Μέρος τέταρτο

Κατανοήστε τη στάση του Θεού και πετάξτε όλες τις παρανοήσεις για τον Θεό

Αυτός ο Θεός, στον οποίο πιστεύετε σήμερα, έχετε σκεφτεί ποτέ τι είδους Θεός είναι; Όταν βλέπει κάποιον κακό άνθρωπο να πράττει κακά πράγματα, τον περιφρονεί; (Ναι.) Ποια είναι η στάση Του, όταν βλέπει τα λάθη των αδαών ανθρώπων; (Θλίβεται.) Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει τους ανθρώπους να κλέβουν τις προσφορές Του; (Τους περιφρονεί.) Το πράγμα είναι πολύ ξεκάθαρο, έτσι; Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει κάποιον να είναι απρόσεκτος στην πίστη του στον Θεό, και σε καμία περίπτωση να μην επιδιώκει την αλήθεια; Δεν είστε απολύτως ξεκάθαροι ως προς αυτό, σωστά; Η απροσεξία είναι μια στάση που δεν αποτελεί αμαρτία, και δεν αποτελεί ύβρη για τον Θεό. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν πρέπει να θεωρείται σφάλμα. Τότε ποια νομίζεις ότι είναι η στάση του Θεού; (Είναι απρόθυμος να δώσει μια απάντηση.) Απρόθυμος να δώσει μια απάντηση —τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι ότι ο Θεός κοιτά αφ’ υψηλού τους συγκεκριμένους ανθρώπους, τους περιφρονεί! Ο Θεός αντιμετωπίζει τους ανθρώπους αυτούς, αγνοώντας τους. Η προσέγγισή Του είναι να τους κάνει στην άκρη, χωρίς να ασχολείται με κανένα έργο πάνω τους, συμπεριλαμβανομένης της διαφώτισης, της φώτισης, της συμμόρφωσης ή της πειθαρχίας. Ο τύπος αυτός ανθρώπου απλά δεν μετράει στο έργο του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που επιδεινώνουν τη διάθεσή Του και υβρίζουν τα διοικητικά διατάγματά Του; Ακραία απέχθεια! Ο Θεός εξοργίζεται στο έπακρο με τους ανθρώπους που δε μετανοούν για την επιδείνωση της διάθεσής Του! Το ρήμα «εξοργίζομαι» είναι απλά ένα αίσθημα, μια διάθεση· δεν μπορεί να εκπροσωπήσει μια ξεκάθαρη στάση. Αλλά αυτό το αίσθημα, αυτή η διάθεση, πρόκειται να επιφέρει ένα αποτέλεσμα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο: Θα γεμίσει τον Θεό με ακραία απέχθεια! Και ποια είναι η συνέπεια αυτής της ακραίας απέχθειας; Ο Θεός βάζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο στην άκρη, και, επί του παρόντος, δεν του απαντά. Θα περιμένει να ταξινομηθεί την ώρα της τιμωρίας. Τι υπονοεί τούτο; Θα εξακολουθήσει να έχει αποτέλεσμα ο άνθρωπος αυτός; Ο Θεός ποτέ δεν προτίθετο να δώσει κάποιο αποτέλεσμα στον συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου! Δεν είναι φυσιολογικό, λοιπόν, το ότι ο Θεός δεν ανταποκρίνεται επί του παρόντος στο είδος αυτό του ατόμου; (Ναι.) Πώς πρέπει να προετοιμαστεί ο άνθρωπος αυτός τώρα; Πρέπει να ετοιμαστεί να δεχθεί τις αρνητικές συνέπειες που προκάλεσε η συμπεριφορά του και το κακό που έκανε. Τούτη είναι η απάντηση του Θεού στο συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Τώρα, λοιπόν, λέω ξεκάθαρα στον τύπο αυτόν του ατόμου: Μην τρέφετε πλέον αυταπάτες, και μην ασχολείστε πια με ευσεβείς πόθους. Ο Θεός δεν θα είναι επ’ αόριστον ανεκτικός με τους ανθρώπους· δεν θα υπομένει επ’ αόριστον τα παραπτώματα ή την ανυπακοή τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Κι εγώ έχω δει μερικούς τέτοιους ανθρώπους. Όταν προσεύχονται, ο Θεός τους αγγίζει ιδιαιτέρως, και κλαίνε πικρά. Συνήθως, είναι επίσης πολύ χαρούμενοι· φαίνεται να έχουν την παρουσία και την καθοδήγηση του Θεού». Μη λέτε ανοησίες! Το να κλαίει κάποιος πικρά, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι αγγίζεται από τον Θεό ή ότι έχει την παρουσία Του, πόσο μάλλον την καθοδήγησή Του. Αν οι άνθρωποι οργίζουν τον Θεό, Εκείνος θα συνεχίσει να τους καθοδηγεί; Εν ολίγοις, όταν ο Θεός έχει αποφασίσει να εξαλείψει κάποιον, να τον εγκαταλείψει, ο άνθρωπος αυτός ήδη έχει μείνει χωρίς αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία πόσο αυτάρεσκος νοιώθει ως προς τον εαυτό του όταν προσεύχεται, και πόσο εμπιστεύεται μέσα του τον Θεό· τούτο είναι κιόλας ασήμαντο. Το σημαντικό είναι ότι ο Θεός δε χρειάζεται το συγκεκριμένο είδος εμπιστοσύνης, ότι ο Θεός έχει ήδη απορρίψει το άτομο αυτό. Ο τρόπος με τον οποίον θα τον αντιμετωπίσει αφού τελειώσουν όλα, είναι επίσης ασήμαντος. Το σημαντικό είναι ότι, τη στιγμή που ο άνθρωπος θα οργίσει τον Θεό, το αποτέλεσμά του έχει ήδη καθοριστεί. Εάν ο Θεός έχει αποφασίσει να μην σώσει αυτόν τον τύπο ανθρώπου, τότε θα εγκαταλειφθεί πίσω για να τιμωρηθεί. Τούτη είναι η στάση του Θεού.

Αν και μέρος της ουσίας του Θεού είναι η αγάπη, και Εκείνος εκτείνει έλεος απέναντι σε όλους, οι άνθρωποι παραβλέπουν και λησμονούν το σημείο ότι η ουσία Του είναι επίσης αξιοπρέπεια. Το ότι διαθέτει αγάπη, δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να Τον υβρίζουν ελεύθερα και ότι δεν έχει καθόλου αισθήματα ή αντιδράσεις. Το ότι διαθέτει έλεος, δε σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου αρχές ως προς τη μεταχείριση των ανθρώπων. Ο Θεός ζει· υπάρχει πραγματικά. Δεν είναι κάποια φανταστική μαριονέτα ή κάτι άλλο. Δεδομένου ότι υπάρχει, πρέπει πάντα να ακούμε προσεκτικά τη φωνή της καρδιάς Του, να δίνουμε προσοχή στη στάση Του, και να κατανοούμε τα αισθήματά Του. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τις φαντασιώσεις των ανθρώπων για να ορίσουμε τον Θεό, και δεν πρέπει να επιβάλλουμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων πάνω Του, κάνοντάς Τον να χρησιμοποιεί το ύφος και τη σκέψη του ανθρώπου στη μεταχείριση της ανθρωπότητας. Αν πράττεις τούτο, τότε οργίζεις τον Θεό, προκαλείς την οργή Του και αμφισβητείς την αξιοπρέπειά Του! Έτσι, αφού κατανοήσατε τη σοβαρότητα αυτού του ζητήματος, παροτρύνω τον καθέναν από όλους εσάς να είναι προσεκτικός και συνετός στις πράξεις του. Να είστε προσεκτικοί και συνετοί όταν μιλάτε. Και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε στον Θεό, όσο πιο προσεκτικοί και συνετοί είστε, τόσο το καλύτερο! Όταν δεν κατανοείς τη στάση του Θεού, μην μιλάς απρόσεκτα, μην πράττεις απρόσεκτα, ούτε να κολλάς αβασάνιστα ετικέτες. Ακόμη περισσότερο, μην καταλήγετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Αντ’ αυτού, πρέπει να περιμένεις και να αναζητάς· και αυτό επίσης αποτελεί μια εκδήλωση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Αν μπορείς να επιτύχεις το σημείο αυτό, και να κατέχεις τη συγκεκριμένη στάση πάνω απ’ όλα, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει για την ανοησία, την άγνοια και τον παραλογισμό σου. Αντίθετα, χάρη στον φόβο σου μήπως υβρίσεις τον Θεό, στον σεβασμό σου προς τις προθέσεις Του και στην προθυμία σου να υπακούς σε Αυτόν, ο Θεός θα σε θυμάται, θα σε καθοδηγεί και θα σε διαφωτίζει, ή θα ανεχτεί την ανωριμότητα και την άγνοιά σου. Αντιστρόφως, αν η στάση σου απέναντί Του είναι ασεβής —αν κρίνεις αυθαίρετα τον Θεό, και, εξίσου αυθαίρετα, εικάζεις και καθορίζεις τις ιδέες Του— ο Θεός θα σε καταδικάσει, θα σε πειθαρχήσει, θα φτάσει ακόμη και να σε τιμωρήσει· ή θα σου δώσει κάποιο άγγελμα. Ίσως το άγγελμα αυτό να σχετίζεται με το αποτέλεσμά σου. Γι’ αυτό, θέλω και πάλι να το τονίσω, και να ενημερώσω όλους τους παρόντες να είναι προσεκτικοί και συνετοί σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Μην μιλάς απρόσεκτα, και μην πράττεις απρόσεκτα. Πριν πεις οτιδήποτε, πρέπει να σκέφτεσαι: Μήπως, πράττοντας έτσι προκαλέσω τον θυμό του Θεού; Η πράξη αυτή ενέχει σεβασμό προς τον Θεό; Ακόμη και για απλά ζητήματα, θα πρέπει πάντα να προσπαθείς να απαντάς σε αυτά τα ερωτήματα, να τα εξετάζεις πραγματικά. Αν στ’ αλήθεια μπορείς να πράττεις παντού, σε όλα τα πράγματα και πάντοτε σύμφωνα με τις συγκεκριμένες αρχές, ειδικά σε σχέση με τα ζητήματα που δεν κατανοείς, τότε ο Θεός θα σε καθοδηγεί πάντα, και πάντα θα σου δίνει ένα μονοπάτι για να ακολουθήσεις. Ανεξάρτητα από το τι δείχνουν οι άνθρωποι, ο Θεός τα βλέπει όλα σαφώς, καθαρά, και θα σου χορηγήσει μια ακριβή και ταιριαστή αξιολόγηση αυτών των εικόνων. Αφού θα έχεις βιώσει την τελική δοκιμασία, ο Θεός θα πάρει το σύνολο της συμπεριφοράς σου, αθροίζοντάς το απολύτως, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμά σου. Το αποτέλεσμα αυτό θα πείσει άπαντες, πέρα από κάθε αμφιβολία. Εκείνο που θέλω να σας πω είναι ότι κάθε πράξη, κάθε ενέργεια και κάθε σας σκέψη θα αποφασίσουν τη μοίρα σας.

Ποιος καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου;

Υπάρχει ακόμα ένα σημαντικότατο θέμα, και τούτο είναι η στάση σας απέναντι στον Θεό. Η στάση αυτή είναι καίρια! Καθορίζει το αν, τελικά, θα βαδίσετε προς την καταστροφή ή προς έναν όμορφο προορισμό, που ο Θεός έχει προετοιμάσει για σας. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός έχει ήδη εργαστεί για περισσότερα από 20 χρόνια, και κατά τη διάρκεια αυτών των 20 χρόνων, ίσως οι καρδιές σας να ήταν κάπως αβέβαιες ως προς την απόδοσή σας. Ωστόσο, μέσα στην καρδιά Του, ο Θεός έχει φτιάξει ένα πραγματικό και αληθινό ιστορικό για τον καθέναν από εσάς. Ξεκινώντας από τη στιγμή που κάθε άνθρωπος αρχίζει να Τον ακολουθεί και να ακούει το κήρυγμά Του, κατανοώντας ολοένα και περισσότερο την αλήθεια, ως την εκπλήρωση του καθήκοντός του —ο Θεός έχει την καταγραφή της κάθε μιας από τις εικόνες αυτές. Όταν κάποιος κάνει το καθήκον του, όταν έρχεται αντιμέτωπος με όλων των ειδών τις περιστάσεις και τις δοκιμασίες, ποια είναι η στάση του ατόμου; Με ποιον τρόπο εκτελεί; Πώς αισθάνεται μέσα του απέναντι στον Θεό;… Ο Θεός έχει απολογισμό, ένα ιστορικό όλων τούτων. Από την πλευρά σας, ίσως τα θέματα αυτά να σας μπερδεύουν. Ωστόσο, από την πλευρά του Θεού, είναι όλα ξεκάθαρα σαν το κρύσταλλο, και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη σύγχυσης. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά το αποτέλεσμα κάθε ατόμου ξεχωριστά, καθώς και την τύχη και τις μελλοντικές προοπτικές του. Ακόμη περισσότερο, τούτο είναι το σημείο όπου ο Θεός δαπανά όλες τις επίπονες προσπάθειές Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός δεν τολμά να το παραμελήσει ούτε κατ’ ελάχιστον, και δεν πρόκειται να ανεχτεί την παραμικρή αμέλεια. Ο Θεός καταγράφει τον απολογισμό της ανθρωπότητας, συντάσσοντας την έκθεση ολόκληρης της πορείας της μαθητείας του ανθρώπου προς τον Θεό, από την αρχή ως το τέλος. Η στάση σου απέναντι στον Θεό κατά το συγκεκριμένο διάστημα, θα καθορίσει τη μοίρα σου. Έτσι δεν είναι; Τώρα, πιστεύετε ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Είναι οι πράξεις του Θεού, οι ενδεικνυόμενες; Εξακολουθείτε να έχετε στο μυαλό σας μια διαφορετική εικόνα του Θεού; (Όχι.) Τότε λέτε ότι το αποτέλεσμα του ανθρώπου το καθορίζει ο Θεός ή ο ίδιος ο άνθρωπος; (Ο Θεός.) Ποιος το καθορίζει; (Ο Θεός.) Δεν είστε σίγουροι, έτσι; Αδέλφια από τις εκκλησίες του Χονγκ Κονγκ, μιλήστε —ποιος το καθορίζει; (Ο ίδιος ο άνθρωπος.) Ώστε το καθορίζει ο άνθρωπος; Τούτο, όμως, δε σημαίνει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό; Ποιος θέλει να μιλήσει από τις εκκλησίες της Κορέας; (Ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου βάσει όλων των ενεργειών και των πράξεών του, και βάσει του μονοπατιού στο οποίο βαδίζουν.) Πρόκειται για πολύ αντικειμενική απάντηση. Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα γεγονός, για το οποίο πρέπει να σας ενημερώσω όλους: Κατά τη διάρκεια του έργου της σωτηρίας, ο Θεός θέτει για τον άνθρωπο ένα πρότυπο. Το πρότυπο αυτό είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπακούει στον λόγο του Θεού και να βαδίζει στον δρόμο Του. Το συγκεκριμένο πρότυπο χρησιμοποιείται για το ζύγισμα του αποτελέσματος του ανθρώπου. Αν πράττεις σύμφωνα με το συγκεκριμένο θεϊκό πρότυπο, τότε μπορείς να επιτύχεις ένα καλό αποτέλεσμα· αν δεν το πράττεις, τότε δεν μπορείς να επιτύχεις καλό αποτέλεσμα. Οπότε, ποιος λες ότι καθορίζει το εν λόγω αποτέλεσμα; Δεν το καθορίζει ο Θεός από μόνος Του, αλλά, μάλλον, ο Θεός και ο άνθρωπος μαζί. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Πώς έτσι; Επειδή ο Θεός επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, και να προετοιμάσει έναν όμορφο προορισμό για τον άνθρωπο· ο άνθρωπος είναι ο στόχος του έργου του Θεού, και το αποτέλεσμα, ο εν λόγω προορισμός, είναι αυτό που ο Θεός ετοιμάζει για τον άνθρωπο. Εάν δεν υπήρχε στόχος για το έργο Του, ο Θεός δεν θα χρειαζόταν να το επιτελέσει· αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε ευκαιρία για σωτηρία. Ο άνθρωπος αποτελεί τον στόχο της σωτηρίας και, παρόλο που ο άνθρωπος είναι η παθητική πλευρά της διαδικασίας, η στάση της πλευράς αυτής καθορίζει το εάν ο Θεός θα είναι επιτυχής στο έργο Του να σώσει την ανθρωπότητα. Χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, δεν θα γνώριζες το πρότυπο Του, και δεν θα είχες κανέναν στόχο. Εάν έχεις το πρότυπο, τον στόχο και, παρ’ όλα αυτά, δεν συνεργάζεσαι, δεν το κάνεις πράξη, δεν πληρώνεις το τίμημα, ούτε και τότε θα επιτύχεις το αποτέλεσμα αυτό. Γι’ αυτό λέμε ότι το εν λόγω αποτέλεσμα είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τον Θεό, και είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τον άνθρωπο. Τώρα πια γνωρίζετε ποιος καθορίζει το αποτέλεσμα του ανθρώπου.

Οι άνθρωποι τείνουν να ορίζουν τον Θεό βάσει της εμπειρίας

Έχετε παρατηρήσει κάτι, κάθε φορά που επικοινωνείτε το θέμα της γνώσης του Θεού; Μήπως παρατηρήσατε ότι η παρούσα στάση του Θεού έχει υποστεί μεταβολή; Η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα είναι αμετάβλητη; Ο Θεός θα συνεχίσει να υπομένει έτσι, εκτείνοντας επ’ αόριστον όλη την αγάπη και το έλεός Του στον άνθρωπο; Το ζήτημα αυτό περιλαμβάνει επίσης την ουσία του Θεού. Ας επιστρέψουμε στο προηγούμενο ερώτημα του, εν λόγω, ασώτου υιού. Μετά από την ερώτηση αυτή, οι απαντήσεις σας δεν ήταν πολύ ξεκάθαρες. Με άλλα λόγια, ακόμα δεν καταλαβαίνετε καλά τις προθέσεις του Θεού. Μόλις οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι ο Θεός αγαπά το ανθρώπινο γένος, ορίζουν τον Θεό ως σύμβολο της αγάπης: Ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, το πώς συμπεριφέρονται, το πώς μεταχειρίζονται τον Θεό και το πόσο ανυπάκουοι είναι, τίποτα δεν έχει σημασία, επειδή ο Θεός έχει αγάπη, και η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και άμετρη. Ο Θεός διαθέτει αγάπη, οπότε μπορεί να είναι ανεκτικός με τους ανθρώπους· ο Θεός διαθέτει αγάπη, άρα μπορεί να είναι ελεήμων προς τους ανθρώπους, ελεήμων προς την ανωριμότητά τους, ελεήμων προς την άγνοιά τους και ελεήμων προς την ανυπακοή τους. Έτσι έχουν τα πράγματα; Διότι μερικοί άνθρωποι, έχοντας βιώσει την υπομονή του Θεού μία, ή και κάποιες φορές, την αντιμετωπίζουν ως κεφάλαιο στην προσωπική κατανόησή τους για Εκείνον, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα είναι για πάντα υπομονετικός και ελεήμων προς αυτούς, και, κατά τη διάρκεια της η ζωή τους, θα θεωρούν την υπομονή του Θεού ως το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο τους αντιμετωπίζει. Υπάρχουν επίσης εκείνοι οι άνθρωποι που, έχοντας βιώσει μια φορά την ανεκτικότητα του Θεού, ορίζουν για πάντα τον Θεό ως ανεκτικότητα, και η ανεκτικότητα αυτή είναι απεριόριστη, απόλυτη, ακόμα και χωρίς αρχές. Είναι σωστές αυτές οι πεποιθήσεις; Κάθε φορά που τίθενται προς συζήτηση η ουσία ή η διάθεση του Θεού, φαίνεστε μπερδεμένοι. Το να σας βλέπω έτσι, Μου προκαλεί κάποιο θυμό. Έχετε ακούσει πολλή αλήθεια σχετικά με την ουσία του Θεού· έχετε ακούσει επίσης πολλά θέματα σχετικά με τη διάθεση του Θεού. Ωστόσο, στο μυαλό σας, τα εν λόγω ζητήματα, καθώς και η αλήθεια αυτών των πτυχών, είναι απλώς μνήμες βασισμένες στη θεωρία και τα γραπτά. Κανείς από εσάς δεν είναι ικανός να βιώσει ποια ακριβώς είναι η διάθεση του Θεού στην πραγματική σας ζωή, ούτε και μπορείτε να κατανοήσετε τι ακριβώς σημαίνει «διάθεση του Θεού». Ως εκ τούτου, είστε όλοι μπερδεμένοι ως προς τις πεποιθήσεις σας, η πίστη σας είναι τυφλή, μέχρι του σημείου να κρατάτε ασεβή στάση απέναντι στον Θεό, να Τον αποκρούετε. Πού σας οδηγεί η συγκεκριμένη στάση απέναντι στον Θεό; Στο να βγάζετε συνεχώς συμπεράσματα για τον Θεό. Μόλις αποκτάτε λίγη γνώση, νοιώθετε πολύ ικανοποιημένοι, νοιώθετε σαν να έχετε αποκτήσει την ολότητα του Θεού. Εν συνεχεία, καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο Θεός, στερώντας Του την ελευθερία κινήσεων. Και όποτε ο Θεός πράττει κάτι καινούριο, απλά δεν παραδέχεστε ότι είναι ο Θεός. Μια μέρα, όταν ο Θεός πει: «Έπαψα να αγαπώ τον άνθρωπο· δεν του εκτείνω πια έλεος· δεν έχω πια άλλη ανεκτικότητα ή υπομονή προς αυτόν· είμαι γεμάτος ακραία απέχθεια και αντιπάθεια προς εκείνον», οι άνθρωποι θα συγκρουστούν με τη δήλωση αυτή από το βάθος της καρδιάς τους. Μερικοί από αυτούς θα πουν κιόλας: «Δεν είσαι πια ο Θεός μου· δεν είσαι πλέον ο Θεός που θέλω να ακολουθήσω. Αν το λες αυτό, δεν είσαι πλέον κατάλληλος για να είσαι ο Θεός μου, και δεν χρειάζεται να συνεχίσω να Σε ακολουθώ. Εάν δεν μου δίνεις έλεος, αγάπη και ανεκτικότητα, τότε παύω να Σε ακολουθώ. Μόνο αν είσαι επ’ αόριστον ανεκτικός μαζί μου, αν είσαι πάντα υπομονετικός μαζί μου, και μου επιτρέπεις να βλέπω ότι είσαι αγάπη, υπομονή, ανεκτικότητα, μόνο τότε μπορώ να Σε ακολουθήσω, και μόνο τότε μπορώ να έχω εμπιστοσύνη να ακολουθήσω μέχρι το τέλος. Αφού θα έχω την υπομονή και το έλεός Σου, η ανυπακοή και οι παραβάσεις μου μπορούν να συγχωρούνται απεριόριστα, να μου χαρίζονται επ’ αόριστον και μπορώ να αμαρτάνω οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να ομολογώ και να συγχωρούμαι οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και να Σε οργίζω οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Κι Εσύ δεν πρέπει να έχεις καθόλου προσωπικές ιδέες ή συμπεράσματα σχετικά με εμένα». Παρόλο που μπορεί να μην σκέφτεσαι το συγκεκριμένο ερώτημα με τέτοιο υποκειμενικό και ενσυνείδητο τρόπο, όποτε θεωρείς τον Θεό εργαλείο για τη συγχώρεση των αμαρτιών σου και αντικείμενο προς χρήση για να αποκτήσεις έναν όμορφο προορισμό, έχεις κιόλας ασυναίσθητα τοποθετήσει τον ζωντανό Θεό απέναντί σου, ως εχθρό σου. Αυτό βλέπω Εγώ. Εσύ μπορεί να λες όσο θέλεις: «Πιστεύω στον Θεό»· «Αναζητώ την αλήθεια»· «Θέλω να αλλάξω τη διάθεσή μου»· «Θέλω να δραπετεύσω από την επιρροή του σκότους»· «Θέλω να ικανοποιώ τον Θεό»· «Θέλω να υπακούω στον Θεό»· «Θέλω να είμαι πιστός στον Θεό και να εκτελώ σωστά το καθήκον μου»· και ούτω καθεξής. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο ωραία ηχούν όσα λες, ανεξάρτητα από το πόση θεωρία γνωρίζεις και από το πόσο επιβλητική και αξιοπρεπής είναι αυτή η θεωρία, γεγονός είναι ότι, τώρα πλέον, υπάρχουν πολλοί από εσάς που έχουν ήδη μάθει πώς να χρησιμοποιούν τον κανονισμό, το δόγμα, τη θεωρία που κατέχετε, προκειμένου να συνάγουν συμπεράσματα για τον Θεό, τοποθετώντας Τον σε αντιδιαστολή με εσάς, με απόλυτα φυσικό τρόπο. Παρόλο που είσαι αυθεντία στους κανόνες και στα δόγματα, δεν έχεις πραγματικά εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, γι’ αυτό και σου είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις, να Τον κατανοήσεις. Είναι αξιολύπητο!

Είδα μια σκηνή σε ένα βίντεο: Μερικές αδελφές κρατούσαν ένα βιβλίο του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», και το κρατούσαν πολύ ψηλά. Κρατούσαν το βιβλίο στο μέσο τους, ψηλότερα από τα κεφάλια τους. Αν και είναι απλώς μια εικόνα, αυτό που προκαλεί μέσα Μου δεν είναι εικόνα. Με κάνει, μάλλον, να σκέφτομαι ότι αυτό που κάθε άνθρωπος κρατά ψηλά στην καρδιά του δεν είναι ο λόγος του Θεού, αλλά το βιβλίο του λόγου του Θεού. Πρόκειται για πολύ καταθλιπτικό ζήτημα. Ο συγκεκριμένος τρόπος πράξης απλά δεν έχει σχέση με τον μεγάλο σεβασμό προς τον Θεό. Ακριβώς επειδή δεν κατανοείτε τον Θεό, μια προφανής ερώτηση, μια πολύ μικρή ερώτηση, σας κάνει να σκαρφίζεστε δικές σας αντιλήψεις. Όταν σας ρωτώ διάφορα πράγματα, όταν είμαι σοβαρός μαζί σας, εσείς απαντάτε με εικασίες και την προσωπική σας φαντασία· ορισμένοι από εσάς υιοθετούν ακόμη και έναν τόνο αμφιβολίας και Μου επιστρέφουν την ερώτηση. Τούτο Μου επιβεβαιώνει ακόμα πιο ξεκάθαρα ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε, δεν είναι ο αληθινός Θεός. Ενώ διαβάζατε τον λόγο του Θεού για τόσα πολλά χρόνια, χρησιμοποιείτε τον λόγο του Θεού, χρησιμοποιείτε το έργο Του και άλλα δόγματα, για να εξάγετε εκ νέου συμπεράσματα για τον Θεό. Ακόμα δε περισσότερο, ποτέ δεν προσπαθείτε να κατανοήσετε τον Θεό· ποτέ δεν προσπαθείτε να καταλάβετε τις προθέσεις Του· δεν προσπαθείτε να καταλάβετε τη στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο· ή το πώς σκέφτεται, γιατί είναι θλιμμένος, γιατί είναι θυμωμένος, γιατί απορρίπτει τους ανθρώπους, και άλλα τέτοια ερωτήματα. Επιπλέον, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός ήταν πάντοτε σιωπηλός, επειδή απλά παρακολουθεί τις ενέργειες της ανθρωπότητας, επειδή δεν έχει καμία στάση απέναντί της, ούτε έχει τις δικές Του ιδέες. Μια άλλη ομάδα το πηγαίνει ακόμα πιο μακριά. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός δε βγάζει ούτε κιχ επειδή έχει συναινέσει, επειδή περιμένει, και επειδή δεν έχει καμία στάση, διότι η στάση του Θεού έχει ήδη υποστεί ολοκληρωτική επεξεργασία μέσα στο βιβλίο, έχει ήδη εκφραστεί στο σύνολό της στην ανθρωπότητα, και δεν έχει ανάγκη να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στους ανθρώπους. Αν και ο Θεός είναι σιωπηλός, εξακολουθεί να έχει στάση, άποψη, και πρότυπο που απαιτεί από τους ανθρώπους. Αν και οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να Τον κατανοήσουν και να Τον αναζητήσουν, η στάση Του είναι πολύ ξεκάθαρη. Σκεφτείτε κάποιον που, κάποτε, ακολουθούσε παθιασμένα τον Θεό, αλλά σε κάποιο σημείο Τον εγκατέλειψε και έφυγε. Αν ο άνθρωπος αυτός θέλει τώρα να επιστρέψει, με αρκετή έκπληξη, θα διαπιστώσετε ότι δεν γνωρίζετε ποια θα είναι η άποψη και η στάση του Θεού. Δεν είναι θλιβερό; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αρκετά επιφανειακό ζήτημα. Εάν κατανοούσατε πραγματικά την καρδιά του Θεού, θα γνωρίζατε τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο αυτόν, και η απάντησή σας δεν θα ήταν διφορούμενη. Αφού, λοιπόν, δεν γνωρίζετε, επιτρέψτε Μου να σας ενημερώσω.

Η στάση του Θεού προς όσους δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου Του

Το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, θα το βρείτε παντού: Αφού βεβαιώνεται για τον δρόμο του Θεού, για διάφορους λόγους, αναχωρεί σιωπηλά και χωρίς να χαιρετήσει, για να φύγει και να πράξει ό,τι επιθυμεί η καρδιά του. Προς το παρόν, δεν θα υπεισέλθουμε στο γιατί το άτομο αυτό αποχωρεί. Πρώτα, θα ρίξουμε μια ματιά στη στάση του Θεού απέναντι στον συγκεκριμένο άνθρωπο. Είναι πολύ ξεκάθαρη! Από τη στιγμή που το άτομο αυτό φεύγει, στα μάτια του Θεού, η έκταση της πίστης του έχει λήξει. Και δεν την έληξε ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός. Το ότι ο άνθρωπος αυτός άφησε τον Θεό, σημαίνει ότι έχει ήδη απορρίψει τον Θεό, ότι ήδη δεν Τον επιθυμεί. Σημαίνει ότι ήδη δεν αποδέχεται τη σωτηρία του Θεού. Αφού το άτομο αυτό δεν θέλει τον Θεό, είναι δυνατόν να εξακολουθεί να το θέλει ο Θεός; Επιπλέον, όταν ο άνθρωπος αυτός έχει αυτή τη στάση, αυτή την άποψη, και είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει τον Θεό, έχει κιόλας επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Παρόλο που δεν ήταν έξαλλος από οργή και δεν καταριόταν τον Θεό, παρόλο που δε διατηρούσε φαύλη ή ακραία συμπεριφορά, και παρόλο που ο άνθρωπος αυτός σκέφτεται: Αν έρθει μια μέρα, κατά την οποία θα έχω χορτάσει από εξωτερικές διασκεδάσεις ή θα εξακολουθώ να χρειάζομαι τον Θεό για κάτι, θα επιστρέψω. Ή, αν ο Θεός με καλέσει, θα επανέλθω. Ή λέει: Όταν πληγωθώ, όταν δω ότι ο έξω κόσμος είναι πολύ σκοτεινός και πολύ κακός και δεν θέλω πλέον να πηγαίνω με το ρεύμα, θα επιστρέψω στον Θεό. Παρόλο που ο άνθρωπος αυτός έχει υπολογίσει στο μυαλό του σε ποιο σημείο θα επιστρέψει, αν και αφήνει την πόρτα ανοιχτή για την επιστροφή του, δεν συνειδητοποιεί ότι, ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται και σχεδιάζει, όλο αυτό είναι απλώς ευσεβής πόθος. Το μεγαλύτερο λάθος του είναι ότι δεν γνωρίζει ξεκάθαρα το πώς αισθάνεται ο Θεός όταν εκείνος θέλει να φύγει. Από τη στιγμή που το άτομο αυτό αποφασίζει να φύγει από τον Θεό, ο Θεός το έχει κιόλας εγκαταλείψει ολοκληρωτικά· ο Θεός έχει ήδη καθορίσει μέσα στην καρδιά Του το αποτέλεσμά του. Ποιο αποτέλεσμα είναι αυτό; Ότι αυτό το άτομο ανήκει στους ποντικούς και θα χαθεί μαζί τους. Έτσι, οι άνθρωποι συχνά βλέπουν τέτοιες καταστάσεις: Κάποιος εγκαταλείπει τον Θεό, αλλά δεν λαμβάνει τιμωρία. Ο Θεός λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές Του αρχές. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να δουν μερικά πράγματα, και μερικά πράγματα κρατούνται μόνο στην καρδιά του Θεού, έτσι οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το αποτέλεσμα. Εκείνο που βλέπουν οι άνθρωποι, δεν είναι απαραίτητα η αληθινή πλευρά των πραγμάτων· αλλά η άλλη πλευρά, η πλευρά που δεν βλέπεις —αυτή είναι οι πραγματικές σκέψεις και τα συμπεράσματα της καρδιάς του Θεού.

Οι άνθρωποι που δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την αληθινή οδό

Γιατί, λοιπόν, ο Θεός μπορεί να δώσει στον άνθρωπο αυτόν μια τόσο σοβαρή τιμωρία; Γιατί ο Θεός είναι τόσο εξοργισμένος απέναντί του; Πρώτα απ’ όλα, γνωρίζουμε ότι η διάθεση του Θεού είναι μεγαλοπρέπεια, είναι οργή. Δεν είναι πρόβατο προς σφαγή· ακόμα περισσότερο, δεν είναι μαριονέτα που ελέγχουν οι άνθρωποι όπως εκείνοι θέλουν. Ούτε και είναι κενός αέρας που παίρνει διαταγές από τους ανθρώπους. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, θα πρέπει να έχεις καρδιά που σέβεται τον Θεό, και θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η ουσία του Θεού δεν πρέπει να οργίζεται. Ο εν λόγω θυμός μπορεί να προκληθεί από μια λέξη· ίσως από κάποια σκέψη· ίσως από κάποια φαύλη συμπεριφορά· ίσως από μια ήπια συμπεριφορά, που είναι υποφερτή στα μάτια και την ηθική του ανθρώπου· ή, ίσως, προκαλείται από κάποιο δόγμα, μια θεωρία. Ωστόσο, από τη στιγμή που οργίζεις τον Θεό, η ευκαιρία σου έχει χαθεί και οι τελευταίες ημέρες σου είναι κοντά. Αυτό είναι τρομερό! Αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, τότε ίσως δεν φοβάσαι τον Θεό, και ίσως Τον υβρίζεις συνεχώς. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να σέβεσαι τον Θεό, τότε είσαι ανίκανος και να Τον σέβεσαι, και δεν γνωρίζεις πώς να κάνεις τον εαυτό σου να βαδίσει μέσα στον δρόμο Του —σεβόμενος τον Θεό και αποφεύγοντας το κακό. Μόλις αποκτήσεις επίγνωση, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, και τότε θα μάθεις τι σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό.

Το να βαδίζεις στον δρόμο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού, δε σχετίζεται αναγκαστικά με το πόση αλήθεια γνωρίζεις, πόσες δοκιμασίες έχεις βιώσει ή πόσο πολλή πειθαρχία έχεις υποστεί. Αντίθετα, εξαρτάται από το ποια είναι η ουσία της καρδιάς σου ως προς τον Θεό, και τη στάση σου απέναντί Του. Η ουσία των ανθρώπων και οι υποκειμενικές στάσεις τους —τούτες είναι πολύ σημαντικές, είναι το κλειδί. Σχετικά με όσους αποποιήθηκαν και άφησαν τον Θεό, η ποταπή στάση τους απέναντί Του και οι καρδιές τους που περιφρονούν την αλήθεια, έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή Του, έτσι, όσον αφορά τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να λάβουν συγχώρεση. Έμαθαν για την ύπαρξη του Θεού, έλαβαν την πληροφορία ότι ο Θεός βρίσκεται κιόλας εδώ, έχουν, μάλιστα, βιώσει ακόμη και το νέο έργο Του. Η αναχώρησή τους δεν αποτελεί περίπτωση παραπλάνησης, ούτε είναι μπερδεμένοι ως προς αυτήν. Ακόμη λιγότερο, πρόκειται για περίπτωση εξαναγκασμού. Έχουν, μάλλον, συνειδητά και με καθαρό μυαλό, επιλέξει να εγκαταλείψουν τον Θεό. Η αναχώρησή τους δε σημαίνει ότι έχασαν τον δρόμο τους· ούτε ότι απορρίφθηκαν. Επομένως, στα μάτια του Θεού, δεν είναι το απολωλός πρόβατο, πόσο μάλλον ο άσωτος υιός που έχασε τον δρόμο του. Έφυγαν ατιμώρητα, και μια τέτοια κατάσταση, μια τέτοια περίσταση, επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού και, εξαιτίας της επιδείνωσης αυτής, Εκείνος τους δίνει ένα απελπιστικό αποτέλεσμα. Δεν είναι τρομακτικό το εν λόγω αποτέλεσμα; Άρα, εάν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, μπορεί να Τον υβρίσουν. Δεν είναι λίγο αυτό! Αν κάποιος δεν λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τη στάση του Θεού, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο Θεός προσβλέπει στην επιστροφή του —επειδή είναι ένα από τα απολωλότα πρόβατά Του και ο Θεός τον περιμένει ακόμα να αλλάξει γνώμη— τότε ο άνθρωπος αυτός δεν βρίσκεται μακριά από την ημέρα της τιμωρίας του. Ο Θεός δεν θα αρνηθεί απλώς να τον δεχτεί. Τούτη είναι η δεύτερη φορά που επιδεινώνει τη διάθεσή Του· και αυτό είναι ακόμα πιο φοβερό ζήτημα! Η ασεβής στάση του συγκεκριμένου ατόμου έχει ήδη προσβάλει το διοικητικό διάταγμα του Θεού. Άραγε ο Θεός θα τον δεχτεί και πάλι; Οι αρχές του Θεού σχετικά με το ζήτημα αυτό είναι οι εξής: Εάν κάποιος είναι σίγουρος για την αληθινή οδό, κι όμως, μπορεί ακόμα συνειδητά και με καθαρό μυαλό να απορρίπτει τον Θεό και να αποστασιοποιείται από Αυτόν, τότε ο Θεός θα αποκλείσει τον δρόμο προς τη σωτηρία του, και η πύλη της Βασιλείας θα είναι από εδώ και πέρα κλειστή για αυτόν. Όταν το πρόσωπο αυτό χτυπήσει και πάλι την πόρτα, ο Θεός δεν πρόκειται να του την ανοίξει ξανά. Το άτομο αυτό θα αποκλειστεί για πάντα. Ίσως μερικοί από εσάς να έχουν διαβάσει στη Βίβλο την ιστορία του Μωυσή. Αφού ο Μωυσής χρίσθηκε από τον Θεό, οι 250 ηγέτες ήταν δυσαρεστημένοι με τον Μωυσή εξαιτίας των ενεργειών του και άλλων, διαφόρων λόγων. Ποιον αρνήθηκαν να υπακούσουν; Όχι, βέβαια, τον Μωυσή. Αρνήθηκαν να υπακούσουν στις διευθετήσεις του Θεού· αρνήθηκαν να υπακούσουν στο έργο του Θεού ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Είπαν τα εξής: «Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι και ο Ιεχωβά είναι μεταξύ αυτών […]» Στα μάτια του ανθρώπου, έχουν οι λέξεις αυτές καμιά σοβαρότητα; Καμία απολύτως! Τουλάχιστον η κυριολεκτική έννοια των λέξεων δεν είναι σοβαρή. Από νομική άποψη, δεν παραβιάζουν τους νόμους, διότι, επιφανειακά, δεν είναι εχθρική γλώσσα ή λεξιλόγιο, πολύ λιγότερο δε, έχουν κάποιο βλάσφημο νόημα. Το μόνο που υπάρχει, είναι μια κοινή πρόταση και τίποτα περισσότερο. Γιατί, ωστόσο, τα συγκεκριμένα λόγια μπορούν να πυροδοτήσουν τέτοια οργή εκ μέρους του Θεού; Επειδή δεν απευθύνονται στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό. Η στάση και διάθεση που εκφράζουν, είναι ακριβώς αυτό που επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού, ιδιαίτερα την πλευρά της διάθεσης του Θεού που είναι αδύνατον να υβρισθεί. Όλοι γνωρίζουμε ποιο ήταν το αποτέλεσμα τους στο τέλος. Σχετικά με αυτούς που εγκατέλειψαν τον Θεό, ποια είναι η άποψή τους; Ποια είναι η στάση τους; Και γιατί η άποψη και η στάση τους οδηγούν τον Θεό να τους αντιμετωπίσει με τέτοιον τρόπο; Ο λόγος είναι ότι γνωρίζουν σαφώς ότι είναι ο Θεός, κι όμως εξακολουθούν να επιλέγουν να Τον προδώσουν. Γι’ αυτό απογυμνώνονται εντελώς από την ευκαιρία τους για σωτηρία. Όπως λέει η Αγία Γραφή: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών». Το ξεκαθαρίσατε, τώρα, το ζήτημα;