Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2) Μέρος πρώτο
Στην προηγούμενή μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με ένα σημαντικό θέμα: πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι συναναστροφή δώσαμε σχετικά με το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Θεέ μου, συναναστράφηκες σχετικά με δύο πτυχές: Η πρώτη ήταν η «εγκατάλειψη» κάποιων πραγμάτων και η δεύτερη «η αφοσίωση». Αναφορικά με το θέμα της εγκατάλειψης, μίλησες για τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Ειδικότερα, συναναστράφηκες για τις συγκεκριμένες επιδράσεις και συνέπειες που έχουν στο καθήκον μας τα αρνητικά συναισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους. Η συναναστροφή Σου μας έδωσε μια διαφορετική αντίληψη για το πώς να επιδιώκουμε την αλήθεια. Καταλάβαμε πως συχνά παραβλέπουμε τα αρνητικά συναισθήματα που αποκαλύπτουμε στην καθημερινότητά μας και συνήθως δεν διακρίνουμε ούτε κατανοούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα. Απλώς ορίζουμε μονομερώς τον εαυτό μας ως τέτοιο είδος ανθρώπου και τέλος. Γεμίζουμε το καθήκον μας με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, κι αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στα αποτελέσματά του. Επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που συναντάμε στη ζωή μας. Έτσι, μας είναι τρομερά δύσκολο να βαδίσουμε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.) Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστράφηκα σχετικά με το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Υπάρχουν δύο κύρια μονοπάτια άσκησης —αυτό της εγκατάλειψης πραγμάτων και αυτό της αφοσίωσης. Την τελευταία φορά, συνοψίσαμε τα κύρια ζητήματα που σχετίζονται με την πρώτη πτυχή του πρώτου μονοπατιού, αυτό της «εγκατάλειψης» πραγμάτων. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει κανείς να εγκαταλείπει διάφορα είδη συναισθημάτων. Μιλάμε κατά κύριο λόγο για αρνητικά συναισθήματα, τα οποία είναι αφύσικα, παράλογα και δεν συνάδουν με τη συνείδηση και τη λογική. Από όλα αυτά, η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στα αρνητικά συναισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους, καθώς και σε κάποιες συμπεριφορές που εκδηλώνονται όταν ζει κανείς με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Εστιάσαμε, επίσης, σε διάφορα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν ως αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών ή κάποιου ιδιαίτερου αναπτυξιακού υποβάθρου, και σε αρνητικά συναισθήματα που αντικατοπτρίζονται σε έναν αφύσικο χαρακτήρα. Γιατί πρέπει να εγκαταλειφθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Επειδή, αντικειμενικά, αυτά τα συναισθήματα γεννούν στον άνθρωπο αρνητικές νοοτροπίες και απόψεις, οι οποίες επηρεάζουν τη στάση που υιοθετεί όταν αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα. Επομένως, η πρώτη πτυχή αυτού του τρόπου άσκησης —η εγκατάλειψη πραγμάτων— απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείπουν τα κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Πέρα όμως από την κατωτερότητα, τον θυμό και το μίσος για τα οποία συναναστραφήκαμε, υπάρχει, φυσικά, πληθώρα συναισθημάτων που μπορούν να επηρεάσουν τις απόψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όλα τους επηρεάζουν τη συνείδηση, τη λογική, τον τρόπο σκέψης και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τα αποτελέσματα του ανθρώπου ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό σημαίνει πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι τα πρώτα πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψει η ανθρωπότητα καθώς επιδιώκει την αλήθεια. Η συναναστροφή μας σήμερα θα συνεχίσει με το θέμα που εξετάζουμε —πώς να εγκαταλείψει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Θα συναναστραφούμε αρχικά σχετικά με τις διάφορες εκδηλώσεις των αρνητικών συναισθημάτων και, μέσω της συναναστροφής Μου πάνω σε αυτές τις εκδηλώσεις, ο άνθρωπος μπορεί να μάθει για τα αρνητικά συναισθήματα, να συγκρίνει τις εκδηλώσεις αυτές με όσα εκδηλώνει ο ίδιος και έπειτα να αρχίσει να επιλύει τυχόν θέματα που ανακαλύπτει στην καθημερινή του ζωή, ένα προς ένα. Αν οι άνθρωποι αναζητήσουν και κατανοήσουν την αλήθεια, και γνωρίσουν και αναλύσουν τις αρνητικές τους σκέψεις και απόψεις, καθώς και τις αφύσικες οπτικές και στάσεις τους που προκαλούνται από τα αρνητικά τους συναισθήματα, τότε θα μπορέσουν να αρχίσουν να διορθώνουν τα συναισθήματα αυτά.
Την τελευταία φορά μιλήσαμε για το αρνητικό συναίσθημα της «κατάθλιψης». Καταρχάς, νιώθει η πλειονότητα των ανθρώπων αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης; Μπορείτε να συλλάβετε λιγάκι τι είδους αίσθημα και τι είδους ψυχολογική διάθεση είναι η κατάθλιψη, καθώς και ποιες είναι οι εκδηλώσεις της; (Ναι.) Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβετε. Δεν θα μιλήσουμε τόσο εκτενώς για την «κατάθλιψη», απλώς θα περιγράψουμε τις εκδηλώσεις που γεννά το συναίσθημα της κατάθλιψης σε όσους πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Τι σημαίνει «κατάθλιψη»; Σημαίνει να νιώθεις αποκαρδιωμένος, να μη νιώθεις καλά, να μη βρίσκεις τίποτε από όσα κάνεις ενδιαφέρον, να σου λείπει η θέληση και το κίνητρο, να κάνεις τα πάντα με ιδιαίτερα αρνητική και παθητική στάση και να μην έχεις ισχυρή αποφασιστικότητα. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των εκδηλώσεων; Αυτό είναι το κύριο θέμα που πρέπει να αναλύσουμε. Μόλις κατανοήσεις τις διάφορες εκδηλώσεις της κατάθλιψης, καθώς και τις διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις, σκέψεις και στάσεις απέναντι στο να κάνεις πράγματα που σου γεννά αυτό το αρνητικό συναίσθημα, θα πρέπει να καταλάβεις τι προκαλεί αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να καταλάβεις ποιες είναι οι βασικές αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση αυτών των αρνητικών συναισθημάτων στους ανθρώπους. Γιατί καταθλίβονται οι άνθρωποι; Γιατί δεν έχουν το κίνητρο να κάνουν πράγματα; Γιατί είναι πάντα τόσο αρνητικοί και παθητικοί; Γιατί δεν έχουν αποφασιστικότητα όταν κάνουν πράγματα; Σαφώς και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Έστω, για παράδειγμα, πως βλέπεις κάποιον που είναι πάντα καταθλιμμένος και παθητικός όταν κάνει πράγματα, που δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια, τα συναισθήματα και η στάση του δεν διακρίνονται από ιδιαίτερη θετικότητα ή αισιοδοξία, και η στάση που εκφράζει είναι μονίμως μια στάση αρνητικότητας, διαμαρτυρίας και απόγνωσης. Του δίνεις συμβουλές, μα δεν τις ακούει ποτέ και, παρόλο που παραδέχεται πως του έχεις υποδείξει τον σωστό δρόμο και πως το σκεπτικό σου είναι πολύ καλό, δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια σε όσα κάνει, και παραμένει αρνητικός και παθητικός. Σε σοβαρές περιπτώσεις, από τις κινήσεις του σώματός του, τη φυσιογνωμία του, τον τρόπο που περπατάει, τον τόνο της ομιλίας του και τα λόγια που λέει, μπορείς να δεις πως έχει έντονα συναισθήματα κατάθλιψης, δεν έχει ίχνος ενέργειας σε οτιδήποτε κάνει και είναι σαν φυτό που έχει μαραζώσει· χώρια που όποιος περάσει πολύ χρόνο μαζί του θα επηρεαστεί κι ο ίδιος. Τι αφορούν όλα αυτά; Οι διάφορες συμπεριφορές, οι εκφράσεις του προσώπου, ο τόνος ομιλίας, ακόμη και οι σκέψεις και οι απόψεις που εκφράζουν οι άνθρωποι που ζουν βυθισμένοι στην κατάθλιψη έχουν αρνητικές ιδιότητες. Ποια είναι, λοιπόν, η αιτία αυτών των αρνητικών φαινομένων; Ποια είναι η πηγή τους; Φυσικά, η βασική αιτία για την εμφάνιση του αρνητικού συναισθήματος της κατάθλιψης διαφέρει για τον καθένα. Το συναίσθημα της κατάθλιψης για ένα είδος ανθρώπων μπορεί να υπάρχει επειδή μονίμως πιστεύουν πως έχουν φριχτή μοίρα. Δεν είναι αυτή μια από τις αιτίες; (Είναι όντως.) Όταν ήταν νέοι, ζούσαν στην επαρχία ή σε κάποια φτωχή περιοχή, η οικογένειά τους δεν ήταν ευκατάστατη και, πέρα από κάποια απλά έπιπλα, δεν είχαν τίποτα άλλο ιδιαίτερης αξίας. Ίσως είχαν μια-δυο φορεσιές που αναγκαστικά φορούσαν παρόλο που ήταν τρύπιες, και κατά κανόνα δεν έτρωγαν ποτέ καλό και θρεπτικό φαγητό, ενώ έπρεπε να περιμένουν την Πρωτοχρονιά ή τις γιορτές για να φάνε λίγο κρέας. Μερικές φορές έμεναν νηστικοί και δεν είχαν τι να φορέσουν για να ζεσταθούν. Το να φάνε ένα μεγάλο πιάτο κρέας αποτελούσε όνειρο θερινής νυκτός, ενώ δυσκολεύονταν ακόμη κι ένα φρούτο να βρούνε να φάνε. Καθώς ζούσαν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένιωθαν διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους που ζούσαν στη μεγαλούπολη, που είχαν εύπορους γονείς, που μπορούσαν να τρώνε και να φορούν ό,τι ήθελαν, που έπαιρναν ό,τι ήθελαν στη στιγμή και είχαν πολλές γενικές γνώσεις. Σκέφτονταν: «Η δική τους μοίρα είναι πολύ καλή. Η δική μου γιατί είναι τόσο κακή;» Θέλουν μονίμως να ξεχωρίζουν από το πλήθος και να αλλάξουν τη μοίρα τους. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει κανείς τη μοίρα του. Όταν κάποιος γεννιέται σε μια τέτοια κατάσταση, όσο κι αν προσπαθήσει, πόσο να μπορέσει να αλλάξει τη μοίρα του; Πόσο να μπορέσει να τη βελτιώσει; Αφού ενηλικιωθεί, συναντά παντού εμπόδια στην κοινωνία, δέχεται εκφοβισμό όπου κι αν πάει, και έτσι νιώθει μονίμως πολύ κακότυχος. Κάνει σκέψεις του τύπου: «Γιατί είμαι τόσο άτυχος; Γιατί πέφτω πάντα σε κακόβουλους ανθρώπους; Όταν ήμουν παιδί, η ζωή ήταν δύσκολη· απλά τότε έτσι είχαν τα πράγματα. Τώρα που έχω μεγαλώσει, η κατάσταση παραμένει εξίσου άσχημη. Ενώ όλο θέλω να δείξω τι μπορώ να κάνω, δεν έχω ποτέ την ευκαιρία. Αν δεν μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία, τότε έχει καλώς. Το μόνο που θέλω είναι να δουλέψω σκληρά και να βγάλω αρκετά χρήματα για να ζήσω μια καλή ζωή. Γιατί ούτε καν αυτό δεν μπορώ να κάνω; Πώς γίνεται να είναι τόσο δύσκολο να έχω μια καλή ζωή; Δεν χρειάζεται η ζωή μου να είναι ανώτερη όλων των άλλων. Θέλω τουλάχιστον να ζω όπως ζουν οι άνθρωποι στις πόλεις, να μη με περιφρονούν οι άλλοι και να μην είμαι πολίτης δεύτερης ή τρίτης διαλογής. Τουλάχιστον τότε, όταν θα μου απευθύνονταν οι άλλοι, δεν θα φώναζαν: “Ψιτ, εσύ, έλα εδώ!” Τουλάχιστον θα με φώναζαν με το όνομά μου και θα μου έδειχναν σεβασμό όταν μου μιλούσαν. Αλλά ούτε το να μου μιλούν με σεβασμό δεν μπορώ να χαρώ. Γιατί είναι τόσο σκληρή η μοίρα μου; Πότε θα τελειώσει αυτό;» Όσο δεν πιστεύει στον Θεό, θεωρεί τη μοίρα του σκληρή. Αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό και να βλέπει πως αυτή είναι η αληθινή οδός, σκέφτεται: «Όλα τα βάσανα που πέρασα άξιζαν τον κόπο. Όλα τα ενορχήστρωσε και τα έκανε ο Θεός· και τα έκανε τόσο καλά. Αν δεν είχα υποφέρει έτσι, δεν θα είχα αρχίσει να πιστεύω στον Θεό. Τώρα που πιστεύω στον Θεό, αν μπορέσω να αποδεχθώ την αλήθεια, τότε η μοίρα μου θα αλλάξει φαντάζομαι προς το καλύτερο. Η ζωή μου στην εκκλησία μπορεί να είναι πλέον ισότιμη με εκείνη των αδελφών μου, και οι άλλοι με αποκαλούν “αδελφό” ή “αδελφή” και μου μιλούν με σεβασμό. Απολαμβάνω τώρα κι εγώ τον σεβασμό των άλλων». Φαίνεται να έχει αλλάξει η μοίρα του· φαίνεται πως δεν υποφέρει ούτε έχει πια κακή μοίρα. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, είναι αποφασισμένος να εκτελεί καλά το καθήκον του στον οίκο του Θεού, είναι σε θέση να αντέχει την ταλαιπωρία και να εργάζεται σκληρά, να υπομένει στα πάντα περισσότερα από τον καθένα, ενώ πασχίζει να κερδίσει την επιδοκιμασία και την εκτίμηση της πλειονότητας των ανθρώπων. Πιστεύει μάλιστα πως μπορεί να επιλεχθεί και ως επικεφαλής εκκλησίας ή υπεύθυνος ή επικεφαλής ομάδας· δεν θα ήταν αυτό μεγάλη τιμή για τους προγόνους και την οικογένειά του; Δεν θα αλλάξει έτσι η μοίρα του; Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι όπως ακριβώς θα την ήθελε, κι έτσι αποκαρδιώνεται και σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό πολλά χρόνια τώρα και τα πηγαίνω πολύ καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έλα όμως που κάθε φορά που πρόκειται να επιλέξουν κάποιον επικεφαλής ή κάποιον υπεύθυνο ή επικεφαλής ομάδας, δεν έρχεται ποτέ η σειρά μου. Πώς γίνεται αυτό; Μήπως φταίει το συνηθισμένο παρουσιαστικό μου ή το ότι δεν έχω αποδώσει αρκετά καλά και κανείς δεν με έχει προσέξει; Κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία, έχω μια μικρή ελπίδα, και μετά χαράς θα δεχόμουν να επιλεγώ ακόμη κι ως επικεφαλής ομάδας. Έχω τόσο ενθουσιασμό να ξεπληρώσω τον Θεό, αλλά καταλήγω να απογοητεύομαι κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία και εμένα με παραβλέπουν εντελώς. Τι τρέχει; Μήπως όντως ισχύει ότι δεν μπορώ παρά να είμαι ένας μέτριος, συνηθισμένος και κοινός άνθρωπος για όλη μου τη ζωή; Όταν αναπολώ την παιδική μου ηλικία, τα νιάτα μου και τα χρόνια μου ως μεσήλικας, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζω τόσα χρόνια ήταν ανέκαθεν πολύ μέτριο και δεν έχω κάνει και τίποτα το αξιοσημείωτο. Δεν είναι πως δεν έχω καμία βλέψη ή πως το επίπεδό μου είναι τόσο χαμηλό, ούτε πως δεν προσπαθώ αρκετά ή πως δεν μπορώ να αντέξω την ταλαιπωρία. Έχω αποφασιστικότητα και στόχους, και μπορεί μάλιστα να πει κανείς πως έχω και φιλοδοξίες. Γιατί τότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποτέ από το πλήθος; Σε τελική ανάλυση, έχω απλώς κακή μοίρα και είναι γραφτό μου να υποφέρω. Έτσι έχει κανονίσει ο Θεός τα πράγματα για μένα». Όσο περισσότερο το υπεραναλύει, τόσο πιο κακή θεωρεί τη μοίρα του. Όταν εκτελεί συνήθως τα καθήκοντά του και κάνει κάποιες προτάσεις ή εκφράζει κάποιες απόψεις, αλλά οι άλλοι μονίμως τις αντικρούουν και δεν τις ακούνε ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη και σκέφτεται: «Αχ, πόσο κακή μοίρα έχω! Σε κάθε ομάδα της οποίας είμαι μέλος, υπάρχει πάντα κάποιος κακόβουλος άνθρωπος που με εμποδίζει να προχωρήσω και με καταπιέζει. Κανείς δεν με παίρνει ποτέ στα σοβαρά και δεν μπορώ ποτέ να ξεχωρίσω. Στο κάτω κάτω της γραφής, καταλήγουμε στο εξής: Έχω απλώς κακή μοίρα!» Ό,τι κι αν του συμβεί, πάντα το αποδίδει στην κακή του μοίρα. Στο μυαλό του γυρνάει ασταμάτητα η ιδέα πως έχει κακή μοίρα, και πασχίζει να την κατανοήσει και να την αντιληφθεί βαθύτερα. Καθώς όμως το κλωθογυρίζει αυτό στο μυαλό του, νιώθει όλο και πιο έντονα συναισθήματα κατάθλιψης. Όταν κάνει κάποιο μικρό λάθος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, σκέφτεται: «Αχ, πώς να κάνω καλά το καθήκον μου όταν η μοίρα μου είναι τόσο κακή;» Στις συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές του συναναστρέφονται, κι εκείνος τα συλλογίζεται όλα ξανά και ξανά, αλλά δεν καταλαβαίνει και σκέφτεται: «Αχ, πώς να κατανοήσω το οτιδήποτε όταν έχω τόσο κακή μοίρα;» Όποτε βλέπει κάποιον που μιλάει καλύτερα από τον ίδιο, που συζητάει για τα όσα κατανοεί με πιο σαφή και διαφωτισμένο τρόπο από ό,τι εκείνος, τότε νιώθει ακόμη μεγαλύτερη κατάθλιψη. Όταν βλέπει κάποιον που μπορεί να αντέξει την ταλαιπωρία και να πληρώσει ένα τίμημα, που βλέπει αποτελέσματα στην εκτέλεση του καθήκοντός του, που χαίρει της επιδοκιμασίας των αδελφών του και προάγεται, τότε νιώθει δυστυχισμένος μέσα του. Όταν βλέπει κάποιον να γίνεται επικεφαλής ή εργάτης, νιώθει ακόμη πιο καταθλιμμένος. Αισθάνεται καταθλιμμένος ακόμη κι όταν νιώθει κατώτερος από κάποιον άλλο επειδή τραγουδάει και χορεύει καλύτερα απ’ ό,τι ο ίδιος. Όποιους ανθρώπους, όποια γεγονότα ή πράγματα κι αν συναντήσει ή όποιες καταστάσεις κι αν του τύχουν, πάντα αντιδρά με αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Ακόμη κι όταν βλέπει κάποιον να φοράει λίγο πιο ωραία ρούχα από τα δικά του ή να έχει κάπως καλύτερο χτένισμα, πάντα νιώθει λυπημένος, κι η καρδιά του πλημμυρίζει με ζήλια και φθόνο, και καταλήγει πάλι στο γνωστό συναίσθημα της κατάθλιψης. Ποιοι είναι οι λόγοι που σκαρφίζεται για να το δικαιολογήσει αυτό; Σκέφτεται το εξής: «Αχ, αυτό δεν οφείλεται στην κακή μου μοίρα; Αν ήμουν λιγάκι πιο εμφανίσιμος, αν ήμουν εξίσου αξιοπρεπής με εκείνους, αν ήμουν ψηλός με ωραίο σώμα, με καλά ρούχα, με πολλά λεφτά και καλούς γονείς, δεν θα ήταν όλα αλλιώς τότε; Δεν θα με είχαν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι; Δεν θα με φθονούσαν; Δεν θα με ζήλευαν; Στο κάτω κάτω της γραφής, η μοίρα μου είναι κακή και δεν μου φταίει κανένας άλλος γι’ αυτό. Εφόσον έχω τόσο κακή μοίρα, τίποτα δεν μου πάει καλά, και δεν μπορώ να κάνω βήμα χωρίς να σκοντάψω σε κάτι. Φταίει απλώς η κακή μου μοίρα, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό». Παρομοίως, όταν δέχεται κλάδεμα ή όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τον αποδοκιμάζουν, τον επικρίνουν ή του κάνουν υποδείξεις, εκείνος αντιδρά πάντα με το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχει. Όπως και να ’χει, είτε πρόκειται για κάτι που συμβαίνει σε αυτόν είτε σε καθετί γύρω του, πάντα αντιδρά με κάθε λογής αρνητικές σκέψεις, απόψεις, στάσεις και οπτικές που προκύπτουν από το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχει.
Οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως έχουν κακή μοίρα, νιώθουν διαρκώς λες κι ένας τεράστιος βράχος συνθλίβει την καρδιά τους. Επειδή έχουν τη σταθερή πεποίθηση πως ό,τι κι αν τους συμβαίνει οφείλεται στην κακή τους μοίρα, νιώθουν πως, ό,τι κι αν συμβεί, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα απολύτως. Τι κάνουν λοιπόν; Απλώς νιώθουν αρνητικοί, τεμπελιάζουν και αφήνονται στην κακοτυχία τους. Τι εννοώ όταν λέω πως αφήνονται στην κακοτυχία τους; Σκέφτονται: «Αχ, ας καταφέρω έστω να τα φέρω βόλτα κάπως έτσι στη ζωή!» Όταν κλαδεύονται οι υπόλοιποι άνθρωποι, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να πουν: «Γιατί κλαδεύτηκα; Τι έχω κάνει που πάει ενάντια στις αλήθεια-αρχές; Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχω αποκαλύψει; Έχω αρκετά βαθιά και σαφή αντίληψη των πραγμάτων; Πώς πρέπει να κατανοήσω και να επιλύσω αυτά τα ζητήματα;» Τέτοια πράγματα λένε, και είναι άρα άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Ωστόσο, όταν κλαδεύεται ο άνθρωπος με την υποτιθέμενη κακή μοίρα, θεωρεί πως οι άλλοι τον περιφρονούν, πως η μοίρα του είναι κακή, πως κανείς δεν τον συμπαθεί, και πως αν κάποιος θέλει να τον κλαδέψει, μπορεί ελεύθερα να το κάνει. Όταν δεν τον κλαδέψει κανείς, η κατάθλιψή του υποχωρεί κάπως· με το που τον κλαδέψει όμως κάποιος, η κατάθλιψή του γίνεται ακόμα χειρότερη. Όταν κλαδεύονται οι υπόλοιποι άνθρωποι, μπορεί να νιώθουν αρνητικοί για κάμποσες μέρες. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού και, με τη βοήθεια και τη στήριξη των αδελφών τους, καταφέρνουν να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλάζουν σιγά-σιγά, και αφήνουν πίσω τους την αρνητική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν προηγουμένως. Ωστόσο, εκείνοι που θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, όχι μόνο δεν αφήνουν πίσω τους εκείνο το αρνητικό συναίσθημα, αλλά, αντιθέτως, θεωρούν όλο και πιο βέβαιο πως η μοίρα τους είναι όντως κακή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έρχονται στον οίκο του Θεού με την αίσθηση πως οι δεξιότητές τους δεν αξιοποιούνται ποτέ στο έπακρο, πως πάντα δέχονται κλάδεμα και χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Σκέφτονται το εξής: «Βλέπεις; Όταν το κάνουν αυτό οι άλλοι, δεν κλαδεύονται· εγώ γιατί κλαδεύομαι όταν το κάνω; Ασφαλώς κι αυτό δείχνει πως η μοίρα μου είναι κακή!» Και έτσι, καταθλίβονται πάρα πολύ και βυθίζονται σε απόγνωση. Τι κι αν οι άλλοι προσπαθούν να τους συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια με τόσους τρόπους; Αυτοί δεν την εμπεδώνουν και λένε το εξής: «Εσείς κλαδεύεστε μόνο για μια στιγμή. Δεν είναι έτσι τα πράγματα για μένα. Δεν μπορώ να κάνω ούτε ένα πράγμα σωστά. Γεννήθηκα μάλλον για να με κλαδεύουν. Δεν φταίει κανένας άλλος, παρά μόνο η κακή μου μοίρα». Επειδή μονίμως θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα και πως τα πράγματα θα είναι πάντα έτσι για όσο καιρό ζήσουν, όσο κι αν εξηγεί ο οίκος του Θεού στους ανθρώπους πώς να επιδιώκουν την αλήθεια, πώς να εκτελούν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα, καθώς και πώς να το εκτελούν σε αποδεκτό επίπεδο, εκείνοι δεν λένε να εμπεδώσουν τίποτα απολύτως. Επειδή είναι πάντα βέβαιοι πως η μοίρα τους είναι κακή, νιώθουν πως η επιδίωξη της αλήθειας και η επίτευξη της σωτηρίας —αυτά τα τόσο υπέροχα πράγματα— δεν τους αφορούν καθόλου, και έτσι δεν εκτελούν το καθήκον τους πολύ ευσυνείδητα. Μέσα τους είναι βέβαιοι πως «Οι άνθρωποι με κακή μοίρα δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους· μόνο οι άνθρωποι με καλή μοίρα μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Όταν κάποιος έχει καλή μοίρα, οι άλλοι τον συμπαθούν όπου κι αν πηγαίνει, και όλα κυλούν ομαλά γι’ αυτόν. Η μοίρα μου είναι κακή, πάντα πέφτω σε κακόβουλους ανθρώπους, δεν νιώθω ποτέ καλά όταν εκτελώ τα καθήκοντά μου, και αυτές οι ατυχίες διαδέχονται η μία την άλλη!» Επειδή θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, νιώθουν μονίμως αποκαρδιωμένοι και καταθλιμμένοι. Πάντα πιστεύουν πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς θέμα συζήτησης και τίποτα άλλο, ενώ κάποιος σαν τους ίδιους —κάποιος που έχει, δηλαδή, κακή μοίρα— δεν θα είχε ποτέ κανένα αποτέλεσμα αν επιδίωκε την αλήθεια. Θεωρούν πως ακόμη κι αν μπορέσουν να επιδιώξουν την αλήθεια, δεν θα κερδίσουν τίποτα στο τέλος, και πάντα σκέφτονται το εξής: «Πώς μπορούν οι άνθρωποι με κακή μοίρα να εισέλθουν στη βασιλεία; Πώς μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι με κακή μοίρα;» Δεν τολμούν να το πιστέψουν, και έτσι οριοθετούν διαρκώς τον εαυτό τους κάνοντας την εξής σκέψη: «Επειδή η μοίρα μου είναι κακή και γεννήθηκα για να υποφέρω, δεν θα είναι κι άσχημα αν τελικά επιζήσω και γίνω ένας απλός δουλευτής. Αυτό θα σήμαινε πως οι καλές πράξεις των προγόνων μου θα απέδιδαν καρπούς μέσα μου και θα με ευλογούσαν με καλή τύχη. Επειδή η μοίρα μου είναι κακή, κάνω μόνο για κάποια κοινά καθήκοντα, όπως για παράδειγμα, για να μαγειρεύω, να κάνω καθαριότητες, να φροντίζω τα παιδιά των αδελφών ή να κάνω κάποιες δουλειές του ποδαριού, και ούτω καθεξής. Όσο τώρα για τις δουλειές που σου επιτρέπουν να διακριθείς στον οίκο του Θεού, το πιθανότερο είναι πως δεν θα μπορέσω να τις κάνω για όσο ζω. Βλέπεις, ήρθα στον οίκο του Θεού γεμάτος ενθουσιασμό, και να που κατέληξα! Μαγειρεύω, κάνω χειρωνακτικές εργασίες κι αυτό είναι όλο. Κανείς δεν παρατηρεί πόσο εξαντλούμαι και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Κανείς δεν το βλέπει και κανείς δεν νοιάζεται. Αν το ριζικό μου δεν είναι σκληρό, τότε τι είναι; Οι άλλοι είναι πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι, γυρίζουν τη μία ταινία μετά την άλλη, το ένα βίντεο μετά το άλλο. Μα πόσο υπέροχο είναι αυτό! Εγώ δεν έχω διακριθεί ποτέ, ούτε μία φορά. Μα πόσο σκληρό είναι το ριζικό μου! Η μοίρα μου είναι τόσο κακή! Ποιος φταίει για την κακή μου μοίρα; Εγώ δεν φταίω; Έτσι θα συνεχίσω μέχρι να έρθει η ώρα να πεθάνω». Βυθίζονται όλο και πιο βαθιά σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αναλογιστούν και να γνωρίσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους ή τον λόγο για τον οποίο προέκυψαν και αν κάποιο απ’ αυτά αφορά την καλή ή την κακή μοίρα τους, όχι μόνο δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά, επιπλέον, προσκολλώνται τυφλά στην ιδέα πως όλα τα προβλήματά τους οφείλονται στην κακή τους μοίρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στα αρνητικά τους συναισθήματα και να μην μπορούν να απελευθερωθούν από αυτά. Στο τέλος, επειδή πάντα θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, βυθίζονται στην απελπισία, ζουν χωρίς να έχουν κάποιον αληθινό σκοπό και απλώς τρώνε και κοιμούνται, περιμένοντας τον θάνατο. Έτσι, χάνουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους για την επιδίωξη της αλήθειας, την καλή εκτέλεση του καθήκοντός τους, την επίτευξη της σωτηρίας και άλλες παρόμοιες απαιτήσεις του Θεού, και μάλιστα απωθούν και απορρίπτουν αυτά τα πράγματα όλο και περισσότερο. Θεωρούν αυτονόητο πως το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τη σωτηρία οφείλεται και βασίζεται στην κακή τους μοίρα. Δεν αναλύουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τα αρνητικά συναισθήματά τους στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ώστε να καταφέρουν να γνωρίσουν και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν τον κάθε άνθρωπο, το κάθε γεγονός και πράγμα που συναντούν και βιώνουν με βάση την άποψή τους πως έχουν κακή μοίρα, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται ακόμη περισσότερο τα συναισθήματα κατάθλιψης που νιώθουν. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Επομένως, αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν πως έχουν κακή μοίρα είναι σωστό ή όχι; (Δεν είναι σωστό.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Θεωρώ αυτό το συναίσθημα αρκετά ακραίο. Χρησιμοποιούν την κακή τους μοίρα για να εξηγήσουν και να οριοθετήσουν όλα όσα τους συμβαίνουν. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν αναλογίζονται γιατί προκύπτουν αυτά τα προβλήματα ούτε φτάνουν σε κάποιο σχετικό συμπέρασμα, και δεν προβαίνουν σε αναζήτηση και περισυλλογή. Είναι ένας ακραίος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων που διακρίνεται από οριοθέτηση.) Πώς προκύπτει αυτός ο ακραίος και παράλογος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων; Ποια είναι η βασική αιτία αυτών των συναισθημάτων της κατάθλιψης; (Νομίζω πως η βασική αιτία αυτού του συναισθήματος είναι πως κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, και ξεκινούν την επιδίωξή τους από λάθος αφετηρία. Έχουν κάποιες εξωφρενικές επιθυμίες, πάντα ανταγωνίζονται τους άλλους και συγκρίνουν τον εαυτό τους μαζί τους, και όταν δεν μπορούν να ικανοποιήσουν αυτές τις εξωφρενικές επιθυμίες τους, ξεπροβάλλει από μέσα τους αυτό το αρνητικό συναίσθημα.) Δεν έχετε κατανοήσει ξεκάθαρα την ουσία αυτού του θέματος. Έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός πως έχουν ανακριβή άποψη για το ζήτημα της «μοίρας». Πάντα επιδιώκουν μια καλή μοίρα ή θέλουν η μοίρα τους να είναι τέτοια που όλα να κυλούν ομαλά και να είναι εύκολα γι’ αυτούς. Πάντα κοιτάζουν τη μοίρα των ανθρώπων, και όταν αρχίσουν να επιδιώκουν κάτι τέτοιο, τι τους συμβαίνει; Παρατηρούν τους ανθρώπους που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, τι τρώνε, τι φοράνε, τι απολαμβάνουν, και έπειτα συγκρίνουν αυτά τα πράγματα με τη δική τους κατάσταση και νιώθουν πως, από κάθε άποψη, είναι σε χειρότερη θέση και πως όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροί τους. Πιστεύουν έτσι πως οι ίδιοι έχουν κακή μοίρα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητα σε χειρότερη θέση, αλλά πάντα προβαίνουν σε συγκρίσεις και αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους με τους άλλους. Πάντα προσπαθούν να σκέφτονται και να παρατηρούν αυτό το ζήτημα της «μοίρας» και να το μελετούν σε βάθος. Μετρούν τα πάντα με βάση την οπτική και την άποψη του αν η μοίρα είναι καλή ή κακή. Κάνουν συνεχώς μετρήσεις, μέχρι που στριμώχνονται σε μια γωνία, φτάνουν σε αδιέξοδο και τελικά βυθίζονται στην αρνητικότητα. Αντί να κοιτούν την ουσία των πραγμάτων, μετρούν διαρκώς την εξωτερική εμφάνιση όλων όσα συμβαίνουν με βάση την άποψη για το αν η μοίρα είναι καλή ή κακή. Ποιο λάθος κάνουν με αυτήν τους την πράξη; Οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι στρεβλές, και οι ιδέες τους για τη μοίρα ανακριβείς. Η μοίρα του ανθρώπου είναι ένα εξαιρετικά βαθύ ζήτημα, το οποίο κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει με σαφήνεια. Αυτό που υποδηλώνει το αν η μοίρα ενός ανθρώπου θα είναι καλή ή κακή δεν είναι μόνο η ημερομηνία γέννησής του ή η ακριβής ώρα της γέννησής του. Είναι ένα μυστήριο.
Ο Θεός κανονίζει πώς θα είναι η μοίρα ενός ανθρώπου —αν θα είναι, δηλαδή, καλή ή κακή. Αυτό δεν πρέπει να το βλέπει ή να το μετρά κανείς από την οπτική ενός ανθρώπου ή ενός μελλοντολόγου, ούτε να το μετρά με βάση τα πλούτη και τη δόξα που απολαμβάνει εκείνος ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του, τα βάσανα που βιώνει ή το πόσο καλά τα πάει καθώς επιδιώκει ένα μέλλον με προοπτικές, φήμη και οφέλη. Κι όμως αυτό ακριβώς είναι το σοβαρό λάθος που κάνουν όσοι λένε πως έχουν κακή μοίρα, και είναι ο τρόπος με τον οποίο μετρά τη μοίρα κάποιου η πλειονότητα των ανθρώπων. Πώς μετρούν τη μοίρα τους οι περισσότεροι άνθρωποι; Πώς μετρούν οι κοσμικοί άνθρωποι το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή; Κατά κύριο λόγο, το βασίζουν στο αν κυλά ομαλά η ζωή του, αν απολαμβάνει πλούτη και δόξα, αν ο τρόπος ζωής του είναι ανώτερος των άλλων, πόσο υποφέρει, πόσα πράγματα απολαμβάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του, πόσα χρόνια ζει, τι είδους καριέρα έχει, και αν μοχθεί πολύ στη ζωή του ή αν ζει μια άνετη και εύκολη ζωή. Μετρούν, λοιπόν, το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή χρησιμοποιώντας αυτά και κάποια άλλα πράγματα. Κι εσείς έτσι δεν μετράτε τη μοίρα; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζετε κάτι που δεν σας αρέσει, όταν οι καιροί είναι δύσκολοι ή δεν μπορείτε να απολαύσετε έναν ανώτερο τρόπο ζωής, τότε και οι περισσότεροι από εσάς νομίζετε πως έχετε κακή μοίρα και βυθίζεστε στην κατάθλιψη. Εκείνοι που λένε πως έχουν κακή μοίρα δεν έχουν απαραίτητα μια πραγματικά κακή μοίρα, αλλά ούτε κι εκείνοι που λένε πως έχουν καλή μοίρα έχουν απαραίτητα καλή μοίρα. Πώς ακριβώς μετρά κανείς αν η μοίρα είναι καλή ή κακή; Είναι σωστό να πούμε πως αν πιστεύετε στον Θεό, η μοίρα σας είναι καλή, ενώ αν δεν πιστεύετε σ’ Αυτόν, είναι κακή; (Όχι απαραίτητα.) Όταν λέτε «όχι απαραίτητα», εννοείτε πως κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό έχουν όντως κακή μοίρα και κάποιοι έχουν καλή μοίρα. Αν ισχύει αυτό, τότε κάποιοι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό έχουν επίσης καλή μοίρα και κάποιοι έχουν κακή μοίρα. Είναι σωστό να το πούμε αυτό; (Όχι, αυτό είναι λάθος.) Πείτε Μου γιατί το λέτε αυτό. Γιατί είναι λάθος; (Δεν πιστεύω πως η μοίρα ενός ανθρώπου έχει κάποια σχέση με το αν εκείνος πιστεύει στον Θεό.) Σωστά. Το κατά πόσον η μοίρα ενός ανθρώπου είναι καλή ή κακή δεν έχει καμία σχέση με την πίστη του στον Θεό. Με τι έχει σχέση, λοιπόν; Μήπως έχει να κάνει με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι ή με την επιδίωξή τους; Μήπως κάποιος έχει καλή μοίρα αν επιδιώκει την αλήθεια και κακή μοίρα αν δεν την επιδιώκει; Πείτε Μου, οι χήρες έχουν καλή μοίρα; Σύμφωνα με τους κοσμικούς ανθρώπους, έχουν κακή μοίρα. Αν χηρέψουν γύρω στην ηλικία των τριάντα ή των σαράντα, τότε έχουν πολύ κακή μοίρα, αφού κάτι τέτοιο είναι πολύ σκληρό γι’ αυτές! Αν, όμως, μια χήρα αρχίσει να πιστεύει στον Θεό επειδή η απώλεια του συζύγου της την πονά πολύ, τότε έχει κακή μοίρα; (Όχι.) Μια γυναίκα που δεν έχει μείνει χήρα ζει μια ευτυχισμένη ζωή, όλα της πηγαίνουν καλά, έχει μεγάλη υποστήριξη, δεν της λείπουν το φαγητό και τα ρούχα, έχει μια οικογένεια γεμάτη παιδιά και εγγόνια, και ζει μια άνετη ζωή χωρίς καμία ταλαιπωρία και κανένα αίσθημα πνευματικής ανάγκης. Έτσι, λοιπόν, δεν πιστεύει στον Θεό και, όπως κι αν προσπαθήσεις να της διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν πρόκειται να πιστέψει. Άρα ποια από τις δύο γυναίκες έχει καλή μοίρα; (Η χήρα έχει καλή μοίρα επειδή έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό.) Όπως βλέπεις, επειδή οι κοσμικοί άνθρωποι θεωρούν πως η μοίρα της χήρας είναι κακή και επειδή εκείνη υποφέρει τόσο πολύ, αυτό την οδηγεί να αλλάξει κατεύθυνση και να αρχίσει να ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έτσι, αρχίζει να πιστεύει στον Θεό και να Τον ακολουθεί. Αυτό δεν σημαίνει πως έχει πλέον καλή μοίρα και ζει ευτυχισμένη; (Ναι.) Η κακή της μοίρα έχει μετατραπεί σε καλή. Αν λες πως έχει κακή μοίρα, τότε η μοίρα της στη ζωή θα πρέπει να είναι πάντα κακή· δεν μπορεί να την αλλάξει. Πώς γίνεται να άλλαξε τότε; Μήπως άλλαξε η μοίρα της όταν άρχισε να πιστεύει στον Θεό; (Όχι, οφείλεται στο ότι άλλαξαν οι απόψεις της για τα πράγματα.) Οφείλεται στο ότι άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. Έχει αλλάξει το αντικειμενικό γεγονός της δικής της μοίρας; (Όχι.) Προτού η χήρα αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, ζήλευε τις γυναίκες που δεν είχαν χηρέψει και έκανε σκέψεις όπως: «Κοίτα εκείνη τη γυναίκα, έχει τόσο καλή μοίρα. Έχει σύζυγο, σπίτι, ζει μια ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή. Δεν νιώθει αυτόν τον πόνο που νιώθεις όταν μένεις χήρα». Όταν, όμως, αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, σκέφτεται: «Πλέον πιστεύω στον Θεό, ο Θεός με έχει επιλέξει να Τον ακολουθώ, και μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου και να αποκτήσω την αλήθεια. Στο μέλλον, θα μπορέσω να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία. Μα πόσο καλή είναι η μοίρα μου! Ναι μεν εκείνη γυναίκα δεν έχει μείνει χήρα, ποια είναι όμως η μοίρα της; Πάντα προσπαθεί να απολαύσει τη ζωή, επιδιώκει δόξα, οφέλη και κύρος, κοιτάζει να τα πηγαίνει καλά στην καριέρα της και να απολαμβάνει ευημερία και πλούτη· τίποτε από αυτά δεν αλλάζει το γεγονός πως, όταν πεθάνει, θα πάει στην κόλαση. Η μοίρα της είναι κακή. Η δική μου μοίρα είναι καλύτερη από τη δική της!» Αυτό που άλλαξε είναι οι απόψεις της· τα αντικειμενικά γεγονότα παραμένουν ως είχαν. Η γυναίκα που δεν πιστεύει στον Θεό εξακολουθεί να σκέφτεται: «Χα! Η μοίρα μου είναι καλύτερη από τη δική σου! Εσύ είσαι χήρα, εγώ όχι. Η ζωή μου είναι καλύτερη από τη δική σου. Εγώ έχω καλή μοίρα!» Όμως, κατά την άποψη της γυναίκας που έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, η άλλη γυναίκα δεν έχει καλή μοίρα. Πώς έχει προκύψει αυτή η αλλαγή; Έχει αλλάξει το αντικειμενικό περιβάλλον της χήρας; (Όχι.) Πώς άλλαξαν, τότε, οι απόψεις της; (Άλλαξαν τα κριτήρια βάσει των οποίων μετράει το αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά.) Ναι, άλλαξαν οι απόψεις της για το πώς να μετρά τα πράγματα και να βλέπει τα ζητήματα. Ενώ στην αρχή πίστευε πως η γυναίκα που δεν είχε μείνει χήρα έχει καλή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει κακή μοίρα· και ενώ στην αρχή πίστευε πως η ίδια έχει κακή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει καλή μοίρα. Οι δύο αυτές απόψεις έχουν αλλάξει πέρα για πέρα και έχουν μεταστραφεί εντελώς. Τι συμβαίνει εδώ; Τα αντικειμενικά γεγονότα και το αντικειμενικό περιβάλλον δεν έχουν αλλάξει, οπότε πώς κατέληξε να έχει διαφορετικές απόψεις; (Εφόσον αποδέχθηκε την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, πλέον εφαρμόζει τα σωστά κριτήρια στις απόψεις της για το πώς να μετρά αν κάτι είναι καλό ή κακό.) Οι απόψεις της για τα πράγματα έχουν αλλάξει. Άλλαξαν, όμως, τα πραγματικά γεγονότα; (Όχι.) Η χήρα παραμένει χήρα, και η γυναίκα που ζει ευτυχισμένη εξακολουθεί να ζει ευτυχισμένη —δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στα πραγματικά γεγονότα. Ποια από τις δύο έχει τελικά καλή μοίρα και ποια έχει κακή; Μπορείτε να το εξηγήσετε; Στο παρελθόν, η χήρα πίστευε πως είχε κακή μοίρα, αφενός λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της ζωής της και, αφετέρου, λόγω των σκέψεων και των απόψεων που προέκυψαν από το αντικειμενικό της περιβάλλον. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, διαβάζει τα λόγια του Θεού και κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, κι έτσι οι σκέψεις της αλλάζουν και αποκτά διαφορετική οπτική για τα πράγματα. Αφού, λοιπόν, αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, δεν θεωρεί πια πως έχει κακή μοίρα. Αντίθετα, θεωρεί πως η μοίρα της είναι καλή, επειδή είχε την ευκαιρία να αποδεχτεί το έργο του Θεού και πλέον μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και να σωθεί. Αυτό το προκαθόρισε ο Θεός, κι έτσι είναι εξαιρετικά ευλογημένη. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, επικεντρώνεται αποκλειστικά στην επιδίωξη της αλήθειας, κι αυτός ο στόχος διαφέρει από εκείνους που επιδίωκε παλιότερα. Αν και οι συνθήκες και το περιβάλλον διαβίωσής της, καθώς και η ποιότητα της ζωής της, είναι ακριβώς όπως ήταν παλιά και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, αυτό που άλλαξε είναι οι απόψεις της για τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, έχει όντως αποκτήσει καλή μοίρα επειδή πλέον πιστεύει στον Θεό; Όχι απαραίτητα. Απλώς τώρα που πιστεύει στον Θεό έχει ελπίδα, νιώθει κάποια ικανοποίηση μέσα της, οι στόχοι που επιδιώκει έχουν αλλάξει, οι απόψεις της είναι διαφορετικές, και έτσι το περιβάλλον στο οποίο ζει της φέρνει ευτυχία, ικανοποίηση, χαρά και γαλήνη. Πλέον νιώθει πως η μοίρα της είναι πολύ καλή —πολύ καλύτερη από εκείνης της γυναίκας που δεν έχει μείνει χήρα. Τώρα μόνο συνειδητοποιεί πως ήταν εσφαλμένη η άποψη που είχε παλιά —ότι είχε, δηλαδή, κακή μοίρα. Τι συμπεραίνετε από αυτό; Υπάρχει «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα»; (Όχι.) Όχι, δεν υπάρχει.
Ο Θεός προκαθόρισε προ πολλού τη μοίρα των ανθρώπων, και αυτή είναι αμετάβλητη. Η λεγόμενη «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα» διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και εξαρτάται από το περιβάλλον, από το πώς νιώθουν οι άνθρωποι και από αυτό που επιδιώκουν. Γι’ αυτό και η μοίρα κάποιου δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Μπορεί η ζωή σου να είναι πολύ δύσκολη, αλλά παρόλα αυτά να σκέφτεσαι: «Δεν προσπαθώ να ζήσω μια πολυτελή ζωή. Μου αρκεί να έχω φαγητό να φάω και ρούχα να φορέσω. Όλοι υποφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι κοσμικοί άνθρωποι λένε το εξής: “Το ουράνιο τόξο βγαίνει μόνο μετά τη βροχή”, οπότε οι ταλαιπωρίες αξίζουν τον κόπο. Δεν είναι και τόσο άσχημα· η μοίρα μου δεν είναι κακή. Ο Ουρανός άνωθεν μου έχει δώσει λίγο πόνο, λίγες δοκιμασίες και λίγα βάσανα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός με εκτιμά. Η μοίρα μου είναι καλή!» Ορισμένοι νομίζουν πως είναι κακό να υποφέρουν και πως αυτό σημαίνει ότι έχουν κακή μοίρα· νομίζουν πως μόνο αν ζουν μια ζωή χωρίς βάσανα, μια άνετη και εύκολη ζωή, θα έχουν καλή μοίρα. Οι άπιστοι το αποκαλούν αυτό «θέμα άποψης». Πώς βλέπουν το ζήτημα της «μοίρας» οι πιστοί στον Θεό; Κάνουμε λόγο για «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα»; (Όχι.) Δεν λέμε τέτοια πράγματα. Έστω πως έχεις καλή μοίρα επειδή πιστεύεις στον Θεό. Αν αργότερα δεν ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι στην πίστη σου με αποτέλεσμα να τιμωρηθείς, να εκτεθείς και να αποκλειστείς, τότε αυτό σημαίνει πως έχεις καλή ή κακή μοίρα; Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν είναι δυνατό να εκτεθείς ή να αποκλειστείς. Οι άπιστοι και οι θρησκευόμενοι δεν μιλούν για την έκθεση ή τη διάκριση των ανθρώπων, ούτε για την αποπομπή και τον αποκλεισμό τους. Μήπως οι άνθρωποι έχουν καλή μοίρα όταν είναι σε θέση να πιστεύουν στον Θεό και κακή μοίρα αν καταλήξουν να τιμωρηθούν; Τη μια στιγμή η μοίρα τους είναι καλή, την επόμενη είναι κακή. Ποιο από τα δύο ισχύει, λοιπόν; Δεν γίνεται να κρίνουν οι άνθρωποι το κατά πόσον έχει κανείς καλή μοίρα ή όχι· κανείς δεν μπορεί να το κρίνει αυτό. Τα πάντα γίνονται από τον Θεό, και όσα κανονίζει ο Θεός είναι καλά. Το μόνο που διαφέρει είναι η τροχιά της μοίρας κάθε ανθρώπου, το περιβάλλον του, οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντά, καθώς και το μονοπάτι ζωής που βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του· αυτά τα πράγματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος ζει και μεγαλώνει σε διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο τού το έχει κανονίσει ο Θεός. Τα πράγματα που βιώνει κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι όλα διαφορετικά. Δεν υπάρχει η λεγόμενη καλή ή κακή μοίρα —τα πάντα κανονίζονται και γίνονται από τον Θεό. Αν κοιτάξουμε το ζήτημα από την οπτική πως όλα γίνονται από τον Θεό, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και σωστά. Από τη σκοπιά, όμως, των προτιμήσεων, των αισθημάτων και των επιλογών των ανθρώπων, κάποιοι επιλέγουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, να έχουν δόξα και οφέλη, καλή φήμη, ευημερία στον κόσμο, καθώς και καταξίωση. Κατά τη γνώμη τους, αυτό σημαίνει πως έχουν καλή μοίρα· από την άλλη, μια ζωή μετριότητας και αποτυχίας που τους περιορίζει πάντα στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας ισοδυναμεί με κακή μοίρα. Έτσι φαντάζουν τα πράγματα από τη σκοπιά των απίστων και των κοσμικών ανθρώπων που επιδιώκουν τα εγκόσμια αγαθά και θέλουν να ζήσουν στον υλικό κόσμο, και έτσι προκύπτει η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας. Η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας πηγάζει απλώς από την περιορισμένη κατανόηση και την επιφανειακή αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι για τη μοίρα, καθώς και από το γεγονός ότι κρίνουν τη μοίρα με βάση το πόση σωματική ταλαιπωρία υπομένουν, πόσα πράγματα απολαμβάνουν, πόση δόξα και πόσα οφέλη αποκτούν, και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά της διευθέτησης του Θεού για τη μοίρα του ανθρώπου και της κυριαρχίας Του πάνω σε αυτήν, δεν υπάρχουν ερμηνείες περί καλής ή κακής μοίρας. Δεν είναι σωστό αυτό; (Είναι.) Αν κοιτάξεις τη μοίρα του ανθρώπου από τη σκοπιά της κυριαρχίας του Θεού, τότε όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και είναι αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει επειδή η προηγούμενη και η παρούσα ζωή χαρακτηρίζονται από αιτίες κι αποτελέσματα, προκαθορίζονται από τον Θεό, ο Θεός έχει κυριαρχία πάνω τους, και Εκείνος τις σχεδιάζει και τις κανονίζει. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο στο ζήτημα αυτό. Αν το κοιτάξουμε από αυτήν τη σκοπιά, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κρίνουν πως η μοίρα τους είναι καλή ή κακή, σωστά; Αν οι άνθρωποι βγάζουν επιπόλαια συμπεράσματα γι’ αυτό το ζήτημα, τότε δεν κάνουν ένα τεράστιο λάθος; Δεν κάνουν το λάθος να κρίνουν τα σχέδια, τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού; (Ναι.) Δεν είναι σοβαρό αυτό το λάθος; Δεν θα επηρεάσει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν στη ζωή; (Θα το επηρεάσει.) Τότε αυτό το λάθος θα τους οδηγήσει στην καταστροφή.
Εφόσον ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και κυριαρχεί σ’ αυτήν, τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; (Να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.) Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί κανόνισε ο Δημιουργός να έχεις μια τέτοια μοίρα και ένα τέτοιο περιβάλλον διαβίωσης, γιατί κανονίζει να συναντάς και να βιώνεις ορισμένα πράγματα, και γιατί είναι έτσι η μοίρα σου. Έτσι θα καταλάβεις τι λαχταρά η καρδιά σου και τι χρειάζεται, και θα κατανοήσεις και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αφού τα καταλάβεις και τα μάθεις αυτά, πρέπει να πάψεις να αντιστέκεσαι, να μην κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου, να μην την απορρίπτεις, να μην την αντικρούεις και να μην την αποφεύγεις. Εννοείται πως ούτε να προσπαθείς να διαπραγματευτείς με τον Θεό πρέπει. Αντίθετα, θα πρέπει να υποτάσσεσαι. Και γιατί θα πρέπει να υποτάσσεσαι; Επειδή δεν είσαι παρά ένα δημιούργημα, δεν μπορείς να ενορχηστρώσεις μόνος σου τη μοίρα σου ούτε είσαι κυρίαρχός της. Ο Θεός καθορίζει τη μοίρα σου και σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτήν, εσύ είσαι παθητικός και δεν έχεις καμία επιλογή. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς, όχι να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου ή να την αποφύγεις. Δεν πρέπει να διαπραγματεύεσαι με τον Θεό, να πηγαίνεις κόντρα στη μοίρα σου ή να παραπονιέσαι, και ειδικά να λες πράγματα του τύπου: «Η μοίρα που μου κανόνισε ο Θεός είναι κακή. Είναι άθλια, χειρότερη από τη μοίρα των άλλων» ή «Η μοίρα μου είναι κακή και δεν απολαμβάνω καμία ευτυχία ή ευημερία. Οι διευθετήσεις του Θεού για μένα δεν είναι καλές». Αυτά τα λόγια είναι κρίσεις και λέγοντάς τα, ξεπερνάς τα όρια. Δεν είναι λόγια ούτε οπτικές και στάσεις που αρμόζουν σε ένα δημιούργημα. Θα πρέπει, αντίθετα, να εγκαταλείψεις τις διάφορες παράλογες ιδέες, ορισμούς, απόψεις και θεωρήσεις που έχεις για τη μοίρα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είσαι ικανός να υιοθετήσεις μια σωστή στάση και θέση, για να μπορείς να υποταχθείς σε όλα τα πράγματα που θα συμβούν στα πλαίσια της μοίρας που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός. Δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι ούτε βέβαια να καταθλίβεσαι και να παραπονιέσαι ότι ο Ουρανός δεν είναι δίκαιος, ότι ο Θεός έχει κάνει κακές διευθετήσεις για σένα και δεν σου έχει δώσει το καλύτερο δυνατόν. Τα δημιουργήματα δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μοίρα τους. Ο Θεός δεν σου έχει δώσει μια τέτοιου είδους υποχρέωση ούτε σου έχει παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να κάνεις επιλογές, να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να έχεις επιπλέον απαιτήσεις από Εκείνον. Όποιες κι αν είναι οι διευθετήσεις του Θεού, εσύ οφείλεις να συμμορφώνεσαι μ’ αυτές και να τις αντιμετωπίζεις. Ό,τι κι αν έχει κανονίσει ο Θεός, εσύ θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις, και να προσπαθείς να το βιώνεις και να το εκτιμάς. Θα πρέπει να υποτάσσεσαι απόλυτα στο καθετί που πρέπει να βιώσεις σύμφωνα με τις διευθετήσεις του Θεού και να συμμορφώνεσαι με τη μοίρα που έχει ρυθμίσει Εκείνος για σένα. Εφόσον ένα πράγμα πρέπει να το βιώσεις και το έχει ενορχηστρώσει και κανονίσει για σένα ο Θεός, ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν σου αρέσει και υποφέρεις εξαιτίας του, ακόμα και αν απειλεί και καταπιέζει την περηφάνεια και την αξιοπρέπειά σου, εσύ οφείλεις να υποταχθείς σ’ αυτό και δεν έχεις καμία επιλογή. Επειδή ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και κυριαρχεί πάνω της, κανείς δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μαζί Του σχετικά μ’ αυτή. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι είναι λογικοί και διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ότι η μοίρα τους είναι κακή ή ότι το τάδε ή το δείνα δεν είναι καλό γι’ αυτούς. Δεν θα πρέπει να διατηρούν καταθλιπτική στάση καθώς προσεγγίζουν το καθήκον τους, τη ζωή τους, την πορεία της πίστη τους, τις καταστάσεις που έχει κανονίσει ο Θεός ή τις απαιτήσεις που έχει από αυτούς, μόνο και μόνο επειδή νιώθουν ότι η μοίρα τους είναι κακή. Με αυτήν την κατάθλιψη, δεν δείχνουν μια απλή ή στιγμιαία παρακοή, ούτε εκδηλώνουν προσωρινά μια διεφθαρμένη διάθεση, πόσο μάλλον μια διεφθαρμένη κατάσταση. Αντίθετα, αντιστέκονται σιωπηλά στον Θεό και, με τη σιωπηλή τους αντίσταση, δείχνουν τη δυσαρέσκειά τους για τη μοίρα που κανόνισε γι’ αυτούς ο Θεός. Αν και μπορεί να είναι ένα απλό αρνητικό συναίσθημα, οι συνέπειες που επιφέρει στους ανθρώπους είναι πιο σοβαρές από εκείνες που επιφέρει μια διεφθαρμένη διάθεση. Όχι μόνο σε εμποδίζει να υιοθετήσεις μια θετική και σωστή στάση απέναντι στο καθήκον που οφείλεις να εκτελείς και στην καθημερινότητά σου και το ταξίδι της ζωής σου, αλλά το πιο σοβαρό είναι πως μπορεί επίσης να σε κάνει να χαθείς λόγω της κατάθλιψης. Όσοι είναι έξυπνοι, λοιπόν, θα πρέπει να σπεύσουν να αλλάξουν τις παράλογες απόψεις τους, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, και να εντοπίσουν τι τους κάνει να πιστεύουν πως έχουν κακή μοίρα. Θα πρέπει να ψάξουν να βρουν τι πρόσβαλε την αξιοπρέπειά τους, τι πλήγωσε την καρδιά τους και τους οδήγησε σε αρνητικές σκέψεις όπως το ότι έχουν κακή μοίρα, οι οποίες με τη σειρά τους τους έκαναν να βυθιστούν στο αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης. Ένα συναίσθημα που μέχρι και σήμερα δεν έχουν καταφέρει να αποβάλουν. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να αναλογιστείς και να εξετάσεις. Μπορεί κάτι που έγινε να εντυπώθηκε βαθιά στην καρδιά σου ή κάποιος να σου είπε κάτι αισχρό που πλήγωσε τον αυτοσεβασμό σου, κι αυτό να σε έκανε να νιώσεις πως έχεις κακή μοίρα και να πέσεις έτσι σε κατάθλιψη. Ή ίσως, κατά τη διάρκεια της ζωής σου ή καθώς μεγάλωνες, να υιοθέτησες κάποια σατανική ή κοσμική σκέψη και άποψη, κι έτσι να απέκτησες αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη για τη μοίρα και να έγινες απίστευτα ευαίσθητος ως προς το αν έχεις καλή ή κακή μοίρα. Ή ίσως, αφού βίωσες κάτι δυσάρεστο κάποια στιγμή, να πήρες πολύ σοβαρά τη μοίρα σου και να έγινες πολύ ευαίσθητος ως προς αυτήν, κι έτσι να παθιάστηκες υπερβολικά με το να αλλάξεις τη μοίρα σου και να αφοσιώθηκες υπερβολικά στον σκοπό αυτό. Θα πρέπει να τα εξετάσεις όλα αυτά. Όπως κι αν εξετάσεις, όμως, αυτά τα πράγματα, αυτό που θα πρέπει να καταλάβεις τελικά είναι το εξής: Δεν θα πρέπει να μετράς τη μοίρα σου βάσει σκέψεων και απόψεων για το αν είναι καλή ή κακή. Η μοίρα της ζωής ενός ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και ο Θεός την κανόνισε προ πολλού. Δεν είναι κάτι που μπορούν να αλλάξουν οι άνθρωποι. Μπορούν, όμως, να επιλέξουν το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους και το αν θα ζήσουν μια ζωή που έχει αξία. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή που έχει αξία, όπως και να ζήσεις τη ζωή σου για πράγματα που αξίζουν, για τα σχέδια και τη διαχείριση του Δημιουργού, καθώς και για τον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας. Μπορείς, φυσικά, να επιλέξεις και να μη ζήσεις για θετικά πράγματα, κι αντίθετα να ζήσεις για να επιδιώκεις τη δόξα και τα οφέλη, μια καριέρα αξιωματούχου, το χρήμα και τις κοσμικές τάσεις. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή χωρίς καμία απολύτως αξία και να είσαι σαν ένας από τους ζωντανούς νεκρούς. Όλα αυτά είναι επιλογές που μπορείς να κάνεις.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.