Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να Με αγαπήσουν αληθινά, αλλά επειδή οι καρδιές τους δεν τους ανήκουν, δεν μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Πολλοί άνθρωποι Με αγαπούν αληθινά μέσα από τις δοκιμασίες που τους υποβάλλω, παρόλα αυτά όμως δεν είναι ικανοί να καταλάβουν ότι πραγματικά Εγώ υπάρχω και απλώς Με αγαπούν στο κενό, και όχι για την πραγματική Μου ύπαρξη. Πολλοί άνθρωποι, αφού έχουν εναποθέσει την καρδιά τους μπροστά Μου, δεν προσέχουν και όταν ο Σατανάς βρει την ευκαιρία τους την αρπάζει και μετά Με εγκαταλείπουν. Πολλοί άνθρωποι πράγματι Με αγαπάνε όταν παρέχω τον λόγο Μου, αλλά δεν τον φυλάνε στο πνεύμα τους, ενώ αντίθετα τον χρησιμοποιούν αδιάφορα σαν να ήταν κοινόχρηστη περιουσία και τον πετάνε πίσω από κει που ήρθε όποτε τους βολεύει. Ο άνθρωπος Με αναζητά μέσα από τον πόνο του και στρέφει το βλέμμα του σ’ Εμένα ενώ δοκιμάζεται. Σε περιόδους ειρήνης Με απολαμβάνει, όταν είναι σε κίνδυνο Με απαρνείται, όταν είναι απασχολημένος Με ξεχνά, και όταν κάθεται άπραγος κάνει ότι ασχολείται μαζί Μου —παρόλα αυτά, κανένας δεν Με έχει αγαπήσει ποτέ σε όλη του τη ζωή. Θέλω ο άνθρωπος να είναι σοβαρός μπροστά Μου: Δεν ζητώ να Μου δώσει τίποτα, παρά μόνο όλοι οι άνθρωποι να Με πάρουν στα σοβαρά, δηλαδή αντί να Με παραπλανούν, να Με αφήσουν να επαναφέρω την ειλικρίνεια στον άνθρωπο. Η διαφώτισή Μου, η φώτισή Μου και το κόστος των προσπαθειών Μου διαπερνούν όλους τους ανθρώπους, όμως το ίδιο συμβαίνει και με το πραγματικό γεγονός της κάθε πράξης του ανθρώπου που διαπερνά όλους τους ανθρώπους, όπως τους διαπερνά το γεγονός ότι Με εξαπατούν. Είναι σαν τα στοιχεία της εξαπάτησης να υπάρχουν στον άνθρωπο από την κοιλιά της μητέρας του, σαν να είχε αυτή την ειδική δεξιότητα εξαπάτησης από γεννησιμιού του. Επιπλέον, ποτέ δεν άφησε να τον πάρουν χαμπάρι, κανένας δεν είδε πού έχουν τις ρίζες τους αυτές οι δόλιες δεξιότητες. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άνθρωπος χωρίς να το καταλαβαίνει ζει μέσα στη δολιότητα και είναι σαν να συγχωρεί τον εαυτό του, σαν να είναι οργανωμένο αυτό από τον Θεό και όχι επειδή είναι η εκούσια εξαπάτησή του προς το πρόσωπό Μου. Αυτή δεν είναι ακριβώς η πηγή της εξαπάτησης του ανθρώπου προς το πρόσωπό Μου; Αυτή δεν είναι η πονηρή του δολοπλοκία; Δεν έχω ζαλιστεί ποτέ από τις κολακείες και τις κομπίνες του ανθρώπου, διότι έχω καταλάβει την ουσία του εδώ και πολύ καιρό. Ποιος ξέρει πόση βρoμιά έχει στο αίμα του, πόσο από το δηλητήριο του Σατανά κυλάει στις φλέβες του; Ο άνθρωπος το συνηθίζει όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά, με τέτοιον τρόπο που γίνεται αναίσθητος στις δοκιμασίες του Σατανά κι έτσι δεν ενδιαφέρεται να βρει την «τέχνη της υγιούς ύπαρξης».

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 21