4. Χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού για το πότε θα αναχωρήσει από τη γη και πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του

Το τέταρτο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού για το πότε θα αναχωρήσει από τη γη και πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του. Τα λόγια του Θεού δεν λένε και πολλά σχετικά μ’ αυτό. Αν ανάμεσα σ’ αυτά τα περιορισμένα λόγια το περιεχόμενο είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους ανθρώπους, τότε, όσο δυσδιάκριτα ή καλυμμένα κι αν είναι αυτά τα λόγια, εκείνοι θα τα βρουν. Αφού τα βρουν, τα σημειώνουν μ’ ένα στυλό και τα αντιμετωπίζουν ως σημαντικό ανάγνωσμα. Σε κάθε ευκαιρία, μοιράζονται και διαβάζουν αυτά τα λόγια ως προειδοποίηση και παρηγοριά προς τον εαυτό τους. Φυσικά, οι αντίχριστοι δεν ενδιαφέρονται και τόσο για το πότε θα αναχωρήσει ο Θεός από τη γη ή για το πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του, αλλά για τα γεγονότα που έχει σκοπό να πραγματοποιήσει ο Θεός και κρύβονται πίσω απ’ αυτά τα λόγια. Αυτό που ελπίζουν περισσότερο μέσα τους οι αντίχριστοι είναι να δουν με τα μάτια τους το μεγαλειώδες θέαμα της αναχώρησης του Θεού από τη γη ενώ βρίσκονται εν ζωή. Αυτό θα σήμαινε πως ο Θεός που ακολούθησαν είναι ο σωστός, ότι δεν διάλεξαν τον λάθος θεό ούτε διάλεξαν το λάθος αντικείμενο για να ακολουθήσουν. Αν επιβεβαιωθούν όλα αυτά, εκείνοι πιστεύουν πως αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες που έχουν να ευλογηθούν. Επιπλέον, αν δουν με τα μάτια τους όσο βρίσκονται εν ζωή το θέαμα της αναχώρησης του Θεού από τη γη και της ολοκλήρωσης του σπουδαίου έργου Του, αυτό σημαίνει ότι η πίστη τους θα γίνει ακόμα πιο ακλόνητη και θα ακολουθούν τον Θεό χωρίς να αμφιβάλλουν καθόλου. Αν έβλεπαν αυτήν τη σκηνή, το αποτέλεσμα θα ήταν να αφήσουν πίσω τους όλες τις αμφιβολίες και την ελλιπή κατανόηση που είχαν προηγουμένως για τον Θεό, καθώς και κάθε δυσφήμιση, κρίση και απόρριψη που δέχονταν απ’ τους άλλους· τίποτα απ’ αυτά δεν θα τους καταπίεζε πια. Από τη μία, οι αντίχριστοι ανυπομονούν να έρθει αυτή η μέρα· από την άλλη, παρακολουθούν τι κάνει την εκάστοτε στιγμή ο Θεός στη γη, αν το έργο Του έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αν τα λόγια που χρειάζεται να πει έχουν σχεδόν τελειώσει, αν οι άνθρωποι που Τον ακολουθούν είναι αληθινά αφοσιωμένοι και αν έχουν ολοκληρωθεί. Οι αντίχριστοι, καθώς παρατηρούν τους ανθρώπους που ακολουθούν τώρα τον Χριστό, αντιλαμβάνονται πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια αδύναμη πίστη, πως κάνουν συχνά λάθη στα καθήκοντά τους, και πως πολλοί κλαδεύονται τακτικά επειδή αποκάλυψαν διεφθαρμένες διαθέσεις κάνοντας τα καθήκοντά τους. Μερικοί φτάνουν ακόμα και στο σημείο να σταλούν στην Ομάδα Β, να απομονωθούν ή να αποβληθούν. Από αυτά τα σημάδια, οι αντίχριστοι θεωρούν πως: «Η μέρα που θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του θεού μοιάζει ακόμα μακρινή· τι απογοήτευση! Αλλά σε τι ωφελεί η ανυπομονησία; Ποιο πρόβλημα μπορεί να λύσει;» Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν στα λόγια του Θεού, δεν αποδέχονται την αλήθεια, δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν κατανοούν την αλήθεια· συνεπώς, δεν μπορούν να υπολογίσουν αν το έργο του Θεού έχει ή δεν έχει κανονική επίδραση στους ανθρώπους. Το μυαλό τους δεν φτάνει να καταλάβει αν οι ενέργειες του Θεού στους ανθρώπους είχαν όντως αποτέλεσμα, αν τα λόγια του Θεού μπορούν στ’ αλήθεια να σώσουν και να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους, αν οι άνθρωποι άλλαξαν αποδεχόμενοι αυτά τα λόγια, αν κέρδισαν κάτι στ’ αλήθεια και αν έλαβαν την έγκριση του Θεού, ούτε αν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών και να λάβουν ευλογίες· επιπλέον, δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε να εξηγήσουν τα γεγονότα που παρατηρούν με τα ίδια τους τα μάτια. Κάθε γεγονός που βλέπουν, κάθε γεγονός που φέρνουν στον νου τους καλύπτεται από ομίχλη που είναι αδύνατο να διαλυθεί. «Όλα αυτά τα ζητήματα είναι ασύλληπτα, δυσδιάκριτα και δυσνόητα. Άραγε, υπάρχουν στ’ αλήθεια ως γεγονότα η αναχώρηση του θεού από τη γη και η ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου του; Μπορούν στ’ αλήθεια να βγουν αληθινά;» Από τη μία, οι αντίχριστοι πιέζονται να πιστέψουν πως ο Θεός που ακολουθούν είναι ο Θεός, αλλά την ίδια στιγμή αναπόφευκτα αμφιβάλλουν: «Είναι αυτός ο θεός; Είναι άνθρωπος, έτσι; Δεν είναι καλό να σκέφτομαι έτσι. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι ο θεός, άρα θα πρέπει κι εγώ να κάνω το ίδιο. Όχι, όμως· δυσκολεύομαι να το πιστέψω! Από πού φαίνεται ότι είναι ο θεός; Μπορεί να φέρει την ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου του θεού; Μπορεί να κάνει το έργο του θεού; Μπορεί να αντιπροσωπεύει τον θεό; Μπορεί να ολοκληρώσει το σχέδιο του θεού; Μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα; Μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους σ’ έναν όμορφο προορισμό;» Όλες αυτές οι σκέψεις και άλλες παρόμοιες γίνονται γόρδιος δεσμός στα βάθη της καρδιάς των αντίχριστων. Σκέφτονται: «Τι να κάνω; Υπάρχει, βέβαια, η πιο υψηλή αρχή: Να περιμένεις και να υπομένεις· θα σωθεί αυτός που θα υπομείνει ως το τέλος. Μπορεί να μην επιδιώκω την αλήθεια, αλλά έχω τους δικούς μου κανόνες. Αν δεν φύγουν οι άλλοι, δεν θα φύγω ούτε εγώ. Αν ακολουθήσουν οι άλλοι, θα ακολουθήσω κι εγώ. Θα πάω όπως πάει το ρεύμα. Αν όλοι λένε πως είναι ο θεός, θεό θα τον αποκαλώ κι εγώ. Αν όλοι πάψουν να πιστεύουν και απορρίψουν τον θεό, θα κάνω ακριβώς το ίδιο. Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες, σωστά;» Όταν βλέπουν την έκταση του έργου του Θεού να φτάνει στο απόγειό της, χαίρονται μέσα τους μυστικά: «Ευτυχώς που δεν έφυγα όταν κορυφώθηκαν η αμφιβολία κι η αδυναμία μου. Κοίτα τώρα τι έχει φέρει η πίστη μου. Η μέρα έφτασε σχεδόν, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν τον θεό. Ειδικά στο εξωτερικό, άνθρωποι από διάφορες χώρες ερευνούν την αληθινή οδό, και αυξάνεται ο αριθμός των πιστών. Ο οίκος του θεού παράγει όλο και περισσότερα βίντεο, ταινίες, ύμνους και μαρτυρίες, κι έτσι τραβάει περισσότερο την προσοχή. Τέτοια αποτελέσματα δεν μπορεί να τα πετύχει κανένας άνθρωπος· μόνο το έργο του θεού μπορεί να τα πραγματοποιήσει. Αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι πιθανότατα ο χριστός, ο θεός. Αφού είναι ο χριστός κι ο θεός, τότε σίγουρα τα λόγια του θα βγουν αληθινά. Αν τα λόγια του δεν βγουν αληθινά, τότε δεν είναι θεός. Η λογική λέει πως αυτό είναι ένα συμπέρασμα που βγάζει νόημα και είναι σωστό. Αν είναι θεός, θα έρθει μια μέρα που θα αναχωρήσει από τη γη· αν είναι θεός, μπορεί να ολοκληρώσει το σπουδαίο έργο του. Κρίνοντας απ’ όλα αυτά τα σημάδια, οι άνθρωποι στην εκκλησία που ακολουθούν τον θεό κινούνται προς μια θετική κατεύθυνση, προς έναν καλό στόχο. Τα πάντα είναι εντελώς ιδανικά, όλα είναι πολύ θετικά και εποικοδομητικά. Καλύτερα αυτό παρά να ακολουθεί κανείς τις εγκόσμιες τάσεις· μια τέτοια επιδίωξη δεν έχει καμία ελπίδα, οδηγεί μόνο σε κακομεταχείριση και τελικά στην καταστροφή. Αν πίστευε κανείς στον θεό και του δινόταν η ευκαιρία να δει με τα μάτια του τη μέρα που εκείνος θα αναχωρήσει από τη γη και που θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του, κι έτσι να μπορέσει να μοιραστεί τη δόξα του θεού, τι μεγάλη τιμή θα ήταν αυτό!» Όταν τα σκέφτονται αυτά, θεωρούν τα εξής: «Πώς γίνεται να είμαι τόσο έξυπνος; Εγώ το διάλεξα αυτό το μονοπάτι· φαίνεται πως εγώ έχω υψηλό IQ και κοφτερό μυαλό». Δεν το αποδίδουν αυτό στη χάρη του Θεού, αλλά στη δική τους εξυπνάδα και στη δική τους ευφυΐα. Μα, τι γελοία ιδέα!

Οι αντίχριστοι σκέφτονται: «Το ζήτημα της αναχώρησης του θεού από τη γη και της ολοκλήρωσης του σπουδαίου έργου του είναι διαφορετικό από ζητήματα όπως οι υποσχέσεις κι οι ευλογίες του θεού, οι κατάρες κι οι τιμωρίες του ή οι προφητείες του για τις καταστροφές· αυτό το ζήτημα δεν χωράει βιασύνη, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν 12/10 αντοχή και 20/10 υπομονή ενώ περιμένουν να έρθει εκείνη η μέρα. Γιατί, όταν έρθει εκείνη η μέρα, όλα θα πραγματοποιηθούν. Αν τώρα δεν μπορέσω να υπομείνω, δεν μπορέσω να αντέξω τη μοναξιά και δεν μπορέσω να υποφέρω αυτά τα βάσανα, τότε, όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα μείνω απ’ έξω. Τώρα είναι η τελική ευθεία· μετά από τόσα βάσανα, θα ήμουν ανόητος αν δεν μπορούσα να υπομείνω λίγο ακόμα!» Για τους αντίχριστους, λοιπόν, υπάρχει μόνο μία πιθανή προσέγγιση για τον ερχομό εκείνης της μέρας: Περίμενε υπάκουα και υπομονετικά, μη βιάζεσαι και μάθε να αντέχεις. Σκέφτονται: «Αφού επέλεξα να ρισκάρω, πρέπει να μάθω να υπομένω, γιατί αυτή η υπομονή δεν είναι κάτι ασήμαντο. Αν υπομείνω ως το τέλος, αυτό που θα κερδίσω μόλις πραγματοποιηθεί αυτό το ζήτημα θα είναι μεγάλη ευλογία! Αν δεν υπομείνω αυτό το διάστημα, τότε θα με βρει μεγάλη συμφορά. Αυτό το ζήτημα έχει δύο πιθανές εκβάσεις: μπορεί να φέρει είτε μεγάλη ευλογία είτε μεγάλη συμφορά». Βλέπεις, οι αντίχριστοι δεν είναι χαζοί, έτσι; Δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν πιστεύουν στην αλήθεια, είναι άπιστοι· τότε πώς, άραγε, αναλύουν αυτό το ζήτημα με τόσο μεγάλη ακρίβεια και λεπτομέρεια; Είναι σωστή αυτού του είδους η ανάλυση; (Όχι.) Πες Μου, οι άνθρωποι πρέπει να παίρνουν μια τόσο, ας την πούμε, «σοβαρή» στάση απέναντι στα λόγια του Θεού; Κάποιοι λένε: «Αυτό το ζήτημα είναι σημαντικό, έχει να κάνει με τις προοπτικές και τη μοίρα του καθενός, και αφορά την ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου του θεού. Δεν είναι να το παίρνει κανείς αψήφιστα. Οι άνθρωποι πρέπει να υπολογίζουν με ακρίβεια τη χρονιά και τον μήνα της αναχώρησης του θεού από τη γη. Επιπλέον, πρέπει να αναλυθούν η μέθοδος και το σκηνικό της αναχώρησης του θεού που αποκαλύπτονται πίσω απ’ τα λόγια του θεού. Αν δεν τα πάρει κανείς όλα αυτά σοβαρά και δεν τα αναλύσει διεξοδικά, θα μετανιώνει για πάντα που έχασε κάτι τόσο καλό· ένα τέτοιο γεγονός δεν επαναλαμβάνεται. Ειδικά όσον αφορά το πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του θεού και πότε θα έρθει η μέρα και η στιγμή που θα δοξαστεί ο θεός, αυτό οι άνθρωποι χρειάζεται να το γνωρίζουν ακόμα περισσότερο». Ακούγοντάς το αυτό, ρωτάει κανείς: «Πώς να το γνωρίζουμε αν δεν το πει ο Θεός;» «Τότε πρέπει να προσευχηθείς να σου το αποκαλύψει ο θεός σε όνειρο, όπως ακριβώς έγινε με τον Ιωάννη στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Αν λάβεις όραμα, αν δεις τη μέρα που θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του θεού στο όνειρο ή στο όραμά σου, κάτι τέτοιο θα δυναμώσει μονομιάς βαθιά την πίστη σου. Η υπομονή σου κι η αναμονή σου δεν θα είναι πια κάτι τυπικό ούτε μια απλή πράξη· αντίθετα, θα περιμένεις και θα υπομένεις πρόθυμα μ’ αυτόν τον τρόπο από τα βάθη της καρδιάς σου. Τι σπουδαίο που θα ήταν αυτό!» Είναι αποδεκτή αυτή η προσέγγιση; (Όχι.)

Για όσα χρόνια κι αν χρειαστεί η ανθρωπότητα τον ενσαρκωμένο Θεό, θα έρθει στο τέλος μια μέρα που το έργο Του στη σάρκα θα ολοκληρωθεί. Αυτό σημαίνει πως αυτό το άτομο θα εγκαταλείψει στο τέλος την ανθρωπότητα· είναι απλώς θέμα χρόνου. Το έργο του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών του Θεού φτάνει στο τέλος του. Όσο για το αν αυτό το τέλος θα διαρκέσει δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια, πενήντα χρόνια, ογδόντα χρόνια ή εκατό χρόνια, δεν χρειάζεται να εμβαθύνουμε σ’ αυτό. Απλώς έτσι μιλάει ο Θεός. Τι σημαίνει όταν λέμε πως έτσι μιλάει ο Θεός; Δείχνει πόσα χρόνια διαρκεί στην πραγματικότητα η έννοια του «τέλους» για τον Θεό· ο Θεός σίγουρα αντιλαμβάνεται τον χρόνο διαφορετικά απ’ ό,τι οι άνθρωποι. Είναι χρήσιμο να εξετάσει κανείς εξονυχιστικά για πόσα χρόνια πρόκειται; Όχι, δεν είναι. Γιατί όχι; Επειδή όλα αυτά βρίσκονται στο χέρι του Θεού, δεν είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν με το που το ζητήσουν ούτε κάτι που, μόλις το αποκτήσουν, μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να περιορίσουν τον Θεό. Ο Θεός ενεργεί όπως θέλει Εκείνος. Το μόνο που πρέπει να κάνουν οι ακόλουθοι του Θεού είναι να επιδιώκουν την αλήθεια, να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους, να κερδίζουν τη ζωή, να παίρνουν το μονοπάτι όπου θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό, και να γίνονται αληθινά κατάλληλα δημιουργήματα. Έτσι όντως θα ολοκληρωθεί πλήρως το σπουδαίο έργο του Θεού, κι ο Θεός θα αναπαυθεί. Τι σημαίνει ανάπαυση του Θεού; Σημαίνει ότι θα αναπαυθεί η ανθρωπότητα. Μόλις η ανθρωπότητα βρει τόπο ανάπαυσης, ο Θεός μπορεί να αναπαυθεί. Η ανάπαυση του Θεού είναι η ανάπαυση της ανθρωπότητας. Μόλις βρει η ανθρωπότητα ένα κανονικό περιβάλλον και τάξη διαβίωσης, κάτι τέτοιο θα φέρει ανάπαυση στον Θεό. Όσο για το πότε θα αποκτήσει η ανθρωπότητα ένα τέτοιο περιβάλλον διαβίωσης, για το πότε θα φτάσει σ’ αυτό το στάδιο και για το πότε θα ολοκληρώσει ο Θεός το σπουδαίο έργο Του και θα εισέλθει στον τόπο ανάπαυσής Του, όλα αυτά περιλαμβάνονται στο σχέδιο του Θεού· έχει Εκείνος χρονοδιάγραμμα. Σε ποια εποχή θα πέσει αυτό το χρονοδιάγραμμα του σχεδίου του Θεού, σε ποια χρονιά, ποιον μήνα, ποια ώρα και λεπτό, αυτό το γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να το γνωρίζουν και δεν ωφελεί σε τίποτα να σου το πω. Ακόμα κι αν μάθαινες την ακριβή χρονιά, τον μήνα, την ώρα και το λεπτό, θα μπορούσε αυτό να γίνει η ζωή σου; Είναι ζωή αυτό; Δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωή. Το μόνο που πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα είναι να ακούνε τα λόγια του Θεού, να αποδέχονται τα λόγια του Θεού και να υποτάσσονται στα λόγια του Θεού, ώστε να γίνουν άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό. Αλλά το να θέλει κανείς να εξετάζει εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού, να χώνει τη μύτη του για να μάθει αν θα βγουν ή δεν θα βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού, να ελέγχει, να αναλύει και να εξετάζει εξονυχιστικά την ορθότητα των λόγων του Θεού; Αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα. Είναι ξεκάθαρο πως όσοι επιμένουν να παίρνουν αυτό το μονοπάτι και να κάνουν αυτά τα πράγματα δεν είναι τα δημιουργήματα που θέλει ο Θεός. Δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και δεν ζουν σύμφωνα με τους κανόνες και τους κανονισμούς που έχει ορίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Στα μάτια του Θεού, είναι εχθροί του Θεού· είναι διάβολοι και σατανάδες, και όχι αντικείμενο σωτηρίας από τον Θεό. Γι’ αυτό, όσον αφορά το πότε θα αναχωρήσει ο Θεός από τη γη, το πότε θα ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο Του και το πότε θα έρθει η μέρα που θα δοξαστεί ο Θεός, ποια θα πρέπει να είναι η σωστή θεώρηση της ανθρωπότητας απέναντι σ’ αυτά τα λόγια του Θεού και σ’ αυτό το ζήτημα; Θα πρέπει κανείς να πιστεύει πως όσα είπε ο Θεός θα βγουν σίγουρα αληθινά και, ταυτόχρονα, να ελπίζει στην ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου του Θεού, στον ερχομό της βασιλείας του Θεού, στην ένδοξη εμφάνιση του Θεού σε όλα τα έθνη, καθώς και στην πρώιμη είσοδο του Θεού στην ανάπαυση. Σ’ αυτά πρέπει να ελπίζουν και γι’ αυτά πρέπει να προσεύχονται οι δημιουργημένοι άνθρωποι, εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό. Αυτό είναι το σωστό, κι έτσι δεν χώνει κανείς τη μύτη του. Αλλά με το να χρησιμοποιεί κανείς συνεχώς το αν τα λόγια του Θεού θα βγουν αληθινά για να βρει πάτημα και να απειλήσει τον Θεό, για να βάλει όρους στον Θεό, έτσι χώνει κανείς τη μύτη του και αυτό κάνουν οι εχθροί του Θεού. Κάτι άλλο που κάνουν οι εχθροί του Θεού είναι να αποφασίζουν διαρκώς αν θα πληρώσουν το τίμημα, αν θα απαρνηθούν τα πάντα και αν θα κάνουν τα καθήκοντά τους με βάση το αν τα λόγια του Θεού θα βγουν αληθινά. Ένα πραγματικό δημιούργημα πρέπει να αντιμετωπίζει τα λόγια του Θεού, την ταυτότητα του Θεού, καθώς και όλα όσα λέει ο Θεός, από τη σκοπιά του δημιουργήματος, όχι από τη σκοπιά του Σατανά, των διαβόλων και των εχθρών του Θεού.

5. Χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού σχετικά με τη διάθεσή Του, την ταυτότητά Του και την ουσία Του

Το επόμενο σημείο πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε αφορά τα λόγια του Θεού σχετικά με τη διάθεσή Του, την ταυτότητά Του και την ουσία Του. Αυτά τα λόγια καλύπτουν μια τεράστια γκάμα περιεχομένου· τα περισσότερα από τα λόγια του Θεού θίγουν το θέμα της διάθεσης, της ταυτότητας και της ουσίας Του. Αφενός, ο τρόπος και ο τόνος του λόγου του Θεού, καθώς και το περιεχόμενό του, δίνουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν τη διάθεση του Θεού, την ταυτότητα και την ουσία Του. Αφετέρου, ο Θεός λέει κάποια ξεκάθαρα λόγια με τα οποία αποκαλύπτει στην ανθρωπότητα τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία Του. Όσον αφορά αυτά τα δύο μέρη του περιεχομένου, από τη μία μπορεί κανείς, διαβάζοντας πίσω από τα λόγια του Θεού, από το περιεχόμενό τους, από τη φύση τους, καθώς και από τον τόνο του Θεού κι από το ακροατήριο του λόγου Του, να δει τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Από την άλλη, ο Θεός λέει στους ανθρώπους με ξεκάθαρα λόγια τι είδους διάθεση, ταυτότητα και ουσία έχει. Αυτά τα δύο μέρη του περιεχομένου είναι κάτι που οι αντίχριστοι αγνοούν εντελώς· δεν πρόκειται να συλλάβουν από αυτά τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πιστέψουν σε όλα αυτά που αφορούν τον Θεό. Είναι δύσπιστοι, κι έτσι δεν πιστεύουν πως τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα του Θεού αντιπροσωπεύουν την ταυτότητα και την ουσία Του. Ένα σημείο, ωστόσο, δεν μπορούν να αρνηθούν: Τα λόγια του Θεού έχουν αποκαλύψει ξεκάθαρα στους ανθρώπους τι είδους διάθεση έχει ο Θεός, τι είδους ταυτότητα έχει ο Θεός και πώς είναι η ουσία Του· αυτό το μέρος των λόγων Του δεν μπορούν να το αρνηθούν. Το ότι δεν μπορούν να το αρνηθούν σημαίνει άραγε και ότι το αποδέχονται αληθινά και το αναγνωρίζουν ειλικρινά; Δεν τα αναγνωρίζουν αυτά τα λόγια. Απεναντίας, όσον αφορά το περιεχόμενο που αναφέρει ο Θεός σχετικά με τη διάθεσή Του, δηλαδή τη δικαιοσύνη, την αγιοσύνη, την αγάπη, την εξουσία και άλλες ιδιότητες που έχουν να κάνουν με τα υπάρχοντα και με το είναι Του, οι αντίχριστοι, εκτός του ότι δείχνουν περιφρόνηση, αδιαφορία και αμέλεια, βλέπουν επιπλέον αυτά τα λόγια θέλοντας να χώσουν τη μύτη τους. Για παράδειγμα, όταν λέει ο Θεός πως είναι δίκαιος, ένας αντίχριστος αρχίζει την εξονυχιστική εξέταση: «Δίκαιος είσαι; Ούτε ένας άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει τολμήσει να ισχυριστεί πως είναι δίκαιος. Εφόσον εσύ τολμάς να το πεις, τότε ας το ελέγξουμε. Τι εννοείς πως είσαι δίκαιος; Ποιες πράξεις σου ως τώρα ήταν δίκαιες; Δεν με πείθεις! Αν υλοποιηθεί στ’ αλήθεια αυτή η δήλωση, αν κάνεις πράγματι κάποια δίκαιη πράξη που θα με πείσει, τότε θα παραδεχτώ πως είσαι δίκαιος. Αν, όμως, οι πράξεις σου δεν καταφέρουν να με πείσουν, τότε μη με κατηγορήσεις που τα λέω ωμά. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παραδεχθώ ότι έχεις δίκαιη διάθεση!» Έρχεται, τελικά, η μέρα που περίμεναν: Κάποιος επικεφαλής, παρόλο που πλήρωσε μεγάλο τίμημα και υπέφερε πολύ, στο τέλος θεωρήθηκε ψευδοπικεφαλής και απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του, επειδή δεν ήταν ικανός να κάνει πραγματικό έργο. Αφού απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του, έγινε αρνητικός, εμφάνισε παρανοήσεις, άρχισε να παραπονιέται και είχε πολλά πικρόχολα κι επικριτικά πράγματα να πει. Όταν αυτό το ζήτημα φτάνει στ’ αυτιά του αντίχριστου και πέφτει στην αντίληψή του, εκείνος λέει: «Αν γίνεται ακόμα και κάποιος σαν κι εσένα να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του, τότε άνθρωποι σαν κι εμένα την έχουν ακόμα πιο άσχημα. Αν εσύ δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς, αν εσύ δεν συμβαδίζεις με τις προθέσεις του θεού, τότε ποιος μπορεί να συμβαδίσει με τις προθέσεις του Θεού; Ποιος άλλος μπορεί να κερδίσει την εκτίμηση του Θεού;» Από τη μία, ο αντίχριστος υπερασπίζεται τον ψευδοεπικεφαλής και ζητάει δικαιοσύνη γι’ αυτόν· από την άλλη, αποδέχεται τα πικρόχολα και επικριτικά λόγια που είπε ο ψευδοεπικεφαλής. Ταυτόχρονα, τα βάζει κρυφά μέσα του με τον Θεό: «Είναι δίκαιος ο θεός; Τότε γιατί να απαλλάξει από τα καθήκοντά του κάποιον που έχει υποφέρει κι έχει πληρώσει ένα τίμημα για το έργο της εκκλησίας; Αυτός ο άνθρωπος σου είναι απόλυτα αφοσιωμένος. Δεν έχω δει κανέναν πιο αφοσιωμένο από αυτόν· δεν έχω δει κανέναν που να υπέφερε πιο πολύ ή να πλήρωσε μεγαλύτερο τίμημα. Σηκώνεται νωρίς και πηγαίνει για ύπνο αργά, υπομένει την αρρώστια, κάνει στην άκρη τα συναισθήματα που τρέφει για την οικογένειά του, κάνει στην άκρη και τις σαρκικές ανέσεις και τις προοπτικές της σάρκας, βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο ώστε να εργαστεί για σένα. Μέχρι και στη φυλακή έχει βρεθεί, και δεν σε πρόδωσε. Κι όμως, εσύ τον απαλλάσσεις από τα καθήκοντά του έτσι απλά, τον αποκαλύπτεις έτσι απλά· άραγε, είσαι πραγματικά δίκαιος; Πού είναι η απόδειξη της δικαιοσύνης σου; Εγώ γιατί δεν τη βλέπω;» Ο αντίχριστος βρήκε, τελικά, ένα πάτημα στο έργο του Θεού και το άδραξε προκειμένου να αμφισβητήσει τη δικαιοσύνη της διάθεσης του Θεού. Σκέφτεται μέσα του: «Αν ο θεός είναι δίκαιος, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα· αν ο θεός είναι δίκαιος, τότε οι άνθρωποι πρέπει πραγματικά να προσέχουν, κι η ζωή θα γίνει πολύ δύσκολη. Σήμερα που βρήκα επιτέλους κάποιο πάτημα στο έργο του θεού, μπορώ να αποδείξω πως ο θεός δεν είναι δίκαιος, κι αυτό κάνει τα πράγματα πιο εύκολα». Μ’ αυτήν τη σκέψη, χαίρεται κρυφά μέσα του.

Ο εκλεκτός λαός του Θεού, ακολουθώντας τον Θεό, γινόταν πάντα αντικείμενο καταπίεσης, συλλήψεων και σκληρών διώξεων από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Σε διάφορες εκκλησίες σε κάθε μέρος, υπάρχουν συχνά άνθρωποι που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού οι οποίοι συλλαμβάνονται και διώκονται. Είναι συχνό φαινόμενο κάποιοι να σκοντάφτουν ή να προδίδουν τον Θεό, με αποτέλεσμα να φεύγουν από την εκκλησία. Υπάρχουν, ωστόσο, και πολλοί που μέσα στις συλλήψεις και στις διώξεις μένουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους. Ο Θεός χρησιμοποιεί την υπηρεσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για να αποκαλύπτει εκείνους τους δύσπιστους που έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού ψάχνοντας ευλογίες, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί στην τελείωση όσους ανήκουν στον εκλεκτό λαό Του και πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Αυτή είναι η παντοδυναμία και η σοφία του Θεού. Τι γνώμη έχουν, όμως, οι αντίχριστοι γι’ αυτό το ζήτημα; Αμφισβητούν διαρκώς τον Θεό: «Γιατί δεν σώζει ο θεός τον εκλεκτό λαό του από τις συλλήψεις και τις διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα;» Αμφισβητούν τον ενσαρκωμένο Θεό και τρέφουν συνεχώς μέσα τους αντιλήψεις για τον Θεό: «Γιατί να υφίσταται τέτοια χτυπήματα και βασανιστήρια ο εκλεκτός λαός του θεού; Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της πίστης αυτών των ανθρώπων, επειδή δεν είναι διατεθειμένοι να γίνουν Ιούδες. Όταν τους βασανίζουν, όμως, πού είναι ο θεός; Γιατί δεν τους σώζει ο θεός; Δεν αγαπάει τους ανθρώπους ο θεός; Πού είναι η αγάπη του θεού; Είναι δυνατόν να αντέχει ο θεός να αφήνει όσους πιστεύουν σ’ αυτόν να ταπεινώνονται έτσι αδιανόητα από τους σατανάδες και τους δαίμονες, και να υφίστανται σφοδρά βασανιστήρια; Αυτή είναι η αγάπη του θεού; Πού ακριβώς είναι η προστασία που παρέχει ο θεός στους ανθρώπους; Εγώ γιατί δεν τη βλέπω; Φαίνεται πως πρέπει να προσέχω περισσότερο. Δεν είναι μόνο ότι ο θεός δεν μπορεί να φυλάξει τους ανθρώπους απ’ τον πειρασμό κι απ’ τον κίνδυνο· απεναντίας, όσο περισσότερο επιδιώκει κανείς, όσο περισσότερη θέληση έχει και όσο περισσότερο ακολουθεί τον θεό, τόσο περισσότερες δοκιμασίες περνάει, και τόσο πιθανότερο είναι να πονέσει και να βασανιστεί. Αφού, λοιπόν, έτσι ενεργεί ο θεός, τότε θα εφαρμόσω κι εγώ τα αντίμετρά μου. Αυτοί οι άνθρωποι υφίστανται τέτοια αντιμετώπιση επειδή έκαναν θυσίες· αν εγώ δεν πληρώσω τέτοιο τίμημα, αν δεν επιδιώξω μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε δεν θα αποφύγω αυτές τις δοκιμασίες; Χωρίς αυτές τις δοκιμασίες, δεν θα αποφύγω και τα αντίστοιχα βάσανα; Αν δεν βασανιστώ έτσι, δεν θα ζήσω με άνεση; Αν πρόκειται να λάβω ευλογίες ούτως ή άλλως, τότε γιατί να φανώ τόσο ανόητος και να υποβάλω τη σάρκα μου σε κάθε είδους βασανισμό και πόνο; Ο θεός λέει πως αγαπάει τους ανθρώπους, εγώ όμως δεν μπορώ να αποδεχθώ αυτό το είδος της αγάπης του! Μπορείτε όλοι σας να το ερμηνεύσετε αυτό όπως σας αρέσει· εμένα δεν με αφορά, δεν θα το αποδεχθώ. Πρέπει να κρατήσω χαμηλό προφίλ, πρέπει να αποφύγω ό,τι μπορώ, πρέπει να προσέχω και να είμαι σε ετοιμότητα· δεν πρέπει να αφήσω να με πιάσει ο θεός και να με βάλει να εργαστώ». Αυτά τρέφουν μέσα τους οι αντίχριστοι και όλα αυτά αποτελούν παρανοήσεις, εναντίωση, κρίση και αντίσταση απέναντι στον Θεό. Δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για το έργο του Θεού. Αυτά τα συμπεράσματα τα βγάζουν ενώ χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού και χώνουν τη μύτη τους στη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Οι αντίχριστοι θάβουν αυτά τα πράγματα βαθιά στην καρδιά τους και νουθετούν τον εαυτό τους: «Η προσοχή είναι η μήτηρ της ασφάλειας· καλύτερα να περνάς απαρατήρητος· το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Έχει μοναξιά στην κορυφή. Ποτέ, σε καμία περίπτωση, να μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, ποτέ να μη σκαρφαλώνεις πολύ ψηλά· όσο πιο ψηλά σκαρφαλώσεις, τόσο πιο δυνατή είναι η πτώση». Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, ούτε ότι η διάθεσή Του είναι δίκαιη και άγια. Όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται μέσα από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και προσεγγίζουν το έργο του Θεού με ανθρώπινες προοπτικές, ανθρώπινες σκέψεις και ανθρώπινο δόλο, χρησιμοποιώντας τη λογική και τον τρόπο σκέψης του Σατανά για να οριοθετήσουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Προφανώς, οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν αποδέχονται και δεν αναγνωρίζουν τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού· αντιθέτως, είναι γεμάτοι με αντιλήψεις, με εναντίωση και με επαναστατικότητα έναντι του Θεού και δεν έχουν το παραμικρό ίχνος αληθινής γνώσης Εκείνου. Ο ορισμός των αντίχριστων για το έργο, τη διάθεση και την αγάπη του Θεού αποτελεί ερωτηματικό —αμφιβολία, είναι γεμάτοι σκεπτικισμό και γεμάτοι άρνηση και δυσφήμιση γι’ αυτήν. Οπότε, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην ταυτότητά Του; Η διάθεση του Θεού αντιπροσωπεύει την ταυτότητά Του· με τέτοια θεώρηση της διάθεσης του Θεού σαν τη δική τους, η κρίση τους για την ταυτότητα του Θεού είναι προφανής —ξεκάθαρη άρνηση. Αυτή είναι η ουσία των αντίχριστων.

Οι αντίχριστοι, όποιο μέρος από τα λόγια του Θεού κι αν προσεγγίσουν, όποιο μέρος από τις ενέργειες του Θεού κι αν προσεγγίσουν, είτε πρόκειται για τις ενέργειές Του σε όλα τα πράγματα είτε σε συγκεκριμένα άτομα, χρησιμοποιούν πάντα ανθρώπινη οπτική και τη λογική του Σατανά, καθώς και τις μεθόδους της γνώσης και της λογικής, ώστε να βγάλουν συμπεράσματα και κρίσεις, αντί να τα προσεγγίσουν όλα αυτά ως την αλήθεια και με έναν τρόπο που δείχνει αποδοχή. Γι’ αυτό, όσον αφορά τα λόγια σχετικά με τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού από τη μία, και όσον αφορά το Πνεύμα του Θεού και τη σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός από την άλλη, η προσέγγιση που ακολουθούν οι αντίχριστοι είναι στην πραγματικότητα η ίδια, δεν έχει καμία διαφορά. Γενικά, όλα όσα αφορούν τον ίδιο τον Θεό, τα πάντα σχετικά με τον Δημιουργό γίνονται αντικείμενο για να χώσουν τη μύτη τους, κι έπειτα να κάνουν εικασίες, εξονυχιστική εξέταση και ανάλυση, πριν καταλήξουν τελικά σε συμπεράσματα άρνησης και δυσφήμησης. Γιατί τα συμπεράσματα που βγάζουν οι αντίχριστοι, από όποια οπτική γωνία και με όποιον τρόπο κι αν προσεγγίσουν αυτά τα λόγια του Θεού, τελικά είναι πάντα καταδικαστικά και δυσφημιστικά; Γιατί καταλήγουν οι αντίχριστοι σε τέτοια συμπεράσματα; Μήπως ισχύει πράγματι πως, μέσα στη δημιουργημένη ανθρωπότητα, δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να θεωρήσει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Μήπως είναι αναπόφευκτη αυτή η έκβαση; Μήπως είναι εξαιτίας του Θεού; (Όχι.) Τότε, ποιος ακριβώς είναι ο λόγος; (Ότι οι άνθρωποι έχουν μια φύση που αντιστέκεται στον Θεό.) Όλοι έχουν μια φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Γιατί συμβαίνει μερικοί άνθρωποι, αφού διαβάσουν αυτά τα λόγια, να τα αναγνωρίζουν ως την αλήθεια και να αποδέχονται όσα λέει ο Θεός, ενώ άλλοι να τα αρνούνται, να τα καταδικάζουν και να τα δυσφημούν; Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι υπάρχει πρόβλημα, ότι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους διαφορετικές ουσίες. Οι αντίχριστοι, με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού, στην πραγματικότητα, ουσιαστικά και υποκειμενικά, δεν τα αποδέχονται. Έρχονται να εναντιωθούν και να ελέγξουν: «Αφού λες πως είσαι θεός, τότε πρέπει να δω με ποια έννοια μοιάζεις στον θεό. Αφού λες πως έχεις τη διάθεση του θεού και έχεις θεϊκή φύση, τότε πρέπει να δω ποια λόγια σου επιβεβαιώνουν ότι έχεις θεϊκή φύση και τη διάθεση του θεού, ποιες πράξεις σου επιβεβαιώνουν ότι έχεις την ταυτότητα και την ουσία του θεού. Μήπως έκανες σημεία και θαύματα, μήπως γιάτρεψες τους αρρώστους και εξέβαλες τα δαιμόνια; Μήπως καταράστηκες κάποιον και τον έκανες να πεθάνει ακαριαία; Μήπως ανέστησες κανέναν εκ νεκρών; Τι ακριβώς έκανες που μπορεί να επιβεβαιώσει ότι έχεις τη διάθεση του θεού, την ταυτότητα και την ουσία του θεού;» Οι αντίχριστοι θέλουν διαρκώς να βλέπουν πράγματα, πράγματα πέρα απ’ την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και τα χρησιμοποιούν αυτά για να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα του Θεού, να επιβεβαιώσουν πως Εκείνος που ακολουθούν είναι ο Θεός. Αυτή η αφετηρία είναι από μόνη της λανθασμένη. Ποιο είναι το πιο στοιχειώδες πράγμα που μπορεί να αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; (Ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή.) Αυτό είναι το πιο θεμελιώδες. Γιατί δεν καταφέρνουν οι αντίχριστοι να αντιληφθούν ούτε καν αυτό το στοιχειώδες πράγμα; Αυτό το θέμα χρειάζεται να συζητήσουμε. Οι αντίχριστοι σιχαίνονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αποστρέφονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, μισούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Πουθενά σ’ όλα τα λόγια του Θεού δεν βλέπουν ποια λόγια είναι η αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Μπορούν να το δουν αυτό τα δαιμονικά τους μάτια; Αν δεν το δουν, μπορούν να το αναγνωρίσουν; Αφού δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ότι αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Αυτό είναι βέβαιο. Οι αντίχριστοι, όταν προσεγγίζουν τα λόγια του Θεού σχετικά με τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία Του, εφαρμόζουν την ίδια προσέγγιση όπως και με τα άλλα λόγια του Θεού· υπολογίζουν, σχεδιάζουν και αναλογίζονται μέσα στο μυαλό τους. Αν ο Θεός πει κάτι από την ταυτότητά Του ως Θεός κι αυτό βγει αμέσως αληθινό, η στάση τους αλλάζει στη στιγμή· αν ο Θεός, ως Θεός, πει ή κάνει κάτι που τους δίνει πάτημα, έχουν και γι’ αυτό το αντίστοιχο αντίμετρο, και η στάση τους αλλάζει και πάλι στη στιγμή. Αυτοί είναι που καταδικάζουν τον Θεό, αυτοί είναι που λένε κι ότι ο Θεός μοιάζει με τον Θεό. Όσο για το αν ο Θεός έχει, κατά τη γνώμη τους, τη διάθεση, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, καταλήγουν στα σχετικά συμπεράσματα με βάση αποκλειστικά τα όσα βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια και τη δική τους νοητική ανάλυση.

Τα τελευταία ένα-δυο χρόνια, η εκκλησία έχει γυρίσει κάποια βίντεο βιωματικής μαρτυρίας. Διαφορετικοί άνθρωποι έχουν δώσει διάφορες βιωματικές μαρτυρίες, που βοήθησαν να αποκτήσουν θεμέλια όσοι δεν είχαν γερές βάσεις και όσοι είχαν κάποιες αμφιβολίες. Φυσικά, για τους αντίχριστους, αυτό έπαιξε κάποιον ρόλο και στη δική τους σταθεροποίηση. Τα άτομα που καταθέτουν αυτές τις μαρτυρίες προέρχονται από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, ορισμένα προέρχονται ακόμα κι από διαφορετικές χώρες και εθνικότητες. Από τις βιωματικές μαρτυρίες που μοιράστηκαν αυτοί οι άνθρωποι, είναι φανερό πως άλλαξαν μέσα από τα λόγια του Θεού, πως κέρδισαν την αλήθεια και ζωή και πως, αφότου αποδέχθηκαν τα λόγια του Θεού, αφότου αποδέχθηκαν αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, κατανόησαν πολλές αλήθειες και επιβεβαίωσαν ότι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός έχει την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Φυσικά, μόλις άκουσαν αυτές τις βιωματικές μαρτυρίες, οι αντίχριστοι ένιωσαν και κάποια κρυφή ικανοποίηση βαθιά μέσα τους: «Ευτυχώς που δεν έκρινα τον θεό δημόσια. Ευτυχώς που δεν βιάστηκα να αρνηθώ τον θεό. Κρίνοντας από τις μαρτυρίες τόσων ανθρώπων, αυτή η οδός φαίνεται να είναι η σωστή. Αυτός ο χριστός, αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος, μπορεί τελικά και να είναι ο θεός. Ίσως και να στοιχημάτισα σωστά. Αν συνεχίσω στο ίδιο μονοπάτι και αν μαρτυρήσουν κι άλλοι περί αυτού του ανθρώπου, αν έρθουν κι άλλοι ενώπιόν του, και αν επιβεβαιώσουν κι άλλοι την ταυτότητα και την ουσία του, τότε θα έχω όλο και περισσότερες ελπίδες και πιθανότητες να λάβω ευλογίες». Ενώ παρατηρούν διστακτικά, οι αντίχριστοι συνεχίζουν ασταμάτητα να ενθαρρύνουν τον εαυτό τους και να του δίνουν κουράγιο: «Μη βιάζεσαι. Συνέχισε να κάνεις υπομονή. Πρέπει μόνο να υπομείνεις. Θα σωθεί αυτός που θα υπομείνει ως το τέλος. Κρίνοντας από τα διάφορα σημεία που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή, από την κλίμακα και τη δυναμική που έχει τώρα η εκκλησία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ορθώσουν ανάστημα και να μαρτυρήσουν περί αυτού του θεού, επιβεβαιώνοντας πως αυτή η οδός είναι σωστή. Γιατί να φανώ τόσο ανόητος και να βιαστώ να ξεχωρίσω και να το αρνηθώ; Μην το κάνεις αυτό, μην είσαι ανόητος. Περίμενε άλλα τρία με πέντε χρόνια. Αν κι άλλοι άνθρωποι, με περισσότερο κύρος και γνώσεις, άνθρωποι με κοινωνική θέση, δώσουν πιο ισχυρές αποδείξεις που θα επιβεβαιώνουν ότι αυτός ο συνηθισμένος άνθρωπος είναι ο χριστός, ή αν κι άλλοι γνωστοί άνθρωποι με θέση στο εγκόσμιο περιβάλλον γίνουν μέλη της εκκλησίας, και αν η εκκλησία επεκταθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα παγκοσμίως, τότε δεν θα κερδίσω κάτι; Τότε δεν θα έχω κερδίσει μεγαλύτερο πλεονέκτημα; Αν έχει δύναμη η εκκλησία, δεν θα έχω κι εγώ; Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φύγω! Αν όλα αυτά είναι σωστά, αν αυτός ο άνθρωπος είναι στ’ αλήθεια ο θεός, κι αν εγώ τώρα τον απορρίψω ή τον αρνηθώ, τότε θα τις χάσω όλες αυτές τις ευλογίες. Πρέπει να τα ποντάρω όλα για όλα σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Το ποιος είναι ως προς την ταυτότητα και την ουσία του, καθώς και το ποιον αντιπροσωπεύει η διάθεσή του, δεν με απασχολεί καθόλου. Αυτό που με απασχολεί είναι αν τον ακολουθούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι, αν αυξάνεται η δύναμη και το μέγεθος της εκκλησίας. Αν εξελιχθεί προς μια καλή κατεύθυνση και έχει τη δυνατότητα να γίνει ακόμα μεγαλύτερη υπό κανονικές συνθήκες, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τις προοπτικές μου. Αν πράγματι αυτή είναι η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο θεός, όπως προφητεύει η Βίβλος, τότε θα λάβω τεράστιες ευλογίες και θα έχω σπουδαία πλεονεκτήματα». Κάθε φορά που το σκέφτονται αυτό οι αντίχριστοι, βρίσκουν μέσα τους κάποια χαρά και παρηγοριά: «Για φαντάσου. Ακόμα και να μην πιστεύω πως τα λόγια του θεού είναι η αλήθεια, μπορώ να λάβω αυτές τις ευλογίες. Ακόμα και να μην πιστεύω πως όλες οι πράξεις του θεού είναι δίκαιες, μπορώ να μείνω ακλόνητος. Ακόμα και να μην πιστεύω πως ο θεός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, μπορώ να επιβιώσω. Ακόμα και να μην πιστεύω πως ο θεός παρατηρεί τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, μπορώ να κάνω κανονικά τα καθήκοντά μου στην εκκλησία. Δεν πιστεύω στην παντοδυναμία και την εξουσία του θεού, δεν πιστεύω πως όλα όσα κάνει ο θεός έχουν νόημα, και δεν πιστεύω πως ο θεός βασιλεύει στα πάντα και στη μοίρα ολόκληρης της ανθρωπότητας· τίποτα απ’ αυτά δεν πιστεύω, αλλά και τι έγινε; Δεν πιστεύω στην ταυτότητα και την ουσία του θεού, κι όμως μπορώ κι έτσι να συνεχίζω όπως όπως μέσα στην εκκλησία. Δεν είναι δίκαιος ο θεός; Απλώς θα συνεχίσω όπως όπως, θα αφήσω να με πηγαίνει έτσι το ρεύμα μέσα στην εκκλησία και απλώς θα υπομένω. Ποιος μπορεί να μου κάνει κάτι; Μπορώ να υπομείνω μέχρι το τέλος και να είναι βέβαιο ότι θα σωθώ;» Τι νομίζετε, γίνεται να πετύχουν οι ευσεβείς πόθοι των αντίχριστων; (Όχι.) Όταν έρθει η μέρα που θα δουν πραγματικά τη δίκαιη διάθεση του Θεού, πού θα βρίσκονται; Όταν θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν πραγματικά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, να παραδεχθούν πως ο Θεός είναι δίκαιος, όταν θα τους δείξουν πως ο Θεός είναι πράγματι δίκαιος, πού πρέπει να βρεθούν; Γίνεται πραγματικά να σωθούν; Μπορεί στ’ αλήθεια να έχει αποτέλεσμα το γεγονός ότι υπομένουν τόσα πράγματα; Μπορούν πραγματικά να τα καταφέρουν όπως όπως; Μπορούν πραγματικά τα όσα υπομένουν, οι συμβιβασμοί τους, το ότι υπομένουν σταθερά τις κακουχίες, η κοφτερή τους ευφυΐα, να ακυρώσουν την κακή πράξη που έκαναν χώνοντας τη μύτη τους για να μάθουν αν θα βγουν αληθινά τα λόγια του Θεού; Μπορούν στ’ αλήθεια οι ευσεβείς πόθοι τους, τα αντίμετρα, οι συνωμοσίες, τα σχέδια και όλα όσα έχουν καταστρώσει μέσα τους, μαζί με το γεγονός ότι χώνουν τη μύτη τους σε ό,τι αφορά τον Θεό, να αντικαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας; Μπορεί να τους δώσει κάτι τέτοιο τη δυνατότητα να σωθούν; (Όχι.) Τότε, κρίνοντας από αυτές τις εκδηλώσεις, γιατί οι αντίχριστοι, που είναι τόσο ευφυείς και χειρίζονται κάθε ζήτημα χωρίς να αφήνουν κενά, και κάνουν τα πάντα με την υπέρτατη μυστικότητα, έχουν αυτήν την κατάληξη; Μόνο ένας λόγος υπάρχει: Δεν αντιμετωπίζουν στα ίσια τα λόγια του Θεού, δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια, δεν υποτάσσονται στα λόγια του Θεού· αντίθετα, χώνουν τη μύτη τους στα λόγια του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος που οι αντίχριστοι έχουν τελικά αυτήν την κατάληξη. Το κατανοείτε όλοι σας αυτό, έτσι; Μπορεί να μην σας έχω πει πώς να ενεργείτε ούτε πώς να αντιμετωπίζετε τα λόγια του Θεού, αλλά μέσα από την αναφορά αυτών των γεγονότων, και από την ανάλυση της οπτικής των αντίχριστων και της στάσης τους απέναντι στα λόγια του Θεού, γνωρίζετε όλοι σας ποια στάση απέναντι στα λόγια του Θεού και ποια στάση κατανόησης για τα λόγια του Θεού είναι σωστή και είναι εκείνη που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα, καθώς και ότι ένα δημιούργημα είναι υποχρεωμένο να έχει αυτές τις στάσεις.

22 Αυγούστου, 2020