Πώς εκδηλώνονται τα μοχθηρά στοιχεία των Φαρισαίων; Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από το πώς φέρθηκαν οι Φαρισαίοι στον ενσαρκωμένο Θεό, και έπειτα ίσως καταλάβετε λίγο περισσότερα. Αφού μιλάμε για τον ενσαρκωμένο Θεό, πρέπει πρώτα ν’ αναφέρουμε σε τι είδους οικογένεια και σε ποιο υπόβαθρο γεννήθηκε ο ενσαρκωμένος Θεός πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Πρώτα απ’ όλα, ο Κύριος Ιησούς δεν γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια· δεν καταγόταν από ξακουστή οικογένεια. Ο θετός Του πατέρας, ο Ιωσήφ, ήταν ξυλουργός και η μητέρα Του, η Μαρία, ήταν μια συνηθισμένη πιστή. Η ταυτότητα και η κοινωνική θέση των γονιών Του αντιπροσωπεύουν το οικογενειακό υπόβαθρο στο οποίο γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, και είναι σαφές ότι γεννήθηκε σε μια κοινή οικογένεια. Τι σημαίνει «κοινή»; Αναφέρεται στον απλό λαό, ένα μέσο νοικοκυριό στην κατώτερη κοινωνική βαθμίδα, που δεν έχει καμία σχέση με οικογένειες ευγενών ούτε συνδέεται στο ελάχιστο με κάποια εξέχουσα θέση, και σίγουρα όχι αριστοκρατική. Γεννήθηκε σε μια συνηθισμένη οικογένεια, με συνηθισμένους γονείς, χωρίς κάποια επιφανή κοινωνική θέση ή ξακουστή οικογενειακή καταγωγή. Είναι ξεκάθαρο ότι το υπόβαθρο και η οικογένεια του Κύριου Ιησού δεν θα μπορούσαν να είναι πιο συνηθισμένα. Καταγράφει η Βίβλος ότι ο Κύριος Ιησούς έλαβε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση; Μήπως εκπαιδεύτηκε σε κάποια θεολογική σχολή; Μήπως Τον εκπαίδευσε κάποιος αρχιερέας; Μήπως διάβασε πολλά βιβλία όπως ο Παύλος; Μήπως είχε στενή επαφή ή αλληλεπιδράσεις με την κοινωνική ελίτ ή τους αρχιερείς του ιουδαϊσμού; Όχι. Με βάση την κοινωνική θέση της οικογένειας όπου γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα ερχόταν σε επαφή με τα ανώτερα κλιμάκια των Ιουδαίων γραμματέων και Φαρισαίων· ζούσε κατά κύριο λόγο περιορισμένος ανάμεσα στους συνηθισμένους Ιουδαίους. Κατά καιρούς, πήγαινε στη συναγωγή και οι άνθρωποι που συναντούσε εκεί ανήκαν όλοι στον απλό λαό. Τι δείχνει αυτό; Καθώς μεγάλωνε ο Κύριος Ιησούς, πριν αναλάβει επίσημα το έργο Του, το υπόβαθρο στο οποίο ανατράφηκε παρέμενε αμετάβλητο. Δεν άρχισε να ευημερεί το σπίτι Του και ο ίδιος δεν έγινε πλούσιος μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, πόσο μάλλον είχε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει με ανθρώπους από τις ανώτερες τάξεις των κοινωνικών ή θρησκευτικών κύκλων. Επίσης, δεν είχε τη δυνατότητα να λάβει ανώτερη μόρφωση κατά την ανατροφή Του. Τι μήνυμα δίνει αυτό στις μετέπειτα γενιές; Αυτός ο συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος, που ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν είχε ούτε τη δυνατότητα ούτε τις προϋποθέσεις να λάβει ανώτερη μόρφωση. Ήταν ίδιος με τους συνηθισμένους ανθρώπους, ζούσε σε ένα συνηθισμένο κοινωνικό περιβάλλον, σε μια συνηθισμένη οικογένεια, και δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο. Ακριβώς λόγω αυτού, αφού άκουσαν για τα κηρύγματα και τις πράξεις του Κύριου Ιησού, αυτοί οι γραμματείς και Φαρισαίοι τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα και να Τον κρίνουν, να Τον βλασφημήσουν και να Τον καταδικάσουν ανοιχτά. Πού βασιζόταν αυτή η καταδίκη; Αναμφίβολα, βασιζόταν στους νόμους και τους κανονισμούς της Παλαιάς Διαθήκης. Κατ’ αρχάς, ο Κύριος Ιησούς οδήγησε τους μαθητές Του να μην τηρούν την αργία του Σαββάτου· Εκείνος εργαζόταν και το Σάββατο. Επιπλέον, δεν τηρούσε τους νόμους και τους κανονισμούς και δεν πήγαινε στον ναό· και όταν συναντούσε αμαρτωλούς, κάποιοι Τον ρωτούσαν πώς να τους αντιμετωπίζουν, όμως Εκείνος δεν τους χειριζόταν σύμφωνα με τον νόμο, αλλά, αντιθέτως, τους έδειχνε έλεος. Καμία από αυτές τις πτυχές στις ενέργειες του Κυρίου Ιησού δεν συμμορφώνονταν με τις θρησκευτικές αντιλήψεις των Φαρισαίων. Επειδή δεν αγαπούσαν την αλήθεια, και επομένως μισούσαν τον Κύριο Ιησού, με το πρόσχημα ότι ο Κύριος Ιησούς παραβιάζει τον νόμο, άρπαξαν την ευκαιρία να Τον καταδικάσουν σθεναρά και έκριναν ότι έπρεπε να θανατωθεί. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε γεννηθεί σε μια εξέχουσα και επιφανή οικογένεια, αν είχε λάβει υψηλή μόρφωση και αν είχε στενές σχέσεις με αυτούς τους γραμματείς και Φαρισαίους, τότε τα πράγματα εκείνη την εποχή δεν θα είχαν εξελιχθεί για Εκείνον όπως εξελίχθηκαν αργότερα· μπορεί να ήταν διαφορετικά. Καταδικάστηκε από τους Φαρισαίους ακριβώς επειδή ήταν συνηθισμένος και κανονικός και επειδή είχε γεννηθεί σε τέτοιο περιβάλλον. Πού βασίστηκαν για να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού; Στους κανονισμούς και στους νόμους που τηρούσαν και που πίστευαν ότι θα έμεναν αμετάβλητοι στον αιώνα τον άπαντα. Οι Φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν τις θεολογικές θεωρίες που κατανοούσαν ως γνώση και ως εργαλείο για να αξιολογούν και να καταδικάζουν τους ανθρώπους, και χρησιμοποίησαν αυτό το εργαλείο ακόμα και στον Κύριο Ιησού. Έτσι καταδικάστηκε ο Κύριος Ιησούς. Ποτέ δεν αξιολογούσαν ούτε αντιμετώπιζαν κάποιον με βάση την ουσία του ή το κατά πόσο ο συγκεκριμένος άνθρωπος κήρυττε την αλήθεια, πόσο μάλλον με βάση την πηγή των λόγων του. Οι Φαρισαίοι αξιολογούσαν ή καταδίκαζαν κάποιον μόνο με βάση τους κανονισμούς, τα λόγια και το δόγμα που είχαν συλλάβει από την Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου. Παρόλο που οι Φαρισαίοι ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι αυτά που έλεγε και έκανε ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν ούτε αμαρτία ούτε παράβαση του νόμου, Τον καταδίκασαν επειδή οι αλήθειες που εξέφραζε και τα σημεία και τα θαύματα που έκανε είχαν ως αποτέλεσμα να Τον ακολουθούν και να Τον εξυμνούν πολλοί άνθρωποι. Οι Φαρισαίοι Τον μισούσαν ολοένα και περισσότερο, και μάλιστα ήθελαν να Τον βγάλουν από τη μέση. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν να έρθει, ούτε αναγνώρισαν ότι τα λόγια Του εμπεριείχαν την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι το έργο Του ακολουθούσε την αλήθεια. Έκριναν ότι τα λόγια του Κύριου Ιησού ήταν αλαζονικά και ότι εξέβαλλε τους δαίμονες μέσω του Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των δαιμόνων. Το γεγονός ότι μπόρεσαν να φορτώσουν αυτές τις αμαρτίες στον Κύριο Ιησού δείχνει πόσο μίσος έτρεφαν γι’ Αυτόν. Έτσι, προσπάθησαν με ζήλο να διαψεύσουν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε σταλεί από τον Θεό, ότι ήταν ο Υιός του Θεού, ότι ήταν ο Μεσσίας. Αυτό που εννοούσαν ήταν το εξής: «Θα τα έκανε έτσι τα πράγματα ο θεός; Αν ενσαρκωνόταν ο θεός, θα γεννιόταν σε μια οικογένεια με αξιοθαύμαστη θέση. Και θα αποδεχόταν τη διδασκαλία των γραμματέων και των Φαρισαίων. Θα μελετούσε συστηματικά τη Γραφή, θα είχε κατανοήσει τη Γραφή και θα είχε εξοπλιστεί πλήρως με τις γνώσεις της Γραφής προτού καταστεί ικανός να φέρει το όνομα “ενσαρκωμένος θεός”». Όμως, ο Κύριος Ιησούς δεν διέθετε αυτές τις γνώσεις, οπότε Τον καταδίκασαν λέγοντας: «Πρώτον, δεν έχεις τα προσόντα, οπότε δεν μπορείς να είσαι ο θεός· δεύτερον, αν δεν γνωρίζεις τη Γραφή δεν μπορείς να κάνεις το έργο του θεού, πόσο μάλλον να είσαι ο θεός· τρίτον, δεν πρέπει να εργάζεσαι έξω από τον ναό —δεν εργάζεσαι επί του παρόντος στον ναό, αλλά βρίσκεσαι μονίμως ανάμεσα σε αμαρτωλούς, οπότε το έργο που κάνεις υπερβαίνει το αντικείμενο της Γραφής και έτσι είναι ακόμα λιγότερο πιθανό να είσαι ο θεός». Πού βασίστηκαν για να Τον καταδικάσουν; Βασίστηκαν στη Γραφή, στον ανθρώπινο νου και στη θεολογική εκπαίδευση που είχαν λάβει. Επειδή οι Φαρισαίοι ξεχείλιζαν από αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και γνώσεις, πίστευαν ότι αυτές οι γνώσεις ήταν σωστές, ότι ήταν η αλήθεια, μια έγκυρη βάση, και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν ο Θεός να αντικρούσει αυτά τα πράγματα. Αναζητούσαν, μήπως, την αλήθεια; Όχι. Τι αναζητούσαν; Έναν υπερφυσικό θεό που θα εμφανιζόταν με τη μορφή ενός πνευματικού σώματος. Έτσι, καθόρισαν τις παραμέτρους του έργου του Θεού, απαρνήθηκαν το έργο Του και έκριναν αν ο Θεός ήταν σωστός ή λάθος σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις των ανθρώπων. Και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Όχι μόνο καταδίκασαν το έργο του Θεού, αλλά σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις τους για να αξιολογήσουν τον Θεό είχε αυτό το αποτέλεσμα, και αυτό αποτελεί μια πτυχή της μοχθηρίας τους.

Κρίνοντας από το γεγονός ότι οι Φαρισαίοι εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα, πού έγκειται η μοχθηρία τους; Πώς εκδηλώνεται; Πώς μπορούμε να ερευνήσουμε σε βάθος και να αναλύσουμε τη μοχθηρή φύση τέτοιων ανθρώπων; Είναι γνωστή η λατρεία των Φαρισαίων για τις γνώσεις και τη λογιότητα και δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε λεπτομέρειες σχετικά με αυτό. Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, η μοχθηρή φύση που αποκαλύπτεται εδώ; Πώς μπορούμε να αναλύσουμε και να διακρίνουμε τη μοχθηρή φύση τέτοιων ανθρώπων; Ας μιλήσει κάποιος. (Χρησιμοποιούν θεωρητικές γνώσεις για να εναντιωθούν στην ουσία του Θεού· αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις της μοχθηρίας τους.) Η εναντίωση είναι μια πράξη. Γιατί, λοιπόν, εναντιώνονται; Η εναντίωση εμπεριέχει κάποια κακόβουλη διάθεση, αλλά ακόμη δεν έχεις θίξει τη μοχθηρία. Γιατί εναντιώθηκαν; Ήταν θέμα συμπάθειας ή αντιπάθειας για Εκείνον; Αντιπαθούσαν αυτό το είδος Θεού και πίστευαν το εξής: «Ο θεός πρέπει να είναι στους ουρανούς και συγκεκριμένα στον τρίτο ουρανό, να τον θαυμάζουν όλοι, να είναι απρόσιτος στους ανθρώπους, ακατανόητος γι’ αυτούς, ο ένας που θα πρέπει να σέβονται όλοι οι άνθρωποι, όλα τα δημιουργημένα όντα και ακόμη και όλα τα ζωντανά πράγματα στο σύμπαν. Αυτός είναι ο θεός! Τώρα έχει έρθει ο θεός, αλλά γεννήθηκε στο σπίτι ενός ξυλουργού, οι γονείς του ήταν απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι και μάλιστα γεννήθηκε σε στάνη. Το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε δεν είναι απλώς συνηθισμένο, είναι ένα επίπεδο κάτω από το συνηθισμένο και το κοινό. Πώς θα ήταν δυνατόν να το αποδεχθούν αυτό οι άνθρωποι; Αν είχε έρθει πράγματι ο θεός, δεν θα ήταν δυνατόν να έρθει έτσι!» Έτσι δεν οριοθετούν τον Θεό οι άνθρωποι; Όλοι οριοθετούν τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους πίστευαν, επίσης, αόριστα ότι ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος, ότι όσα έλεγε ήταν σωστά και ότι οι διάφορες αμαρτίες για τις οποίες Τον κατηγορούσαν οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονταν όντως στα γεγονότα. Ο Κύριος Ιησούς μπορούσε να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει δαίμονες, κι ενώ δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο σφάλμα ούτε να πιαστούν από οτιδήποτε στα λόγια Του και στα κηρύγματα που έδινε, και πάλι δεν μπορούσαν να το αποδεχτούν και εξακολουθούσαν ν’ αμφιβάλουν μέσα τους: «Έτσι είναι πραγματικά ο θεός; Ο θεός είναι τόσο σπουδαίος στους ουρανούς, οπότε αν ενσαρκωθεί και έρθει στη γη, θα πρέπει να είναι ακόμη σπουδαιότερος, να τον θαυμάζουν όλοι, να κυκλοφορεί ανάμεσα στις αριστοκρατικές οικογένειες, να μιλάει με ευγλωττία και να μην αποκαλύπτει ποτέ το παραμικρό ανθρώπινο ελάττωμα ή την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία. Εξάλλου, θα πρέπει πρώτα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του, τη λογιότητά του και τις δεξιότητές του για να καθυποτάξει τον κλήρο στον ναό. Θα πρέπει πρώτα να πάρει με το μέρος του αυτούς τους ανθρώπους· αυτή θα ήταν η πρόθεση του θεού». Δεν πείστηκαν από όσα έκανε ο Κύριος Ιησούς, ούτε ήθελαν να αποδεχθούν ή να παραδεχθούν αυτό το γεγονός. Δεν είναι και πολύ σημαντικό που δεν ήθελαν να παραδεχθούν αυτό το γεγονός. Βαθιά μέσα τους πίστευαν κάτι ακόμα πιο θανάσιμο: Αν ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο θεός, τότε όλοι οι κληρικοί θα μπορούσαν να είναι ο θεός, όλοι τους έμοιαζαν περισσότερο με θεό από τον ίδιο τον Θεό και όλοι είχαν περισσότερα προσόντα να είναι ο χριστός σε σύγκριση με τον Κύριο Ιησού. Δεν είναι προβληματικό αυτό; (Ναι.) Ενώ καταδίκαζαν τον Κύριο Ιησού, ταυτόχρονα αντέκρουαν και περιφρονούσαν κάθε πτυχή του περιβάλλοντος της σάρκας την οποία επέλεξε για την ενσάρκωσή Του αυτήν τη φορά ο Θεός. Δεν έχουμε αναλύσει ακόμα πού έγκειται η μοχθηρία των Φαρισαίων· ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας.

Ο Θεός ενσαρκώνεται με τη μορφή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, γεγονός που σημαίνει ότι ταπεινώνεται από την ανώτερη εικόνα, ταυτότητα και θέση που έχει πάνω από όλα τα πράγματα, για να γίνει ένας εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος. Όταν γίνεται συνηθισμένος άνθρωπος, δεν επιλέγει να γεννηθεί σε μια επιφανή, πλούσια οικογένεια· το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε είναι πολύ συνηθισμένο, ακόμα και φτωχικό. Αν εξετάσουμε αυτό το ζήτημα από την οπτική ενός συνηθισμένου ανθρώπου, κάποιου που έχει συνείδηση, ορθολογισμό και ανθρώπινη φύση, όλα όσα κάνει ο Θεός αξίζουν τον σεβασμό και την αγάπη των ανθρώπων. Πώς θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι; (Με σεβασμό.) Ένας συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό θα πρέπει να εξυμνεί την ομορφιά του Θεού για τον λόγο ότι ο Θεός ταπεινώθηκε από μια ανώτερη θέση στη θέση ενός εξαιρετικά συνηθισμένου ανθρώπου· η ταπεινότητα και η απόκρυψη του Θεού είναι τόσο αξιαγάπητες! Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν ούτε οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ούτε οι διάβολοι και ο Σατανάς. Είναι θετικό ή αρνητικό πράγμα; (Είναι θετικό πράγμα.) Τι ακριβώς δείχνει αυτό το θετικό πράγμα, αυτό το φαινόμενο και αυτό το γεγονός; Την ταπεινότητα και την απόκρυψη, την ομορφιά και τη στοργικότητα του Θεού. Άλλο ένα γεγονός είναι ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους· η αγάπη του Θεού είναι αυθεντική, δεν είναι ψεύτικη. Η αγάπη του Θεού δεν είναι κενά λόγια, δεν είναι σλόγκαν ούτε ψευδαίσθηση, αλλά είναι πραγματική και τεκμηριωμένη. Ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώνεται, υπομένει τις παρανοήσεις των ανθρώπων και δέχεται από αυτούς εμπαιγμό, συκοφάντηση και βλασφημία. Ταπεινώνεται και γίνεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος, χωρίς εξαιρετική εμφάνιση, χωρίς ιδιαίτερα ταλέντα και σίγουρα χωρίς βαθιές γνώσεις ή λογιότητα. Για ποιον σκοπό; Για να προσεγγίσει τους ανθρώπους που έχει επιλέξει και σκοπεύει να σώσει με αυτήν την ταυτότητα και μια ανθρώπινη εμφάνιση που θα είναι πιο προσιτή σε αυτούς. Όλα αυτά που κάνει ο Θεός δεν συνιστούν το τίμημα που πλήρωσε; (Ναι.) Μπορεί κανένας άλλος να το κάνει αυτό; Κανένας δεν μπορεί. Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες που αγαπούν ιδιαίτερα την ομορφιά βάζουν πάντα μακιγιάζ και δεν βγαίνουν έξω χωρίς να βαφτούν. Αν ζητούσες από μια τέτοια γυναίκα να βγει έξω άβαφη ή να εμφανιστεί στο βήμα χωρίς μακιγιάζ, θα μπορούσε να το κάνει; Δεν θα μπορούσε. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν έχει καν ταπεινωθεί· απλώς είναι αδύνατον γι’ αυτή να βγει έξω χωρίς μακιγιάζ, δεν μπορεί να εγκαταλείψει ούτε αυτήν την ελάχιστη ματαιοδοξία, αυτό το ελάχιστο σαρκικό κέρδος. Και τι γίνεται με τον Θεό; Όταν ο Θεός ταπεινώνεται για να γεννηθεί στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σαν ένας εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος, τι εγκαταλείπει; Εγκαταλείπει την αξιοπρέπειά Του. Γιατί μπορεί ο Θεός να εγκαταλείψει την αξιοπρέπειά Του; (Για να αγαπήσει και να σώσει τους ανθρώπους.) Για να αγαπήσει τους ανθρώπους και να τους σώσει, γεγονός που αποκαλύπτει τη διάθεση του Θεού. Πώς, λοιπόν, σχετίζεται αυτό με την απώλεια της αξιοπρέπειας; Πώς πρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό το ζήτημα; Κάποιοι λένε: «Ποια αξιοπρέπεια χάνει ο Θεός; Δεν εξακολουθείς να έχεις την ταυτότητα του Θεού ακόμα κι αφού ενσαρκωθείς; Δεν συνεχίζουν να Σε ακολουθούν οι άνθρωποι και ν’ ακούνε το κήρυγμά Σου; Δεν εξακολουθείς να κάνεις το έργο του Θεού; Ποια αξιοπρέπεια χάνεις;» Αυτή η «απώλεια της αξιοπρέπειας» περιλαμβάνει διάφορες πτυχές. Από τη μία πλευρά, ο Θεός τα κάνει όλα αυτά για χάρη των ανθρώπων. Μπορούν, όμως, να το κατανοήσουν αυτό οι άνθρωποι; Ακόμη και εκείνοι που Τον ακολουθούν, δεν μπορούν να το κατανοήσουν. Τι εμπεριέχει αυτή η έλλειψη κατανόησης; Εμπεριέχει παρανόηση, παρερμηνεία και περίεργες ή περιφρονητικές ματιές από κάποιους ανθρώπους. Ο Θεός βρίσκεται στο πνευματικό βασίλειο, ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, και όλη η ανθρωπότητα κείτεται κάτω από τα πόδια Του, αλλά τώρα που ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ζει στο ίδιο περιβάλλον με τους ανθρώπους σαν να είναι ίσοι. Έχει να αντιμετωπίσει τον εμπαιγμό, τη συκοφάντηση, την παρανόηση και τον σαρκασμό των ανθρώπων, καθώς και τις αντιλήψεις, την εχθρικότητα και την κρίση τους· όλα αυτά έχει να αντιμετωπίσει. Ενώ αντιμετωπίζει αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ότι έχει καθόλου αξιοπρέπεια; Με βάση την ταυτότητά Του, ο Θεός δεν θα έπρεπε να υπομένει αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να Του φέρονται έτσι και δεν θα έπρεπε να ανέχεται τέτοια πράγματα· αυτά δεν είναι πράγματα που θα έπρεπε ν’ ανέχεται ο Θεός, αλλά εφόσον ενσαρκώθηκε πρέπει να τ’ αποδεχθεί και να τ’ ανεχθεί όλα αυτά, χωρίς καμία εξαίρεση. Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα μπορεί να λέει πολλά πράγματα που ακούγονται ευχάριστα στον Θεό στους ουρανούς, αλλά δεν έχει σε καμία εκτίμηση τον ενσαρκωμένο Θεό. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Εσύ είσαι ο ενσαρκωμένος θεός; Εσύ είσαι τόσο συνηθισμένος και κανονικός, χωρίς τίποτε το εξαιρετικό· φαίνεται ότι δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα!» Τολμούν να πουν οτιδήποτε! Όταν παίζεται το κέρδος ή η φήμη τους, τολμούν να ξεστομίσουν οποιαδήποτε κρίση ή κατάκριση. Επομένως, όταν ενσαρκώνεται ο Θεός, παρόλο που έχει αυτήν τη θέση και απολαμβάνει αυτήν την ταυτότητα, εφόσον αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους και ζει μαζί με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, πρέπει ταυτόχρονα να υπομείνει στην πράξη κάθε είδους ταπείνωση ως αποτέλεσμα της ταυτότητάς Του. Χάνει όλη την αξιοπρέπειά Του· αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να υπομείνει ο Θεός, να αντιμετωπίσει όλη τη σύγχυση, την παρανόηση, την αμφιβολία, τη δοκιμασία, την επανάσταση, την κρίση, τη διπροσωπία κ.λπ. που εμφανίζει απέναντί Του η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Πρέπει να τα υπομείνει όλα αυτά· έτσι χάνει την αξιοπρέπειά Του. Τι άλλο; Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στη ενσάρκωση και στο Πνεύμα. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καμία διαφορά, αλλά υπάρχει μία πτυχή: Η σάρκα δεν μπορεί ποτέ ν’ αντικαταστήσει το Πνεύμα. Με άλλα λόγια, η σάρκα είναι περιορισμένη σε σχέση με τις πολλές λειτουργίες του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το Πνεύμα μπορεί να ταξιδεύει στον χώρο, δεν επηρεάζεται από τον χρόνο, το κλίμα ή τα διαφορετικά περιβάλλοντα, και είναι πανταχού παρόν, ενώ η σάρκα υπόκειται σε αυτούς τους περιορισμούς. Ποια είναι η απώλεια για την αξιοπρέπεια του Θεού; Ποια είναι η δυσκολία σε αυτό το ζήτημα; Ο ίδιος ο Θεός έχει αυτήν την ικανότητα, αλλά επειδή περιορίζεται από τη σάρκα, κατά την περίοδο του έργου Του, πρέπει να στηρίξει το έργο της σάρκας ευσυνείδητα, σιωπηλά και υπάκουα, έως ότου ολοκληρωθεί αυτό το έργο. Κατά το διάστημα που εργάζεται ο Θεός με σάρκα και οστά, αυτό που μπορούν να δουν και να κατανοήσουν οι άνθρωποι από τον Θεό με βάση τις αντιλήψεις τους είναι αυτή η σάρκα που μπορούν να δουν με τα μάτια τους. Με βάση, λοιπόν, τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους, δεν υπόκεινται το μεγαλείο, η παντοδυναμία, η σοφία ή ακόμη και η εξουσία του Θεού σε κάποιους περιορισμούς; (Ναι.) Σε μεγάλο βαθμό, αυτά τα πράγματα υπόκεινται σε κάποιους περιορισμούς. Τι προκαλεί αυτούς τους περιορισμούς; (Το γεγονός ότι είναι ενσαρκωμένος.) Αυτοί οι περιορισμοί προκαλούνται από το γεγονός ότι είναι ενσαρκωμένος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ενσάρκωση του Θεού προκαλεί πρόβλημα στον ίδιο τον Θεό. Ασφαλώς, η λέξη «πρόβλημα» είναι κάπως ανακριβής όπως χρησιμοποιείται εδώ, αλλά είναι κατάλληλη· μόνο έτσι μπορεί να ειπωθεί. Έχει αυτό το πρόβλημα κάποια επίδραση στο πώς κατανοούν οι άνθρωποι τον Θεό και στο πώς συσχετίζονται και αλληλεπιδρούν πραγματικά με τον Θεό προκειμένου να Τον αγαπήσουν και να υποταχθούν σε Αυτόν; (Ναι.) Έχει κάποια επίδραση. Εφόσον ένας άνθρωπος έχει δει τον Θεό με σάρκα και οστά, έχει αλληλεπιδράσει μαζί Του και Τον έχει ακούσει να μιλάει, είναι πιθανό σε όλη του τη ζωή η εικόνα, η σοφία, η ουσία και η διάθεση του Θεού να παραμείνουν για πάντα αυτό που αναγνωρίζει, που βλέπει και που κατανοεί σε αυτήν τη σάρκα. Αυτό είναι άδικο για τον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Είναι άδικο για τον Θεό. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός εξακολουθεί να το κάνει αυτό; Ο Θεός επιλέγει αυτό το μονοπάτι, επειδή μόνο μέσω της ενσάρκωσής Του μπορεί να πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον εξαγνισμό και τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο Θεός ενσαρκώνεται και ζει αυτοπροσώπως ανάμεσα στους ανθρώπους, τους επιτρέπει να ακούνε τα λόγια Του, να βλέπουν την κάθε Του κίνηση, τη διάθεσή Του, ακόμη και την προσωπικότητά Του, τις χαρές και τις λύπες Του. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια αυτήν τη διάθεση και αυτές τις χαρές και τις λύπες, μπορεί να αναπτύξουν αντιλήψεις που επηρεάζουν το πώς κατανοούν την ουσία του Θεού και περιορίζουν την κατανόησή τους. Παρόλα αυτά, ο Θεός προτιμά να Τον παρανοήσουν οι άνθρωποι και επιλέγει τη μέθοδο με την οποία θα πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Επομένως, από αυτήν την οπτική, για να κατανοήσουν οι άνθρωποι το αυθεντικό πρόσωπο του Θεού και την πραγματική Του ταυτότητα, θέση και ουσία, έχει θυσιάσει την αξιοπρέπειά Του. Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί αυτό; Αυτό ισχύει από αυτήν την οπτική. Συλλογιστείτε το προσεκτικά: Όπως το κατανοούν οι άνθρωποι, είναι από οποιαδήποτε άποψη το τίμημα που πλήρωσε και αυτό που έκανε ο Θεός αντίστοιχο με ό,τι αναφέρουν αυτές οι θεωρίες και τα σλόγκαν των Φαρισαίων και των αντίχριστων; Δεν είναι. Για παράδειγμα, όταν οι Φαρισαίοι είπαν: «Ο θεός είναι αξιοσέβαστος», πώς κατανοούσαν αυτήν την ιδιότητα; Στα δικά τους μάτια, πώς θα φαινόταν ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος; Απλώς και μόνο από το γεγονός ότι είναι ανώτερος. Δεν αποτελεί δόγμα ότι «ο θεός είναι αξιοσέβαστος, ο θεός είναι πολύ αξιοσέβαστος»; (Ναι.) Και τι πιστεύουν ότι σημαίνει πως είναι αξιοσέβαστος ο Θεός; Σημαίνει ότι αν ο Θεός ερχόταν στον κόσμο, θα είχε εξέχουσα θέση, κορυφαίες γνώσεις και ταλέντα, ασύγκριτες ικανότητες, πρώτης τάξεως ευγλωττία και εξαιρετική εμφάνιση. Πού στηρίζουν την πίστη τους ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος; Σε αυτό που μπορούν να δουν. Μια τέτοια αξιοσέβαστη εικόνα δεν είναι χαρακτηριστικό του Σατανά; (Ναι.) Ο Θεός δεν το κάνει αυτό! Δες τι είδους ανθρώπους διάλεξε ο Θεός ως εκλεκτό λαό Του και τι είδους άνθρωποι αποτελούν τις εξέχουσες ελίτ στον κόσμο του Σατανά. Κάνοντας αυτήν τη σύγκριση, θα ξέρεις τι είδους ανθρώπους σώζει ο Θεός και ποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν. Όσοι είναι ιδιαίτερα αλαζόνες, αυτάρεσκοι, χαρισματικοί και ταλαντούχοι έχουν τις λιγότερες πιθανότητες ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Τα λόγια τους χαρακτηρίζονται από πολλές γνώσεις και εξαιρετική ευγλωττία, με αποτέλεσμα να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν οι άλλοι, αλλά η ζωτική τους αδυναμία είναι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια, την αποστρέφονται και τη μισούν, και αυτό καθορίζει ότι θ’ ακολουθήσουν το μονοπάτι της καταστροφής. Από την άλλη πλευρά, κανένας από τον εκλεκτό λαό του Θεού δεν έχει ιδιαίτερα χαρίσματα ή ταλέντα, αλλά όλοι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό, να εγκαταλείψουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους για ν’ ακολουθήσουν τον Θεό, και είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους. Αυτούς τους ανθρώπους σώζει ο Θεός. Ποιους λατρεύουν οι άπιστοι; Όλοι τους λατρεύουν τους διανοούμενους υψηλού επιπέδου και τους ανθρώπους από οικογένεια με εξέχουσα θέση. Εμείς δεν έχουμε χαρίσματα, ειδικές γνώσεις και οικογένεια με εξέχουσα θέση, τίποτα απ’ αυτά· είμαστε το ίδιο. Τι πιστεύετε γι’ αυτό; Ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα· είναι τόσο απλό; Γιατί δεν το ρύθμισε έτσι ο Θεός; Γιατί αυτό εμπεριέχει την πρόθεσή Του. Είναι πάρα πολύ απλό για τον Θεό να ρυθμίσει σε ποια οικογένεια γεννιέται ένας άνθρωπος και τι γνώσεις μπορεί ν’ αποκτήσει. Μπορεί να ενεργήσει έτσι ο Θεός; (Ναι.) Πράγματι μπορεί! Γιατί, λοιπόν, δεν το ρύθμισε έτσι ο Θεός ώστε να γεννηθούμε σε πλούσιες, εξέχουσες οικογένειες; Αυτή είναι η ομορφιά του Θεού, αυτή είναι η αποκάλυψη της ουσίας Του, και μόνο όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν αυτό το ζήτημα. Από τη στιγμή που ενσαρκώθηκε ο Θεός, όσο μεγάλες κι αν είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων, όσο μεγάλες δυσκολίες κι αν συναντά στο έργο Του, όσο μεγάλα εμπόδια κι αν αντιμετωπίζει, όσο εμπαιγμό και συκοφάντηση κι αν δέχεται και όση από την αξιοπρέπειά Του κι αν χάσει αφού ενσαρκώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο, Τον νοιάζει; Δεν Τον νοιάζει. Τι Τον νοιάζει, λοιπόν; Αν μπορείτε να κατανοήσετε αυτό το σημείο, τότε ξέρετε πραγματικά ότι ο Θεός είναι αξιαγάπητος. Τι Τον νοιάζει τον Θεό; Ποια επίπονη πρόθεση έχει ο Θεός για να πληρώνει αυτό το τίμημα και να καταβάλλει τόσο μεγάλη προσπάθεια; Για ποιον ακριβώς το έκανε; (Για να μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τον Θεό οι άνθρωποι που επέλεξε Εκείνος, να έχουν καλύτερη επαφή μαζί Του μέσω της ενσάρκωσής Του και έπειτα να κατανοήσουν πραγματικά τον Θεό.) Να κατανοήσουν τον Θεό· συνεχίζει, λοιπόν, αυτό να ωφελεί τον Θεό; Πλήρωσε ο Θεός τόσο μεγάλο τίμημα γι’ αυτόν τον έναν και μοναδικό σκοπό; Ναι ή όχι; Εργάστηκε ο Θεός με κόπο για 6.000 χρόνια απλώς και μόνο για να κάνει τους ανθρώπους να Τον κατανοήσουν; Πείτε Μου, αφότου ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, αφότου οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον Θεό και ακολούθησαν τον Σατανά, και κάθε ανθρώπινο ον άρχισε να ζει τη ζωή του σαν ζωντανός δαίμονας, ποιος είναι πιο ικανοποιημένος; (Ο Σατανάς.) Ποιος είναι το θύμα; (Οι άνθρωποι.) Τότε, ποιος θλίβεται περισσότερο; (Ο Θεός.) Θλίβεστε εσείς περισσότερο; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει αυτά τα πράγματα. Κανείς δεν ξέρει από μόνος του αυτά τα πράγματα: Όλοι αποδέχονται αυτό που καταλήγουν να γίνουν στη ζωή τους. Όταν τους ζητάς να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να έχει κάποιο όφελος. Επιμένουν να ζουν με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και επαναστατούσαν ανέκαθεν ενάντια στον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο πιο λυπημένος και συντετριμμένος είναι ο Θεός. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα· πιστεύετε ότι νοιάζεται ο Θεός για την άμεση κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης ή για το κατά πόσο είναι καλή ή κακή η ζωή των ανθρώπων; (Ναι, νοιάζεται.) Ο Θεός είναι Εκείνος που νοιάζεται περισσότερο, και ίσως οι άνθρωποι να μην το αισθάνονται και να μην το κατανοούν στην πραγματικότητα από μόνοι τους. Ζώντας σε αυτόν τον κόσμο, η ανθρωπότητα είναι ακόμα και σήμερα όπως ήταν πριν από εκατό χρόνια· οι άνθρωποι πολλαπλασιάζονται από γενιά σε γενιά, και ζώντας έτσι από γενιά σε γενιά, κάποιοι τα καταφέρνουν καλά και κάποιοι όχι· η ζωή είναι γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες. Άνθρωποι έρχονται από γενιά σε γενιά, φοράνε διαφορετικά ρούχα, τρώνε το ίδιο φαγητό, αλλά η κοινωνική δομή και τα κοινωνικά συστήματα αλλάζουν σιγά σιγά· οι άνθρωποι φτάνουν εν αγνοία τους στο παρόν. Έχουν επίγνωση; Δεν έχουν επίγνωση. Ποιος έχει τη μεγαλύτερη επίγνωση; (Ο Θεός.) Ο Θεός είναι Εκείνος που νοιάζεται περισσότερο γι’ αυτό το ζήτημα. Ένα από τα πράγματα που δεν ξεχνάει ο Θεός είναι πώς ζουν οι άνθρωποι που δημιούργησε, ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση στη ζωή των ανθρώπων, αν ζουν καλά, τι τρώνε και τι φοράνε, πώς θα είναι το μέλλον τους και τι σκέφτονται κάθε μέρα μέσα τους. Αν οι άνθρωποι σκέφτονται καθημερινά μόνο το κακό, μόνο πώς ν’ αλλάξουν και να πάνε κόντρα στους νόμους της φύσης, πώς να πολεμήσουν τους Ουρανούς, πώς ν’ ακολουθήσουν τις μοχθηρές κοσμικές τάσεις, νιώθει καλά ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; (Όχι.) Δεν νιώθει, λοιπόν, καλά ο Θεός, και αυτό είναι όλο; Δεν πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό; (Ναι, πρέπει.) Πρέπει να βρει έναν τρόπο για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ζουν καλά, να κατανοήσουν τις αρχές με τις οποίες πρέπει να συμπεριφέρονται, να μάθουν να λατρεύουν τον Θεό, να υποταχθούν σε όλους τους νόμους της φύσης, στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα. Τότε, ο Θεός θ’ ανακουφιστεί. Ακόμη κι αν ο Θεός εγκαταλείψει αυτούς τους ανθρώπους, μπορούν να εξακολουθούν να ζουν κανονικά σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, χωρίς να υποφέρουν από τον Σατανά· αυτή είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν ο Σατανάς βλέπει ότι οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα, ντροπιάζεται και αποτυγχάνει ολοσχερώς, οπότε εγκαταλείπει εντελώς αυτούς τους ανθρώπους και δεν τους ξαναδίνει ποτέ σημασία. Για ποιον νοιάζεται, λοιπόν, ο Σατανάς; Νοιάζεται μόνο για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, εκείνους που δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με μισή καρδιά και εκείνους που θέλουν μόνο να βρουν κάποιον να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια και να κάνουν καριέρα. Θέλει να δελεάσει αυτούς τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσει για ν’ απομακρυνθούν από τον Θεό, να μην κάνουν το καθήκον τους και να προδώσουν τον Θεό, έως ότου Εκείνος τους αποκλείσει· τότε ο Σατανάς είναι πολύ ικανοποιημένος. Όσο λιγότερο επιδιώκεις την αλήθεια, τόσο περισσότερο ικανοποιείται· όσο περισσότερο επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και όσο πιο επιπόλαια κάνεις το καθήκον σου, τόσο περισσότερο ικανοποιείται. Αν απομακρυνθείς από τον Θεό και Τον προδώσεις, ικανοποιείται ακόμα πιο πολύ. Αυτή δεν είναι η νοοτροπία του Σατανά; Αυτή δεν είναι η νοοτροπία των αντίχριστων; Όλοι όσοι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά έχουν αυτήν τη νοοτροπία. Θέλουν να δελεάσουν όποιον βλέπουν ότι δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, όποιον δίνει σημασία στην απόκτηση γνώσεων και στην επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όποιον δεν φροντίζει την εργασία που του αρμόζει όταν κάνει το καθήκον του. Όταν συναντούν τέτοιους ανθρώπους, μοιράζονται μαζί τους μια κοινή γλώσσα, έχουν πολλά να πουν όταν είναι μαζί, και λένε ελεύθερα τη γνώμη τους, χωρίς αναστολές. Πώς νιώθει ο Θεός όταν βλέπει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Αγχώνεται! Επομένως, για ποιον λόγο έχει πληρώσει ο Θεός όλο αυτό το τίμημα; Επειδή ενδιαφέρεται, νοιάζεται και ανησυχεί για την ανθρωπότητα. Ο Θεός κουβαλάει στην καρδιά Του αυτό το ενδιαφέρον, την έγνοια και την ανησυχία για τους ανθρώπους, και επειδή έχει μια τέτοια στάση απέναντι στους ανθρώπους, παράγεται το έργο Του βήμα-βήμα. Δεν έχει σημασία αν στα μάτια των ανθρώπων ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους, είναι αξιόπιστος, ή είναι μέγας· ο Θεός πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο όλο αυτό το κόστος και ότι μπορεί ν’ ανταμειφθεί. Ποια θα είναι αυτή η ανταμοιβή; Η ανταμοιβή θα είναι να μην ξανασυμβούν τα πράγματα που Τον ανησυχούν μέσα Του, και οι άνθρωποι για τους οποίους νοιάζεται μέσα από την καρδιά Του να μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τις προθέσεις Του, τη μέθοδο και την κατεύθυνση που τους έχει διδάξει και στις οποίες τους έχει καθοδηγήσει, και ο Σατανάς να μη διαφθείρει πλέον αυτούς τους ανθρώπους· να πάψουν πια να υποφέρουν. Τότε ο Θεός θα πάψει ν’ ανησυχεί και θ’ ανακουφιστεί. Άρα, όποιο κι αν είναι το κύριο κίνητρο Του, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι το σχέδιό Του, δεν είναι θετικά όλα όσα έχει κάνει ο Θεός; (Ναι, είναι.) Είναι όλα θετικά πράγματα. Είτε ο τρόπος που εργάζεται ο Θεός περνά απαρατήρητος στους ανθρώπους και αξίζει ν’ αναφερθεί είτε όχι, και όποια κριτική κι αν ασκούν οι άνθρωποι στον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός για να τους κρίνει και να τους σώσει, δεν αξίζει να εξυμνηθεί ο Θεός με βάση όλα όσα έχει κάνει και όλο το τίμημα που μπορεί να πληρώσει; (Ναι, αξίζει.) Είναι, λοιπόν, μεγάλος ή μικρός ο Θεός; (Είναι μεγάλος.) Πολύ μεγάλος! Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πληρώσει τέτοιο τίμημα. Κάποιοι λένε: «Δεν υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων μεγαλύτερη αγάπη από τη μητρική αγάπη». Είναι η μητρική αγάπη τόσο μεγάλη όσο αυτή; Γενικά, όταν τα παιδιά ζουν πλέον τη ζωή τους ανεξάρτητα, οι μητέρες τους παύουν να τα παραχαϊδεύουν αν μπορούν να τα φέρουν μόνα τους βόλτα. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να παραχαϊδέψουν τα παιδιά τους ακόμα κι αν το θέλουν. Πώς, λοιπόν, φέρεται ο Θεός σε αυτήν την ανθρωπότητα; Για πόσες χιλιάδες χρόνια την έχει υπομείνει; Ο Θεός την έχει υπομείνει για έξι χιλιάδες χρόνια και δεν έχει πάψει να το κάνει έως σήμερα. Μόνο και μόνο για αυτήν την ελάχιστη ανησυχία και το ενδιαφέρον, ο Θεός πλήρωσε τόσο μεγάλο τίμημα. Πώς φαίνεται ένα τόσο τεράστιο τίμημα στα μάτια των Φαρισαίων και αυτών των αντίχριστων; Το καταδικάζουν, το κατακρίνουν ή ακόμα και το βλασφημούν. Από αυτήν την άποψη, δεν έχουν μοχθηρή φύση αυτοί οι αντίχριστοι; (Ναι, έχουν.) Ο Θεός έχει κάνει τέτοια αξιέπαινα πράγματα, και η ουσία Του, αυτό που έχει και αυτό που είναι Αυτός αξίζουν με το παραπάνω τον έπαινο των ανθρώπων. Όχι μόνο δεν Τον εξυμνούν, αλλά χρησιμοποιούν και διάφορες δικαιολογίες και θεωρίες για να Τον καταδικάσουν και να Τον κρίνουν, και μάλιστα αρνούνται ακόμα και να παραδεχθούν ότι είναι ο Χριστός. Δεν είναι μισητοί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι, είναι.) Δεν είναι μοχθηροί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή συμπεριφορά τους, δεν λατρεύουν τις γνώσεις και τη μόρφωση; Δεν λατρεύουν τη δύναμη και τη θέση; (Ναι.) Όσο πιο θετικό είναι κάτι, όσο περισσότερο αξίζει να το επαινούν οι άνθρωποι, να το θυμούνται και να το διαδίδουν, τόσο περισσότερο θα το καταδικάζουν οι αντίχριστοι. Αυτή είναι μία αποκάλυψη της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων. Πρέπει ν’ αναφερθεί ότι ο βαθμός της μοχθηρίας των αντίχριστων ξεπερνά τη μοχθηρία των περισσότερων ανθρώπων που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.