Όταν έκανες κάτι συγκεκριμένο, ο Θεός ήταν πολύ δυσαρεστημένος. Όταν ήσουν έτοιμος να το κάνεις αυτό, προσευχήθηκες σ’ Εκείνον; Συλλογίστηκες ποτέ σου: «Πώς θα το εκλάμβανε αυτό ο Θεός αν παρουσιαζόταν ενώπιόν Του; Θα χαιρόταν ή θα εκνευριζόταν αν γνώριζε γι’ αυτό; Θα το απεχθανόταν;» Δεν το αναζήτησες, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν σου το υπενθύμιζαν οι άλλοι, εσύ και πάλι θα νόμιζες ότι δεν ήταν σημαντικό αυτό το ζήτημα, ότι δεν ερχόταν σε αντίθεση με κάποια αρχή και ότι δεν αποτελούσε αμαρτία. Ως εκ τούτου, αυτό το πράγμα που έκανες προσέβαλε τη διάθεση του Θεού και Του προξένησε μεγάλο θυμό, οδηγώντας Τον, μάλιστα, στο σημείο να σε σιχαθεί. Αν είχες προβεί σε αναζήτηση και εξέταση, αν είχες δει ξεκάθαρα το ζήτημα προτού ενεργήσεις, δεν θα ήσουν σίγουρος για την επιτυχία; Παρόλο που μερικές φορές οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, αν παρουσιάζουν με σοβαρότητα οτιδήποτε σχεδιάζουν να κάνουν ενώπιον του Θεού προς διερεύνηση και αναζήτηση, δεν θα κάνουν σοβαρά λάθη. Όταν οι άνθρωποι κάνουν πράξη την αλήθεια, τους είναι δύσκολο να αποφύγουν τα λάθη, αλλά αν γνωρίζεις πώς να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια όταν κάνεις πράγματα, κι όμως δεν τα επιτελείς σύμφωνα με την αλήθεια, τότε το πρόβλημα είναι πως δεν αγαπάς την αλήθεια. Η διάθεση ενός ανθρώπου δίχως αγάπη για την αλήθεια δεν θα αλλάξει. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις επακριβώς το θέλημα του Θεού και δεν γνωρίζεις πώς να ασκείσαι, τότε θα πρέπει να συναναστραφείς άλλους. Αν κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί να δει το ζήτημα καθαρά, τότε θα πρέπει να εφαρμόσεις την πιο ικανοποιητική λύση. Ωστόσο, αν ανακαλύψεις τελικά πως κατά την εφαρμογή της με αυτόν τον τρόπο έχεις κάνει κάποιο μικρό λάθος, τότε θα πρέπει να το διορθώσεις γρήγορα, και τότε ο Θεός δεν θα μετρήσει αυτό το λάθος ως αμαρτία. Επειδή οι προθέσεις σου ήταν σωστές όταν έκανες πράξη αυτό το ζήτημα, επειδή ασκούσουν σύμφωνα με την αλήθεια και απλώς δεν το έβλεπες καθαρά, και οι πράξεις σου οδήγησαν σε κάποια λάθη, ήταν ελαφρυντικές οι περιστάσεις. Ωστόσο, τη σήμερον ημέρα, πολλοί άνθρωποι στηρίζονται απλώς στα ίδια τους τα χέρια για να εργαστούν και στον ίδιο τους τον νου για να κάνουν το τάδε και το δείνα, και σπανίως λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα ερωτήματα: Συνάδει αυτός ο τρόπος άσκησης με το θέλημα του Θεού; Θα ήταν ευτυχής ο Θεός αν το έκανα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα με εμπιστευόταν ο Θεός αν το έκανα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα έκανα πράξη την αλήθεια αν το έκανα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αν άκουγε ο Θεός γι’ αυτό το ζήτημα, θα μπορούσε να πει: «Το έκανες ορθά και κατάλληλα. Συνέχισε έτσι»; Είσαι σε θέση να εξετάσεις προσεκτικά το κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις; Μπορείς να είσαι σοβαρός και σχολαστικός με το καθένα από αυτά; Ή μήπως είσαι σε θέση να συλλογιστείς το κατά πόσο ο Θεός σιχαίνεται τον τρόπο με τον οποίο το κάνεις, τι γνώμη έχουν όλοι οι άλλοι για τις μεθόδους σου, και κατά πόσο το κάνεις με βάση το δικό σου θέλημα ή για να ικανοποιήσεις τις δικές σου επιθυμίες…; Πρέπει να αφιερώσεις περισσότερη σκέψη σε αυτό και να αναζητήσεις περισσότερο, κι έτσι τα λάθη σου θα γίνονται όλο και πιο μικρά. Το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποδείξει πως είσαι άνθρωπος που αναζητά ειλικρινά την αλήθεια και σέβεται τον Θεό, διότι ενεργείς σύμφωνα με την κατεύθυνση που απαιτεί η αλήθεια.

Αν οι ενέργειες ενός πιστού δεν έχουν επαφή με την αλήθεια, τότε εκείνος είναι ίδιος με έναν άπιστο. Πρόκειται για το είδος του ανθρώπου που δεν έχει τον Θεό στην καρδιά του και εγκαταλείπει τον Θεό, και ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σαν μισθωτός εργάτης στην οικογένεια του Θεού, ο οποίος κάνει κάποιες αγγαρείες για τον κύριό του, λαμβάνει μια μικρή αμοιβή, κι έπειτα φεύγει. Πολύ απλά δεν πρόκειται για άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό. Προηγουμένως, έγινε αναφορά στο τι μπορείς να κάνεις για να κερδίσεις την επιδοκιμασία του Θεού. Η επιδοκιμασία από τον Θεό είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να σκέφτεσαι και το πρώτο για το οποίο θα πρέπει να εργάζεσαι· θα πρέπει να είναι η βασική αρχή και το πεδίο της άσκησής σου. Ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να καθορίσεις το κατά πόσο αυτό που κάνεις συμβαδίζει με την αλήθεια είναι επειδή, αν συμβαδίζει με την αλήθεια, τότε είναι βέβαιο πως θα συνάδει και με το θέλημα του Θεού. Δεν είναι πως θα πρέπει να μετράς κατά πόσο το ζήτημα είναι σωστό ή λανθασμένο, ούτε αν συνάδει με τα γούστα όλων των υπολοίπων, ούτε αν συμβαδίζει με τις δικές σου επιθυμίες· αντίθετα, θα πρέπει να καθορίσεις κατά πόσο βρίσκεται σε συμφωνία με την αλήθεια, και αν ωφελεί το έργο και τα συμφέροντα της εκκλησίας ή όχι. Αν λαμβάνεις υπόψη τα πράγματα αυτά, τότε θα συμβαδίζεις όλο και περισσότερο με το θέλημα του Θεού ενόσω ενεργείς. Αν δεν λαμβάνεις υπόψη αυτές τις πτυχές, και βασίζεσαι απλώς στο δικό σου θέλημα όταν κάνεις πράγματα, τότε είναι βέβαιο πως θα τα κάνεις λανθασμένα, επειδή το θέλημα του ανθρώπου δεν αποτελεί την αλήθεια και είναι, φυσικά, ασύμβατο με τον Θεό. Αν επιθυμείς να σε επιδοκιμάσει ο Θεός, τότε πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια, κι όχι σύμφωνα με το δικό σου θέλημα. Κάποιοι άνθρωποι, στο όνομα της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, ασχολούνται με ορισμένα προσωπικά ζητήματα. Έπειτα οι αδελφοί και οι αδελφές τους το βρίσκουν ανάρμοστο και τους αποδοκιμάζουν γι’ αυτό, μα οι άνθρωποι αυτοί δεν δέχονται την ευθύνη. Νομίζουν πως επειδή ήταν προσωπικό ζήτημα που δεν αφορούσε το έργο, τα οικονομικά ή τους ανθρώπους της εκκλησίας, δεν μετρά ως παραβίαση του πεδίου της αλήθειας και ο Θεός δεν θα πρέπει να παρέμβει σε αυτό το ζήτημα. Μπορεί να σου φαίνεται πως κάποια πράγματα είναι προσωπικά ζητήματα που δεν περιλαμβάνουν καμία βασική αρχή ή αλήθεια. Ωστόσο, εξετάζοντας την πράξη σου, φέρθηκες πολύ εγωιστικά, δεδομένου πως δεν έλαβες καθόλου υπόψη το έργο της οικογένειας του Θεού, ούτε πώς θα το επηρέαζε η πράξη σου· σκεφτόσουν μόνο το δικό σου όφελος. Αυτό ήδη εμπεριέχει την ευπρέπεια των αγίων, καθώς και ζητήματα που αφορούν την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου. Παρόλο που αυτό που έκανες δεν αφορούσε ούτε τα συμφέροντα της εκκλησίας ούτε την αλήθεια, το να ασχολείσαι με κάποιο προσωπικό ζήτημα ενώ ισχυρίζεσαι πως εκτελείς το καθήκον σου δεν συνάδει με την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το τι κάνεις, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι κάποιο ζήτημα, και ανεξάρτητα από το αν το κάνεις για να εκπληρώσεις το καθήκον σου στην οικογένεια του Θεού ή για τους προσωπικούς σου λόγους, πρέπει να αναλογιστείς κατά πόσο αυτό που κάνεις βρίσκεται σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού, καθώς και κατά πόσο αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να κάνει ένας άνθρωπος με ανθρώπινη φύση. Αν αναζητάς την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο σε ό,τι κάνεις, τότε είσαι άνθρωπος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Αν χειρίζεσαι ευλαβικά κάθε ζήτημα και κάθε αλήθεια κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα είσαι ικανός να επιτύχεις αλλαγές στη διάθεσή σου. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν πως όταν κάνουν κάτι προσωπικό, μπορούν απλώς να αγνοήσουν την αλήθεια, το κάνουν όπως επιθυμούν και το κάνουν με όποιον τρόπο τους κάνει ευτυχισμένους και με όποιον τρόπο είναι επωφελής γι’ αυτούς. Δεν λαμβάνουν ούτε στο ελάχιστο υπόψη το πώς μπορεί να επηρεάζει την οικογένεια του Θεού ούτε λογαριάζουν κατά πόσο αυτό που κάνουν ταιριάζει με την ευπρέπεια των αγίων. Στο τέλος, μόλις τελειώσουν με το ζήτημα, μέσα τους σκοτεινιάζουν και νιώθουν αμήχανοι, αν και δεν γνωρίζουν το γιατί. Δεν τους αξίζει αυτή η τιμωρία; Εάν κάνεις πράγματα που δεν έχει εγκρίνει ο Θεός, τότε έχεις υβρίσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια και κάνει συχνά πράγματα σύμφωνα με τη δική του θέληση, τότε θα υβρίζει συχνά τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως δεν λαμβάνουν την έγκριση του Θεού σ’ αυτά που κάνουν και, αν δεν μετανοήσουν, τότε δεν απέχουν πολύ από την τιμωρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο