Οι άνθρωποι βίωσαν την εγκαρδιότητά Μου, Με υπηρέτησαν με ειλικρίνεια και ήταν πραγματικά υπάκουοι σε Εμένα, κάνοντας τα πάντα για Εμένα υπό την παρουσία Μου. Όμως οι άνθρωποι σήμερα, κατά κάποιον τρόπο δεν μπορούν να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτόν τον τρόπο ύπαρξης και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να θρηνούν πνευματικά, σαν να τους έχει αρπάξει κάποιος πεινασμένος λύκος. Με κοιτάνε μόνο ανήμποροι, ικετεύοντάς Με ασταμάτητα να τους βοηθήσω, αλλά, στο τέλος, είναι ανίκανοι να ξεφύγουν από τη δυσχερή κατάστασή τους. Θυμάμαι πώς οι άνθρωποι στο παρελθόν έδιναν υποσχέσεις υπό την παρουσία Μου, ορκιζόμενοι στον ουρανό και στη γη, υπό την παρουσία Μου, να Μου ξεπληρώσουν την καλοσύνη Μου με τη στοργή τους. Έκλαιγαν γοερά ενώπιόν Μου και ο ήχος του κλάματός τους ήταν σπαραχτικός και δυσβάσταχτος. Έχω συχνά συνδράμει τους ανθρώπους, ανάλογα με τη δύναμη της αποφασιστικότητάς τους. Αμέτρητες φορές ήρθαν οι άνθρωποι ενώπιόν Μου για να Μου υποταχθούν με έναν αξιολάτρευτο τρόπο που είναι δύσκολο να ξεχάσω. Αμέτρητες φορές Με αγάπησαν με ακλόνητη αφοσίωση και τα ειλικρινή αισθήματά τους ήταν θαυμάσια. Σε αμέτρητες περιστάσεις Με αγάπησαν τόσο, που έφτασαν στο σημείο να θυσιάσουν τη ζωή τους, Με αγάπησαν περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό, κι Εγώ, βλέποντας την ειλικρίνειά τους, δέχθηκα την αγάπη τους. Σε αμέτρητες περιστάσεις Μου πρόσφεραν τον εαυτό τους υπό την παρουσία Μου, για χάρη Μου, αδιαφορώντας για τον θάνατο κι Εγώ απάλυνα τις έγνοιες από το μέτωπό τους και αναλογίστηκα προσεκτικά τις εκφράσεις τους. Υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους αγάπησα σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό Μου και υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους μίσησα σαν τον χειρότερο εχθρό Μου. Έτσι είμαι —ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ του να συλλάβει τι βρίσκεται μέσα στο μυαλό Μου. Όταν οι άνθρωποι είναι θλιμμένοι, έρχομαι για να τους παρηγορήσω, και όταν είναι αδύναμοι, έρχομαι για να τους βοηθήσω. Όταν έχουν χαθεί, τους δείχνω τον δρόμο. Όταν κλαίνε, τους σκουπίζω τα δάκρυα. Ωστόσο, όταν είμαι Εγώ θλιμμένος, ποιος μπορεί να Με παρηγορήσει με την καρδιά του; Όταν ανησυχώ θανάσιμα, ποιος νοιάζεται για τα αισθήματά Μου; Όταν είμαι λυπημένος, ποιος μπορεί να γιατρέψει τις πληγές στην καρδιά Μου; Όταν χρειάζομαι κάποιον, ποιος θα προσφερόταν πρόθυμα να ενεργήσει από κοινού μαζί Μου; Μήπως η προηγούμενη συμπεριφορά που είχαν οι άνθρωποι απέναντί Μου, έχει πλέον χαθεί για πάντα; Γιατί δεν έχει μείνει τίποτα πλέον στη μνήμη τους; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά; Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον εχθρό τους;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 27

Ποιος μπορεί να νοιαστεί για το θέλημα του Θεού;

Ⅰ

Tη ζεστασιά Μου βιώσαν οι άνθρωποι· Με υπηρετούσαν παλιά με ειλικρίνεια, αληθινά σ’ Εμένα ήταν υπάκουοι, τα πάντα έκαναν για Μένα. Μα τώρα δεν μπορούν να το κάνουν· θρηνούν πνευματικά. Ζητούν βοήθεια και Με κοιτούν· μα δεν ξεφεύγουν απ’ τα δεινά.

Ⅱ

Όρκους έδιναν στο παρελθόν, στη γη και τον ουρανό ορκίζονταν, την καλοσύνη Μου να ξεπληρώσουν με όλη τη στοργή της καρδιάς τους. Έκλαιγαν ενώπιον Μου· κλάμα σπαραχτικό και δυσβάσταχτο. Συχνά τους βοηθούσα λόγω της αποφασιστικότητάς τους. Όταν οι άνθρωποι λυπούνται, Εγώ τους παρηγορώ· κι όταν είναι αδύναμοι, Εγώ τους βοηθώ. Όταν είναι χαμένοι, τον δρόμο τούς δείχνω· και όταν κλαίνε, τα δάκρυά τους σκουπίζω. Μα όταν λυπάμαι Εγώ, ποιος Με παρηγορεί; Όταν ανησυχώ, Με νοιάζεται κανείς;

Ⅲ

Αμέτρητες φορές Με υπάκουσαν, το κάλλος τους αξιομνημόνευτο. Στην αγάπη τους για Μένα ήταν πιστοί, τα ειλικρινή αισθήματά τους, αξιέπαινα. Αμέτρητες φορές Με αγάπησαν, τις ζωές τους θυσίαζαν. Λόγω της ειλικρίνειάς τους, την αγάπη τους αποδέχτηκα.

Ⅳ

Αμέτρητες φορές τον εαυτό τους προσέφεραν, ήρεμοι για χάρη Μου απέναντι στον θάνατο. Τους απάλυνα απ’ όλες τους τις έγνοιες, προσεκτικά τους κοιτούσα. Αμέτρητες φορές τους αγάπησα, λες και ήταν ο θησαυρός Μου. Αμέτρητες φορές τους μίσησα, λες και ήταν εχθροί. Ακόμα δεν μπορούν να συλλάβουν τι σκέφτομαι. Όταν οι άνθρωποι λυπούνται, Εγώ τους παρηγορώ· κι όταν είναι αδύναμοι, Εγώ τους βοηθώ. Όταν είναι χαμένοι, τον δρόμο τούς δείχνω· και όταν κλαίνε, τα δάκρυά τους σκουπίζω. Μα όταν λυπάμαι Εγώ, ποιος Με παρηγορεί; Όταν ανησυχώ, Με νοιάζεται κανείς; Όταν Εγώ λυπάμαι, ποιος κοιτάζει τις πληγές της καρδιάς Μου; Ποιος ενεργεί από κοινού μαζί Μου όταν κάποιον χρειάζομαι Εγώ; Η παλιά συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντί Μου μήπως για πάντα έχει χαθεί; Γιατί δεν έχει μείνει τίποτα πλέον στη μνήμη τους; Οι άνθρωποι τα ξέχασαν όλα αυτά επειδή έχουν διαφθαρεί απ’ τον εχθρό τους. Όταν οι άνθρωποι λυπούνται, Εγώ τους παρηγορώ· κι όταν είναι αδύναμοι, Εγώ τους βοηθώ. Όταν είναι χαμένοι, τον δρόμο τούς δείχνω· και όταν κλαίνε, τα δάκρυά τους σκουπίζω. Μα όταν λυπάμαι Εγώ, ποιος Με παρηγορεί; Όταν ανησυχώ, Με νοιάζεται κανείς;

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 27