Καθένα από τα λόγια του Θεού χτυπάει το θνητό σημείο μας και μας αφήνει γεμάτους θλίψη και φόβο. Φανερώνει τις αντιλήψεις μας, φανερώνει τη φαντασία μας και φανερώνει τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Μέσα από όλα όσα λέμε και πράττουμε και κάθε μία από τις σκέψεις και τις αντιλήψεις μας, η φύση και η ουσία μας αποκαλύπτονται από τα λόγια Του, αφήνοντάς μας ταπεινωμένους και τρεμάμενους από φόβο. Μας μιλάει για όλες τις πράξεις μας, τους στόχους και τις προθέσεις μας, αλλά και για τη διεφθαρμένη διάθεση που δεν είχαμε ποτέ ανακαλύψει, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε εντελώς εκτεθειμένοι και να αισθανόμαστε ακόμα περισσότερο πεπεισμένοι. Μας κρίνει που αντιστεκόμαστε σε Αυτόν, μας παιδεύει για τη βλασφημία και την καταδίκη Του και μας κάνει να αισθανόμαστε ότι στα μάτια Του είμαστε ανάξιοι, ότι είμαστε ο ίδιος ο Σατανάς. Οι ελπίδες μας κατακρημνίζονται, δεν τολμούμε πλέον να θέσουμε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις και αξιώσεις προς Αυτόν, και ακόμη και τα όνειρά μας εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς μας δεν μπορεί να φανταστεί και κανείς μας δεν μπορεί να αποδεχτεί. Προς στιγμή, το μυαλό μας κλυδωνίζεται, και δεν ξέρουμε πώς να συνεχίσουμε στον δρόμο μπροστά μας, δεν ξέρουμε πώς να συνεχίσουμε με τις πεποιθήσεις μας. Φαίνεται ότι η πίστη μας έχει επιστρέψει στο μηδέν και ότι δεν έχουμε συναντήσει ποτέ και δεν έχουμε γνωρίσει τον Κύριο Ιησού. Ό,τι βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας μάς προκαλεί σύγχυση και μας κάνει να νιώθουμε σαν να έχουμε χαθεί. Έχουμε αποθαρρυνθεί, έχουμε απογοητευθεί, και βαθιά στην καρδιά μας υπάρχει αχαλίνωτη οργή και όνειδος. Προσπαθούμε να εκτονωθούμε, προσπαθούμε να βρούμε μια διέξοδο και, πολύ δε μάλλον, προσπαθούμε να συνεχίσουμε να προσδοκούμε τον Σωτήρα μας τον Ιησού και να ανοίξουμε την καρδιά μας σε Αυτόν. Αν και υπάρχουν φορές που δεν δείχνουμε υπερόπτες ούτε ταπεινοί, η καρδιά μας νιώθει μια καινοφανή αίσθηση απώλειας. Αν και μερικές φορές μπορεί να φαινόμαστε ασυνήθιστα ήρεμοι εξωτερικά, μέσα μας υπομένουμε την τρικυμία του μαρτυρίου. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν απογυμνώσει από όλες τις ελπίδες και τα όνειρά μας, έχουν ματαιώσει τις παράλογες επιθυμίες μας και δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι ο Σωτήρας μας κι ότι είναι ικανός να μας σώσει. Η κρίση και το παίδεμά Του έχουν ανοίξει ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα σε εμάς και σε Αυτόν που κανείς δεν θέλει καν να διασχίσει. Η κρίση και το παίδεμά Του είναι ότι για πρώτη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τόσο μεγάλα εμπόδια και τόσο μεγάλη ταπείνωση. Η κρίση και το παίδεμά Του μας βοήθησαν να εκτιμήσουμε πραγματικά την εντιμότητα του Θεού και την έλλειψη ανοχής για τις προσβολές του ανθρώπου, σε σύγκριση με την οποία είμαστε τόσο μικροί και αχρείοι. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν κάνει να συνειδητοποιήσουμε για πρώτη φορά πόσο αλαζόνες και ξιπασμένοι είμαστε και ότι ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ισάξιος με τον Θεό ή ίσος με τον Θεό. Η κρίση και το παίδεμά Του μας κάνει να μη θέλουμε να ζούμε πλέον σε μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση και μας κάνει να θέλουμε να απαλλαγούμε από μια τέτοια φύση και ουσία όσο το δυνατόν συντομότερα, για να μην προκαλούμε το μίσος και την απέχθειά Του. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχει κάνει να υπακούμε στα λόγια Του με προθυμία και δεν θέλουμε πλέον να επαναστατήσουμε εναντίον των ενορχηστρώσεων και του σχεδιασμού Του. Η κρίση και το παίδεμά Του μας δημιούργησε για ακόμα μια φορά την επιθυμία να αναζητήσουμε τη ζωή και μας γέμισε χαρά που Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας… Έχουμε αφήσει πίσω μας το έργο της κατάκτησης, βγήκαμε από την κόλαση, εξήλθαμε της κοιλάδας της σκιάς του θανάτου… Ο Παντοδύναμος Θεός μάς έχει κερδίσει, εμάς που ανήκουμε σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων! Έχει θριαμβεύσει πάνω στον Σατανά και κατατρόπωσε όλους τους εχθρούς Του!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Δ΄: Αντικρίζοντας την εμφάνιση του Θεού στην κρίση και την παίδευσή Του