Γεν. 19:1-11 Ήλθον δε οι δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας· και εκάθητο ο Λωτ παρά την πύλην των Σοδόμων· ιδών δε ο Λωτ, εσηκώθη εις συνάντησιν αυτών και προσεκύνησεν επί πρόσωπον έως εδάφους· και είπεν, Ιδού, κύριοί μου, εκκλίνατε, παρακαλώ, προς την οικίαν του δούλου σας, και διανυκτερεύσατε και πλύνατε τους πόδας σας· και σηκωθέντες πρωΐ, θέλετε υπάγει εις την οδόν σας· οι δε είπον, Ουχί, αλλ’ εν τη πλατεία θέλομεν διανυκτερεύσει. Αφού δε εβίασεν αυτούς πολύ, εξέκλιναν προς αυτόν και εισήλθον εις την οικίαν αυτού· και έκαμεν εις αυτούς συμπόσιον, και έψησεν άζυμα και έφαγον. Πριν δε κοιμηθώσιν, οι άνδρες της πόλεως, οι άνδρες των Σοδόμων, περιεκύκλωσαν την οικίαν, νέοι και γέροντες, άπας ο λαός ομού πανταχόθεν· και έκραζον προς τον Λωτ και έλεγον προς αυτόν, Που είναι οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα; έκβαλε αυτούς προς ημάς, διά να γνωρίσωμεν αυτούς. Εξήλθε δε ο Λωτ προς αυτούς εις το πρόθυρον, και έκλεισε την θύραν οπίσω αυτού, και είπε, Μη, αδελφοί μου, μη πράξητε τοιούτον κακόν· ιδού, έχω δύο θυγατέρας αίτινες δεν εγνώρισαν άνδρα· να σας φέρω λοιπόν αυτάς έξω· και κάμετε εις αυτάς, όπως φανή εις εσάς αρεστόν· μόνον εις τους άνδρας τούτους μη πράξητε μηδέν, επειδή διά τούτο εισήλθον υπό την σκιάν της στέγης μου. Οι δε είπον, Φύγε απ’ εκεί. Και είπον, ούτος ήλθε διά να παροικήση· θέλει να γείνη και κριτής; τώρα θέλομεν καποποιήσει σε μάλλον παρά εκείνους. Και εβίαζον τον άνθρωπον τον Λωτ καθ’ υπερβολήν, και επλησίασαν διά να συντρίψωσι την θύραν· Εκτείναντες δε οι άνδρες τας χείρας αυτών έσυραν τον Λωτ προς εαυτούς εις την οικίαν, και έκλεισαν την θύραν· τους δε ανθρώπους, τους όντας εις την θύραν της οικίας, εκτύπησαν με αορασίαν από μικρού έως μεγάλου, ώστε απέκαμον ζητούντες την θύραν.

Γεν. 19:24-25 Και έβρεξεν ο Ιεχωβά επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Ιεχωβά εκ του ουρανού· και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης.

Τα Σόδομα οδηγούνται στην καταστροφή επειδή ύβρισαν την οργή του Θεού

Όταν οι άνθρωποι των Σοδόμων είδαν τους δύο υπηρέτες, δεν ζήτησαν να μάθουν τον λόγο του ερχομού τους, ούτε ρώτησε κανείς αν είχαν έρθει για να διαδώσουν το θέλημα του Θεού. Αντιθέτως, σχημάτισαν όχλο και, χωρίς να περιμένουν εξηγήσεις, πήγαν να αρπάξουν τους δύο υπηρέτες, σαν να ήταν άγρια σκυλιά ή κακοί λύκοι. Ο Θεός παρακολουθούσε αυτά τα πράγματα καθώς συνέβαιναν; Τι σκεφτόταν μέσα Του ο Θεός για τη συγκεκριμένη ανθρώπινη συμπεριφορά, για αυτό το πράγμα; Ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει αυτήν την πόλη· δεν δίστασε, ούτε περίμενε, ούτε και συνέχισε να δείχνει υπομονή. Η ημέρα Του είχε έρθει, έτσι ξεκίνησε το έργο που επιθυμούσε να επιτελέσει. Γι’ αυτό, η Γένεση 19:24-25 λέει: «Και έβρεξεν Ιεχωβά επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Ιεχωβά εκ του ουρανού· και κατέστρεψε τας πόλεις ταύτας, και πάντα τα περίχωρα και πάντας τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης». Οι δύο αυτοί στίχοι λένε στους ανθρώπους τη μέθοδο με την οποία ο Θεός κατέστρεψε την πόλη· λέει επίσης στους ανθρώπους τι ήταν αυτό που κατέστρεψε ο Θεός. Πρώτα, η Αγία Γραφή εξιστορεί ότι ο Θεός έκαψε την πόλη με φωτιά, και ότι η έκταση της φωτιάς ήταν αρκετή ώστε να καταστρέψει όλους τους ανθρώπους και ό,τι μεγάλωνε στο έδαφος. Δηλαδή, η φωτιά που έπεσε από τον ουρανό δεν κατέστρεψε μόνο την πόλη· κατέστρεψε και όλους τους ανθρώπους και τα έμβια όντα μέσα σε αυτήν, τα πάντα, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Μετά την καταστροφή της πόλης, η γη απέμεινε γυμνή από έμβια όντα. Δεν υπήρχε πλέον ζωή, ούτε και σημάδια αυτής. Η πόλη είχε γίνει έρημος, ένα άδειο μέρος γεμάτο νεκρική σιγή. Δεν θα υπήρχαν πλέον κακές πράξεις εναντίον του Θεού στον τόπο εκείνον· δεν θα υπήρχε πλέον σφαγή ή χυμένο αίμα.

Γιατί θέλησε ο Θεός να κάψει τελείως αυτήν την πόλη; Τι μπορείτε να κατανοήσετε εδώ; Άντεχε ο Θεός να παρακολουθεί την ανθρωπότητα και τη φύση, τις ίδιες Του τις δημιουργίες, να καταστρέφονται έτσι; Εάν μπορείς να διακρίνεις τον θυμό του Ιεχωβά Θεού από την πυρκαγιά που εξαπολύθηκε από τον ουρανό, τότε δεν είναι δύσκολο και να αντιληφθείς το επίπεδο της οργής Του από τον στόχο της καταστροφής Του, καθώς και από τον βαθμό καταστροφής της πόλης. Όταν ο Θεός περιφρονεί μια πόλη, θα αποδώσει την τιμωρία Του επάνω σε αυτήν. Όταν μια πόλη προκαλεί αηδία στον Θεό, Εκείνος στέλνει επανειλημμένες προειδοποιήσεις, που ενημερώνουν τους ανθρώπους για τον θυμό Του. Ωστόσο, όταν ο Θεός αποφασίζει να θέσει τέλος και να καταστρέψει μια πόλη —δηλαδή, όταν η οργή και η μεγαλοπρέπεια Του έχουν υποστεί ύβρι— δεν στέλνει περαιτέρω τιμωρίες ή προειδοποιήσεις. Αντίθετα, την καταστρέφει άμεσα. Την αφανίζει. Τούτη είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄