Συναναστρέφεστε εδώ και αρκετό καιρό πάνω στην ενότητα των λόγων του Θεού με τίτλο: «Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος». Ποια ζητήματα πραγματεύεται και ποιες αλήθειες αφορά; (Αφορά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ο άνθρωπος ως πιστός.) Το θέμα επικεντρώνεται κυρίως στα μονοπάτια που πήραν ο Πέτρος και ο Παύλος, σωστά; Αφού έχουμε συναναστραφεί σχετικά τόσο πολύ καιρό, είμαι σίγουρος πως έχετε αποκομίσει κάτι από αυτό —μάλλον πολλά πράγματα. Πρέπει να συνοψίσετε την ουσία των κηρυγμάτων που ακούσατε αυτό το διάστημα, να εντοπίσετε τις κύριες ιδέες τους και να βασίσετε τα βιώματά σας σε αυτόν τον τρόπο σκέψης και στα σημαντικά πράγματα και τις ιδέες που συνοψίσατε. Αυτό θα σας βοηθήσει στο πώς να βιώνετε το έργο του Θεού και πώς να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας και να καταθέτετε καλά μαρτυρία στην πραγματική ζωή. Ελπίζω πως μόλις τελειώσετε τη σύνοψή σας, η ζωή-είσοδός σας και το πνευματικό σας ανάστημα να έχουν βελτιωθεί κατά πολύ. Όταν συνοψίσετε, λοιπόν, τις αλήθεια-πραγματικότητες που έπρεπε να κατανοήσετε από αυτό το κεφάλαιο, θα ξεκινήσετε από την εμπειρία του Παύλου ή του Πέτρου; (Του Παύλου.) Γιατί; (Αν κάνουμε αυτοκριτική με βάση τους λόγους για τους οποίους απέτυχε ο Παύλος, θα ξέρουμε αν βρισκόμαστε στο μονοπάτι που ακολουθούσε. Τότε, θα εξετάσουμε σε τι είδους μονοπάτι βάδιζε ο Πέτρος, έτσι ώστε η επιδίωξή μας να έχει στόχο και κατεύθυνση.) Αυτό είναι το σωστό. Αντλήστε διδάγματα και συνοψίστε εμπειρίες από όλα όσα πέρασε ο Παύλος και από τον δρόμο που ακολουθούσε. Κατανοήστε ποιον δρόμο ακολουθούσε εκείνος, ποιο είναι το σωστό μονοπάτι και γιατί ο Θεός απαιτεί να το ακολουθούν οι πιστοί. Αν ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα ξεστρατίζεις σε καταστάσεις που αντιμετωπίζεις στην πραγματική σου ζωή, ούτε καθώς βιώνεις το έργο του Θεού κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Εκτός αυτού, δεν θα διαταράξεις το έργο του Θεού, δεν θα βρεθείς από σφάλμα σε λάθος μονοπάτι ούτε θα καταλήξεις να επιφέρεις τελικά την τιμωρία σου, όπως έκανε ο Παύλος.

Λαμβάνοντας υπόψη τις εμπειρίες του Παύλου, ας συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά του δρόμου που πήρε, τον τρόπο με τον οποίο πίστευε στον Θεό και τους στόχους και την κατεύθυνση που επιδίωκε. Θα αρχίσουμε εξετάζοντας την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του Παύλου και τη διάθεσή του απ’ αυτές τις σκοπιές. Κρίνοντας από τη ζωή του και τις ιστορίες για το τι του συνέβη, βλέπουμε πως η διάθεσή του διακρινόταν από τις εξής πτυχές: αλαζονεία, αυταρέσκεια, δολιότητα, μίσος για την αλήθεια, μοχθηρία και αγριότητα. Όσες κύριες πτυχές της διάθεσης του Παύλου κι αν μπορούν να δουν ή να συνοψίσουν οι άνθρωποι, αν κάνεις λόγο μόνο γι’ αυτές τις πτυχές της διάθεσής του, θα θεωρείς μάλλον ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ ρηχό, έτσι δεν είναι; Συνδέονται αυτές οι πτυχές της διάθεσής του που αναφέρεις με τις επιδιώξεις του, την κατεύθυνσή του στη ζωή και το μονοπάτι που ακολουθούσε ως πιστός; Όταν μιλάς για την αλαζονεία του, μπορείς να την υποστηρίξεις με γεγονότα; Τι σε κάνει να τον θεωρείς αλαζόνα; Τι σε κάνει να τον θεωρείς δόλιο; Τι σε κάνει να θεωρείς πως μισούσε την αλήθεια; Αν συνοψίζεις μόνο την ουσία αυτών των πτυχών της διάθεσής του, χωρίς να μιλάς για τις επιδιώξεις του, την κατεύθυνσή του στη ζωή και το μονοπάτι που ακολουθούσε ως πιστός, τότε τα λόγια σου θα είναι κενά και δεν θα έχουν θετική και ευεργετική χρήση για τους ανθρώπους τώρα. Είναι καλύτερο να μιλήσουμε από τη σκοπιά των επιδιώξεων του Παύλου και από το μονοπάτι του. Δεν είναι απλή υπόθεση να κατανοήσει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου. Δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα για τη φύση-ουσία κάποιου όταν δεν κάνει τίποτα ή κάνει μόνο κάποια ασήμαντα πράγματα. Πρέπει να εξετάσεις πώς αποκαλύπτει συνήθως τον εαυτό του και την πρόθεση και το κίνητρο που υποκινούν τις πράξεις του. Με άλλα λόγια, πρέπει να εξετάσεις τις επιδιώξεις του, τις επιθυμίες του και το μονοπάτι που ακολουθεί. Μια ακόμη σημαντικότερη πτυχή είναι να εξετάσεις πώς χειρίζεται ένας άνθρωπος μια κατάσταση που έχει σχεδιάσει για εκείνον ο Θεός ή πώς το αντιμετωπίζει όταν του κάνει κάτι ο Θεός προσωπικά, όπως να τον υποβάλει σε δοκιμασία, εξευγενισμό και κλάδεμα, ή όταν ο Θεός τον φωτίζει και τον καθοδηγεί προσωπικά. Αυτές τις πτυχές εξετάζει κυρίως ο Θεός. Τι αφορούν αυτές οι πτυχές; Τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες ενεργεί, ζει, συμπεριφέρεται και αλληλεπιδρά ένας άνθρωπος με τον κόσμο, καθώς και τους στόχους και την κατεύθυνση που επιδιώκει, το μονοπάτι που ακολουθεί, πώς ζει, σύμφωνα με τι ζει, καθώς και το θεμέλιο της ύπαρξής του. Αφορούν αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό λέω πως αν τα αποφύγουμε όλα αυτά και μιλήσουμε μόνο για τη φύση-ουσία του Παύλου, τότε, όσα κι αν πούμε ή όσο περιεκτικοί κι αν είμαστε, θα λέμε μόνο κενά λόγια. Αν θέλουμε να εξετάσουμε την ουσία του Παύλου από κάθε πτυχή του ατόμου που ήταν και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σήμερα ή να τους δώσουμε έναν καθρέφτη ώστε να δουν τον εαυτό τους, τότε πρέπει πρώτα να συνοψίσουμε το μονοπάτι που ακολούθησε ο Παύλος, τους στόχους που επιδίωξε, το θεμέλιο της ύπαρξής τους και τη στάση του απέναντι στον Θεό. Δεν θα αποκτήσουμε μια βάση αν αναλύσουμε κάθε πτυχή της διάθεσής του προσεγγίζοντάς την απ’ αυτές τις σκοπιές; Από τη μία, ο λόγος που συναναστρεφόμαστε και συνοψίζουμε έτσι τα πράγματα είναι εν μέρει για να καταλάβετε καλύτερα τον Παύλο· ο κύριος λόγος, όμως, είναι ώστε να ξέρουν οι άνθρωποι σήμερα πώς να προσεγγίσουν τη σωτηρία και την κυριαρχία του Θεού όταν τις αντιμετωπίσουν και να γνωρίζουν πώς θα πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια, έτσι ώστε να μην ακολουθήσουν τα βήματα του Παύλου και καταλήξουν να τιμωρούνται όπως αυτός. Αυτή είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος.

Όταν εξετάσετε όλους τους τρόπους με τους οποίους παρουσιαζόταν ο Παύλος, θα πρέπει να μπορείτε να δείτε τη φύση-ουσία του και να είστε απόλυτα ικανοί να συμπεράνετε πως η κατεύθυνση, οι στόχοι, η πηγή και το κίνητρο των επιδιώξεών του ήταν όλα τους λανθασμένα, έδειχναν επαναστατικότητα και αντίσταση προς τον Θεό και προκαλούσαν τη δυσαρέσκεια και την απέχθειά Του. Πώς παρουσιαζόταν κυρίως ο Παύλος; (Μοχθούσε και εργαζόταν για να πάρει ως αντάλλαγμα έναν στέφανο.) Πού τον είδατε να παρουσιάζεται έτσι ή να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση; (Στα λόγια του.) Το είδατε στα διάσημα ρητά του. Τα διάσημα ρητά είναι συνήθως θετικά και βοηθούν και ωφελούν όσους έχουν αποφασιστικότητα, ελπίδες και προσδοκίες, αφού μπορούν να τους ενθαρρύνουν και να τους δώσουν κίνητρο. Σε τι χρησίμευαν, όμως, τα διάσημα ρητά του Παύλου; Είχε πει πολλά. Μπορείτε να απαγγείλετε ένα από τα πιο διάσημα; [«Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8).] Ποια πτυχή της φύσης-ουσίας του αντιπροσωπεύουν αυτά τα λόγια; Πώς θα πρέπει να την ορίσουμε σύμφωνα με την αλήθεια; (Έδειχνε αλαζονεία, αυταρέσκεια και έκανε συμφωνία με τον Θεό.) Η αλαζονική του φύση ήταν αυτή που τον παρακίνησε να πει τα λόγια αυτά. Δεν θα έκανε τον αγώνα, δεν θα εργαζόταν και ούτε καν θα πίστευε στον Θεό αν δεν τον περίμενε ένας στέφανος στο τέλος. Μετά τα τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει οι άνθρωποι, θα πρέπει πλέον να αναγνωρίζουν αυτήν την εκδήλωση και κατάσταση που αποκάλυπτε ο Παύλος, αλλά εσείς μπορείτε να την ορίσετε; Όταν λέμε να «συνοψίσουμε» κάτι, εννοούμε να το ορίσουμε. Τα λόγια που χρησιμοποιείτε για να το κάνετε αυτό δείχνει αν το κατανοείτε αληθινά. Όταν μπορείς να ορίσεις κάτι με ακρίβεια, αυτό αποδεικνύει πως βλέπεις ξεκάθαρα το ζήτημα. Από την άλλη, όταν δεν μπορείς να ορίσεις κάτι και απλώς αντιγράφεις τους ορισμούς των άλλων, αυτό αποδεικνύει πως δεν το κατανοείς πραγματικά. Ποια νοοτροπία ή κατάσταση υποκίνησε τον Παύλο να πει εκείνη τη στιγμή αυτά τα λόγια; Ποια πρόθεση τον ώθησε; Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, ποια ήταν η ουσία των επιδιώξεών του; (Να κερδίσει ευλογίες.) Μόχθησε πολύ, δαπάνησε τον εαυτό του και δόθηκε τόσο πολύ σ’ αυτό επειδή πρόθεσή του ήταν να λάβει ευλογίες. Αυτή ήταν η φύση-ουσία του και αυτό υπήρχε στα βάθη της καρδιάς του. Τώρα μόλις, όταν αναλύατε το ζήτημα, είπατε πως ο Παύλος έκανε συμφωνία με τον Θεό. Ποια στάση του Παύλου το αντιπροσωπεύει αυτό; Αυτήν τη στιγμή, προσπαθούμε να συνοψίσουμε την πιο αληθινή στάση του Παύλου ως προς τον στέφανο, την απόκτηση ευλογιών και την πίστη στον Θεό. Δεν προσπαθούμε να συνοψίσουμε αν έκανε συμφωνία με τον Θεό και αν ήταν αληθινός πιστός. Πείτε Μου ξανά. (Δεν αγαπούσε την αλήθεια και ήταν υπερόπτης.) Αυτό δεν είναι στάση, αλλά μέρος της διάθεσής του. Τώρα μιλάμε για τη στάση του. (Ήταν άπληστος.) Αυτό αποτελεί πτυχή της φύσης-ουσίας του, όπως είναι και η πρόθεσή του να λάβει ευλογίες και η επιθυμία του. Τι πάει να πει «στάση»; Αν πω, για παράδειγμα, πως κάνει κακό στο στομάχι να τρώει κανείς συνεχώς πικάντικα φαγητά και κάποιος απαντήσει: «Ξέρω πως τα πικάντικα φαγητά κάνουν κακό, αλλά μου αρέσουν! Τι θα τρώω αν τα κόψω;» Εγώ του λέω: «Για το καλό της υγείας σου, θα σου δίνω πέντε δολάρια σε κάθε γεύμα, για να αγοράζεις κάτι άλλο για φαγητό, αρκεί να μην είναι πικάντικο». Τότε χαίρεται πολύ και λέει: «Εντάξει! Δεν θα τρώω πικάντικα φαγητά!» Έκανε μια συμφωνία και την τηρεί. Γιατί μπορεί, όμως, να αποφεύγει να τρώει πικάντικα φαγητά; Ο πραγματικός λόγος είναι τα χρήματα. Αν δεν του έδινα χρήματα, δεν θα μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του και θα συνέχιζε να τρώει πικάντικα φαγητά όπως πριν. Τα έκοψε μόνο και μόνο επειδή έχει κάτι να κερδίσει: χρήματα. Αυτή είναι η στάση του και αυτό κρύβεται βαθιά μέσα στην καρδιά του. Μήπως τα έκοψε επειδή κάνει πράξη την αλήθεια, κάνει αυτό που του λένε ή θέλει να ευχαριστήσει τον Θεό; (Όχι.) Δεν το κάνει για κανέναν από αυτούς τους λόγους. Δεν συγκρατείται να μη φάει πικάντικα φαγητά επειδή κάνει πράξη την αλήθεια ή επειδή προσέχει την υγεία του. Η στάση του είναι δόλια και επιπόλαια, το βλέπει σαν συναλλαγή και το κάνει για να κερδίσει εύνοια. Αν δεν πετύχει τον στόχο του και δεν λάβει τα χρήματα, θα ξαναρχίσει να τρώει ό,τι θέλει, ίσως, μάλιστα, και σε μεγαλύτερες ποσότητες. Μπορεί να μην είναι το πιο ταιριαστό παράδειγμα, αλλά ποιες ομοιότητες έχει με την περίπτωση του Παύλου; (Μοιάζει στο ότι ο Παύλος έκανε συμφωνία με τον Θεό με κίνητρο να λάβει ευλογίες.) Έβλεπε το να αγωνίζεται τον καλό αγώνα, να κάνει δρόμο, να εργάζεται, να δαπανά τον εαυτό του και ακόμη και να ποτίζει την εκκλησία ως μάρκες που μπορούσε να ανταλλάξει με τον στέφανο της δικαιοσύνης και ως μονοπάτια προς αυτόν τον σκοπό. Όσο κι αν υπέφερε, λοιπόν, και άσχετα με το αν ταλαιπωρήθηκε, δαπάνησε τον εαυτό του και έκανε αγώνα, ο μόνος στόχος που είχε κατά νου ήταν να λάβει τον στέφανο της δικαιοσύνης. Αντιμετώπιζε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως τον σωστό στόχο της πίστης στον Θεό, και το να υποφέρει, να δαπανά τον εαυτό του, να εργάζεται και να κάνει αγώνα ως τα μονοπάτια που θα τον οδηγούσαν σ’ αυτόν. Όλη η εξωτερική καλή συμπεριφορά του ήταν για το θεαθήναι. Τα έκανε όλα ώστε, στο τέλος, να λάβει σε αντάλλαγμα ευλογίες. Αυτή είναι η πρώτη από τις σοβαρές αμαρτίες του Παύλου.

Πείτε Μου, υπάρχει κάτι που συμφωνούσε με την αλήθεια σε όλα όσα έλεγε, έκανε και αποκάλυπτε, στην πρόθεση και τον στόχο τόσο του έργου όσο και του αγώνα του, καθώς και στη στάση του απέναντι και στα δύο αυτά; (Όχι.) Αν και τίποτα μέσα του δεν συμφωνούσε με την αλήθεια και καμία πράξη του δεν συμβάδιζε με αυτά που δίδαξε ο Κύριος Ιησούς τους ανθρώπους να κάνουν, έκανε αυτοκριτική πάνω σε αυτό; (Όχι, δεν έκανε.) Δεν έκανε ποτέ αυτοκριτική πάνω σ’ αυτό ούτε αναζήτησε, οπότε σε τι βασιζόταν όταν θεωρούσε πως ο τρόπος σκέψης του ήταν σωστός; (Στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.) Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Πώς γίνεται να μετέτρεψε κάτι που φαντάστηκε στον στόχο που θα επιδίωκε ολόκληρη τη ζωή του; Το σκέφτηκε ποτέ καλά; Αναρωτήθηκε ποτέ του: «Είναι σωστό αυτό που σκέφτομαι; Οι άλλοι δεν σκέφτονται έτσι· μόνο εγώ. Μήπως είναι πρόβλημα αυτό;» Όχι μόνο δεν είχε αμφιβολίες, αλλά κατέγραψε, μάλιστα, τις σκέψεις του σε επιστολές και τις έστειλε σε όλες τις εκκλησίες για να τις διαβάσουν όλοι. Ποια είναι η φύση αυτής της συμπεριφοράς; Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Γιατί δεν αναζήτησε την αλήθεια, δεν αναρωτήθηκε ποτέ αν ο τρόπος σκέψης του συμφωνούσε με την αλήθεια και δεν τον συνέκρινε με τα λόγια του Κυρίου Ιησού; Αντ’ αυτού, εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν και θεωρούσε σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως τους στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν και πίστευε πως ήταν σωστά ως την αλήθεια και τον στόχο που έπρεπε να επιδιώκει. Αυτό δεν είναι άκρως αλαζονικό και αυτάρεσκο; Εξακολουθούσε να έχει ο Θεός θέση μέσα στην καρδιά του; Μπορούσε ακόμα να αντιμετωπίσει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Αν όχι, τότε ποια στάση είχε απέναντι στον Θεό; Μήπως ήθελε να γίνει και ο ίδιος θεός; Αν όχι, δεν θα εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν στις σκέψεις και τις αντιλήψεις του ως τους στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει ούτε θα επιδίωκε τις αντιλήψεις του ή αυτά που φανταζόταν σαν να ήταν η αλήθεια. Πίστευε πως τα όσα σκεφτόταν ήταν η αλήθεια και πως συμφωνούσαν με την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού. Εκτός αυτού, μοιραζόταν τα όσα θεωρούσε σωστά με τους αδελφούς και τις αδελφές του στις εκκλησίες, τους τα ενστάλαζε και τους έκανε όλους να τηρούν τα εξωφρενικά πράγματα που έλεγε. Αντικατέστησε τα λόγια του Κυρίου Ιησού με τα δικά του και χρησιμοποίησε τα εξωφρενικά λόγια του για να καταθέσει μαρτυρία πως, γι’ αυτόν, το να ζει είναι ο χριστός. Δεν είναι αυτή η δεύτερη σοβαρή αμαρτία του Παύλου; Το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρότατο!

Πολλοί άνθρωποι ανά τους αιώνες μοιάζουν με τον Παύλο, οπότε γιατί τον χρησιμοποιούμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα; Επειδή τον καταγράφει η Βίβλος, και επειδή τα αιρετικά και παράλογα πράγματα που είπε, καθώς και ο ίδιος ο Παύλος, έχουν τεράστιο αντίκτυπο σε όλους τους χριστιανούς. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το κακό που προξένησε είναι τεράστιο. Παραπλάνησε και δηλητηρίασε πάρα πολλούς ανθρώπους. Δεν δηλητηρίασε απλώς γενιές και γενιές ανθρώπων, αλλά το δηλητήριό του έκανε μεγάλη ζημιά. Πόσο μεγάλη; (Όλοι οι χριστιανοί τον βλέπουν ως πρότυπο προς μίμηση και κάνουν πράξη τα λόγια του λες και είναι λόγια του Θεού.) Αν συναναστραφείς πάνω στα λόγια του Χριστού και του Θεού, κανείς δεν το κάνει μεγάλο θέμα. Όταν, όμως, συναναστραφείς πάνω στα λόγια του Παύλου, όλοι σε ακούνε με τεντωμένα τα αυτιά. Τι σημαίνει αυτό; (Πως αντιμετωπίζουν τον Παύλο σαν τον χριστό.) Αυτό σημαίνει πως ο Παύλος έχει πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού Χριστού μέσα στην καρδιά τους. Αυτό δεν αποτελεί αμαρτία τεραστίων διαστάσεων; (Ναι.) Ο Παύλος είναι ο μεγαλύτερος αντίχριστος στην ιστορία! Η πρόθεση πίσω από τα λόγια του είναι ολοφάνερη, οι στόχοι και η πονηριά του φως φανάρι και η ουσία του άκρως πονηρή και δηλητηριώδης. Η φύση αυτού είναι εξαιρετικά προβληματική! Γι’ αυτό και έπρεπε να αναφέρω και να αναλύσω το θέμα, διαφορετικά, οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να παραπλανιούνται απ’ αυτόν. Παρόλα αυτά, εφόσον θα ανέλυα τα προβλήματα του Παύλου, έπρεπε να φροντίσω να εξυπηρετεί κάποιον καλύτερο σκοπό για τους ανθρώπους σήμερα —να αποτελεί, δηλαδή, ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Μόλις συνοψίσαμε δύο από τις αμαρτίες του Παύλου. Ποια ήταν η πρώτη; (Ο Παύλος εκλάμβανε το έργο και το να αγωνίζεται ως μάρκες που μπορούσε να ανταλλάξει με έναν στέφανο. Έβλεπε την απόκτηση ευλογιών και ενός στεφάνου ως σωστό στόχο προς επιδίωξη.) Σωστά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παύλου ήταν πως έβλεπε αυτά τα πράγματα ως στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει. Εξαρχής, ήταν μια συναλλαγή που διακρινόταν από επαναστατικότητα και μοχθηρή φύση, αλλά ο Παύλος θεωρούσε ότι επιδίωκε τον σωστό στόχο. Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Ποια ήταν η δεύτερη; (Ο Παύλος εκλάμβανε τα πράγματα που φανταζόταν και θεωρούσε σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως την αλήθεια. Δεν έκανε ποτέ αυτοκριτική πάνω σ’ αυτό ούτε αναζήτησε τίποτα σχετικά μ’ αυτό. Αντίθετα, παραπλανούσε τους ανθρώπους και έκανε τους αδελφούς και τις αδελφές του να τηρούν τα λόγια και τις παράλογες θεωρίες του, κάνοντας τους άλλους να τον αντιμετωπίζουν σαν τον χριστό.) Αυτό είναι σοβαρότατο ζήτημα. Δώστε μεγάλη προσοχή σε αυτά τα ζητήματα. Μόλις ολοκληρώσουμε τη σύνοψή τους, θα πρέπει να τα συγκρίνετε με τον εαυτό σας. Όταν συζητάμε για ένα θέμα, πρέπει πρώτα να μιλάμε για τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας και έπειτα να κάνουμε συγκρίσεις. Η ανάλυση του τρόπου που παρουσίαζε τον εαυτό του ο Παύλος χρησιμεύει ως προειδοποίηση για όλους και λέει στους ανθρώπους πως θα πρέπει να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι, έπειτα να βρουν ένα ακριβές μονοπάτι άσκησης και να μην ακολουθήσουν τα χνάρια του Παύλου. Έτσι, θα είστε απόλυτα αποτελεσματικοί.

Ο Παύλος διέπραξε και άλλη μία σοβαρή αμαρτία: Επιτέλεσε το έργο του εξολοκλήρου με βάση το ψυχικό του επίπεδο, την ακαδημαϊκή του γνώση και τη θεολογική του γνώση και θεωρία. Αυτό είναι κάτι που σχετίζεται με τη φύση-ουσία του. Θα πρέπει να το συνοψίσετε και έπειτα να εξετάσετε ποια είναι η στάση του απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα. Πρόκειται για πολύ μεγάλη και σοβαρή αμαρτία, την οποία οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν. Σκεφτείτε για μια στιγμή ποιες εκδηλώσεις του Παύλου περιλαμβάνει αυτή η αμαρτία. Εξετάστε ποια είναι η φύση-ουσία του μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις και δείτε καθαρά σε τι έδινε βάση βαθιά μέσα του και ποιοι ήταν οι στόχοι του. Η πρόθεση και οι στόχοι του είναι η αιτία που πήρε το λάθος μονοπάτι. Αυτά είναι τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να καταλάβετε ξεκάθαρα. Ποια χαρίσματα διέθετε ο Παύλος; (Κατανοούσε καλά πολλές βιβλικές γνώσεις της Εποχής του Νόμου.) Εκείνον τον καιρό, υπήρχε μόνο η Παλαιά Διαθήκη. Ο Παύλος ήταν εξοικειωμένος με αυτές τις γραφές και είχε πολλές γνώσεις γι’ αυτές, όπως έχουν οι σημερινοί θεολόγοι, πάστορες, κήρυκες και πατέρες. Μπορεί, μάλιστα, να είχε πιο ευρείες θεολογικές γνώσεις από αυτούς, αλλά τις απέκτησε αφού ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Τι διέθετε εκ γενετής; (Τις έμφυτες ικανότητές του.) Ο Παύλος ήταν από τη φύση του έξυπνος, καλός ομιλητής, εκφραζόταν καλά και δεν τον άγχωνε να μιλάει μπροστά σε πλήθος. Ας εστιάσουμε τώρα στις έμφυτες ικανότητές του, στα χαρίσματα, την ευφυΐα, τις δυνατότητές του και στις γνώσεις που απέκτησε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τι σημαίνει το γεγονός πως ήταν καλός ομιλητής; Πώς αποκαλυπτόταν και παρουσιαζόταν ο Παύλος; Του άρεσε να φλυαρεί για μεγαλόπνοες θεωρίες και μιλούσε διαρκώς για βαθυστόχαστα πνευματικά δόγματα, θεωρίες και γνώσεις, και για τα διάσημα κείμενα και ρητά του που αναφέρουν συχνά οι άνθρωποι. Ποια λέξη συνοψίζει τα λόγια του Παύλου; (Κενά.) Είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους τα κενά λόγια; Εμψυχώνονται όταν τα ακούνε, αλλά μετά από λίγο ξεθωριάζει ο ενθουσιασμός τους. Ο Παύλος μιλούσε για πράγματα ασαφή και απατηλά, τα οποία δεν μπορείς να εξηγήσεις πραγματικά με συγκεκριμένους όρους. Δεν μπορείς να βρεις κάποιο μονοπάτι ή κατεύθυνση άσκησης στις θεωρίες για τις οποίες μιλούσε. Είτε μιλάμε για θεωρίες είτε για βάσεις, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να εφαρμοστεί με ακρίβεια στην πραγματική ζωή. Γι’ αυτό λέω πως οι θρησκευτικές θεωρίες και τα πνευματικά δόγματα για τα οποία μιλούσε ήταν κενά και μη πρακτικά λόγια. Ποιος ήταν ο στόχος του Παύλου όταν μιλούσε γι’ αυτά τα πράγματα; Κάποιοι λένε το εξής: «Μιλούσε συνεχώς γι’ αυτά τα πράγματα επειδή ήθελε να τραβήξει κι άλλους ανθρώπους και να τους κάνει να τον σέβονται και να τον θαυμάζουν. Ήθελε να πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού και να κερδίσει περισσότερο κόσμο, έτσι ώστε να λάβει ευλογίες». Γι’ αυτό το θέμα θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα; (Όχι.) Δεν θα εμβαθύνουμε σε αυτό το θέμα, αφού είναι πολύ φυσιολογικό να κάνει έτσι φιγούρα και να εκδηλώνει μια τέτοια συμπεριφορά ένας άνθρωπος με χαρίσματα σαν του Παύλου και τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου, ο οποίος δεν έχει δεχτεί κλάδεμα, κρίση και παίδευση, και δεν έχει υποβληθεί σε δοκιμασίες ή εξευγενισμό. Σε τι θα εμβαθύνουμε; Στην ουσία του προβλήματός του, στη βασική αιτία και το κίνητρο πίσω από τις πράξεις του και στον λόγο που τον ώθησε να ενεργήσει έτσι. Από γενική άποψη, ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι σήμερα βλέπουν όλα τα πράγματα για τα οποία μιλούσε ως δόγματα, θεωρίες, θεολογικές γνώσεις, έμφυτα χαρίσματα ή τη δική του ερμηνεία για τα πράγματα, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παύλου ήταν πως αντιμετώπιζε τα πράγματα που προέρχονταν από τη βούληση του ανθρώπου ως την αλήθεια. Γι’ αυτό και τόλμησε να χρησιμοποιήσει αποφασιστικά, άφοβα και φανερά θεολογικές θεωρίες για να τραβήξει και να διδάξει ανθρώπους. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Είναι σοβαρό αυτό το πρόβλημα; (Ναι, είναι.) Ποια πράγματα αντιμετώπιζε ως την αλήθεια; Τα χαρίσματα που είχε εκ γενετής και τις γνώσεις και θεολογικές θεωρίες που απέκτησε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τις θεολογικές του θεωρίες τις έμαθε από διδασκάλους και μέσα από την ανάγνωση των γραφών, και τις σχημάτισε από όσα καταλάβαινε και φανταζόταν. Αν και αντιμετώπιζε τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες της ανθρώπινης κατανόησής του ως την αλήθεια, αυτό δεν ήταν το σοβαρότερο πρόβλημα· υπήρχε ένα ακόμη μεγαλύτερο: Αντιμετώπιζε αυτά τα πράγματα ως την αλήθεια, αλλά θεωρούσε εκείνη τη στιγμή πως ήταν η αλήθεια; Αντιλαμβανόταν τι είναι η αλήθεια; (Όχι.) Ως τι αντιμετώπιζε, άρα, αυτά τα πράγματα; (Ως τη ζωή.) Τα αντιμετώπιζε όλα ως τη ζωή. Θεωρούσε πως όσο περισσότερα κηρύγματα έκανε ή όσο πιο μεγαλόπνοοα ήταν αυτά, τόσο πιο σπουδαία θα ήταν η ζωή του. Τα αντιμετώπιζε ως τη ζωή. Είναι σοβαρό αυτό το ζήτημα; (Ναι, είναι σοβαρό.) Τι αντίκτυπο είχε; (Επηρέασε το μονοπάτι που ακολουθούσε.) Αυτή είναι μια πλευρά του ζητήματος. Τι άλλο; (Θεωρούσε πως αν κέρδιζε αυτά τα πράγματα, θα σωζόταν και θα κατάφερνε να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών.) Το θέμα είναι πάλι η απόκτηση ευλογιών. Θεωρούσε πως όσο πιο σπουδαία ήταν η ζωή του, τόσο μεγαλύτερες θα ήταν οι πιθανότητές του να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών και να ανέλθει στον ουρανό. Πώς μπορούμε να πούμε διαφορετικά το «να ανέλθει στον ουρανό»; (Να βασιλεύει και να ασκεί εξουσία δίπλα στον Θεό.) Σκοπός της εισόδου του στη βασιλεία ήταν να βασιλεύει και να ασκεί εξουσία δίπλα στον Θεό, αλλά αυτός δεν ήταν ο τελικός του στόχος. Είχε ακόμη έναν και μίλησε γι’ αυτόν. Πώς το έθεσε; [«Διότι εις εμέ το ζην είναι ο χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους 1:21).] Είπε πως, γι’ αυτόν, η ζωή είναι ο χριστός και το να πεθάνει είναι κέρδος. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα γίνει θεός αφού πεθάνει; Η φιλοδοξία του δεν είχε όρια! Το πρόβλημά του ήταν άκρως σοβαρό! Είναι, επομένως, λάθος να αναλύσουμε την περίπτωση του Παύλου; Καθόλου. Δεν έπρεπε ποτέ να αντιμετωπίσει τα χαρίσματά του και τις γνώσεις που απέκτησε ως τη ζωή. Αυτή είναι η τρίτη σοβαρή αμαρτία του. Η φύση-ουσία του Παύλου διαφαίνεται και στις τρεις αυτές αμαρτίες. Τα χαρακτηριστικά της φύσης-ουσίας του φανερώνονται σε καθεμία από τις αμαρτίες του και καμία δεν μένει κρυφή ούτε παραλείπεται. Η φύση-ουσία του απεικονίζεται σε όλες τους.

Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε τα μεγαλύτερα, σοβαρότερα και πλέον αντιπροσωπευτικά προβλήματα του Παύλου. Ποια λόγια χρησιμοποιούσε συχνά στις επιστολές του; Διαβάστε το πρωτότυπο κείμενο στη Βίβλο και στη συνέχεια θα το αναλύσουμε και θα το εξετάσουμε, θα δούμε τι είχε πραγματικά στο μυαλό του ο Παύλος και γιατί τον απεχθανόταν και τον μισούσε ο Θεός. Γιατί κατέληξε να τιμωρείται ένας τόσο διάσημος άνθρωπος όπως ο Παύλος, ο οποίος συνέβαλε τόσο σημαντικά στο έργο των πρώτων εκκλησιών; Πώς αξιολόγησε ο Θεός τον Παύλο στον νου Του και πώς τον έβλεπε; Γιατί τον αξιολόγησε έτσι και έβγαλε την ετυμηγορία που έβγαλε; Σε τι βασίστηκε τελικά ο Θεός για να ορίσει τον Παύλο και να αποφασίσει την έκβασή του; Απαριθμήστε όλα αυτά τα στοιχεία, ώστε να δουν οι άνθρωποι τα γεγονότα που δείχνουν πως αντιστάθηκε στον Θεό και να μη νομίζουν πως καταδικάστηκε άδικα. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, τείνουν περισσότερο να ορίζουν τους άλλους με βάση το τι παρουσιάζουν προς τα έξω. Πού βασίζονται όταν ορίζουν έτσι τους άλλους; Αφενός, βασίζονται στην παραδοσιακή κουλτούρα και τις κοινωνικές διδασκαλίες. Αφετέρου, βασίζονται στην εκπαίδευση που λαμβάνουν από το σπίτι και σε ιδέες και έννοιες άσπρου-μαύρου και σωστού-λάθους. Ρόλο παίζει, επίσης, και η εκπαίδευση στα σχολεία. Όλα αυτά μαζί απαρτίζουν ένα απόλυτα σατανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτά τα πράγματα που έχουν ενσταλαχτεί στους ανθρώπους από τον Σατανά έχουν ως αποτέλεσμα να ορίζουν κάτι ως καλό, κακό, σωστό ή λάθος σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και προτιμήσεις. Σε τι βασίζονται όλοι αυτοί οι ορισμοί των ανθρώπων; Στην πραγματικότητα, βασίζονται σε σατανικές θεωρίες και φιλοσοφίες που σε καμία περίπτωση δεν προέρχονται από τον Θεό ή την αλήθεια. Γι’ αυτό και οι διεφθαρμένοι άνθρωποι κάνουν λάθος όπως κι αν ορίσουν ένα άτομο ή γεγονός, αφού δεν σχετίζεται καθόλου με την αλήθεια, δεν συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού ούτε έχει καμία σχέση με τον Θεό ή τα λόγια Του. Ο Θεός βγάζει ετυμηγορίες για τους ανθρώπους και τα γεγονότα σύμφωνα με τη διάθεση και την ουσία Του. Ποια είναι η διάθεση και η ουσία του Θεού; Είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι η έκφραση και η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ο Θεός βασίζεται στην αλήθεια για να βγάλει ετυμηγορίες για όλα όσα υπάρχουν —για όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι. Βασίζει τις ετυμηγορίες Του για τους ανθρώπους στη φύση-ουσία τους, στα κίνητρα πίσω από τις πράξεις τους, στο μονοπάτι που ακολουθούν και στη στάση που έχουν απέναντι στα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Σε αυτά βασίζει ο Θεός τα συμπεράσματά Του. Οι ετυμηγορίες Του για όλα τα πράγματα συμφωνούν με την αλήθεια. Σε τι βασίζεται ο Σατανάς για να ορίσει το καθετί; (Στη δική του λογική.) Στη σατανική φιλοσοφία και λογική, που είναι το άκρως αντίθετο της αλήθειας. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και αντιπροσωπεύουν και ενσαρκώνουν τον Σατανά. Ορίζουν τα πάντα σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και λογική. Σε ποια συμπεράσματα καταλήγουν, λοιπόν, όταν ορίζουν τα πράγματα; Σε συμπεράσματα που είναι το άκρως αντίθετο της αλήθειας και εναντιώνονται σ’ αυτή. Βρήκατε τα λόγια που χρησιμοποιούσε συχνά ο Παύλος στις επιστολές του; Διαβάστε τα δυνατά. [«Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού χριστού διά θελήματος θεού» (Προς Κορινθίους A΄ 1:1).] Βλέπετε; Έτσι κατατάσσει ο Παύλος τον Θεό και τον Χριστό: «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού χριστού διά θελήματος θεού». Σε ποια θέση βρίσκεται ο Παύλος σε αυτήν την κατάταξη; (Στην τρίτη.) Ποιος βρισκόταν στην πρώτη, κατά τη δική του άποψη; (Ο Θεός.) Και στη δεύτερη; (Ο Κύριος Ιησούς.) Ο Ιησούς Χριστός. Στην τρίτη; (Ο ίδιος ο Παύλος.) Σωστά. Ο Παύλος χρησιμοποιούσε συχνά τη φράση: «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού χριστού διά θελήματος θεού», η οποία είναι γεμάτη νόημα. Καταρχάς, γνωρίζουμε πως ο Παύλος είναι απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ποιος είναι, λοιπόν, ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατά την άποψη του Παύλου; Είναι ο Υιός του ανθρώπου και δεύτερος στην κατάταξη μετά τον Θεό στον ουρανό. Είτε αποκαλούσε τον Κύριο Ιησού Χριστό «Διδάσκαλο» είτε «Κύριο», κατά την άποψη του Παύλου ο Χριστός στη γη δεν ήταν ο Θεός, αλλά ένας άνθρωπος που μπορούσε να διδάξει τους ανθρώπους και να τους κάνει να Τον ακολουθήσουν. Ποιος ήταν ο ρόλος του Παύλου ως απόστολος ενός τέτοιου ανθρώπου; Να διαδίδει το ευαγγέλιο, να επισκέπτεται εκκλησίες, να κάνει κηρύγματα και να γράφει επιστολές. Πίστευε πως τα έκανε όλα αυτά εκ μέρους του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μέσα του, σκεφτόταν το εξής: «Θα σε βοηθήσω πηγαίνοντας όπου δεν μπορείς να πας και θα εξετάσω εκ μέρους σου τα μέρη που δεν θέλεις να επισκεφτείς». Αυτή ήταν η έννοια του αποστόλου κατά την άποψη του Παύλου. Στη σειρά κατάταξης που είχε στο μυαλό του, τόσο ο ίδιος όσο και ο Κύριος Ιησούς ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι. Θεωρούσε πως ήταν ίσοι, πως ήταν και οι δύο ανθρώπινα όντα. Κατά την άποψή του, δεν διέφεραν καθόλου οι θέσεις και οι ταυτότητές τους, πόσο μάλλον οι διακονίες τους. Είχαν απλώς διαφορετικό όνομα, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση και υπόβαθρο και διέθεταν διαφορετικά εξωτερικά χαρίσματα και γνώσεις. Ο Παύλος θεωρούσε πως σε όλα τα υπόλοιπα ήταν ίδιος με τον Κύριο Ιησού Χριστό και πως μπορούσε και ο ίδιος να αποκαλείται «ο Υιός του ανθρώπου». Ο μόνος λόγος που ερχόταν μετά τον Κύριο Ιησού Χριστό στην κατάταξη ήταν επειδή ήταν απόστολός Του. Ασκούσε την εξουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος τον έστελνε να επισκεφτεί εκκλησίες και να κάνει εκκλησιαστικό έργο. Έτσι εκλάμβανε και ερμήνευε ο Παύλος τη θέση και την ταυτότητά του ως απόστολος. Εκτός αυτού, η δεύτερη λέξη στην αρχή της φράσης «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού χριστού» είναι η λέξη «προσκεκλημένος». Αυτή η λέξη φανερώνει τη νοοτροπία του Παύλου. Γιατί χρησιμοποίησε τις τέσσερις λέξεις: «προσκεκλημένος […] διά θελήματος θεού»; Δεν θεωρούσε πως τον προσκάλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός να γίνει απόστολός Του, αφού είχε την εξής αντίληψη: «Ο κύριος Ιησούς χριστός δεν έχει τη δύναμη να με διατάξει να κάνω τίποτα. Δεν κάνω αυτό που διέταξε εκείνος και δεν κάνω τίποτα για εκείνον. Τα κάνω όλα αυτά διά του θελήματος του θεού στον ουρανό. Είμαι ίδιος με τον κύριο Ιησού χριστό». Αυτό υποδηλώνει κάτι ακόμα: Ο Παύλος θεωρούσε πως ήταν υιός του ανθρώπου, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Οι τέσσερις λέξεις: «προσκεκλημένος […] διά θελήματος θεού» αποκαλύπτουν πως, στα βάθη της καρδιάς του, ο Παύλος αρνιόταν και αμφισβητούσε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Είπε πως ήταν απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, πως ο Θεός τού το είπε, τον όρισε και τον καθόρισε, και πως έγινε απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού επειδή τον προσκάλεσε ο Θεός και ήταν θέλημά Του. Κατά την άποψή του, αυτή ήταν η σχέση μεταξύ του ίδιου και του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι καν το χειρότερο. Ποιο είναι το χειρότερο; Πως ο Παύλος θεωρούσε ότι ήταν απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού διά θελήματος του Θεού, όχι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, δεν θεωρούσε πως τον προσκάλεσε ο Κύριος Ιησούς, αλλά πως τον όρισε απόστολο ο Θεός στον ουρανό. Πίστευε πως κανείς άλλος πέρα από τον Θεό στον ουρανό δεν είχε τη δύναμη ή τα προσόντα να τον ορίσει απόστολο του Κυρίου Ιησού Χριστού και πως τον καθοδηγούσε απευθείας ο Θεός στον ουρανό. Τι υποδηλώνει αυτό, λοιπόν; Πως, βαθιά μέσα στην καρδιά του, πίστευε πως πρώτος στην κατάταξη ήταν ο Θεός στον ουρανό και δεύτερος ο ίδιος. Σε ποια θέση κατέτασσε, επομένως, τον Κύριο Ιησού; (Στην ίδια θέση με τον ίδιο.) Αυτό είναι το πρόβλημα. Στα λόγια διακήρυσσε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, αλλά δεν αναγνώριζε πως ο Χριστός είχε την ουσία του Θεού και δεν καταλάβαινε τη σχέση μεταξύ Χριστού και Θεού. Η έλλειψη κατανόησής του ήταν αυτή που οδήγησε σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Από ποια άποψη ήταν σοβαρό; (Δεν παραδεχόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αρνιόταν τον Κύριο Ιησού.) Ναι, αυτό είναι όντως σοβαρό. Αρνιόταν πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός και πως ήταν η σάρκα του Θεού που κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, όπως και αρνιόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Αυτό δεν υποδηλώνει πως αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού στη γη; (Ναι.) Αν αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού στη γη, μπορούσε να αναγνωρίσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού; (Όχι.) Αν δεν τα αναγνώριζε, μπορούσε να τα αποδεχθεί; (Όχι.) Εφόσον δεν αποδεχόταν τα λόγια, τις διδασκαλίες ή την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού, μπορούσε να αποδεχθεί το έργο Του; (Όχι.) Παρόλο που δεν αποδεχόταν το έργο που επιτέλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ούτε το γεγονός πως ήταν ο Θεός, αυτό δεν ήταν το χειρότερο. Ποιο ήταν το χειρότερο; Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Κύριος Ιησούς ήρθε στη γη για να επιτελέσει το σπουδαιότερο έργο απ’ όλα: Το έργο της λύτρωσης την Εποχή της Χάριτος. Ενσαρκώθηκε, έγινε η ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και σταυρώθηκε ως προσφορά περί αμαρτίας για όλη την ανθρωπότητα. Ήταν μεγάλο αυτό το έργο; (Ναι.) Αν και ήταν το έργο της λύτρωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας και επιτελέστηκε από τον ίδιο τον Θεό, ο Παύλος το αρνιόταν πεισματικά. Αρνιόταν πως το έργο της λύτρωσης που επιτελούσε ο Κύριος Ιησούς γινόταν από τον ίδιο τον Θεό, πράγμα που σήμαινε πως αρνιόταν το γεγονός πως ο Θεός είχε ήδη πραγματοποιήσει το έργο της λύτρωσης. Είναι σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Σοβαρότατο! Όχι μόνο δεν προσπάθησε να κατανοήσει το γεγονός της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού Χριστού, αλλά δεν το παραδεχόταν, πράγμα που σημαίνει πως το αρνιόταν. Δεν παραδεχόταν πως ο Θεός ήταν Αυτός που σταυρώθηκε και λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα ούτε πως ο Θεός έγινε προσφορά περί αμαρτίας για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν παραδεχόταν πως όλοι οι άνθρωποι λυτρώθηκαν όταν έκανε ο Θεός το έργο Του ούτε πως συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους. Ταυτόχρονα, θεωρούσε πως δεν είχαν συγχωρεθεί οι δικές του αμαρτίες. Δεν παραδεχόταν το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς λύτρωσε την ανθρωπότητα. Κατά τη δική του άποψη, όλα αυτά είχαν διαγραφεί. Αυτό είναι το πιο σοβαρό ζήτημα. Μόλις ανέφερα πως ο Παύλος ήταν ο μεγαλύτερος αντίχριστος των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων. Αυτό το γεγονός έχει ήδη αποκαλυφθεί. Αν αυτά τα γεγονότα δεν είχαν καταγραφεί στη Βίβλο, και ο Θεός έλεγε πως ο Παύλος Τον αψήφησε και ήταν αντίχριστος, θα το πίστευαν οι άνθρωποι; Σε καμία περίπτωση. Ευτυχώς, οι επιστολές του Παύλου είναι καταγεγραμμένες στη Βίβλο και περιέχουν πραγματικές αποδείξεις. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχαν αποδείξεις για τα λεγόμενά Μου και μπορεί να μην τα δεχόσασταν. Τώρα που διαβάζουμε τα λόγια του Παύλου, πώς έβλεπε όλα τα πράγματα που είπε ο Κύριος Ιησούς; Θεωρούσε πως τα λόγια του Κυρίου Ιησού δεν ήταν ισάξια ούτε με ένα από τα δικά του θρησκευτικά δόγματα. Όταν έφυγε, λοιπόν, ο Κύριος Ιησούς από αυτόν τον κόσμο, αν και ο Παύλος διέδιδε το ευαγγέλιο, εργαζόταν, κήρυττε και ποίμαινε τις εκκλησίες, δεν κήρυξε ποτέ τα λόγια του Κυρίου Ιησού ούτε, φυσικά, τα έκανε πράξη και τα βίωσε. Αντίθετα, κήρυττε όσα κατανοούσε ο ίδιος από την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή, ξεπερασμένα και κενά λόγια. Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, όσοι πιστεύουν στον Κύριο βασίζουν την πίστη τους στη Βίβλο και όλα όσα αποδέχονται είναι οι κενές θεωρίες του Παύλου, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βρίσκονται στο σκοτάδι εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Αν πεις σε μια ομάδα θρησκευόμενων σήμερα πως ο Παύλος έκανε λάθος, δεν θα το δεχθούν και θα διαμαρτυρηθούν, επειδή όλοι τον θαυμάζουν. Ο Παύλος είναι το είδωλο και ο προπάτοράς τους και εκείνοι οι αγαπητοί υιοί και απόγονοί του. Σε τι βαθμό έχουν παραπλανηθεί; Έχουν ήδη ταχθεί με το μέρος του Παύλου και εναντιώνονται στον Θεό. Συμμερίζονται τις απόψεις του Παύλου και έχουν την ίδια φύση-ουσία και μέθοδο επιδίωξης με αυτόν. Ο Παύλος τούς έχει εξομοιώσει τελείως. Αυτή είναι η τέταρτη σοβαρή αμαρτία του. Ο Παύλος αρνήθηκε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού και το έργο που έκανε ο Θεός την Εποχή της Χάριτος μετά την Εποχή του Νόμου. Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Κάτι άλλο εξίσου σοβαρό είναι πως έβαζε τον εαυτό του στην ίδια κατηγορία με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Παύλος γνώρισε τον Κύριο Ιησού Χριστό την εποχή στην οποία έζησε, αλλά δεν Τον έβλεπε ως Θεό. Τον αντιμετώπιζε ως κανονικό άνθρωπο, σαν να ήταν άλλο ένα μέλος της ανθρώπινης φυλής ή ένας άνθρωπος που είχε την ίδια φύση-ουσία με τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Σε καμία περίπτωση δεν αντιμετώπιζε τον Κύριο Ιησού ως τον Χριστό, πόσο μάλλον ως τον Θεό. Αυτό είναι σοβαρότατο πρόβλημα. Γιατί το έκανε, λοιπόν, αυτό; (Δεν αναγνώριζε πως ο ενσαρκωμένος Θεός διέθετε την ουσία του Θεού, οπότε δεν αντιμετώπιζε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως τον Θεό.) (Δεν εκλάμβανε τα λόγια του Κυρίου Ιησού ως την αλήθεια ούτε έβλεπε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν η ενσάρκωση της αλήθειας.) (Επιφανειακά, ο Παύλος ισχυριζόταν πως πίστευε στον κύριο Ιησού, αλλά στην ουσία πίστευε σε έναν ασαφή θεό στον ουρανό.) (Δεν αναζητούσε την αλήθεια, οπότε δεν ήταν ικανός να συνειδητοποιήσει πως ο Χριστός ήταν η αλήθεια και η ζωή.) Συνεχίστε. (Ο Παύλος είπε πως, για εκείνον, το να ζει ήταν ο χριστός. Ήθελε να γίνει ο θεός και να αντικαταστήσει τον Κύριο Ιησού.) Όλα όσα είπατε συνάδουν με τα γεγονότα. Κάθε ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκδηλωνόταν ο Παύλος και καθεμία από τις αμαρτίες του ξεπερνούσε σε σοβαρότητα την προηγούμενη.

Ας αναλύσουμε την εξής φράση που είπε ο Παύλος: «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος». Εντυπωσιακά λόγια. Κοιτάξτε τις λέξεις που επέλεξε: «ο της δικαιοσύνης στέφανος». Είναι από μόνο του τολμηρό να χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη «στέφανος», αλλά ποιος θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τον προσδιοριστικό χαρακτηρισμό «δικαιοσύνη» για να ορίσει έναν στέφανο; Μόνο ο Παύλος θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη λέξη. Γιατί τη χρησιμοποίησε; Αυτή η λέξη έχει προέλευση και επιλέχθηκε προσεκτικά. Τα λόγια του κρύβουν βαθιές συνδηλώσεις! Ποιες είναι αυτές; (Με αυτήν τη λέξη, προσπαθούσε να εκβιάσει τον Θεό.) Αυτό είναι μια πτυχή. Πρόθεσή του ήταν σίγουρα να κάνει μια συναλλαγή και δείχνει, επίσης, ότι προσπαθούσε να καθορίσει τους όρους με τον Θεό. Πέρα από αυτό, ποιος ήταν ο σκοπός του όταν κήρυττε συνεχώς γι’ αυτόν τον στέφανο της δικαιοσύνης; (Ήθελε να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να πιστέψουν πως αν δεν έπαιρνε τον στέφανο, ο Θεός δεν ήταν δίκαιος.) Υπάρχει ένα στοιχείο υποκίνησης και παραπλάνησης στο γεγονός πως κήρυττε γι’ αυτό, κι αυτό σχετίζεται με τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες του Παύλου. Προκειμένου να πραγματοποιήσει και να εκπληρώσει τελικά την επιθυμία του να λάβει τον στέφανο της δικαιοσύνης, χρησιμοποίησε ως τακτική του να κηρύττει παντού γι’ αυτό. Από τη μία, στόχος του όταν κήρυττε αυτά τα λόγια ήταν να υποκινήσει και να παραπλανήσει τους άλλους και να ενσταλάξει την εξής σκέψη σε όσους τον άκουγαν: «Ένας άνθρωπος όπως εγώ, που δαπανάει τόσο πολύ τον εαυτό του, πηγαίνει παντού και επιδιώκει όπως εγώ, θα καταφέρει να κερδίσει τον στέφανο της δικαιοσύνης». Όπως είναι φυσικό, όταν το άκουγαν αυτό οι άλλοι θεωρούσαν πως ο Θεός θα ήταν δίκαιος μόνο αν κέρδιζε κάποιος σαν τον Παύλο έναν στέφανο. Θεωρούσαν πως έπρεπε να επιδιώκουν, να πηγαίνουν παντού και να δαπανούν τον εαυτό τους όπως ο Παύλος, πως δεν έπρεπε να ακούνε τον Κύριο Ιησού και πως ο Παύλος ήταν το σημείο αναφοράς τους, ο κύριος και η κατεύθυνση και ο στόχος που έπρεπε να ακολουθούν οι άνθρωποι. Θεωρούσαν, επίσης, πως αν ενεργούσαν όπως ο Παύλος, θα κέρδιζαν κι αυτοί τον ίδιο στέφανο, έκβαση και προορισμό με εκείνον. Από μία άποψη, ο Παύλος υποκινούσε και παραπλανούσε τους ανθρώπους. Από μία άλλη, είχε έναν πολύ μοχθηρό στόχο. Βαθιά μέσα στην καρδιά του, σκεφτόταν το εξής: «Στην απίθανη περίπτωση που δεν κερδίσω τον στέφανο και αποδειχθεί πως ήταν απλώς φαντασιοκοπία και ευσεβής μου πόθος, αυτό θα σημαίνει πως όλοι όσοι πιστεύουν στον χριστό, μαζί κι εγώ, παραπλανηθήκαμε στην πίστη μας. Θα σημαίνει πως δεν υπάρχει θεός πάνω στη γη. Θεέ μου, θα αρνηθώ και την ύπαρξή σου στον ουρανό και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό!» Υπονοούσε το εξής: «Αν δεν κερδίσω αυτόν τον στέφανο, όχι μόνο θα σε αρνηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά θα σε εμποδίσω να αποκτήσεις και όλους τους ανθρώπους που υποκίνησα και γνωρίζουν αυτά τα λόγια. Θα τους εμποδίσω κι εκείνους να σε αποκτήσουν και, ταυτόχρονα, θα αρνηθώ την ύπαρξή σου ως θεό στον ουρανό. Δεν είσαι δίκαιος. Αν δεν μπορώ να κερδίσω εγώ, ο Παύλος, τον στέφανο, τότε κανείς δεν θα πρέπει να τον κερδίσει!» Αυτή ήταν η μοχθηρή πλευρά του Παύλου. Δεν πρόκειται για συμπεριφορά αντίχριστου; Είναι η συμπεριφορά ενός δαίμονα αντίχριστου: υποκινεί, παραπλανεί και δελεάζει τους ανθρώπους και διαμαρτύρεται ανοιχτά στον Θεό και Του εναντιώνεται. Βαθιά μέσα του, ο Παύλος σκεφτόταν το εξής: «Αν δεν κερδίσω τον στέφανο, ο θεός δεν είναι δίκαιος. Αν κερδίσω τον στέφανο, τότε μόνο θα είναι ένας στέφανος δικαιοσύνης και τότε μόνο θα είναι πραγματικά δίκαιη η δικαιοσύνη του θεού». Αυτή είναι η προέλευση του «στεφάνου της δικαιοσύνης» του. Τι κατάφερε μ’ αυτό; Υποκινούσε και παραπλανούσε ανοιχτά όσους ακολουθούσαν τον Θεό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούσε αυτές τις μεθόδους για να διαμαρτυρηθεί ανοιχτά στον Θεό και να Του εναντιωθεί. Με άλλα λόγια, η συμπεριφορά του ήταν επαναστατική. Ποια ήταν η φύση της; Επιφανειακά, τα λόγια του Παύλου φαίνονται ευγενικά και σωστά και δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτά. Ποιος δεν θα πίστευε στον Θεό προκειμένου να κερδίσει τον στέφανο της δικαιοσύνης και να λάβει ευλογίες; Ακόμη και άνθρωποι χωρίς επίπεδο πιστεύουν στον Θεό, αν μη τι άλλο, για να εισέλθουν στον ουρανό. Θα ήταν ευτυχισμένοι ακόμη κι αν τους ζητούνταν να καθαρίζουν τους δρόμους ή να φυλάνε εκεί μια πύλη. Μπορεί να θεωρηθεί σωστό και είναι κατανοητό να πιστεύει κανείς στον Θεό έχοντας αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον στόχο. Αυτός δεν ήταν, όμως, ο μόνος στόχος του Παύλου. Κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια, αφιέρωνε πολλή ενέργεια και έκανε ντόρο όταν κήρυττε για τον στέφανο της δικαιοσύνης του. Τα λόγια του εξέθεσαν την κακόβουλη φύση του και τα κρυφά και σκοτεινά πράγματα που είχε βαθιά μέσα του. Ο Παύλος είχε φτιάξει μεγάλο όνομα εκείνον τον καιρό και πολλοί άνθρωποι τον ειδωλοποιούσαν. Πήγαινε παντού και κήρυττε αυτές τις θεωρίες και τις βαρύγδουπες ιδέες, τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του, όσα είχε μάθει κατά τις σπουδές του και τα πράγματα που είχε συμπεράνει με το μυαλό του. Αυτά που κήρυττε παντού πρέπει να είχαν τεράστιο αντίκτυπο στους ανθρώπους της εποχής, να τους είχαν προξενήσει πολύ μεγάλο κακό και να τους είχαν δηλητηριάσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Τεράστιος πρέπει να είναι και ο αντίκτυπος στους ανθρώπους μετέπειτα γενεών που έμαθαν αυτά τα πράγματα από τις επιστολές του. Όσο κι αν προσπαθήσουν, οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει τα λόγια του δεν μπορούν να απαλλαγούν απ’ αυτά τα πράγματα· έχουν δηλητηριαστεί πολύ βαθιά! Πόσο βαθιά; Έχει κάνει την εμφάνισή του το λεγόμενο «Φαινόμενο του Παύλου». Τι είναι αυτό; Είναι ένα φαινόμενο στον θρησκευτικό κόσμο, κατά το οποίο οι άνθρωποι επηρεάζονται από τις σκέψεις, τις απόψεις και τα επιχειρήματα του Παύλου και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκάλυψε. Επηρεάζει ιδίως τους ανθρώπους που προέρχονται από οικογένειες που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλές γενιές ή οικογένειες που ακολουθούν τον Χριστό εδώ και πολλές δεκαετίες. Λένε: «Η οικογένειά μας πιστεύει στον κύριο επί γενιές ολόκληρες και δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις. Έχουμε αποστασιοποιηθεί από τα εγκόσμια και έχουμε αφήσει οικογένεια και καριέρα για να δαπανήσουμε τον εαυτό μας για τον θεό. Κάνουμε όλα όσα έκανε ο Παύλος. Αν δεν λάβουμε στέφανο ή δεν εισέλθουμε στον ουρανό, θα τα πούμε ένα χεράκι στον θεό όταν έρθει». Δεν χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι αρκετά μεγάλη τάση. Από πού προέρχεται; (Από τα κηρύγματα του Παύλου.) Είναι το κακοήθες αποτέλεσμα του όγκου που «φύτεψε» ο Παύλος. Αν δεν είχε υποκινήσει έτσι τους ανθρώπους και δεν έλεγε πάντα: «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» και «Εις εμέ το ζην είναι ο χριστός»— χωρίς, δηλαδή, το υπόβαθρο αυτής της περιόδου της ιστορίας— οι άνθρωποι δεν θα γνώριζαν τώρα αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν διέθεταν αυτόν τον τρόπο σκέψης, δεν θα είχαν το θράσος του Παύλου. Όλα οφείλονταν στην ενθάρρυνση και την υποκίνηση του Παύλου. Αν μια μέρα δεν λάβουν ευλογίες, αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν το θράσος να προκαλέσουν ανοιχτά τον Κύριο Ιησού και θα θέλουν ακόμη και να μπουκάρουν στον τρίτο ουρανό και να λύσουν τις διαφορές τους επί του θέματος με τον Κύριο. Έτσι δεν εξεγείρεται ο θρησκευτικός κόσμος ενάντια στον Κύριο Ιησού; Είναι εμφανές πως ο θρησκευτικός κόσμος έχει επηρεαστεί σοβαρά από τον Παύλο! Τώρα που μίλησα για όλα αυτά, μπορείτε να συμπεράνετε ποια ήταν η πέμπτη αμαρτία του Παύλου, σωστά; Όταν συνοψίζουμε από πού προήλθε ο «στέφανος της δικαιοσύνης» για τον οποίο μιλούσε ο Παύλος, η έμφαση δίνεται στη λέξη «δικαιοσύνη». Γιατί ανέφερε τη δικαιοσύνη; Στη γη, το έκανε επειδή ήθελε να υποκινήσει και να παραπλανήσει τους εκλεκτούς του Θεού ώστε να σκέφτονται όπως εκείνος. Στον ουρανό, ήθελε να εκβιάσει τον Θεό με τα λόγια του και να διαμαρτυρηθεί σ’ Αυτόν. Αυτός ήταν ο στόχος του Παύλου. Αν και δεν το είπε ποτέ δυνατά, η λέξη «δικαιοσύνη» πρόδιδε ήδη τον στόχο του και την πρόθεσή του να διαμαρτυρηθεί στον Θεό. Αυτά ήταν ήδη φανερά και όλα αυτά είναι γεγονότα. Με βάση τα γεγονότα αυτά, μπορούμε άραγε να συνοψίσουμε τη φύση-ουσία του Παύλου απλώς ως αλαζονική, αυτάρεσκη, δόλια και χωρίς αγάπη για την αλήθεια; (Όχι.) Δεν μπορεί να συνοψιστεί με αυτούς τους όρους. Εφόσον αναφέρω αυτά τα γεγονότα και τα εξετάζω, τα αναλύω και τα ορίζω, θα πρέπει να μπορείτε να δείτε πιο καθαρά και σε βάθος τη φύση-ουσία του Παύλου. Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται από την ανάλυση της ουσίας κάποιου με βάση τα γεγονότα. Όταν ο Παύλος διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, δεν βίωνε, κατ’ ιδίαν, μια κάπως συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή, μια κάποια επαναστατική διάθεση ούτε την αδυναμία να υποταχθεί. Δεν επρόκειτο για το κοινό πρόβλημα της αποκάλυψης μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Αντίθετα, ο Παύλος είχε φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιεί ανοιχτά κάθε λογής μεθόδους για να υποκινεί και να παραπλανά τους ανθρώπους μέσω επιστολών και σε δημόσια περιβάλλοντα, ώστε όλοι να θυμώσουν, να ξεσηκωθούν, να εναντιωθούν στον Θεό και να διαμαρτυρηθούν σ’ Αυτόν. Ο Παύλος όχι μόνο διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, αλλά υποκίνησε και όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο, πράγμα που τον καθιστά όχι μόνο αλαζόνα, αλλά και διάβολο! Αυτή η αμαρτία είναι σοβαρότερη από την προηγούμενη. Είναι καλό ή κακό να μιλάμε για όλο και σοβαρότερες αμαρτίες; (Καλό.) Γιατί είναι καλό; (Επειδή διακρίνουμε όλο και καλύτερα τον Παύλο.) Όταν αποκτήσεις καλύτερη διάκριση, θα καταφέρεις να ξεσκεπάσεις τελείως και να δεις καθαρά τις διάφορες εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις διαφθοράς και το αληθινό πρόσωπο του Παύλου. Θα έχεις πετύχει τότε τον στόχο μας; (Όχι.) Θα πρέπει να πάρεις όλες τις εκδηλώσεις του Παύλου που έχουμε συνοψίσει, καθώς και το κύριο περιεχόμενό τους, το θέμα και την ουσία τους, και να τα συνδέσεις με τον εαυτό σου και τα άτομα γύρω σου. Όταν δεις καθαρά πόσο πολύ διαφέρει το μονοπάτι που ακολουθείς και η ουσία σου από αυτά του Παύλου, θα έχεις πετύχει πέρα για πέρα αποτελέσματα, καθώς και τον στόχο μας: την ανάλυση του Παύλου. Κάποιοι λένε το εξής: «Μέσα μου δεν έχω καμία εκδήλωση της επιδίωξης του Παύλου για τον στέφανο της δικαιοσύνης». Μπορεί οι εκδηλώσεις και η ουσία σου να μην είναι τόσο σοβαρές όσο αυτές του Παύλου, αλλά υπάρχουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ της δικής σου και της δικής του ουσίας. Εκείνος διέθετε τέτοιες εκδηλώσεις και εσύ διαθέτεις τέτοιες καταστάσεις. Σε κλίμακα από το 1 έως το 10 μπορούμε να πούμε πως οι εκδηλώσεις του Παύλου έπιαναν 10 ή 12. Πόσο πιάνουν οι δικές σου; (7 ή 8.) Ο Παύλος αποκάλυπτε συνεχώς αυτά τα πράγματα και τα είχε διαρκώς μέσα του. Εσύ μπορεί να μην τα αποκαλύπτεις συνεχώς, αλλά και πάλι τα αποκαλύπτεις συχνά. Πολύ πιθανόν να περνάς τη μισή σου ζωή κάνοντας αυτά τα πράγματα και ζώντας σε αυτές τις καταστάσεις. Τέτοιες καταστάσεις δημιουργούνται μέσα σου ιδίως όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε δοκιμασίες, όταν κάνει έργο που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, όταν σε κλαδεύει και όταν τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει για σένα δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Τότε μπορεί να διαμαρτυρηθείς στον Θεό και να Του εναντιωθείς. Σε τέτοιες στιγμές, μπορεί να σου φανεί χρήσιμη η ανάλυσή μας σχετικά με τον τρόπο που υποκινούσε και παραπλανούσε τους ανθρώπους ο Παύλος. Γιατί; Επειδή πλέον γνωρίζεις πόσο σοβαρή ήταν η φύση των εκδηλώσεων του Παύλου. Δεν ήταν απλές αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, αλλά μια διαβολική φύση-ουσία που εναντιώνεται στον Θεό. Όταν δημιουργούνται μέσα σου τέτοιες καταστάσεις, θα ξέρεις ακριβώς πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Τότε θα πρέπει να κάνεις μεταστροφή, να μετανοήσεις και να εγκαταλείψεις τη λανθασμένη κατάστασή σου. Θα πρέπει να την αφήσεις πίσω σου, να αναζητήσεις την αλήθεια και το μονοπάτι της υποταγής στον Θεό. Αυτό είναι το αληθινό μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι και ο νόμος που οφείλουν να τηρούν τα δημιουργημένα όντα. Αυτή η συναναστροφή βοηθά τους ανθρώπους.