Καθημερινά λόγια του Θεού: Μυστήρια σχετικά με τη Βίβλο | Απόσπασμα 272

Την σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο Θεός και ότι ο Θεός είναι η Βίβλος. Επίσης, πιστεύουν ότι όλα όσα λέει η Βίβλος ήταν τα μόνα λόγια που εξέφρασε ο Θεός και ότι όλα ειπώθηκαν από τον Θεό. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πιστεύουν ακόμη ότι παρόλο που και τα εξήντα έξι βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν από ανθρώπους, όλα αυτά δόθηκαν με την έμπνευση του Θεού και αποτελούν καταγραφή των ομιλιών του Αγίου Πνεύματος. Αυτό αποτελεί τη λανθασμένη ερμηνεία των ανθρώπων και δεν συνάδει απόλυτα με τα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, εκτός από τα βιβλία των προφητειών, το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί ιστορικό αρχείο. Ορισμένες από τις επιστολές της Καινής Διαθήκης προέρχονται από τις εμπειρίες των ανθρώπων και ορισμένες προέρχονται από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι επιστολές του Παύλου, παραδείγματος χάριν, προέκυψαν από το έργο ενός ανθρώπου, ήταν όλες το αποτέλεσμα της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος και γράφτηκαν για τις εκκλησίες, ήταν λόγια προτροπής και ενθάρρυνσης για τους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών. Δεν ήταν λόγια που εξέφρασε το Άγιο Πνεύμα —ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος, ούτε ήταν προφήτης, πολύ λιγότερο δε, είδε οράματα. Οι επιστολές του γράφτηκαν για τις εκκλησίες της Εφέσου, της Φιλαδέλφειας, της Γαλατίας και άλλων εκκλησιών. Έτσι, οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές, τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε είναι οι άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. Είναι απλώς λόγια προτροπής, παρηγοριάς και ενθάρρυνσης που έγραψε για τις εκκλησίες κατά τη διάρκεια του έργου του. Συνεπώς, και αυτές αποτελούν μια καταγραφή του μεγαλύτερου μέρους του έργου του Παύλου εκείνον τον καιρό. Γράφτηκαν για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου και είχαν σκοπό να κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές όλων των εκκλησιών εκείνη την εποχή να ακολουθήσουν τις συμβουλές του και να συμμορφωθούν με τις διδαχές του Κυρίου Ιησού. Ο Παύλος επ’ ουδενί δεν είπε, είτε πρόκειται για εκκλησίες εκείνης της εποχής είτε για αυτές του μέλλοντος, ότι όλοι πρέπει να τρώνε και να πίνουν όσα λέει αυτός, ούτε είπε ότι όλα τα λόγια του προέρχονταν από τον Θεό. Σύμφωνα με τις συνθήκες της εκκλησίας εκείνης της εποχής, απλώς επικοινώνησε με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους ενθάρρυνε και τους ενέπνευσε πίστη. Και απλώς κήρυξε ή υπενθύμισε στους ανθρώπους και τους παρότρυνε. Τα λόγια του βασίζονταν στο δικό του φορτίο και υποστήριζε τους ανθρώπους μέσω αυτών. Επιτέλεσε το έργο ενός αποστόλου των εκκλησιών εκείνης της εποχής, ήταν ένας εργάτης που χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο Ιησού και έτσι του δόθηκε η ευθύνη των εκκλησιών, ήταν επιφορτισμένος με την επιτέλεση του έργου των εκκλησιών, έπρεπε να μάθει την κατάσταση των αδελφών και γι’ αυτό έγραψε επιστολές για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου. Όλα όσα εποικοδομητικά και θετικά είπε για τους ανθρώπους ήταν σωστά, αλλά δεν εκπροσωπούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούσε να εκπροσωπεί τον Θεό. Αποτελεί εξωφρενική ερμηνεία και τεράστια βλασφημία όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα αρχεία των εμπειριών ενός ανθρώπου και τις επιστολές ενός ανθρώπου ως τον λόγο που εκφράζει το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, επειδή οι επιστολές του γράφτηκαν για τους αδελφούς και τις αδελφές βάσει των συνθηκών και της κατάστασης κάθε εκκλησίας εκείνον τον καιρό και είχαν σκοπό να προτρέψουν τους αδελφούς και τις αδελφές του Κυρίου, ώστε να μπορέσουν να λάβουν τη χάρη του Κυρίου Ιησού. Οι επιστολές του είχαν σκοπό να αφυπνίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές εκείνης της εποχής. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό ήταν το δικό του φορτίο και ήταν επίσης το φορτίο που του έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Εν τέλει, ήταν ένας απόστολος που καθοδήγησε τις εκκλησίες του καιρού εκείνου, που έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες και τις παρότρυνε —αυτό ήταν το καθήκον του. Η ταυτότητά του ήταν απλώς εκείνη ενός εργαζόμενου αποστόλου και ήταν απλώς ένας απόστολος που απεστάλη από τον Θεό. Δεν ήταν ούτε προφήτης ούτε μάντης. Έτσι, ο ίδιος θεωρούσε το δικό του έργο και τη ζωή των αδελφών ως υψίστης σημασίας. Συνεπώς, δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος. Τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, πολύ λιγότερο δε, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν τα λόγια του Θεού, διότι ο Παύλος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πλάσμα του Θεού και σίγουρα δεν ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Η ταυτότητά του δεν ήταν ίδια με αυτή του Ιησού. Ο λόγος του Ιησού ήταν ο λόγος του Αγίου Πνεύματος, ήταν ο λόγος του Θεού, διότι η ταυτότητά Του ήταν εκείνη του Χριστού —του Υιού του Θεού. Πώς θα μπορούσε να εξισωθεί μαζί Του ο Παύλος; Εάν οι άνθρωποι βλέπουν τις επιστολές ή τα λόγια του Παύλου ως τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και τα λατρεύουν ως Θεό, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν ξέρουν να κάνουν καμιά διάκριση. Για να μιλήσουμε πιο σκληρά, δεν είναι αυτό σαφώς βλασφημία; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλήσει εξ ονόματος του Θεού; Και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να προσκυνήσουν ενώπιον των καταγραφών των επιστολών του και όσων εξέφρασε σαν να ήταν ένα ιερό βιβλίο ή ένα θεϊκό βιβλίο; Θα μπορούσε ο λόγος του Θεού τυχόν να εκφραστεί από έναν άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλήσει εξ ονόματος του Θεού; Οπότε, τι λες εσύ —οι επιστολές που έγραψε για τις εκκλησίες δεν θα μπορούσαν να έχουν αλλοιωθεί με τις δικές του ιδέες; Πώς θα μπορούσαν να μην έχουν αλλοιωθεί με ανθρώπινες ιδέες; Έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και την έκταση της δικής του ζωής. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή στις εκκλησίες της Γαλατίας που περιείχε μια συγκεκριμένη άποψη, και ο Πέτρος έγραψε μια άλλη, η οποία περιείχε μια άλλη άποψη. Ποια από τις δύο προήλθε από το Άγιο Πνεύμα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι και οι δύο φέρουν ένα φορτίο για τις εκκλησίες, όμως οι επιστολές τους εκπροσωπούν το ανάστημα τους, εκπροσωπούν την προσφορά και την υποστήριξη τους προς τους αδελφούς και τις αδελφές, και το φορτίο τους προς τις εκκλησίες, και εκπροσωπούν μόνο το ανθρώπινο έργο. Δεν προήλθαν εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Αν λες ότι οι επιστολές του είναι ο λόγος του Αγίου Πνεύματος, τότε παραλογίζεσαι και διαπράττεις βλασφημία! Οι επιστολές του Παύλου και οι λοιπές επιστολές της Καινής Διαθήκης ισοδυναμούν με τα απομνημονεύματα των πιο πρόσφατων πνευματικών μορφών. Είναι εφάμιλλες με τα βιβλία του Γουότσμαν Νι ή τις εμπειρίες του Λόρενς και ούτω καθεξής. Απλώς τα βιβλία των πρόσφατων πνευματικών μορφών δεν συμπεριλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη, αλλά η ουσία αυτών των ανθρώπων είναι ίδια: Ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άμεσα τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (3)

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Σχετικό περιεχόμενο