Η διάθεση του Θεού δεν ήταν ποτέ κρυφή στον άνθρωπο —Η καρδιά του ανθρώπου έχει απομακρυνθεί από τον Θεό

Από τη στιγμή της δημιουργίας, η διάθεση του Θεού ήταν σύμφωνη με το έργο Του. Ποτέ δεν έχει κρυφτεί από τον άνθρωπο, αλλά έχει γνωστοποιηθεί πλήρως και έχει καταστεί σαφής προς τον άνθρωπο. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, η καρδιά του ανθρώπου απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, και καθώς η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει σε μεγαλύτερο βάθος, ο άνθρωπος και ο Θεός αποξενώνονται ολοένα και περισσότερο. Αργά αλλά σταθερά, ο άνθρωπος έχει εξαφανιστεί από τα μάτια του Θεού. Ο άνθρωπος δεν μπορεί πια να «δει» τον Θεό, οπότε δεν λαμβάνει καμία «είδηση» του Θεού. Επομένως, δεν γνωρίζει αν υπάρχει ο Θεός και, μάλιστα, φτάνει μέχρι το σημείο και να αρνηθεί εντελώς την ύπαρξη του Θεού. Κατά συνέπεια, η αδυναμία κατανόησης του ανθρώπου για τη διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι δεν οφείλεται στο ότι ο Θεός κρύβεται από τον άνθρωπο, αλλά στο ότι η καρδιά του έχει απομακρυνθεί από τον Θεό. Παρόλο που ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, η καρδιά του ανθρώπου δεν περιέχει τον Θεό και δεν γνωρίζει πώς να αγαπάει τον Θεό ούτε θέλει να αγαπάει τον Θεό, γιατί η καρδιά του δεν πλησιάζει ποτέ κοντά στον Θεό και πάντα αποφεύγει τον Θεό. Ως εκ τούτου, η καρδιά του ανθρώπου είναι μακριά από τον Θεό. Άρα πού είναι η καρδιά του; Στην πραγματικότητα, η καρδιά του ανθρώπου δεν έχει πάει πουθενά: αντί να τη δώσει στον Θεό ή να την αποκαλύψει στον Θεό για να τη δει, την κράτησε για τον εαυτό του. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι προσεύχονται συχνά στον Θεό και λένε: «Θεέ μου, κοίταξε την καρδιά μου —Εσύ ξέρεις όλα όσα σκέφτομαι», και κάποιοι ορκίζονται μάλιστα ότι θα αφήσουν τον Θεό να τους κοιτάξει, και να τιμωρηθούν αν αθετήσουν τον όρκο τους. Παρόλο που ο άνθρωπος επιτρέπει στον Θεό να κοιτάζει μέσα στην καρδιά του, αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ικανός να υπακούει στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, ούτε ότι έχει αφήσει τη μοίρα και τις προοπτικές του και όσα τον αφορούν υπό τον έλεγχο του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από τους όρκους που κάνεις στον Θεό ή το τι δηλώνεις σ’ Αυτόν, στα μάτια του Θεού η καρδιά σου είναι ακόμα κλειστή σ’ Αυτόν, διότι επιτρέπεις στον Θεό να κοιτάζει μέσα στην καρδιά σου, αλλά δεν Του επιτρέπεις να την ελέγχει. Με άλλα λόγια, δεν έχεις δώσει επ’ ουδενί την καρδιά σου στον Θεό και λες μόνο ωραία λόγια για να τα ακούσει ο Θεός· κρύβεις, εντωμεταξύ, τις διάφορες δόλιες προθέσεις σου από τον Θεό, μαζί με τις πλεκτάνες σου, τις συνωμοσίες και τα σχέδιά σου, ενώ κρατάς σφικτά τις προοπτικές και τη μοίρα σου στα χέρια σου, τρέμοντας μήπως σου τις πάρει ο Θεός. Επομένως, ο Θεός δεν βλέπει ποτέ την ειλικρίνεια του ανθρώπου απέναντί Του. Παρόλο που ο Θεός παρατηρεί τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και μπορεί να δει τι σκέφτεται και θέλει να κάνει ο άνθρωπος στην καρδιά του και μπορεί να δει τι κρατάει μέσα στην καρδιά του, η καρδιά του ανθρώπου δεν ανήκει στον Θεό και δεν έχει παραχωρήσει τον έλεγχό της στον Θεό. Τουτέστιν, ο Θεός έχει το δικαίωμα να παρατηρεί, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να ελέγχει. Στην υποκειμενική συνείδηση του ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θέλει ή δεν προτίθεται να παραδοθεί στις διευθετήσεις του Θεού. Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο απομονωθεί από τον Θεό, αλλά υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι που σκέφτονται τρόπους να κλείσουν τις καρδιές τους, χρησιμοποιώντας ωραία λόγια και κολακεία για να δημιουργήσουν μια ψευδή εντύπωση και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του Θεού και να αποκρύψουν το αληθινό τους πρόσωπο από το βλέμμα του Θεού. Ο στόχος τους είναι να μην επιτρέψουν στον Θεό να δει, να μην επιτρέψουν στον Θεό να αντιληφθεί πώς είναι στην πραγματικότητα. Δεν θέλουν να δώσουν την καρδιά τους στον Θεό, αλλά να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Το κρυφό νόημα είναι ότι όσα κάνει ο άνθρωπος και όσα θέλει, τα σχεδιάζει, τα υπολογίζει και τα αποφασίζει ο ίδιος. Δεν ζητά τη συμμετοχή ή την παρέμβαση του Θεού, πολύ λιγότερο δε, χρειάζεται τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Έτσι, είτε σε σχέση με τις εντολές του Θεού, την αποστολή από τον Θεό είτε τις απαιτήσεις που ο Θεός θέτει στον άνθρωπο, οι αποφάσεις του ανθρώπου βασίζονται στις δικές του προθέσεις και συμφέροντα, στη δική του κατάσταση και περιστάσεις εκείνη τη στιγμή. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί πάντα τις γνώσεις και τις ιδέες που του είναι οικείες, και τη δική του διάνοια για να κρίνει και να επιλέξει το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρει και δεν επιτρέπει την παρέμβαση ή τον έλεγχο του Θεού. Αυτή είναι η καρδιά του ανθρώπου, την οποία βλέπει ο Θεός.

Από την αρχή μέχρι σήμερα, μόνο ο άνθρωπος ήταν σε θέση να συνομιλεί με τον Θεό. Τουτέστιν, μεταξύ όλων των έμβιων όντων και πλασμάτων του Θεού, μόνο ο άνθρωπος είναι σε θέση να συνομιλεί με τον Θεό. Ο άνθρωπος διαθέτει αυτιά που του επιτρέπουν να ακούει, και μάτια που του επιτρέπουν να βλέπει, διαθέτει ομιλία, και τις δικές του ιδέες, και ελεύθερη βούληση. Κατέχει όλα όσα απαιτούνται για να ακούει τον Θεό να μιλάει, και να κατανοεί το θέλημα του Θεού, και να δέχεται την αποστολή από τον Θεό, οπότε ο Θεός μεταβιβάζει όλες τις επιθυμίες Του στον άνθρωπο, θέλοντας να κάνει τον άνθρωπο σύντροφο, ο οποίος να συμφωνεί μαζί Του και να μπορεί να πορευτεί μαζί Του. Από τότε που ξεκίνησε τη διαχείρισή Του, ο Θεός περίμενε τον άνθρωπο να Του χαρίσει την καρδιά του, να επιτρέψει στον Θεό να την εξαγνίσει και να την εξοπλίσει, να τον κάνει ευάρεστο και αγαπητό στον Θεό, να τον κάνει να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Ο Θεός πάντα προσδοκούσε με χαρά και περίμενε αυτό το αποτέλεσμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Ο Θεός εναποθέτει πλήρως την ελπίδα Του στον άνθρωπο

I

Απ' την αρχή μέχρι σήμερα, μόνο η ανθρωπότητα είχε τρόπο να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό. Απ' όλα τα έμβια πλάσματα, μόνο η ανθρωπότητα μπορεί να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

II

Με αυτιά που ακούν και μάτια που βλέπουν, ιδέες και γλώσσα, βούληση ελεύθερη, μπορεί ν' ακούσει τον Θεό, να περπατά με τον Θεό. Το θέλημά Του ως καθήκον ν' αποδεχτεί. Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο, ομοϊδεάτη φίλο μαζί Του να περπατά. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

III

Τον άνθρωπο έκανε αγαπητό μακριά απ' το κακό και με φόβο Θεού. Αυτό το ένα πράγμα περιμένει ανέκαθεν. Απ' την αρχή ο Θεός περιμένει, μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά, να την καθαίρει και να την οπλίσει για να ευχαριστεί τον Θεό, για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄