Στην αρχή, η καθοδήγηση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης ήταν σαν να καθοδηγεί κανείς τη ζωή ενός παιδιού. Η πρώιμη ανθρωπότητα είχε μόλις γεννηθεί από τον Ιεχωβά· ήταν οι Ισραηλίτες. Δεν κατανοούσαν ούτε πώς να σέβονται τον Θεό ούτε πώς να ζουν στη γη. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, δηλαδή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, αλλά δεν τους έδωσε την ικανότητα να κατανοούν πώς να σέβονται τον Ιεχωβά ή πώς να τηρούν τους νόμους του Ιεχωβά επί γης. Χωρίς την άμεση καθοδήγηση του Ιεχωβά, κανείς δεν μπορούσε να το γνωρίζει αυτό άμεσα, διότι στην αρχή ο άνθρωπος δεν κατείχε τέτοιες ικανότητες. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός, αλλά όσο για το πώς έπρεπε να Τον σέβεται, ποιου είδους συμπεριφορά μπορούσε να θεωρείται σεβασμός σε Αυτόν, με τι είδους σκεπτικό έπρεπε κανείς να Τον σέβεται ή τι έπρεπε να Του προσφέρει σε ένδειξη του σεβασμού του γι’ Αυτόν, ο άνθρωπος δεν είχε καμία απολύτως ιδέα. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο πώς να απολαμβάνει όσα μπορούσε να απολαύσει μεταξύ όλων των πραγμάτων που δημιούργησε ο Ιεχωβά, αλλά όσον αφορά το τι είδους ζωή στη γη άξιζε σε ένα πλάσμα του Θεού, δεν είχε την παραμικρή ιδέα. Χωρίς κάποιον να της δίνει οδηγίες, χωρίς κάποιον να την καθοδηγεί προσωπικά, αυτή η ανθρωπότητα δεν θα είχε διάγει ποτέ μια ζωή που να αρμόζει στην ανθρωπότητα και απλώς θα κρατιόταν στα κρυφά αιχμάλωτη από τον Σατανά. Ο Ιεχωβά δημιούργησε την ανθρωπότητα, τουτέστιν δημιούργησε τους προγόνους της ανθρωπότητας, την Εύα και τον Αδάμ, αλλά δεν τους έδωσε περαιτέρω νοημοσύνη ή σοφία. Αν και ζούσαν ήδη στη γη, δεν κατανοούσαν σχεδόν τίποτα. Επομένως, το έργο του Ιεχωβά όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας είχε τελειώσει μόνο κατά το ήμισυ και απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Είχε σχηματίσει μόνο ένα πρότυπο ανθρώπου από πηλό και του είχε εμφυσήσει την πνοή Του, χωρίς όμως να χαρίσει στον άνθρωπο επαρκή βούληση για να Τον σέβεται. Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν προτίθετο να Τον σέβεται ούτε να έχει φόβο Θεού. Ο άνθρωπος ήξερε μόνο πώς να ακούει τα λόγια Του, αλλά αγνοούσε τη βασική γνώση για τη ζωή στη γη και τους κανονικούς κανόνες της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, παρόλο που ο Ιεχωβά δημιούργησε τον άντρα και τη γυναίκα και ολοκλήρωσε το έργο των επτά ημερών, δεν ολοκλήρωσε επ’ ουδενί τη δημιουργία του ανθρώπου, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν παρά μόνο ένα περίβλημα και δεν είχε την πραγματικότητα του να είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος γνώριζε μόνο ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που είχε δημιουργήσει την ανθρωπότητα, αλλά δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς να συμμορφώνεται με τα λόγια ή τους νόμους του Ιεχωβά. Συνεπώς, μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας, το έργο του Ιεχωβά απείχε πολύ από την ολοκλήρωσή του. Εκείνος έπρεπε ακόμα να καθοδηγήσει πλήρως τους ανθρώπους να έρθουν ενώπιόν Του, έτσι ώστε να μπορούσαν να ζήσουν μαζί στη γη και να Τον σέβονται, και έτσι ώστε να μπορούσαν, με την καθοδήγησή Του, να εισέλθουν στον σωστό δρόμο μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά. Δηλαδή, μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ήλθε εις πέρας το έργο της δημιουργίας του κόσμου από τον Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, έχοντας δημιουργήσει την ανθρωπότητα, έπρεπε να καθοδηγήσει τη ζωή των ανθρώπων στη γη για αρκετές χιλιάδες χρόνια, ώστε να μπορούσαν οι άνθρωποι να τηρούν τα διατάγματα και τους νόμους Του και να συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής στη γη. Τότε μόνο ολοκληρώθηκε πλήρως το έργο του Ιεχωβά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το όραμα του έργου του Θεού (3)