χωρίσει, μη διανοηθείς να επιστρέψεις σπίτι. Θα κόψουμε κάθε δεσμό μαζί σου!» Ακόμα και η ογδοντάχρονη γιαγιά μου είπε κλαίγοντας στο τηλέφωνο: «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Τι θα γίνει αν σε συλλάβουν; Άκουσέ με. Θέλουμε το καλύτερο για σένα». Αφού κλείσαμε, ένιωθα πολύ άσχημα. Υπήρχαν τόσο πολλά πράγματα που ήθελα να τους πω. Λέτε πως είναι για το δικό μου καλό, όμως ισχύει πραγματικά αυτό; Αν δεν με είχε σώσει ο Παντοδύναμος Θεός, θα είχα πεθάνει εδώ και καιρό, οπότε θα ήμουν εδώ σήμερα; Ποιος πραγματικά διαλύει αυτό το τόσο καλό σπιτικό; Ποιος διαλύει αυτήν την οικογένεια; Το Κομμουνιστικό Κόμμα, όχι εγώ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συλλαμβάνει και διώκει πιστούς, όμως αντί να μισούν το Κόμμα, στέκονται στο πλευρό του, με καταπιέζουν και προσπαθούν να με κάνουν να προδώσω τον Θεό, απειλώντας με μάλιστα πως θα κόψουν κάθε δεσμό και θα με αποκηρύξουν. Πώς γίνεται να μην μπορούν να διακρίνουν το λάθος απ’ το σωστό; Ήθελαν όντως το καλύτερο για μένα; Τι είδους οικογένεια ήταν αυτή; Η ζωή μού δόθηκε από τον Θεό, οπότε τι κακό υπήρχε στο να κάνω το καθήκον μου για να ανταποδίδω την αγάπη Του; Τι κακό υπήρχε στο να έχω πίστη και να παίρνω το σωστό μονοπάτι στη ζωή; Για κάποιες μέρες, η οικογένειά μου με καλούσε και με κατσάδιαζε ασταμάτητα. Ήταν πολύ επώδυνο, οπότε προσευχήθηκα επιτακτικά στον Θεό και Του ζήτησα να φυλάει την καρδιά μου. Τελικά, συνέχισα να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου.

Ο σύζυγός μου μού έδωσε ένα συμφωνητικό διαζυγίου που είχε συντάξει ο ίδιος και μου είπε: «Εφόσον κρατάς την πίστη σου, ας χωρίσουμε. Αφότου χωρίσουμε, δεν θα σου επιτρέπεται να βλέπεις τον γιο μας. Αν είσαι πρόθυμη να σταματήσεις να πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, θα κάνω σαν να μη συνέβη τίποτα». Το πήρα και του έριξα μια ματιά. Δεν θα έπαιρνα τίποτα από τα περιουσιακά μας στοιχεία, κανένα μερίδιο από την επιχείρησή μας, κανένα μερίδιο από την περιουσία μας, κι εκείνος θα είχε την επιμέλεια του γιου μας. Θα έφευγα με άδεια χέρια. Αν όμως διαφωνούσα να πάρουμε διαζύγιο, θα κατήγγελλε εμένα και τη μαμά μου στην αστυνομία ως πιστές του Παντοδύναμου Θεού. Κατάλαβα πως τα είχε σχεδιάσει όλα εδώ και καιρό, μεταβιβάζοντας κρυφά όλη μας την περιουσία, ώστε όταν παίρναμε διαζύγιο, να μην είχαμε κανένα κοινό περιουσιακό στοιχείο. Κοιτάζοντας το συμφωνητικό διαζυγίου στα χέρια μου, πέρασα και πάλι μια κρίση. Αν υπέγραφα εκείνο το χαρτί, θα σήμαινε πως άφηνα το σπίτι μου και δεν θα ξανάβλεπα τον γιο μου. Ήταν πολύ μικρός. Πώς θα άντεχα να τον αποχωριστώ; Ήταν πολύ επώδυνο. Επικαλέστηκα απελπισμένη τον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει για να παραμείνω δυνατή. Τότε, σκέφτηκα το εξής από τα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι υποβάλλονται σε δοκιμασίες, είναι φυσιολογικό να είναι αδύναμοι, ή να έχουν αρνητικότητα μέσα τους, ή να στερούνται διαύγειας όσον αφορά το θέλημα του Θεού ή το μονοπάτι άσκησής τους. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, πρέπει να έχεις πίστη στο έργο του Θεού και να μην Τον αρνείσαι, όπως ακριβώς έκανε κι ο Ιώβ. […] Κατά την εμπειρία σου, όποιο κι αν είναι το είδος εξευγενισμού στο οποίο υποβάλλεσαι μέσω του λόγου του Θεού, αυτό το οποίο ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους είναι, εν συντομία, η πίστη τους και η αγάπη τους γι’ Αυτόν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός οδηγεί στην τελείωση την πίστη, την αγάπη και τις φιλοδοξίες των ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). «Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια αυτά του Θεού με παρηγορούσαν, μου έδιναν θάρρος και μου έδειχναν ένα μονοπάτι άσκησης. Συνειδητοποίησα πως οι απειλές του συζύγου μου για διαζύγιο ήταν κάτι που ο Θεός επέτρεπε να συμβεί. Σκέφτηκα τότε τις δοκιμασίες του Ιώβ. Όλα όσα του ανήκαν, του αφαιρέθηκαν, και όλα τα παιδιά του πέθαναν μέσα σε μια νύχτα. Καθόταν ανάμεσα στις στάχτες, με το σώμα του γεμάτο πληγές. Ακόμα κι η γυναίκα του τον απαρνήθηκε και οι φίλοι του τον περιγελούσαν και τον έκριναν. Όμως, μπροστά σ’ όλη αυτήν την οδύνη, εξακολουθούσε να δοξάζει τον Θεό, λέγοντας: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Μόνο αυτή είναι αληθινή πίστη. Όσο για μένα, είχα δεσμευτεί με όρκο, λέγοντας με αποφασιστικότητα στον Θεό πως ό,τι κι αν γινόταν, θα Τον ακολουθούσα μέχρι τέλους. Όμως μπροστά στην απειλή του συζύγου μου για διαζύγιο, έγινα αρνητική και αδύναμη. Αυτό δεν θεωρούνταν γνήσια πίστη προς τον Θεό. Σκεφτόμουν επίσης πως, από τότε που άκουσε τα ψέματα του Κόμματος, όχι μόνο είχε σκίσει το βιβλίο μου με τα λόγια του Θεού, αλλά είχε γίνει βίαιος απέναντί μου και παραλίγο να μου αφαιρέσει τη ζωή. Καθώς φοβόταν πως θα είχε επιπτώσεις εξαιτίας της πίστης μου, τώρα, όχι μόνο ήθελε να πάρει διαζύγιο, αλλά με άφηνε χωρίς καθόλου χρήματα και με κρατούσε μακριά από τον γιο μου. Αν δεν συμφωνούσα, θα με κατήγγελλε. Τι σόι σύζυγος ήταν αυτός; Δεν έμοιαζε περισσότερο με δαίμονα; Θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Κατάλαβα πως ο σύζυγός μου με απειλούσε με διαζύγιο, επειδή είχε ακούσει το Κομμουνιστικό Κόμμα και είχε μισήσει τον Θεό. Έτσι, παρόλο που ήμασταν ανδρόγυνο, ακολουθούσε το Κόμμα σε ένα αντίθεο μονοπάτι προς την κόλαση. Στο δικό μου μονοπάτι, ακολουθούσα τον Θεό για να αποκτήσω την αλήθεια και αιώνια ζωή. Οι πιστοί και οι μη πιστοί βρίσκονται σε διαφορετικά μονοπάτια. Ήξερα πως δεν μπορούσα να του επιτρέπω πια να με συγκρατεί. Όσο περισσότερο με καταπίεζε, τόσο πιο αποφασισμένη ήμουν να ακολουθήσω τον Θεό, να μείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου και να ντροπιάσω τον Σατανά. Έτσι του είπα πως συμφωνώ με το διαζύγιο.

Μέχρι τη μέρα που πήγαμε στο Γραφείο Πολιτικών Υποθέσεων για να οριστικοποιήσουμε το διαζύγιο, δεν μπορούσα παρά να νιώθω άγχος που μετά το διαζύγιο δεν θα είχα τίποτα. Πώς θα τα έβγαζα πέρα μετά; Όταν σκεφτόμουν πόσο απίστευτα σκληρά είχα εργαστεί για το σπίτι και την επιχείρησή μας για χρόνια, μόνο και μόνο για να καταλήξω δίχως τίποτα, μου ήταν πολύ δύσκολο να το αποδεχτώ. Τότε, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις τη σκέψη, τον σχεδιασμό και την προετοιμασία για το μελλοντικό μονοπάτι επιβίωσής σου για χάρη Μου;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)]. Το ερώτημα αυτό πραγματικά με γέμιζε ντροπή. Όλοι λένε πως στις δυσκολίες δοκιμάζεται η ειλικρίνεια. Κι εγώ, όταν αντιμετώπισα κάποια δυσκολία, απλώς σκέφτηκα τα προσωπικά μου συμφέροντα. Αποτελούσε αυτό αληθινή πίστη προς τον Θεό; Ήμουν εντελώς στα χέρια του Θεού και είχα αποφασίσει να δώσω τον εαυτό μου ολοκληρωτικά σ’ Εκείνον και να σταματήσω να ανησυχώ για μια διέξοδο. Ήμουν πρόθυμη να υποταχτώ στις ρυθμίσεις Του. Όταν υπογράψαμε όλα τα χαρτιά, τον ρώτησα: «Γιατί ήσουν απόλυτος και αποφασισμένος να πάρουμε διαζύγιο;» Εκείνος απάντησε: «Ο ξάδελφός μου μού είπε πως η κυβέρνηση έχει εκδώσει εμπιστευτικά έγγραφα που λένε πως οι πιστοί στον Παντοδύναμο Θεό θεωρούνται εγκληματίες υψηλού κινδύνου κι όποιο μέλος του Κόμματος διαπιστώνεται πως έχει κάποιον πιστό στην οικογένειά του, θα αποβάλλεται αμέσως από το Κόμμα· οι δημόσιοι υπάλληλοι θα απολύονται, τα παιδιά τους δεν θα μπαίνουν στο πανεπιστήμιο, οι συντάξεις των γονιών τους θα καταργούνται και τα περιουσιακά στοιχεία τους θα κατάσχονται. Παλιά, εμπλεκόταν η οικογένεια του εγκληματία μέχρι ενάτης γενεάς· τώρα, εμπλέκονται όλοι οι συγγενείς του πιστού στον Παντοδύναμο Θεό. Γι’ αυτό έπρεπε να σε αφήσω, για να προστατεύσω όλους τους άλλους. Διαφορετικά, ο μεγάλος μου αδελφός θα αποβληθεί από το Κόμμα». Θύμωσα πολύ όταν το άκουσα. Ο Θεός έχει έρθει για να σώσει το ανθρώπινο γένος, κι αυτό είναι θαυμάσιο και ευλογία για όλη την ανθρωπότητα. Όμως, το Κομμουνιστικό Κόμμα πολεμά με μανία και μισεί τον Θεό. Χρησιμοποιεί κάθε ποταπό μέσο για να διακόψει και να καταστρέψει το έργο του Θεού και δεν το σταματά τίποτα. Είναι μια αγέλη ανελέητων δαιμόνων-δολοφόνων! Στ’ αλήθεια, είδα το πραγματικό πρόσωπο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και δεν με ξεγελούσε πια. Αποφάσισα να κάνω καλά το καθήκον μου για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού και να ντροπιάσω τον Σατανά. Μετά απ’ αυτό, έφυγα από το σπίτι μου και συνέχισα να κάνω το καθήκον μου της διάδοσης του ευαγγελίου. Δοξασμένος να είναι ο Θεός!