Καθημερινά λόγια του Θεού: Η ενσάρκωση | Απόσπασμα 128

8 Οκτωβρίου 2023

Ο Θεός ήρθε επί γης, για να επιτελέσει το δικό Του έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, να αποκαλύψει ο ίδιος τον Εαυτό Του στον άνθρωπο και για να επιτρέψει Εκείνος στον άνθρωπο να Τον δει· δεν είναι σημαντικό αυτό; Πραγματικά, δεν είναι κάτι απλό! Δεν είναι όπως τα φαντάζεται ο άνθρωπος: ότι ο Θεός ήρθε για να μπορεί αυτός να Τον κοιτά, και για να κατανοήσει αυτός ότι ο Θεός είναι πραγματικός και όχι αόριστος ή απατηλός, και ότι ο Θεός είναι μεν υψηλόφρων, αλλά και ταπεινός. Μπορεί να είναι τόσο απλό; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τη σάρκα του ανθρώπου, τον οποίον ο Θεός σκοπεύει να σώσει· γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, πρέπει ο Θεός να προσλάβει σάρκα, ώστε να πολεμήσει με τον Σατανά και να καταστεί ο ίδιος, προσωπικά, ποιμήν του ανθρώπου. Μόνον τούτο είναι ευεργετικό για το έργο Του. Τα δύο ενσαρκωθέντα σώματα του Θεού πραγματώθηκαν προκειμένου να συντρίψουν τον Σατανά, αλλά και για να σώσουν καλύτερα τον άνθρωπο. Τούτο συμβαίνει επειδή εκείνος που δίνει τη μάχη με τον Σατανά μπορεί να είναι μονάχα ο Θεός, είτε πρόκειται για το Πνεύμα του Θεού, είτε για το ενσαρκωμένο σώμα Του. Εν ολίγοις, οι μαχόμενοι τον Σατανά δεν μπορεί να είναι οι άγγελοι, πόσο μάλλον δε, μπορεί ο μαχόμενος τον Σατανά να είναι ο άνθρωπος, ο οποίος έχει διαφθαρεί από αυτόν. Οι άγγελοι δεν διαθέτουν την ισχύ να διεξαγάγουν αυτήν τη μάχη, και ο άνθρωπος είναι ακόμα πιο αδύναμος. Ως εκ τούτου, εάν ο Θεός επιθυμεί να εργαστεί επί της ζωής του ανθρώπου, αν επιθυμεί να έλθει αυτοπροσώπως επί γης προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο, τότε πρέπει να καταστεί κι ο ίδιος σάρκα —πρέπει, δηλαδή, να ενδυθεί ο ίδιος τη σάρκα και, με την ενυπάρχουσα ταυτότητά Του και το έργο που πρέπει να επιτελέσει, να έρθει ανάμεσα στους ανθρώπους και να τους σώσει. Αν όχι, αν το έργο το επιτελούσε το Πνεύμα του Θεού ή του ανθρώπου, τότε τίποτα δεν θα έβγαινε από αυτήν τη μάχη, και θα διεξαγόταν εις το διηνεκές. Μόνον όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, για να πολεμήσει ο ίδιος τον Σατανά ανάμεσα στους ανθρώπους, έχει ο άνθρωπος πιθανότητα σωτηρίας. Επιπλέον, τότε μόνον εξευτελίζεται ο Σατανάς, απομένοντας χωρίς ευκαιρίες για εκμετάλλευση ή σχέδια προς εκτέλεση. Το έργο του ενσαρκωθέντα Θεού είναι ανέφικτο για το Πνεύμα του Θεού, και θα ήταν ακόμα πιο αδύνατο να το επιτελέσει για λογαριασμό Του οποιοσδήποτε άνθρωπος με σάρκα και οστά, επειδή το έργο που επιτελεί Εκείνος συντελείται προς χάριν της ζωής του ανθρώπου και προκειμένου να αλλαχθεί η διεφθαρμένη διάθεσή του. Εάν ο άνθρωπος συμμετείχε στη μάχη, απλώς θα το έσκαγε μέσα σε θλιβερή αταξία, εντελώς ανίκανος να αλλάξει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Θα ήταν ανίκανος να σώσει τον άνθρωπο από τον σταυρό ή να κατακτήσει ολόκληρο το ανυπότακτο ανθρώπινο γένος· το μόνο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν λίγο παλαιό έργο που δεν υπερβαίνει τις αρχές, ή κάτι άλλο, άσχετο με τη συντριβή του Σατανά. Προς τι, λοιπόν, η ενόχληση; Ποιο το νόημα του έργου που αδυνατεί να κερδίσει την ανθρωπότητα, κι ακόμα λιγότερο, να συντρίψει τον Σατανά; Έτσι, τη μάχη με τον Σατανά μπορεί να την πραγματοποιήσει μόνον ο ίδιος ο Θεός και θα ήταν απλώς αδύνατον να τη διεξαγάγει ο άνθρωπος. Το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούει και να ακολουθεί, διότι είναι ανίκανος να κάνει έργο παρόμοιο με τη δημιουργία των ουρανών και της γης και, ακόμα λιγότερο, να φέρει εις πέρας το έργο της μάχης εναντίον του Σατανά. Ο άνθρωπος δύναται να ικανοποιεί τον Δημιουργό μόνον υπό την ηγεσία Του, διά της οποίας συντρίβεται ο Σατανάς· τούτο είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να πράξει ο άνθρωπος. Έτσι, κάθε φορά που μια νέα μάχη ξεκινά, δηλαδή όποτε αρχίζει το έργο για τη νέα εποχή, το έργο αυτό επιτελείται από τον ίδιο τον Θεό· μέσω του εν λόγω έργου, Εκείνος καθοδηγεί ολόκληρη την εποχή και ανοίγει ένα νέο μονοπάτι για άπασα την ανθρωπότητα. Η αυγή της κάθε νέας εποχής αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα στη μάχη με τον Σατανά, διά της οποίας ο άνθρωπος εισέρχεται σε ένα πιο νέο, πιο ωραίο βασίλειο, και σε μια νέα εποχή που καθοδηγείται προσωπικά από τον ίδιο τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι ο κύριος όλων των πραγμάτων, αλλά όσοι έχουν αποκτηθεί, θα αποτελέσουν τους καρπούς όλων των μαχών με τον Σατανά. Ο Σατανάς είναι ο διαφθορέας των πάντων, ο ηττημένος στο τέλος όλων των μαχών και αυτός που θα τιμωρηθεί μετά τη λήξη τους. Μεταξύ του Θεού, του ανθρώπου και του Σατανά, μόνον ο Σατανάς θα μισηθεί και θα απορριφθεί. Όσοι έχουν κερδηθεί από τον Σατανά, αλλά δεν τους ανέκτησε ο Θεός στο μεταξύ, καθίστανται εκείνοι που θα δεχτούν την τιμωρία για λογαριασμό του Σατανά. Από αυτούς τους τρεις, μονάχα ο Θεός πρέπει να λατρεύεται από όλα τα πράγματα. Όσοι διεφθάρησαν από τον Σατανά, αλλά τους ανέκτησε ο Θεός κι ακολουθούν τον δρόμο Του στο μεταξύ, καθίστανται εκείνοι που θα λάβουν την υπόσχεση του Θεού και θα κρίνουν τους κακούς εξ ονόματός Του. Ο Θεός θα είναι σίγουρα ο νικητής κι ο Σατανάς σίγουρα ο νικημένος, αλλά μεταξύ των ανθρώπων, θα υπάρξουν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι. Όσοι κερδίσουν θα ανήκουν με τους νικητές, και όσοι χάσουν, με τους νικημένους· τούτη είναι η ταξινόμηση του καθενός ανάλογα με το είδος του, η τελική έκβαση ολόκληρου του έργου του Θεού. Είναι, επίσης, ο στόχος ολόκληρου του έργου του Θεού και ποτέ δεν θα αλλάξει. Ο πυρήνας του κύριου έργου του διαχειριστικού σχεδίου του Θεού επικεντρώνεται στη σωτηρία του ανθρώπου· ο Θεός ενσαρκώνεται πρωτίστως προς χάριν του εν λόγω πυρήνα, προς χάριν του εν λόγω έργου και προκειμένου να συντρίψει τον Σατανά. Αλλά και την πρώτη φορά που έγινε σάρκα, το έπραξε για να συντρίψει τον Σατανά: ενσαρκώθηκε ο ίδιος προσωπικά, και ο ίδιος επέτρεψε να καρφωθεί πάνω στον σταυρό, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο της πρώτης μάχης, δηλαδή το έργο της λύτρωσης του ανθρώπινου γένους. Ομοίως, αυτό το στάδιο του έργου επιτελείται και πάλι από τον ίδιον τον Θεό, ο οποίος ενσαρκώθηκε, προκειμένου να πραγματοποιήσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους, να κηρύξει προσωπικά τον λόγο Του και να επιτρέψει στον άνθρωπο να Τον δει. Φυσικά, είναι αναπόφευκτο, στο διάστημα αυτό, να επιτελεί και κάποιο άλλο έργο, αλλά ο κύριος λόγος για τον οποίον πραγματοποιεί το έργο Του ο ίδιος προσωπικά, είναι για να συντρίψει τον Σατανά, να κατακτήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και να κερδίσει αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι, το έργο της ενσάρκωσης του Θεού πραγματικά δεν είναι απλό. Αν ο σκοπός Του ήταν απλώς να δείξει στον άνθρωπο ότι ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος και πραγματικός, αν ήταν μόνον προς χάριν αυτού του έργου, τότε δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη να ενσαρκωθεί. Ακόμη και χωρίς ενσάρκωση, ο Θεός θα μπορούσε να αποκαλύψει απευθείας στον άνθρωπο την ταπεινότητα και την απόκρυψή Του, το μεγαλείο και την αγιότητά Του· τέτοια πράγματα, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με το έργο της διαχείρισης της ανθρωπότητας. Είναι ανίκανα να σώσουν τον άνθρωπο ή να τον καταστήσουν ολοκληρωμένο και, ακόμα λιγότερο, να συντρίψουν τον Σατανά. Εάν η συντριβή του Σατανά αφορούσε μονάχα στη μάχη του Πνεύματος εναντίον πνεύματος, τότε το εν λόγω έργο θα είχε ακόμη λιγότερη πρακτική αξία· θα ήταν ανίκανο να κερδίσει τον άνθρωπο και θα κατέστρεφε το πεπρωμένο και τις προοπτικές του. Ως εκ τούτου, το έργο του Θεού σήμερα έχει βαθιά σημασία. Δεν πραγματοποιείται μονάχα για να μπορέσει ο άνθρωπος να δει Εκείνον ή για να ανοίξουν τα μάτια του ή για να του δοθεί μια κάποια αίσθηση συγκίνησης και ενθάρρυνσης· ένα τέτοιο έργο δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Εάν δύνασαι να μιλάς αποκλειστικά για το συγκεκριμένο είδος γνώσης, τότε αποδεικνύεται ότι δεν γνωρίζεις την αληθινή σημασία της ενσάρκωσης του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αποκαθιστώντας την κανονική ζωή του ανθρώπου και οδηγώντας τον σε έναν θαυμαστό προορισμό

Δείτε περισσότερα

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Απάντηση

Κοινοποίηση

Άκυρο