Η πίστη σου στον Θεό, η επιδίωξη της αλήθειας και ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεσαι θα πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα: Ό,τι κάνεις θα πρέπει να είναι πρακτικό και δεν θα πρέπει να επιδιώκεις απατηλά και φανταστικά πράγματα. Δεν έχει αξία να συμπεριφέρεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο και, επιπλέον, μια τέτοια ζωή δεν έχει νόημα. Επειδή η επιδίωξη και η ζωή σου δεν αφιερώνονται σε τίποτα άλλο πέρα από το ψεύδος και τον δόλο, και επειδή δεν επιδιώκεις πράγματα που έχουν αξία και σημασία, τα μόνα που κερδίζεις είναι παράλογος συλλογισμός και παράλογα δόγματα που δεν είναι της αλήθειας. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με τη σημασία και την αξία της ύπαρξής σου, και μπορούν να σε οδηγήσουν μόνο σε ένα κενό βασίλειο. Με αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η ζωή σου δεν θα έχει αξία ή νόημα —κι αν δεν επιδιώκεις μια ζωή με νόημα, τότε ακόμη κι αν ζούσες εκατό χρόνια, θα ήταν όλα μάταια. Πώς θα μπορούσε να ονομάζεται αυτό ανθρώπινη ζωή; Δεν πρόκειται, στην πραγματικότητα, για τη ζωή ενός ζώου; Ομοίως, εάν προσπαθείτε να ακολουθήσετε το μονοπάτι της πίστης στον Θεό, αλλά δεν κάνετε καμία προσπάθεια να επιδιώξετε τον ορατό Θεό και, αντ’ αυτού, λατρεύετε έναν αόρατο και άυλο Θεό, τότε αυτή η επιδίωξη δεν είναι ακόμη πιο μάταιη; Στο τέλος, η επιδίωξή σου θα μετατραπεί σε έναν σωρό ερειπίων. Σε τι σε ωφελεί μια τέτοια επιδίωξη; Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τον άνθρωπο είναι ότι αγαπά μόνο πράγματα που δεν μπορεί να δει και να αγγίξει, πράγματα που είναι εξαιρετικά μυστηριώδη και θαυμαστά, και που είναι αδιανόητα στον άνθρωπο και απρόσιτα στους απλούς θνητούς. Όσο πιο ουτοπικά είναι αυτά τα πράγματα, τόσο περισσότερο τα αναλύουν οι άνθρωποι, και τα επιδιώκουν, μάλιστα, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο και επιχειρούν να τα αποκτήσουν. Όσο πιο ουτοπικά είναι, τόσο πιο προσεκτικά τα εξετάζουν και τα αναλύουν οι άνθρωποι, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να σχηματίζουν τις δικές τους εξαντλητικές ιδέες γι’ αυτά. Αντίθετα, όσο πιο ρεαλιστικά είναι τα πράγματα, τόσο πιο εύκολα τα απορρίπτουν οι άνθρωποι· απλώς τα κοιτάζουν υποτιμητικά και, μάλιστα, τα περιφρονούν. Αυτή ακριβώς δεν είναι η στάση σας προς το ρεαλιστικό έργο που επιτελώ σήμερα; Όσο πιο ρεαλιστικά είναι αυτά τα πράγματα, τόσο πιο προκατειλημμένοι είστε εναντίον τους. Δεν αφιερώνετε χρόνο στην εξέτασή τους, κι απλώς τα αγνοείτε. Κοιτάζετε υποτιμητικά αυτές τις ρεαλιστικές, χαμηλών προδιαγραφών απαιτήσεις, τρέφετε, μάλιστα, πολυάριθμες αντιλήψεις γι’ αυτόν τον Θεό που είναι ιδιαίτερα πραγματικός, και είστε απλώς ανίκανοι να δεχτείτε την πραγματικότητα και την κανονικότητά Του. Με αυτόν τον τρόπο, δεν εμμένετε σε μια ασαφή πίστη; Έχετε ακλόνητη πίστη στον αόριστο Θεό του παρελθόντος και κανένα ενδιαφέρον για τον πραγματικό Θεό του σήμερα. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός του χθες και ο Θεός του σήμερα είναι από δύο διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται, επίσης, στο γεγονός ότι ο Θεός του χθες είναι ο δοξασμένος Θεός των ουρανών, ενώ ο Θεός του σήμερα είναι ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον στη γη; Επιπλέον, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός που λατρεύεται από τον άνθρωπο είναι αυτός που προκύπτει από τις αντιλήψεις του, ενώ ο Θεός του σήμερα είναι μια πραγματική σάρκα που δημιουργήθηκε στη γη; Στο κάτω κάτω, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός του σήμερα είναι πολύ πραγματικός, σε σημείο που ο άνθρωπος δεν Τον επιδιώκει; Διότι αυτά που ζητάει από τους ανθρώπους ο σημερινός Θεός είναι ακριβώς αυτά που οι άνθρωποι είναι πιο απρόθυμοι να κάνουν και που τους κάνουν να αισθάνονται ντροπή. Αυτό δεν δυσκολεύει τα πράγματα για τους ανθρώπους; Δεν αποκαλύπτει τις ουλές τους; Με αυτόν τον τρόπο, πολλοί από εκείνους που δεν επιδιώκουν την πραγματικότητα γίνονται εχθροί του ενσαρκωμένου Θεού, γίνονται αντίχριστοι. Δεν είναι προφανές γεγονός; Στο παρελθόν, όταν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί ακόμη, μπορεί να ήσουν μια θρησκευτική προσωπικότητα ή ένας αφοσιωμένος πιστός. Αφότου ενσαρκώθηκε ο Θεός, πολλοί τέτοιοι αφοσιωμένοι πιστοί έγιναν, άθελά τους, αντίχριστοι. Ξέρεις τι συμβαίνει εδώ; Κατά την πίστη σου στον Θεό, δεν επικεντρώνεσαι στην πραγματικότητα ούτε επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά, αντιθέτως, σου γίνονται εμμονή τα ψεύδη —αυτή δεν είναι η πιο ξεκάθαρη πηγή της εχθρότητάς σου προς τον ενσαρκωμένο Θεό; Ο ενσαρκωμένος Θεός ονομάζεται Χριστός, άρα όλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό δεν είναι αντίχριστοι; Συνεπώς, είναι πραγματικά ο ενσαρκωμένος Θεός αυτός στον οποίο πιστεύεις και τον οποίο αγαπάς; Είναι πράγματι αυτός ο Θεός ο οποίος ζει και αναπνέει, και ο οποίος είναι ιδιαίτερα αληθινός και εξαιρετικά κανονικός; Ποιος είναι ακριβώς ο στόχος της επιδίωξής σου; Είναι στον ουρανό ή στη γη; Είναι μια αντίληψη ή είναι η αλήθεια; Είναι ο Θεός ή κάποιο υπερφυσικό ον; Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι ο πιο πραγματικός αφορισμός της ζωής και ο υψηλότερος των αφορισμών όλης της ανθρωπότητας. Ονομάζεται «αφορισμός της ζωής» επειδή είναι η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο και το έργο που γίνεται προσωπικά από τον Θεό. Δεν είναι ένας αφορισμός που προέκυψε από κάτι, ούτε μια διάσημη ρήση από κάποια μεγάλη προσωπικότητα. Αντίθετα, είναι η ομιλία που απηύθυνε στην ανθρωπότητα ο Κύριος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων· δεν πρόκειται για κάποια λόγια που συνόψισε ο άνθρωπος, αλλά για την έμφυτη ζωή του Θεού. Κι έτσι ονομάζεται «ο υψηλότερος από όλους τους αφορισμούς της ζωής». Η επιδίωξη των ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια αποτελεί την εκτέλεση του καθήκοντός τους —πρόκειται, δηλαδή, για την επιδίωξη της ικανοποίησης της απαίτησης του Θεού. Η ουσία αυτής της απαίτησης είναι η πιο πραγματική από όλες τις αλήθειες, και όχι ένα κενό δόγμα που δεν μπορεί να επιτύχει κανένας άνθρωπος. Εάν η επιδίωξή σου δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από δόγμα και δεν περιέχει πραγματικότητα, τότε δεν επαναστατείς ενάντια στην αλήθεια; Δεν είσαι κάποιος που επιτίθεται στην αλήθεια; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδιώκει να αγαπά τον Θεό; Οι άνθρωποι που δεν κατέχουν την πραγματικότητα είναι αυτοί που προδίδουν την αλήθεια και είναι όλοι έμφυτα επαναστατικοί!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και το έργο Του μπορούν να Τον ικανοποιήσουν