Αυτήν τη στιγμή, ποια είναι η απόλυτη προτεραιότητα όσον αφορά την επιδίωξη και την απόκτηση της αλήθειας; Πρώτα, πρέπει να ερευνήσετε σε βάθος τις αληθοφανείς πλάνες και ρητά που παλιά θεωρούσατε σωστά και ανήκουν στις παραδοσιακές αντιλήψεις, και να απαλλαγείτε από αυτά μόλις κατανοήσετε διεξοδικά την ουσία τους. Αυτά αποτελούν το πρώτο επίπεδο από τα δεσμά που κρατούν δεμένους τους ανθρώπους. Τώρα, πόσα τέτοια πράγματα έχετε ακόμα μέσα σας; Έχετε απαλλαγεί εντελώς απ’ αυτά; (Όχι εντελώς.) Είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς απ’ αυτά; Λόγου χάρη, κάποιοι άνθρωποι θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά θεωρούν και ότι πρέπει να τιμούν τους γονείς τους, πράγμα που έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Αν απλώς συνεχίσεις να κλαδεύεις τα συναισθήματά σου, να λες στον εαυτό σου να μη σκέφτεται τους γονείς και την οικογένεια, αλλά μόνο τον Θεό, και να επικεντρωθεί στην αλήθεια, παρ’ όλα αυτά όμως δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι τους γονείς σου, τότε έτσι δεν πρόκειται να λύσεις το θεμελιώδες πρόβλημα. Για να το λύσεις, πρέπει να ερευνήσεις σε βάθος όσα θεωρούσες σωστά, μαζί με τα ρητά, τις γνώσεις και τις θεωρίες που κληρονόμησες και συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Επιπλέον, όταν αντιμετωπίζεις τους γονείς σου, το αν θα εκπληρώσεις την υποχρέωση που έχεις, ως παιδί τους, να τους φροντίσεις θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές σου συνθήκες και στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Αυτή δεν είναι μια τέλεια εξήγηση του ζητήματος; Κάποιοι άνθρωποι, όταν φεύγουν από τους γονείς τους, θεωρούν ότι χρωστάνε πολλά σ’ αυτούς και ότι δεν κάνουν τίποτα για χάρη τους. Από την άλλη, όμως, όταν ζουν μαζί, δεν φέρονται όπως αρμόζει στους γονείς τους και δεν εκπληρώνουν καμία από τις υποχρεώσεις που έχουν. Δείχνει αυτό αληθινή αφοσίωση στους γονείς; Όχι, είναι κενολογίες. Ό,τι κι αν κάνεις, ότι κι αν σκέφτεσαι ή σχεδιάζεις δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι το αν κατανοείς και πιστεύεις αληθινά ότι όλα τα δημιουργήματα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Ορισμένοι γονείς έχουν την ευλογία, και είναι αυτή η μοίρα τους, να απολαμβάνουν την οικογενειακή θαλπωρή και την ευτυχία μιας μεγάλης, ευτυχισμένης οικογένειας. Αυτό επαφίεται στην κυριαρχία του Θεού, και είναι μια ευλογία που τους δίνει Εκείνος. Άλλοι γονείς δεν έχουν αυτήν τη μοίρα· ο Θεός δεν το ρύθμισε έτσι γι’ αυτούς. Δεν έχουν την ευλογία να απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη οικογένεια ή να έχουν τα παιδιά τους στο πλάι τους. Αυτή είναι η ενορχήστρωση του Θεού, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση, όταν μιλάμε για τον σεβασμό και την αφοσίωση στους γονείς, οι άνθρωποι πρέπει να υιοθετούν τουλάχιστον μια νοοτροπία υποταγής. Αν το περιβάλλον σου σ’ το επιτρέπει και έχεις τα μέσα να το κάνεις, τότε μπορείς να δείξεις ευσέβεια και αφοσίωση στους γονείς σου. Αν το περιβάλλον δεν σου το επιτρέπει και δεν έχεις τα μέσα, τότε μην προσπαθήσεις να πιέσεις την κατάσταση. Πώς λέγεται αυτό; (Υποταγή.) Σωστά, λέγεται υποταγή. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η υποταγή; Πού βασίζεται; Βασίζεται σε όλα όσα ρυθμίζει και κυβερνά ο Θεός. Οι άνθρωποι, ακόμα κι αν θέλουν να επιλέξουν, δεν μπορούν, δεν έχουν το δικαίωμα· πρέπει να υποταχθούν. Όταν καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να υποταχθούν, και ότι τα πάντα τα ενορχηστρώνει ο Θεός, δεν αισθάνεσαι μεγαλύτερη ηρεμία μέσα σου; (Ναι.) Έχεις ακόμα τύψεις συνείδησης; Όχι, και δεν σε εξουσιάζει πια η σκέψη ότι δεν έχεις δείξει αφοσίωση στους γονείς σου. Καμιά φορά, μπορεί να ξανακάνεις τέτοιες σκέψεις, επειδή είναι φυσιολογικό να τις έχει ο άνθρωπος και είναι ενστικτώδεις, κανείς δεν μπορεί να τις αποφύγει. Για παράδειγμα, ένας κανονικός άνθρωπος στεναχωριέται όταν βλέπει τη μητέρα του άρρωστη και εύχεται να μπορούσε να υποφέρει εκείνος αντί γι’ αυτήν. Κάποιοι λένε: «Ας γιατρευόταν η μητέρα μου, κι ας ζούσα λίγα χρόνια λιγότερο!» Αυτή είναι η θετική πλευρά της ανθρώπινης φύσης και ένα ανθρώπινο ένστικτο. Είναι, λοιπόν, πρόβλημα αυτή η δυστυχία που νιώθεις όταν βλέπεις τη μητέρα σου άρρωστη και στεναχωριέσαι; Όχι, δεν είναι πρόβλημα, επειδή είναι κάτι που πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι καλό να στεναχωριέσαι μέσα σου· δείχνει ότι έχεις καρδιά και ανθρώπινη φύση. Σ’ αυτόν τον κόσμο, η μητέρα σου είναι το πρόσωπο που ο Θεός έχει ρυθμίσει να θεωρείς το πιο κοντινό σου. Αν είναι άρρωστη και πονάει κι εσύ παραμένεις αδιάφορος, μπορείς να θεωρείσαι άνθρωπος; Θα λες αλήθεια αν κάνεις τη δήλωση: «Δεν αισθάνομαι τίποτα για κείνη ούτε για τον πόνο της, εγώ πονάω μόνο όταν πονάει ο Θεός!»; Όχι, θα είναι ψέματα. Η μητέρα σου σε γέννησε, σε μεγάλωσε τόσα χρόνια, είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος και σ’ αγαπάει περισσότερο απ’ όλους. Αν είναι άρρωστη και πονάει κι εσύ δεν στεναχωριέσαι καθόλου, τότε μάλλον έχεις πολύ σκληρή καρδιά! Αυτό δεν είναι φυσιολογικό· μην προσπαθείς να γίνεις ένας τέτοιος άνθρωπος. Είναι πολύ φυσιολογικό να στεναχωριέσαι για κάτι τέτοιο, αν όμως σταματήσεις να εκτελείς το καθήκον σου επειδή νιώθεις έτσι, και αρχίσεις να παραπονιέσαι για τον Θεό, αυτό είναι φυσιολογικό; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί; Επειδή η σκέψη σου δεν συμφωνεί με την αλήθεια και δεν είναι αυτή που πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν είναι κανονική. Οι άνθρωποι έχουν τη φύση του Σατανά· ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κι έτσι μπορούν να παραβιάζουν την αλήθεια και να χάνουν τη συνείδηση και τη λογική τους, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια ξαφνική ψυχική νόσο. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κανονική περίπτωση. Πώς προκύπτει, λοιπόν; Το προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Αφού αποκαλυφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, οι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν στον Θεό ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, και να κάνουν σκέψεις που δεν συμφωνούν με την αλήθεια, αλλά αντίθετα επαναστατούν εναντίον του Θεού, απερίσκεπτα, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Έτσι είναι τα πράγματα.

Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν συναισθήματα και συχνά αυτά τους περιορίζουν· έτσι, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάποιος θέλει να υποταχθεί στον Θεό, πρέπει να λύσει το πρόβλημα των συναισθημάτων. Ποια είναι τα συναισθήματα που εμποδίζουν περισσότερο τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια, και απ’ τα οποία πρέπει να απαλλαγούν; Και ποια συναισθήματα είναι μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν αποτελούν πρόβλημα; Ποια συναισθήματα ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση; Πρέπει να τα διακρίνεις ξεκάθαρα όλα αυτά. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το παιδί σου δέχεται εκφοβισμό. Ως μητέρα, θες να το προστατεύσεις, κι έτσι ψάχνεις την οικογένεια που ευθύνεται για τον εκφοβισμό, ώστε να τη λογικεύσεις. Είναι φυσιολογικό αυτό; Πρόκειται για το παιδί σου, οπότε είναι και σωστό και φυσιολογικό εκ μέρους σου να το προστατεύσεις. Αν όμως το παιδί σου εκφοβίζει άλλα παιδιά, ακόμα και παιδιά που έχουν καλή συμπεριφορά, κι εσύ το βλέπεις αυτό, αλλά αδιαφορείς και θεωρείς το παιδί σου υπέροχο, φτάνεις ακόμα και μέχρι το σημείο να του μάθεις κρυφά να χτυπάει τους άλλους, και όταν οι άλλοι έρχονται να λογικεύσουν εσένα, εσύ συνεχίζεις να το υπερασπίζεσαι, τότε είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά; Όχι. Τι πρόβλημα έχει αυτή η συμπεριφορά; Την καθοδηγούν τα συναισθήματα. Γιατί το λέω αυτό; Θεωρείς απαράδεκτο κάποιος άλλος να εκφοβίζει το παιδί σου· έστω και λίγο να υποφέρει το παιδί, πας αμέσως να λύσεις το πρόβλημα και να ζητήσεις εξηγήσεις. Γιατί, λοιπόν, κάνεις τα στραβά μάτια όταν το δικό σου παιδί εκφοβίζει τα παιδιά των άλλων; Φτάνεις στο σημείο ακόμα και να ενθαρρύνεις το παιδί να χτυπάει τους άλλους. Δεν δείχνει κακία κάτι τέτοιο; Όσοι κάνουν τέτοια πράγματα έχουν διάθεση κακίας. Πώς εξηγείται αυτό με βάση τα συναισθήματα; Από τι χαρακτηρίζονται τα συναισθήματα; Σίγουρα όχι από κάτι θετικό. Τα συναισθήματα δείχνουν ότι επικεντρώνεσαι στις σωματικές σχέσεις και ικανοποιείς τις τάσεις της σάρκας. Στην κατηγορία των συναισθημάτων εντάσσεται και το να μεροληπτείς, να υπερασπίζεσαι τα ελαττώματα των άλλων, να λατρεύεις κάποιον υπερβολικά και να κακομαθαίνεις τον εαυτό σου ή τους άλλους. Κάποιοι δίνουν μεγάλη αξία στα συναισθήματα και αντιδρούν με βάση αυτά σε ό,τι τους συμβεί· μέσα τους, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό είναι λάθος, όμως και πάλι δεν μπορούν να είναι αντικειμενικοί, πόσο μάλλον να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Όταν οι άνθρωποι περιορίζονται συνέχεια απ’ τα συναισθήματα, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Είναι αφάνταστα δύσκολο! Η ανικανότητα πολλών ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια οφείλεται, κατά βάθος, στα συναισθήματα· τα θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικά και τα βάζουν πιο ψηλά από κάθε τι. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια; Φυσικά και όχι. Τι είναι, στην ουσία, τα συναισθήματα; Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Μπορεί κανείς να περιγράψει τις εκδηλώσεις τους με πολλές λέξεις: μεροληψία, προστασία των άλλων χωρίς να τηρούνται αρχές, διατήρηση σωματικών σχέσεων, προτίμηση· να τι είναι τα συναισθήματα. Ποιες θα είναι μάλλον οι συνέπειες αν οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα και ζουν με βάση αυτά; Γιατί ο Θεός αποστρέφεται εντελώς τα συναισθήματά τους; Κάποιοι άνθρωποι περιορίζονται διαρκώς από τα συναισθήματά τους, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, ενώ θέλουν να υποταχθούν στον Θεό, δεν μπορούν· έτσι, νιώθουν να τους βασανίζουν τα συναισθήματά τους. Πολλοί άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη· κι αυτό οφείλεται στο ότι τους περιορίζουν τα συναισθήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι φεύγουν απ’ το σπίτι τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά σκέφτονται διαρκώς την οικογένειά τους νύχτα-μέρα κι έτσι δεν μπορούν να τα εκτελέσουν σωστά. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Άλλοι είναι κρυφά ερωτευμένοι, και μέσα τους υπάρχει χώρος μόνο για τον άνθρωπο με τον οποίο είναι ερωτευμένοι, πράγμα που επηρεάζει την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Κάποιοι θαυμάζουν τους άλλους και τους έχουν σαν είδωλα, κι ακούνε μόνο αυτούς και κανέναν άλλον, σε τέτοιο βαθμό που δεν ακούνε καν τι λέει ο Θεός. Ακόμα κι αν κάποιος συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν την αποδέχονται· ακούνε μόνο τα λόγια που λέει το είδωλό τους. Άλλοι έχουν ένα είδωλο στην καρδιά τους, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να συζητήσει γι’ αυτό ή να το αγγίξει. Αν οποιοσδήποτε μιλήσει για τα προβλήματα αυτού του ειδώλου, θυμώνουν, και αναλαμβάνουν να το υπερασπιστούν και να αντικρούσουν τα επιχειρήματα του άλλου. Δεν πρόκειται να αφήσουν το είδωλό τους ανυπεράσπιστο στην αδικία, οπότε κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να υπερασπιστούν την υπόληψή του· με τα λόγια τους παρουσιάζουν τα λάθη του ως σωστά, και δεν αφήνουν κανέναν άλλον να πει αληθινά λόγια ή να το εκθέσει. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη· είναι συναισθήματα. Τα συναισθήματα απευθύνονται μόνο στην οικογένεια; (Όχι.) Τα συναισθήματα έχουν μεγάλη γκάμα. Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά δεν περιορίζονται στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας. Μπορεί να αφορούν κάποιον ανώτερό σου, κάποιον που σου έδειξε προτίμηση ή σε βοήθησε, κάποιον που έχει πολύ στενή σχέση μαζί σου ή τα πάτε καλά, κάποιον γείτονα ή φίλο, ακόμα και κάποιον που θαυμάζεις· αυτό αλλάζει. Είναι, λοιπόν, τόσο εύκολο να απαλλαγεί κανείς από τα συναισθήματα, απλώς με το να μη σκέφτεται τους γονείς και την οικογένειά του; (Όχι.) Απαλλάσσεται κανείς τόσο εύκολα από τα συναισθήματα; Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν φτάσουν τα 30 και μπορούν να ζήσουν μόνοι τους, δεν νιώθουν και τόση νοσταλγία για το πατρικό τους. Μέχρι τα 40 δε, κάτι τέτοιο γίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Προτού ενηλικιωθούν, όμως, τους λείπει πολύ το σπίτι τους και δεν μπορούν να αφήσουν τους γονείς τους, επειδή δεν είναι ακόμα ανεξάρτητοι. Είναι φυσιολογικό να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου. Το να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου δεν είναι θέμα συναισθημάτων. Θέμα συναισθημάτων γίνεται μόνο όταν τα συναισθήματα νοθεύουν τη στάση και την οπτική σου για τα πράγματα. Ανάμεσα σ’ εσένα και τους γονείς σου υπάρχει δεσμός αίματος σε σαρκικό επίπεδο, και έχετε ζήσει μαζί τόσα χρόνια· επομένως, είναι φυσιολογικό να σου λείπουν. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι δεν τους λείπουν καθόλου οι γονείς τους, αυτό όμως μπορεί να συμβαίνει επειδή έφυγαν πρόσφατα από το σπίτι και όλα τους φαίνονται καινούργια και πρωτόγνωρα, επειδή ξέφυγαν επιτέλους από τη γκρίνια των γονιών τους και κανείς δεν τους ελέγχει, κι έτσι είναι χαρούμενοι. Κι επειδή είναι χαρούμενοι, σημαίνει ότι δεν έχουν συναισθήματα; Όχι. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, και έχω καταφέρει να κατανοήσω μερικές αλήθειες. Εκτελώ το καθήκον μου χωρίς να με περιορίζουν καθόλου τα συναισθήματα· βασικά, δεν έχω πια συναισθήματα». Είναι πρακτική αυτή η δήλωση; Όχι· αυτά είναι ξεκάθαρα τα λόγια κάποιου που δεν κατανοεί την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι ακούνε πολλά κηρύγματα, και καταλαβαίνουν μερικά λόγια και δόγματα, και μπορούν πλέον να μιλήσουν για κάποιες πνευματικές θεωρίες, τότε σκέφτονται: «Το ανάστημά μου έχει μεγαλώσει και έχω κατανοήσει πολλές αλήθειες. Αν με συλλάβουν, δεν θα γίνω Ιούδας. Τουλάχιστον, έχω αυτήν την πίστη και την αποφασιστικότητα. Δεν είναι ανάστημα αυτό; Θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένος ήμουν όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό· ήμουν πρόθυμος να Του αφιερώσω όλη μου τη ζωή. Ούτε ο ενθουσιασμός ούτε και ο όρκος που πήρα τότε έχουν αλλάξει ή ξεθωριάσει στο ελάχιστο. Δεν είναι πρόοδος αυτό;» Επιφανειακό δεν είναι αυτό το φαινόμενο; (Ναι.) Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι επιφανειακά. Όποιος θέλει να κάνει πραγματική πρόοδο πρέπει να κατανοήσει την αλήθεια. Μπορείς να πετύχεις πραγματική αλλαγή με το να μιλάς για δόγματα και πνευματικές θεωρίες; (Όχι.) Αν δεν μπορείς καν να λύσεις τα προβλήματά σου ούτε να κάνεις πράξη καμία αλήθεια, μπορείς άραγε να ωφελήσεις τους άλλους; Δεν ωφελεί σε τίποτα αν μόνο ακούς κηρύγματα και κατανοείς τα δόγματα· πρέπει να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, πρέπει να την κάνεις πράξη· μόνο τότε θα αποκτήσεις την πραγματικότητα. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις βαθύτερα την αλήθεια είναι να την κάνεις πράξη· την αλήθεια την αποκτάς μόνο όταν την κατανοείς πραγματικά, και μόνο όταν την αποκτάς ενηλικιώνεσαι.

Τι κατανοείτε τώρα που συναναστράφηκα μαζί σας και σας βοήθησα να διακρίνετε ποια είναι η αλήθεια και ποια τα σωστά λόγια; (Ότι πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές, και ότι δεν γίνεται να θεωρούμε πως τα πνευματικά δόγματα και αυτά που φαίνονται συνήθως εξωτερικά ως καλές συμπεριφορές είναι η αλήθεια.) Οι καλές συμπεριφορές και τα σωστά ρητά δεν αλλάζουν τον άνθρωπο. Όσο αληθινά και να είναι, όχι απλώς δεν είναι η αλήθεια, αλλά δεν έχουν και καμία σχέση μαζί της. Αν πιάνεσαι διαρκώς απ’ αυτά και τα αντιμετωπίζεις σαν να ήταν η αλήθεια, τότε ούτε θα κατανοήσεις ούτε και θα αποκτήσεις ποτέ την αλήθεια. Αυτή είναι μία πτυχή. Υπάρχει κι άλλη μία, η εξής: Μπορούν τα πνευματικά δόγματα να βοηθήσουν κάποιον να κατανοήσει την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί; Παρότι μπορεί κανείς να πει ότι όλα τα πνευματικά δόγματα είναι σωστά ως λόγια, δεν μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου. Σε τι, λοιπόν, μπορεί να βασιστεί κανείς για να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Κάποιοι λένε να βασίζεσαι στην αλήθεια, κάποιοι στην κατανόηση και την αποδοχή της αλήθειας· άλλοι, στην άσκηση της αλήθειας. Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Από μια κυριολεκτική οπτική, όλα έχουν μια σωστή πλευρά· ταυτόχρονα, όμως, είναι εντελώς ρηχά δόγματα που δεν μπορούν να σε σώσουν ή να σε απαλλάξουν απ’ τις δυσκολίες σου. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με μια κατάσταση και σου πουν ότι πρέπει να αποδεχθείς την αλήθεια, λες: «Πώς μπορώ να την αποδεχθώ; Έχω δυσκολίες και δεν μπορώ να τις ξεπεράσω!» Μπορούν αυτά τα δόγματα να γίνουν το μονοπάτι σου για την άσκηση της αλήθειας; (Όχι.) Κάποιοι λένε ότι, όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, πρέπει να φας και να πιεις περισσότερα από τα λόγια του Θεού. Αυτό το έχεις ακούσει πολλές φορές. Από ποιες δυσκολίες όμως σε απάλλαξε; Καλό είναι να φας και να πιεις περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, αλλά ποια πτυχή τους θα πρέπει να φας και να πιεις; Πώς θα πρέπει να τα συνδέσεις με τις δυσκολίες σου; Και, αφού τα συνδέσεις, πώς θα απαλλαγείς από αυτές; Ποιο είναι το μονοπάτι της άσκησης; Ποια πτυχή της αλήθειας θα σε απαλλάξει από τις δυσκολίες σου; Αυτά δεν είναι πραγματικά προβλήματα; (Ναι.) Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα. Τα σωστά δόγματα, λοιπόν, δεν μπορούν να απαλλάξουν τους ανθρώπους απ’ τις πρακτικές τους δυσκολίες, πόσο μάλλον να τους απαλλάξουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Τι ακριβώς μπορεί να τους απαλλάξει, λοιπόν, από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Όλοι γνωρίζουν ότι το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων μπορεί να το λύσει μόνο η αλήθεια· αν, όμως, οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν τι είναι η αλήθεια, αν δεν την αναζητήσουν και δεν την αποδεχθούν, μπορούν άραγε να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; (Όχι.) Επομένως, προκειμένου να απαλλαγεί κανείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, πρέπει να βιώσει το έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος να εξαγνιστούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι να βιώσει κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Προκειμένου να πετύχουν αποτελέσματα, οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια και να συνεργαστούν στο έργο του Θεού. Υπάρχει περίπτωση να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και επικεντρωθείς μόνο στην κατανόηση των πνευματικών δογμάτων, χωρίς καν να ξέρεις αν αυτά είναι ή δεν είναι η αλήθεια, αλλά να τα αποδέχεσαι σαν να ήταν; Επιπλέον, αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, μπορείς να διακρίνεις πότε αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση; Μπορείς να τη συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού; Όχι, εκατό τοις εκατό όχι. Μπορεί να εφαρμόζεις τυφλά κανονισμούς, πράγμα που έχει ακόμα λιγότερες πιθανότητες να σε απαλλάξει από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ποιο είναι το πιο σημαντικό για να απαλλαγεί κανείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τα δόγματα σαν να ήταν η αλήθεια, ενώ δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια. Όπως και στο πρώτο περιστατικό από το παράδειγμα των συναισθημάτων που μόλις ανέφερα, η μητέρα προστάτευσε το παιδί της από τον εκφοβισμό, πράγμα δικαιολογημένο. Βάσει της δικής σας οπτικής: «Αυτά είναι συναισθήματα και απαγορεύονται. Πρέπει να κατακρίνουμε και να καταδικάζουμε τέτοιες συμπεριφορές». Ορίζετε πράγματα που δεν αφορούν την αλήθεια και δεν έχουν καμία σχέση μαζί της πράγματα που οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ενστικτωδώς, ως πράγματα που παραβιάζουν την αλήθεια και τα απορρίπτετε. Νομίζετε ότι αν τηρήσετε αυτήν την αρχή, κάνετε πράξη την αλήθεια. Πάμε στη δεύτερη προσέγγιση, αυτή της μητέρας που επέτρεπε στο παιδί της να εκφοβίζει τα παιδιά των άλλων. Ενώ το περιστατικό αφορά πράγματι την αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης και την άσκηση της αλήθειας, εσείς λέτε: «Εφόσον δεν πράττει το κακό, δεν είναι και τόσο μεγάλο πρόβλημα». Γιατί είναι έτσι οι σκέψεις και η κατανόησή σας; (Επειδή δεν κατανοούμε την αλήθεια.) Εκεί είναι το πρόβλημα! Επειδή, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, πολύ συχνά επιλέγουν μια προσέγγιση που θεωρούν σωστή, και νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Πολλές φορές, για τον ίδιο λόγο, μπορούν μόνο να εφαρμόζουν και να τηρούν κανονισμούς· έτσι, όταν τους τυχαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν και θεωρούν ότι η τήρηση των κανονισμών είναι η άσκηση της αλήθειας. Μπορούν άραγε να προοδεύσουν στη ζωή οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Μπορούν να πετύχουν την κατανόηση της αλήθειας και να εισέλθουν στην πραγματικότητα; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το να μιλάνε για λόγια και δόγματα σημαίνει ότι κατανοούν την αλήθεια και κάνουν με επάρκεια το χρέος τους ως πιστοί. Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις σε πολλά θέματα; Γιατί δεν μπορούν να λύσουν τα πρακτικά προβλήματα που τους τυχαίνουν; Αυτό αποδεικνύει ότι το να μπορείς να μιλάς για λόγια και δόγματα δεν σημαίνει καθόλου ότι κατανοείς την αλήθεια. Για όσα δόγματα κι αν μπορείς να μιλήσεις, δεν σημαίνει ότι απέκτησες την αλήθεια. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια είναι να μπορέσεις να λύσεις πρακτικά προβλήματα και να βρεις τις αρχές της άσκησης. Πολλοί θεωρούν ότι, εφόσον μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, να υποφέρουν και να πληρώνουν το τίμημα, τότε, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψουν, δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Νομίζουν ότι, αφού εκτελούν καθήκοντα και υποφέρουν χωρίς να διαμαρτύρονται για τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι Τον αγαπούν και ότι είναι αφοσιωμένοι. Πολλές φορές οι άνθρωποι, επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να δείχνουν ορισμένες καλές προθέσεις, αλλά στην πραγματικότητα διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας· κι όμως, θεωρούν ότι διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του Θεού και του οίκου του Θεού. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν πρακτική γνώση της αλήθειας, πράγμα που τους οδηγεί συνέχεια σε πράξεις που είναι αντίθετες μ’ αυτήν. Στο μεταξύ, θεωρούν ότι κάνουν το σωστό, ότι έχουν κάνει πράξη την αλήθεια και έχουν ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυσκολία τους. Υπάρχει, όμως, πάντα τρόπος να απαλλαγούν από αυτήν. Ο μόνος τρόπος είναι ο εξής: κάθε φορά που σου τυχαίνει ένα πρόβλημα και αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητάς την αλήθεια για να το κατανοήσεις. Όσο υπάρχουν μέσα σου διεφθαρμένες διαθέσεις, θα γεννιούνται μέσα σου πολλές και διάφορες καταστάσεις. Όταν οι άνθρωποι ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα και καταστάσεις, τότε αποκαλύπτουν ορισμένες σκέψεις, οπτικές και προθέσεις, που είναι οι πραγματικές εσωτερικές καταστάσεις τους. Αν τα παρατηρήσεις όλα αυτά, μπορείς να δεις τις διαθέσεις τους και να μάθεις τη φύση τους. Αν κάνεις την αυτοκριτική σου και διακρίνεις τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο, εύκολα θα πετύχεις αποτελέσματα. Ο μόνος τρόπος να φτάσεις αποτελεσματική στην αυτογνωσία είναι να γνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να κατανοήσεις απόλυτα την ουσία τους. Τότε, θα αποκτήσεις αυτόματα ένα μονοπάτι για το πώς να αναζητήσεις την αλήθεια και να απαλλαγείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Εφόσον οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, μπορούν να εξαγνιστούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να λυθεί εύκολα το πρόβλημα της διαφθοράς τους. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια, δεν θα καταφέρουν ποτέ να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους. Τώρα, όλοι σας είστε πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια, άρα πρέπει να επικεντρωθείτε σ’ αυτήν.

Για να λύσουμε τα προβλήματα της φύσης των ανθρώπων, πρέπει να τη βγάλουμε απ’ τη ρίζα, δηλαδή από τη διάθεση των ανθρώπων, όχι από τον τρόπο με τον οποίο κάνουν τα πράγματα. Επίσης, δεν πρέπει να δίνουμε έμφαση στις υποκειμενικές αιτίες και καταστάσεις· αντίθετα, πρέπει να την αντιπαραβάλλουμε με την αλήθεια. Η αλήθεια που εκφράζουν τα λόγια του Θεού στοχεύει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Πάρτε για παράδειγμα τα συναισθήματα που αναφέραμε νωρίτερα: Οι άνθρωποι νομίζουν ότι συναίσθημα είναι το να σου λείπουν καμιά φορά οι γονείς σου ή να νιώθεις νοσταλγία για το πατρικό σου. Αυτό εννοεί ο Θεός όταν αναφέρεται στα συναισθήματα; (Όχι.) Άρα, τα συναισθήματα που κατανοείς εσύ και τα συναισθήματα για τα οποία μιλάει ο Θεός δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αυτά που λες εσύ ανήκουν σε κανονικές ανθρώπινες καταστάσεις, και όχι σε μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν βλέπεις τους σαρκικούς συγγενείς σου ως είδωλα, και εξαιτίας αυτού δεν ακολουθείς τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι σε Αυτόν, τότε τα συναισθήματά σου είναι υπερβολικά έντονα, και αυτό όντως ανήκει σε μια διεφθαρμένη διάθεση. Επομένως, τίθεται το θέμα αν κατανοείς ανόθευτα την αλήθεια. Όταν θεωρείς συναίσθημα τη νοσταλγία για το πατρικό σου ή το ότι φέρεσαι στους γονείς σου με κάπως περισσότερη καλοσύνη, άραγε δεν έχεις μια στρεβλή κατανόηση της αλήθειας; Στην πραγματικότητα, αυτό που κατανοείς δεν είναι η αλήθεια ούτε και συμφωνεί με την αλήθεια· δεν είναι παρά ένα εξωτερικό φαινόμενο. Ποια είναι τα συναισθήματα για τα οποία μιλάει ο Θεός; Είναι η προσέγγιση της μητέρας απέναντι στο παιδί της στο δεύτερο περιστατικό που αναφέραμε νωρίτερα, μια κατάσταση μεροληψίας και προστασίας χωρίς αρχές. Αυτά τα συναισθήματα εκθέτει ο Θεός· σε αυτήν την περίπτωση, την αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης εκ μέρους της μητέρας. Οι δύο προσεγγίσεις στα περιστατικά που αναφέραμε δεν διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους; Η πρώτη είναι ένα κανονικό φαινόμενο· δεν χρειάζεται να το κλαδέψεις ούτε να εμβαθύνεις σ’ αυτό και να το ερευνήσεις σε βάθος, πόσο μάλλον να το αντιπαραβάλεις με την αλήθεια, να κάνεις πράξη μια ορισμένη πτυχή της αλήθειας ή να εγκαταλείψεις κάτι εξαιτίας του. Είναι, λοιπόν, σωστή αυτή η προσέγγιση; Είναι απαραίτητο να ενεργεί κανείς έτσι; Ούτε απαραίτητο είναι ούτε και υπάρχει σωστό και λάθος σ’ αυτήν την προσέγγιση. Η προσέγγιση στο δεύτερο περιστατικό, όμως, αφορά μια διάθεση. Ποιες εκδηλώσεις συναισθημάτων αφορούν διεφθαρμένες διαθέσεις; (Τη μεροληψία, την προστασία των άλλων χωρίς να τηρούνται κάποιες αρχές, τη διατήρηση σαρκικών σχέσεων και την έλλειψη δικαιοσύνης.) Όλα αυτά αντιπροσωπεύει η λέξη «συναισθήματα» όπως την εννοεί ο Θεός. Αν η κατανόησή σου φτάνει ως εκεί και μπορείς αληθινά να δεις σ’ αυτά τον εαυτό σου, τότε θα πρέπει να κάνεις προσπάθεια για ν’ απαλλαγείς από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Όταν πάψουν να σε περιορίζουν αυτά τα συναισθήματα και μόνο τότε, όλες οι πράξεις σου θα αποτελούν άσκηση της αλήθειας. Τότε, οι καταστάσεις που θεωρείς ότι αφορούν τα συναισθήματα θα αντιστοιχούν πλήρως στη λέξη «συναισθήματα» όπως την εννοεί ο Θεός. Αυτήν την αλήθεια θα κατανοείς. Αν σου ζητηθεί να συναναστραφείς πάνω στο τι είναι συναισθήματα κι εσύ μιλήσεις για την προσέγγιση της πρώτης μητέρας, αυτό θα είναι απόδειξη ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Αν συναναστραφείς πάνω στην προσέγγιση της δεύτερης μητέρας και αναλύσεις σε βάθος τη διεφθαρμένη διάθεσή της, τότε κατανοείς την αλήθεια. Αν βιώνεις, κατανοείς και συναναστρέφεσαι πάνω σε πράγματα που συμφωνούν με την αλήθεια του λόγου του Θεού, χωρίς αντιφάσεις και ασυνέπειες, αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς τα λόγια του Θεού, ότι έχεις συλλάβει το νόημά τους, ότι τα έχεις καταλάβει και μπορείς πλέον να τα κάνεις πράξη και να τα εφαρμόσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, θα έχεις κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή, και αυτό σημαίνει ότι θα έχεις εισέλθει ήδη στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τότε πια, όταν δεις ξανά κάποιο τέτοιο περιστατικό, θα μπορείς να το διακρίνεις, και θα γνωρίζεις ποιες αποκαλύψεις είναι κανονικές και ποιες ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση· όλ’ αυτά θα τα έχεις ξεκαθαρίσει εντελώς μέσα σου. Έτσι δεν θα είναι σωστές και οι πράξεις σου; Δεν θα συμφωνούν με την αλήθεια; Δεν θα έχεις κατακτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα; Αν ενεργείς σωστά και κατανοείς την αλήθεια, άραγε αυτή η κατανόηση και αυτές οι εμπειρίες πάνω στις οποίες θα συναναστρέφεσαι δεν θα βοηθούν τους άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους; (Ναι.) Αυτή είναι η πρακτική πλευρά της αλήθειας.

Κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν σωστά τα καθήκοντά τους επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, ισχυρίζονται όμως πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν συνείδηση. Ποια από τις δύο εξηγήσεις είναι η σωστή; (Ότι έχουν χαμηλό επίπεδο.) Καμιά φορά, όταν κάποιος εκτελεί ένα καθήκον, ναι μεν αντιλαμβάνεται τα βασικά στοιχεία των επαγγελματικών γνώσεων που χρειάζονται γι’ αυτό, αλλά δεν κατανοεί τις πιο προχωρημένες πτυχές του, επειδή δεν τις έμαθε στο παρελθόν. Ο επικεφαλής του τον θεωρεί επιπόλαιο, ύπουλο και φυγόπονο. Στην πραγματικότητα, όμως, απλώς εν έχει επαγγελματική γνώση, δεν τα έχει μάθει ακόμα όλα αυτά, αλλά κάνει ήδη ό,τι καλύτερο μπορεί. Κι όμως, ο επικεφαλής του τον θεωρεί επιπόλαιο, πράγμα που δεν συμφωνεί με τα γεγονότα. Μια τέτοια χρήση των λέξεων και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός δεν δείχνουν καμία διάκριση. Γιατί, άραγε, κάποιοι χρησιμοποιούν λέξεις και χαρακτηρισμούς για τους άλλους χωρίς διάκριση; Μήπως επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Ορισμένοι θα πουν ότι ναι, αυτό ισχύει, άλλοι ότι το κάνουν επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, κι άλλοι ότι συμβαίνει επειδή έχουν υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση και λάθος προθέσεις. Ποια από τις εξηγήσεις είναι η σωστή; Στην πραγματικότητα, υπάρχουν και οι τρεις καταστάσεις, οπότε το κάθε περιστατικό πρέπει να κρίνεται ξεχωριστά. Αν η αιτία είναι ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά κάποιος πει ότι φταίει το χαμηλό τους επίπεδο και το ότι είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, τότε τα λόγια αυτά δεν είναι σωστά. Αν η αιτία είναι ξεκάθαρα η κακή ανθρώπινη φύση τους και οι υστερόβουλες προθέσεις τους, αλλά κάποιος πει ότι φταίει το χαμηλό επίπεδό τους και το ότι είναι υπερβολικά μπερδεμένοι, κάτι τέτοιο διαστρεβλώνει τα γεγονότα, και είναι πολύ πιθανό να δώσει σε κακούς ανθρώπους την ευκαιρία να ξεγλιστρήσουν. Σε άλλες περιπτώσεις, η αιτία είναι ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως κάποιοι λένε ότι φταίει η κακή ανθρώπινη φύση τους. Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων δεν είναι σωστή, και είναι πιθανό όσοι τα λένε αυτά να συμπεριφερθούν σε καλούς ανθρώπους σαν να ήταν κακοί, πράγμα που θα οδηγήσει σε άσχημες συνέπειες. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλ’ αυτά ούτε και να κατανοήσουν βαθιά την ουσία του προβλήματος. Απλώς εφαρμόζουν τυφλά κανονισμούς και βγάζουν συμπεράσματα με βάση τις ιδέες τους, και μετά νομίζουν ότι διαθέτουν διάκριση και ότι βλέπουν τα πράγματα ξεκάθαρα. Μα, αυτό δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια; Αν κάποιος έχει κακή ανθρώπινη φύση, κι έτσι χαρακτηρίζει και καταδικάζει τους άλλους χωρίς διάκριση, λόγω της υστεροβουλίας του, τέτοια είναι η φύση ενός κακού ανθρώπου. Τέτοιοι άνθρωποι είναι η μειοψηφία· οι περισσότεροι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια εφαρμόζουν κανονισμούς και χρησιμοποιούν πνευματική ορολογία αδιακρίτως. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρα πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους, κι έτσι ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, ψάχνουν συνεχώς τρόπους να λουφάρουν και να αποφύγουν την προσπάθεια· όσοι δεν έχουν διάκριση λένε γι’ αυτούς ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι διαθέτουν ξεκάθαρα αίσθημα δικαιοσύνης και, όταν δουν ότι κάτι παραβιάζει τις αρχές, το θίγουν και προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας· όσοι όμως δεν κατανοούν την αλήθεια χαρακτηρίζουν συχνά αυτούς τους ανθρώπους αλαζόνες και αυτάρεσκους, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να τους φέρονται σαν να ήταν κακοί άνθρωποι, κι αυτό είναι πραγματική αδικία απέναντι σ’ έναν καλό άνθρωπο. Άλλοι άνθρωποι έχουν ξεκάθαρα μικρό ανάστημα, και στιγμιαία δείχνουν αδυναμία όταν τους περιορίζουν τα συναισθήματά τους· όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια θεωρούν ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν υπερβολικά έντονα συναισθήματα και δεν έχουν ειλικρινή καρδιά απέναντι στον Θεό. Έτσι είναι, λοιπόν, όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια: χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις περιστάσεις ή την πραγματική κατάσταση, συνεχίζουν να εφαρμόζουν αδιακρίτως κανονισμούς και να λένε άλλα τώρα, άλλα μετά. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να λύσουν προβλήματα; (Όχι, δεν μπορούν.) Όταν προσπαθούν να λύσουν προβλήματα κάποιοι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια, καταλήγουν να συνταγογραφούν το λάθος φάρμακο. Είναι σαν να προσπαθούν να γιατρέψει τον στομαχόπονο και δίνουν θεραπεία για το κεφάλι· δεν μπορούν να βρουν τη ρίζα του προβλήματος. Δεν καταλαβαίνουν ούτε τη ρίζα του προβλήματος ούτε και τι λένε ή σε τι αναφέρονται τα λόγια του Θεού. Κάτι τέτοιο δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Αυτήν τη στιγμή, κατανοείτε μεγάλο ή μικρό μέρος της αλήθειας; (Μικρό.) Ας πούμε ότι κάποιος κάνει την εξής ερώτηση: «Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς όταν σου συμβαίνει το τάδε πράγμα;» Οι άνθρωποι συχνά απαντούν: «Επειδή δεν γνωρίζω τον Θεό!» Είναι σωστή αυτή η εξήγηση; Άλλες φορές ναι, άλλες φορές όχι. Τις περισσότερες φορές δεν είναι· αντίθετα, είναι απλώς ένας χαρακτηρισμός χωρίς διάκριση. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ένα μικρό μέρος της πνευματικής ορολογίας, και έπειτα την εφαρμόζουν και τη χρησιμοποιούν χωρίς διάκριση· έτσι, προκύπτουν πολλά προβλήματα. Άλλοτε είναι παρερμηνείες, άλλοτε κρίσεις, και όλο αυτό προκαλεί επιβλαβή αποτελέσματα· προκαλεί μέχρι και χάος. Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όταν μαθαίνουν κάτι, το εφαρμόζουν και το χρησιμοποιούν χωρίς διάκριση. Είναι, λοιπόν, σχεδόν σίγουρο ότι θα έχουν την τάση να κάνουν λάθη, ειδικά όσον αφορά τις αρχές. Αντίθετα, όσοι έχουν ικανότητα κατανόησης ναι μεν κάνουν κάποια λίγα λάθη, τα οποία, όμως, δεν αφορούν τις αρχές, και μάλιστα μπορεί να τους δώσουν κι ένα μάθημα. Αν οι άνθρωποι έχουν παράλογη κατανόηση, αν παρανοούν τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν, αν παρεκκλίνουν από τη σωστή κατανόηση όταν ακούνε κηρύγματα και έχουν την τάση να κατακρίνουν και να βρίσκουν και το παραμικρό λάθος, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Όχι μόνο είναι αδύνατο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά, σιγά σιγά, θα αρχίσουν να συμπεριφέρεται απερίσκεπτα και να προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια σοβαρή έκβαση.

Τώρα, αναλογιστείτε: Τα λόγια, τα δόγματα και οι πνευματικές θεωρίες που συζητάτε συχνά είναι η αλήθεια; Κατανοείτε την αλήθεια ή μόνο τα δόγματα; Πόσες αλήθεια-πραγματικότητες υπάρχουν μέσα σ’ αυτά που κατανοείτε; Μόλις τα καταλάβετε όλα αυτά, θα έχετε στ’ αλήθεια αυτογνωσία και θα γνωρίζετε μέχρι πού μπορείτε να φτάσετε. Για παράδειγμα, έχετε συναναστραφεί πολύ πάνω στις αλήθειες που αφορούν το πώς να είναι κανείς ειλικρινής· τις έχετε κατανοήσει όμως; Ίσως μπορείτε να συναναστραφείτε σχετικά με μερικά λόγια και να συζητήσετε για μια κάποια κατανόηση, όμως σε πόσες από αυτές τις πραγματικότητες έχετε εισέλθει; Είστε πραγματικά ειλικρινείς τώρα; Μπορείτε να μιλήσετε ξεκάθαρα σχετικά μ’ αυτό; Κάποιοι λένε τα εξής: «Είσαι ειλικρινής όταν δεν λες ψέματα, όταν λες αυτά που έχεις μέσα στην καρδιά σου χωρίς να κρύβεις κάτι, και όταν δεν προσπαθείς να ξεφύγεις από τίποτα. Αυτό είναι το πρότυπο ενός ειλικρινούς ανθρώπου». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτήν τη δήλωση; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Μπορείτε να μιλήσετε για λόγια και δόγματα, όταν όμως έρχεται η ώρα να εξετάσετε αναλυτικά την άσκηση ή συγκεκριμένα προβλήματα, δεν ξέρετε τι να πείτε. Κάτι τέτοιο δεν είναι κατανόηση της αλήθειας. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, όμως πιστεύουν πάντα το εξής: «Ήδη κατανοώ πολλά πράγματα, αλλά ο Θεός δεν με χρησιμοποιεί. Αν με χρησιμοποιούσε και γινόμουν ένας απ’ τους επικεφαλής της εκκλησίας, θα φρόντιζα να κατανοήσουν την αλήθεια όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές». Πολύ μεγάλα λόγια, έτσι δεν είναι; Έχεις στ’ αλήθεια αυτήν την ικανότητα; Είναι ειλικρινείς όσοι καυχιούνται και περηφανεύονται; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, κι όμως καυχιούνται και περηφανεύονται· μα, δεν είναι αξιοθρήνητοι; (Ναι, είναι αξιοθρήνητοι.) Ακούτε πολλά κηρύγματα τώρα, αλλά ποτέ δεν κατανοείτε την αλήθεια· αργά ή γρήγορα, θα βαδίσετε στο μονοπάτι των Φαρισαίων, κι έτσι θα γίνετε η σύγχρονη εκδοχή τους. Δεν είναι μια πιθανότητα αυτό; (Ναι.) Ναι, είναι πάρα πολύ πιθανό. Η σατανική φύση των ανθρώπων είναι βαθιά ριζωμένη. Όταν αποκτήσουν κάποια γνώση και εκπαίδευση, κι έτσι μπορέσουν να κηρύξουν ορισμένες σωστές θεωρίες και μεγαλόπνοα κηρύγματα, είναι πολύ πιθανό να γίνουν Φαρισαίοι. Αν δεν θέλετε να γίνετε Φαρισαίοι ούτε να βαδίσετε στο μονοπάτι του Φαρισαίου, ο μόνος τρόπος να το αποφύγετε είναι να προσπαθήσετε να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, και να μετατρέψετε τα δόγματα που κατανοείτε στην πραγματικότητα της αλήθειας. Πότε θα λέγατε, λοιπόν, ότι κατανοεί κανείς την αλήθεια του να είσαι ειλικρινής; Θα πρέπει να το αναλογιστείτε μόνοι σας και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτό όταν βρείτε ελεύθερο χρόνο. Πώς ακριβώς είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος; Ποια είναι τα πρότυπα που απαιτούνται στα λόγια του Θεού για τους ειλικρινείς ανθρώπους για τους οποίους μιλάει; Ποια από αυτά μπορούν να κάνουν πράξη οι άνθρωποι; Πώς είναι ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός; Ποια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου μπαίνει στο στόχαστρο για να γίνει κανείς ειλικρινής; Δεν αξίζει κανείς να εμβαθύνει πολύ σ’ αυτά τα ερωτήματα; Τα λόγια και οι αλήθειες που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι δεν έχουν ως στόχο τη συμπεριφορά τους ή τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, αλλά τη σατανική τους φύση και διάθεση. Γι’ αυτό και, όπως λένε, αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια. Αν ο μόνος στόχος τους ήταν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και να τους διδάξουν πώς να σκέφτονται, τότε δεν θα ήταν η αλήθεια, παρά μόνο ένα είδος θεωρίας. Μπορεί να πει κανείς ότι ο οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός μπορεί να επηρεάσει κάπως τους ανθρώπους και να αλλάξει λίγο τη συμπεριφορά τους, και ότι, αν εκείνοι κάνουν πράξη και συνοψίσουν τα διδάγματα, η συμπεριφορά τους μπορεί να ρυθμιστεί σιγά σιγά. Υπάρχει πολλή τέτοια γνώση, που όμως δεν είναι η αλήθεια, αφού δεν μπορεί να απαλλάξει τους ανθρώπους από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε και να λύσει το πρόβλημα που αποτελεί τη βαθύτερη αιτία των αμαρτιών τους. Μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να εξαγνίσουν και να απομακρύνουν τη διαφθορά των ανθρώπων, μόνο τα λόγια Του μπορούν να λύσουν μια για πάντα το πρόβλημα της σατανικής τους φύσης· επομένως, μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Και ποια είναι η πραγματική σημασία της αλήθειας που βρίσκεται στα λόγια του Θεού; Αυτό είναι κάτι που αξίζει να το αναλογίζεστε, να το σκέφτεστε και μαζί να συναναστρέφεστε πάνω του συχνά. Να μην ξεχνάτε ποτέ το εξής: Κάτι που μπορεί να αλλάξει μόνο τη συμπεριφορά των ανθρώπων δεν είναι η αλήθεια, είναι μόνο γνώση και νόμοι. Η αλήθεια δεν αλλάζει μόνο τη συμπεριφορά τους, αλλά και τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Επιπλέον, μπορεί να αλλάξει τις ιδέες και τις αντιλήψεις τους, και να γίνει η ζωή ενός ανθρώπου. Αυτό είναι η αλήθεια. Αυτήν τη στιγμή, όμως, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι άνθρωποι που βλέπουν το θέμα ξεκάθαρα. Πολλοί δεν συνειδητοποιούν ποτέ πως όσα ρυθμίζουν τη συμπεριφορά και δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να ζουν φαινομενικά αξιοπρεπώς δεν είναι η αλήθεια, και πως όλ’ αυτά είναι γνώσεις, δόγματα και σατανικές φιλοσοφίες. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται αυτά τα πράγματα, ναι μεν η εξωτερική τους συμπεριφορά γίνεται όλο και πιο ευγενής, αξιοπρεπής και ραφιναρισμένη, όμως η καρδιά τους είναι γεμάτη πονηριά και μοχθηρία, κι έτσι γίνεται όλο και πιο σκοτεινή. Όλα αυτά είναι τα δηλητήρια και οι θεωρίες του Σατανά, τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για να παραπλανά και να διαφθείρει τους ανθρώπους. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια ούτε προέρχονται απ’ τον Θεό. Μόνο όσα κάνουν τους ανθρώπους ειλικρινείς και τους απελευθερώνουν, μόνο όσα τους δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον Δημιουργό, να αποκτήσουν θεοφοβούμενη καρδιά και να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, μόνο αυτά είναι η αλήθεια. Όποια άποψη κι αν αποδεχθείς, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθήσεις, αν η συμπεριφορά σου βελτιωθεί και γίνει δημοφιλής, αλλά έχεις ελάχιστα θεοφοβούμενη καρδιά και ελάχιστη πραγματική πίστη στον Θεό, κι αν η σχέση σου μαζί Του είναι πολύ κακή και η καρδιά σου απομακρύνεται κι άλλο από Εκείνον, αυτό σημαίνει ότι κρατιέσαι από πράγματα που δεν είναι θετικά, και σε καμία περίπτωση δεν είναι η αλήθεια. Αν διαλέξεις ένα μονοπάτι ή έναν τρόπο ζωής και αποδεχθείς ορισμένα πράγματα, κι αν αυτά τα πράγματα σε κάνουν πραγματικό και ειλικρινή, αν χάρη σ’ αυτά αγαπήσεις τα θετικά πράγματα και μισήσεις τα μοχθηρά και τα αρνητικά πράγματα, κι αν αποκτήσεις θεοφοβούμενη καρδιά και αποδεχθείς πρόθυμα την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, αυτό σημαίνει πως όλα αυτά είναι η αλήθεια και προέρχονται πράγματι από τον Θεό. Μπορείτε, λοιπόν, να αντιπαραβάλλετε τα πράγματα με αυτά τα πρότυπα. Υπάρχουν κάποια δόγματα που πολλοί άνθρωποι λένε εδώ και πολλά χρόνια. Ενώ, όμως, τα έχουν πει τόσες φορές, οι βαθύτερες διαθέσεις τους δεν έχουν αλλάξει, η κατάστασή τους δεν έχει μεταμορφωθεί ούτε στο ελάχιστο, όπως δεν έχουν αλλάξει οι απόψεις τους, ούτε ο τρόπος που σκέφτονται ούτε και η αφετηρία και οι προθέσεις που κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους. Πρέπει, λοιπόν, να τα εγκαταλείψετε γρήγορα όλ’ αυτά και να πάψετε να είστε κολλημένοι πάνω τους· δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν για πρώτη φορά να κάνουν πράξη κάποια λόγια, μπορεί να τους φαίνεται κοπιαστικό και δύσκολο, και δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές. Αφού, όμως, τα βιώσουν και τα κάνουν πράξη για ένα διάστημα, καταλαβαίνουν ότι η βαθύτερη κατάστασή τους έχει βελτιωθεί, ότι η καρδιά τους έχει πλησιάσει τον Θεό, ότι έχουν πολύ θεοφοβούμενη καρδιά, ότι δεν είναι πια τόσο αδιάλλακτοι και επαναστατικοί όταν τους συμβαίνει κάτι, ότι οι προσωπικές τους προθέσεις και επιθυμίες δεν είναι και τόσο ισχυρές, και ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό. Αυτή η κατάσταση είναι θετική, αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια και το σωστό μονοπάτι. Μπορείτε να διακρίνετε τα πράγματα με βάση αυτές τις αρχές. Δεν θα είναι εύκολο να ορίσετε την αλήθεια με μία μόνο πρόταση. Αν την όριζα Εγώ με μια πρόταση κι εσείς την κατανοούσατε μόλις την ακούγατε, αυτό θα ήταν καλό. Αν όμως την αντιμετωπίζατε ως κανονισμό και δόγμα που πρέπει να ακολουθήσετε, αυτό θα ήταν πρόβλημα· θα σήμαινε ότι δεν έχετε πνευματική κατανόηση. Σας έχω δώσει, λοιπόν, αυτές τις αρχές, κι εσείς πρέπει να κάνετε την απαραίτητη σύγκριση, να βιώσετε, να ασκηθείτε και να αποκτήσετε βιωματική γνώση σύμφωνα μ’ αυτές τις αρχές. Αυτές πρέπει να είναι η βάση όχι μόνο για τις πράξεις και τη συμπεριφορά σας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε και αξιολογείτε τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αν βιώσετε και ασκηθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μάθετε τι σημαίνει αλήθεια. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια και δεν μάθουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, μπορούν να κερδίσουν τη ζωή; Μπορούν να αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους; Επιφανειακά, οι απαιτήσεις που αναφέρει στα λόγια Του ο Θεός για τους ανθρώπους δεν είναι και τίποτα υψηλά πρότυπα· βασικά, είναι πολύ απλές. Αν, ωστόσο, δεν κατανοήσεις το νόημα που κρύβεται πίσω απ’ την αλήθεια ή το πόσο πρακτικό περιεχόμενο έχει, και κατανοείς την αλήθεια μόνο στα λόγια και στα δόγματα, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες στις οποίες θέλει ο Θεός να εισέλθουν οι άνθρωποι.

26 Μαΐου 2017