Μόνο ο Θεός, που έχει την ταυτότητα του Δημιουργού, διαθέτει τη μοναδική Εξουσία (Επιλεγμένα εδάφια)

Η ίδια η εξουσία μπορεί να εξηγηθεί ως η δύναμη του Θεού. Καταρχήν, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τόσο η εξουσία όσο και η δύναμη είναι πράγματα θετικά. Δεν συνδέονται με τίποτε αρνητικό και δεν έχουν σχέση με οποιοδήποτε δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον. Η δύναμη του Θεού μπορεί να δημιουργήσει πράγματα οποιασδήποτε μορφής που έχουν ζωή και ζωντάνια κι αυτό καθορίζεται από τη ζωή του Θεού. Ο Θεός είναι η ζωή κι έτσι Εκείνος είναι η πηγή όλων των έμβιων όντων. Επιπλέον, η εξουσία του Θεού μπορεί να κάνει όλα τα έμβια όντα να υπακούν την κάθε λέξη του Θεού, δηλαδή να δημιουργηθούν σύμφωνα με τα λόγια από το στόμα του Θεού και να ζουν και να πολλαπλασιάζονται με εντολή του Θεού, και στη συνέχεια ο Θεός προστάζει και δίνει εντολές σε όλα τα έμβια όντα και ποτέ δεν παρεκκλίνει τίποτε από αυτό, εις τους αιώνες των αιώνων. Κανένας άνθρωπος και κανένα αντικείμενο δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Δημιουργός διαθέτει και φέρει τέτοια δύναμη, και αυτό καλείται εξουσία. Αυτή είναι η μοναδικότητα του Δημιουργού. Καθεμία από μόνη της, ανεξάρτητα από το αν είναι η ίδια η λέξη «εξουσία» ή η ουσία αυτής της εξουσίας, μπορεί να συσχετιστεί με τον Δημιουργό, επειδή είναι σύμβολο της μοναδικής ταυτότητας και ουσίας του Δημιουργού και αντιπροσωπεύει την ταυτότητα και το κύρος του Δημιουργού. Εκτός από τον Δημιουργό, κανένας άνθρωπος ή αντικείμενο δεν μπορεί να συσχετιστεί με τη λέξη «εξουσία». Αυτή είναι μια ερμηνεία της μοναδικής εξουσίας του Δημιουργού.

Παρότι ο Σατανάς έβλεπε πάντοτε τον Ιώβ ζηλόφθονα, χωρίς την άδεια του Θεού δεν θα τολμούσε να αγγίξει ούτε μια τρίχα από το κεφάλι του. Παρότι αυτός είναι έμφυτα κακός και σκληρός, αφότου ο Θεός του έδωσε την εντολή Του, ο Σατανάς δεν είχε άλλη επιλογή από το να συμμορφωθεί με την προσταγή του Θεού. Κι έτσι, παρόλο που ο Σατανάς ήταν τόσο τρελαμένος σαν τον λύκο ανάμεσα στα πρόβατα όταν συνάντησε τον Ιώβ, δεν τολμούσε να ξεχάσει τα όρια που του έθεσε ο Θεός, δεν τολμούσε να παραβιάσει τις εντολές του Θεού και ό,τι κι αν έκανε, ο Σατανάς δεν τολμούσε να παρεκκλίνει από τις αρχές και τα όρια του λόγου του Θεού —δεν είναι αυτό γεγονός; Από αυτό φαίνεται ότι ο Σατανάς δεν τολμά να παραβεί τίποτε από τον λόγο του Ιεχωβά Θεού. Για τον Σατανά, κάθε λέξη από το στόμα του Θεού είναι μια εντολή κι ένας επουράνιος νόμος και μια έκφραση της εξουσίας του Θεού —επειδή πίσω από την κάθε λέξη του Θεού υπάρχει και η ανάγνωση της τιμωρίας εκείνων που παραβιάζουν τις εντολές του Θεού και εκείνων που είναι ανυπάκουοι και αντιτίθενται στους επουράνιους νόμους. Ο Σατανάς ξεκάθαρα γνωρίζει ότι αν παραβιάσει τις εντολές του Θεού, θα πρέπει να δεχτεί τις συνέπειες της καταστρατήγησης της εξουσίας του Θεού και της αντίθεσης στους επουράνιους νόμους. Και ποιες είναι αυτές οι επιπτώσεις; Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι είναι η τιμωρία του από τον Θεό. Οι πράξεις του Σατανά προς τον Ιώβ ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος της διαφθοράς του ανθρώπου απ’ αυτόν, και όταν ο Σατανάς τα έκανε αυτά, τα όρια του Θεού και οι εντολές Του προς τον Σατανά ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος των αρχών που διέπουν καθετί που κάνει αυτός. Επιπλέον, ο ρόλος και η θέση του Σατανά σ’ αυτό το θέμα ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος του ρόλου και της θέσης του Σατανά, σε σχέση με το έργο της διαχείρισης του Θεού και η ολοκληρωτική υπακοή του Σατανά στον Θεό όταν έβαζε σε πειρασμό τον Ιώβ ήταν απλώς ένας μικρόκοσμος του πώς ο Σατανάς δεν τολμούσε να αντιτεθεί ούτε στο ελάχιστο στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Τι είδος προειδοποίησης σας δίνουν αυτοί οι μικρόκοσμοι; Ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένου και του Σατανά, δεν υπάρχει άνθρωπος ή πράγμα που μπορεί να καταστρατηγήσει τους επουράνιους νόμους και τα διατάγματα του Δημιουργού, και κανένας άνθρωπος ούτε κανένα πράγμα που τολμά να παραβιάσει αυτούς τους επουράνιους νόμους και τα διατάγματα, επειδή κανένας άνθρωπος και κανένα πράγμα δεν μπορεί να αλλάξει ή να αποφύγει την τιμωρία του Δημιουργού προς εκείνους που δεν τα υπακούν. Μόνο ο Δημιουργός μπορεί να θεσπίσει επουράνιους νόμους και διατάγματα, μόνο ο Δημιουργός έχει τη δύναμη να τα θέσει σε ισχύ και μόνο η δύναμη του Δημιουργού δεν μπορεί να καταστρατηγηθεί από κανέναν και από τίποτε. Αυτή είναι η μοναδική εξουσία του Δημιουργού, αυτή η εξουσία είναι υπέρτατη όλων κι έτσι είναι αδύνατον να πούμε ότι «ο Θεός είναι ο μέγιστος και ο Σατανάς νούμερο δύο». Εκτός από τον Δημιουργό που κατέχει τη μοναδική εξουσία, δεν υπάρχει άλλος Θεός!

Έχετε λοιπόν τώρα μια νέα γνώση για την εξουσία του Θεού; Καταρχάς, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην εξουσία του Θεού που μόλις αναφέρθηκε και στη δύναμη του ανθρώπου; Και ποια είναι αυτή η διαφορά; Μερικοί άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δύο. Ακριβώς! Παρότι οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δύο, στη σκέψη και στην αντίληψη των ανθρώπων, η δύναμη του ανθρώπου συχνά συγχέεται με την εξουσία κι αυτά τα δύο συχνά συγκρίνονται μεταξύ τους. Τι συμβαίνει εδώ; Δεν κάνουν οι άνθρωποι το λάθος να αντικαθιστούν απρόσεκτα τη μία με την άλλη έννοια; Αυτές οι δύο έννοιες δεν συνδέονται και δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ τους, παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να μην τις μπερδεύουν. Πώς θα λυθεί αυτό; Αν στ’ αλήθεια επιθυμείς να βρεις τη λύση, ο μόνος τρόπος είναι να αντιληφθείς και να γνωρίσεις τη μοναδική εξουσία του Θεού. Αφού κατανοήσεις και γνωρίσεις την εξουσία του Δημιουργού, δεν θα ξαναμιλήσεις ταυτόχρονα για τη δύναμη του ανθρώπου και για την εξουσία του Θεού.

Σε τι αναφέρεται η δύναμη του ανθρώπου; Για να το πούμε απλά, είναι μια ικανότητα ή μια δεξιότητα που επιτρέπει στη διεφθαρμένη διάθεση, στις επιθυμίες και στις φιλοδοξίες του ανθρώπου να μεγαλώσουν ή να επιτευχθούν στον μέγιστο βαθμό. Αυτό θεωρείται εξουσία; Ανεξάρτητα από το πόσο διογκωμένες ή επικερδείς είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες του ανθρώπου, αυτό το πρόσωπο δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτει εξουσία. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτή η διόγκωση και η επιτυχία δεν είναι παρά μόνο μια απόδειξη του γελοίου αστείου του Σατανά στους ανθρώπους, είναι το πολύ μια φάρσα στην οποία ο Σατανάς συμπεριφέρεται σαν τον ίδιο του τον πρόγονο, για να εκπληρώσει τη φιλοδοξία του να γίνει Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄