Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

III. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν στο έργο τους

Θα συνεχίσουμε το θέμα πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά με το όγδοο σημείο από αυτά που αφορούν τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Έχουμε χωρίσει αυτό το σημείο σε τέσσερις υποενότητες. Συζητήσαμε τις δύο στην προηγούμενή μας συνάθροιση: Η πρώτη ήταν ότι δεν είναι ικανοί να συνεργαστούν με κανέναν και η δεύτερη ήταν ότι έχουν την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους. Ποια είναι η τρίτη; Ότι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο που έχουν αναλάβει. Τι μπορεί να περιλαμβάνει οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει; Περιλαμβάνει οποιοδήποτε πρόγραμμα εργασιών για το οποίο μπορεί να είναι υπεύθυνος ένας επικεφαλής ή εργάτης, καθώς και το έργο για το οποίο μπορεί να είναι υπεύθυνος ένας επόπτης ομάδας ή ένας επικεφαλής ομάδας· μπορεί να είναι και κάποια επαγγελματική εργασία σε κάποιον τομέα ή η εργασία ενός και μόνο ατόμου. Αυτό το άτομο που έχει αναλάβει οποιοδήποτε έργο μπορεί να είναι επικεφαλής ή εργάτης ή μπορεί να είναι ένας συνηθισμένος αδελφός ή μια συνηθισμένη αδελφή. Αν, λοιπόν, απαγορεύει στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τον επιβλέπουν, τότε σε τι κατάσταση βρίσκεται; Ποιες συμπεριφορές σχετίζονται μ’ αυτήν την απαγόρευση; Πρόκειται για άλλη μια συμπεριφορά που εμπίπτει στην όγδοη εκδήλωση των αντίχριστων, άλλη μια αποκάλυψη της ουσίας τους. Σε κάθε είδους καθήκον, υπάρχει ένα είδος εργασίας που είναι επαγγελματική και υπάρχει και ένα είδος εργασίας που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή-είσοδο. Η επαγγελματική εργασία αφορά όλες τις πτυχές πραγμάτων όπως η τεχνική, η γνώση, η μάθηση και η στελέχωση. Περιλαμβάνει όλα αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αναλαμβάνουν μια δουλειά, ξεκινούν να εργάζονται μόνοι τους. Δεν το συζητούν με άλλους, κι όταν έχουν δυσκολίες, δεν θέλουν να ζητήσουν τη γνώμη των άλλων· θέλουν μονάχα να είναι αυτοί οι μοναδικοί κριτές και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Μπορεί οι άλλοι να τους δίνουν ιδέες και να τους λένε την άποψή τους, με την ελπίδα να τους βοηθήσουν λίγο· το αποδέχονται, όμως, εκείνοι; (Όχι.) Όχι, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Τι διάθεση τους διέπει, ώστε ν’ απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να επιβλέπουν πώς εκτελούν το καθήκον τους; Πιστεύουν το εξής: «Ξέρω αυτήν τη δουλειά και ξέρω τη θεωρία. Η εκκλησία μού έχει αναθέσει να κάνω αυτό το έργο. Οπότε, θα το κάνω μόνος μου». Συχνά, ισχυρίζονται ότι καταλαβαίνουν ένα επάγγελμα κι ότι έχουν εκ των έσω πληροφόρηση, για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους ν’ αποκαλύψουν στους άλλους πληροφορίες σε σχέση με το έργο ή την πρόοδο του έργου. Δεν θέλουν καν να μάθουν οι άλλοι για τυχόν γκάφες, λάθη ή αναποδιές που προκύπτουν στο έργο. Όταν κάποιος άλλος μάθει κάτι τέτοιο και θέλει να κάνει ερωτήσεις, να εμπλακεί ή να μάθει περισσότερα, εκείνοι αρνούνται ν’ απαντήσουν και λένε το εξής: «Τα πράγματα που έχουν να κάνουν με το αντικείμενο της εργασίας μου είναι δική μου δικαιοδοσία. Δεν έχεις το δικαίωμα να κάνεις ερωτήσεις. Η εκκλησία δεν ανέθεσε σ’ εσένα αυτό το έργο· το ανέθεσε σ’ εμένα, και πρέπει να το κρατήσω εμπιστευτικό». Είναι αυτή μια εύλογη δικαιολογία; Είναι σωστό να «το κρατήσουν εμπιστευτικό»; (Όχι.) Γιατί όχι; Θα συνιστούσε παράβαση της εχεμύθειας να συναναστραφούν με άλλους για την κατάσταση του έργου, τις γκάφες και τα προβλήματα που έχουν προκύψει σ’ αυτό ή το πλάνο και την κατεύθυνσή του; (Όχι.) Δεν θα υπήρχε πρόβλημα, παρά μόνο με κάποιες συγκεκριμένες λεπτομέρειες που, αν αποκαλύπτονταν, θα έθεταν σε κίνδυνο την ασφάλεια της εκκλησίας, και άρα δεν θα ήταν σωστό να τις πουν σε άλλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι σωστό να μην τις πουν. Όμως, αν χρησιμοποιούν την εχεμύθεια ως δικαιολογία και δεν επιτρέπουν στους άλλους να μάθουν τίποτα που εμπίπτει στο αντικείμενο της εργασίας τους, κι αντιστέκονται στις ερωτήσεις, τους προβληματισμούς ή τις εκκλήσεις είτε των συνηθισμένων αδελφών είτε των επικεφαλής και των εργατών, κι αρνούνται ν’ απαντήσουν, τότε ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μπορεί, για παράδειγμα, να θέλουν να κάνουν κάτι μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο. Κάποιος άλλος τους λέει: «Αν το κάνεις μ’ αυτόν τον τρόπο, θα ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θα παρεκκλίνεις. Δεν θα ήταν καλύτερα να το κάνουμε έτσι;» Εκείνοι σκέφτονται: «Αν το κάνω όπως λες, θα φανεί στους άλλους ότι ο δικός μου τρόπος δεν είναι καλός, έτσι δεν είναι; Και τότε θα πάρεις εσύ τα εύσημα για τη δουλειά, έτσι δεν είναι; Δεν πρέπει να γίνει αυτό. Προτιμώ να παρεκκλίνω παρά να συμφωνήσω με τον δικό σου τρόπο. Πρέπει να επιμείνω στον δικό μου τρόπο. Δεν με νοιάζει αν θα ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· αυτό που μετράει είναι η δική μου φήμη και θέση. Αυτό που έχει σημασία είναι το κύρος μου!» Ακόμη κι αν αυτό που κάνουν είναι λάθος, τότε απλώς θα έχουν κάνει λάθος και δεν θ’ αφήσουν κανέναν να παρέμβει. Δεν είναι αυτό η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Ποια είναι η ουσία του να μην επιτρέπει κάποιος σε άλλους να παρέμβουν; Ασχολείται με τη δική του επιχείρηση. Για τέτοιους ανθρώπους, δεν είναι σημαντικά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και δεν εστιάζουν στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν εργάζονται με βάση αυτήν την αρχή. Αντιθέτως, εργάζονται με κύριο μέλημά τους τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, τη θέση και το κύρος τους· το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πρέπει να εξυπηρετούν τη δική τους θέση και τα δικά τους συμφέροντα. Γι’ αυτό δεν αφήνουν τους άλλους να παρέμβουν ή να κάνουν ερωτήσεις για το έργο τους. Πιστεύουν ότι μόλις κάποιος παρέμβει στο έργο τους, θ’ απειληθούν η θέση και τα συμφέροντά τους, θα φανερωθούν οι ατέλειες και οι ελλείψεις τους, καθώς και τα προβλήματα και οι αποκλίσεις στο έργο τους. Οπότε, είναι απόλυτα αποφασισμένοι ν’ απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν στο έργο τους, και δεν αποδέχονται τη συνεργασία ή την επίβλεψη κανενός άλλου.

Σ’ όποιο έργο κι αν εμπλέκεται ένας αντίχριστος, φοβάται ότι ο Άνωθεν θα μάθει περισσότερα γι’ αυτό και θα κάνει ερωτήσεις. Αν ο Άνωθεν κάνει ερωτήσεις για την κατάσταση του έργου ή τη στελέχωση, εκείνος απλώς θα κάνει έναν επιπόλαιο απολογισμό αναφέροντας ασήμαντες λεπτομέρειες, πράγματα που πιστεύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μάθει ο Άνωθεν και ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες αν τα γνωρίζει. Αν ο Άνωθεν τον πιέσει ρωτώντας για τα υπόλοιπα, εκείνος θα θεωρήσει ότι ανακατεύεται στο καθήκον του και στις «εσωτερικές υποθέσεις» του. Δεν θα του πει τίποτα παραπάνω, αλλά θα το παίξει χαζός, θα τον εξαπατήσει και θα συγκαλύψει τα πράγματα. Δεν αρνείται την επίβλεψη του οίκου του Θεού; (Ναι.) Και τι θα κάνει αν κάποιος ανακαλύψει ένα δικό του πρόβλημα και σκοπεύει να τον εκθέσει και να το αναφέρει στον Άνωθεν; Θα το σταματήσει, θα το παρεμποδίσει· θα φτάσει ακόμη και στο σημείο να εκτοξεύσει απειλές: «Αν το πεις αυτό και μας κλαδέψει μετά ο άνωθεν, το φταίξιμο θα είναι δικό σου. Αν είναι να κλαδευτεί κάποιος, αυτός θα είσαι εσύ!» Δεν προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ένα ανεξάρτητο βασίλειο; (Ναι.) Δεν αφήνει καν τον Άνωθεν να κάνει ερωτήσεις, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει για πράγματα που εμπίπτουν στο αντικείμενο της εργασίας του ή να τον ρωτάει γι’ αυτά τα πράγματα, πόσο μάλλον να κάνει συστάσεις. Αν έχει ασχοληθεί ο ίδιος μ’ ένα πρόγραμμα εργασιών, τότε μόνο εκείνος μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο για ζητήματα που εμπίπτουν στο πεδίο αυτών των εργασιών· μόνο εκείνος μπορεί να πάρει τις τελικές αποφάσεις· μόνο εκείνος μπορεί να συμπεριφέρεται και να μιλάει όπως του αρέσει, και όπως κι αν συμπεριφέρεται, έχει μια δικαιολογία γι’ αυτό. Τι πορεία δράσης ακολουθεί όταν κάποιος κάνει ερωτήσεις; Την επιπολαιότητα και τη συγκάλυψη. Και τι άλλο; (Την εξαπάτηση.) Σωστά: την εξαπάτηση· θα σου παρουσιάσει ακόμη και μια τελείως ψεύτικη εικόνα. Για παράδειγμα, σε κάποια εκκλησία, είναι ξεκάθαρο ότι ένας επικεφαλής ή διάκονος του ευαγγελίου κατάφερε σε διάστημα ενός μήνα να κερδίσει μόνο τρεις ανθρώπους στην εκκλησία για την οποία είναι υπεύθυνος, δηλαδή πολύ λιγότερους από ό,τι οι άλλες εκκλησίες. Θεωρεί ότι δεν γίνεται να λογοδοτήσει γι’ αυτό στον Άνωθεν· τι κάνει, λοιπόν; Όταν δίνει μια αναφορά για το έργο του, προσθέτει ένα μηδενικό μετά το τρία και λέει ότι κέρδισε τριάντα ανθρώπους. Κάποιος άλλος το μαθαίνει αυτό και τον ρωτάει: «Δεν είναι εξαπάτηση αυτό;» Εκείνος απαντάει: «Από πού κι ως πού εξαπάτηση; Θα κερδίσουμε τριάντα ανθρώπους τον επόμενο μήνα για να το αντισταθμίσουμε και όλα καλά, έτσι δεν είναι;» Έχει δικαιολογία γι’ αυτό. Αν κάποιος άλλος πάρει στα σοβαρά το ζήτημα και θελήσει ν’ αναφέρει τα γεγονότα στον Άνωθεν, εκείνος πιστεύει ότι του δημιουργεί πρόβλημα, ότι τα έχει βάλει μαζί του. Οπότε, θα τον καταστείλει και θα τον κανονίσει· θα του δημιουργήσει εκείνος πρόβλημα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν τιμωρεί τους άλλους; Δεν κάνει κακό; Δεν αναζητά ποτέ τις αλήθεια-αρχές στο έργο του, οπότε ποιος είναι ο σκοπός του όταν κάνει έργο; Είναι να διασφαλίσει τη θέση του και τα μέσα διαβίωσής του. Ό,τι κακό κι αν κάνει, δεν λέει στους άλλους την πρόθεση και το κίνητρο που κρύβονται πίσω από τις πράξεις του. Πρέπει να τα κρατήσει αυτά εντελώς εμπιστευτικά· αυτά τα πράγματα τα θεωρεί απόρρητες πληροφορίες. Ποιο είναι το πιο ευαίσθητο θέμα για τέτοιους ανθρώπους; Όταν τους ρωτάς: «Τι έκανες πρόσφατα; Απέφερε αποτελέσματα η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Υπήρξαν καθόλου διαταράξεις ή αναστατώσεις στον τομέα που καλύπτει το έργο σου; Πώς τις χειρίστηκες; Έχει προχωρήσει το έργο σου στο σημείο που θα έπρεπε; Κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση; Οι αποφάσεις που πήρες για το έργο επέφεραν ζημία στα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Αντικαταστάθηκαν τυχόν επικεφαλής που δεν έχουν τα προσόντα; Έδωσες προαγωγή στους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο κι επιδιώκουν ως έναν βαθμό την αλήθεια; Τους καλλιέργησες; Κατέστειλες τους ανθρώπους που ήταν ανυπάκουοι απέναντί σου; Τι γνώση έχεις για τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Τι είδους άνθρωπος είσαι;» Αυτά είναι τα πιο ευαίσθητα θέματα γι’ αυτούς. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην τυχόν τους γίνουν αυτές οι ερωτήσεις, οπότε, αντί να περιμένουν να τους τις κάνεις, σπεύδουν να βρουν ένα άλλο θέμα για να τις συγκαλύψουν. Θέλουν να σε αποπροσανατολίσουν με κάθε μέσο, να μη σε αφήσουν να μάθεις ποια είναι η πραγματική κατάσταση ως έχει. Σε κρατούν πάντα στο σκοτάδι, δεν σε αφήνουν ποτέ να μάθεις πόσο έχουν πραγματικά προχωρήσει με το έργο τους. Δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας εδώ. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι πραγματική πίστη στον Θεό; Έχουν φόβο Θεού; Όχι. Δεν δίνουν ποτέ από μόνοι τους αναφορά για το έργο ούτε αναφέρουν από μόνοι τους τυχόν αναποδιές που έχουν προκύψει στο έργο τους· δεν ρωτούν, δεν αναζητούν ούτε μιλάνε ποτέ ανοιχτά για τις προκλήσεις και τη σύγχυση που έχουν αντιμετωπίσει στο έργο τους, αλλά φτάνουν ακόμη και στο σημείο να συγκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, να ξεγελούν και να εξαπατούν τους άλλους. Δεν υπάρχει καθόλου διαφάνεια στο έργο τους, και μόνο όταν τους πιέζει ο Άνωθεν να δώσουν μια τεκμηριωμένη αναφορά και να κάνουν απολογισμό, λένε λίγα πράγματα απρόθυμα. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να μιλήσουν για ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φήμη και τη θέση τους· προτιμούν να πεθάνουν παρά να ξεστομίσουν έστω και μια λέξη γι’ αυτά. Αντ’ αυτού, προσποιούνται ότι δεν έχουν καταλάβει. Δεν είναι αυτό η διάθεση ενός αντίχριστου; Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Λύνεται εύκολα ένα τέτοιο πρόβλημα; Αν ο Άνωθεν πρέπει να τους δώσει καθοδήγηση στο έργο τους, ποια είναι η στάση αυτών των ανθρώπων απέναντι σ’ αυτό; Δείχνουν επιπολαιότητα. Φαίνεται να συναινούν, και θα βγάλουν ακόμη και σημειωματάριο ή υπολογιστή και θα κρατήσουν σημειώσεις με ζήλο· κατόπιν, όμως, θα έχουν καταλάβει την καθοδήγηση και θα στρωθούν στη δουλειά; (Όχι.) Θα παίξουν θέατρο για να το δεις εσύ, θα δώσουν μια παράσταση για να σε παραπλανήσουν. Τι σκέφτονται πραγματικά; «Αφού ανατέθηκε σ’ εμένα να κάνω αυτό το έργο, θα γίνεται ό,τι λέω εγώ. Κανείς δεν μπορεί ν’ ανακατεύεται σ’ αυτό που θέλω να κάνω. “Οι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο από τους κρατικούς αξιωματούχους”, οπότε έχω αυτό το δικαίωμα. Διαφορετικά, μη ζητάς από εμένα να το χειριστώ. Απόλυσέ με». Αυτό σκέφτονται κι έτσι συμπεριφέρονται. Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Είναι.) Αυτό σημαίνει ότι θα προκύψει πρόβλημα. Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνεις ή να κάνεις ερωτήσεις, ούτε να ερευνάς και να εκφράζεις απορίες. Είναι αρκετά ευαίσθητοι σ’ αυτό. Σκέφτονται: «Προσπαθεί μήπως έτσι ο άνωθεν να ελέγξει τι προβλήματα έχω και να ελέγξει το έργο μου; Ποιος τα έβγαλε στη φόρα;» Στον πανικό τους, κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια να καταλάβουν ποιος ακριβώς διέρρευσε αυτές τις πληροφορίες για εκείνους. Στο τέλος, οι αμφιβολίες τους περιορίζονται σε δύο ανθρώπους, και τους ξαποστέλνουν. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Ποιο είναι το σήμα κατατεθέν της διάθεσης ενός αντίχριστου; Το γεγονός ότι γαντζώνεται από μια θέση κι ελέγχει τους άλλους. Αποκτά θέση για να ελέγχει τους άλλους. Όσο έχει θέση, θα νομιμοποιείται να θέτει τους άλλους υπό τον έλεγχό του. Γιατί λέω ότι θα νομιμοποιείται να το κάνει; Επειδή ο οίκος του Θεού είναι αυτός που του ανέθεσε την εργασία του· επελέγη από τους αδελφούς και τις αδελφές για να την κάνει. Δεν θα νιώθει, επομένως, ότι νομιμοποιείται να το κάνει; (Ναι.) Οπότε, καταλήγει να το εκμεταλλεύεται αυτό, έχοντας κατά νου το εξής: «Μ’ επιλέξατε, έτσι δεν είναι; Εφόσον μ’ επιλέξατε, πρέπει να μ’ εμπιστεύεστε. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: “Μην αμφισβητείς αυτούς που προσλαμβάνεις και μην προσλαμβάνεις αυτούς που αμφισβητείς”». Ορίστε! Χρησιμοποιεί ακόμη κι ένα σατανικό αξίωμα. Είναι αυτό το ρητό η αλήθεια; (Όχι.) Είναι σατανική αίρεση και παραλογισμός. Αν κάνεις ερωτήσεις για το έργο του, θα προβάλλει μια τέτοια θεωρία: «“Μην αμφισβητείς αυτούς που προσλαμβάνεις και μην προσλαμβάνεις αυτούς που αμφισβητείς”. Από τη στιγμή που με χρησιμοποιείς, δεν μπορείς να με υποπτεύεσαι. Αν δεν ξέρεις τι είδους άνθρωπος είμαι, αν δεν μπορείς να με διακρίνεις, τότε μη με χρησιμοποιείς. Αλλά με χρησιμοποιείς, και μ’ αυτό το δεδομένο, πρέπει να παραμείνω αμετακίνητος σ’ αυτήν τη θέση. Πρέπει να γίνεται αυτό που λέω εγώ». Πρέπει να γίνεται αυτό που λέει σε όλα τα εργασιακά ζητήματα· δεν έχει νόημα να μην τον αφήσεις ή να του βρεις έναν συνεργάτη ή ν’ αναθέσεις σε άλλους να τον επιβλέπουν και να τον καθοδηγούν. Αν κάποιος έρθει να ελέγξει το έργο του, εκείνος πολύ απλά θα πει όχι· πιστεύει ότι δεν έχει κάνει τίποτε λάθος κι ότι δεν χρειάζεται να τον ελέγξουν. Εκμεταλλεύεται δικαιωματικά τη θέση και την εξουσία του για να ελέγχει τους άλλους, τον χώρο εργασίας και το έργο της εκκλησίας. Δεν εγκαθιδρύει ένα ανεξάρτητο βασίλειο; Δεν είναι αντίχριστος; Μπορεί ο οίκος του Θεού να του έχει αναθέσει να κάνει αυτό το έργο και να εκτελεί αυτό το καθήκον, αλλά δεν του ζήτησε ν’ ασκεί εξουσία σαν δικτάτορας. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει παρανοήσει την πρόθεση του Θεού και τις ρυθμίσεις του οίκου Του; Γιατί προσπαθεί πάντα ν’ αρπάξει τη θέση και την εξουσία αντί να κάνει καλά το καθήκον του; (Διέπεται από τη διάθεση ενός αντίχριστου.) Σωστά, αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Γιατί το παρερμηνεύει όταν η εκκλησία τού αναθέτει κάποιο έργο; Επειδή από τη φύση του του αρέσει να ελέγχει τους άλλους. Αυτή είναι η φύση-ουσία του· έτσι είναι. Αν του αναθέσεις κάποιο έργο, θα νομίζει ότι έχει πλέον εξουσία και θέση, κι επομένως ότι έχει τον έλεγχο στα δικά του χωράφια. Αν μπεις στα χωράφια του, θα πρέπει να κάνεις αυτό που λέει. Για παράδειγμα, κάποτε ο οίκος του Θεού ανέθεσε σ’ έναν επικεφαλής να πάει να ελέγξει το έργο ενός αντίχριστου. Τόσο αυτός ο επικεφαλής όσο και ο αντίχριστος ήταν επικεφαλής εκκλησίας, επομένως ανήκαν στην ίδια βαθμίδα. Ο αντίχριστος είπε, λοιπόν: «Είσαι επικεφαλής εκκλησίας και είμαι κι εγώ επικεφαλής εκκλησίας. Ανήκουμε στην ίδια βαθμίδα. Μην ανακατεύεσαι στα δικά μου θέματα κι εγώ δεν θ’ ανακατεύομαι στα δικά σου. Μη συναναστρέφεσαι μαζί μου· δεν είσαι σε θέση να το κάνεις! Και θέλεις να ρωτήσεις πώς πηγαίνουν τα πράγματα στην εκκλησία μας. Ο άνωθεν σου έδωσε εντολή να το κάνεις; Απόδειξέ το». Ο επικεφαλής τότε είπε: «Ο Άνωθεν απλώς μου ζήτησε να μεταφέρω ένα μήνυμα. Πήγαινε να ρωτήσεις, αν δεν με πιστεύεις». Ο αντίχριστος απάντησε: «Τότε με ποιο δικαίωμα συναναστρέφεσαι μαζί μου κι εκτοξεύεις κατηγορίες εναντίον μου; Με ποιο δικαίωμα κάνεις ερωτήσεις για πράγματα που εμπίπτουν στο έργο μου; Δεν είσαι αρμόδιος για κάτι τέτοιο!» Συμφωνούν αυτά τα λόγια με την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Μόνο ένας αντίχριστος θα έκανε κάτι τέτοιο. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Το δίκαιο του ισχυρότερου». Ανταγωνίζονται για να διαπιστώσουν ποιος ανήκει στην υψηλότερη βαθμίδα, ποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, ποιος είναι πιο ικανός. Ανταγωνίζονται για να διαπιστώσουν ποιος είναι υπεύθυνος για περισσότερους ανθρώπους. Και στον οίκο του Θεού, οι αντίχριστοι ανταγωνίζονται με τους άλλους για να διαπιστώσουν τα ίδια πράγματα. Δεν έχουν έρθει στο λάθος μέρος; Ένας άνθρωπος που έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν είναι αντίχριστος, θα σκέφτεται συνήθως μ’ αυτόν τον τρόπο όταν συναντά έναν επικεφαλής εκκλησίας που ανήκει στην ίδια βαθμίδα μ’ αυτόν; Θα αποκαλύψει κάτι, αλλά θα είναι σε θέση να συναναστραφεί μ’ αυτόν τον επικεφαλής εκκλησίας κανονικά. Σε καμία περίπτωση δεν θα πει: «Είσαι σε θέση να κάνεις ερωτήσεις για το έργο μου;» Δεν θα το πει αυτό, επειδή έχει κανονική λογική κι έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Πώς θα συμπεριφερθεί κάποιος που έχει κανονική λογική; Θα σκεφτεί: «Το γεγονός ότι είμαστε επικεφαλής της εκκλησίας σημαίνει ότι ο Θεός μάς εξυψώνει· πρόκειται για δική Του ανάθεση και δικό μας καθήκον. Αν ο Θεός δεν μας είχε αναθέσει να το κάνουμε αυτό, δεν θα ήμασταν τίποτα. Δεν είναι κάποιου είδους αξίωμα. Μπορώ να συναναστραφώ μαζί σου για το έργο της εκκλησίας και το πώς πηγαίνουν τα πράγματα με τους αδελφούς και τις αδελφές, και για την εμπειρία μου από το έργο». Ένας αντίχριστος θα συναναστρεφόταν με άλλους γι’ αυτά τα πράγματα; Όχι· σε καμία περίπτωση δεν θα τ’ αποκάλυπτε. Γι’ αυτό ένα χαρακτηριστικό των αντίχριστων είναι η επιθυμία για θέση και δύναμη που ξεπερνά εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων, και γι’ αυτό, εκτός των άλλων, είναι πιο πονηροί και ύπουλοι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Πού εκδηλώνεται η πονηριά και η υπουλότητά τους; (Δεν σου λένε τίποτα. Δεν σου λένε τίποτα ευθέως.) Κι αυτό επειδή πιστεύουν ότι κάθε ζήτημα είναι μυστικό, κάτι για το οποίο δεν πρέπει να μιλήσουν στους άλλους. Σε κάθε ζήτημα, είναι επιφυλακτικοί απέναντι στους άλλους· κρατούν τα πάντα καλυμμένα, κουκουλωμένα και κρυφά. Μπορούν, λοιπόν, να έχουν κανονική αλληλεπίδραση κι επικοινωνία στις επαφές τους με τους άλλους; Μπορούν να πουν οτιδήποτε από καρδιάς; Όχι. Απλώς λένε μερικές επιφανειακές κοινοτοπίες κι ευχάριστα λόγια, για να μην μπορείς ν’ αξιολογήσεις την κατάσταση που κρύβεται πίσω απ’ αυτό. Αφού έχεις έρθει σ’ επαφή μαζί τους για λίγο, θα σκεφτείς το εξής: «Φαινομενικά, αυτός ο άνθρωπος δεν μοιάζει να είναι κακός, αλλά γιατί νιώθω πάντα ότι η καρδιά του είναι τόσο μακριά από τους άλλους ανθρώπους; Γιατί νιώθω πάντα τόσο άβολα όταν έρχομαι σ’ επαφή μαζί του; Έχω πάντα την αίσθηση ότι είναι ακατάληπτος». Έχετε εσείς αυτήν την αίσθηση; (Ναι.) Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου: Είναι επιφυλακτικός απέναντι σε όλους. Και γιατί είναι επιφυλακτικός; Επειδή, στα δικά του μάτια, όλοι μπορούν ν’ απειλήσουν τη θέση του. Αν δεν είναι προσεκτικός, αν ρίξει την άμυνά του, μπορεί οι άλλοι να μπορέσουν να καταλάβουν ποιος πραγματικά είναι, ποιος είναι ο πραγματικός του εαυτός, και τότε δεν θα μπορεί να διατηρήσει τη θέση του. Οπότε, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιον που ρωτά για την κατάσταση του έργου του και το καθήκον του ή που ρωτά για την προσωπική του κατάσταση, θα συγκαλύψει ό,τι μπορεί και θα κρύψει ό,τι μπορεί. Θα βρει έναν τρόπο να εξομαλύνει ό,τι δεν μπορεί να κρύψει ή θα κρυφτεί για να μην τον δεις. Κάποιοι αντίχριστοι έχουν περίεργη διάθεση: Παρόλο που ζουν ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, δεν θα τους δεις να έχουν κανονικές αλληλεπιδράσεις με κανέναν, και δεν έχουν κανονική επικοινωνία με τους άλλους. Περνούν την κάθε τους μέρα κλεισμένοι στον εαυτό τους, εμφανίζονται την ώρα των γευμάτων κι εξαφανίζονται ξανά αμέσως μετά. Γίνονται μονίμως καπνός. Γιατί δεν αλληλεπιδρούν με τους άλλους; Λένε τα πάντα στην οικογένειά τους. Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν τίποτα να πουν στους αδελφούς και στις αδελφές; Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν πολύ σ’ αυτό το αξίωμα· δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να μιλάει απρόσεκτα, αφού κάτι που θα πουν μπορεί κάλλιστα να προδώσει το παιχνίδι τους, να εκθέσει μια αδυναμία τους. Δεν μπορούν να ξέρουν ποια λέξη θα μπορούσε να κάνει τους άλλους να τους περιφρονούν και να καταλάβουν ποιοι πραγματικά είναι, οπότε κάνουν ό,τι μπορούν για να τους αποφύγουν. Είναι αθέλητη αυτή η αποφυγή ή υπάρχει κάτι μέσα της που τη διέπει; Υπάρχει κάτι εκεί που τη διέπει. Είναι αυτό δίκαιο κι έντιμο ή είναι απρεπές; (Είναι απρεπές.) Ασφαλώς και είναι απρεπές. Δεν είναι αυτός ο μόνος τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι: τις περισσότερες φορές, δεν επικοινωνούν ούτε αλληλεπιδρούν κανονικά με τους άλλους· ωστόσο, κάποιες φορές είναι πολύ εύγλωττοι και μπορούν να μιλήσουν. Για ποια πράγματα μιλάνε όμως; Ποιο είναι το περιεχόμενό τους; Κηρύττουν τα λόγια και τα δόγματα, κάνοντας επίδειξη. Λένε ότι μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο και να λύσουν πραγματικά προβλήματα, όταν ουσιαστικά δεν έχουν πραγματικές δεξιότητες. Αν τους ρωτήσεις τι ελαττώματα έχουν κι αν έχουν αλαζονική διάθεση, εκείνοι θα πουν: «Ποιος από το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος δεν είναι αλαζόνας;» Κοίτα να δεις που ακόμα και η αλαζονεία τους έχει βάση. Περιλαμβάνει τους πάντες, λες και η αλαζονεία τους είναι κάτι φυσιολογικό. Δεν θ’ αναζητήσουν ποτέ την αλήθεια και φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν προβλήματα ή δυσκολίες στο έργο. Και δεν πρόκειται να εξακριβώσεις την πραγματική κατάσταση αν τους ρωτήσεις. Όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν, απλώς κάθονται εκεί σιωπηλοί, και όποτε μιλάνε, μιλάνε για τα προσόντα τους. Δεν ανοίγονται ποτέ· δεν αναφέρουν ποτέ τι είδους επαναστατικότητα ή τι υπερβολικές επιθυμίες έχουν μέσα τους, πώς προσπαθούν να κλείσουν συμφωνίες με τον Θεό, σε ποιον έχουν πει ψέματα ή ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους όταν εργάζονται. Ποτέ δεν θίγουν αυτά τα ζητήματα, κι όταν το κάνουν οι άλλοι, εκείνοι δεν ενδιαφέρονται. Ακόμη και σε ερωτήσεις που θίγουν πράγματα τα οποία εμπίπτουν στο αντικείμενο του έργου τους, θα πουν μόνο δυο λόγια κι αυτά βιαστικά. Με λίγα λόγια, όποιος έρχεται σ’ επαφή μαζί τους, ανεξάρτητα απ’ το χρονικό διάστημα, θα δυσκολευτεί πολύ αν επιθυμεί να μάθει περισσότερα για οτιδήποτε εμπίπτει στο πεδίο του καθήκοντός τους, είτε αυτό σχετίζεται με το προσωπικό, με την επαγγελματική πρακτική ή με την πρόοδο του έργου. Όποια κι αν είναι η προσέγγισή σου —είτε προσπαθήσεις να διατυπώσεις πλαγίως την ερώτησή σου, είτε να την κάνεις ευθέως, είτε να τη θέσεις σε κάποιο κοντινό τους άτομο— δεν θα πετύχεις εύκολα αποτελέσματα. Είναι πολύ κουραστικό. Δεν είναι ύπουλο αυτό; (Ναι, είναι.) Γιατί είναι τόσο κουραστικό να πάρεις από αυτούς πληροφορίες για το πώς έχουν τα πράγματα; Γιατί είναι τόσο μυστικοπαθείς με τα πάντα; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Θέλουν να παραμείνουν ασφαλείς στη θέση τους και να εξασφαλίσουν τα μέσα διαβίωσής τους. Πιστεύουν το εξής: «Δεν ήταν εύκολο πράγμα ν’ αποκτήσω αυτήν τη θέση, να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Δεν θα έμπλεκα άσχημα αν γελοιοποιούμουν για ένα λάθος που θα έκανα σε μια στιγμή απερισκεψίας; Κι άλλωστε, αν ο οίκος του θεού ήξερε τα κακά πράγματα που έχω κάνει, ποιος μου λέει ότι δεν θα με χειριζόταν;» Όσο κι αν τους λες ν’ ανοιχτούν, να είναι ειλικρινείς και να εκτελούν με αφοσίωση το καθήκον τους, θα τους πείσεις; Όχι. Για εκείνους, υπάρχει μόνο ένα πιστεύω: Όποιος μιλάει πολύ τον τρώει η μαρμάγκα. Αν λες στους άλλους τα πάντα, είσαι ανίκανος, δεν αξίζεις τίποτα! Αυτό είναι το πιστεύω τους. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων.

Ό,τι έργο κι αν κάνει ένας αντίχριστος, απαγορεύει στους άλλους να παρεμβαίνουν ή να κάνουν ερωτήσεις, κι ακόμη περισσότερο απαγορεύει στον οίκο του Θεού να τον επιβλέπει. Ποιος είναι ο σκοπός του όταν το κάνει αυτό; Κυρίως, επιθυμεί να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού, να διασφαλίσει τη θέση και τη δύναμή του, πράγμα που σημαίνει ότι διασφαλίζει έτσι τα μέσα διαβίωσής του. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός του. Αν είστε επικεφαλής ή εργάτες, φοβάστε μήπως ο οίκος του Θεού κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο σας και το επιβλέψει; Φοβάστε ότι ο οίκος του Θεού θα ανακαλύψει παραλείψεις και λάθη στο έργο σας και θα σας κλαδέψει; Φοβάστε ότι, αφού ο Άνωθεν μάθει ποιο είναι το πραγματικό σας επίπεδο και ανάστημα, θα σας δει υπό διαφορετικό πρίσμα και δεν θα σας εξετάσει για προαγωγή; Αν έχεις αυτούς τους φόβους, αυτό αποδεικνύει ότι τα κίνητρά σου δεν είναι προς όφελος του έργου της εκκλησίας, εργάζεσαι για τη φήμη και τη θέση, γεγονός που αποδεικνύει ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου. Αν έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, τότε είναι πιθανό να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων και να διαπράξεις όλο το κακό που προκαλούν οι αντίχριστοι. Αν, βαθιά μέσα σου, δεν φοβάσαι ότι θα επιβλέψει το έργο σου ο οίκος του Θεού, και είσαι σε θέση να δώσεις πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις και τις διερευνήσεις του Άνωθεν, χωρίς να κρύψεις τίποτα, και να πεις όσα ξέρεις, τότε είτε είναι σωστό είτε λάθος αυτό που θα πεις, ανεξάρτητα από τη διαφθορά που θα αποκαλύψεις —ακόμη κι αν αποκαλύψεις τη διαφθορά ενός αντίχριστου— σε καμία περίπτωση δεν θα οριστείς ως αντίχριστος. Το κλειδί είναι κατά πόσο είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και κατά πόσο είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν είσαι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να διορθωθεί η διάθεση αντίχριστου που έχεις. Αν γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου κι ωστόσο δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτό το πρόβλημα, αν μάλιστα προσπαθείς ν’ αποκρύψεις τα προβλήματα που προκύπτουν ή να πεις ψέματα γι’ αυτά και να αποφύγεις την ευθύνη, κι αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όταν υποβάλλεσαι σε κλάδεμα, τότε αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν αντίχριστο. Εφόσον γνωρίζεις ότι έχεις τη διάθεση του αντίχριστου, γιατί δεν τολμάς να έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτό; Γιατί δεν μπορείς να το προσεγγίσεις με ειλικρίνεια και να πεις: «Αν ο Άνωθεν ρωτήσει για το έργο μου, θα πω όλα όσα ξέρω, και ακόμη και αν έρθουν στο φως τα κακά πράγματα που έχω κάνει, και μόλις το μάθει ο Άνωθεν πάψει να με χρησιμοποιεί, και χάσω τη θέση μου, θα πω ξεκάθαρα αυτά που έχω να πω»; Ο φόβος σου για την επίβλεψη και για τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο σου από τον οίκο του Θεού αποδεικνύει ότι εκτιμάς τη θέση σου περισσότερο από την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Το να αγαπάς τη θέση πάνω απ’ όλα είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Γιατί εκτιμάς τόσο πολύ τη θέση; Ποια οφέλη μπορείς να αποκομίσεις από τη θέση; Αν η θέση σού έφερνε καταστροφή, δυσκολίες, αμηχανία και πόνο, θα την εκτιμούσες ακόμα τόσο πολύ; (Όχι.) Είναι πάρα πολλά τα οφέλη που προκύπτουν όταν έχει κανείς θέση· πράγματα όπως ο φθόνος, ο σεβασμός, η εκτίμηση και η κολακεία από τους άλλους ανθρώπους, καθώς και ο θαυμασμός και η λατρεία τους. Υπάρχει, επίσης, το αίσθημα ανωτερότητας και προνομίου που σου εξασφαλίζει η θέση σου, το οποίο σου δίνει ένα αίσθημα υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης. Επιπλέον, μπορείς και να απολαμβάνεις πράγματα που οι άλλοι δεν απολαμβάνουν, όπως όλα τα οφέλη της θέσης, καθώς και ειδική μεταχείριση. Αυτά είναι τα πράγματα που δεν τολμάς καν να σκεφτείς και αυτά που λαχταράς στα όνειρά σου. Τα εκτιμάς αυτά τα πράγματα; Αν η θέση είναι ανούσια, χωρίς πραγματική σημασία και η υπεράσπισή της δεν εξυπηρετεί κανέναν πραγματικό σκοπό, δεν είναι ανόητο να την εκτιμάς; Αν καταφέρεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως τα συμφέροντα και τις απολαύσεις της σάρκας, τότε η φήμη, το κέρδος και η θέση δεν θα σε δεσμεύουν πλέον. Επομένως, τι πρέπει να επιλυθεί πρώτα προκειμένου να λυθούν και τα ζητήματα που σχετίζονται με την εκτίμηση και την επιδίωξη της θέσης; Πρώτον, πρέπει να διακρίνεις τη φύση του προβλήματος του να κάνεις κακό και να επιδίδεσαι σε τεχνάσματα, αποσιωπήσεις και συγκαλύψεις, καθώς και του να αρνείσαι την επίβλεψη, τις ερωτήσεις και την έρευνα από τον οίκο του Θεού, προκειμένου να απολαύσεις τα οφέλη της θέσης. Δεν είναι αυτό απροκάλυπτη αντίσταση και εναντίωση στον Θεό; Αν μπορέσεις να διακρίνεις τη φύση και τις συνέπειες του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, θα λυθεί το πρόβλημα της επιδίωξης της θέσης. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις την ουσία του να επιθυμεί κανείς τα οφέλη της θέσης, αυτό το πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ.

Συνεργάζεστε με άλλους για να κάνετε έργο και να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας; Δέχεστε επίβλεψη; Έχετε κάνει κάτι για να μην αφήσετε τους άλλους να παρέμβουν ή να κάνουν ερωτήσεις; Αν κάποιος κάνει ερωτήσεις, του αντιστέκεσαι και λες: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι και παρεμβαίνεις στη δική μου δουλειά; Η θέση μου είναι σε υψηλότερη βαθμίδα από τη δική σου, και στο έργο μου γίνεται αυτό που λέω εγώ. Ο Άνωθεν δεν έχει κάνει ερωτήσεις, οπότε τι σου δίνει αυτό το δικαίωμα;» Έχεις κάνει τίποτα τέτοιο; Ποια είναι η κύρια διάθεση των αντίχριστων; Να καταλαμβάνουν μια θέση και να προσπαθούν ν’ αρπάξουν την εξουσία· να μην κάνουν τίποτα που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού, τίποτα που λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, αλλά να ενεργούν επιπόλαια και να εξαπατούν, καθώς και να κάνουν τα πάντα μηχανικά. Με την πρώτη ματιά, φαίνονται ν’ αφιερώνουν πολλή ενέργεια όταν ασχολούνται με τις εργασίες τους, αλλά δες τα πράγματα που κάνουν: πρώτον, δεν σημειώνεται καμία πρόοδος· δεύτερον, είναι αναποτελεσματικά· και τρίτον, δεν έχουν μεγάλη επίδραση· γίνονται σε απόλυτο χάος. Μόνο ένα πράγμα δεν αφήνουν να τους ξεφύγει: αξιοποιούν την ευκαιρία που τους δίνει η δουλειά τους για να αρπάξουν την εξουσία και δεν την εγκαταλείπουν. Είναι μια χαρά όσο έχουν δύναμη. Ό,τι δουλειά κι αν κάνουν, είτε αυτή έχει να κάνει μ’ ένα επάγγελμα, είτε μ’ εξωτερικές υποθέσεις, με μια τεχνική δεξιότητα ή με άλλες πτυχές, δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας, σε κανέναν τομέα. Είναι αθέλητη αυτή η έλλειψη διαφάνειας; Όχι· κάτι που είναι αθέλητο δεν έχει να κάνει με τη διάθεση, αλλά με την έλλειψη επιπέδου και την έλλειψη γνώσης για τον τρόπο πραγματοποίησης του έργου. Γιατί, λοιπόν, λέω ότι αυτή η διάθεση είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Ενεργούν σκόπιμα. Έχουν κάποια πρόθεση μέσα τους: Συνειδητά δεν σου επιτρέπουν να γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, και συνειδητά κρύβονται από σένα κι αποφεύγουν να σε δουν. Περιορίζουν στο ελάχιστο τις συζητήσεις και την επικοινωνία μαζί σου· ελαχιστοποιούν τις συναλλαγές τους μαζί σου. Εκθέτουν όσο το δυνατόν πιο σπάνια αυτά τα πράγματα, για να μην κατηγορείς πάντα αυτούς και να μην τους ρωτάς, για να μην ξέρεις πολλά για το τι πραγματικά συμβαίνει, για να μην αντιληφθείς το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν είναι σκόπιμο αυτό; Δεν υπάρχει πρόθεση σ’ αυτό; Ποια είναι η πρόθεσή τους και ποιος ο σκοπός τους; Θέλουν να σε ξεγελάσουν, να μπλοφάρουν, σου δίνουν μια ψεύτικη εντύπωση και δεν σ’ αφήνουν να μάθεις πώς έχει πραγματικά η κατάσταση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν διασφαλίσει τη θέση τους, κάτι που τους ευχαριστεί. Αυτή δεν είναι η φύση όλου αυτού; (Ναι.) Είναι η διάθεση των αντίχριστων αυτή η συνειδητή εξαπάτηση, κοροϊδία και συγκάλυψη των πραγμάτων. Όλα γίνονται συνειδητά. Πείτε Μου, υπάρχει κάποιο πρόγραμμα εργασιών που να κρατά τους ανθρώπους τόσο απασχολημένους ώστε να μην έχουν χρόνο να συναντήσουν άλλους ανθρώπους; Δεν υπάρχει, έτσι δεν είναι; Κανένα πρόγραμμα εργασιών δεν κρατά κάποιον τόσο απασχολημένο ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο να φάει ή να κοιμηθεί, ούτε χρόνο να συναντήσει άλλους ανθρώπους. Τα πράγματα δεν έχουν φτάσει ακόμη σε τέτοιο φόρτο εργασίας. Μπορεί να ξεκλέψει κανείς χρόνο γι’ αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τον χρόνο; Δεν θέλουν να σε συναντήσουν· δεν θέλουν να κάνεις ερωτήσεις για το έργο τους. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι δύσπιστοι; Είναι· όλοι ανεξαιρέτως οι αντίχριστοι είναι δύσπιστοι. Αν δεν ήταν, δεν θα οικειοποιούνταν το έργο του οίκου του Θεού ούτε θα έλεγχαν υπό τη δική τους εξουσία εκείνους που ακολουθούν τον Θεό. Δεν θα έκαναν τέτοια πράγματα. Η πρώτη συμπεριφορά των δύσπιστων είναι ότι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Μηχανορραφούν για τα δικά τους συμφέροντα, με το πρόσχημα ότι πιστεύουν στον Θεό. Είναι παράτολμοι κι απερίσκεπτοι, και δεν φοβούνται τίποτα απολύτως. Η πίστη τους στον Θεό δεν είναι πραγματική πίστη, αλλά ένα σύνθημα. Δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού μέσα τους.