Την εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς μίλησε επίσης πολύ κι έκανε μεγάλο έργο. Σε τι διέφερε απ’ τον Ησαΐα; Σε τι διέφερε απ’ τον Δανιήλ; Ήταν προφήτης; Γιατί λέγεται ότι Αυτός είναι ο Χριστός; Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ τους; Ήταν όλοι τους άνδρες που εξέφεραν λόγους και οι λόγοι τους, λίγο πολύ, φαίνονταν ίδιοι στον άνθρωπο. Όλοι τους μίλησαν κι έκαναν έργο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προφήτευσαν και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν μπορείς να εξετάζεις τη φύση της σαρκός και δεν θα έπρεπε να εξετάζεις το βάθος ή την ρηχότητα του λόγου κάποιου. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο του και τα αποτελέσματα που το έργο του έχει στον άνθρωπο. Οι προφητείες του Ησαΐα τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου και τα μηνύματα που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Δανιήλ, ήταν απλώς προφητείες κι όχι τρόπος ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, καθώς δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, μίλησε πολύ, αλλά αυτοί οι λόγοι ήταν ένας τρόπος ζωής, από τον οποίο ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι προς την πράξη. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις αποκλίσεις του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτό του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες του ανθρώπου μέσα του και να καταλάβει τι λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως παράδειγμα για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, αυτό για το οποίο ο ίδιος μίλησε, ξεπερνούσε τις δυνατότητές του κατανόησης. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι ικανά να αποδείξουν ότι οι λόγοι του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε το έργο του μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, πραγματοποίησε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι Αυτός μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν για λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του ήταν να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενσαρκώθηκε κι έγινε άνθρωπος, πώς το Πνεύμα έκανε αποκαλύψεις εκείνη την εποχή και πώς το Πνεύμα κατέβηκε πάνω σ’ έναν άνθρωπο για να πραγματοποιήσει το έργο Του, αυτά είναι ζητήματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή ν’ αγγίξει. Είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι αλήθειες να χρησιμεύσουν ως απόδειξη ότι Αυτός ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Ως εκ τούτου, διάκριση μπορεί να γίνει μόνο στον λόγο και στο έργο του Θεού, που είναι απτά στον άνθρωπο. Μόνον αυτά είναι πραγματικά. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα ζητήματα του Πνεύματος δεν είναι ορατά σ’ εσένα και είναι σαφώς γνωστά μόνον στον ίδιο τον Θεό, κι ούτε καν η ενσάρκωση του Θεού δεν τα γνωρίζει όλα. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις αν Αυτός είναι Θεός από το έργο που Αυτός έχει πραγματοποιήσει. Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί, μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει νέες καταστάσεις, αυτές οι λίγες συνθήκες από μόνες τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός ο ίδιος είναι ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες. Ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και οι υπόλοιποι ήταν όλοι τους από μια τάξη με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλλιεργημένων ανθρώπων. Ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι υπό την ηγεσία του Ιεχωβά. Ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν επίσης καταρτισμένος και δεν στερούταν νοημοσύνης, όμως η ανθρώπινη φύση Του ήταν ιδιαιτέρως φυσιολογική. Ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος και το γυμνό μάτι δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι ιδιαίτερο στην ανθρώπινη φύση Του ή να εντοπίσει κάτι στην ανθρώπινη φύση Του, αλλιώτικο απ’ τους άλλους. Δεν ήταν καθόλου υπερφυσικός ή μοναδικός και δεν κατείχε καμιά υψηλή μόρφωση, γνώση ή θεωρία. Η ζωή για την οποία Αυτός μίλησε και ο δρόμος στον οποίο οδήγησε, δεν είχαν αποκτηθεί μέσω θεωρίας, γνώσης, εμπειρίας ζωής ή οικογενειακής ανατροφής. Αντιθέτως, ήταν άμεσο έργο του Πνεύματος και του ενσαρκωμένου Θεού. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος έχει μεγάλες αντιλήψεις για τον Θεό και, ιδιαίτερα επειδή αυτές οι αντιλήψεις έχουν δημιουργηθεί από πάρα πολλά ασαφή στοιχεία και το υπερφυσικό, στα μάτια του ανθρώπου ένας συνηθισμένος Θεός με ανθρώπινες αδυναμίες που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει σημεία και θαύματα, ασφαλώς και δεν είναι Θεός. Μήπως δεν είναι αυτές εσφαλμένες αντιλήψεις του ανθρώπου; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήταν κανονικός άνθρωπος, τότε πώς θα μπορούσε να λεχθεί ότι Αυτός έγινε σάρκα; Για να είναι από σάρκα, πρέπει να είναι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος. Αν Αυτός ήταν ένα υπερβατικό όν, τότε δεν θα μπορούσε να ήταν από σάρκα. Για να αποδείξει ότι είναι από σάρκα, ο ενσαρκωμένος Θεός χρειάζεται να κατέχει μια κανονική σάρκα. Αυτό ήταν απλώς για να συμπληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης. Όμως αυτό δεν συνέβαινε για τους προφήτες και για τους υιούς του ανθρώπου. Αυτοί ήταν άνδρες προικισμένοι και χρησιμοποιούνταν από το Άγιο Πνεύμα. Στα μάτια του ανθρώπου, η ανθρώπινη υπόστασή τους ήταν ιδιαιτέρως σπουδαία κι εκείνοι έκαναν πολλές πράξεις που ξεπερνούσαν την κανονική ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο άνθρωπος τους θεωρούσε ως Θεό. Τώρα πρέπει όλοι να το καταλάβετε καλά, καθώς αυτό είναι το ζήτημα που μπέρδευε όλους τους ανθρώπους πολύ εύκολα από παλιά. Επιπλέον, η ενσάρκωση είναι το πιο μυστήριο όλων των πραγμάτων, και ο ενσαρκωμένος Θεός είναι το δυσκολότερο πράγμα για να το δεχτεί ο άνθρωπος. Αυτό που λέω συντελεί στο να εκπληρώσετε τη λειτουργία σας και να κατανοήσετε το μυστήριο της ενσάρκωσης. Όλα αυτά σχετίζονται με τη διαχείριση του Θεού, με το όραμα. Η κατανόησή του από εσάς, θα είναι πιο επωφελής για να αποκτήσετε γνώση του οράματος, δηλαδή του έργου της διαχείρισης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσετε επίσης μεγάλη κατανόηση του καθήκοντος που διαφορετικά είδη ανθρώπων οφείλουν να εκτελούν. Αν κι αυτοί οι λόγοι δεν σας δείχνουν απευθείας τον δρόμο, εξακολουθούν να σας βοηθούν πολύ στην είσοδό σας, καθώς η ζωή σας, επί του παρόντος, στερείται οράματος κι αυτό θα αποτελέσει σημαντικό κώλυμα που θα εμποδίζει την είσοδό σας. Αν δεν καταφέρατε να καταλάβετε αυτά τα ζητήματα, τότε δεν θα υπάρξει κανένα κίνητρο που να παρακινεί την είσοδό σας. Και πώς μπορεί μια τέτοια δραστηριότητα να σας επιτρέψει να εκπληρώσετε το καθήκον σας καλύτερα;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου