Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν μπορεί να παραμείνει με τον άνθρωπο για πάντα, επειδή ο Θεός έχει πολύ περισσότερο έργο να επιτελέσει. Δεν μπορεί να δεσμευτεί στη σάρκα. Πρέπει να αποβάλλει τη σάρκα για να κάνει το έργο που χρειάζεται να κάνει, παρόλο που κάνει αυτό το έργο με την εικόνα της σάρκας. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, δεν περιμένει μέχρι να φτάσει στη μορφή που ένας κανονικός άνθρωπος θα πρέπει να έχει προτού πεθάνει, ώστε να αφήσει την ανθρωπότητα. Ανεξάρτητα από την ηλικία της σάρκας Του, όταν τελειώσει το έργο Του, φεύγει και αφήνει τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει ηλικία γι’ Αυτόν, δεν μετράει τις ημέρες που Του απομένουν σύμφωνα με τα ανθρώπινα χρόνια. Αντίθετα, τελειώνει τη ζωή Του στη σάρκα σύμφωνα με τα στάδια του έργου Του. Μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που αισθάνονται ότι ο Θεός, όταν ενσαρκώνεται, πρέπει να αναπτυχθεί μέχρι ένα συγκεκριμένο στάδιο, να γίνει ένας ενήλικας, να φτάσει στα γηρατειά και να φύγει μόνο όταν αχρηστευτεί αυτό το σώμα. Αυτή είναι η πεποίθηση του ανθρώπου. Ο Θεός δεν λειτουργεί έτσι. Ενσαρκώνεται μόνο για να κάνει το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει και όχι για να ζήσει τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, να γεννηθεί από γονείς, να μεγαλώσει, να φτιάξει οικογένεια και να ξεκινήσει μια σταδιοδρομία, να αποκτήσει παιδιά ή να βιώσει τα σκαμπανεβάσματα της ζωής —όλες τις δραστηριότητες ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Όταν ο Θεός έρχεται στη γη, το Πνεύμα του Θεού ντύνεται τη σάρκα και ενσαρκώνεται, αλλά ο Θεός δεν ζει τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Έρχεται μόνο για να ολοκληρώσει ένα μέρος από το σχέδιο της διαχείρισης Του. Μετά από αυτό, θα αφήσει την ανθρωπότητα. Όταν ενσαρκώνεται, το Πνεύμα του Θεού δεν τελειώνει την κανονική ανθρώπινη φύση της σάρκας. Αντίθετα, σε μια εποχή που ο Θεός έχει προκαθορίσει, η θεϊκή φύση δουλεύει άμεσα. Κατόπιν, αφού κάνει όλα αυτά που χρειάζεται να κάνει και ολοκληρώσει πλήρως τη διακονία Του, το έργο του Πνεύματος του Θεού ολοκληρώνεται σε αυτό το στάδιο, οπότε και τελειώνει και η ζωή του ενσαρκωμένου Θεού, ανεξάρτητα από το αν το σαρκίο του σώματός Του έχει εξαντλήσει τη μακροβιότητά του. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το στάδιο της ζωής που φτάνει το σαρκικό σώμα, για όσο ζει στη γη, όλα αποφασίζονται από το έργο του Πνεύματος. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ο άνθρωπος θεωρεί κανονική ανθρώπινη φύση. Ας πάρουμε τον Ιησού ως παράδειγμα. Ζούσε στη σάρκα για τριάντα τρία και μισό χρόνια. Όσον αφορά τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπινου σώματος, Εκείνος δεν θα έπρεπε να είχε πεθάνει σε αυτή την ηλικία και δεν θα έπρεπε να είχε φύγει. Αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που απασχολούσε το Πνεύμα του Θεού. Το έργο Του τελείωσε, οπότε, σ’ εκείνο το σημείο, το σώμα απομακρύνθηκε και εξαφανίστηκε μαζί με το Πνεύμα. Αυτή είναι η αρχή με την οποία ο Θεός δουλεύει στη σάρκα. Και έτσι, για την ακρίβεια, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι χωρίς κανονική ανθρώπινη φύση. Για να επαναλάβω, δεν έρχεται στη γη για να ζήσει τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Δεν δημιουργεί πρώτα μια φυσιολογική ανθρώπινη ζωή και στη συνέχεια αρχίζει να εργάζεται. Αντίθετα, εφόσον γεννήθηκε σε μια κανονική ανθρώπινη οικογένεια, είναι σε θέση να επιτελέσει θείο έργο. Είναι απαλλαγμένος από κάθε ίχνος ανθρώπινων προθέσεων, δεν είναι εξαρτημένος από τη σάρκα και σίγουρα δεν υιοθετεί τους τρόπους της κοινωνίας ούτε ασχολείται με τις σκέψεις ή τις ιδέες του ανθρώπου, πόσο μάλλον να συνδεθεί με τις φιλοσοφίες ζωής του ανθρώπου. Αυτό είναι το έργο που ο ενσαρκωμένος Θεός προτίθεται να κάνει και είναι, επίσης, η πρακτική σημασία της ενσάρκωσής Του. Ο Θεός ενσαρκώνεται κυρίως για να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου που πρέπει να γίνει στη σάρκα, χωρίς να υποβληθεί σε άλλες ασήμαντες διαδικασίες, ενώ, όσον αφορά τις εμπειρίες ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν τις έχει. Το έργο που χρειάζεται να κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός δεν περιλαμβάνει κανονικές ανθρώπινες εμπειρίες. Έτσι, ο Θεός ενσαρκώνεται για χάρη της ολοκλήρωσης του έργου που πρέπει να επιτελέσει στη σάρκα. Τα υπόλοιπα δεν έχουν καμία σχέση με Αυτόν. Δεν περνά μέσα από πολλές ασήμαντες διαδικασίες. Μόλις ολοκληρώσει το έργο Του, τελειώνει και η σημασία της ενσάρκωσής Του. Ολοκληρώνοντας αυτό το στάδιο σημαίνει ότι το έργο που χρειαζόταν να κάνει στη σάρκα έχει ολοκληρωθεί και η διακονία της σάρκας Του έχει εκπληρωθεί. Αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται ενσαρκωμένος επ’ αόριστον. Πρέπει να προχωρήσει σε άλλον τόπο να εργαστεί, έναν χώρο έξω από τη σάρκα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί το έργο Του να γίνει πληρέστερο και να διευρυνθεί καλύτερα. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με το αρχικό Του σχέδιο. Τι έργο χρειάζεται να κάνει και τι έργο έχει ολοκληρώσει, το γνωρίζει τόσο καλά όσο και την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός οδηγεί κάθε άτομο να βαδίσει ένα μονοπάτι που έχει ήδη προκαθορίσει. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Μόνο αυτοί που ακολουθούν την καθοδήγηση του Πνεύματος του Θεού θα μπορούν να εισέλθουν στην ανάπαυση. Ίσως, στο μεταγενέστερο έργο, δεν θα χρειαστεί ο Θεός να μιλάει μέσω σάρκας για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, αλλά ένα Πνεύμα με απτή μορφή θα καθοδηγεί τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα μπορέσει να αγγίξει με τα χέρια του τον Θεό, να δει τον Θεό και να εισέλθει πληρέστερα στην πραγματικότητα που ο Θεός απαιτεί, ώστε να οδηγηθεί στην τελείωση από τον πρακτικό Θεό. Αυτό είναι το έργο που ο Θεός προτίθεται να ολοκληρώσει, αυτό που έχει προγραμματίσει εδώ και καιρό. Από αυτό, πρέπει όλοι εσείς να δείτε τη διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσετε!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η βασική διαφορά μεταξύ του ενσαρκωμένου Θεού και των ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός