Οι Ευλογίες του Θεού

Γέν. 17:4-6 Εγώ, ιδού, η διαθήκη μου είναι προς σε· και θέλεις γείνει πατήρ πλήθους εθνών. Και δεν θέλει καλείσθαι πλέον το όνομά σου Άβραμ, αλλά το όνομά σου θέλει είσθαι Αβραάμ· διότι πατέρα πλήθους εθνών σε κατέστησα. Και θέλω σε αυξήσει σφόδρα σφόδρα, και θέλω σε καταστήσει εις έθνη, και βασιλείς θέλουσιν εξέλθει εκ σού.

Γέν. 18:18-19 Ο δε Αβραάμ θέλει εξάπαντος γείνει έθνος μέγα και δυνατόν· και θέλουσιν ευλογηθή εις αυτόν πάντα τα έθνη της γής· Επειδή γνωρίζω αυτόν ότι θέλει διατάξει προς τους υιούς αυτού και προς τον οίκον αυτού, μεθ’ εαυτόν, και θέλουσι φυλάξει την οδόν του Ιεχωβά, διά να πράττωσι δικαιοσύνην και κρίσιν, ώστε να επιφέρη ο Ιεχωβά επί τον Αβραάμ τα όσα ελάλησε προς αυτόν.

Γέν. 22:16-18 Ώμοσα εις εμαυτόν, λέγει Ιεχωβά, ότι, επειδή έπραξας το πράγμα τούτο και δεν ελυπήθης τον υιόν σου, τον μονογενή σου: ότι ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.

Ιώβ 42:12 Και ευλόγησεν ο Ιεχωβά τα έσχατα του Ιώβ μάλλον παρά τα πρώτα· ώστε απέκτησε δεκατέσσαρας χιλιάδας προβάτων και εξακισχιλίας καμήλους και χίλια ζεύγη βοών και χιλίας όνους.

Ο μοναδικός τρόπος και τα χαρακτηριστικά των ομιλιών του Δημιουργού είναι σύμβολα της μοναδικής ταυτότητας και εξουσίας του Δημιουργού (Επιλεγμένα εδάφια)

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του λόγου του Θεού κι αυτού του ανθρώπου; Όταν διαβάζεις αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός, αντιλαμβάνεσαι τη δύναμη του λόγου του Θεού και την εξουσία του Θεού. Πώς αισθάνεσαι όταν ακούς τους ανθρώπους να λένε τέτοια λόγια; Νομίζεις ότι είναι εξαιρετικά υπερόπτες και γεμάτοι κομπασμό και ότι κάνουν επίδειξη; Διότι δεν έχουν αυτή τη δύναμη, δεν διαθέτουν τέτοια εξουσία κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να επιτύχουν τέτοια πράγματα. Το ότι είναι τόσο σίγουροι για τις υποσχέσεις τους, αποδεικνύει μόνο πόσο απρόσεχτα είναι τα σχόλιά τους. Αν κάποιος λέει τέτοια λόγια, τότε αναμφίβολα είναι υπερόπτης και υπέρ το δέον σίγουρος και προωθεί τον εαυτό του σαν ένα κλασικό παράδειγμα της διάθεσης του αρχαγγέλου. Αυτά τα λόγια προήλθαν από το στόμα του Θεού. Βλέπεις κάποιο στοιχείο υπεροψίας; Νομίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι μόνο ένα αστείο; Ο λόγος του Θεού είναι εξουσία, ο λόγος του Θεού είναι γεγονός και πριν εκστομιστούν αυτά τα λόγια, δηλαδή όταν Εκείνος αποφασίζει να κάνει κάτι, τότε αυτό το πράγμα έχει ήδη επιτευχθεί. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλα όσα είπε ο Θεός στον Αβραάμ ήταν μια διαθήκη που συνήψε ο Θεός με τον Αβραάμ και μια υπόσχεση που δόθηκε από τον Θεό στον Αβραάμ. Αυτή η υπόσχεση ήταν ένα διαπιστωμένο γεγονός, όπως επίσης και ένα γεγονός που έχει περατωθεί κι αυτά τα γεγονότα σταδιακά εκπληρώθηκαν στη σκέψη του Θεού, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού. Κι έτσι, το ότι ο Θεός λέει αυτά τα λόγια, δεν σημαίνει ότι έχει μια αλαζονική διάθεση, διότι ο Θεός είναι ικανός να επιτύχει τέτοια πράγματα. Έχει αυτήν τη δύναμη και εξουσία κι είναι απολύτως ικανός να επιτύχει τέτοιες πράξεις και η επίτευξή τους είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων Του. Όταν τέτοια λόγια εκστομίζονται από τον Θεό, αποτελούν μια αποκάλυψη και μια έκφραση της αληθινής διάθεσης του Θεού, μια τέλεια αποκάλυψη και απόδειξη της ουσίας και της εξουσίας του Θεού και τίποτε άλλο δεν είναι πιο αρμόζον και κατάλληλο για να αποδείξει την ταυτότητα του Δημιουργού. Ο τρόπος, ο τόνος και η διατύπωση αυτών των ομιλιών συνιστούν ακριβώς το σημάδι της ταυτότητας του Δημιουργού και αντιστοιχούν τέλεια στην έκφραση της ταυτότητας του ίδιου του Θεού και σ’ αυτές δεν υπάρχει προσποίηση ή ανηθικότητα. Είναι καθαρά και ξάστερα η τέλεια απόδειξη της ουσίας και της εξουσίας του Δημιουργού. Όσο για τα δημιουργήματα, αυτά δεν διαθέτουν ούτε αυτήν την εξουσία ούτε αυτήν την ουσία, πόσο μάλλον τη δύναμη που δίδεται από τον Θεό. Αν ο άνθρωπος προδώσει αυτήν τη συμπεριφορά, τότε οπωσδήποτε θα είναι η φραστική επίθεση της διεφθαρμένης του διάθεσης και θα οφείλεται στην επίδραση ενός συνονθυλεύματος της αλαζονείας και της τρελής φιλοδοξίας του ανθρώπου και της έκθεσης της κακόβουλης διάθεσης κανενός άλλου παρά μόνο του διαβόλου, του Σατανά, που επιθυμεί να παραπλανήσει τον άνθρωπο και να τον παρασύρει να προδώσει τον Θεό. Και πώς αντιμετωπίζει ο Θεός αυτό που αποκαλύπτεται από μια τέτοια γλώσσα; Ο Θεός θα έλεγε ότι εσύ θέλεις να σφετεριστείς τη θέση Του και θέλεις να Τον υποδυθείς και να Τον αντικαταστήσεις. Όταν μιμείσαι τον τόνο της ομιλίας του Θεού, η πρόθεσή σου είναι να αντικαταστήσεις τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων και να οικειοποιηθείς το ανθρώπινο είδος, που εξ ορισμού ανήκει στον Θεό. Αυτός είναι ο Σατανάς, απλά και ξεκάθαρα. Αυτές είναι πράξεις των απογόνων του αρχαγγέλου κι αυτό δεν είναι αποδεκτό από τους Ουρανούς! Ανάμεσά σας, υπάρχει κανείς που έχει μιμηθεί τον Θεό με ένα συγκεκριμένο τρόπο, λέγοντας λίγα λόγια, με την πρόθεση να παραπλανήσει και να εξαπατήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να νομίσουν ότι τα λόγια και οι πράξεις αυτού του ανθρώπου διαθέτουν την εξουσία και τη δύναμη του Θεού, σαν να ήταν η ουσία και η ταυτότητα αυτού του ανθρώπου μοναδική κι ακόμα σαν ο τόνος των λόγων αυτού του ανθρώπου να ήταν παρόμοιος με αυτών του Θεού; Έχετε ποτέ κάνει κάτι τέτοιο; Έχετε ποτέ μιμηθεί τον τόνο του Θεού όταν μιλάτε, με χειρονομίες που παριστάνουν τη διάθεση του Θεού, με την υποτιθέμενη δύναμη και εξουσία; Μήπως οι περισσότεροι από σας έχετε κάποιες φορές δράσει, ή προγραμματίσατε να δράσετε με έναν τέτοιο τρόπο; Τώρα που αληθινά βλέπετε, διακρίνετε και γνωρίζετε την εξουσία του Δημιουργού και κοιτάτε πίσω σ’ αυτά που συνηθίζατε να κάνετε και τα μέσα που χρησιμοποιούσατε για να αποκαλυφθείτε, δεν νιώθετε άσχημα; Αναγνωρίζετε την ανεντιμότητά σας και την αδιαντροπιά σας; Έχοντας εξετάσει τη διάθεση και την ουσία αυτών των ανθρώπων, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι καταραμένοι και γεννήματα του διαβόλου; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι όσοι κάνουν αυτά τα πράγματα προσβάλλουν τον εαυτό τους; Αντιλαμβάνεστε τη σοβαρότητα αυτού του πράγματος; Και πόσο σοβαρό είναι αυτό; Η πρόθεση των ανθρώπων που δρουν με αυτόν τον τρόπο είναι να μιμηθούν τον Θεό. Θέλουν να γίνουν ο Θεός και να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν όπως τον Θεό. Θέλουν να ξεριζώσουν τη θέση του Θεού από τις καρδιές των ανθρώπων και να ξεφορτωθούν τον Θεό που εργάζεται ανάμεσα στους ανθρώπους, με σκοπό να κατορθώσουν να ελέγξουν τους ανθρώπους και να τους καταβροχθίσουν και να τους κυριεύσουν. Όλοι έχουν τέτοιου είδους υποσυνείδητες επιθυμίες και φιλοδοξίες, και όλοι ζουν σε μια τέτοια διεφθαρμένη σατανική ουσία και ζουν με ένα τέτοιο σατανική φύση, όπου είναι σε εχθρότητα με τον Θεό και προδίδουν τον Θεό κι επιθυμούν να γίνουν Θεός. Παρακολουθώντας τη συναναστροφή Μου πάνω στο θέμα της εξουσίας του Θεού, ακόμα επιθυμείτε ή προσπαθείτε να υποδυθείτε τον Θεό ή να μιμηθείτε τον Θεό; Και επιθυμείτε ακόμα να γίνετε Θεός; Εύχεστε ακόμα να γίνετε Θεός; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να μιμηθεί την εξουσία του Θεού και δεν μπορεί να υποδυθεί την ταυτότητα και την υπόσταση του Θεού. Παρότι μπορείς να μιμηθείς τον τόνο με τον οποίο μιλάει ο Θεός, δεν μπορείς να μιμηθείς την ουσία του Θεού. Παρότι μπορείς να πάρεις τη θέση του Θεού και να Τον υποδυθείς, ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που προτίθεται να κάνει ο Θεός και ποτέ δεν θα μπορέσεις να διοικήσεις και να δώσεις εντολές σε όλα τα πράγματα. Στα μάτια του Θεού θα είσαι για πάντα ένα μικρό πλάσμα κι ανεξάρτητα από το πόσο σπουδαίες είναι οι ικανότητες και οι δεξιότητές σου κι ανεξάρτητα από τα χαρίσματα σου, η ύπαρξη είναι ολόκληρη υπό την κυριαρχία του Δημιουργού. Παρόλο που είσαι σε θέση να πεις μερικά άγρια λόγια, αυτό ούτε δείχνει ότι έχεις την ουσία του Δημιουργού, ούτε εκφράζει το ότι διαθέτεις την εξουσία του Δημιουργού. Η εξουσία και η δύναμη του Θεού είναι η ουσία του ίδιου του Θεού. Είναι κάτι που ούτε μαθαίνεται, ούτε μπορεί να προστεθεί εξωτερικά, αλλά είναι η έμφυτη ουσία του ίδιου του Θεού. Κι έτσι, η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Όντας ένα από τα δημιουργήματα, ο άνθρωπος πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση και αίσθηση καθήκοντος και να διαφυλάσσει αυτό που του έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Κι ο άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται πάντα σωστά και να μην κάνει πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων του ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να προσπαθεί να είναι σπουδαίος ή ξεχωριστός ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθεί να γίνει Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή ξεχωριστός, είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄