Ο Κύριος Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές μετά την ανάστασή Του

Λουκ. 24:30-32 Και αφού εκάθησε μετ’ αυτών εις την τράπεζαν, λαβών τον άρτον ευλόγησε και κόψας έδιδεν εις αυτούς. Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν αυτόν. Και αυτός έγεινεν άφαντος απ’ αυτών. Και είπον προς αλλήλους· Δεν εκαίετο εν υμίν η καρδία ημών, ότε ελάλει προς ημάς καθ’ οδόν και μας εξήγει τας γραφάς;

Οι μαθητές δίνουν στον Κύριο Ιησού να φάει ψητό ψάρι

Λουκ. 24:36-43 Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν. Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε τεταραγμένοι; και διά τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζον, είπε προς αυτούς· Έχετε τι φαγώσιμον ενταύθα; Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν.

Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε τις παραπάνω Γραφικές περικοπές. Η πρώτη περικοπή εξιστορεί πως ο Κύριος Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές μετά την ανάστασή Του, ενώ η δεύτερη περικοπή εξιστορεί πως ο Κύριος Ιησούς τρώει ψητό ψάρι. Πώς βοηθούν οι δύο αυτές περικοπές στο να γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού; Μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα που σχηματίζεται από τις περιγραφές του Κυρίου Ιησού που τρώει ψωμί και μετά ψητό ψάρι; Μπορείτε να φανταστείτε πώς μπορεί να νιώθατε αν ο Κύριος Ιησούς στεκόταν μπροστά σας τρώγοντας ψωμί; Ή αν έτρωγε μαζί σας στο ίδιο τραπέζι, αν έτρωγε ψάρι και ψωμί με τους ανθρώπους, τι είδους συναίσθημα θα είχες εκείνη τη στιγμή; Αν νιώθεις πως θα ήσουν πολύ κοντά με τον Κύριο, πως Αυτός είναι πολύ οικείος με εσένα, τότε το συναίσθημα αυτό είναι σωστό. Αυτόν ακριβώς τον καρπό ήθελε να αποφέρει ο Κύριος Ιησούς τρώγοντας ψωμί και ψάρι μπροστά στο πλήθος μετά την ανάστασή Του. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε μόνο μιλήσει με τους ανθρώπους μετά την ανάστασή Του, αν αυτοί δεν μπορούσαν να νιώσουν τη σάρκα και τα οστά Του και ένιωθαν πως ήταν ένα απρόσιτο Πνεύμα, πώς θα αισθάνονταν; Δε θα απογοητεύονταν; Όταν οι άνθρωποι απογοητεύονταν, δεν θα ένιωθαν εγκαταλελειμμένοι; Δε θα ένιωθαν μια απόσταση με τον Κύριο Ιησού Χριστό; Τι είδους αρνητικό αντίκτυπο θα δημιουργούσε αυτή η απόσταση στη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό; Σίγουρα οι άνθρωποι θα ένιωθαν φοβισμένοι και δε θα τολμούσαν να έλθουν κοντά Του, ενώ η στάση που θα υιοθετούσαν μετά θα ήταν να Τον κρατούν σε μια σεβαστή απόσταση. Από εκεί και πέρα, θα απέκοπταν τη στενή τους σχέση με τον Κύριο Ιησού Χριστό και θα επέστρεφαν στη σχέση που είχε η ανθρωπότητα με τον Θεό στον ουρανό πριν την Εποχή της Χάριτος. Το πνευματικό σώμα που δεν μπορούσαν να αγγίξουν ή να αισθανθούν οι άνθρωποι, θα οδηγούσε στην εκρίζωση της οικειότητάς τους με τον Θεό, όπως και θα έκανε τη στενή εκείνη σχέση —η οποία αναπτύχθηκε κατά τον χρόνο του Κυρίου Ιησού Χριστού στη σάρκα, χωρίς να υπάρχει απόσταση μεταξύ Αυτού και των ανθρώπων— να πάψει να υφίσταται. Τα συναισθήματα των ανθρώπων προς το πνευματικό σώμα είναι μόνο σεβασμός, αποφυγή και ένα βλέμμα δίχως λόγια. Δεν τολμούν να Τον πλησιάσουν ή να κάνουν διάλογο μαζί Του, πόσο μάλλον να Τον ακολουθήσουν, να Τον εμπιστευτούν ή να ελπίζουν σ’ Αυτόν. Ο Θεός ήταν απρόθυμος να δει αυτό το είδος συναισθήματος που είχαν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν. Δεν ήθελε να δει τους ανθρώπους να Τον αποφεύγουν ή να απομακρύνονται απ’ Αυτόν· το μόνο που ήθελε ήταν να Τον κατανοούν οι άνθρωποι, να έλθουν κοντά Του και να γίνουν η οικογένειά Του. Αν η ίδια σου η οικογένεια, τα παιδιά σου, σε έβλεπαν και δε σε αναγνώριζαν, δεν τολμούσαν να έλθουν κοντά σου και πάντα σε απέφευγαν, αν δεν μπορούσες να αποκτήσεις την κατανόησή τους για όλα όσα είχες κάνει γι’ αυτούς, πώς θα αισθανόσουν; Δε θα ήταν επώδυνο; Δε θα ήσουν συντετριμμένος; Έτσι ακριβώς αισθάνεται ο Θεός όταν Τον αποφεύγουν οι άνθρωποι. Έτσι, μετά την ανάστασή Του, ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στους ανθρώπους πάλι με τη μορφή σάρκας και αίματος, και έφαγε και ήπιε με αυτούς. Ο Θεός βλέπει τους ανθρώπους σαν οικογένεια και θέλει να κάνει την ανθρωπότητα να Τον βλέπει επίσης κατ’ αυτόν τον τρόπο· μόνο έτσι μπορεί ο Θεός να αποκτήσει πραγματικά ανθρώπους και οι άνθρωποι μπορούν να αγαπούν και να λατρεύουν πραγματικά τον Θεό. Τώρα μπορείτε να κατανοήσετε την πρόθεσή Μου όταν διάλεξα αυτές τις δύο Γραφικές περικοπές, στις οποίες ο Κύριος Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές και οι μαθητές Τού δίνουν ψητό ψάρι για να φάει μετά την ανάστασή Του;

Μπορεί να ειπωθεί πως η σειρά των πραγμάτων που είπε και έκανε ο Κύριος Ιησούς μετά την ανάστασή Του, ήταν ευγενικά και έγιναν καλοπροαίρετα. Ήταν γεμάτα με την καλοσύνη και τη στοργή που έχει ο Θεός προς την ανθρωπότητα, όπως και γεμάτα με την εκτίμηση και τη σχολαστική φροντίδα που Αυτός είχε για τη στενή σχέση που είχε αναπτύξει με την ανθρωπότητα κατά τον χρόνο Του στη σάρκα. Ακόμη περισσότερο, ήταν γεμάτα με τη νοσταλγία και την ελπίδα που Αυτός είχε για τη ζωή στην οποία έτρωγε και ζούσε με τους ακόλουθούς Του κατά τον χρόνο Του στη σάρκα. Έτσι, ο Θεός δεν ήθελε οι άνθρωποι να νιώθουν απόσταση ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο, ούτε ήθελε να απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από τον Θεό. Ακόμη περισσότερο, δεν ήθελε να νιώσει η ανθρωπότητα πως ο αναστημένος Κύριος Ιησούς δεν ήταν πια ο Κύριος που ήταν τόσο οικείος με τους ανθρώπους, πως δεν ήταν πια μαζί με την ανθρωπότητα επειδή είχε επιστρέψει στον πνευματικό κόσμο, επειδή είχε επιστρέψει στον Πατέρα που οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούσαν να δουν ή να φτάσουν. Δεν ήθελε οι άνθρωποι να νιώσουν πως υπήρχε καμιά διαφορά θέσης μεταξύ Αυτού και της ανθρωπότητας. Όταν ο Θεός βλέπει ανθρώπους που θέλουν να Τον ακολουθήσουν, αλλά Τον κρατούν σε σεβαστή απόσταση, η καρδιά Του πονά, γιατί αυτό σημαίνει πως οι καρδιές τους είναι πολύ μακριά απ’ Αυτόν, όπως και σημαίνει πως θα Του είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσει τις καρδιές τους. Επομένως, αν Αυτός είχε εμφανιστεί στους ανθρώπους σε ένα πνευματικό σώμα που δεν μπορούσαν να δουν ή ν’ αγγίξουν, αυτό θα είχε απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό για άλλη μια φορά, όπως και θα είχε οδηγήσει την ανθρωπότητα να θεωρήσει εσφαλμένα πως ο Χριστός, μετά την ανάστασή Του, είχε γίνει ψηλός, πως ήταν διαφορετικής φύσης από τους ανθρώπους και πως ήταν κάποιος που δεν μπορούσε πια να μοιραστεί το τραπέζι με ανθρώπους και να φάει μαζί τους, επειδή οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, βρόμικοι και ποτέ δεν μπορούν να έλθουν κοντά στον Θεό. Για να απαλείψει αυτές τις παρανοήσεις από την ανθρωπότητα, ο Κύριος Ιησούς έκανε διάφορα από τα πράγματα που έκανε συχνά στη σάρκα, όπως καταγράφεται στη Βίβλο «λαβών τον άρτον ευλόγησε και κόψας έδιδεν εις αυτούς». Τους εξήγησε επίσης τις Γραφές, όπως συνήθιζε να κάνει. Όλα αυτά που έκανε ο Κύριος Ιησούς, έκαναν κάθε άνθρωπο που Τον έβλεπε να νιώθει πως ο Κύριος δεν είχε αλλάξει, πως ήταν ακόμα ο ίδιος Κύριος Ιησούς. Παρόλο που είχε καρφωθεί στον σταυρό και είχε βιώσει τον θάνατο, είχε αναστηθεί και δεν είχε αφήσει την ανθρωπότητα. Είχε επιστρέψει για να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους, ενώ τα πάντα Του δεν είχαν αλλάξει. Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν ενώπιον των ανθρώπων ήταν ακόμα ο ίδιος Κύριος Ιησούς. Η διαγωγή Του και ο διάλογός Του με τους ανθρώπους έμοιαζαν ιδιαίτερα οικεία. Εξακολουθούσε να είναι τόσο γεμάτος στοργική καλοσύνη, χάρη και μακροθυμία· εξακολουθούσε να είναι ο Κύριος Ιησούς που αγαπούσε τους άλλους όπως αγαπούσε τον εαυτό Του, που μπορούσε να συγχωρήσει την ανθρωπότητα εβδομήντα φορές το επτά. Όπως πάντα, Αυτός έφαγε με τους ανθρώπους, συζήτησε μαζί τους τις Γραφές και, το σπουδαιότερο, ήταν πλασμένος από σάρκα και αίμα, και μπορούσαν να Τον δουν και να Τον αγγίξουν, ακριβώς όπως πρότερα. Με αυτόν τον τρόπο, ο Υιός του ανθρώπου επέτρεψε στους ανθρώπους να νιώσουν εκείνη την οικειότητα, να αισθανθούν άνετα, να νιώσουν τη χαρά του να ανακτάς κάτι που είχε χαθεί, ενώ εκείνοι αισθάνθηκαν αρκετά άνετα ώστε να ξεκινήσουν με θάρρος και σιγουριά να βασίζονται πάνω Του και να θαυμάζουν αυτόν τον Υιό του ανθρώπου που μπορούσε να συγχωρήσει την ανθρωπότητα για τις αμαρτίες της. Ξεκίνησαν επίσης να προσεύχονται στο όνομα του Κυρίου Ιησού δίχως δισταγμό, να προσεύχονται να λάβουν τη χάρη Του, την ευλογία Του και να αποκτήσουν γαλήνη και χαρά από Αυτόν, να λάβουν τη φροντίδα και την προστασία Του, όπως και ξεκίνησαν να κάνουν θεραπείες και να εκβάλλουν τα δαιμόνια στο όνομα του Κυρίου Ιησού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄