Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος; (Μέρος τέταρτο)
Σύμφωνα με ποιο πρότυπο κρίνουμε αν κάποιος εκτέλεσε το καθήκον του επαρκώς; Αν κάποιος ακολουθεί το σωστό μονοπάτι στην εκτέλεση του καθήκοντος, με σωστή κατεύθυνση και πρόθεση, αν η προέλευση και οι αρχές είναι σωστές, αν δηλαδή όλες αυτές οι πτυχές είναι σωστές, τότε το καθήκον εκτελέστηκε επαρκώς. Πολλοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό στη θεωρία, αλλά όταν τους συμβεί κάτι στ’ αλήθεια, μπερδεύονται. Θα σας πω μία αρχή για να το συνοψίσουμε: Όταν αντιμετωπίζετε διάφορες καταστάσεις, μη φέρεστε αυθαίρετα και μονομερώς. Γιατί δεν πρέπει να φέρεστε αυθαίρετα και μονομερώς; Πρώτον, μια τέτοια συμπεριφορά δεν συμβαδίζει με τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντος. Επιπλέον, το καθήκον δεν είναι προσωπικό σου ζήτημα, δεν το κάνεις για σένα, δεν είναι προσωπική σου διαχείριση, δεν είναι η επιχείρησή σου. Στον οίκο του Θεού, ό,τι κι αν κάνεις, δεν εργάζεσαι πάνω σε κάποιο δικό σου εγχείρημα· πρόκειται για το έργο του οίκου του Θεού, πρόκειται για το έργο του Θεού. Πρέπει να έχεις διαρκώς αυτήν τη γνώση στο μυαλό σου και να λες: «Δεν είναι δική μου υπόθεση· κάνω το καθήκον μου και εκπληρώνω την ευθύνη μου. Κάνω το έργο της εκκλησίας. Είναι μια εργασία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός και την κάνω για Εκείνον. Είναι το καθήκον μου, δεν είναι προσωπική μου υπόθεση». Αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Εάν αντιμετωπίζεις ένα καθήκον ως προσωπική σου υπόθεση και δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές όταν ενεργείς, αν το εκτελείς σύμφωνα με τα κίνητρα, τις απόψεις και τα κρυφά σου σχέδια, τότε πιθανότατα να κάνεις λάθη. Πώς πρέπει λοιπόν να πράξεις εάν μπορείς να ξεχωρίσεις πολύ καλά μεταξύ του καθήκοντός σου και των προσωπικών σου υποθέσεων, και γνωρίζεις ότι πρόκειται για καθήκον; (Αναζητώ ό,τι ζητά ο Θεός, αναζητώ τις αρχές.) Σωστά. Αν σου συμβεί κάτι και δεν κατανοείς την αλήθεια, κι έχεις κάποια ιδέα, αλλά ακόμα δεν το έχεις ξεκαθαρίσει, τότε πρέπει να βρεις αδελφούς και αδελφές που να κατανοούν την αλήθεια για να συναναστραφείς μαζί τους. Αυτό σημαίνει αναζήτηση της αλήθειας, αυτή είναι, πριν απ’ όλα τ’ άλλα, η στάση που θα πρέπει να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Μην παίρνεις αποφάσεις με βάση ό,τι που θεωρείς εσύ σωστό και στη συνέχεια να χτυπάς το σφυρί και να λες ότι η υπόθεση έκλεισε —κάτι τέτοιο εύκολα οδηγεί σε προβλήματα. Το καθήκον δεν είναι προσωπική σου υπόθεση. Τα ζητήματα του οίκου του Θεού, είτε μικρά είτε μεγάλα, δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Εφόσον σχετίζεται με το καθήκον, τότε δεν είναι προσωπικό σου ζήτημα, δεν είναι προσωπική σου υπόθεση —αφορά την αλήθεια και την αρχή. Ποιο είναι λοιπόν το πρώτο που θα πρέπει να κάνετε; Ν’ αναζητήσετε την αλήθεια, ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Και αν δεν κατανοείτε την αλήθεια, πρέπει πρώτα ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Εάν ήδη κατανοείτε την αλήθεια, θα είναι εύκολο να εντοπίσετε τις αρχές. Τι πρέπει να κάνεις αν δεν καταλαβαίνεις τις αρχές; Υπάρχει τρόπος: μπορείς να συναναστραφείς μ’ αυτούς που καταλαβαίνουν. Μην υποθέτεις ότι εσύ καταλαβαίνεις τα πάντα κι έχεις πάντα δίκιο. Έτσι είναι εύκολο να κάνεις λάθη. Τι είδους διάθεση είναι αυτή κατά την οποία πρέπει πάντα να έχεις τον τελευταίο λόγο; Είναι αλαζονεία κι αυταρέσκεια, αυθαίρετη και μονομερής συμπεριφορά. Κάποιοι σκέφτονται: «Είμαι απόφοιτος πανεπιστημίου, είμαι πιο καλλιεργημένος από εσάς, έχω ικανότητα κατανόησης. Εσείς έχετε όλοι μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια, οπότε πρέπει να μ’ ακούτε σ’ ό,τι λέω. Μπορώ να παίρνω αποφάσεις ολομόναχος!» Τι άποψη είναι αυτή; Αν έχεις τέτοια άποψη, θα έχεις προβλήματα. Δεν πρόκειται να εκτελέσεις ποτέ καλά τα καθήκοντά σου. Πώς μπορείς να εκτελείς τα καθήκοντά σου καλά όταν θέλεις να έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο, χωρίς αρμονική συνεργασία; Αν εκτελείς έτσι τα καθήκοντά σου, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσεις στον στόχο. Γιατί το λέω αυτό; Θέλεις μονίμως να περιορίζεις τους άλλους και να τους κάνεις να σ’ ακούνε, και δεν ακούς τίποτα απ’ όσα λένε οι άλλοι. Αυτό δεν δείχνει μόνο προκατάληψη και πείσμα, αλλά κι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Έτσι, όχι μόνο δεν θα εκτελέσεις καλά το δικό σου καθήκον, αλλά θα εμποδίσεις και τους άλλους απ’ το να εκτελέσουν καλά το δικό τους. Αυτή είναι η συνέπεια της αλαζονικής διάθεσης. Γιατί ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους αρμονική συνεργασία; Από τη μία, κάτι τέτοιο βοηθάει στο να αποκαλυφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, κι έτσι τους επιτρέπει να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να απαλλαχθούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αυτό βοηθάει τη ζωή-είσοδό τους. Από την άλλη, η αρμονική συνεργασία είναι ωφέλιμη και για το έργο της εκκλησίας. Αφού όλοι έχουν έλλειψη κατανόησης της αλήθειας κι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν υπάρχει αρμονική συνεργασία, τότε δεν θα μπορούν να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους, και αυτό θα έχει επίπτωση στο έργο της εκκλησίας. Η συνέπεια αυτή είναι πολύ σοβαρή. Με λίγα λόγια, για να καταφέρει κανείς να εκτελεί τα καθήκοντά του επαρκώς, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά, κι όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις, να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια για να βρίσκει λύσεις. Αυτό είναι απαραίτητο, αφού ωφελεί όχι μόνο το έργο της εκκλησίας, αλλά και την ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό· νομίζουν ότι η αρμονική συνεργασία φέρνει προβλήματα και ότι κάποιες φορές η συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια δεν έχει εύκολα αποτελέσματα. Αυτοί οι άνθρωποι εγείρουν αμφιβολίες λέγοντας: «Είναι απαραίτητο να συνεργάζομαι αρμονικά για να καταφέρω να εκτελέσω επαρκώς το καθήκον μου; Είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτέλεσμα η συναναστροφή, όταν αντιμετωπίζουμε κάποια κατάσταση; Νομίζω όλα αυτά είναι για να είναι. Δεν έχει νόημα ν’ ακολουθεί κανείς όλους αυτούς τους κανονισμούς». Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι.) Τι πρόβλημα φανερώνει; (Έχουν προβληματική στάση απέναντί στην εκτέλεση του καθήκοντος.) Κάποιοι άνθρωποι έχουν αλαζονική κι αυτάρεσκη διάθεση. Είναι απρόθυμοι να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια και θέλουν μονίμως να έχουν τον τελευταίο λόγο. Μπορεί ένας άνθρωπος τόσο αλαζονικός και αυτάρεσκος να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους; Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να συνεργάζονται αρμονικά όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους για να διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, για να τους βοηθήσει να μάθουν να υποτάσσονται στο έργο του Θεού ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, και ν’ απαλλαχθούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, καταφέρνοντας έτσι να εκτελέσουν επαρκώς το καθήκον τους. Όταν αρνείσαι να συνεργαστείς με τους άλλους και θες να φέρεσαι αυθαίρετα και μονομερώς, και να κάνεις όλους τους άλλους να σ’ ακούνε, τότε έχεις σωστή στάση απέναντι στο καθήκον σου; Η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου σχετίζεται με τη ζωή-είσοδό σου. Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το τι σου συμβαίνει κάθε μέρα ή για το πόση δουλειά κάνεις, πόση προσπάθεια καταβάλλεις —αυτό που εξετάζει είναι η στάση σου απέναντι σ’ όλα αυτά. Και με τι σχετίζονται η στάση με την οποία κάνεις αυτά τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίον τα κάνεις; Σχετίζονται με το αν επιδιώκεις ή δεν επιδιώκεις την αλήθεια, καθώς και με τη ζωή-είσοδό σου. Ο Θεός εξετάζει τη ζωή-είσοδό σου, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις. Εάν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και έχεις ζωή-είσοδο, τότε θα μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά με τους άλλους όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου και θα είναι εύκολο να τα εκτελέσεις επαρκώς. Αν όμως, καθώς εκτελείς το καθήκον σου, τονίζεις διαρκώς ότι έχεις κεφάλαιο, ότι καταλαβαίνεις τη δουλειά σου, ότι έχεις εμπειρία, ότι λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού και ότι επιδιώκεις την αλήθεια περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, και αν τότε νομίζεις ότι όλα αυτά σου δίνουν το δικαίωμα να έχεις τον τελευταίο λόγο, και δεν συζητάς τίποτα με κανέναν άλλον, ενώ ακολουθείς πάντα δικούς σου κανόνες και το κάνεις λες και ασχολείσαι με προσωπική διαχείριση, και θέλεις πάντα να είσαι «το μόνο λουλούδι που ανθίζει», βαδίζεις τότε στο μονοπάτι της ζωής-εισόδου; Όχι —αυτό είναι η επιδίωξη της θέσης, είναι σαν να βαδίσεις στο μονοπάτι του Παύλου, δεν είναι το μονοπάτι της ζωής-εισόδου. Ο τρόπος με τον οποίο οδηγεί ο Θεός τους ανθρώπους στο μονοπάτι της ζωής-εισόδου και στο μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας δεν έχει χώρο για τέτοιες συμπεριφορές ή εκδηλώσεις. Ποιο είναι το πρότυπο για την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντος; (Η αναζήτηση της αλήθειας σ’ όλα τα πράγματα, το να μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές.) Έτσι είναι. Για να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου, δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, πόσα καθήκοντα έχεις εκτελέσει, ούτε πόσες συνεισφορές έχεις κάνει στον οίκο του Θεού, πόσο μάλλον πόση εμπειρία έχεις στο καθήκον σου. Το κύριο πράγμα που εξετάζει ο Θεός είναι το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς. Με άλλα λόγια, εξετάζει τη στάση που έχει κάποιος απέναντι στην αλήθεια και τις αρχές, την κατεύθυνση, την προέλευση και το σημείο εκκίνησης που βρίσκονται πίσω απ’ τις πράξεις του. Σ’ αυτά τα πράγματα εστιάζει ο Θεός· αυτά είναι που καθορίζουν το μονοπάτι που βαδίζεις. Πώς θα σε δει ο Θεός εάν, όσο εκτελείς το καθήκον σου, δεν εκδηλώνεις καθόλου αυτά τα θετικά πράγματα, και αν οι αρχές, το μονοπάτι και η βάση της δράσης σου είναι οι δικές σου σκέψεις, οι δικοί σου στόχοι και τα δικά σου σχέδια, αν το σημείο εκκίνησής σου είναι να προστατεύεις τα δικά σου συμφέροντα και να διασφαλίζεις τη φήμη και τη θέση σου, αν ο τρόπος που λειτουργείς είναι να παίρνεις αποφάσεις και να ενεργείς μόνος σου έχοντας τον τελευταίο λόγο, χωρίς ποτέ να συζητάς ή να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους, και χωρίς ποτέ να ακούς συμβουλές όταν έχεις κάνει λάθος, πόσο μάλλον να αναζητάς την αλήθεια; Αν εκτελείς έτσι το καθήκον σου, δεν πληροίς ακόμα τις προδιαγραφές και δεν έχεις βαδίσει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, επειδή, καθώς κάνεις το καθήκον σου, δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και κάνεις πάντα ό,τι θέλεις, ό,τι σου αρέσει. Γι’ αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτελούν επαρκώς τα καθήκοντά τους. Και πώς πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Θα λέγατε ότι είναι δύσκολο να εκπληρώσει κανείς επαρκώς το καθήκον του; Στην πραγματικότητα, δεν είναι· αρκεί οι άνθρωποι να μπορούν να διατηρήσουν στάση ταπεινότητας, να έχουν λίγη σύνεση και να υιοθετήσουν την κατάλληλη θέση. Όσο μορφωμένος κι αν είσαι, ό,τι βραβεία κι αν έχεις κερδίσει και ό,τι κι αν έχεις πετύχει, και όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου και ο βαθμός σου, πρέπει να εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, πρέπει να ξεκαβαλήσεις το καλάμι —όλα αυτά δεν μετράνε καθόλου. Στον οίκο του Θεού, όσο σπουδαία κι αν είναι αυτά τα ένδοξα πράγματα, δεν μπορούν να είναι ανώτερα από την αλήθεια, διότι αυτά τα επιφανειακά πράγματα δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να πάρουν τη θέση της. Πρέπει να καταλάβεις καλά αυτό το ζήτημα. Αν λες «Είμαι ιδιαίτερα χαρισματικός, έχω πολύ κοφτερό μυαλό, έχω γρήγορα αντανακλαστικά, μαθαίνω γρήγορα και έχω πάρα πολύ καλή μνήμη, άρα είμαι κατάλληλος να πάρω την τελική απόφαση», αν αυτά τα πράγματα τα χρησιμοποιείς πάντοτε ως κεφάλαιο, τα θεωρείς πολύτιμα και θετικά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν όλα αυτά καταλαμβάνουν την καρδιά σου, αν έχουν ριζώσει εκεί μέσα, τότε θα σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς την αλήθεια —και οι συνέπειες αυτού τρομάζουν και μόνο στη σκέψη τους. Έτσι, πρέπει πρώτα να αφήσεις και να αρνηθείς εκείνα τα πράγματα που αγαπάς, που μοιάζουν ωραία, που σου είναι πολύτιμα. Εκείνα τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· αντίθετα, μπορούν να σε εμποδίσουν από το να εισέλθεις στην αλήθεια. Το πιο επείγον πράγμα τώρα είναι να αναζητάς την αλήθεια όταν εκτελείς το καθήκον σου και να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια, έτσι ώστε η εκτέλεση του καθήκοντός σου να γίνει επαρκής, γιατί η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος δεν είναι παρά το πρώτο βήμα στο μονοπάτι της ζωής-εισόδου. Τι σημαίνει εδώ «το πρώτο βήμα»; Σημαίνει το ξεκίνημα ενός ταξιδιού. Σε όλα τα πράγματα υπάρχει κάτι με το οποίο μπορεί να ξεκινήσει το ταξίδι, κάτι που είναι το πιο βασικό, το πιο θεμελιώδες, και η επίτευξη της επαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντος αποτελεί ένα μονοπάτι ζωής-εισόδου. Αν εκτελείς το καθήκον σου με τρόπο με που φαίνεται απλώς σωστός, αλλά όχι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε δεν το εκτελείς επαρκώς. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να εργαστεί πάνω σε αυτό; Πρέπει κανείς να εργαστεί πάνω στις αλήθεια-αρχές και να τις αναζητήσει· είναι πολύ σημαντικό να εφοδιαστεί κανείς με τις αλήθεια-αρχές. Αν απλώς βελτιώνεις τη συμπεριφορά σου και την ιδιοσυγκρασία σου, αλλά δεν είσαι εφοδιασμένος με τις αλήθεια-αρχές, αυτό είναι άχρηστο. Μπορεί να έχεις κάποιο χάρισμα ή κάποια εξειδίκευση. Καλό είναι αυτό —αλλά μόνο αν το χρησιμοποιείς για να εκτελέσεις το καθήκον σου, το χρησιμοποιείς σωστά. Η καλή εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν απαιτεί βελτίωση της ανθρώπινης φύσης ή της προσωπικότητάς σου ούτε να παραμερίσεις το χάρισμα ή το ταλέντο σου. Δεν απαιτείται κάτι τέτοιο. Το σημαντικό είναι να κατανοήσεις την αλήθεια και να μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο να αποκαλύψεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση καθώς θα εκτελείς το καθήκον σου. Τι πρέπει να κάνεις σε τέτοιες στιγμές; Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα και να καταφέρνεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Κάνε αυτό, και δεν θα σου είναι πρόβλημα να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Σε όποιον τομέα και αν βρίσκεται το χάρισμα ή η εξειδίκευσή σου, ή όπου κι αν έχεις κάποιες επαγγελματικές γνώσεις, το πιο σωστό είναι να χρησιμοποιήσεις αυτά τα πράγματα κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος· μόνο έτσι μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου. Το ένα σκέλος είναι να βασίζεσαι στη συνείδηση και στη λογική για να εκτελέσεις το καθήκον σου, και το άλλο είναι να αναζητάς την αλήθεια για να διορθώσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Εκτελώντας κανείς το καθήκον του με αυτόν τον τρόπο, κερδίζει ζωή-είσοδο και γίνεται ικανός να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του.
Απ’ ό,τι φαίνεται, η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναζήτηση της αλήθειας και το να φέρεται κανείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν κάποιος δεν μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια για να λύνει τα προβλήματα και να φτάσει στο σημείο να φέρεται σύμφωνα με τις αρχές, τότε δεν μπορεί να εκτελέσει επαρκώς το καθήκον του. Ο ορισμός της επαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντος είναι αυτός που εξηγήθηκε παραπάνω. Είναι υψηλές οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι υψηλές. Σου ζητάει απλώς να ενεργείς με τη σωστή στάση, πρόθεση και άποψη. Πάνω σ’ αυτήν τη βάση, μπορείς να αποκτήσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να εμβαθύνεις την αυτογνωσία σου. Τότε θα μπορείς να περάσεις από δοκιμασίες και εξευγενισμό, προκειμένου να εισέλθεις σε βαθύτερες αλήθειες και να αλλάξεις τη διάθεσή σου. Πριν περάσεις τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, ο Θεός θα σου δώσει κρίση και παίδευση, ανάλογα με το πόσο κατανοείς την αλήθεια. Αλλά πάνω σε ποια θεμέλια στηρίζεται η κρίση και η παίδευση, όπως και οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός; Είναι το αν έχεις φτάσει στο επίπεδο της επαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντός σου. Με άλλα λόγια, το αν έχεις πετύχει τη ζωή-είσοδο. Η ζωή-είσοδός σου δεν είναι ασύνδετη από το έργο σου και τις ευθύνες σου στην εκκλησία. Είναι μάταιο και άκαρπο κάθεσαι όλη μέρα σπίτι διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και μιλώντας ανούσια για την εκτέλεση του καθήκοντός σου και τη ζωή-είσοδο. Είναι λογική του καναπέ: λες συνέχεια ότι εκτελείς επαρκώς το καθήκον σου, ότι έχεις λάβει την ανάθεση από τον Θεό, αλλά χωρίς καμία αφοσίωση ή δαπάνη, και σίγουρα χωρίς βάσανα και αντιξοότητες. Ακόμα και αν κάποιες φορές που ψέλνεις ύμνους ή διαβάζεις τα λόγια του Θεού, συγκινείσαι μέχρι δακρύων, αυτό δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Από αυτήν την άποψη, έχει σχέση η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντός σου και η απόκτηση της σωτηρίας; Ή ακόμα, έχει σχέση με το να λάβεις την κρίση και την παίδευση του Θεού; Ναι, έχει σχέση. Για να λάβει κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, πρέπει να εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντά του. Γιατί θέτει ο Θεός ένα τέτοιο πρότυπο που απαιτεί οι άνθρωποι να εκτελούν επαρκώς τα καθήκοντά τους; Επειδή χρησιμοποιεί την εκτέλεση του καθήκοντός σου για να μετρήσει τον βαθμό της ζωής-εισόδου σου. Αν έχεις εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά σου, σημαίνει ότι η ζωή-είσοδός σου έχει ήδη φτάσει ένα πρότυπο που σου επιτρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να δεχτείς το έργο της τελείωσης που κάνει πάνω σου ο Θεός. Ποιους όρους έθεσε, λοιπόν, ο Θεός στον άνθρωπο για να το καταφέρει αυτό; Πρέπει, κατά την άποψή Του, να έχεις εκτελέσει επαρκώς το καθήκον σου. Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα θεμελιώδες μονοπάτι και μια θεμελιώδης κατεύθυνση για τη ζωή-είσοδό σου, που ο Θεός τα αναγνωρίζει και θεωρεί κατάλληλα. Και πώς το δοκιμάζει αυτό ο Θεός; Κυρίως μέσω της εκτέλεσης του καθήκοντός σου. Το επόμενο βήμα ξεκινά αμέσως με το που κερδίσεις την επιβεβαίωσή Του επειδή εκτελούσες επαρκώς τα καθήκοντά σου: θα αρχίσει να σε υποβάλλει σε κρίση και παίδευση. Όσα λάθη κι αν κάνεις, θα πειθαρχηθείς. Είναι λες και ο Θεός έχει ξεκινήσει να σε παρακολουθεί στενά. Αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι ο Θεός σε έχει εγκρίνει, ότι δεν κινδυνεύεις πλέον και ότι είσαι το σωστό είδους ανθρώπου, που δεν υπάρχει περίπτωση να διαπράξει εμφανώς κακές πράξεις. Κατά μία έννοια, ο Θεός θα σε προστατεύσει. Κατά μία άλλη, υποκειμενικά μιλώντας, το μονοπάτι σου, οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής σου έχουν ριζώσει στην αληθινή οδό. Δεν θ’ αφήσεις τον Θεό ούτε θα παρεκκλίνεις. Έπειτα, Εκείνος θα σε οδηγήσει οπωσδήποτε στην τελείωση· έχεις την ευλογία. Επομένως, αν κάποιος επιθυμεί να λάβει την ευλογία αυτήν και να βαδίσει στο μονοπάτι της τελείωσης, το πρώτο προαπαιτούμενο είναι να εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντά του. Ο Θεός παρατηρεί όσα κάνεις στον οίκο Του, όπως και τις εργασίες, τις αναθέσεις και τις αποστολές που σου δίνει, προκειμένου να καταλάβει τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Ο Θεός αξιολογεί σε τι μονοπάτι βαδίζεις ακριβώς μέσα από αυτές τις στάσεις. Αν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε η εκτέλεση των καθηκόντων σου θα πετύχει τον στόχο, και είναι σίγουρο ότι θα έχεις ζωή-είσοδο και θα έχεις αλλαγή διάθεσης σε διάφορους βαθμούς. Όλα αυτά επιτυγχάνονται ενώ εκτελείς τα καθήκοντά σου. Μέχρι εκεί μπορείς να φτάσεις με τις ανθρώπινες προσπάθειές σου, πριν σε οδηγήσει επίσημα στην τελείωση ο Θεός. Χωρίς το έργο Του, μόνο μέχρι αυτό το επίπεδο μπορείς να φτάσεις· θα ήταν δύσκολο να φτάσεις πιο μακριά. Μόνο στον εαυτό σου μπορείς να βασίζεσαι για να καταφέρεις όσα βρίσκονται στο πλαίσιο των ανθρώπινων δυνατοτήτων σου, όπως το να δείχνεις αυτοσυγκράτηση μέσω της δύναμης της θέλησης, ν’ αντέχεις τα βάσανα, να πληρώνεις το τίμημα, ν’ απαρνιέσαι πράγματα, να κλαδεύεις τα συναισθήματα, να εγκαταλείπεις τα εγκόσμια, ν’ αναγνωρίζεις τις κακές τάσεις, να επαναστατείς ενάντια στη σάρκα, να εκτελείς πιστά το καθήκον, να ξεχωρίζεις και να μην ακολουθείς τον άνθρωπο. Όταν τα έχεις καταφέρει όλα αυτά, τότε πληροίς τα κριτήρια να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Εκείνος δεν ανακατεύεται με αυτά που μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι. Σε προμηθεύει διαρκώς με την αλήθεια, σε ποτίζει, σε υποστηρίζει να καταλάβεις την αλήθεια, σου λέει πώς να την κατανοείς από διάφορες πτυχές και πώς να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόλις τα έχεις καταλάβει κι έχεις εισέλθει σ’ αυτά, ο Θεός θα σου δώσει βεβαίωση και η πιθανότητα να σωθείς θα είναι 80 τοις εκατό. Παρ’ όλα αυτά, πριν φτάσεις το 80 τοις εκατό, πρέπει να επενδύσεις όλη σου την ενέργεια και την προσπάθεια· δεν μπορείς να ζεις μάταια αυτήν τη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια. Δεν έχω επενδύσει όλη μου την ενέργεια;» Δεν το μετράς σε χρόνια αυτό. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και πέντε χρόνια κι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω κάποιες αλήθειες. Ξέρω πώς να εκτελώ επαρκώς το καθήκον μου και κοπιάζω προς αυτήν την κατεύθυνση. Ξέρω πλέον κάποιους τρόπους και νιώθω μέσα μου μια ηρεμία και μια παρηγοριά». Αυτό το συναίσθημα είναι ακριβές, σημαίνει όμως ότι έχεις 80 τοις εκατό πιθανότητα να σωθείς; Όχι. Πόσο έχεις φτάσει στ’ αλήθεια; Γύρω στο 10 με 15 τοις εκατό. Επειδή πρέπει όσο εκπληρώνεις επαρκώς το καθήκον σου, να κλαδευτείς πολλές φορές· πρέπει να βιώσεις πολλές συνθήκες. Το θετικό είναι ότι σ’ αυτές τις συνθήκες, ο Θεός θα σε φέρει σε επαφή με πολλά πράγματα. Και όσο σε φέρνει σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και πράγματα —δηλαδή σ’ αυτές τις πρακτικές συνθήκες— σου δίνει να καταλάβεις κάποιες αλήθειες. Γιατί σου δίνει ο Θεός να καταλάβεις τις αλήθειες μέσα από αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα; Αν δεν περάσεις αυτές τις εμπειρίες, θα καταλαβαίνεις την αλήθεια μόνο στα λόγια, μέσα από δόγματα και συνθήματα. Μόλις βιώσεις διάφορες καταστάσεις στη ζωή, αυτά τα δόγματα που είχες καταλάβει νωρίτερα ή που μπορούσες να καταλάβεις και ν’ αντιληφθείς στη μνήμη σου, θα γίνουν πλέον πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα είναι η πρακτική πλευρά της αλήθειας, αυτό που πρέπει να καταλάβεις και να εισέλθεις σ’ αυτό.
Ποιες είναι οι πιθανότητες να σωθεί κάποιος όταν δεν πληροί καν το πρότυπο του να εκτελεί επαρκώς το καθήκον του; Είναι το πολύ 10 με 15 τοις εκατό, επειδή δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια ούτε να έχει αληθινή υποταγή. Μπορεί κάποιος που δεν καταλαβαίνει την αλήθεια να πράξει σύμφωνα με τις αρχές; Μπορεί να πάρει το καθήκον του στα σοβαρά και να το δει υπεύθυνα; Όχι βέβαια. Όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια κάνουν ό,τι θέλουν, δρουν επιπόλαια, έχουν πολλά εγωιστικά κίνητρα και ενεργούν σύμφωνα με τις προσωπικές τους προτιμήσεις. Ακόμα κι αν μπορείς να μιλήσεις για πολλά δόγματα, θεωρίες και συνθήματα, αυτό δεν σημαίνει ότι διαθέτεις την αλήθεια-πραγματικότητα, οπότε δεν έχεις πολλές πιθανότητες να σωθείς. Το επόμενο βήμα για ν’ αποκτήσεις την αληθινή σωτηρία, να ελευθερωθείς από την επιρροή του Σατανά και να ζεις σύμφωνα με τον λόγο του Θεού είναι να κάνεις προσπάθεια για σε διάφορες αλήθειες. Ποιος είναι ο στόχος αυτής της προσπάθειας; Το να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα με μεγαλύτερη ακρίβεια και σταθερότητα. Μόνο όταν έχεις εισέλθει στην αλήθεια μπορείς να ξεκινήσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι για τη ζωή σου. Αν το μόνο που ξέρεις είναι να ξεστομίζεις δόγματα και συνθήματα, αλλά δεν αντιλαμβάνεσαι τις αλήθεια-αρχές που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντός σου και φέρεσαι απρόσεκτα σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες σου, τότε δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Απέχεις πολύ ακόμα από τον σωστό δρόμο. Όταν κάποιος έχει βιώσει πολλά πράγματα εκτελώντας τα καθήκοντά του και συνειδητοποιεί ότι δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, καθώς και πόσο πολύ του λείπει, τότε ξεκινά να κάνει προσπάθειες για την αλήθεια. Σιγά-σιγά, από εκεί που ξεστόμιζε δόγματα και συνθήματα, αρχίζει να αποκτά αληθινή κατανόηση, να κάνει πράξη την αλήθεια με ακρίβεια και να υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, έχει μεγαλύτερες ελπίδες και πιθανότητες να σωθεί. Σε τι βασίζεται αυτή η αύξηση των πιθανοτήτων; (Στο πόσο κατανοεί την αλήθεια.) Ο βαθμός στον οποίο κατανοεί την αλήθεια δεν είναι ο πιο σημαντικός παράγοντος. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η άσκηση και η είσοδος στην αλήθεια-πραγματικότητα. Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορείς να την κατανοήσεις· αν δεν την κάνεις πράξη, τότε δεν θα την κατανοήσεις ποτέ. Το να καταλαβαίνεις απλώς τα λόγια και τα δόγματα δεν είναι το ίδιο με το να κατανοείς την αλήθεια. Όσο πιο πολύ κάνεις πράξη την αλήθεια, τόση πιο πολλή πραγματικότητα θα έχεις, τόσο πιο πολύ θ’ αλλάζεις και θα κατανοείς καλύτερα την αλήθεια, κι έτσι η ελπίδα σου να σωθείς θ’ αυξάνεται ανάλογα. Απ’ θετική πλευρά, όσο εκτελείς τα καθήκοντά σου, αν τα μεταχειρίζεσαι σωστά και δεν τα εγκαταλείπεις, όποιες συνθήκες και αν αντιμετωπίζεις, και προσηλώνεσαι σ’ αυτά απ’ την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να τα εγκαταλείπεις, ακόμα και όταν οι άλλοι χάνουν την πίστη τους και παύουν να τα εκτελούν, παραμένοντας σταθερός κι αφοσιωμένος σ’ αυτά μέχρι τέλους, τότε στ’ αλήθεια τα μεταχειρίζεσαι ως καθήκοντα και δείχνεις απόλυτη αφοσίωση. Αν μπορέσεις να ανταποκριθείς σ’ αυτό το πρότυπο, έχεις πετύχει τον στόχο να εκτελείς τα καθήκοντά σου επαρκώς. Αυτό είναι θετικό. Παρ’ όλα αυτά, πριν φτάσεις αυτό το πρότυπο, το αρνητικό είναι ότι πρέπει ν’ αντέξεις διάφορους πειρασμούς. Τι πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιος δεν μπορεί ν’ αντισταθεί σε πειρασμούς όσο εκτελεί τα καθήκοντά του, οπότε εγκαταλείπει το καθήκον του, το προδίδει και το βάζει στα πόδια; Είναι σαν να προδίδει τον Θεό. Το να προδίδει κανείς την ανάθεση από τον Θεό είναι σαν να προδίδει τον Θεό. Μπορεί να σωθεί κάποιος που προδίδει τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος έχει τελειώσει. Έχει χαθεί κάθε ελπίδα και τα καθήκοντά που εκτελούσε μέχρι πρότινος ήταν απλή δούλεψη, η οποία μετά την προδοσία του χάθηκε στο κενό. Οπότε, είναι απαραίτητο να προσηλώνεται κανείς στο καθήκον του. Όσο το κάνει, υπάρχει ελπίδα. Αν κάποιος εκπληρώνει με αφοσίωση το καθήκον του, μπορεί να σωθεί και να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Ποιο είναι αυτό που όλοι θεωρούν πιο δύσκολο όσον αφορά την προσήλωση στο καθήκον; Έχει να κάνει με το αν μπορούν να μείνουν σταθεροί όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον πειρασμό. Και τι περιλαμβάνουν αυτοί οι πειρασμοί; Χρήματα, κύρος, στενές σχέσεις, συναισθήματα. Τι άλλο; Αν κάποια καθήκοντα ενέχουν κινδύνους, ακόμα και κίνδυνο για τη ζωή σου, και αν τα εκτελέσεις μπορεί να συλληφθείς και να φυλακιστείς ή ακόμα και να διωχθείς μέχρι θανάτου, τότε μπορείς ακόμα να εκτελέσεις το καθήκον σου; Μπορείς ν’ αντέξεις; Το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να ξεπεράσει αυτούς τους πειρασμούς εξαρτάται από το αν επιδιώκει την αλήθεια. Εξαρτάται από το αν μπορεί να διακρίνει και ν’ αναγνωρίσει αυτούς τους πειρασμούς όσο επιδιώκει την αλήθεια, να αναγνωρίσει την ουσία και τα σατανικά κόλπα που κρύβονται από πίσω τους. Χρειάζεται επίσης να μπορεί κανείς ν’ αναγνωρίζει τις δικές του διεφθαρμένες διαθέσεις, τη φύση-ουσία του και τις αδυναμίες του. Πρέπει ακόμα να ζητά διαρκώς απ’ τον Θεό να τον προστατεύσει για ν’ αντέξει τους πειρασμούς. Αν κάποιος μπορεί ν’ αντέξει και να προσηλωθεί στο καθήκον του χωρίς να προδώσει ή να το σκάσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τότε η πιθανότητα να σωθεί φτάνει το 50 τοις εκατό. Είναι εύκολο να πετύχει κανείς το 50 τοις εκατό; Κάθε βήμα είναι μία πρόκληση, γεμάτη κινδύνους. Δεν επιτυγχάνεται εύκολα! Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι τόσο δύσκολη, ώστε να βρίσκουν τη ζωή πολύ κουραστική και να προτιμούσαν να πεθάνουν; Ποιοι νιώθουν έτσι; Οι δύσπιστοι. Μόνο και μόνο για την επιβίωση, οι άνθρωποι είναι ικανοί να σκαλίσουν το μυαλό τους, ν’ αντέξουν κάθε δυσκολία, να κρατηθούν επίμονα στη ζωή μέσα στις καταστροφές, να μην εγκαταλείπουν μέχρι την τελευταία τους πνοή. Αν πίστευαν στον Θεό και επιδίωκαν την αλήθεια με τέτοιο σθένος, θα πετύχαιναν σίγουρα αποτελέσματα. Αν οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να πασχίσουν γι’ αυτήν, τότε είναι άχρηστοι! Την επιδίωξη της αλήθειας δεν μπορεί να την πετύχει κανείς μόνο μέσω της ανθρώπινης προσπάθειας. Απαιτεί ανθρώπινη προσπάθεια σε συνδυασμό με το έργο του Αγίου Πνεύματος. Απαιτεί ο Θεός να ενορχηστρώσει διάφορα περιβάλλοντα για να δοκιμάσει και να εξευγενίσει τους ανθρώπους, και το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσει έργο για να τους διαφωτίσει, να τους φωτίσει και να τους καθοδηγήσει. Είναι εγγυημένο ότι για να αποκτήσει κανείς την αλήθεια πρέπει να υπομείνει κάποια βάσανα. Όπως οι ορειβάτες, που ρισκάρουν τη ζωή τους για να σκαρφαλώσουν σε κορυφές και δεν φοβούνται τις αντιξοότητες στην αποστολή τους που τους φτάνουν στα όριά τους, σε βαθμό που ρισκάρουν τη ζωή τους. Είναι πιο δύσκολο από την ανάβαση σ’ ένα βουνό το να πιστεύεις στον Θεό και το να αποκτήσεις την αλήθεια; Τι άνθρωποι είναι αυτοί που θέλουν ευλογίες αλλά δεν θέλουν να υποφέρουν γι’ αυτές; Είναι άχρηστοι. Δεν μπορείς να επιδιώξεις και να εξασφαλίσεις την αλήθεια χωρίς θέληση· δεν μπορείς να το καταφέρεις αν δεν μπορείς να υποφέρεις. Πρέπει να πληρώσεις τίμημα για να την αποκτήσεις.
Οι άνθρωποι πλέον καταλαβαίνουν τον ορισμό της επάρκειας, το πρότυπο της επάρκειας, τον λόγο που ο Θεός έθεσε το πρότυπο της επάρκειας, τη σχέση ανάμεσα στην επαρκή εκτέλεση του καθήκοντος και τη ζωή-είσοδο, κι άλλους παρόμοιους παράγοντες που σχετίζονται με την αλήθεια της επαρκούς εκτέλεσης του καθήκοντος. Αν καταφέρουν να φτάσουν σ’ ένα σημείο όπου θα είναι προσηλωμένοι στο καθήκον τους, ανεξαρτήτως χρόνου και χώρου, χωρίς να το εγκαταλείπουν, όπου θα αντέχουν κάθε πειρασμό, όπου θα κατανοούν, θα γνωρίζουν όλες τις διαφορετικές αλήθειες που απαιτεί ο Θεός στις διαφορετικές καταστάσεις που τους θέτει και θα εισέρχονται σ’ αυτές, τότε στα μάτια του Θεού, έχουν ουσιαστικά καταφέρει να είναι επαρκείς. Υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία για να εκτελέσει κανείς επαρκώς το καθήκον του: Πρώτον, το να έχει τη σωστή στάση απέναντι σ’ αυτό και να μην το εγκαταλείπει ποτέ. Δεύτερον, να είναι ικανός ν’ αντέξει κάθε λογής πειρασμούς όσο το εκτελεί και να μη σκοντάφτει. Τρίτον, να μπορεί όσο εκτελεί το καθήκον του να καταλάβει κάθε πτυχή της αλήθειας και να εισέρχεται στην πραγματικότητα. Όταν οι άνθρωποι καταφέρνουν αυτά τα τρία πράγματα κι έχουν πετύχει τον στόχο, τότε θα έχει ολοκληρωθεί το πρώτο προαπαιτούμενο για να δεχτούν την κρίση και την παίδευση και να τελειωθούν —η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντός τους.
Συζητήσαμε και προηγουμένως κάποια πράγματα σχετικά με την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντος συγκεκριμένα τον όρο «επαρκή». Πώς ορίστηκε η «επαρκής» στις προηγούμενες συζητήσεις; (Το να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές.) Η «επάρκεια» που συζητήσαμε σήμερα ανταποκρίνεται στις προθέσεις του Θεού και στα πρότυπα που Εκείνος απαιτεί απ’ τον άνθρωπο. Γιατί απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους να εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα μ’ ένα επαρκές πρότυπο; Αυτό σχετίζεται με την πρόθεσή Του να σώσει τους ανθρώπους και με τα πρότυπά Του για τη σωτηρία και την τελείωσή τους. Αν δεν καταφέρεις να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου, τότε ο Θεός δεν θα σε οδηγήσει στην τελείωση. Είναι η πιο σημαντική προϋπόθεση για να οδηγήσει ο Θεός τους ανθρώπους στην τελείωση. Επομένως, το αν κάποιος θα οδηγηθεί στην τελείωση απ’ τον Θεό εξαρτάται πλήρως απ’ το αν εκτελεί το καθήκον του επαρκώς. Αν δεν εκτελείς επαρκώς το καθήκον σου, τότε το έργο του Θεού για την τελείωση των ανθρώπων δεν σε αφορά καθόλου. Τώρα βέβαια, κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται στο σωστό μονοπάτι όπως εκτελούν το καθήκον τους και έχουν και τη σωστή κατεύθυνση, αλλά παρ’ όλα αυτά, η εκτέλεση του καθήκοντός τους δεν θεωρείται επαρκής. Γιατί; Επειδή οι άνθρωποι κατανοούν ελάχιστα την αλήθεια. Είναι σαν παιδιά που θέλουν να μοιραστούν τις ευθύνες του σπιτιού με τους γονείς τους, αλλά μπορεί να μην έχουν το ανάστημα για να το κάνουν. Σε ποιο σημείο θα έχουν το ανάστημα για να έχουν στ’ αλήθεια μερίδιο στις ευθύνες του σπιτιού; Όταν θα μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα χωρίς ν’ ανησυχούν τους ενήλικες· τότε είναι που θα μπορούν να μοιραστούν τις ευθύνες του σπιτιού. Ίσως ήδη να μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα, αλλά παραμένεις στο στάδιο που καταβάλλεις προσπάθεια και είσαι απλός δουλευτής, επειδή η αλήθεια που κατανοείς είναι πολύ επιφανειακή, η αλήθεια που μπορείς να κάνεις πράξη είναι ελάχιστη και οι αρχές που αντιλαμβάνεσαι είναι επίσης ελάχιστες. Βρίσκεσαι συχνά σε μια διαδικασία αναζήτησης, είσαι συνέχεια θολωμένος, οπότε δεν μπορείς να επιβεβαιώσεις εύκολα αν αυτά που κάνεις είναι σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού· τα έχεις όλα μπερδεμένα στο μυαλό σου. Μπορεί λοιπόν να θεωρηθεί επαρκής η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Όχι ακόμα, επειδή κατανοείς πολύ μικρό μέρος της αλήθειας και η ζωή-είσοδός σου δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που απαιτεί ο Θεός· έχεις πάρα πολύ μικρό ανάστημα. Τι σημαίνει να έχει κανείς πάρα πολύ μικρό ανάστημα; Κάποιοι λένε ότι είναι η επιφανειακή κατανόηση της αλήθειας, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό. Συνδέεται ευθέως με την ανώριμη ανθρώπινη φύση ή το χαμηλό επίπεδο και την ύπαρξη πολλών αρνητικών πραγμάτων στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, αν λάβεις ένα καθήκον και δεν ξέρεις πώς να το εκτελέσεις, μπορεί να νιώθεις άχρηστος και να νομίζεις ότι δεν μπορείς να λάβεις υπ’ όψιν σου τις προθέσεις του Θεού. Αυτό σ’ οδηγεί να σε αρνητικότητα και αδυναμία, σε κάνει να πιστεύεις ότι οι διευθετήσεις του Θεού είναι κακές κι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, και πως σίγουρα θ’ αποκλειστείς. Έτσι, δεν θέλεις πλέον να εκτελείς το καθήκον σου. Δεν είναι αυτό εκδήλωση μικρού αναστήματος; Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί νεαροί αδελφοί και αδελφές που δεν έχουν παντρευτεί ακόμη. Αν συναντήσουν έναν όμορφο άντρα ή μια όμορφη γυναίκα, τους χτυπάει ο έρωτας, κι αν ανταλλάξουν μερικές ματιές, μπορεί και να νιώσουν συναισθήματα. Αν έχουν τέτοια δυνατά συναισθήματα, τότε όσο έχουν σχέση με εκείνο το άτομο, μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Αυτό είναι παράδοση στον πειρασμό. Δεν είναι εκδήλωση μικρού αναστήματος; Είναι, πράγματι. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι έχουν κάποια ξεχωριστά χαρίσματα κι εκτελούν κάποια ξεχωριστά καθήκοντα στον οίκο του Θεού. Αυτό τους κάνει να νομίζουν ότι έχουν κάποιο κεφάλαιο, οπότε το παίζουν ανώτεροι και θέλουν μονίμως να κάνουν επίδειξη. Με το που αρχίσουν την επίδειξη, χάνουν τις αρχές στις πράξεις τους. Και αν οι άλλοι τους επαινέσουν έστω και λίγο, τότε θα χάσουν σίγουρα τις αρχές τους στις πράξεις τους και θα εφησυχάσουν, ξεχνώντας τα καθήκοντά τους. Κι αυτό είναι παράδοση στον πειρασμό. Δεν είναι αυτό εκδήλωση μικρού αναστήματος; Ακόμα και μικρά ζητήματα μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο με μικρό ανάστημα να σκοντάψει. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι στον οίκο του Θεού δουλεύουν ως ηθοποιοί. Με την εμφάνιση και το χάρισμά τους, εμφανίζονται σε μερικές ταινίες και νιώθουν ότι απέκτησαν λίγη φήμη. Σκέφτονται: «Έχω χτίσει ένα όνομα πλέον. Αν αυτό συνέβαινε στην κοσμική κοινωνία, δεν θα μου ζητούσαν αυτόγραφο; Γιατί στον οίκο του Θεού δεν θέλει κανείς το αυτόγραφό μου; Ίσως πρέπει να παίξω και σ’ άλλη καλή ταινία». Παρ’ όλα αυτά, όταν δεν παίρνουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επόμενη ταινία, τους έρχεται να παρατήσουν τα καθήκοντά τους, θεωρώντας τα ανούσια. Θέλουν μονίμως να πρωταγωνιστούν και να γίνουν διάσημοι ηθοποιοί, κι όταν δεν το καταφέρνουν, αποθαρρύνονται, εκνευρίζονται και σκέφτονται ακόμη και να τα παρατήσουν. Αυτό σημαίνει μικρό ανάστημα. Το να έχεις μικρό ανάστημα σημαίνει ότι δεν είσαι κατάλληλος για σημαντικές ευθύνες. Ακόμα κι αν ο Θεός σού δώσει ένα καθήκον, και πάλι δεν μπορείς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη Του. Με μία λάθος σκέψη ή αν κάτι δεν πάει όπως το θες, μπορείς ν’ αφήσεις τα καθήκοντά σου και να εναντιωθείς στον Θεό. Δεν είναι κι αυτό εκδήλωση μικρού αναστήματος; (Ναι.) Είναι ένα όλο και πιο μικρό ανάστημα. Με τόσο μικρό ανάστημα και με τέτοιες συμπεριφορές, πόσο απέχει κανείς απ’ το να εκτελεί επαρκώς τα καθήκοντά του; Πού βρίσκεται το κενό; Βρίσκεται στο πόσο αγαπά κανείς την αλήθεια. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, μαθαίνουν ότι κάποιος πολύ κοντινός τους αρρώστησε. Τότε, σταματούν να έρχονται στις συναθροίσεις και παραμελούν τα καθήκοντά τους, γιατί πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις αν αφήσουν τα καθήκοντά τους για μερικές μέρες. Άλλωστε, αν πεθάνει ένα μέλος της οικογένειάς τους, θα φύγει για πάντα. Αλλά δεν σκέφτονται ότι το να εκτελεί κανείς τα καθήκοντά του είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που συνδέεται με το να κερδίζει κανείς τη ζωή, είναι η μόνη ευκαιρία για τη σωτηρία. Βάζουν τα συναισθήματα και τις οικογένειές τους πάνω από τα καθήκοντά τους και απ’ τη σωτηρία. Δεν είναι αυτό εκδήλωση μικρού αναστήματος; Το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό! Αυτό δείχνει ότι δεν καταλαβαίνουν τα πραγματικά ζητήματα της ζωής και δεν ασχολούνται με τις σωστές εργασίες. Εξαρτάται το ανάστημα από την ηλικία; Όχι. Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας, τόπου γέννησης ή εθνικότητας, έχουν την ίδια διεφθαρμένη διάθεση. Όλοι διαθέτουν τη φύση του Σατανά, και μπορούν να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του αντισταθούν, διαπράττοντας ένα σωρό κακά. Αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί να μετανοήσει πραγματικά; Ποτέ. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν και βροντοφωνάζουν ότι βασίζονται στον Θεό και δεν φοβούνται τον θάνατο, αλλά νιώθουν ότι δεν μπορούν απλώς να κάθονται και να μην κάνουν τίποτα. Πιστεύουν ότι αν δεν εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, σίγουρα θα πεθάνουν, οπότε πηγαίνουν αμέσως να τα εκτελέσουν. Κοιτάζουν να δουν ποιο καθήκον έχει τις πιο πολλές δουλειές κι είναι το πιο σημαντικό, ποιο είναι πιο αξιόλογο για τον Θεό, και δηλώνουν πως θέλουν να το αναλάβουν. Ενώ το εκτελούν, αναρωτιούνται: «Μπορεί να γιατρευτεί η αρρώστια μου; Μακάρι να μπορεί. Αφιέρωσα τη ζωή μου. Δεν πρέπει να γιατρευτώ;» Στην πραγματικότητα, η ασθένειά τους είναι θανατηφόρα. Είτε εκτελέσουν το καθήκον τους είτε όχι, θα πεθάνουν. Ναι μεν τώρα εκτελούν το καθήκον τους, αλλά ο Θεός παρατηρεί την καρδιά του ανθρώπου. Τόσο μικρό ανάστημα και τέτοιο κίνητρο που έχουν, μπορούν να εκτελέσουν επαρκώς το καθήκον τους; Όχι βέβαια. Τέτοιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Μονίμως έχουν δολοπλοκίες στο μυαλό τους. Μόλις αρρωστήσουν ή ακόμα και όταν νιώσουν έστω και λίγο άσχημα, αρχίζουν να σκέφτονται: «Τελικά με έχει ευλογήσει ο Θεός; Ενδιαφέρθηκε στ’ αλήθεια για μένα, με προστάτευσε; Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν το έκανε, οπότε θα πάψω κι εγώ να εκτελώ τα καθήκοντά μου». Με το που νιώσουν έστω και λίγο άβολα, θέλουν να παρατήσουν τα καθήκοντά τους. Έχουν καθόλου ανάστημα; (Όχι.) Μην νομίζετε λοιπόν για διάφορους ανθρώπους ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους επειδή κάθονται κι ακούνε τα κηρύγματα ή μπορούν να εγκαταλείψουν την οικογένειά τους και την καριέρα τους για να τα εκτελέσουν σε κάποια θέση στον οίκο του Θεού, κάνοντας κάποιο έργο που σχετίζεται με τις επαγγελματικές τους ικανότητες ή την εξειδίκευσή τους. Ούτε σημαίνει ότι όποιος εκτελεί τα καθήκοντά του το κάνει πρόθυμα, πόσο μάλλον ότι όλοι αυτοί που εκτελούν τα καθήκοντά τους έχουν και κάποιο ανάστημα. Στην επιφάνεια, οι άνθρωποι δείχνουν απασχολημένοι και φαίνεται ότι ενεργούν και δαπανούν τον εαυτό τους στον Θεό πρόθυμα, με βάση την ειλικρινή τους πίστη. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους, όλοι τους είναι συχνά αδύναμοι. Συχνά σκέφτονται να παρατήσουν τα καθήκοντά τους, έχουν τα δικά τους σχέδια και ακόμα πιο συχνά, ελπίζουν να ολοκληρωθεί άμεσα το έργο του Θεού, ώστε να ευλογηθούν γρήγορα. Αυτός είναι ο μόνος στόχος τους. Αυτό που προσπαθεί να διορθώσει ο Θεός είναι αυτές τις ανθρώπινες αδυναμίες, την επαναστατικότητα, το μικρό ανάστημα, όπως και τις αδαείς σκέψεις και πράξεις των ανθρώπων. Όταν αυτά τα θέματα λυθούν και δεν αποτελούν πλέον πρόβλημα, όταν τίποτα δεν μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά σου να εκτελείς τα καθήκοντά σου, τότε αυτή είναι επαρκής και το ανάστημά σου έχει μεγαλώσει. Εν τέλει, το μονοπάτι που ακολουθεί κάποιος άνθρωπος και ο βαθμός στον οποίο το βαδίζει δεν καθορίζεται από το πόσο δυνατά φωνάζει συνθήματα ούτε από τα συναισθήματά του και τις επιθυμίες του. Αντιθέτως, εξαρτάται από την επιδίωξή του και από το πόσο αγαπάει την αλήθεια.
Σε ποιες καταστάσεις θα εγκαταλείψετε το καθήκον σας; Όταν έρθετε αντιμέτωποι με τον θάνατο; Ή όταν αντιμετωπίσετε κάποια μικρή απογοήτευση στη ζωή; Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολλές απαιτήσεις όταν εκτελούν το καθήκον τους. Από τη μία, δεν θέλουν να τους φυσάει ο αέρας και να τους χτυπάει ο ήλιος, και προτιμούν ένα άνετο περιβάλλον εργασίας. Δεν αντέχουν ούτε την παραμικρή ενόχληση. Επιπλέον, θέλουν να είναι μαζί με τον σύζυγό (ή τη σύζυγο) τους, να ζουν για δύο, να έχουν και την προσωπική τος ζωή, όπως να βγαίνουν έξω για διασκέδαση, να πηγαίνουν διακοπές κι ούτω καθεξής, κι όλα αυτά προς ικανοποίησή τους. Αν νιώσουν ότι δεν ικανοποιούνται έστω και λίγο, νιώθουν άβολα μέσα τους και γίνονται μνησίκακοι, σε βαθμό που αναστατώνουν τους άλλους και διαδίδουν αντιλήψεις. Κάποιοι που κατανοούν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί, ότι είναι δύσπιστοι, και μένουν μακριά τους. Αλλά υπάρχουν κάποιοι που δεν κατανοούν την αλήθεια· αυτοί έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, οπότε η αναστάτωση που προκαλούν εκείνοι οι άνθρωποι τους επηρεάζει. Πείτε μου, δεν πρέπει ν’ αποκλείονται από την εκκλησία τέτοιοι κακοποιοί; (Ναι.) Αυτό το είδος του ανθρώπου, που διαρκώς αναστατώνει και διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, πρέπει ν’ αποπέμπεται για να προστατευτούν αυτοί που έχουν άγνοια και μικρό ανάστημα. Εσείς υπό ποιες συνθήκες μπορεί να εγκαταλείπατε τα καθήκοντά σας χωρίς προειδοποίηση; Για παράδειγμα, ενώ διαδίδεις το ευαγγέλιο, βλέπεις κάποιον πολύ όμορφο που μιλά με τρόπο χαρισματικό· όσο περισσότερο τον κοιτάζεις, τόσο τον θαυμάζεις και σκέφτεσαι: «Τι καλά που θα ήταν να μην εκτελούσα τα καθήκοντά μου και να έβρισκα έναν τέτοιο σύντροφο!» Με το που αρχίσεις να σκέφτεσαι έτσι, κινδυνεύεις· εύκολα θα υποκύψεις στον πειρασμό. Το σκέφτεσαι υπερβολικά, και αποφασίζεις να επιδιώξεις αυτήν τη σχέση. Αλλά μόλις τελικά τον κατακτήσεις, συνειδητοποιείς ότι είναι κι αυτός ένας διεφθαρμένος άνθρωπος και τελικά δεν είναι και τόσο καλός. Πλέον, όμως, είναι πολύ αργά για μετάνοιες. Όταν κάποιος υποκύπτει στον πειρασμό του έρωτα, δεν είναι εύκολο να ξεμπερδέψει. Δεν θα είναι εύκολο να γυρίσεις πίσω προτού περάσουν ένα-δύο ή τρία και πέντε χρόνια. Πόση αλήθεια θα χάσεις μέσα σ’ αυτά τα τρία με πέντε χρόνια που θα έχεις χάσει; Πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η απώλεια για τη ζωή σου; Πόσο θα καθυστερήσει την ανάπτυξη της ζωής σου; Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν άλλους που βγάζουν πολλά χρήματα στην κοσμική κοινωνία, που φορούν ακριβά ρούχα, τρώνε και πίνουν καλά, κι η καρδιά τους αναστατώνεται. Θέλουν κι αυτοί να βγάλουν χρήματα. Έτσι ξεκινά ο πειρασμός. Όλοι όσοι έχουν μυαλό που αναστατώνεται όταν συναντά τέτοιες καταστάσεις και σκέφτονται να εγκαταλείψουν το καθήκον τους δεν καταφέρνουν ν’ αντισταθούν στον πειρασμό. Κινδυνεύουν. Αυτό είναι σημάδι μικρού αναστήματος. Όταν βλέπεις κάποιον άλλον να τρώει καλό φαγητό, ταράζεσαι και στενοχωριέσαι. Επίσης, νιώθεις δυσάρεστα όταν βλέπεις κάποιον άλλο μ’ έναν καλό σύντροφο. Και στεναχωριέσαι και όταν βλέπεις κάποιον συνομήλικό σου, το ίδιο όμορφο μ’ εσένα, αλλά να έχει καλύτερα ρούχα ή ακόμα και να είναι διάσημος. Αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι αν δεν είχες εγκαταλείψει την εκπαίδευσή σου, και είχες αποφοιτήσει και κάνει καριέρα, τότε σίγουρα θα ήσουν σε καλύτερη μοίρα από εκείνο το άτομο. Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις αυτές τις καταστάσεις, προβληματίζεσαι για μέρες. Αυτοί οι πειρασμοί είναι για σένα ένας μόνιμος περιορισμός, ένα είδος ενόχλησης, που δείχνει ότι το ανάστημά σου είναι μικρό. Όταν διαδίδετε το ευαγγέλιο και γνωρίζετε ένα κατάλληλο άτομο του αντίθετου φύλου, έναν ψηλό, πλούσιο και ωραίο άντρα ή μια γυναίκα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, πλούσια και όμορφη, μπορεί να μην καταφέρετε ν’ αποφύγετε τον πειρασμό. Τι σημαίνει να μην καταφέρεις να τον αποφύγεις; Σημαίνει ότι το ανάστημά σου δεν έχει φτάσει στο επίπεδο όπου μπορείς να ξεπερνάς τους διάφορους πειρασμούς. Δεν μπορείς να τους αποφύγεις, οπότε η καρδιά σου καταλαμβάνεται και παρασύρεται. Όλα όσα σκέφτεσαι, όσα συλλογίζεσαι, ακόμα και τα όνειρά σου κι οι συζητήσεις σου με τους άλλους, όλα γυρίζουν γύρω απ’ αυτά τα θέματα. Αυτό επηρεάζει την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Στις συναναστροφές σχετικά με την αλήθεια, οι άλλοι έχουν πολλά να πουν, ενώ εσύ συνεισφέρεις όλο και λιγότερο και χάνεις το ενδιαφέρον σου για την πίστη στον Θεό. Δεν παρασύρεσαι έτσι; Ενδίδεις στον πειρασμό κι αυτό είναι επικίνδυνο. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ενδίδεις στον πειρασμό μόνο αν ξεκινήσεις να βγαίνεις με κάποιον ή το σκάσεις μαζί του, όταν όμως έχεις φτάσει σ’ αυτό το σημείο, έχεις πια τελειώσει. Θα μπορούσαν να προκύψουν τέτοιες καταστάσεις αν σας τύχαιναν εσάς τέτοια ζητήματα; (Δεν ξέρω.) Αν δεν ξέρετε, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε μικρό ανάστημα. Για ποιον λόγο αποδεικνύει κάτι τέτοιο; Από τη μία, δεν σου έχει τύχει ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα, οπότε δεν ξέρεις πώς θ’ αντιδρούσες. Δεν έχεις έλεγχο πάνω στον εαυτό σου. Από την άλλη, όταν αντιμετωπίζεις μια τέτοια κατάσταση, δεν έχεις τη σωστή στάση και προσέγγιση για ν’ αντιμετωπίσεις το ένα τέτοιο πρόβλημα. Αν δεν μπορείς να λύσεις το πρόβλημα μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, αυτό σημαίνει ότι είσαι παθητικός. Αν είσαι παθητικός, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις μικρό ανάστημα κι ότι έχεις άγνοια. Ναι μεν δεν προσπαθείς ενεργά να ξελογιάσεις τους άλλους, αλλά σίγουρα μπορούν οι άλλοι να σε ξελογιάσουν, κι αυτό σε φέρνει μπροστά στον πειρασμό. Αν δεν μπορείς να τον υπερνικήσεις, τότε υπάρχει πρόβλημα. Για παράδειγμα, τι θα συμβεί αν κάποιος σου προσφέρει χρήματα και θέση ή αν κάποιος καλύτερος άνθρωπος έρθει και προσπαθήσει να σε δελεάσει; Θα ήταν εύκολο να το ξεπεράσεις αυτό; Ποιες είναι οι πιθανότητες να το ξεπερνούσες; Λένε ότι κάποιοι άνθρωποι, αν τους χαρίσει μερικές σοκολάτες ο θαυμαστής τους, γοητεύονται και σκέφτονται να ξεκινήσουν σχέση μ’ αυτό το άτομο. Τόσο μικρό ανάστημα έχουν. Μήπως αυτό έχει σχέση με το αν πιστεύουν στον Θεό γι’ αρκετό καιρό; Όχι απαραίτητα. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν περισσότερο από μία δεκαετία και όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις, ακόμα μπορούν να υποκύψουν στον πειρασμό. Είτε είναι η πρώτη, είτε η δεύτερη ή η τρίτη φορά που με τους συμβαίνει κάτι τέτοιο, ακόμα μπορούν να δελεαστούν. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν πραγματικά κάποιες αλήθειες. Και γιατί δεν κατανοούν; Επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι συνέχεια μπερδεμένοι. Κατά τη γνώμη τους, αυτά τα ζητήματα είναι ασήμαντα. Σκέφτονται: «Αν εμφανιστεί κάποιος που μου ταιριάζει, γιατί να μην παντρευτώ; Αλλά δεν έχω συναντήσει κάποιον κατάλληλο ακόμα και δεν με εντυπωσιάζει κανείς, οπότε απλά τα βγάζω πέρα». Αυτό όμως δεν είναι στάση επιδίωξης της αλήθειας, δεν είναι βάδισμα στο μονοπάτι της σωτηρίας και της τελείωσης· δεν είναι η σωστή νοοτροπία. Θέλουν απλώς να τα βγάζουν πέρα, να ζουν κάθε μέρα όπως έρχεται, όπου τους πάει η ζωή. Και αν έρθει μια μέρα που δεν μπορούν να συνεχίσουν, τότε ας είναι. Δεν τους ενδιαφέρει η πρόθεση του Θεού να σώσει τους ανθρώπους ή το έργο που επιτελεί ο ίδιος γι’ αυτήν τη σωτηρία. Επιπλέον, δεν αναζητούν σοβαρά τις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό ούτε παίρνουν το ζήτημα αυτό στα σοβαρά. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μα έρχονται πάντα στα κηρύγματα. Πώς μπορείς να λες ότι δεν το παίρνουν στα σοβαρά;» Αλλά η απλή συμμετοχή σε συναθροίσεις και το ν’ ακούει κανείς κηρύγματα δεν σημαίνει ότι αποδέχεται την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακούνε κηρύγματα, αλλά πόσοι κάνουν πράξη την αλήθεια; Και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που ακολουθούν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που όταν ακούνε κηρύγματα, επικεντρώνονται μόνο στο να καταλάβουν τα δόγματα και να εμπλουτίσουν τις αντιλήψεις τους και τις φαντασιοκοπίες τους. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ακούνε με σκοπό να την αναζητήσουν και να την αποδεχτούν. Είναι ικανοί ν’ ακούσουν κηρύγματα και να κάνουν αυτοκριτική, να συγκρίνουν όσα άκουσαν με την κατάστασή τους, και να εστιάσουν στο να λύσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Γραπώνονται από τις πρακτικές πτυχές της αλήθειας. Επικεντρώνονται στο να κάνουν πράξη και να βιώνουν αυτές τις πτυχές, και στο να κερδίσουν την αλήθεια. Επομένως, αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ακούνε κηρύγματα προκειμένου ν’ αποκτήσουν τη ζωή, να κατανοήσουν την αλήθεια και να μεταμορφωθούν. Αποδέχονται την αλήθεια βαθιά μέσα τους και όταν την κάνουν πράξη, η αλήθεια που κατανοούν τους ωφελεί. Η κατανόηση της αλήθειας παρέχει ένα μονοπάτι. Όσο για κείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αυτοί ακούνε κηρύγματα με μπερδεμένο τρόπο. Ακούνε ένα ολόκληρο κήρυγμα απ’ την αρχή ως το τέλος και όταν μετά τους ρωτήσεις τι κατάλαβαν, θα σου πουν: «Τα κατάλαβα όλα. Κράτησα καθαρογραμμένες σημειώσεις για τα πάντα». Αλλά αν τους ρωτήσεις πώς τους βοήθησε αυτό, θα πουν αόριστα ότι τους βοήθησε κάπως. Τους βοήθησε στ’ αλήθεια; Όχι, επειδή δεν έχουν κατακτήσει τις αλήθειες των κηρυγμάτων. Και γιατί δεν τις έχουν κατακτήσει; Επειδή δεν τις έχουν αποδεχτεί, πώς μπορούν να τις κατακτήσουν; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να μην τις έχουν κατακτήσει; Πώς γίνεται να μην τις έχουν αποδεχτεί; Άκουγαν προσεκτικά και κρατούσαν μάλιστα και σημειώσεις». Κάποιοι άνθρωποι κρατούν σημειώσεις μόνο για το τυπικό, όχι επειδή λαχταρούν για την αλήθεια. Κάποιοι που έρχονται σε συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, δεν σημαίνει ότι την αποδέχονται. Εξαρτάται απ’ το αν βαθιά μέσα τους λαχταρούν για την αλήθεια. Τότε τι σημαίνει ν’ αποδέχεται κανείς πραγματικά την αλήθεια; Σημαίνει αφού διαβάσει τα λόγια του Θεού, να μπορεί να τα ευθυγραμμίσει με τη δική του κατάσταση, τη δική του συμπεριφορά και τις δικές του πράξεις, τις αρχές της πίστης στον Θεό, τις αναθέσεις και τις ευθύνες που του έχουν δοθεί απ’ τον Θεό και το μονοπάτι που ακολουθεί. Μπορεί να κάνει αυτοκριτική για όλα αυτά τα πράγματα, να τα διακρίνει ξεκάθαρα, να πετύχει την κατανόηση της αλήθειας και μετά να την κάνει πράξη και να εισέλθει σ’ αυτή. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος αποδέχεται την αλήθεια. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια.
Μόλις τώρα, συζητήσαμε για τις εκδηλώσεις την ανθρώπων που έχουν μικρό ανάστημα. Στη διαδικασία της σταδιακής κατανόησης της αλήθειας, οι άνθρωποι λύνουν σιγά-σιγά τα θέματα του μικρού αναστήματός τους, όπως η ανοησία, η αμάθεια, η δειλία και η αδυναμία. Σε τι αναφέρεται η αδυναμία; Σημαίνει ότι η πίστη σου στον Θεό είναι πολύ μικρή, είναι ελάχιστη. Στη θεωρία, πιστεύεις ότι ο Θεός μπορεί να καταφέρει τα πάντα και ότι κυριαρχεί επί των πάντων, αλλά στις πραγματικές καταστάσεις που αντιμετωπίζεις, δεν τολμάς να Τον εμπιστευτείς. Δεν τολμάς να Του δώσεις τα πάντα με την καρδιά σου και δεν μπορείς να δείξεις υποταγή —αυτό είναι αδυναμία. Η ανοησία, η αμάθεια, η δειλία και η επαναστατικότητα των ανθρώπων, αυτά τα αρνητικά πράγματα, μπορούν να λυθούν μόνο σιγά-σιγά ή να βελτιωθούν σε διαφορετικό βαθμό, μέσω της επιδίωξης της αλήθειας κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Τι σημαίνει βελτίωση; Σημαίνει να λύνονται σταδιακά αυτά τα αρνητικά πράγματα· η εκτέλεση του καθήκοντός σου φέρνει όλο και καλύτερα αποτελέσματα και, όταν αντιμετωπίζεις καταστάσεις, μπορείς ν’ αντέξεις περισσότερο σε σχέση με πριν. Για παράδειγμα, στο παρελθόν, όταν αντιμετώπιζες τέτοιες καταστάσεις, το μικρό σου ανάστημα σε έκανε αδύναμο και παθητικό, μέχρι που επηρεαζόταν η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων σου. Ξεσπούσες και χτυπιόσουν, εγκατέλειπες τα καθήκοντά σου, ήσουν επιπόλαιος, και δεν έδειχνες αφοσίωση. Τώρα, όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις, δεν είσαι λιγότερο αφοσιωμένος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν έχεις δυσκολίες ή αδυναμία στην καρδιά σου, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να τις επιλύσεις. Αυτό σημαίνει ότι το ζήτημα της ζωής-εισόδου θα πάψει να επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Οι διαθέσεις σου, η κατάστασή σου και η αδυναμία σου θα πάψουν πλέον να επηρεάζουν τη δουλειά σου, τις ευθύνες, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις σου. Αυτό δεν είναι αυξημένη ικανότητα να διαχειρίζεσαι ζητήματα και εξωτερικά γεγονότα; Είναι ανάπτυξη του αναστήματος. Κάποιοι άνθρωποι, αν τους ζητηθεί να πρωταγωνιστήσουν, χαίρονται πάρα πολύ και πετάνε απ’ τη χαρά τους. Αν τους ζητηθεί να παίξουν έναν μικρότερο ρόλο, εκνευρίζονται και περπατούν με το κεφάλι χαμηλά. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν μονίμως να ξεχωρίζουν όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, αλλά δεν μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια. Δεν κάνουν πράξη την εκπαίδευση, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να βρίσκονται σε υψηλές θέσεις και να δείχνουν τα πρόσωπά τους. Είναι αυτό αληθινή υποταγή; Είναι σωστή στάση απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντος; Όταν κάποιος έχει λάθος σκεπτικό και κατάσταση, πρέπει ν’ αναζητήσει την αλήθεια για να το διορθώσει και να μπορέσει τελικά ν’ αναζητήσει και να κάνει πράξη την αλήθεια, ανεξαρτήτως των καταστάσεων που προκύπτουν. Αυτό σημαίνει να έχεις εμπειρία στη ζωή. Μόλις μπορείς να ξεχωρίζεις όλων των ειδών τα ζητήματα, τότε έχεις αναπτύξει ανοσία. Ό,τι κι αν σου τύχει κι όποτε κι αν συμβεί, δεν θα επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός σου· ούτε θα επηρεαστεί η εκτέλεση του καθήκοντός σου από κανένα μικρό ζήτημα, καμία διάθεση, καμία αλλαγή ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και πράγματα και τις συνθήκες· η ικανότητά σου να ξεπερνάς την αμαρτία και τις διάφορες συνθήκες και διαθέσεις θα μεγαλώνει. Αυτό σημαίνει ότι το ανάστημά σου έχει μεγαλώσει. Πώς μεγαλώνει το ανάστημα; Είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι εισέρχονται σιγά-σιγά στην αλήθεια-πραγματικότητα, μέσω της αναζήτησης της αλήθειας για να λύσουν προβλήματα. Με το που καταλάβεις κάποιες αλήθειες κι αυτές οι αλήθειες γίνουν η ζωή σου, η πηγή της συμπεριφοράς σου, η οπτική σου για να παρατηρείς τα πράγματα και το φως που σε καθοδηγεί, τότε αποκτάς ανθεκτικότητα και δεν θα δείχνεις αδυναμία τόσο συχνά. Για παράδειγμα, πριν θα ένιωθες μεγάλη χαρά αν σε έκαναν επικεφαλής. Αν σ’ αντικαθιστούσαν, θα έδειχνες αρνητικότητα για έναν-δυο μήνες, θα έδειχνες απροθυμία να κάνεις οτιδήποτε σου ζητούσαν, εκτελώντας την κάθε εργασία μ’ αρνητική στάση, θα φερόσουν επιπόλαια, μέχρι που θα τα παρατούσες όλα. Τώρα, αν σ’ αντικαθιστούσαν, θα έλεγες: «Ακόμα κι αν μ’ αντικαταστήσουν, δεν μ’ επηρεάζει. Δεν θα δείξω αρνητικότητα ούτε για μια μέρα. Αν με αντικαταστήσουν σήμερα, θα συνεχίσω ό,τι πρέπει να κάνω αύριο. Δέχομαι και υποτάσσομαι στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού». Αυτό είναι ανθεκτικότητα. Πώς προκύπτει αυτή η ανθεκτικότητα; Θα έχεις αυτό το ανάστημα αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αν, όταν αντιμετωπίζεις ζητήματα, δεν αναζητάς την αλήθεια για λύση και αν δεν εστιάζεις στο να ενεργείς με βάση τις αρχές; Δεν θα έχεις ανθεκτικότητα αν χρησιμοποιείς τις φιλοσοφίες των άπιστων για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Μόνο αν ζεις με την αλήθεια θα μπορέσεις σιγά-σιγά ν’ αφήσεις πίσω σου την περηφάνια, τη θέση και τη ματαιοδοξία, έτσι ώστε στο τέλος τίποτα να μην μπορεί ν’ ανατρέψει ή να επηρεάσει την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων σου. Αυτό σημαίνει να έχεις ανάστημα. Να είσαι ανθεκτικός. Όταν είσαι ανθεκτικός και έχει αναπτυχθεί το ανάστημά σου, δεν είναι αναμενόμενο ότι θα εκτελείς τα καθήκοντά σου όλο και πιο κοντά στο πρότυπο; Όταν εκτελείς επαρκώς τα καθήκοντά σου, δεν σημαίνει αυτό ότι έχεις ήδη κάποιο ανάστημα; Τι περιλαμβάνει το ανάστημα; Πραγματική πίστη στον Θεό, πραγματική υποταγή στον Θεό και αφοσίωση στον Θεό, όπως και ικανότητα να αντιμετωπίζεις σωστά τα καθήκοντα· το να αποδέχεσαι τα πάντα από τον Θεό και το να μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν, να έχεις φόβο Θεού και ν’ αποφεύγεις το κακό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις της ανάπτυξης του αναστήματος.
Λοιπόν, έχετε ποτέ νιώσει μέσα σας ότι πρέπει να ασχοληθείτε με τη σωτηρία και ότι δεν μπορείτε πια να είστε μπερδεμένοι σχετικά μ’ αυτή; Για να σωθείτε, είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοείτε κάθε αλήθεια. Δεν γίνεται να είστε μπερδεμένοι για κάθε αλήθεια. Η πίστη στον Θεό δεν αφορά μόνο το να δαπανήσεις προσπάθεια, το να τρέχεις εδώ κι εκεί, ν’ αντέχεις μερικά βάσανα και να μπορείς να επιμένεις τις δοκιμασίες χωρίς να σκοντάψεις. Αν όσοι πιστεύουν στον Θεό θεωρούν πραγματικά τη σωτηρία σημαντικό θέμα στη ζωή κι αντιμετωπίζουν ως σημαντικό θέμα στη ζωή και την απόκτηση της αλήθειας, μπορούν να εγκαταλείψουν τα πάντα, θα τους είναι εύκολο. Αν κάποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα πόσο σημαντική είναι η σωτηρία, τότε είναι ανόητος κι ανίδεος. Η πίστη του είναι μικρή και η ζωή του είναι μαύρο χάλι. Αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια, δύσκολα θα εκτελέσει το καθήκον του επαρκώς. Κι αυτό γιατί, για να εκτελέσει κανείς επαρκώς το καθήκον του, χρειάζεται να κατανοήσει πολλές αλήθειες και να εισέλθει σε πολλές αλήθειες. Κατά τη διαδικασία της κατανόησης της αλήθειας και της εισόδου σ’ αυτήν, το καθήκον που εκτελεί κανείς θα γίνεται ολοένα και πιο επαρκές· θ’ αλλάζουν σταδιακά οι διάφορες αδυναμίες του και οι διαθέσεις του και θα βελτιώνονται σταδιακά οι διάφορες καταστάσεις του. Κατά τη διαδικασία της κατανόησης της αλήθειας και της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα, γίνεται φανερό το όραμα γύρω από την πίστη στον Θεό και τη σωτηρία και, ταυτόχρονα, γίνεται όλο και πιο επιτακτική η επιθυμία κι η απαίτηση για σωτηρία. Τι σημαίνει επιτακτική; Σημαίνει ότι νιώθεις πως η σωτηρία σου είναι ένα ζήτημα επείγον, ένα ζήτημα εξαιρετικά σημαντικό. Και αν δεν διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, αυτό μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνο και δεν θα μπορείς να εξασφαλίσεις τη σωτηρία. Μια τέτοια νοοτροπία συνοδεύεται από μια αίσθηση επιτακτικότητας. Στην αρχή, δεν έχεις αντίληψη της σωτηρίας ή της τελείωσης. Σιγά-σιγά, καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και χρειάζονται τη σωτηρία του Θεού. Ανακαλύπτεις ότι οι άνθρωποι ζουν μέσα στην αμαρτία, παγιδευμένοι στη διεφθαρμένη διάθεση χωρίς ελευθερία· βλέπεις ότι ζουν μια ζωή γεμάτη τρομερά βάσανα και ότι, αργά ή γρήγορα, θα τους παρασύρουν οι κακές τάσεις του Σατανά. Συνειδητοποιείς ότι δεν μπορούν να μείνουν σταθεροί από μόνοι τους. Όσο ανθεκτικός και αποφασιστικός κι αν είσαι, δεν μπορεί να είναι σίγουρο ότι θ’ ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι το τέλος. Πρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια και να βιώσεις την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, προκειμένου να κατανοήσεις την αλήθεια και να γνωρίσεις τον εαυτό σου· μόνο τότε θα έχεις την αποφασιστικότητα ν’ ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι το τέλος. Εκείνη η στιγμή είναι που αρχίζεις να νιώθεις πόσο επιτακτικό είναι να σωθείς. Πολύ σημαντικό για να σωθεί κανείς είναι να κατανοήσει την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα σημαντικό ζήτημα που δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε ή να παραβλέπουμε ποτέ. Είτε επιδιώκετε την αλήθεια είτε όχι, αυτό έχει άμεση σχέση με τη σωτηρία σας, και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το αν θα τελειωθείτε από τον Θεό. Όσο εκτελείτε τα καθήκοντά σας, όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες που συναντάτε πρέπει να λύνονται μέσω της αναζήτησης της αλήθειας· η αδυναμία σας, η αμάθειά σας, η ανοησία σας, θ’ αλλάξουν κι αυτές σιγά-σιγά. Σε τι αναφέρεται αυτή η αλλαγή; Σημαίνει ότι έχει μεγαλώσει η ικανότητά σου να ξεπεράσεις την αμαρτία και δείχνεις όλο και μεγαλύτερη ευαισθησία στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και στα κακά πράγματα. Αποκτάς μέσα σου όλο και μεγαλύτερη ικανότητα διάκρισης και αίσθηση γι’ αυτά τα ζητήματα. Αυτήν τη στιγμή, κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα αυτήν την αντίληψη και δεν νιώθουν τίποτα όταν βλέπουν την αμαρτία, τη μοχθηρία ή τα σατανικά πράγματα· αυτό είναι απαράδεκτο και δείχνει ότι δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη το ανάστημά τους. Κάποιοι άλλοι δεν έχουν καθόλου συναισθήματα, καμία ικανότητα διάκρισης, ούτε ίχνος ειλικρινούς μίσους εναντίον των διάφορων αμαρτωλών συμπεριφορών και των άσχημων πτυχών του Σατανά. Ούτε έχουν αντίληψη ή ικανότητα διάκρισης, πόσο μάλλον μίσος για τις δικές τους πράξεις και τη διαφθορά που αποκαλύπτουν, όπως και για τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τ’ άσχημα πράγματα που βρίσκονται βαθιά μέσα τους. Αυτοί οι άνθρωποι απέχουν πολύ απ’ το να έχουν ανάστημα. Παρ’ όλα αυτά, όσο μεγάλο κι αν είναι το κενό, όσο αδύναμο ή μικρό ανάστημα κι αν έχουν αυτήν τη στιγμή, δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους ένα μονοπάτι και μια κατεύθυνση για να λύνουν αυτά τα θέματα. Όσο πλησιάζεις σιγά-σιγά το πρότυπο της επαρκούς εκτέλεσης των καθηκόντων σου, ταυτόχρονα επιδιώκεις την κατανόηση της αλήθειας και την είσοδο στις αλήθεια-πραγματικότητες. Όσο επιδιώκεις την κατανόηση της αλήθειας και την είσοδο στις αλήθεια-πραγματικότητες, η ικανότητά σου να ξεπερνάς την αμαρτία δυναμώνει κι η ικανότητα σου να διακρίνεις τα μοχθηρά πράγματα επίσης μεγαλώνει. Επομένως, ως έναν βαθμό, διορθώνεις την αδυναμία και την επαναστατικότητά σου. Για παράδειγμα, όταν το ανάστημά σου είναι μικρό κι αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, ακόμα κι αν ξέρεις ότι δεν είναι καλή, μπορεί παρ’ όλα αυτά να σε περιορίζει και να σε δεσμεύει ή και να συμμετέχεις σ’ αυτή. Όταν κατανοείς την αλήθεια και κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, πέρα από το ότι βαθιά μέσα σου θα απεχθάνεσαι τέτοια ζητήματα, θα τα απορρίπτεις και θ’ αρνείσαι να συμμετέχεις σ’ αυτά, ενώ την ίδια στιγμή θα βοηθάς και τους άλλους να ελευθερωθούν. Αυτό είναι πρόοδος. Είναι ανάπτυξη του αναστήματος. Ποια είναι τα σημάδια της ανάπτυξης του αναστήματος; Πρώτον, κάποιος έχει αφοσίωση στην εκτέλεση του καθήκοντος, χωρίς επιπόλαιη συμπεριφορά. Επιπλέον, η πίστη στον Θεό γίνεται πιο ειλικρινής και πρακτική, κι υπάρχει αληθινή υποταγή σ’ Αυτόν. Ακόμα, μπορεί κανείς να ξεχωρίζει και να υπερνικά τους πειρασμούς και την αναστάτωση του Σατανά. Ο Σατανάς δεν μπορεί πια να τον παραπλανά ή να τον ελέγχει, κι αυτός μπορεί να ελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά. Έτσι πληροί κάποιος το πρότυπο της σωτηρίας.
Μετά τη σημερινή συναναστροφή, ξέρετε πώς να υπολογίσετε αν εκτελείτε τα καθήκοντά σας σύμφωνα με τα πρότυπα; Αν ναι, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε κάποια κατανόηση γύρω απ’ αυτές τις αλήθειες κι ότι έχετε κάνει πρόοδο· αν όχι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν καταλάβατε τι ειπώθηκε και φανήκατε κατώτεροι των περιστάσεων. Χρειάζεται να ξεκαθαρίσετε δύο πτυχές: Η πρώτη είναι η ικανότητα ν’ αξιολογείς τον εαυτό σου κι η άλλη είναι να γνωρίζεις πώς να εκτελείς το καθήκον σου, έτσι ώστε να ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα και να γνωρίζεις το μονοπάτι. Στο παρελθόν, η συζήτησή μας επικεντρωνόταν στην εκτέλεση του καθήκοντος, με ελάχιστη αναφορά στο να το κάνεις επαρκώς. Σήμερα, η βασική συζήτηση αφορούσε τα πρότυπα για την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντος. Συναναστραφήκαμε αρκετά καθαρά πάνω στα πρότυπα για την επάρκεια και στις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται μ’ αυτήν την πτυχή. Επιπλέον, είναι πολύ σημαντικά και τα παρακάτω: ποια θέματα πρέπει να αποφεύγονται και ποιες αρχές πρέπει να τηρούνται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων, όπως και ποια λάθη δεν πρέπει να γίνονται. Συγκεκριμένα, μην κλέβεις προσφορές, μην αναπτύσσεις επιπόλαιες ερωτικές σχέσεις και μην αψηφάς τις εργασιακές ρυθμίσεις. Αν κάνεις αυτά τα λάθη, τελείωσες· δεν έχεις ελπίδα να σωθείς. Μην παίρνεις, λοιπόν, το λάθος μονοπάτι, μην ακολουθείς το μονοπάτι ενός κακού ανθρώπου. Με το που πατήσεις το πόδι σου σ’ αυτόν τον δρόμο, δεν υπάρχει ελπίδα. Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει. Αν δεν σε σώσει ο Θεός, τότε σίγουρα δεν μπορείς εσύ να σώσεις τον εαυτό σου. Αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το σημείο, είναι πολύ σοβαρό το πρόβλημα. Δεν είναι εύκολη η επιστροφή. Ο δρόμος αυτός δεν οδηγεί πουθενά.
28 Νοεμβρίου 2018
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.