Κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης του Θεού, η υποταγή που Αυτός απαιτεί από τους ανθρώπους δεν αφορά το να απέχει κανείς από το να κρίνει ή να αντιστέκεται, όπως αυτοί φαντάζονται· αντίθετα, Αυτός απαιτεί οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Του ως βασική αρχή τους, σύμφωνα με την οποία θα ζουν, και ως θεμέλιο για την επιβίωσή τους, να κάνουν οπωσδήποτε πράξη την ουσία των λόγων Του και να ικανοποιούν πλήρως το θέλημά Του. Μια πτυχή της απαίτησης από τους ανθρώπους να υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό αφορά στο να κάνουν πράξη τους λόγους Του, και μια άλλη πτυχή αφορά στην ικανότητα υποταγής στην κανονικότητα και την πρακτικότητά Του. Πρέπει και τα δυο να είναι απόλυτα. Εκείνοι που μπορούν να επιτύχουν και τις δύο πτυχές είναι όλοι εκείνοι των οποίων η καρδιά τρέφει αληθινή αγάπη για τον Θεό. Είναι όλοι άνθρωποι τους οποίους έχει κερδίσει ο Θεός και όλοι τους αγαπούν τον Θεό όπως αγαπούν τη ζωή τους. Ο ενσαρκωμένος Θεός φέρει κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση στο έργο Του. Με τον τρόπο αυτόν, το εξωτερικό κέλυφός Του από κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση γίνεται τεράστια δοκιμασία για τους ανθρώπους· γίνεται η μεγαλύτερη δυσκολία τους. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποφύγει κανείς την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Θεού. Δοκίμασε τα πάντα για να βρει μια λύση, μα τελικά δεν μπόρεσε να ξεφορτωθεί το εξωτερικό κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του. Αυτό συνέβη επειδή, στο κάτω κάτω, είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, όχι ο Θεός του Πνεύματος στον ουρανό. Δεν είναι ο Θεός που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν, μα ο Θεός που φορά το κέλυφος ενός δημιουργήματος. Έτσι, το να απαλλαγεί από το κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση εύκολο. Επομένως, όπως κι αν έχει, Αυτός εξακολουθεί να εκτελεί το έργο που θέλει από την οπτική της σάρκας. Αυτό το έργο είναι η έκφραση του κανονικού και πρακτικού Θεού, άρα πώς θα μπορούσε να είναι αποδεκτό οι άνθρωποι να μην υποτάσσονται; Τι στην ευχή μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για τις ενέργειες του Θεού; Αυτός κάνει ό,τι θέλει· ό,τι Τον ικανοποιεί, αυτό και γίνεται. Αν οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται, τότε τι άλλα αξιόπιστα σχέδια είναι δυνατόν να έχουν; Μέχρι στιγμής, μόνο η υποταγή μπορεί να σώσει τους ανθρώπους· κανείς δεν είχε καμία άλλη έξυπνη ιδέα. Αν ο Θεός θέλει να δοκιμάσει τους ανθρώπους, τι μπορούν εκείνοι να κάνουν γι’ αυτό; Εντούτοις, όλα αυτά δεν ήταν ιδέα του Θεού στον ουρανό· ήταν ιδέα του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός θέλει να το κάνει, άρα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει. Ο Θεός στον ουρανό δεν παρεμβαίνει σε ό,τι κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός, άρα, δεν είναι αυτός ακόμα ένας λόγος να υποτάσσονται σ’ Αυτόν οι άνθρωποι; Αν και είναι και πρακτικός και κανονικός, είναι εξ ολοκλήρου ο ενσαρκωμένος Θεός. Με βάση τις δικές Του ιδέες, κάνει ό,τι θέλει. Ο Θεός στον ουρανό έχει παραδώσει σ’ Αυτόν όλες τις εργασίες· πρέπει να υποτάσσεσαι σε ό,τι κάνει Αυτός. Αν και έχει ανθρώπινη φύση και είναι πολύ κανονικός, τα έχει κανονίσει σκοπίμως όλα αυτά, άρα πώς γίνεται οι άνθρωποι να Τον κοιτάζουν με μάτια γεμάτα αποδοκιμασία; Θέλει να είναι κανονικός, άρα είναι κανονικός. Θέλει να ζήσει μέσα στην ανθρώπινη φύση, άρα ζει μέσα στην ανθρώπινη φύση. Θέλει να ζήσει μέσα στη θεϊκή φύση, άρα ζει μέσα στη θεϊκή φύση. Οι άνθρωποι μπορούν να το δουν όπως θέλουν, αλλά ο Θεός θα είναι πάντα Θεός και οι άνθρωποι θα είναι πάντα άνθρωποι. Την ουσία Του δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς λόγω κάποιας μικρής λεπτομέρειας ούτε μπορεί Αυτός να οδηγηθεί έξω από το «πρόσωπο» του Θεού λόγω ενός μικροπράγματος. Οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία των ανθρωπίνων όντων, και ο Θεός έχει το μεγαλείο του Θεού· αυτά δεν παρεμβαίνουν το ένα στο άλλο. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να δώσουν στον Θεό λίγη ελευθερία; Δεν μπορούν να ανεχτούν ο Θεός να είναι λίγο πιο απλός; Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον Θεό! Όλοι θα πρέπει να διαθέτουν ανοχή ο ένας για τον άλλον· δεν θα είχαν, τότε, διευθετηθεί όλα; Θα εξακολουθούσε να υπάρχει αποξένωση; Αν κάποιος δεν μπορεί να ανεχτεί ένα τέτοιο ασήμαντο ζήτημα, τότε πώς γίνεται έστω να θεωρεί ότι είναι μεγαλόψυχο άτομο ή αληθινός άνθρωπος; Δεν δυσκολεύει ο Θεός την ανθρωπότητα, μα η ανθρωπότητα δυσκολεύει τον Θεό. Πάντα χειρίζονται τα θέματα κάνοντας την τρίχα τριχιά. Πραγματικά, δημιουργούν θέμα από το πουθενά, και αυτό είναι τόσο περιττό! Όταν ο Θεός εργάζεται μέσα από την κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση, αυτό που κάνει δεν αποτελεί έργο ανθρώπου, μα έργο Θεού. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν βλέπουν την ουσία του έργου Του· πάντα βλέπουν απλώς το εξωτερικό κέλυφος της ανθρώπινης φύσης Του. Δεν έχουν δει τόσο σπουδαίο έργο, κι όμως επιμένουν στο να βλέπουν την κανονική και συνηθισμένη ανθρώπινη φύση του Θεού, και δεν παύουν να ασχολούνται με αυτήν. Πώς μπορεί αυτό να θεωρηθεί υποταγή ενώπιον του Θεού; Ο Θεός στον ουρανό έχει τώρα «μεταμορφωθεί» σε Θεό επί γης, και ο Θεός επί γης είναι τώρα ο Θεός στον ουρανό. Δεν έχει σημασία αν η εξωτερική εμφάνισή Τους είναι ίδια ούτε έχει σημασία πώς ακριβώς εργάζονται. Στην τελική, Εκείνος που κάνει το έργο Του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει να υποτάσσεσαι, είτε θέλεις είτε όχι —δεν έχεις καμία επιλογή σ’ αυτό το θέμα! Ο Θεός πρέπει να έχει την υπακοή των ανθρώπων, και οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται πλήρως στον Θεό χωρίς την παραμικρή προσποίηση.

Η ομάδα των ανθρώπων, τους οποίους ο ενσαρκωμένος Θεός θέλει να κερδίσει σήμερα, είναι εκείνοι που συμμορφώνονται με το θέλημά Του. Πρέπει μόνο να υποταχθούν στο έργο Του και να σταματήσουν να ασχολούνται διαρκώς με τις ιδέες του Θεού στον ουρανό, να ζουν μέσα στην ασάφεια και να δυσκολεύουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Αυτοί που είναι σε θέση να Τον υπακούν είναι εκείνοι που ακούν απόλυτα τα λόγια Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις Του. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν προσέχουν καθόλου το πώς ίσως να είναι στ’ αλήθεια ο Θεός στον ουρανό ή το τι είδους έργο ίσως επιτελεί τώρα στην ανθρωπότητα ο Θεός στον ουρανό· προσφέρουν πλήρως την καρδιά τους στον Θεό επί γης και θέτουν ολόκληρο το είναι τους ενώπιόν Του. Δεν ενδιαφέρονται ποτέ για τη δική τους ασφάλεια ούτε ασχολούνται με την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού. Εκείνοι που υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό μπορούν να τελειωθούν από Αυτόν. Εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό στον ουρανό δεν θα κερδίσουν τίποτα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός επί γης, κι όχι ο Θεός στον ουρανό, είναι Αυτός που παρέχει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει πάντα να μεγαλοποιούν τον Θεό στον ουρανό και να βλέπουν τον Θεό επί γης σαν έναν απλό μέσο άνθρωπο· αυτό είναι άδικο. Ο Θεός στον ουρανό είναι μέγας και υπέροχος με θαυμαστή σοφία, μα αυτό δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση. Ο Θεός επί γης είναι πολύ συνηθισμένος και ασήμαντος και είναι, επίσης, πολύ κανονικός. Δεν έχει εξαιρετικό μυαλό και δεν κάνει συγκλονιστικές ενέργειες· απλώς εργάζεται και μιλά με πολύ κανονικό και πρακτικό τρόπο. Αν και δεν μιλά μέσω κεραυνών ούτε επικαλείται τον άνεμο και τη βροχή, είναι στ’ αλήθεια η ενσάρκωση του Θεού στον ουρανό, και είναι στ’ αλήθεια ο Θεός που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν πρέπει από τη μία να μεγαλοποιούν εκείνον που μπορούν να κατανοήσουν ως Θεό και που συμφωνεί με αυτό που θεωρούν Θεό στις φαντασιοπληξίες τους, κι από την άλλη να βλέπουν εκείνον που δεν μπορούν να αποδεχτούν και δεν μπορούν να φανταστούν με τίποτα ταπεινό. Όλα αυτά προέρχονται από την παρακοή των ανθρώπων και συνιστούν την πηγή της αντίστασης των ανθρώπων στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που αγαπούν αληθινά τον Θεό είναι εκείνοι που μπορούν να υποτάσσονται απόλυτα στην πρακτικότητά Του