Μόλις αναφερθεί ο Πέτρος, όλοι δοξολογούν, όταν θυμούνται αμέσως όλες αυτές τις ιστορίες για τον Πέτρο —πώς αρνήθηκε ότι γνωρίζει τον Θεό τρεις φορές και επιπλέον παρείχε υπηρεσίες στον Σατανά, δοκιμάζοντας έτσι τον Θεό, αλλά στο τέλος καρφώθηκε ανάποδα στον σταυρό για χάρη Του, και ούτω καθεξής. Τώρα, θεωρώ πολύ σημαντικό να σας αφηγηθώ πώς ο Πέτρος κατάφερε να Με γνωρίσει καθώς και την τελική του κατάληξη. Αυτός ο άνθρωπος, ο Πέτρος, ήταν εξαιρετικού επιπέδου, αλλά οι συνθήκες του ήταν διαφορετικές από εκείνες του Παύλου. Οι γονείς του Με καταδίωξαν, ανήκαν σε δαίμονες του Σατανά και γι’ αυτό δεν μπορεί να πει κανείς ότι μετέδωσαν την οδό στον Πέτρο. Ο Πέτρος ήταν εύστροφος, προικισμένος με έμφυτη ευφυΐα, γνώρισε υπερβολική αγάπη από τους γονείς του από την παιδική ηλικία. Αφού μεγάλωσε, ωστόσο, έγινε εχθρός τους, γιατί πάντα προσπαθούσε να Με γνωρίσει, και αυτό τον έκανε να γυρίσει την πλάτη στους γονείς του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, καταρχήν, πίστευε ότι ο ουρανός και η γη και τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Παντοδύναμου, και ότι όλα τα θετικά πράγματα προέρχονται από τον Θεό και έρχονται κατευθείαν από Αυτόν, χωρίς να περάσουν από οποιαδήποτε επεξεργασία από τον Σατανά. Λόγω του ότι το αντιπαράδειγμα των γονέων του λειτούργησε ως αντιθετικό στοιχείο, μπόρεσε να αναγνωρίσει ακόμα πιο εύκολα την αγάπη και το έλεός Μου, και το γεγονός αυτό πυροδότησε μέσα του ένα ακόμη μεγαλύτερο πάθος για την αναζήτησή Μου. Έδινε ιδιαίτερη προσοχή όχι μόνο στο να τρώει και να πίνει τα λόγια Μου, αλλά πολύ περισσότερο στο να κατανοεί τις προθέσεις Μου, και ήταν διαρκώς συνετός και προσεκτικός στις σκέψεις του, έτσι ώστε ήταν πάντα ιδιαίτερα οξύνους όσον αφορά το πνεύμα του και ως εκ τούτου ήταν σε θέση να Με ευχαριστεί σε ό,τι έκανε. Στην καθημερινή ζωή, έδινε ιδιαίτερη προσοχή στην ενσωμάτωση των διδαγμάτων όσων είχαν αποτύχει στο παρελθόν, ώστε να ωθεί τον εαυτό του να κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια, τρέμοντας μήπως πέσει στα δίχτυα της αποτυχίας. Επίσης, έδινε ιδιαίτερη προσοχή στην αφομοίωση της πίστης και της αγάπης όλων όσοι κατά τη διάρκεια των αιώνων είχαν αγαπήσει τον Θεό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, επιτάχυνε τον ρυθμό της ανάπτυξής του όχι μόνο όσον αφορά τις αρνητικές πτυχές, αλλά πολύ σημαντικότερα, στις θετικές πτυχές, μέχρις ότου έγινε παρουσία Μου ο μοναδικός άνθρωπος που Με γνώριζε καλύτερα. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπόρεσε να τοποθετήσει όλα όσα είχε στα χέρια Μου, να μην είναι πια ο κύριος του εαυτού του, ούτε καν στο φαγητό, στο ντύσιμο, στον ύπνο ή στην κατοικία του, αλλά έθεσε την ικανοποίησή Μου όσον αφορά τα πάντα ως αρχή επί της οποίας απολάμβανε τη γενναιοδωρία Μου. Πόσες φορές τον υπέβαλα σε δοκιμασίες, οι οποίες βέβαια τον άφησαν μισοπεθαμένο, αλλά ακόμα και εν μέσω αυτών των εκατοντάδων δοκιμασιών, δεν έχασε ποτέ την πίστη σε Μένα ούτε απογοητεύτηκε από Μένα. Ακόμα και όταν είπα ότι τον είχα ήδη κάνει πέρα, δεν έχασε το κουράγιο του ούτε έπεσε στην απελπισία, αλλά συνέχισε όπως και πριν να εφαρμόζει τις αρχές του για να κάνει πράξη την αγάπη του για Μένα. Όταν του το είπα αυτό, παρόλο που Με αγαπούσε, Εγώ δεν τον επιδοκίμαζα, αλλά θα τον παρέδιδα τελικά στα χέρια του Σατανά. Εν μέσω αυτών των δοκιμασιών, που δεν έπληξαν τη σάρκα του αλλά ήταν δοκιμασίες μέσω του λόγου, εξακολουθούσε να προσεύχεται σ’ Εμένα: «Θεέ μου! Μεταξύ ουρανού και γης και των μυριάδων πραγμάτων, υπάρχει κάποιος άνθρωπος, κάποιο πλάσμα ή πράγμα που δεν είναι στα χέρια Σου, Παντοδύναμε; Όταν μου δείχνεις έλεος, η καρδιά μου αγαλλιάζει με το έλεός Σου. Όταν με κρίνεις, εμένα τον ανάξιο, νιώθω όλο και περισσότερο το βαθύ μυστήριο των έργων Σου, επειδή είσαι γεμάτος εξουσία και σοφία. Αν και η σάρκα μου υποφέρει, νιώθω παρηγοριά στο πνεύμα μου. Πώς θα μπορούσα να μην εξυμνήσω τη σοφία Σου και τα έργα Σου; Ακόμα κι αν πεθάνω αφού Σε γνωρίσω, θα είμαι πάντα πρόθυμος και γεμάτος ζήλο. Ω, Παντοδύναμε! Δεν θέλεις όντως να με αφήσεις να Σε δω; Μήπως δεν είμαι όντως ανάξιος να λάβω την κρίση Σου; Μήπως υπάρχει κάτι μέσα μου που δεν θέλεις να δεις;» Εν τω μέσω αυτού του είδους των δοκιμασιών, παρόλο που ο Πέτρος δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει σαφώς τις προθέσεις Μου, είναι προφανές ότι το θεωρούσε θέμα υπερηφάνειας και προσωπικής δόξας να χρησιμοποιηθεί από Μένα (έστω κι αν ήταν μόνο για να λάβει την κρίση Μου έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μπορεί να δει το μεγαλείο και την οργή Μου), και δεν ήταν καθόλου απογοητευμένος επειδή υποβλήθηκε σε δοκιμασίες. Εξαιτίας της πίστης του παρουσία Μου και εξαιτίας των ευλογιών Μου σ’ αυτόν, αποτελεί υπόδειγμα και πρότυπο για την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτό ακριβώς το παράδειγμα δεν θα πρέπει άραγε να ακολουθείτε; Τώρα, θα πρέπει να σκεφτείτε καλά και να προσπαθήσετε να καταλάβετε γιατί έχω κάνει τόσο μεγάλη αναφορά στον Πέτρο. Θα πρέπει να τα χρησιμοποιείτε αυτά ως κώδικα δεοντολογίας.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 6