Μπορείς να εκφράσεις τη σημερινή διάθεση του Θεού σε μια κατάλληλη γλώσσα η οποία θα έχει διαχρονική σημασία; Μέσω των δικών σου εμπειριών από το έργο του Θεού, μπορείς να περιγράψεις λεπτομερώς τη διάθεση Του; Πώς μπορείς να την περιγράψεις σωστά, με τον κατάλληλο τρόπο; Έτσι ώστε μέσω αυτού, να μπορέσουν άλλοι να μάθουν τις εμπειρίες σου. Πώς θα κληροδοτήσεις τις εμπειρίες σου και όσα έχεις δει στους θλιβερούς, φτωχούς, ευσεβείς και θρησκευόμενους πιστούς, που πεινούν και διψούν για τη δικαιοσύνη και περιμένουν εσένα να τους καθοδηγήσεις; Τι είδους προσωπικότητες περιμένουν την καθοδήγησή σου; Μπορείς να φανταστείς; Έχεις συναίσθηση του βάρους που κουβαλάς, της αποστολής και της ευθύνης σου; Ποια είναι η ιστορική σημασία της αποστολής σου; Πώς θα υπηρετήσεις σαν καλός κύριος για την επόμενη εποχή; Κατανοείς την έννοια της κυριότητας; Πως θα εξηγούσες τον κύριο όλων των πραγμάτων; Είναι πραγματικά ο κύριος όλων των ζωντανών πλασμάτων και της ουσίας του κόσμου; Ποια είναι τα σχέδια σου για την εξέλιξη του επόμενου σταδίου του έργου; Πόσοι άνθρωποι περιμένουν εσένα να γίνεις ο ποιμένας τους; Είναι βαρύ το καθήκον σου; Είναι άνθρωποι φτωχοί, ελεεινοί, τυφλοί και χαμένοι, που θρηνούν στο σκοτάδι, φωνάζοντας «πού είναι ο δρόμος;» Πώς λαχταρούν το φως, σαν έναν διάττοντα αστέρα που θα φτάσει ξαφνικά και θα διαλύσει την δύναμη του σκότους που καταπίεζε τους ανθρώπους τόσο πολύ καιρό. Ποιος μπορεί να γνωρίζει με πόση αγωνία ελπίζουν και καρτερούν μέρα και νύχτα για αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι που υποφέρουν βαθιά, παραμένουν φυλακισμένοι στα μπουντρούμια του σκότους, χωρίς ελπίδα να απελευθερωθούν, ακόμα και την ημέρα όπου το φως αναβοσβήνει· πότε θα πάψουν να θρηνούν; Αυτά τα εύθραυστα πνεύματα, που ποτέ δεν έχουν αναπαυτεί, υποφέρουν τέτοιες κακοτυχίες. Είναι καιρός τώρα που έχουν αποκλειστεί από ανελέητα δεσμά και από την ιστορία που δεν αλλάζει. Ποιος άκουσε ποτέ τον θρήνο τους; Ποιος είδε ποτέ το θλιβερό τους πρόσωπο; Σκέφτηκες ποτέ πόσο θλιμμένη και ανήσυχη είναι η καρδιά του Θεού; Πώς μπορεί να αντέξει να βλέπει την αθώα ανθρωπότητα που Αυτός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια να βασανίζεται τόσο; Εξάλλου, η ανθρωπότητα είναι οι δυστυχείς που έχουν δηλητηριαστεί. Παρόλο που έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, ποιος θα πίστευε πως έχουν από καιρό δηλητηριαστεί από τον κακό; Ξέχασες πως είσαι ένα από τα θύματα; Λόγω της αγάπης σου για τον Θεό, δεν είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς για να σώσεις εκείνους που έχουν επιβιώσει; Δεν είσαι πρόθυμος να βάλεις τα δυνατά σου ώστε να ξεπληρώσεις τον Θεό, που αγαπά την ανθρωπότητα σαν την ίδια τη σάρκα και το αίμα Του; Πώς ερμηνεύεις το ότι είσαι προορισμένος από τον Θεό για να ζήσεις την ξεχωριστή ζωή σου; Έχεις όντως την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθηση για να ζήσεις μια ουσιαστική ζωή, σαν ένας άνθρωπος ευσεβής, που θα υπηρετεί τον Θεό;

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Γνωρίζεις την αποστολή σου;

Ⅰ

Άραγε, ξέρεις το βάρος, το καθήκον και την ευθύνη που κουβαλάς; Της αποστολής σου η ιστορική αντίληψη πού είναι; Πώς θα γίνεις καλός κύριος την άλλη εποχή; Έχεις, μήπως, αίσθηση κυριότητας ισχυρή; Πώς θα εξηγήσεις τον κύριο των πάντων; Είναι, μήπως, ο κύριος όλων των ζωντανών ή κύριος όλου του κόσμου του υλικού; Ποιο το σχέδιό σου για τη συνέχεια; Πόσοι περιμένουν να τους ποιμάνεις; Δεν νιώθεις, άραγε, βαρύ το καθήκον σου;

Ⅱ

Οι καημένες, αξιολύπητες ψυχές, τυφλοί που έχουν χαθεί, θρηνούν μέσα στο σκότος, διέξοδο αναζητούν. Πώς περιμένουν το φως σαν πεφταστέρι να ’ρθει, τη δύναμη του σκότους να διαλύσει, την καταπιεστική. Τη λαχτάρα τους, μέρα και νύχτα, ποιος γνώρισε ποτέ; Σαν το φως τους αναβοσβήνει, υποφέρουν οι άθλιοι στο σκότος, δεν θα ελευθερωθούν. Πότε θα πάψουν να κλαίνε; Αυτά τα ανήσυχα πνεύματα έχουν τόση κακοτυχία. Ανελέητα δεσμά, ιστορία ανάλλαχτη, τους έχουν σφραγίσει γερά. Ποιος άκουσε το κλάμα τους, ποιος είδε τη δυστυχία τους;

Ⅲ

Σκέφτηκες ποτέ τον Θεό, το άγχος και τη θλίψη Του, να βλέπει να υποφέρει ο άνθρωπος που με τα χέρια Του τον έπλασε; Οι άνθρωποι δηλητηριασμένοι, δυστυχείς. Aν και επιβίωσαν ως εδώ, έχουν δηλητηριαστεί απ’ τον πονηρό. Μήπως ξέχασες ότι είσαι θύμα κι εσύ; Δεν θες, άραγε, η αγάπη Του να σώσει όσους επιβίωσαν, να Του ανταποδώσεις όσο μπορείς, που αγαπά τόσο τον άνθρωπο; Πώς καταλαβαίνεις τη χρήση από τον Θεό, για να ζήσεις ζωή ξεχωριστή; Επιθυμείς και λαχταράς, άραγε, να ζήσεις ζωή ευσεβή, στην υπηρεσία του Θεού;

από το βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»