Η «ενσάρκωση» είναι η εμφάνιση του Θεού εν σαρκί·

ο Θεός εργάζεται μεταξύ της δημιουργημένης ανθρωπότητας με την εικόνα της σάρκας.

Αφού, λοιπόν, έχει ενσαρκωθεί ο Θεός, πρέπει πρώτα να αποκτήσει σάρκα,

σάρκα με κανονική ανθρώπινη φύση· αυτή είναι η πιο βασική προϋπόθεση.

Στην πραγματικότητα, η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού

είναι πως ο Θεός ζει και εργάζεται στη σάρκα,

ότι ο Θεός στην ίδια Του την ουσία ενσαρκώνεται, γίνεται άνθρωπος.

H ανθρώπινη φύση Του υπάρχει χάρη στην ενσώματη ουσία Του·

δεν μπορεί να υπάρξει σάρκα χωρίς ανθρώπινη φύση,

και ένα άτομο χωρίς ανθρώπινη φύση δεν είναι ανθρώπινο ον.

Με τον τρόπο αυτόν, η ανθρώπινη φύση της σάρκας του Θεού

είναι μια εγγενής ιδιότητα της σάρκας του ενσαρκωμένου Θεού.

Αν ειπωθεί ότι «όταν ο Θεός ενσαρκώνεται, είναι εξ ολοκλήρου θεϊκός

και καθόλου ανθρώπινος», είναι βλασφημία,

διότι αυτή η δήλωση πολύ απλά δεν υφίσταται

και παραβιάζει την αρχή της ενσάρκωσης.

Αυτή που επιτελεί το έργο είναι η θεϊκή φύση που κατοικεί στην ανθρώπινη φύση Του.

Η θεϊκή φύση Του, και όχι η ανθρώπινη φύση Του είναι που ενεργεί,

όμως είναι αυτή η θεϊκή φύση είναι κρυμμένη μέσα στην ανθρώπινη φύση Του·

στην ουσία, το έργο Του επιτελείται από την ολοκληρωμένη θεϊκή φύση Του,

όχι από την ανθρώπινη φύση Του.

Αλλά ο εκτελεστής του έργου είναι η σάρκα Του.

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως Εκείνος είναι και άνθρωπος και Θεός,

διότι ο Θεός γίνεται ένας Θεός που ζει στη σάρκα,

με ανθρώπινο κέλυφος και με ανθρώπινη, αλλά και θεϊκή ουσία.

Επειδή Εκείνος είναι ένας άνθρωπος με την ουσία του Θεού,

είναι πάνω από όλους τους δημιουργημένους ανθρώπους,

πάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο που μπορεί να εκτελέσει το έργο Του.

Μεταξύ όλων εκείνων που διαθέτουν ανθρώπινο κέλυφος σαν το δικό Του,

μεταξύ όλων όσοι κατέχουν ανθρώπινη φύση,

μόνο Εκείνος είναι ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός

—όλοι οι υπόλοιποι είναι δημιουργημένοι άνθρωποι.

Παρόλο που όλοι έχουν ανθρώπινη φύση,

οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε άλλο παρά ανθρώπινη φύση,

ενώ ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός:

Μέσα στη σάρκα Του δεν περικλείει μόνο την ανθρώπινη,

αλλά, ακόμη πιο σημαντικό, τη θεϊκή φύση.

Εφόσον ο Θεός ενσαρκώνεται,

η ουσία Του είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης και θεϊκής φύσης.

Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός,

ο ίδιος ο Θεός στη γη.

Από τη στιγμή που ο Θεός ενσαρκώνεται,

η ουσία Του είναι ένας συνδυασμός ανθρώπινης και θεϊκής φύσης.

Αυτός ο συνδυασμός λέγεται ο ίδιος ο Θεός,

ο ίδιος ο Θεός στη γη.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 1: "Η εμφάνιση και το έργο του Θεού", Η ουσία της σάρκας που κατοικείται από τον Θεό