Το έργο που κάνει ο Θεός δεν είναι αντιπροσωπευτικό της εμπειρίας της σάρκας Του· το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι αντιπροσωπευτικό της δικής του εμπειρίας. Ο καθένας μιλάει για την προσωπική του εμπειρία. Ο Θεός μπορεί να εκφράσει άμεσα την αλήθεια, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να εκφράσει μόνο την εμπειρία που αντιστοιχεί στο ότι έχει βιώσει την αλήθεια. Το έργο του Θεού δεν έχει κανόνες και δεν υπόκειται σε χρονικούς ή γεωγραφικούς περιορισμούς. Μπορεί να εκφράσει αυτό που είναι οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Εργάζεται όπως θέλει. Το έργο του ανθρώπου έχει όρους και συνθήκες· χωρίς αυτά, δεν θα μπορούσε να εργαστεί ούτε να εκφράσει τη γνώση του για τον Θεό ή την εμπειρία του για την αλήθεια. Για να πεις αν κάτι αποτελεί έργο του Θεού ή έργο του ανθρώπου, πρέπει απλώς να συγκρίνεις τις διαφορές μεταξύ τους. Εάν δεν υπάρχει έργο που να έγινε από τον ίδιο τον Θεό και υπάρχει μόνο το έργο του ανθρώπου, θα γνωρίζεις απλώς ότι οι διδασκαλίες των ανθρώπων είναι υψηλές, πέρα από την ικανότητα κάποιου άλλου· ο τόνος της ομιλίας τους, οι αρχές τους στον χειρισμό των πραγμάτων και ο έμπειρος και σταθερός τρόπος εργασίας τους απέχουν μακράν των άλλων όντων. Όλοι θαυμάζετε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και υψηλές γνώσεις, αλλά δεν μπορείς να δεις από το έργο και τα λόγια του Θεού πόσο υψηλή είναι η ανθρώπινη φύση Του. Αντίθετα, είναι συνηθισμένος και όταν εργάζεται, είναι φυσιολογικός και πραγματικός, ταυτόχρονα όμως και απροσμέτρητος από τους θνητούς, γεγονός που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ένα είδος σεβασμού προς Εκείνον. Ίσως η εμπειρία ενός ατόμου στο έργο του είναι ιδιαίτερα προηγμένη ή η φαντασία και η συλλογιστική του είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες και η ανθρώπινη φύση του είναι ιδιαίτερα καλή· τέτοιου είδους χαρακτηριστικά μπορούν μόνο να κερδίσουν τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν το δέος και τον σεβασμό τους. Όλοι οι άνθρωποι θαυμάζουν εκείνους που μπορούν να εργάζονται καλά, που έχουν ιδιαιτέρως βαθιά εμπειρία και που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να προκαλέσουν δέος, μόνο θαυμασμό και φθόνο. Οι άνθρωποι όμως που έχουν βιώσει το έργο του Θεού δεν θαυμάζουν τον Θεό· αντ’ αυτού αισθάνονται ότι το έργο Του είναι πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, ακατάληπτο για τον άνθρωπο και πραγματικά φρέσκο και υπέροχο. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα Τον σέβονται και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από την αντίληψη του ανθρώπινου νου. Οι άνθρωποι θέλουν μόνο να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να επιτελεστεί από τον άνθρωπο στη θέση Του. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ ο Θεός έχει δημιουργήσει ένα νέο μονοπάτι και έχει έλθει ώστε να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεότερο και πιο όμορφο κόσμο, και έτσι η ανθρωπότητα έχει κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που αισθάνονται οι άνθρωποι για τον Θεό δεν είναι θαυμασμός, ή μάλλον δεν είναι μόνο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι δέος και αγάπη· το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο του Θεού έχουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι που έχουν αρκετά βαθιά εμπειρία μπορούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού· μπορούν να νιώθουν την ομορφιά Του, να νιώθουν ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, κι έτσι δημιουργείται άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι φόβος ή περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά μια βαθιά αίσθηση της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού για τον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, διαισθάνονται τη μεγαλοπρέπειά Του και ότι Εκείνος δεν ανέχεται καμία προσβολή. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν βιώσει μεγάλο μέρος του έργου Του είναι επίσης ανίκανοι να Τον καταλάβουν· όλοι όσοι Τον σέβονται πραγματικά γνωρίζουν ότι το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά πάντα έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που να Τον θαυμάζουν απόλυτα ή να παρουσιάζονται σαν να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· αντίθετα, θα πρέπει να επιτύχουν αληθινό σεβασμό και αληθινή υποταγή. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου Του, ο καθένας με αληθινή εμπειρία αισθάνεται σεβασμό γι’ Αυτόν, κάτι που είναι υψηλότερο από τον θαυμασμό. Οι άνθρωποι έχουν δει τη διάθεσή Του λόγω του έργου Του της παίδευσης και της κρίσης και γι’ αυτό Τον σέβονται μέσα στην καρδιά τους. Ο Θεός πρέπει να εμπνέει σεβασμό και υπακοή, διότι το Είναι Του και η διάθεσή Του δεν είναι ίδια με εκείνα ενός δημιουργημένου όντος και είναι πάνω από αυτά. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και παντοτινός, είναι ένα μη-δημιουργημένο ον, και μόνο ο Θεός αξίζει σεβασμό και υπακοή· ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν, όλοι όσοι έχουν βιώσει το έργο Του και Τον γνωρίζουν αληθινά, αισθάνονται σεβασμό γι’ Αυτόν. Όμως, όσοι δεν εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους σχετικά με Αυτόν —όσοι απλά δεν Τον θεωρούν Θεό— δεν έχουν κανένα σεβασμό γι’ Αυτόν, και παρόλο που Τον ακολουθούν, δεν κατακτώνται· είναι ανυπάκουοι άνθρωποι από τη φύση τους. Αυτό το οποίο σκοπεύει να επιτύχει εργαζόμενος έτσι είναι να μπορούν όλα τα δημιουργημένα όντα να έχουν μια καρδιά γεμάτη σεβασμό για τον Δημιουργό, να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται άνευ όρων στο κράτος Του. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα το οποίο αποσκοπεί να επιτύχει ολόκληρο το έργο Του. Εάν οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τέτοιο έργο δεν σέβονται τον Θεό, έστω και λίγο, και αν η προηγούμενη ανυπακοή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα εξαλειφθούν. Εάν η στάση ενός ατόμου απέναντι στον Θεό είναι μόνο να Τον θαυμάσει ή να Του δείξει σεβασμό από απόσταση, και όχι να Τον αγαπήσει στο ελάχιστο, τότε σε αυτό το αποτέλεσμα έχει φτάσει ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά γεμάτη αγάπη για τον Θεό, και αυτός ο άνθρωπος στερείται των συνθηκών που του χρειάζονται για να τελειωθεί. Αν τόση δουλειά δεν είναι σε θέση να κερδίσει την αληθινή αγάπη ενός ανθρώπου, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν έχει κερδίσει τον Θεό και δεν επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Ένα άτομο που δεν αγαπάει τον Θεό δεν αγαπά την αλήθεια και έτσι δεν μπορεί να κερδίσει τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, να δεχθεί την έγκριση του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι, όπως και να βιώνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και όπως και να βιώνουν την κρίση τους, δεν είναι σε θέση να σέβονται τον Θεό. Αυτοί είναι άνθρωποι που η φύση τους είναι αμετάβλητη και που έχουν εξαιρετικά κακές διαθέσεις. Όλοι όσοι δεν σέβονται τον Θεό πρέπει να εξαλειφθούν, να αποτελέσουν αντικείμενα τιμωρίας και να τιμωρηθούν όπως εκείνοι που κάνουν κακό, να υποφέρουν ακόμα περισσότερο από εκείνους που έχουν κάνει άδικες πράξεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου