Κάποιοι λένε: «Αν αυτές οι παραδόσεις και οι προκαταλήψεις εντάσσονται σε συγκεκριμένες παραδοσιακές σκέψεις και προκαταλήψεις που δεν ανήκουν στον χριστιανισμό, τότε πρέπει να τις κατακρίνουμε και να τις εγκαταλείψουμε. Όταν, όμως, έχουμε να κάνουμε με κάποιες σκέψεις, απόψεις, παραδόσεις ή προκαταλήψεις των ορθόδοξων θρησκειών, χρειάζεται να εγκαταλειφθούν κι αυτές; Μήπως αυτές πρέπει να θεωρούνται γιορτές ή τρόπος ζωής που έχουμε για να τιμούμε και να τηρούμε στην καθημερινότητά μας;» (Όχι, πρέπει να τα εγκαταλείψουμε και τα δύο, επειδή δεν είναι από τον Θεό.) Ξέρετε τίποτα, για παράδειγμα, για τα Χριστούγεννα, τη μεγαλύτερη γιορτή του χριστιανισμού; Στις μέρες μας, είναι και κάποιες πόλεις της Ανατολής που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, κάνουν χριστουγεννιάτικα πάρτι, ενώ γιορτάζουν και την παραμονή των Χριστουγέννων. Εκτός από τα Χριστούγεννα, υπάρχει και το χριστιανικό και το εβραϊκό Πάσχα, σημαντικές θρησκευτικές εορτές και οι δύο. Σε κάποιες τρώνε γαλοπούλα και ψητά, σε άλλες τρώνε ασπροκόκκινα ζαχαρωτά, τα οποία συμβολίζουν το πολύτιμο αίμα που έδωσε ο Κύριος Ιησούς ως προσφορά περί αμαρτίας για τους ανθρώπους και τους καθαγίασε. Το κόκκινο συμβολίζει το πολύτιμο αίμα του Κυρίου Ιησού, το λευκό συμβολίζει την αγιοσύνη, και οι άνθρωποι τρώνε ζαχαρωτά με αυτά τα χρώματα. Το Πάσχα, έχουν την παράδοση να τρώνε πασχαλινά αυγά. Όλες αυτές οι γιορτές συνδέονται με τον χριστιανισμό. Στον χριστιανισμό έχουν, επίσης, εικόνες, όπως αυτές της Παναγίας, του Ιησού και του σταυρού. Μέσα στον χριστιανισμό έχουν εξελιχθεί κι αυτά και, κατά τη γνώμη Μου, αποτελούν επίσης παράδοση. Σίγουρα πίσω από αυτές τις παραδόσεις κρύβονται και κάποιες προκαταλήψεις. Όποιο κι αν είναι το περιεχόμενo αυτών των ρητών προκατάληψης, με λίγα λόγια, εφόσον δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, με το μονοπάτι που ακολουθούν οι άνθρωποι ή με τις απαιτήσεις του Θεού από τα δημιουργήματα, δεν έχουν καμία σχέση με αυτά στα οποία πρέπει τώρα να εισέλθετε και πρέπει να τα εγκαταλείψετε. Μην τα θεωρείτε ιερά και απαραβίαστα, αλλά βέβαια δεν υπάρχει και λόγος να τα σιχαίνεστε. Απλώς να τα μεταχειρίζεστε σωστά. Έχουμε εμείς καμία σχέση μ’ αυτές τις γιορτές; (Όχι.) Δεν έχουμε καμία σχέση μ’ αυτές. Με ρώτησε ένας ξένος κάποτε: «Γιορτάζετε τα Χριστούγεννα;» Του είπα: «Όχι». «Τότε γιορτάζετε την κινεζική Πρωτοχρονιά; Τη Γιορτή της Άνοιξης;» Του απάντησα αρνητικά. «Και τι γιορτάζετε, λοιπόν;» Του είπα: «Δεν έχουμε γιορτές εμείς. Για μας κάθε μέρα είναι η ίδια. Κάθε μέρα τρώμε ό,τι θέλουμε, δεν το κάνουμε λόγω των γιορτών. Εγώ δεν έχω παραδόσεις». Με ρώτησε τον λόγο και του είπα: «Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Ένας τέτοιος τρόπος ζωής είναι πολύ ελεύθερος, χωρίς περιορισμούς. Ζούμε χωρίς καμία τυπικότητα, απλώς ακολουθούμε κάποιους κανόνες, τρώμε, ξεκουραζόμαστε, δουλεύουμε και κυκλοφορούμε ανάλογα με τον χρόνο και τα μέτρα που μας δίνει ο Θεός, με φυσικό τρόπο και ελεύθερα». Βέβαια, όταν πρόκειται για κάποιο ιδιαίτερο θρησκευτικό αντικείμενο, τον σταυρό, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ιερός. Είναι ιερός ο σταυρός; Μπορεί να χαρακτηριστεί ιερός; Είναι ιερή η εικόνα της Παναγίας; (Όχι, δεν είναι.) Μήπως είναι ιερή η εικόνα του Ιησού; Διστάζετε να το πείτε. Γιατί δεν είναι ιερή η εικόνα του Ιησού; Γιατί άνθρωποι τη ζωγράφισαν, δεν είναι η αληθινή ομοιότητα του Θεού, δεν έχει καμία σχέση μ’ Αυτόν. Δεν είναι παρά ένα έργο ζωγραφικής. Κι ας μη μιλήσουμε για την εικόνα της Παναγίας. Κανείς δεν ξέρει πώς είναι ο Ιησούς στην πραγματικότητα, οπότε Τον ζωγραφίζουν στα τυφλά, και, μόλις τελειώσουν τη ζωγραφιά, σου ζητούν να την προσκυνήσεις. Δεν θα ήταν ανοησία να προσκυνήσεις κάτι τέτοιο; Τον Θεό πρέπει να προσκυνάς. Μην επιδεικνύεσαι προσκυνώντας για τους τύπους κάποιο είδωλο, πορτρέτο ή πίνακα ζωγραφικής· το θέμα δεν είναι να υποκλίνεσαι μπροστά σε ένα αντικείμενο. Τον Θεό πρέπει να λατρεύεις και να προσκυνάς μέσα από την καρδιά σου. Οι άνθρωποι πρέπει να υποκλίνονται στα λόγια του Θεού και στο πραγματικό Του πρόσωπο, όχι μπροστά στον σταυρό και στις εικόνες της Παναγίας ή του Ιησού, γιατί όλα αυτά είναι είδωλα. Ο σταυρός δεν είναι παρά ένα σύμβολο του δεύτερου σταδίου του έργου του Θεού και καμία σχέση δεν έχει με τη διάθεση, την ουσία ή τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Δεν αντιπροσωπεύει την εικόνα του Θεού, πόσο μάλλον την ουσία Του. Το να φοράς σταυρό, λοιπόν, δεν αντιπροσωπεύει τον φόβο Θεού που έχεις ούτε αποτελεί φυλαχτό για να σε προστατέψει. Εγώ ποτέ Μου δεν έχω εκπροσωπήσει τον σταυρό. Στο σπίτι Μου δεν έχω κανένα σύμβολο σταυρού, τίποτα από όλα αυτά. Όσον αφορά, λοιπόν, τον εορτασμό των Χριστουγέννων και του Πάσχα, εύκολο είναι να τα εγκαταλείψουν αυτά οι άνθρωποι. Ωστόσο, αν μιλάμε για θρησκευτικές πτυχές όπως ο σταυρός, η εικόνα της Παναγίας και του Ιησού ή ακόμη και η Βίβλος, αν τους πεις να πετάξουν έναν σταυρό ή μια εικόνα της Παναγίας ή του Ιησού, θα σκεφτούν: «Ποπό, μεγάλη ασέβεια είναι αυτό, πολύ μεγάλη ασέβεια. Βιάσου, ζήτα συγχώρεση από τον Θεό, συγχώρεση...» Πιστεύουν ότι θα υπάρξουν συνέπειες. Βεβαίως, δεν είναι ανάγκη να καταστρέψεις σκόπιμα αυτά τα αντικείμενα, αλλά ούτε χρειάζεται να τους δείχνεις και κανέναν σεβασμό. Είναι σκέτα αντικείμενα και δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία ή την ταυτότητα του Θεού. Πρέπει να το ξέρεις αυτό. Φυσικά, οι γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, τις οποίες άνθρωποι έχουν δημιουργήσει, δεν έχουν καμία σχέση με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, με το έργο Του ή με τις απαιτήσεις που έχει θέσει στους ανθρώπους. Ακόμα και εκατό ή και δέκα χιλιάδες Χριστούγεννα να γιορτάσεις, όσες ζωές και να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, δεν σημαίνει τίποτα αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια. Δεν είναι ανάγκη να τα θαυμάζεις και να λες: «Πρέπει να ταξιδέψω στη Δύση, γιατί εκεί μπορώ να γιορτάσω τα Χριστούγεννα, που είναι ιερά. Είναι μια μέρα που τιμούμε το έργο του Θεού, μια μέρα που πρέπει να μνημονεύουμε. Την ημέρα εκείνη, πρέπει να νιώθουμε κατάνυξη. Όσο για το Πάσχα, αυτή είναι ακόμα πιο σημαντική μέρα. Την ημέρα αυτή τιμούμε την ανάσταση του ενσαρκωμένου Θεού από τους νεκρούς. Μια τέτοια μέρα πρέπει να αγαλλιάζουμε όλοι μαζί, να γιορτάζουμε και να δίνουμε συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον, και να μνημονεύουμε για πάντα αυτήν την ημέρα». Όλα τα παραπάνω είναι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και ο Θεός δεν τα έχει ανάγκη. Αν είχε ανάγκη ο Θεός να τιμούν οι άνθρωποι τέτοιες μέρες, θα σου έλεγε με ακρίβεια το έτος, τον μήνα, την ημέρα, την ώρα, το λεπτό και το δευτερόλεπτο. Αν δεν σου έχει πει με ακρίβεια το έτος, τον μήνα και την ημέρα, από αυτό καταλαβαίνεις ότι ο Θεός δεν χρειάζεται να μνημονεύουν οι άνθρωποι αυτές τις ημέρες. Αν τις μνημονεύεις, παραβιάζεις τους περιορισμούς του Θεού και δεν θα Του αρέσει αυτό. Στον Θεό δεν αρέσει, όμως εσύ συνεχίζεις να το κάνεις και ισχυρίζεσαι ότι Τον λατρεύεις. Και τότε ο Θεός αηδιάζει ακόμα περισσότερο μ’ εσένα και αξίζεις να πεθάνεις. Το κατάλαβες; (Το κατάλαβα.) Αν θέλεις τώρα να γιορτάσεις αυτές τις ημέρες, ο Θεός θα πάψει να σου δίνει σημασία και αργά ή γρήγορα θα πληρώσεις το τίμημα και θα αναλάβεις την ευθύνη για τις λανθασμένες πράξεις σου. Έτσι, λοιπόν, άκουσέ Με, είναι πιο σημαντικό να καταλάβεις στ’ αλήθεια έστω και ένα από τα λόγια του Θεού και να ακολουθείς τα λόγια Του, παρά να προσκυνάς και να υποκλίνεσαι μπροστά στον σταυρό, όσες φορές κι αν το κάνεις. Όσες φορές κι αν προσκυνήσεις τον σταυρό, είναι ανώφελο και δεν σημαίνει ότι ακολουθείς την οδό του Θεού, ότι αποδέχεσαι τα λόγια Του ή ότι ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί Εκείνος, οπότε δεν θα το θυμάται. Αν, λοιπόν, θεωρείς πολύ ιερό τον σταυρό, από σήμερα και στο εξής πρέπει να εγκαταλείψεις αυτήν τη σκέψη και την άποψη και να βγάλεις από την καρδιά σου τον σταυρό που τόσο αγαπάς. Δεν συμβολίζει τον Θεό, και η λατρεία του δεν είναι σημάδι ευσέβειας. Το ότι τον λατρεύεις, τον αγαπάς ή ακόμη και τον έχεις όλη μέρα κρεμασμένο στον λαιμό σου δεν δείχνει ότι λατρεύεις τον Θεό. Ο σταυρός δεν ήταν παρά ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε ο Θεός σε ένα στάδιο του έργου Του και δεν έχει καμία σχέση με την ουσία, τη διάθεση ή την ταυτότητα του Θεού. Αν επιμένεις να λατρεύεις τον σταυρό λες και είναι ο Θεός, Εκείνος το απεχθάνεται αυτό. Όχι μόνο δεν θα σε μνημονεύσει, αλλά θα βιώσεις την αποστροφή και την απόρριψή Του. Κι αν επιμείνεις και πεις: «Δεν θα Σ’ ακούσω. Θεωρώ τον σταυρό ιερό και απαράβατο. Δεν πιστεύω και δεν δέχομαι αυτό που λες, ότι ο σταυρός δεν είναι κάτι σημαντικό και δεν αντιπροσωπεύει τον Θεό», τότε κάνε ό,τι θες και θα δούμε τι θα σου συμβεί τελικά. Ο Θεός έχει κατέβει απ’ τον σταυρό εδώ και πολύ καιρό. Ο σταυρός ήταν το πιο διακριτικό εργαλείο που χρησιμοποίησε ο Θεός σε ένα στάδιο του έργου Του. Ένα απλό αντικείμενο είναι και στα μάτια του Θεού δεν έχει καμία αξία για να το κρατήσει κανείς. Και φυσικά δεν χρειάζεται σε καμία περίπτωση να το λατρεύεις, να το αγαπάς ή έστω να το θαυμάζεις ή να το σέβεσαι. Περιττά είναι όλα αυτά. Οι άνθρωποι, επίσης, τρέφουν μεγάλη εκτίμηση στην καρδιά τους και για τη Βίβλο. Αν και δεν τη διαβάζουν πια, δεν παύει να κατέχει σταθερή θέση στην καρδιά τους. Δεν μπορούν ακόμα να εγκαταλείψουν τελείως τις απόψεις τους για τη Βίβλο, τις οποίες τους μετέδωσε η οικογένειά τους ή οι πρόγονοί τους. Κάποιες φορές, για παράδειγμα, όταν παραμερίζεις τη Βίβλο, μπορεί να σκεφτείς: «Μα τι κάνω; Αυτή είναι η Βίβλος. Όλοι πρέπει να τη λατρεύουν! Είναι ιερή και δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με τόση αδιαφορία, λες και πρόκειται για ένα συνηθισμένο βιβλίο. Έχει μαζέψει τόση σκόνη και κανείς δεν έχει ασχοληθεί να την ξεσκονίσει. Έχουν τσακίσει οι γωνίες της και κανείς δεν τις έχει ισιώσει». Πρέπει οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, δηλαδή να πάψουν να αντιμετωπίζουν τη Βίβλο ως κάτι ιερό και απαράβατο.

Αυτές οι παραδόσεις και οι προκαταλήψεις που προέρχονται από την οικογένεια και τις οποίες μόλις συζητήσαμε, αλλά και οι διάφορες σκέψεις, απόψεις και τρόποι ζωής που συνδέονται με τη θρησκεία, όπως και κάποια αντικείμενα για τα οποία οι άνθρωποι έχουν κάποιες προκαταλήψεις, που τα θαυμάζουν και τα λατρεύουν, όλα αυτά εμφυσούν στους ανθρώπους λανθασμένους τρόπους ζωής, λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, και τους παρασύρουν σε λάθος δρόμο στη ζωή, τον βιοπορισμό και την επιβίωσή τους. Χωρίς να το καταλάβουν οι άνθρωποι, η παραπλάνηση αυτή θα διαταράξει την προσπάθειά τους να αποδεχτούν τα σωστά πράγματα, τις θετικές σκέψεις και τα θετικά ζητήματα, οδηγώντας τους να κάνουν ασυναίσθητα διάφορα ανόητα, παράλογα και παιδαριώδη πράγματα στην καθημερινότητά τους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει οι άνθρωποι να έχουν ορθή οπτική και ορθές σκέψεις και απόψεις για αυτά τα ζητήματα. Κάτι που αφορά την αλήθεια και συμφωνεί μ’ αυτήν πρέπει να το αποδέχεσαι, να το εφαρμόζεις και να υποτάσσεσαι σ’ αυτό ως αρχή ζωής και επιβίωσης. Αν, όμως, δεν έχει σχέση με την αλήθεια και αποτελεί απλώς παράδοση ή προκατάληψη, ή απλώς προέρχεται από τη θρησκεία, τότε να το εγκαταλείψεις. Τέλος, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο θέμα της σημερινής μας συναναστροφής: Όσον αφορά τις παραδόσεις, τις προκαταλήψεις και τη θρησκεία, είτε τα αναγνωρίζεις είτε όχι, είτε τα έχεις βιώσει είτε όχι, είτε τα αναγνωρίζεις λίγο είτε πολύ, με λίγα λόγια, υπάρχουν ορισμένα ρητά στην παράδοση και τις προκαταλήψεις τα οποία υπάρχουν αντικειμενικά και αποτελούν γεγονότα και, σε κάποιον επίπεδο, επηρεάζουν και αναστατώνουν την καθημερινή ζωή όλων των ανθρώπων. Πώς πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσεις αυτό το ζήτημα; Κάποιοι λένε: «Πρέπει να το πιστέψεις. Αν δεν το τηρήσεις, θα υπάρξουν συνέπειες· και τότε τι θα κάνεις;» Ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των πιστών και των δύσπιστων; (Ότι οι πιστοί έχουν εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ενώ οι δύσπιστοι προσπαθούν διαρκώς να αλλάξουν μόνοι τους τη μοίρα τους.) Άλλη μια διαφορά είναι ότι οι πιστοί έχουν την παρουσία και την προστασία του Θεού, οπότε δεν πρόκειται να επηρεαστούν από όλα τα φαινόμενα προκατάληψης που υπάρχουν στην πραγματική ζωή. Οι δύσπιστοι, από την άλλη, καθώς δεν έχουν την προστασία του Θεού και δεν πιστεύουν ούτε στην προστασία ούτε στην κυριαρχία Του, ελέγχονται από διάφορους ακάθαρτους δαίμονες και πονηρά πνεύματα στην καθημερινότητά τους. Έτσι, αναγκάζονται σε ό,τι κάνουν να δίνουν σημασία στα ταμπού. Από πού προέρχονται αυτά τα ταμπού; Από τον Θεό; (Όχι.) Γιατί πρέπει να απέχουν από αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι; Πώς γνωρίζουν ότι πρέπει να απέχουν από αυτά; Είναι επειδή κάποιοι άνθρωποι τα έχουν βιώσει αυτά τα πράγματα, έχουν αποκομίσει συγκεκριμένες εμπειρίες και διδάγματα και στη συνέχεια τα έχουν μεταδώσει στους άλλους. Έπειτα, αυτές οι εμπειρίες και τα διδάγματα κυκλοφορούν ευρέως και δημιουργείται μια τάση κατά την οποία όλοι αρχίζουν να ζουν και να ενεργούν σύμφωνα με αυτά. Και πώς προέκυψε αυτή η τάση; Εάν δεν ακολουθήσεις τους κανόνες των πονηρών πνευμάτων και των ακάθαρτων δαιμόνων, θα σε αναστατώσουν, θα διαταράξουν και θα ανατρέψουν την κανονική σου ζωή, κι έτσι εσύ θα πιστέψεις αναγκαστικά ότι υπάρχουν αυτά τα ταμπού και ότι, αν τα παραβιάσεις, θα υποστείς συνέπειες. Επί χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι συσσωρεύουν τέτοιες εμπειρίες από την καθημερινότητά τους και τις μεταδίδουν από γενιά σε γενιά, ενώ έχουν μάθει ότι υπάρχει στο παρασκήνιο μία αόρατη δύναμη που τους ελέγχει και πρέπει να την ακούνε. Για παράδειγμα, αν δεν ανάψεις βεγγαλικά την κινεζική Πρωτοχρονιά, εκείνη τη χρονιά οι δουλειές σου δεν θα πάνε καλά. Επόμενο παράδειγμα: Αν ανάψεις το πρώτο στικ θυμιάματος την Πρωτοχρονιά, όλη σου η χρονιά θα κυλήσει ομαλά. Οι εμπειρίες αυτές δείχνουν στους ανθρώπους ότι πρέπει να πιστεύουν σ’ αυτές τις προκαταλήψεις και αυτά τα ρητά της λαϊκής κουλτούρας, και οι άνθρωποι ζουν έτσι από γενιά σε γενιά. Τι ακριβώς φανερώνουν αυτά τα φαινόμενα στους ανθρώπους; Τους λένε ότι αυτές οι απαγορεύσεις και τα ταμπού είναι εμπειρίες που οι άνθρωποι έχουν συσσωρεύσει στη ζωή τους διαχρονικά και ότι πρέπει να τα τηρούν οπωσδήποτε, επειδή στο παρασκήνιο υπάρχουν κάποιες αόρατες δυνάμεις που ελέγχουν τα πάντα. Και τελικά, οι άνθρωποι ακολουθούν από γενιά σε γενιά αυτούς τους κανόνες. Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό αναγκάζονται να τηρούν αυτές τις προκαταλήψεις και τις παραδόσεις για να ζουν σχετικά ομαλά στις κοινωνικές ομάδες. Ψάχνουν στη ζωή τους για γαλήνη, ευκολία και χαρά. Και γιατί δεν πρέπει να ακολουθούν αυτές τις προκαταλήψεις και τις παραδόσεις αυτοί που πιστεύουν στον Θεό; (Επειδή τους προστατεύει ο Θεός.) Τους προστατεύει ο Θεός. Όσοι πιστεύουν στον Θεό ακολουθούν τον Θεό κι Εκείνος τους φέρνει στην παρουσία και στον οίκο Του. Ο Σατανάς δεν τολμάει να σου κάνει κακό χωρίς την άδεια του Θεού. Δεν πρόκειται να σε αγγίξει, ακόμη κι αν δεν τηρήσεις τους κανόνες του. Εκείνους, όμως, που δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν Τον ακολουθούν, ο Σατανάς μπορεί να τους χειραγωγήσει όπως θέλει. Και για να τους χειραγωγήσει, ορίζει διάφορα ρητά και παράξενους κανόνες που πρέπει να ακολουθείς, αλλιώς θα σε τιμωρήσει. Δεν θα υπάρξουν συνέπειες, για παράδειγμα, αν δεν προσκυνήσεις τον θεό της κουζίνας την 23η ημέρα του δωδέκατου σεληνιακού μήνα; (Ναι.) Θα υπάρξουν, οπότε οι άπιστοι δεν τολμούν να αγνοήσουν αυτό το τελετουργικό. Πρέπει, μάλιστα, εκείνη την ημέρα να φάνε παστέλι για να σφραγίσουν το στόμα του θεού της κουζίνας και να μην τον αφήσουν να τους μαρτυρήσει στον ουρανό. Πώς προέκυψαν αυτοί οι κανόνες και αυτά τα ρητά προκατάληψης; Μέσω κάποιων πραγμάτων που έκανε ο Σατανάς και τα οποία μεταδόθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης. Αρχικά προήλθαν από τον Σατανά και από διάφορους ακάθαρτους δαίμονες, πονηρά πνεύματα και αρχηγούς δαιμόνων. Εκείνοι φτιάχνουν αυτούς τους κανόνες, και ελέγχουν τους ανθρώπους αναγκάζοντάς τους να τηρούν αυτά τα ρητά προκατάληψης και τους κανόνες, κάνοντάς τους να τους ακούσουν. Αν δεν τους ακούσεις, σε τιμωρούν σκληρά. Κάποιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν σ’ αυτά τα ρητά προκατάληψης και στα σπιτικά τους επικρατεί διαρκώς το χάος. Πάνε σε έναν βουδιστικό ναό για να τους πουν τη μοίρα τους και εκεί τους λένε: «Ποπό, παραβίασες το τάδε ταμπού. Πρέπει να σκάψεις το χώμα κάτω από το σπίτι σου, να προσαρμόσεις την καμινάδα, να αλλάξεις την επίπλωση και να βάλεις ένα φυλαχτό στο ανώφλι της πόρτας. Αν τα κάνεις αυτά, αυτοί οι μικροί δαίμονες δεν θα τολμήσουν να ξανάρθουν». Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ένας μεγαλύτερος δαίμονας έχει καθυποτάξει τον μικρό, οπότε ο μικρός δαίμονας θα πάψει να σε ενοχλεί και η ζωή σου θα είναι πολύ πιο ήρεμη. Στην αρχή ο άνθρωπος αυτός δεν το πίστευε, αλλά τώρα που το βλέπει, λέει: «Ποπό, όντως υπήρχε ένας μικρός δαίμονας που δημιουργούσε τόσα προβλήματα!» Δεν έχει άλλη επιλογή από το να το πιστέψει. Οι πονηροί ελέγχουν απόλυτα όσους προσπαθούν να αντεπεξέλθουν και να επιβιώσουν σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς πίστη στον Θεό, και αυτοί δεν έχουν ούτε το δικαίωμα ούτε το περιθώριο να κάνουν τη δική τους επιλογή. Είναι αναγκασμένοι να πιστέψουν. Από την άλλη —και αυτό ισχύει για όλους σας— αν, ενώ πιστεύεις στο Θεό, συνεχίζεις να έχεις αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις που έχουν σχέση με την παράδοση ή τις προκαταλήψεις, ή τα πράγματα της θρησκείας, αν δηλαδή γιορτάζεις τις συγκεκριμένες γιορτές, αν πιστεύεις στα ρητά τους και αν τηρείς τις παραδόσεις, τον τρόπο ζωής και τη στάση ζωής τους, και αυτά τα ρητά σε χαροποιούν, τότε είναι σαν να λες με τον τρόπο αυτόν στον Θεό: «Δεν πιστεύω στις ενορχηστρώσεις Σου και δεν θέλω να τις αποδεχτώ», ενώ είναι επίσης σαν να λες στα πονηρά πνεύματα, στους ακάθαρτους δαίμονες και στον Σατανά: «Ελάτε, πιστεύω σ’ αυτά που λέτε και θέλω συνεργαστώ μαζί σας». Οι διάφορες στάσεις που υποστηρίζεις, οι σκέψεις, οι απόψεις και οι πρακτικές σου δεν αποτελούν αποδοχή της αλήθειας, αλλά αντίθετα εναρμονίζονται με τις σκέψεις και τις απόψεις των πονηρών πνευμάτων, των ακάθαρτων δαιμόνων και του Σατανά, και με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές σου πραγματοποιείς τις σκέψεις και τις απόψεις τους· γι’ αυτόν τον λόγο ζεις κάτω από την εξουσία τους. Και αφού είσαι πρόθυμος να ζεις υπό την εξουσία τους, και φτιάχνεις ντάμπλινγκ όταν φεύγεις και χυλοπίτες όταν γυρνάς στο σπίτι, και αφού τρως τούρτες ρυζιού και ψάρια την Πρωτοχρονιά, τότε απλώς πήγαινε μαζί τους. Δεν χρειάζεται ούτε να πιστέψεις στον Θεό ούτε να διακηρύξεις ότι πιστεύεις στον Θεό. Σε κάθε μέρος και σε κάθε ζήτημα, βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεσαι και ενεργείς, ζεις και επιβιώνεις σύμφωνα με τον τρόπο ζωής και τις σκέψεις και τις απόψεις που έχει εμφυσήσει μέσα σου ο Σατανάς ή σύμφωνα με τις θρησκευτικές αντιλήψεις, ενώ όσα κάνεις δεν έχουν την παραμικρή σχέση με αυτά που σου έχει διδάξει ο Θεός και με την αλήθεια. Είσαι, λοιπόν, στ’ αλήθεια οπαδός του Σατανά. Αφού κατά βάθος ακολουθείς τον Σατανά, γιατί κάθεσαι ακόμα εδώ; Γιατί συνεχίζεις και ακούς το κήρυγμα; Με αυτόν τον τρόπο, δεν εξαπατάς; Δεν αποτελεί αυτό βλασφημία κατά του Θεού; Εφόσον έχεις τέτοιο πάθος με τις παραδόσεις, τις προκαταλήψεις και τις θρησκευτικές αντιλήψεις που σου έχει εμφυσήσει ο Σατανάς, έχεις μπλεχτεί σ’ αυτές και συνεχίζεις να έχεις δεσμούς μαζί τους, δεν θα έπρεπε να πιστεύεις πια στον Θεό. Μείνε στον βουδιστικό ναό, κάψε λιβάνι, κάνε τεμενάδες, τράβηξε κλήρους και ψάλλε τις γραφές. Δεν πρέπει να παραμένεις στον οίκο του Θεού, δεν είσαι άξιος να ακούσεις τα λόγια Του και να δεχτείς την καθοδήγησή Του. Αφού, λοιπόν, διακηρύσσεις ότι είσαι ακόλουθος του Θεού, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις οικογενειακές παραδόσεις, προκαταλήψεις και θρησκευτικές αντιλήψεις. Ακόμη και τους βασικούς τρόπους ζωής σου, αν έχουν σχέση με τις παραδόσεις και τις προκαταλήψεις, εγκατάλειψέ τους και μην επιμένεις σ’ αυτούς. Ο Θεός απεχθάνεται περισσότερο απ’ όλα τις ανθρώπινες παραδόσεις, τις γιορτές, τα έθιμα και κάποιους κανόνες για τη ζωή που προέρχονται από τη λαϊκή κουλτούρα και την οικογένεια και κρύβουν από πίσω ερμηνείες. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν χτίζουν ένα σπίτι, βάζουν στο ανώφλι της πόρτας έναν καθρέφτη και λένε ότι διώχνει τα πονηρά πνεύματα. Αφού πιστεύεις στον Θεό, συνεχίζεις και φοβάσαι τους δαίμονες; Αφού πιστεύεις στον Θεό, πώς γίνεται να σε παρενοχλούν τόσο εύκολα οι δαίμονες; Είσαι στ’ αλήθεια πιστός στον Θεό; Αν ένα παιδί πει την κινεζική Πρωτοχρονιά οτιδήποτε γρουσούζικο, όπως «αν πεθάνω» ή «αν πεθάνει η μαμά μου», αμέσως μετά αρχίζουν και λένε: «Πα, πα, πα, τα λόγια ενός παιδιού δεν παραβιάζουν ένα ταμπού, τα λόγια ενός παιδιού δεν παραβιάζουν ένα ταμπού». Τους πιάνει πανικός, φοβούνται ότι τα λόγια του παιδιού θα γίνουν πραγματικότητα. Τι φοβάσαι; Ακόμη κι αν όντως βγουν αληθινά, είναι δυνατόν να μην αποδεχτείς αυτήν την πραγματικότητα; Θα μπορούσες να αντισταθείς σ’ αυτήν; Δεν πρέπει να το αποδεχτείς αυτό από τον Θεό; Για τον Θεό δεν υπάρχει κανένα ταμπού, υπάρχουν μόνο πράγματα που συμβαδίζουν ή δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Εφόσον είσαι πιστός στον Θεό, δεν θα πρέπει να εμμένεις σε κανένα ταμπού, αλλά αντίθετα πρέπει να χειρίζεσαι αυτά τα θέματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές.

Η σημερινή συναναστροφή περιλαμβάνει θέματα που έχουν σχέση με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας στους ανθρώπους ως προς τις παραδόσεις, τις προκαταλήψεις και τη θρησκεία. Αν και μπορεί να μη γνωρίζουμε πολλά γι’ αυτά τα θέματα, αρκεί να σου πω μέσω της συναναστροφής τι στάση να τηρείς και πώς να τα προσεγγίζεις όλα αυτά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές. Αυτό που πρέπει να κάνεις, τουλάχιστον, είναι να εγκαταλείψεις ό,τι έχει σχέση μ’ αυτά τα θέματα, να μην τα διατηρείς στην καρδιά σου και να μην τα τηρείς ως κανονικό τρόπο ζωής. Πρέπει οπωσδήποτε να τα εγκαταλείψεις και να πάψουν να σε αναστατώνουν και να σε δεσμεύουν. Μην κρίνεις με βάση αυτά τη ζωή και τον θάνατό σου, την τύχη και τις συμφορές σου, και φυσικά μην επιλέγεις και αντιμετωπίζεις με βάση αυτά το μελλοντικό σου μονοπάτι. Βγαίνοντας από το σπίτι, βλέπεις μια μαύρη γάτα και λες: «Σήμερα θα είναι άτυχη μέρα; Αναρωτιέμαι μήπως συμβεί κάτι κακό» —τι άποψη είναι αυτή; (Δεν είναι σωστή άποψη.) Τι μπορεί να σου κάνει μια γάτα; Ναι μεν υπάρχουν ρητά προκατάληψης σχετικά με τις μαύρες γάτες, αλλά αυτά δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι. Δεν πρέπει να φοβάσαι ούτε καν μια μαύρη τίγρη, πόσο μάλλον μια μαύρη γάτα. Όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και δεν πρέπει να φοβάσαι ούτε τον Σατανά ούτε κανένα πονηρό πνεύμα, πόσο μάλλον μια μαύρη γάτα. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς, ακόμη κι αν υπάρχουν ρητά που σχετίζονται μ’ αυτά ή μπορεί να σου φέρουν κακοτυχία, εφόσον δεν έχεις στην καρδιά σου κανένα ταμπού, επιδιώκεις μόνο την αλήθεια και πιστεύεις ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Για παράδειγμα, μια μέρα είσαι ξαπλωμένος και ακούς ξαφνικά την κραυγή μιας κουκουβάγιας. Υπάρχει μια κινεζική παροιμία: «Μη φοβάσαι την κραυγή της κουκουβάγιας, να φοβάσαι το γέλιο της κουκουβάγιας». Η κουκουβάγια που ακούς είναι σαν να φωνάζει και να γελάει ταυτόχρονα, κι αυτό σε τρομοκρατεί και σε επηρεάζει λιγάκι κατά βάθος. Σκέψου, όμως, για μια στιγμή: «Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, και ό,τι δεν είναι να γίνει ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Βρίσκομαι στα χέρια του Θεού, όπως και όλα τα υπόλοιπα. Αυτό το πράγμα ούτε με φοβίζει ούτε με επηρεάζει. Θα ζήσω όπως οφείλω να ζήσω, θα επιδιώκω την αλήθεια, θα κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και θα υποταχθώ σε όλες τις ενορχηστρώσεις Του. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!» Το σωστό είναι να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε αναστατώσει. Πώς θα αντιδράσεις αν δεις μια μέρα ένα κακό όνειρο, όπου σου πέφτουν τα δόντια και τα μαλλιά, σπας μια γαβάθα, βλέπεις τον εαυτό σου πεθαμένο και γενικά στο όνειρο συμβαίνει ταυτόχρονα ό,τι κακό μπορεί να συμβεί, κάθε σκηνή του ονείρου είναι κακός οιωνός; Θα στεναχωρηθείς; Θα αναστατωθείς; Θα επηρεαστείς; Παλιότερα, μπορεί κάτι τέτοιο να σε αναστάτωνε για κάνα δυο μήνες και τελικά να μη γινόταν τίποτε, οπότε να ανακουφιζόσουν. Τώρα, όμως, σε αναστατώνει λιγάκι μόνο και, αμέσως μόλις σκεφτείς ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, η καρδιά σου γρήγορα γαληνεύει. Προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού με στάση υποταγής, και έτσι πρέπει να κάνεις. Και ακόμη κι αν αυτοί οι κακοί οιωνοί σημάνουν όντως κάτι κακό, υπάρχει τρόπος να το επιλύσεις. Πώς μπορείς να το επιλύσεις; Δεν βρίσκονται και τα άσχημα πράγματα στα χέρια του Θεού; Αν δεν δώσει την άδειά Του ο Θεός, ο Σατανάς και οι διάβολοι δεν μπορούν να βλάψουν ούτε μια τρίχα της κεφαλής σου. Ειδικά για ζητήματα ζωής και θανάτου, δεν είναι στο χέρι του Σατανά η απόφαση. Κανένα απ’ όλα αυτά τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα δεν πρόκειται να συμβεί χωρίς την άδεια του Θεού. Οπότε, ό,τι κακό κι αν δεις στον ύπνο σου, ό,τι ασυνήθιστο κι αν νιώσεις στο σώμα σου, μην ανησυχείς, μην αγχώνεσαι και μη σκέφτεσαι σε καμία περίπτωση να το αποφύγεις, να το απορρίψεις ή να αντισταθείς σ’ αυτό. Μην προσπαθήσεις να αποφύγεις όλους αυτούς τους κινδύνους με ανθρώπινες μεθόδους, όπως κούκλες βουντού, επικοινωνία με τους νεκρούς, τράβηγμα κλήρων, μαντεία ή διαδικτυακή αναζήτηση. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις τίποτα από αυτά. Υπάρχει πιθανότητα το όνειρό σου να δείχνει ότι κάτι κακό θα συμβεί όντως, όπως για παράδειγμα να χρεοκοπήσεις, να υποχωρήσουν οι μετοχές σου, να χάσεις την επιχείρησή σου, να σε συλλάβει η κυβέρνηση σε μια συνάθροιση, να σε καταγγείλουν την ώρα που διαδίδεις το ευαγγέλιο και ούτω καθεξής. Και λοιπόν; Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού· μη φοβάσαι. Μην ανησυχείς, μη θρηνείς και μη φοβάσαι για καθετί άσχημο που δεν έχει συμβεί ακόμη, και φυσικά μην αντιστέκεσαι και μην αντιδράς σε οτιδήποτε κακό συμβαίνει. Κάνε αυτά που πρέπει να κάνει ένα δημιούργημα, εκπλήρωσε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως δημιούργημα και υιοθέτησε τη θέση και την οπτική που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Με αυτήν τη στάση πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουν τα γεγονότα, δηλαδή με αποδοχή και υποταγή, αφήνοντας τα πράγματα στις ενορχηστρώσεις του Θεού χωρίς κανένα παράπονο. Αν τα κάνεις αυτά, τότε δεν θα σου προκαλέσει πρόβλημα και δεν θα σε αναστατώσει κανένα ρητό και καμία συνέπεια της θρησκείας, της παράδοσης ή των προκαταλήψεων· θα ξεφύγεις από την εξουσία του Σατανά και από την επιρροή του σκότους και δεν θα σε ελέγχουν ούτε η επιρροή του σκότους ούτε οι σκέψεις του Σατανά. Τα λόγια του Θεού θα κατακτήσουν και θα κερδίσουν τις σκέψεις σου, την ψυχή σου, ολόκληρη την ύπαρξή σου. Δεν είναι ελευθερία αυτό; (Ναι.) Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, το να ζει κανείς μέσα στην απελευθέρωση και την ελευθερία, και να έχει την ομοιότητα του ανθρώπου. Πόσο υπέροχο είναι κάτι τέτοιο!

Αυτό αφορά κατά βάση η σημερινή συναναστροφή. Κάποια ταμπού που υπάρχουν στις συνήθειες της καθημερινότητας, όπως είναι, για παράδειγμα, τι δεν πρέπει να τρώει κάποιος όταν αντιμετωπίζει συγκεκριμένες ασθένειες ή το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να τρώνε πικάντικα φαγητά επειδή τους φέρνουν καούρα, αυτά δεν αφορούν τη συμπεριφορά ή τις οποιεσδήποτε σκέψεις και απόψεις, πόσο μάλλον το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς. Αυτά, λοιπόν, δεν αφορούν το περιεχόμενο της συναναστροφής μας. Η συναναστροφή μας γίνεται πάνω στις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας και έχει να κάνει με τις σκέψεις και τις απόψεις, τον κανονικό τρόπο ζωής και τους κανόνες για τη ζωή που έχουν οι άνθρωποι, καθώς και τις σκέψεις, τις απόψεις, τις θέσεις και την οπτική τους απέναντι σε διάφορα πράγματα. Αν κάποιος επιλύσει ολοκληρωτικά αυτές τις λανθασμένες σκέψεις, απόψεις και στάσεις, το επόμενο πράγμα στο οποίο πρέπει να εισέλθει είναι η αναζήτηση και η αποδοχή των σωστών σκέψεων, απόψεων, στάσεων και οπτικών απέναντι στα πράγματα. Ωραία, τελειώσαμε τη συναναστροφή για το σημερινό μας θέμα. Αντίο!

25 Μαρτίου 2023