Καθημερινά λόγια του Θεού: Γνωρίζοντας τον Θεό | Απόσπασμα 119
Πέντε τύποι ανθρώπων
Προς το παρόν, θα αφήσω τη συναναστροφή μας για τη δίκαιη διάθεση του Θεού να τελειώσει εδώ. Στη συνέχεια, θα ταξινομήσω τους πιστούς του Θεού σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με την κατανόησή τους ως προς τον Θεό και την κατανόηση και εμπειρία τους ως προς τη δίκαιη διάθεσή Του, έτσι ώστε να γνωρίζετε το στάδιο στο οποίο βρίσκεστε σήμερα, καθώς και το τρέχον ανάστημά σας. Όσον αφορά στη γνώση τους για τον Θεό και την κατανόησή τους ως προς τη δίκαιη διάθεσή Του, τα διαφορετικά στάδια και αναστήματα που καταλαμβάνουν οι άνθρωποι, μπορούν γενικά να χωριστούν σε πέντε τύπους. Το συγκεκριμένο θέμα βασίζεται στη γνώση του μοναδικού Θεού και της δίκαιης διάθεσής Του· ως εκ τούτου, καθώς θα διαβάζετε το ακόλουθο περιεχόμενο, πρέπει να επιχειρήσετε προσεκτικά να αντιληφθείτε πόση κατανόηση και γνώση έχετε σχετικά με τη μοναδικότητα του Θεού και τη δίκαιη διάθεσή Του και, στη συνέχεια, να το χρησιμοποιήσετε για να κρίνετε σε ποιο στάδιο ανήκετε πραγματικά, πόσο μεγάλο είναι στ’ αλήθεια το ανάστημά σας, και τι τύπος ανθρώπου είστε πραγματικά.
Τύπος πρώτος: Το στάδιο του βρέφους στις φασκιές
Τι είναι βρέφος στις φασκιές; Βρέφος σε φασκιές είναι εκείνο που μόλις έχει έρθει σε αυτόν τον κόσμο, το νεογέννητο. Είναι, όταν οι άνθρωποι είναι πιο μικροπρεπείς και ανώριμοι από ποτέ.
Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο συγκεκριμένο στάδιο, δεν διαθέτουν καμιά ουσιαστική επίγνωση ή συνείδηση των θεμάτων της πίστης στον Θεό. Είναι μπερδεμένοι και έχουν άγνοια για τα πάντα. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα ή και όχι, αλλά η μπερδεμένη και αδαής κατάστασή τους, καθώς και το πραγματικό τους ανάστημα τους τοποθετούν στο στάδιο του βρέφους στις φασκιές. Ο ακριβής ορισμός της κατάστασης του βρέφους στις φασκιές είναι ο ακόλουθος: Ανεξάρτητα από το πόσον καιρό πιστεύει στον Θεό, ο άνθρωπος αυτός θα είναι πάντοτε μπερδεμένος, συγχυσμένος και απλοϊκός· δεν ξέρει γιατί πιστεύει στον Θεό, ούτε ξέρει ποιος είναι ο Θεός ή ο Θεός ποιος είναι. Αν και ακολουθεί τον Θεό, δεν υπάρχει ακριβής ορισμός του Θεού μέσα στην καρδιά του, και δεν μπορεί να καθορίσει εάν αυτός που ακολουθεί είναι ο Θεός, πόσο δε μάλλον αν στ’ αλήθεια πρέπει να πιστεύει στον Θεό και να Τον ακολουθεί. Τούτη είναι η πραγματική κατάσταση του συγκεκριμένου τύπου ανθρώπου. Οι σκέψεις των ανθρώπων αυτών είναι θολές και, για να το θέσουμε απλά, η πίστη τους τελεί σε σύγχυση. Βρίσκονται πάντα σε μια κατάσταση παραζάλης και κενού· η σύγχυση, το σάστισμα και η απλοϊκότητα συνοψίζουν την κατάστασή τους. Ποτέ δεν έχουν δει ούτε και αισθάνονται την ύπαρξη του Θεού και, ως εκ τούτου, μιλώντας τους για τη γνώση του Θεού, είναι τόσο χρήσιμο όσο και το να τους βάλει κανείς να διαβάσουν ένα βιβλίο γραμμένο στα ιερογλυφικά· δεν πρόκειται ούτε να το καταλάβουν ούτε να το δεχτούν. Για αυτούς, το να γνωρίσουν τον Θεό είναι ίδιο πράγμα με την ακρόαση μιας φανταστικής ιστορίας. Μπορεί οι σκέψεις τους να είναι θολές, αλλά πιστεύουν πραγματικά και ακράδαντα ότι η γνώση του Θεού αποτελεί απόλυτο χάσιμο χρόνου και προσπάθειας. Τούτος είναι ο πρώτος τύπος ανθρώπου: το βρέφος στις φασκιές.
Τύπος δεύτερος: Το δτάδιο του θηλάζοντος βρέφους
Σε σύγκριση με το βρέφος στις φασκιές, ο άνθρωπος αυτός έχει σημειώσει κάποια πρόοδο. Δυστυχώς, ακόμα δεν έχει καμία απολύτως κατανόηση του Θεού. Εξακολουθεί να μην έχει σαφή κατανόηση και επίγνωση του Θεού, και δεν έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα τον λόγο για τον οποίο πρέπει να πιστεύει στον Θεό, αλλά μέσα στην καρδιά του έχει τον δικό του σκοπό και σαφείς ιδέες. Δεν τον απασχολεί το αν είναι σωστό να πιστεύουμε στον Θεό. Ο σκοπός και στόχος που επιδιώκει μέσω της πίστης στον Θεό είναι να απολαμβάνει τη χάρη Του, να έχει ευδαιμονία και ειρήνη, να διάγει άνετη ζωή, να έχει τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και να ζει υπό τις ευλογίες Του. Δεν τον απασχολεί το πόσο καλά γνωρίζει τον Θεό· δεν νοιώθει καμία παρόρμηση να αναζητήσει μια κατανόηση του Θεού, ούτε τον απασχολεί το τι κάνει ο Θεός ή τι επιθυμεί να κάνει. Απλώς επιζητά στα τυφλά να απολαύσει τη χάρη Του και να αποκτήσει περισσότερες από τις ευλογίες Του· ζητά να λάβει τις εκατονταπλάσιες στην παρούσα εποχή, και αιώνια ζωή στην επόμενη. Οι σκέψεις, οι δαπάνες και η αφοσίωσή του, καθώς και οι δοκιμασίες του, έχουν όλες τον ίδιο στόχο: να αποκτήσει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Δεν ανησυχεί για τίποτε άλλο. Ο τύπος αυτός του ανθρώπου είναι βέβαιος μόνο για το ότι ο Θεός μπορεί να τον κρατήσει ασφαλή και να του δώσει τη χάρη Του. Μπορούμε να πούμε ότι δεν ενδιαφέρεται ούτε είναι πολύ ξεκάθαρος ως προς το γιατί ο Θεός επιθυμεί να σώσει τον άνθρωπο ή ως προς το αποτέλεσμα που ο Θεός επιθυμεί να επιτύχει με τα λόγια και το έργο Του. Δεν κατέβαλε ποτέ προσπάθεια να γνωρίσει την ουσία και τη δίκαιη διάθεση του Θεού, ούτε και μπορεί να βρει το ενδιαφέρον για να το πράξει. Δεν έχει καμία όρεξη να δώσει προσοχή σε αυτά τα πράγματα, ούτε και θέλει να τα γνωρίσει. Δεν επιθυμεί να ρωτήσει για το έργο του Θεού, τις απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, το θέλημά Του ή οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με Αυτόν· ούτε θα μπορούσε να μπει στον κόπο να ρωτήσει για αυτά τα πράγματα. Τούτο συμβαίνει επειδή πιστεύει ότι τα συγκεκριμένα θέματα είναι άσχετα με την απόλαυση της χάριτος του Θεού· τον απασχολεί μόνο ο Θεός εκείνος που μπορεί να δώσει χάρη και σχετίζεται με τα προσωπικά του συμφέροντα. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο, και έτσι δεν μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό. Χωρίς κανέναν να τον ταΐζει ή να τον ποτίζει συχνά, θα είναι δύσκολο να συνεχίσει στον δρόμο της πίστης στον Θεό. Εάν δεν μπορεί να απολαύσει την πρότερη ευδαιμονία και ειρήνη του ή τη χάρη του Θεού, είναι πολύ πιθανό να υπαναχωρήσει. Τούτος είναι ο δεύτερος τύπος ανθρώπου: αυτός που βρίσκεται στο στάδιο του θηλάζοντος βρέφους.
Τύπος τρίτος: Το στάδιο του απογαλακτισμένου βρέφους, ή το στάδιο του νηπίου
Η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων κατέχει κάποιο βαθμό καθαρής επίγνωσης. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι απόλαυση της χάριτος του Θεού δε σημαίνει και ότι οι ίδιοι έχουν πραγματική εμπειρία· γνωρίζουν ότι αν και δεν κουράζονται ποτέ να αναζητούν την ευδαιμονία και την ειρήνη, να επιζητούν τη χάρη ή αν και είναι ικανοί να γίνουν μάρτυρες είτε μιλώντας για τις εμπειρίες τους ως προς την απόλαυση της χάριτος του Θεού είτε εξυμνώντας τις ευλογίες που τους έχει δώσει ο Θεός, αυτά τα πράγματα δεν σημαίνουν ότι κατέχουν τη ζωή, ούτε ότι κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Ξεκινώντας από την επίγνωσή τους, παύουν να διατηρούν παράλογες ελπίδες, ότι θα τους συνοδεύει μόνο η χάρις του Θεού· αντίθετα, και ενώ απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού, επιθυμούν ταυτόχρονα να κάνουν κάτι για Αυτόν· είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν το καθήκον τους, να υπομείνουν κάποια δυσκολία και κόπωση, να έχουν κάποιο βαθμό συνεργασίας με τον Θεό. Ωστόσο, επειδή η επιδίωξή τους στην πίστη τους στον Θεό είναι υπερβολικά αλλοιωμένη, επειδή οι ατομικές προθέσεις και οι επιθυμίες που υποθάλπουν είναι υπερβολικά ισχυρές, και η διάθεσή τους παράλογα αλαζονική, τους είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιήσουν την επιθυμία του Θεού ή να είναι πιστοί σε Αυτόν· γι’ αυτό, συχνά αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τις ατομικές επιθυμίες τους ή να τιμήσουν τις υποσχέσεις τους προς τον Θεό. Συχνά βρίσκονται σε αντιφατικές καταστάσεις: ενώ επιθυμούν διακαώς να ικανοποιήσουν τον Θεό στον μέγιστο δυνατό βαθμό, χρησιμοποιούν όλη τη δύναμή τους για να Του εναντιώνονται· συχνά ορκίζονται στον Θεό, αλλά γρήγορα αποφεύγουν τους όρκους τους. Ακόμα πιο συχνά βρίσκονται σε άλλες αντιφατικές καταστάσεις: ενώ πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, αρνούνται Εκείνον και όλα όσα προέρχονται από Αυτόν· ελπίζουν εναγωνίως ότι ο Θεός θα τους διαφωτίσει, θα τους οδηγήσει, θα τους συνδράμει και θα τους βοηθήσει, αλλά ακόμα αναζητούν την ίδια τους τη διέξοδο. Επιθυμούν να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον Θεό, κι όμως είναι απρόθυμοι να έλθουν κοντά Του. Αντ’ αυτού, συνεχώς αποφεύγουν τον Θεό· οι καρδιές τους είναι κλειστές σ’ Αυτόν. Ενώ διαθέτουν μια επιφανειακή κατανόηση και εμπειρία της κυριολεκτικής σημασίας των λόγων του Θεού και της αλήθειας, καθώς και μια επιφανειακή αντίληψη του Θεού και της αλήθειας, υποσυνείδητα ακόμα δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ή να καθορίσουν το εάν ο Θεός είναι η αλήθεια· δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν εάν ο Θεός είναι πραγματικά δίκαιος· ούτε μπορούν να προσδιορίσουν την πραγματικότητα της διάθεσης και της ουσίας του Θεού, πόσο δε μάλλον την πραγματική Του ύπαρξη. Η πίστη τους στον Θεό περιέχει πάντα αμφιβολίες και παρεξηγήσεις καθώς και φαντασίες και αντιλήψεις. Καθώς απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού, απρόθυμα βιώνουν ή κάνουν πράξη κάποιες από αυτές που θεωρούν ως εφικτές αλήθειες, προκειμένου να εμπλουτίσουν την πίστη τους, να αυξήσουν την εμπειρία τους και να επαληθεύσουν την κατανόησή τους ως προς την πίστη στον Θεό, καθώς και να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους ότι περπατούν στον δρόμο της ζωής, που οι ίδιοι δημιούργησαν, και ότι εκπληρώνουν έναν δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας. Ταυτόχρονα, πράττουν αυτά τα πράγματα και για να ικανοποιήσουν την προσωπική τους επιθυμία να κερδίσουν ευλογίες, για να βάλουν στοίχημα ότι θα μπορέσουν να φέρουν μεγαλύτερες ευλογίες για την ανθρωπότητα, για να επιτύχουν το φιλόδοξο ιδανικό και τη διά βίου επιθυμία να μην ξεκουραστούν μέχρι να έχουν αποκτήσει τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι σπανίως ικανοί να αποκτήσουν τη διαφώτιση του Θεού, διότι η επιθυμία και η πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες είναι υπερβολικά σημαντικές γι’ αυτούς. Δεν έχουν καμία επιθυμία ούτε και αντέχουν να τα παρατήσουν. Φοβούνται ότι, χωρίς την επιθυμία να κερδίσουν ευλογίες, χωρίς τη μακρόχρονη φιλοδοξία της μη ανάπαυσης μέχρι την απόκτηση του Θεού, θα χάσουν το κίνητρο της πίστης στον Θεό. Γι’ αυτό και δε θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Δε θέλουν να αντιμετωπίσουν τα λόγια ή το έργο του Θεού. Δε θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι με τη διάθεση ή την ουσία του Θεού, πόσο δε μάλλον να αναφερθούν στο θέμα της γνώσης του Θεού. Τούτο συμβαίνει επειδή μόλις ο Θεός, η ουσία Του και η δίκαιη διάθεσή Του αντικαταστήσουν τις φαντασίες τους, τα όνειρά τους θα γίνουν καπνός· η αποκαλούμενη αγνή πίστη τους και τα «προσόντα» που συγκέντρωσαν μετά από χρόνια επίπονης δουλειάς, θα χαθούν, καταλήγοντας στο τίποτε· το «έδαφος» που έχουν κατακτήσει με τον ιδρώτα και το αίμα τους κατά τη διάρκεια των ετών, θα βρεθεί στο χείλος της κατάρρευσης. Τούτο θα δηλώνει ότι η πολυετής σκληρή δουλειά και προσπάθειά τους υπήρξαν μάταιες, ότι πρέπει να ξεκινήσουν ξανά από το μηδέν. Αυτός είναι ο πλέον ανυπόφορος πόνος για την καρδιά τους, και είναι το αποτέλεσμα, που δεν επιθυμούν καθόλου να δουν· ως εκ τούτου, βρίσκονται συνεχώς εγκλωβισμένοι σε αυτό το αδιέξοδο, αρνούμενοι να γυρίσουν πίσω. Τούτος είναι ο τρίτος τύπος ανθρώπου: αυτός που βρίσκεται στο στάδιο του απογαλακτισμένου βρέφους.
Οι τρεις τύποι ανθρώπων που περιέγραψα παραπάνω —με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που υπάρχουν στα τρία αυτά στάδια— δεν διαθέτουν πραγματική πίστη στην ταυτότητα και τη θέση του Θεού ή στη δίκαιη διάθεσή Του, ούτε μπορούν ξεκάθαρα και οριστικά να αναγνωρίσουν ή να επιβεβαιώσουν αυτά τα πράγματα. Επομένως, είναι πολύ δύσκολο για αυτούς τους τρεις τύπους ανθρώπων να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, και είναι επίσης δύσκολο για αυτούς να λάβουν το έλεος, τη διαφώτιση ή τη φώτιση του Θεού, επειδή ο τρόπος με τον οποίο πιστεύουν σε Αυτόν και η εσφαλμένη στάση τους απέναντί Του, καθιστούν αδύνατον για Εκείνον να επιτελέσει έργο μέσα στην καρδιά τους. Οι αμφιβολίες, οι παρανοήσεις και οι φαντασίες τους σχετικά με τον Θεό έχουν ξεπεράσει την πίστη και τη γνώση τους για Εκείνον. Πρόκειται για τρεις πολύ επικίνδυνους τύπους ανθρώπων, καθώς και για τρία πολύ επικίνδυνα στάδια. Όταν κάποιος διατηρεί μια στάση αμφιβολίας απέναντι στον Θεό, την ουσία και την ταυτότητά Του, καθώς και στο ζήτημα τού κατά πόσο ο Θεός είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα της ύπαρξής Του, και δεν μπορεί να είναι βέβαιος για αυτά τα πράγματα, πώς μπορεί να αποδεχθεί όλα όσα προέρχονται από τον Θεό; Πώς μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή; Πώς μπορεί να αποδεχθεί το παίδεμα και την κρίση του Θεού; Πώς μπορεί να αποδεχθεί την εκ Θεού σωτηρία; Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να αποκτήσει την αληθινή καθοδήγηση και τη συνδρομή του Θεού; Όσοι βρίσκονται στα τρία αυτά στάδια μπορούν να εναντιωθούν στον Θεό, να κρίνουν τον Θεό, να Τον βλασφημήσουν ή να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή. Μπορούν να εγκαταλείψουν την αληθινή οδό και να απαρνηθούν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να λεχθεί ότι οι άνθρωποι των τριών αυτών σταδίων βρίσκονται σε κρίσιμη περίοδο, επειδή δεν έχουν εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.
Τύπος τέταρτος: Το στάδιο του ωριμάζοντος παιδιού, ή η παιδική ηλικία
Μετά τον απογαλακτισμό —δηλαδή, αφού έχει απολαύσει επαρκώς τη χάρη, ο άνθρωπος αρχίζει να διερευνά το τι σημαίνει να πιστεύει στον Θεό, να επιθυμεί να κατανοεί διαφορετικά ερωτήματα, όπως το γιατί ζει ο άνθρωπος, πώς πρέπει να ζει και γιατί ο Θεός επιτελεί το έργο Του πάνω σε αυτόν. Όταν αυτές οι ασαφείς σκέψεις και συγκεχυμένες έννοιες αναδύονται και υπάρχουν μέσα του, δέχεται συνεχές πότισμα, και είναι επίσης ικανός να εκτελέσει το καθήκον του. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου, δεν έχει πλέον καμία αμφιβολία ως προς την αλήθεια της ύπαρξης του Θεού, ενώ διαθέτει και ακριβή κατανόηση του τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό. Βασιζόμενος σε αυτό, έχει μια σταδιακή γνώση του Θεού, και λαμβάνει βαθμιαία κάποιες απαντήσεις στις ασαφείς σκέψεις και συγκεχυμένες έννοιές του σχετικά με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Όσον αφορά στις αλλαγές στη διάθεσή τους καθώς και στη γνώση για τον Θεό, οι άνθρωποι στο συγκεκριμένο στάδιο αρχίζουν να μπαίνουν στον σωστό δρόμο και εισέρχονται σε μια μεταβατική περίοδο. Μέσα σε αυτό ακριβώς το στάδιο, οι άνθρωποι αρχίζουν να έχουν ζωή. Σαφείς ενδείξεις κατοχής της ζωής αποτελούν η σταδιακή επίλυση των διαφόρων ζητημάτων σχετικά με τη γνώση για τον Θεό, που οι άνθρωποι έχουν στις καρδιές τους —παρεξηγήσεις, φαντασίες, αντιλήψεις και ασαφείς ορισμούς του Θεού— που όχι μόνο πιστεύουν αληθινά και γνωρίζουν την πραγματικότητα της ύπαρξης του Θεού, αλλά κατέχουν επίσης ξεκάθαρο ορισμό και προσανατολισμό του Θεού μέσα στην καρδιά τους, που η αληθινή πίστη στον Θεό αντικαθιστά την ασαφή δική τους. Κατά τη διάρκεια του σταδίου αυτού, οι άνθρωποι φτάνουν σταδιακά να γνωρίσουν τις παρανοήσεις τους ως προς τον Θεό, καθώς και τις εσφαλμένες επιδιώξεις και τους λανθασμένους τρόπους πίστης τους. Αρχίζουν να ποθούν την αλήθεια, να λαχταρούν να βιώσουν την κρίση, τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, να ποθούν μια αλλαγή στη διάθεσή τους. Κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου σταδίου, εγκαταλείπουν βαθμιαία όλες τις αντιλήψεις και φαντασίες για τον Θεό· ταυτόχρονα, αλλάζουν και διορθώνουν την εσφαλμένη γνώση τους για Εκείνον, αποκτώντας κάποια σωστή βασική γνώση του Θεού. Αν και ένα μέρος της γνώσης που κατέχουν οι άνθρωποι σε αυτό το στάδιο δεν είναι ιδιαιτέρως συγκεκριμένο ή ακριβές, τουλάχιστον αρχίζουν σταδιακά να εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις, τις λανθασμένες γνώσεις και τις παρανοήσεις τους για τον Θεό· δεν διατηρούν πλέον τις προσωπικές αντιλήψεις και φαντασίες τους απέναντί Του. Αρχίζουν να μαθαίνουν πώς να εγκαταλείπουν —να εγκαταλείπουν πράγματα που έχουν βρει ανάμεσα στις δικές τους αντιλήψεις, που προέρχονται από τη γνώση και από τον Σατανά· αρχίζουν να είναι πρόθυμοι να υποταχθούν σε σωστά και θετικά πράγματα, ακόμα και σε πράγματα που προέρχονται από τα λόγια του Θεού και συμμορφώνονται με την αλήθεια. Αρχίζουν επίσης να επιχειρούν να βιώνουν τα λόγια του Θεού, να γνωρίζουν προσωπικά και να εκτελούν τα λόγια Του, να δέχονται τα λόγια Του ως αρχές των πράξεών τους και ως θεμέλιο για την αλλαγή της διάθεσής τους. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, οι άνθρωποι αποδέχονται ασυνείδητα την κρίση και το παίδεμα του Θεού, αποδέχονται ασυνείδητα τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους. Ενώ αποδέχονται την κρίση και το παίδεμα του Θεού, όπως και τα λόγια Του, ταυτόχρονα συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο και καθίστανται ικανοί να νοιώσουν ότι ο Θεός που πιστεύουν μέσα στην καρδιά τους υπάρχει πραγματικά. Μέσα από τα λόγια του Θεού, τις εμπειρίες τους και τη ζωή τους, αισθάνονται ολοένα και περισσότερο ότι ο Θεός πάντα ηγείτο της μοίρας του ανθρώπου, οδηγούσε και συνέδραμε τον άνθρωπο. Μέσω της σύνδεσής τους με τον Θεό, επιβεβαιώνουν σταδιακά την ύπαρξή Του. Επομένως, προτού καν το συνειδητοποιήσουν, υποσυνείδητα, έχουν ήδη εγκρίνει και πιστέψει ακράδαντα στο έργο του Θεού, και έχουν εγκρίνει τα λόγια Του. Έχοντας εγκρίνει τα λόγια και το έργο του Θεού, οι άνθρωποι απαρνούνται ακατάπαυστα τον εαυτό τους, τις ίδιες τις αντιλήψεις τους, την προσωπική γνώση τους και τις ατομικές τους φαντασιώσεις, ενώ, ταυτόχρονα, αναζητούν αδιάλειπτα την αλήθεια και το θέλημα του Θεού. Η γνώση των ανθρώπων για τον Θεό είναι αρκετά επιφανειακή κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου εξέλιξης —είναι ανίκανοι ακόμα και να επεξεργαστούν σαφώς αυτή τη γνώση με λέξεις, ούτε μπορούν να την επεξεργαστούν ειδικά— ενώ η κατανόησή τους είναι αποκλειστικά αντιληπτική· ωστόσο, όταν αντιπαραβάλλονται με τα προηγούμενα τρία στάδια, οι ανώριμες ζωές των ανθρώπων αυτής της περιόδου, έχουν ήδη δεχθεί το πότισμα και τη συνδρομή των λόγων του Θεού και έχουν ήδη αρχίσει να βλασταίνουν. Είναι σαν σπόρος θαμμένος στο έδαφος· μετά τη λήψη υγρασίας και θρεπτικών συστατικών, θα διαπεράσει το χώμα· η βλάστησή του αντιπροσωπεύει τη γέννηση νέας ζωής. Η γέννηση αυτή μας επιτρέπει να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στις ενδείξεις της ζωής. Με τη ζωή, οι άνθρωποι από εδώ και στο εξής θα αναπτυχθούν. Ως εκ τούτου, πάνω σε αυτά τα θεμέλια —σταδιακά ανοίγοντας τον δρόμο τους προς τη σωστή οδό της πίστης στον Θεό, εγκαταλείποντας τις προσωπικές τους αντιλήψεις και αποκτώντας την καθοδήγηση του Θεού— αναπόφευκτα και βήμα προς βήμα, η ζωή των ανθρώπων θα αναπτυχθεί. Επί ποιας βάσης μετριέται η ανάπτυξη αυτή; Μετριέται σύμφωνα με την εμπειρία τους ως προς τα λόγια του Θεού και την πραγματική τους αντίληψη για τη δίκαιη διάθεσή Του. Παρόλο που το βρίσκουν πολύ δύσκολο να χρησιμοποιήσουν δικά τους λόγια για να περιγράψουν με ακρίβεια τη γνώση τους για τον Θεό και την ουσία Του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανάπτυξης, η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων δεν είναι πλέον υποκειμενικά πρόθυμη να επιδιώξει την ευχαρίστηση μέσω της απόλαυσης της χάριτος του Θεού ή να επιδιώξει κάποιον σκοπό πίσω από την πίστη στον Θεό, ο οποίος είναι να κερδίσει τη χάρη Του. Αντ’ αυτού, είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν τη ζωή σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, να καταστούν υποτελείς της εκ Θεού σωτηρίας. Επιπροσθέτως, διαθέτουν αυτοπεποίθηση και είναι έτοιμοι να δεχτούν την κρίση και το παίδεμα του Θεού. Τούτο είναι το σημάδι του ανθρώπου, που βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης.
Αν και οι άνθρωποι στο συγκεκριμένο στάδιο έχουν κάποια γνώση της δίκαιης διάθεσης του Θεού, η γνώση αυτή είναι πολύ θολή και ασαφής. Ενώ αδυνατούν να το επεξεργαστούν με σαφήνεια, νοιώθουν ότι έχουν ήδη κερδίσει κάτι εσωτερικά, επειδή έχουν αποκτήσει κάποιο μέτρο γνώσης και κατανόησης της δίκαιης διάθεσης του Θεού, μέσα από το παίδεμα και την κρίση Αυτού· ωστόσο, όλα είναι μάλλον επιφανειακά, και βρίσκονται ακόμα σε στοιχειώδες στάδιο. Η ομάδα αυτή των ανθρώπων έχει μια συγκεκριμένη άποψη, με την οποία αντιμετωπίζουν τη χάρη του Θεού. Η άποψη αυτή εκφράζεται μέσα από τις αλλαγές των στόχων που επιδιώκουν, και τον τρόπο με τον οποίο τους επιδιώκουν. Έχουν ήδη δει —στα λόγια και το έργο του Θεού, σε όλες τις απαιτήσεις και τις αποκαλύψεις Του για τον άνθρωπο— ότι, αν εξακολουθήσουν να μην ακολουθούν την αλήθεια, αν συνεχίσουν να μην επιδιώκουν να εισέλθουν στην πραγματικότητα, αν εξακολουθήσουν να μην προσπαθούν να ικανοποιήσουν και να γνωρίσουν τον Θεό καθώς βιώνουν τα λόγια Του, θα χάσουν τη σημασία της πίστης στον Θεό. Κατανοούν ότι, ανεξάρτητα από το πόσο απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού, δεν μπορούν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, να ικανοποιήσουν ή να γνωρίσουν τον Θεό, και ότι, ενώ οι άνθρωποι ζουν συνεχώς μέσα στη χάρη Του, δεν πρόκειται ποτέ να επιτύχουν ανάπτυξη, να αποκτήσουν ζωή ούτε να καταστούν ικανοί να λάβουν τη σωτηρία. Συνοπτικά, εάν δεν μπορούμε να βιώσουμε πραγματικά τα λόγια του Θεού και είμαστε ανίκανοι να γνωρίσουμε τον Θεό μέσα από τα λόγια Του, θα παραμείνουμε αιώνια στο στάδιο του βρέφους και ποτέ δεν θα κάνουμε ούτε βήμα προς την εξέλιξη της ζωής μας. Εάν βρίσκεσαι για πάντα στο στάδιο του βρέφους, εάν δεν εισέλθεις ποτέ στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, εάν δεν θεωρείς τον λόγο του Θεού σημαντικό σαν τη ζωή σου, αν δεν έχεις αληθινή πίστη και γνώση του Θεού, έχεις καμιά πιθανότητα να οδηγηθείς στην τελείωση από Εκείνον; Επομένως, όποιος εισέρχεται στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, όποιος θεωρεί τον λόγο του Θεού σημαντικό ως τη ζωή του, όποιος αρχίζει να αποδέχεται το παίδεμα και την κρίση του Θεού, ο καθένας του οποίου η διεφθαρμένη διάθεση αρχίζει να αλλάζει και όποιος έχει καρδιά που λαχταρά την αλήθεια, επιθυμεί να γνωρίσει τον Θεό και να αποδεχτεί τη σωτηρία Του —οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι που πραγματικά κατέχουν τη ζωή. Τούτος είναι πραγματικά ο τέταρτος τύπος ανθρώπου, αυτός του ωριμάζοντος παιδιού, ο άνθρωπος στο στάδιο της παιδικής ηλικίας.
Τύπος πέμπτος: Το στάδιο της ώριμης ζωής, ή στάδιο των ενηλίκων
Μετά την εμπειρία του νηπιακού σταδίου της παιδικής ηλικίας, αυτό το στάδιο ανάπτυξης που είναι γεμάτο επαναλαμβανόμενες ανατροπές, η ζωή των ανθρώπων έχει ήδη σταθεροποιηθεί, τα βήματά τους είναι πλέον συνεχόμενα, και δεν υπάρχει κανείς ικανός να τα εμποδίσει. Παρόλο που το μονοπάτι μπροστά είναι ακόμα τραχύ και απότομο, εκείνοι δεν είναι πλέον αδύναμοι ή φοβισμένοι· δεν πηγαίνουν πια ψηλαφιστά, ούτε χάνουν τα στηρίγματά τους. Τα θεμέλιά τους είναι ριζωμένα βαθιά μέσα στην πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού. Τις καρδιές τους έχουν ελκύσει η αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού. Λαχταρούν να ακολουθήσουν τα βήματα του Θεού, να γνωρίσουν την ουσία Του, να γνωρίσουν τον Θεό στην ολότητά Του.
Σε τούτο το στάδιο, οι άνθρωποι γνωρίζουν ήδη ξεκάθαρα σε ποιον πιστεύουν, και ξέρουν σαφώς γιατί πρέπει να πιστεύουν στον Θεό, καθώς και το νόημα της ζωής του καθένα από αυτούς· επίσης, γνωρίζουν καθαρά ότι όλα όσα εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια. Με την πολυετή πείρα τους, συνειδητοποιούν ότι, χωρίς την κρίση και το παίδεμα του Θεού, κανείς δεν πρόκειται να είναι ποτέ ικανός να ικανοποιήσει ή να γνωρίσει τον Θεό, ούτε και θα είναι ποτέ πραγματικά ικανός να έρθει ενώπιόν Του. Μέσα στην καρδιά του καθένα από τους ανθρώπους αυτούς υπάρχει έντονη η επιθυμία να δοκιμαστεί από τον Θεό, προκειμένου, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας, να δει τη δίκαιη διάθεση του Θεού, να επιτύχει μια αγνότερη αγάπη και, συγχρόνως, να καταστεί ικανός να κατανοήσει και να γνωρίσει πιο αληθινά τον Θεό. Όσοι ανήκουν στο συγκεκριμένο στάδιο έχουν ήδη αποχαιρετήσει ολοκληρωτικά το βρεφικό στάδιο, το στάδιο της απόλαυσης της χάριτος του Θεού και της κατανάλωσης ψωμιού και του κορεσμού. Δεν τρέφουν πλέον υπερβολικές ελπίδες να κάνουν τον Θεό να τους ανεχτεί και να τους δείξει έλεος· μάλλον, είναι σίγουροι ότι πρόκειται να δέχονται και ελπίζουν στην αδιάκοπη παίδευση και κρίση του Θεού, έτσι ώστε να διαχωριστούν από τη διεφθαρμένη τους διάθεση και να ικανοποιήσουν τον Θεό. Η γνώση τους για τον Θεό, οι επιδιώξεις τους ή οι τελικοί στόχοι των επιδιώξεών τους: αυτά τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα στην καρδιά τους. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι στο στάδιο των ενηλίκων έχουν ήδη αποχαιρετήσει ολοκληρωτικά το στάδιο της ασαφούς πίστης, το στάδιο, όπου, για να σωθούν βασίζονται στη χάρη, το στάδιο της ανώριμης ζωής που αδυνατεί να αντέξει στις δοκιμασίες, το στάδιο της ασάφειας, το στάδιο του ψηλαφίσματος, το στάδιο της συχνής έλλειψης της επιλογής δρόμου, την ασταθή περίοδο εναλλαγής μεταξύ απότομου ζεστού και κρύου, και το στάδιο όπου ακολουθούμε τον Θεό με δεμένα μάτια. Ο άνθρωπος αυτός λαμβάνει συχνά τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού, και συχνά συμμετέχει σε πραγματική σύνδεση και επικοινωνία μ’ Αυτόν. Μπορεί να λεχθεί ότι οι άνθρωποι που ζουν στο συγκεκριμένο στάδιο, έχουν ήδη κατανοήσει μέρος του θελήματος του Θεού· είναι ικανοί να βρίσκουν τις αρχές της αλήθειας σε ό,τι κάνουν· ξέρουν πώς να ικανοποιούν την επιθυμία του Θεού. Επιπλέον, έχουν επίσης βρει τον δρόμο για τη γνώση του Θεού και έχουν αρχίσει να γίνονται μάρτυρες της γνώσης τους για τον Θεό. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της σταδιακής ανάπτυξης, έχουν βαθμιαία κατανόηση και γνώση του θελήματος του Θεού, του θελήματος του Θεού σχετικά με τη δημιουργία της ανθρωπότητας, του θελήματός Του σχετικά με τη διαχείρισή της· επιπροσθέτως, σταδιακά αποκτούν επίσης κατανόηση και γνώση για τη δίκαιη διάθεση του Θεού όσον αφορά στην ουσία. Καμιά ανθρώπινη αντίληψη ή φαντασία δεν δύναται να αντικαταστήσει τη γνώση αυτή. Ενώ δεν μπορούμε να πούμε ότι στο πέμπτο στάδιο η ζωή του ανθρώπου έχει ωριμάσει απόλυτα ή να αποκαλέσουμε τον άνθρωπο αυτόν δίκαιο ή ολοκληρωμένο, ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου έχει ήδη κάνει ένα βήμα προς το στάδιο της ωριμότητας στη ζωή· ο άνθρωπος αυτός είναι ήδη ικανός να έρθει ενώπιον του Θεού, να σταθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού και πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επειδή ο άνθρωπος αυτός έχει βιώσει τόσο πολλά από τα λόγια του Θεού, αναρίθμητες δοκιμασίες, καθώς και αμέτρητες περιπτώσεις πειθαρχίας, κρίσης και παιδέματος από τον Θεό, η υποταγή του σ’ Αυτόν δεν είναι σχετική, αλλά απόλυτη. Η γνώση του για τον Θεό έχει μετατραπεί από υποσυνείδητη σε σαφή και ακριβή γνώση, από επιφανειακή σε βαθιά, από θολή και ασαφή σε διεξοδική και απτή, ενώ έχει μεταβληθεί από επίπονο ψηλάφισμα και παθητική αναζήτηση σε αβίαστη γνώση και ενεργή μαρτυρία. Μπορεί να λεχθεί ότι οι άνθρωποι σε αυτό το στάδιο έχουν αποκτήσει την πραγματικότητα της αλήθειας του λόγου του Θεού, ότι έχουν εισέλθει σε μια οδό προς την τελείωση, όμοια με εκείνη του Πέτρου. Τούτος είναι ο πέμπτος τύπος ανθρώπου, ο οποίος ζει σε κατάσταση ωρίμανσης —στο στάδιο των ενηλίκων.
«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.