Καθημερινά λόγια του Θεού: Γνωρίζοντας τον Θεό | Απόσπασμα 112

Η προειδοποίηση του Ιεχωβά Θεού φτάνει στους κατοίκους της Νινευή

Ας προχωρήσουμε στο δεύτερο χωρίο, στο τρίτο κεφάλαιο του Βιβλίου του Ιωνά: «Και ήρχισεν ο Ιωνάς να διέρχηται εις την πόλιν οδόν μιας ημέρας και εκήρυξε και είπεν, Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή». Τούτα είναι τα λόγια που ο Θεός διαβίβασε απευθείας στον Ιωνά, για να τα πει στους κατοίκους της Νινευή. Φυσικά, είναι επίσης τα λόγια που ο Ιεχωβά Θεός ήθελε να πει στους κατοίκους της Νινευή. Τα λόγια αυτά λένε στους ανθρώπους ότι ο Θεός άρχισε να αποστρέφεται και να απεχθάνεται τον λαό της πόλης, επειδή η κακία τους είχε φτάσει στα μάτια Του, και έτσι θέλησε να καταστρέψει την πόλη αυτή. Ωστόσο, προτού ο Θεός καταστρέψει την πόλη, θα πραγματοποιούσε άγγελμα στους κατοίκους της Νινευή, ενώ, ταυτόχρονα, θα τους παρείχε την ευκαιρία να μετανοήσουν για την κακία τους και να ξεκινήσουν εκ νέου. Η ευκαιρία αυτή επρόκειτο να διαρκέσει σαράντα ημέρες. Με άλλα λόγια, εάν οι άνθρωποι μέσα στην πόλη δεν μετανοούσαν, δεν παραδέχονταν τις αμαρτίες τους ή δεν γονάτιζαν ενώπιον του Ιεχωβά Θεού εντός σαράντα ημερών, ο Θεός θα κατέστρεφε την πόλη, όπως είχε κάνει και με τα Σόδομα. Τούτο ήθελε να πει ο Ιεχωβά Θεός στους κατοίκους του Νινευή. Σαφώς, αυτό δεν ήταν μια απλή δήλωση. Δεν διαβίβαζε μόνο τον θυμό του Ιεχωβά Θεού, αλλά και τη στάση Του προς τους κατοίκους της Νινευή· ταυτόχρονα, η απλή αυτή δήλωση χρησίμευε και ως επίσημη προειδοποίηση προς τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα στην πόλη. Η προειδοποίηση αυτή τους έλεγε ότι οι κακές τους πράξεις τούς είχαν κοστίσει την απέχθεια του Ιεχωβά Θεού και σύντομα θα τους έφερναν στο χείλος του αφανισμού τους· ως εκ τούτου, οι ζωές όλων στη Νινευή διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο.

Η έντονη αντίθεση στην αντίδραση της Νινευή και των Σοδόμων στην προειδοποίηση του Ιεχωβά Θεού

Τι σημαίνει η καταστραφή; Στην καθομιλουμένη, σημαίνει εξαφανίζεται. Αλλά με τι τρόπο; Ποιος θα μπορούσε να καταργήσει μια ολόκληρη πόλη; Φυσικά, είναι αδύνατο για τον άνθρωπο να εκτελέσει μια τέτοια πράξη. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν ανόητοι· αμέσως μόλις άκουσαν το άγγελμα, κατάλαβαν. Ήξεραν ότι είχε προέλθει από τον Θεό· ήξεραν ότι ο Θεός επρόκειτο να επιτελέσει το έργο Του· ήξεραν ότι η κακία τους είχε εξοργίσει τον Ιεχωβά Θεό, επιφέροντας πάνω τους τον θυμό Του, έτσι ώστε επρόκειτο να καταστραφούν σύντομα, μαζί με την πόλη τους. Πώς συμπεριφέρθηκε ο λαός της πόλης, αφού άκουσε την προειδοποίηση του Ιεχωβά Θεού; Η Βίβλος περιγράφει με ιδιαίτερες λεπτομέρειες το πώς αντέδρασαν οι άνθρωποι αυτοί, από τον βασιλιά τους έως τους κοινούς θνητούς. Όπως καταγράφεται στις Γραφές: «Και οι άνδρες της Νινευή επίστευσαν εις τον Θεόν και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύθησαν σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών· διότι ο λόγος είχε φθάσει προς τον βασιλέα της Νινευή και εσηκώθη από του θρόνου αυτού και αφήρεσε την στολήν αυτού επάνωθεν εαυτού και εσκεπάσθη με σάκκον και εκάθησεν επί σποδού. Και διεκηρύχθη και εγνωστοποιήθη εν τη Νινευή διά ψηφίσματος του βασιλέως και των μεγιστάνων αυτού και ελαλήθη, οι άνθρωποι και τα κτήνη, οι βόες και τα πρόβατα, να μη γευθώσι μηδέν, μηδέ να βοσκήσωσι, μηδέ ύδωρ να πίωσιν· αλλ’ άνθρωπος και κτήνος να σκεπασθώσι με σάκκους και να φωνάξωσιν ισχυρώς προς τον Θεόν· και ας επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και από της αδικίας, ήτις είναι εν ταις χερσίν αυτών…»

Αφού άκουσαν το άγγελμα του Ιεχωβά Θεού, ο λαός της Νινευή επέδειξε μια στάση εντελώς αντίθετη προς εκείνη του λαού των Σοδόμων —ο λαός των Σοδόμων εναντιώθηκε ανοιχτά στον Θεό, προχωρώντας από κακό σε κακό· οι κάτοικοι της Νινευή, όμως, αφού άκουσαν τα λόγια αυτά, δεν αγνόησαν το θέμα, ούτε προέβαλαν αντίσταση· αντίθετα, πίστεψαν τον Θεό και κήρυξαν νηστεία. Σε τι αναφέρεται η λέξη «πίστεψαν» εδώ; Η ίδια η λέξη υποδηλώνει πίστη και υποταγή. Αν χρησιμοποιήσουμε την ίδια τη συμπεριφορά των κατοίκων της Νινευή για να εξηγήσουμε τη λέξη, τότε σημαίνει ότι πίστεψαν πως ο Θεός μπορούσε και θα έπραττε ό,τι είχε πει, και πως εκείνοι ήταν πρόθυμοι να μετανοήσουν. Μήπως ο λαός της Νινευή αισθάνθηκε φόβο εν όψει της επικείμενης καταστροφής; Η πίστη τους ήταν εκείνη που γέννησε τον φόβο στις καρδιές τους. Λοιπόν, τι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, για να αποδείξουμε την πίστη και τον φόβο των κατοίκων της Νινευή; Είναι, όπως τα λέει η Βίβλος: «και κήρυξαν νηστεία, και φόρεσαν σακιά, από τον πιο τρανό, μέχρι τον πιο ασήμαντο από αυτούς». Τούτο σημαίνει ότι οι κάτοικοι της Νινευή πίστεψαν αληθινά, και ότι από την πίστη αυτή γεννήθηκε φόβος, ο οποίος στη συνέχεια οδήγησε στη νηστεία και την ένδυση με σακιά. Έτσι έδειξαν την αρχή της μετάνοιάς τους. Σε απόλυτη αντίθεση με τους ανθρώπους των Σοδόμων, οι κάτοικοι της Νινευή όχι μόνο δεν εναντιώθηκαν στον Θεό, αλλά και κατέδειξαν σαφώς τη μετάνοιά τους μέσω της συμπεριφοράς και των ενεργειών τους. Φυσικά, τούτο δεν ίσχυσε μόνο για τον κοινούς θνητούς της Νινευή· ο βασιλιάς τους δεν αποτέλεσε εξαίρεση.

Η μετάνοια του βασιλιά της Νινευή κερδίζει την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού

Ακούγοντας τα νέα αυτά ο βασιλιάς της Νινευή, σηκώθηκε από τον θρόνο του, έβγαλε τον χιτώνα του, φόρεσε ένα σακί και κάθισε πάνω σε στάχτες. Στη συνέχεια, διακήρυξε ότι κανείς στην πόλη δεν επιτρεπόταν να φάει οτιδήποτε, και ότι κανένα ζωντανό, αρνιά και βοοειδή δεν θα βοσκούσε ούτε θα έπινε νερό. Άνθρωποι και ζωντανά έπρεπε να φορέσουν σακιά· οι άνθρωποι έπρεπε να ικετεύσουν θερμά τον Θεό. Ο βασιλιάς επίσης διακήρυξε ότι κάθε ένας από αυτούς έπρεπε να απομακρυνθεί από τους κακούς τρόπους του και να απαρνηθεί τη βία των χεριών του. Κρίνοντας από αυτή τη σειρά πράξεων, ο βασιλιάς της Νινευή απέδειξε την ειλικρινή του μετάνοια. Η σειρά ενεργειών που πραγματοποίησε —όταν σηκώθηκε από τον θρόνο του, πέταξε μακριά τον βασιλικό του χιτώνα, φόρεσε το σακί και κάθισε στις στάχτες— διδάσκει στους ανθρώπους ότι ο βασιλιάς της Νινευή έβαλε κατά μέρος τη βασιλική θέση του και φόρεσε σακί μαζί με τους κοινούς θνητούς. Τούτο σημαίνει ότι ο βασιλιάς της Νινευή, αφότου άκουσε το άγγελμα του Ιεχωβά Θεού, δεν κράτησε τη βασιλική του θέση για να συνεχίσει τον κακό δρόμο του ή τη βία των χεριών του· αντίθετα, έβαλε κατά μέρος την εξουσία που είχε στα χέρια του και μετανόησε ενώπιον του Ιεχωβά Θεού. Τη δεδομένη στιγμή, ο βασιλιάς της Νινευή δεν μετανοούσε ως βασιλιάς· είχε έρθει ενώπιον του Θεού, προκειμένου να ομολογήσει τις αμαρτίες του και να μετανοήσει για αυτές ως κοινός υποτελής Του. Επιπλέον, είπε και σε ολόκληρη την πόλη να ομολογήσει τις αμαρτίες της και να μετανοήσει για αυτές ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, όπως και ο ίδιος· επιπροσθέτως, είχε και ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς να το πράξει, όπως φαίνεται και στις Γραφές: «Οι άνθρωποι και τα κτήνη, οι βόες και τα πρόβατα, να μη γευθώσι μηδέν, μηδέ να βοσκήσωσι, μηδέ ύδωρ να πίωσιν […] και να φωνάξωσιν ισχυρώς προς τον Θεόν· και ας επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και από της αδικίας, ήτις είναι εν ταις χερσίν αυτών». Ως κυβερνήτης της πόλης, ο βασιλιάς της Νινευή κατείχε ύπατη θέση και δύναμη, και μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Ερχόμενος αντιμέτωπος με το άγγελμα του Ιεχωβά Θεού, θα μπορούσε να αγνοήσει το θέμα ή απλώς να μετανοήσει και να ομολογήσει τις αμαρτίες του μόνο αυτός· όσο για το αν οι άνθρωποι στην πόλη επέλεγαν ή όχι να μετανοήσουν, θα μπορούσε να έχει αγνοήσει εντελώς το θέμα. Ωστόσο, ο βασιλιάς της Νινευή δεν έπραξε καθόλου αυτό. Όχι μόνο σηκώθηκε από τον θρόνο του, φόρεσε σακί, πασπάλισε εαυτόν με στάχτες, ομολογώντας τις αμαρτίες του και μετανοώντας για αυτές ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, αλλά διέταξε και όλους τους ανθρώπους και τα ζωντανά της πόλης να πράξουν το ίδιο. Πρόσταξε, μάλιστα, τους ανθρώπους να «φωνάξουν δυνατά προς τον Θεό». Μέσα από αυτή τη σειρά ενεργειών, ο βασιλιάς της Νινευή εκπλήρωσε πραγματικά αυτό που πρέπει να εκπληρώνει ένας κυβερνήτης· η σειρά των ενεργειών του είναι τέτοια, που, όχι μόνο οποιοσδήποτε βασιλιάς της ιστορίας των ανθρώπων θα δυσκολευόταν να επιτύχει, αλλά και που κανείς δεν πέτυχε. Οι ενέργειες αυτές μπορούν να αποκληθούν πρωτοφανείς δεσμεύσεις στην ανθρώπινη ιστορία· αξίζουν να μνημονεύονται από την ανθρωπότητα και να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για αυτήν. Από τις απαρχές του ανθρώπινου γένους, κάθε βασιλιάς είχε οδηγήσει τους υπηκόους του στην αντίσταση και την εναντίωση προς τον Θεό. Κανείς ποτέ δεν είχε καθοδηγήσει τους υπηκόους του στο να ικετεύσουν τον Θεό να τους συγχωρέσει για την κακία τους, να λάβουν τη συγχώρηση του Ιεχωβά Θεού και να αποφύγουν την επικείμενη τιμωρία. Ο βασιλιάς της Νινευή, ωστόσο, κατάφερε να καθοδηγήσει τους υπηκόους του να στραφούν προς τον Θεό, να αφήσουν αμφότεροι τους κακούς τρόπους τους και να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Επιπλέον, στάθηκε επίσης ικανός να βάλει κατά μέρος τον θρόνο του και, σε αντάλλαγμα, ο Ιεχωβά Θεός άλλαξε γνώμη και μετανόησε και ανακάλεσε την οργή Του, επιτρέποντας στους ανθρώπους της πόλης να επιζήσουν και προφυλάσσοντάς τους από την καταστροφή. Οι ενέργειες του βασιλιά μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως σπάνιο θαύμα στην ιστορία του ανθρώπου· μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν ως πρότυπο μιας διεφθαρμένης ανθρωπότητας, που ομολογεί τις αμαρτίες της και μετανοεί για αυτές ενώπιον του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Σχετικό περιεχόμενο