Το 2021, ήμουν υπεύθυνη του έργου πολλών εκκλησιών. Είχαν ιδρυθεί πρόσφατα και όλο το έργο τους ήταν στα πρώτα του στάδια. Η ανώτερη επικεφαλής μας ερχόταν συχνά να κατευθύνει το έργο, και συναναστρεφόταν όταν υπήρχαν θέματα. Ειδικά για το ευαγγελικό έργο ρωτούσε πολλά. Καθώς το ευαγγελικό έργο άλλων εκκλησιών πήγαινε πολύ καλά, και πολλοί ερευνούσαν την αληθινή οδό και προσχωρούσαν στις εκκλησίες τους κάθε μήνα, ζήλευα πολύ. Πίστευα ότι το ευαγγελικό έργο ήταν πραγματικά σημαντικό για την ανώτερη επικεφαλής και εγώ ήμουν ανεπαρκής σ’ αυτό. Αν δεν μπορούσα να το κάνω καλά και καθυστερούσε, η επικεφαλής θα έλεγε ότι δεν είχα το κατάλληλο επίπεδο για τη θέση και θα με απομάκρυνε. Έτσι, για λίγο καιρό προσπαθούσα πολύ στο ευαγγελικό έργο, παρακολουθώντας τους αδελφούς και τις αδελφές για το πώς τα πήγαιναν, συνοψίζοντας τα ζητήματα μαζί τους για να βρω λύσεις, μα δεν ρωτούσα ούτε παρακολουθούσα πολύ το άλλο έργο. Μετά από λίγο, είχαμε κάπως καλύτερα αποτελέσματα στο ευαγγελικό μας έργο, μα είχε μειωθεί η αποτελεσματικότητα του έργο ποτίσματος. Κάποιοι νέοι πιστοί δυσκολεύονταν ή αναστατώνονταν από τους πάστορές τους και δεν λάμβαναν εγκαίρως πότισμα και υποστήριξη, άρα έγιναν αρνητικοί και έπαψαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις. Βλέποντας αυτό, σκέφτηκα ότι δεν είχαμε προσωπικό ποτίσματος, άρα ίσως έπρεπε να εκπαιδεύσουμε κάποιους νέους πιστούς για ποτιστές. Μα τότε μου ήρθε στο μυαλό ότι η ανώτερη επικεφαλής εστίαζε τότε στο ευαγγελικό έργο, και όλες οι άλλες εκκλησίες τα πήγαιναν περίφημα σ’ αυτό. Αν δεν είχα καλά αποτελέσματα, η επικεφαλής θα πίστευε ότι δεν είχα ικανότητα. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να συνεχίσω να εστιάζω στο ευαγγελικό έργο. Με αυτό κατά νου, δεν έδωσα σημασία στην καλλιέργεια των νεοφώτιστων. Όταν αργότερα η επικεφαλής έλεγξε το έργο μας, είδε ότι δεν είχαμε εκπαιδεύσει νέους πιστούς τους τελευταίους μήνες, και τα νέα μέλη δεν ποτίζονταν εγκαίρως. Είπε θυμωμένη: «Ο οίκος του Θεού έχει απαιτήσει πολλάκις να καλλιεργούμε νέους πιστούς. Σταματήσατε ένα τόσο κρίσιμο μέρος του έργου μας —γιατί;» Με απέσυρε από υπεύθυνη για το έργο του ποτίσματος. Βρέθηκα σε σύγχυση. Αλλά σκέφτηκα ότι ήταν καλό να μην είμαι υπεύθυνη γι’ αυτό. Υπήρχε πολύ εκκλησιαστικό έργο να γίνει και δεν προλάβαινα, οπότε αν είχα μόνο το ευαγγελικό έργο, θα το έκανα καλά. Δεν είχα επίγνωση του προβλήματος μέσα μου. Την επομένη, κατά την πνευματική μου άσκηση, συνειδητοποίησα ότι η αποδέσμευσή μου από κάτι τόσο σημαντικό όσο το πότισμα των νεοφώτιστων έπρεπε να περιέχει κάποιο μάθημα. Έπρεπε να κάνω αυτοκριτική μέσα απ’ αυτό. Προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει στην αυτογνωσία. Κατόπιν, συνειδητοποίησα ότι εστίαζα στο έργο που είχε ελέγξει πρόσφατα η επικεφαλής μου. Αν δεν ανέφερε κάτι η επικεφαλής, δεν έδινα καμία σημασία, ακόμη και όταν εμφανιζόταν ένα πρόβλημα στη σφαίρα ευθύνης μου. Δεν εργαζόμουν απλώς για το θεαθήναι; Αργότερα, βρήκα κάποια σχετικά λόγια του Θεού: Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ορισμένες εκκλησίες είναι ιδιαίτερα αργές στη διάδοση του έργου του ευαγγελίου, και αυτό οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι οι ψευδείς επικεφαλής είναι αμελείς στα καθήκοντά τους και κάνουν υπερβολικά πολλά λάθη. Κατά την εκτέλεση διάφορων κομματιών του έργου, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλά ζητήματα, αποκλίσεις και παραβλέψεις που πρέπει να επιλύσουν, να διορθώσουν και για τα οποία πρέπει να επανορθώσουν οι ψεύτικοι επικεφαλής, αλλά λόγω του ότι δεν έχουν αίσθημα καθήκοντος, λόγω του ότι μπορούν μόνο να παίζουν τον ρόλο ενός κυβερνητικού αξιωματούχου και δεν κάνουν αληθινό έργο, προκαλούν ως αποτέλεσμα ένα καταστροφικό χάος. Τα μέλη κάποιων εκκλησιών χάνουν την ενότητά τους και υπονομεύουν το ένα το άλλο, γίνονται καχύποπτοι και επιφυλακτικοί ο ένας για τον άλλον· επίσης, αγχώνονται και φοβούνται ότι ο οίκος του Θεού θα τους αποκλείσει. Όταν αντιμετωπίζουν αυτήν την κατάσταση οι ψεύτικοι επικεφαλής, δεν επιτελούν καθόλου συγκεκριμένο έργο. Δεν τους πονά καθόλου το γεγονός ότι το έργο τους παραμένει σε κατάσταση παράλυσης· δεν μπορούν να σηκωθούν και να κάνουν καθόλου πραγματικό έργο και αντ’ αυτού περιμένουν τον Άνωθεν να στείλει οδηγίες που θα τους λένε τι να κάνουν και τι να μην κάνουν, λες και το έργο τους γίνεται μόνο για τον Άνωθεν. Αν δεν διατυπώσει ο Άνωθεν συγκεκριμένες απαιτήσεις και δεν δώσει άμεσες διαταγές ή εντολές, τότε δεν κάνουν τίποτα, και είναι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι. Κάνουν ό,τι τους δίνει ο Άνωθεν να κάνουν, κινούνται όταν τους ωθεί και παραμένουν ακίνητοι όταν δεν τους ωθεί, απρόσεκτοι και επιπόλαιοι. Τι είναι ένας ψευδής επικεφαλής; Για να τα συνοψίσω, δεν κάνει πρακτικό έργο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν κάνει το έργο του ως επικεφαλής. Παραμελεί σοβαρά το κρίσιμο, θεμελιώδες έργο του —δεν κάνει τίποτα. Αυτό ακριβώς είναι ένας ψευδής επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Είδα ότι οι ψευδοεπικεφαλής τα δίνουν όλα στο έργο που τους κάνει να φαίνονται καλοί. Κάνουν μόνο ό,τι ζητούν οι επικεφαλής τους ή ό,τι βλέπουν όλοι. Αν ένας επικεφαλής δεν διατάξει κάτι, ακόμη και αν αυτό το έργο υποφέρει ήδη, κάνουν τα στραβά μάτια ή ϊσα που τα μπαλώνουν. Τέτοια άτομα δεν υποστηρίζουν το έργο της εκκλησίας στο καθήκον τους ούτε κάνουν κανένα πρακτικό έργο. Δεν έχουν ανθρώπινη φύση ή χαρακτήρα, δεν επιζητούν ούτε αγαπούν την αλήθεια. Ακόμη και όταν εκτελούν καθήκον, διαταράσσουν και κάνουν κακό. Παλιότερα, δεν είχα νιώσει ότι δεν είχα καλή ανθρώπινη φύση, μα τότε είδα ότι βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση. Σκέφτηκα πώς τα πήγαινα στο καθήκον μου. Είδα ότι η ανώτερη επικεφαλής εστίαζε στο ευαγγελικό έργο και με βοηθούσε και με καθοδηγούσε, δεδομένου ότι δεν ήμουν πολύ καλή σε αυτό, οπότε ανησυχούσα μήπως με απαλλάξει απ’ αυτό αν συνέχιζα να δυσκολεύομαι. Για να διατηρήσω τη θέση μου, επικεντρώθηκα στο ευαγγελικό έργο και αγνόησα άλλες πτυχές του έργου μας. Εκείνη την περίοδο είχα μια υπόνοια ότι είχα κι άλλα υπό την ευθύνη μου και ότι θα έπρεπε να τα παρακολουθώ, αλλά θεωρούσα ότι εφόσον η επικεφαλής δεν ρωτούσε γι’ αυτά, δεν ήταν τόσο σημαντικά, έτσι δεν τα έκανα. Έκανα ό,τι ζητούσε η επικεφαλής, αυτά που θα ωφελούσαν το όνομα και τη θέση μου. Δεν λάμβανα υπόψη το θέλημα του Θεού. Δεν εκτελούσα τις ευθύνες ενός επικεφαλής στο καθήκον μου. Δρούσα για το θεαθήναι, για να ικανοποιήσω την επικεφαλής μου. Η στάση μου απέναντι στο καθήκον μου είχε ήδη επηρεάσει το έργο μου. Ο οίκος του Θεού συναναστρεφόταν ότι έπρεπε να ποτίσουμε και να καλλιεργήσουμε άτομα καλού επιπέδου για να αναλάβουν καθήκον. Αυτό θα ωφελούσε την εξάπλωση του ευαγγελίου της βασιλείας. Όμως δεν είχα κάνει τέτοιο κρίσιμο έργο για δύο-τρεις μήνες, καθυστερώντας σοβαρά το έργο μας. Έπραττα το κακό. Ήταν ενοχλητική αυτή η σκέψη. Προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου, ήμουν ψευδής και πονηρή. Εργαζόμουν για να φανώ καλή και καθυστερούσα το έργο της εκκλησίας. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω!»

Έπειτα είδα κάποια λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διαθέσεις των αντίχριστων, που μου έδωσαν αυτογνωσία. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αυτή είναι η στάση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στην άσκηση της αλήθειας: Όταν είναι επωφελής γι’ αυτούς, όταν πρόκειται όλοι να τους επαινέσουν και να τους θαυμάσουν γι’ αυτό, είναι βέβαιο ότι θα συμμορφωθούν και θα καταβάλουν κάποια συμβολική προσπάθεια για χάρη του φαίνεσθαι. Αν όμως η άσκηση της αλήθειας δεν πρόκειται να τους ωφελήσει, αν δεν τη βλέπει κανείς και δεν είναι παρόντες οι ανώτεροι επικεφαλής, τότε σε τέτοιες στιγμές δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Η άσκηση της αλήθειας από εκείνους εξαρτάται από το πλαίσιο, από τον χρόνο, από το αν γίνεται δημοσίως ή χωρίς θεατές, από το πόσο μεγάλα είναι τα οφέλη· είναι εξαιρετικά ξύπνιοι και ευφυείς όταν πρόκειται για τέτοια πράγματα, και το να μην αποκομίζουν κανένα όφελος ή να μην προβάλλονται το θεωρούν απαράδεκτο. Δεν κάνουν καθόλου έργο αν δεν αναγνωριστούν οι προσπάθειές τους, αν όσα κι αν κάνουν, δεν τα βλέπει κανείς. Αν το έργο οργανώνεται απευθείας από τον οίκο του Θεού και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να το κάνουν, και πάλι λαμβάνουν υπόψη τους αν αυτό θα ωφελήσει την κοινωνική θέση και τη φήμη τους. Αν είναι καλό για την κοινωνική τους θέση και μπορεί να βελτιώσει τη φήμη τους, αφιερώνουν ό,τι έχουν σε αυτό το έργο και κάνουν καλή δουλειά· θεωρούν ότι χτυπούν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Αν δεν ωφελεί την κοινωνική τους θέση ή τη φήμη τους, και αν θα μπορούσαν να δυσφημιστούν στην περίπτωση που το έκαναν άσχημα, σκέφτονται τρόπους και δικαιολογίες για να το γλιτώσουν. Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν, τηρούν πάντα την ίδια αρχή: Πρέπει να αποκομίσουν κάποιο όφελος. Το είδος του έργου που αρέσει περισσότερο στους αντίχριστους είναι όταν δεν υπάρχει κανένα κόστος γι’ αυτούς, όταν δεν χρειάζεται να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα και υπάρχει όφελος για τη φήμη και τη θέση τους. Εν ολίγοις, ό,τι κι αν κάνουν, οι αντίχριστοι σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα και ενεργούν μόνο αφού τα έχουν σκεφτεί όλα· δεν υπακούν αληθινά, ειλικρινά και απόλυτα στην αλήθεια χωρίς συμβιβασμούς, αλλά το κάνουν επιλεκτικά και υπό όρους. Υπό ποιον όρο; Να διαφυλαχθούν η θέση και η φήμη τους, και να μην υποστούν καμία απώλεια. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο όρος θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν τι θα κάνουν. Δηλαδή, οι αντίχριστοι σκέφτονται σοβαρά πώς να αντιμετωπίσουν τις αρχές της αλήθειας, τις αποστολές από τον Θεό και το έργο του οίκου του Θεού ή πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που βρίσκονται απέναντί τους. Δεν σκέφτονται πώς να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού, πώς να μη βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό ή πώς να ωφελήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές· αυτά δεν είναι τα πράγματα που λαμβάνουν υπόψη τους. Τι λαμβάνουν υπόψη τους οι αντίχριστοι; Αν θα επηρεαστεί η θέση και η φήμη τους, και αν θα μειωθεί το κύρος τους. Αν το να κάνουν κάτι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας είναι επωφελές για το έργο της εκκλησίας και για τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά θα προκαλούσε πλήγμα στη δική τους φήμη και θα έκανε πολλούς ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν το πραγματικό τους ανάστημα και να μάθουν τι είδους φύση και ουσία έχουν, τότε σίγουρα δεν θα ενεργήσουν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Εάν η εκτέλεση πρακτικού έργου πρόκειται να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους εκτιμούν, να τους σέβονται και να τους θαυμάζουν, ή να δώσει στα λόγια τους κύρος και κάνει περισσότερους ανθρώπους να τους υποταχθούν, τότε θα επιλέξουν να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο· διαφορετικά, δεν θα επιλέξουν ποτέ να αγνοήσουν τα δικά τους συμφέροντα από ενδιαφέρον για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή των αδελφών. Αυτή είναι η φύση και η ουσία των αντίχριστων. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. «Οι αντίχριστοι είναι πονηροί, έτσι δεν είναι; Ό,τι κι αν κάνουν, το σχεδιάζουν και το υπολογίζουν οκτώ με δέκα φορές ή και περισσότερο. Το μυαλό τους βρίθει από σκέψεις για το πώς θα καταφέρουν να έχουν πιο σταθερές θέσεις μέσα σ’ ένα πλήθος, πώς θα έχουν καλύτερη φήμη και υψηλότερο κύρος, πώς θα κερδίσουν την εύνοια του Άνωθεν, πώς θα κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υποστηρίξουν, να τους αγαπήσουν και να τους σεβαστούν, και για να επιτύχουν αυτά τα αποτελέσματα κάνουν τα πάντα. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν; Γι’ αυτούς, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και το έργο του οίκου του Θεού δεν είναι το κύριο μέλημά τους, πόσο μάλλον είναι πράγματα που τους απασχολούν. Τι σκέφτονται; “Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με εμένα. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω· οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους και για τη δική τους φήμη και θέση. Αυτός είναι ο υψηλότερος στόχος που υπάρχει. Αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι θα πρέπει να ζει για τον εαυτό του και να προστατεύει τον εαυτό του, τότε είναι ηλίθιος. Αν μου ζητούσαν να ασκηθώ σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και να υποταχθώ στον Θεό και στις ρυθμίσεις του οίκου Του, τότε αυτό θα εξαρτιόταν από το αν θα είχα κάποιο όφελος από αυτό ή όχι, και απ’ το αν θα είχα κάποιο κέρδος κάνοντάς το. Αν η μη υποταγή στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού επιφέρει την πιθανότητα να με πετάξουν έξω και να χάσω την ευκαιρία να κερδίσω ευλογίες, τότε θα υποταχθώ”. Έτσι, προκειμένου να προστατεύσουν τη δική τους φήμη και θέση, οι αντίχριστοι συχνά επιλέγουν να κάνουν κάποιους συμβιβασμούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για χάρη της θέσης, οι αντίχριστοι είναι ικανοί να υπομείνουν κάθε είδους πόνο, και για χάρη της καλής φήμης τους, είναι ικανοί να πληρώσουν κάθε είδους τίμημα. Για αυτούς ισχύει το ρητό “Ένας σπουδαίος άνθρωπος ξέρει πότε να υποχωρεί και πότε όχι”. Αυτή είναι η λογική του Σατανά, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η φιλοσοφία του Σατανά για τη ζωή στον κόσμο και είναι επίσης η αρχή της επιβίωσης του Σατανά. Είναι εντελώς αηδιαστικό!» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Είδα στα λόγια του Θεού ότι οι αντίχριστοι είναι από τη φύση τους πανούργοι, τρομερά εγωιστές και άθλιοι. Στο καθήκον τους σκέφτονται μόνο το όνομα και τη θέση, βάζουν πρώτα το συμφέρον τους. Αν κάτι ωφελεί αυτούς και τη φήμη τους, αν θα φέρει τον έπαινο των επικεφαλής και την υποστήριξη των αδελφών, θα πέσουν με τα μούτρα. Όσον αφορά όμως τα έργα που δεν θα προσέξουν οι επικεφαλής, ή όσα δεν θα βοηθήσουν το όνομα ή τη θέση τους, δεν θέλουν να πληρώσουν το τίμημα. Προτού κάνει κάτι ένας αντίχριστος, υπολογίζει πώς θα προστατεύσει τη φήμη και το κύρος του, πώς να μεγιστοποιήσει το όφελός του. Ποτέ δεν σκέφτεται να υποστηρίξει το έργο της εκκλησίας. Έτσι που είχα ενεργήσει, αποκάλυπτα την ίδια διάθεση με έναν αντίχριστο. Στο καθήκον μου δεν σκεφτόμουν τι θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας και δεν το υποστήριζα. Απλώς υπολόγιζα εσωτερικά τι θα άφηνε καλή εντύπωση στην επικεφαλής μου, πώς να την καλοπιάσω και να την εμποδίσω να δει τις ελλείψεις μου ώστε να διατηρήσω τη θέση μου. Όταν παρατήρησα ότι ρωτούσε συχνά για το ευαγγελικό έργο, σκέφτηκα ότι ήταν σημαντικό γι’ αυτήν, οπότε έδωσα αδικαιολόγητη έμφαση στο ευαγγελικό έργο, παρακολουθώντας αυτό το έργο για να επιλύσω αυτά τα ζητήματα. Εφόσον εκείνη δεν είχε επικεντρωθεί για καιρό στο έργο ποτίσματος, αγνόησα αυτή την πτυχή του έργου μου. Ένιωσα ότι και να αφιέρωνα χρόνο εκεί, δεν θα με επαινούσε η επικεφαλής. Γνώριζα καλά ότι μας έλειπαν ποτιστές, και είχαν ήδη υπάρξει συνέπειες από το μη έγκαιρο πότισμα των νέων πιστών, μα δεν έδινα σημασία και απλώς άφηνα το έργο του ποτίσματος στη μοίρα του. Φαινόμουν αφοσιωμένη στο καθήκον μου, και έτρεχα να κάνω ό,τι μου ζητούσε η επικεφαλής, μα στ’ αλήθεια είχα τη δική μου επιχείρηση, εξαπατώντας τους ανθρώπους και τον Θεό. Ήμουν εγωίστρια, πονηρή και πανούργα. Είχα αναλάβει τόσο σημαντικό έργο, μα συνέχιζα να σκέφτομαι και να κάνω υπολογισμούς για το συμφέρον μου. Αντιμετώπιζα το καθήκον μου ως εφαλτήριο για την επιδίωξη του κύρους. Βρισκόμουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου —αηδίαζα τον Θεό. Μόλις το κατάλαβα, συνειδητοποίησα ότι διατάρασσα το έργο της εκκλησίας και η απαλλαγή μου δεν θα ήταν υπερβολική. Ήμουν εγωίστρια, πονηρή και ανεύθυνη, δεν ήμουν άξια για τόσο σημαντικό έργο. Ένιωθα τύψεις, και ότι χρωστούσα πολλά στον Θεό! Είπα μια προσευχή στον Θεό ότι είτε ρωτούσε για κάτι η επικεφαλής είτε όχι, εφόσον ήταν στο πλαίσιο του έργου μου, θα έκανα το παν και θα επανόρθωνα για τις παραβάσεις μου. Προς έκπληξή μου, μόλις ήμουν έτοιμη να μετανοήσω, η επικεφαλής μού ζήτησε να αναλάβω ξανά το έργο ποτίσματος. Συγκινήθηκα πολύ. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να λατρεύω αυτό το καθήκον και να μη σκεφτώ ποτέ ξανά το κύρος μου. Έπεσα με τα μούτρα στο έργο μου. Έθεσα προτεραιότητες στις εργασίες, έμαθα γι’ αυτές και τις παρακολούθησα, και βρήκα πρακτικές λύσεις στα προβλήματα. Αισθάνθηκα πολύ καλύτερα μόλις άρχισα να εργάζομαι έτσι.

Λίγες μέρες αργότερα, ο οίκος του Θεού διέταξε ότι οι εκκλησίες έπρεπε να κάνουν έργο εκκαθάρισης. Σκέφτηκα ότι ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο και για το πότισμα, ότι αυτά ήταν σημαντικά, και δεν είχα την πρωταρχική ευθύνη για το έργο εκκαθάρισης. Μπορούσε να το αναλάβει η συνεργάτιδά μου. Έτσι, δεν το είχα ως προτεραιότητα. Απλώς συζήτησα σύντομα με τη συνεργάτιδά μου πώς να το κάνει και την έβαλα να το αναλάβει. Ποτέ δεν την έλεγξα για την πρόοδο ή τα προβλήματά της στο έργο αυτό. Αιφνιδιάστηκα όταν σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής ρώτησε πώς πήγαινε το έργο εκκαθάρισης. Ρωτούσε για μια άλλη εκκλησία, για να μάθει ποιους είχαν αποπέμψει, πώς είχαν συμπεριφερθεί αυτοί οι άνθρωποι, αν είχαν αντιμετωπίσει δυσκολίες ή κάτι που δεν καταλάβαιναν σ’ αυτό το έργο. Αγχώθηκα πολύ επειδή δεν είχα εξετάσει το έργο της εκκαθάρισης και δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτό. Αν με ρωτούσε και δεν είχα ιδέα, θα έλεγε σίγουρα ότι δεν έκανα πρακτικό έργο. Τι θα γινόταν αν άλλαζε το καθήκον μου ή αν με απάλλασε απ’ αυτό; Είχα μόνο μια σκέψη εκείνη τη στιγμή: να μάθω για την πρόοδο αυτού του έργου αμέσως μόλις τελείωνε η συνάθροιση, να κάνω μια καταμέτρηση αυτών που αποπέμφθηκαν, να δω για ποιους δεν ήμουν σίγουρη και να συζητήσω και να αποφασίσω αμέσως αν έπρεπε να απομακρυνθούν ώστε να μπορώ να απαντήσω στην επικεφαλής σε περίπτωση που το εξέταζε. Έτσι θα πίστευε ότι ήμουν σε θέση να κάνω αληθινό έργο. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν τελείωσε η συνάθροιση και εγώ ήθελα να ρωτήσω τη συνεργάτιδά μου για το έργο. Καθώς ετοιμαζόμουν να επικοινωνήσω μαζί της, ένιωσα περίεργα. Δεν εργαζόμουν πάλι για το θεαθήναι; Αν ενεργούσα έτσι, θα ήταν απλώς τυπική διαδικασία. Αν παίρναμε λάθος απόφαση και αποπέμπαμε κάποιον που δεν έπρεπε να απομακρυνθεί, αυτό δεν θα ήταν ανεύθυνο απέναντι στις ζωές των αδελφών; Αν βιαζόμουν να το κάνω χωρίς να ερευνήσω προσεκτικά την απόφαση και αποπεμπόταν το λάθος άτομο, αυτό δεν θα ήταν απλώς ανεύθυνο για τη δουλειά μου, μα θα ήταν επιζήμιο για τους αδελφούς και τις αδελφές. Με έπιασε κρύος ιδρώτας σ’ αυτή τη σκέψη, και προσευχήθηκα σιωπηλά: «Θεέ μου, άρχισα να εργάζομαι ξανά για το θεαθήναι. Βιάζομαι να παρακολουθήσω το έργο της εκκαθάρισης. Όχι για να σκεφτώ το θέλημά Σου και να κάνω καλά το καθήκον μου, μα για χάρη της φήμης και της θέσης μου. Παίζω παιχνίδια και Σε εξαπατώ ξανά. Θεέ μου, δεν είμαι ειλικρινής στο καθήκον μου, ενεργώ απλώς για να φαίνομαι καλή. Όλα αυτά Σε αηδιάζουν. Θεέ μου, θέλω να κάνω αυτοκριτική και να μετανοήσω». Τότε, σκέφτηκα κάποια λόγια του Θεού που είχα διαβάσει πρόσφατα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είσαι επικεφαλής, τότε για όσες εργασίες κι αν είσαι υπεύθυνος, είναι δική σου ευθύνη να ασχολείσαι διαρκώς και να θέτεις ερωτήματα, επιθεωρώντας παράλληλα τα πράγματα και επιλύοντας τα προβλήματα αμέσως μόλις προκύπτουν. Αυτή είναι η δουλειά σου. Κι έτσι, είτε είσαι τοπικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής περιφέρειας, είτε εκκλησιαστικός επικεφαλής, είτε επικεφαλής ή επόπτης οποιασδήποτε ομάδας, μόλις έχεις προσδιορίσει το εύρος των αρμοδιοτήτων σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά εάν κάνεις αυτό που σου αναλογεί σε αυτό το έργο, εάν έχεις εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, τι έργο δεν έχεις κάνει, τι έργο δεν έχεις κάνει καλά, τι έργο δεν θες να κάνεις, τι έργο ήταν αναποτελεσματικό και ποιου έργου τις αρχές δεν έχεις καταφέρει να αντιληφθείς. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά. Την ίδια στιγμή, πρέπει να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους ανθρώπους και να τους θέτεις ερωτήματα, και πρέπει να μάθεις πώς να αναγνωρίζεις, στα λόγια του Θεού και στις εργασιακές ρυθμίσεις, ένα σχέδιο, αρχές και ένα μονοπάτι για εφαρμογή. Αναφορικά με οποιαδήποτε εργασιακή ρύθμιση, είτε σχετίζεται με τη διοίκηση, είτε με το ανθρώπινο δυναμικό, είτε με τη ζωή της εκκλησίας ή ειδάλλως με οποιοδήποτε είδος εξειδικευμένης εργασίας, αν άπτεται των αρμοδιοτήτων των επικεφαλής και των εργατών, αν πρόκειται για αρμοδιότητα που οφείλεις να εκπληρώσεις και εμπίπτει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων σου, τότε θα πρέπει να ασχοληθείς με αυτή. Φυσικά, θα πρέπει να τίθενται προτεραιότητες βάσει της κατάστασης ώστε καμία εργασία να μην μένει πίσω» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Τα λόγια του Θεού είναι πολύ σαφή. Ως επικεφαλής με ευθύνη για το έργο της εκκλησίας, όσα έργα κι αν επιβλέπουμε, πρέπει να τα ιεραρχούμε, να τα επιβλέπουμε και να τα ελέγχουμε, ώστε όλα να προχωρούν όπως πρέπει. Αυτό πρέπει να κάνει ένας επικεφαλής ή εργάτης, μόνο έτσι γίνεται αληθινό έργο. Μα πίστευα ότι εφόσον μπορούσα να ολοκληρώσω σημαντικό έργο με απτά αποτελέσματα, ή καθήκοντα για τα οποία ρωτούσε η επικεφαλής, αυτό ήταν πρακτικό έργο. Αλλά για ό,τι δεν ρωτούσε πολύ η ανώτερη επικεφαλής ή για όσα δεν απέδιδαν εμφανώς καρπούς, εργαζόμουν και τα παρακολουθούσα ελάχιστα. Όμως, θα έπρεπε να κάνω το παν για ό,τι περνούσε από την αρμοδιότητά μου στο καθήκον μου. Κάποια έργα είχαν ήδη δρομολογηθεί και δεν είχαν συζητηθεί για λίγο καιρό, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν χρειάζονταν παρακολούθηση. Θα έπρεπε να τα εξετάσω σύμφωνα με την προτεραιότητά τους. Αν δεν ρωτούσα ποτέ γι’ αυτά και καθυστερούσε η πρόοδός τους, θα ήταν ανεύθυνο και έλλειψη αφοσίωσης στον Θεό. Σκέφτηκα τη στάση μου απέναντι στη δουλειά μου. Ήξερα ότι το έργο της εκκαθάρισης ήταν σημαντικό, μα ένιωθα ότι δεν ήταν κάτι για το οποίο ήμουν κυρίως υπεύθυνη, και αν γινόταν καλά, κανείς δεν θα έβλεπε την προσπάθειά μου, έτσι δεν το έκανα με την καρδιά μου, δεν το έβλεπα σοβαρά. Δεν είχα ιδέα για την πρόοδό του. Μόλις άκουσα την επικεφαλής να ρωτά γι’ αυτό, έσπευσα να το ελέγξω. Ήθελα να το παρακολουθήσω λιγάκι, για να να απαντήσω στην επικεφαλής όταν θα ρωτούσε για το έργο μου, για να μη δει ότι δεν έκανα αληθινό έργο και με απομάκρυνε. Έπαιζα παιχνίδια και ήμουν δόλια, προστάτευα το κύρος μου και δεν αναλάμβανα την ευθύνη για το έργο της εκκλησίας. Έπραττα το κακό!

Έπειτα σκέφτηκα λίγο την πρόσφατη στάση και απόδοσή μου στο καθήκον μου. Σκέφτηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Όταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που του εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του είναι καλές ή κακές και για το εάν ο άνθρωπος υπάκουσε, και εάν το άτομο έχει ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού και εάν αυτό που πράττει πληροί το εν λόγω πρότυπο. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υπακοή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄). «Αν και όλοι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, η είσοδος στην πραγματικότητά της δεν είναι απλή υπόθεση. Το κλειδί είναι να επικεντρωθείς στην αναζήτηση της αλήθειας και στην άσκησή της. Πρέπει να αναλογίζεσαι τα θέματα αυτά καθημερινά. Ανεξάρτητα από τα προβλήματα ή τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις, μην εγκαταλείπεις την άσκηση της αλήθειας· πρέπει να μάθεις πώς να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις την αυτοκριτική σου, και τελικά να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι το κρισιμότερο όλων· ό,τι κι αν κάνεις, μην προσπαθείς να προστατεύεις τα δικά σου συμφέροντα· αν βάζεις πρώτα τα δικά σου συμφέροντα, δεν θα μπορείς να ασκείς την αλήθεια. Κοίταξε αυτούς τους ανθρώπους που μεριμνούν μόνο για τον εαυτό τους —ποιος από αυτούς μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια; Ούτε ένας απ’ αυτούς. Όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια είναι όλοι έντιμοι άνθρωποι, λάτρεις της αλήθειας και καλόκαρδοι. Είναι όλοι άνθρωποι με συνείδηση και σύνεση, που μπορούν να αφήσουν στην άκρη τα δικά τους συμφέροντα, τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνειά τους, που μπορούν να απαρνηθούν τη σάρκα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. […] Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια βαδίζουν σε διαφορετικό μονοπάτι από όσους δεν την αγαπούν: οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια επικεντρώνονται πάντοτε στο να ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, ικανοποιούνται απλώς και μόνο με εξωτερικές επιδείξεις καλής συμπεριφοράς και ευσέβειας, όμως στην καρδιά τους εξακολουθούν να υπάρχουν ασεβείς επιθυμίες και πόθοι, και εξακολουθούν να επιδιώκουν τη θέση και το κύρος, εξακολουθούν να επιθυμούν να ευλογηθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία —επειδή όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να εξαλείψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ζουν πάντοτε υπό την εξουσία του Σατανά. Σε όλα τα πράγματα, όλοι όσοι αγαπούν την αλήθεια την αναζητούν, κάνουν την αυτοκριτική τους και προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, επικεντρώνονται στην άσκηση της αλήθειας, και υπάρχει πάντοτε υπακοή στον Θεό και φόβος Θεού στην καρδιά τους. Εάν προκύψουν τυχόν αντιλήψεις ή παρεξηγήσεις γι’ Αυτόν, προσεύχονται αμέσως στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν· επικεντρώνονται στην καλή εκτέλεση του καθήκοντός τους, ώστε να ικανοποιείται το θέλημα του Θεού· αγωνίζονται για την αλήθεια και επιδιώκουν τη γνώση του Θεού, με αποτέλεσμα να Τον σέβονται στην καρδιά τους και να αποφεύγουν κάθε κακή πράξη. Αυτός ο άνθρωπος ζει πάντοτε ενώπιον του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι η διάθεση κάποιου έχει αλλάξει). Στο καθήκον μου έκανα πράγματα που με έδειχναν καλή, σκεφτόμουν πάντα την εκτίμηση της επικεφαλής και την εξασφάλιση θέσης. Νόμιζα ότι ήμουν έξυπνη, αλλά τελικά ήμουν ανόητη. Τα λόγια του Θεού είναι ξεκάθαρα. Ο Θεός ενδιαφέρεται για την καρδιά ενός ατόμου στο καθήκον του. Κοιτάζει αν στο καθήκον του λαμβάνει υπόψη του το θέλημά Του, και όχι το πόσο έργο φαίνεται να κάνει ή πόσοι άνθρωποι τον επαινούν. Η εκκλησία έχει αρχές για την απαλλαγή μας απ’ το καθήκον. Κανείς δεν απαλλάσσεται τυχαία επειδή δεν έκανε καλά τη δουλειά του για λίγο καιρό. Αν έχει καλές προθέσεις και στηρίζει το έργο της εκκλησίας, αν απλώς κάνει κάποια λάθη λόγω έλλειψης εμπειρίας, ο οίκος του Θεού θα τον βοηθήσει. Αν δεν μπορεί να αντεπεξέλθει λόγω χαμηλού επιπέδου, η εκκλησία θα κανονίσει άλλο καθήκον γι’ αυτόν. Συνολικά, το κλειδί είναι να έχεις καλές προθέσεις. Αν έχεις λάθος πρόθεση στο καθήκον ή δεν σκέφτεσαι το θέλημα του Θεού, αν επιδιώκεις απλώς το κύρος ή κάνεις κόλπα και είσαι δόλιος, ώστε να σε εκτιμήσουν οι επικεφαλής, μπορεί να φαίνεται ότι κάνεις έργο και να μπορείς να υποφέρεις και να πληρώσεις τίμημα, αλλά τα κίνητρά σου είναι λανθασμένα και τα κάνεις όλα για τον εαυτό σου. Δεν κάνεις έτσι το καθήκον σου και ούτε κερδίζεις την έγκριση του Θεού. Ήξερα ότι το έργο της εκκαθάρισης ήταν σημαντικό για τον οίκο του Θεού. Η κατανόηση και η επίβλεψη των συνεργατών μου ήταν μέρος του έργου μου. Έπρεπε να είχα τη σωστή στάση και να έκανα το καθήκον σύμφωνα με τις αρχές. Κατόπιν, πήγα να δω τους συνεργάτες μου για το έργο της εκκαθάρισης και ρώτησα για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Έπειτα τους βοήθησα στον απολογισμό του προσωπικού και αποπέμψαμε όσους πληρούσαν τις προϋποθέσεις για εκκαθάριση. Ένιωσα άνετα αφού το έκανα αυτό.

Κέρδισα πολλά μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες. Πίστευα ότι κάνοντας το έργο στο οποίο επικεντρωνόταν η επικεφαλής, έκανα πρακτικό έργο. Αλλά μέσα από αυτές τις εμπειρίες, είδα ότι αν δεν έχω τα σωστά κίνητρα, αλλά κάνω το καθήκον μου για το κύρος ή για να ικανοποιήσω μια επικεφαλής, τότε εργάζομαι για το θεαθήναι, δεν κάνω το καθήκον μου. Τότε, όσο έργο κι αν κάνω, ο Θεός δεν θα το εγκρίνει ποτέ. Καθώς κάνουμε ένα καθήκον, ο Θεός νοιάζεται για τις προθέσεις και τη στάση μας απέναντι στο καθήκον μας, αν υποστηρίζουμε το έργο της εκκλησίας, αν κάνουμε πράξη την αλήθεια και ζούμε σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το κατάλαβα αυτό εντελώς χάρη στην καθοδήγηση του Θεού. Δόξα τω Θεώ!