Οι άνθρωποι, προκειμένου να αποκαταστήσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου, δηλαδή, να επιτύχουν κανονική ανθρώπινη φύση, δεν μπορούν να ευαρεστούν τον Θεό απλά και μόνο με τα λόγια τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βλάπτουν μόνο τον εαυτό τους, και αυτό δεν ωφελεί την είσοδο ή τη μεταμόρφωσή τους. Συνεπώς, για να επιτύχουν τη μεταμόρφωση, οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται λίγο-λίγο. Πρέπει να εισέρχονται αργά, να αναζητούν και να εξερευνούν λίγο-λίγο, να εισέρχονται από τη θετική πλευρά και να ζουν μια πρακτική ζωή αλήθειας, μια ζωή αγίων. Από εκεί και πέρα, πραγματικά πράγματα, πραγματικά γεγονότα και πραγματικά περιβάλλοντα δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να λάβουν πρακτική εκπαίδευση. Δεν απαιτείται οι άνθρωποι να προσφέρουν κούφια λόγια· αντίθετα, απαιτείται να εκπαιδευτούν σε πραγματικά περιβάλλοντα. Οι άνθρωποι πρώτα καταλήγουν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χαμηλό επίπεδο, και κατόπιν τρώνε και πίνουν κανονικά από τα λόγια του Θεού και εισέρχονται και ασκούνται κανονικά· μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να αποκτήσουν την πραγματικότητα, κι έτσι μπορεί η είσοδος να επέλθει ακόμα πιο γρήγορα. Προκειμένου να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι, πρέπει να υφίσταται κάποια πρακτικότητα· πρέπει να ασκούνται με πραγματικά πράγματα, πραγματικά γεγονότα και πραγματικά περιβάλλοντα. Μπορεί κάποιος να επιτύχει πραγματική εκπαίδευση βασιζόμενος απλά και μόνο στην εκκλησιαστική ζωή; Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εισέλθουν στην πραγματικότητα κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι! Αν οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να εισέλθουν στην πραγματική ζωή, τότε δεν είναι σε θέση να μεταμορφώσουν τον παλιό τρόπο ζωής και συμπεριφοράς τους. Αυτό δεν οφείλεται εξ ολοκλήρου στην οκνηρία και στον μεγάλο βαθμό εξάρτησης των ανθρώπων, αλλά μάλλον στο ότι οι άνθρωποι απλώς δεν έχουν την ικανότητα να ζουν και, επιπλέον, δεν έχουν κατανοήσει το κριτήριο της ομοιότητας ενός κανονικού ανθρώπου που θέτει ο Θεός. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι πάντα συζητούσαν, μιλούσαν, επικοινωνούσαν —γίνονταν ακόμα και «ρήτορες»— κι όμως, κανένας από αυτούς δεν επιζητούσε τη μεταμόρφωση στη διάθεση της ζωής του· αντ’ αυτού, αναζητούσαν στα τυφλά βαθυστόχαστες θεωρίες. Συνεπώς, οι σημερινοί άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν στη ζωή τους το συγκεκριμένο ύφος της θρησκευτικής πίστης στον Θεό. Πρέπει να εισέλθουν στην άσκηση εστιάζοντας σε ένα γεγονός, ένα πράγμα, ένα άτομο. Πρέπει να το κάνουν συγκεντρωμένα —μόνο τότε θα επιτύχουν αποτελέσματα. Η μεταμόρφωση των ανθρώπων ξεκινάει με μια αλλαγή στην υπόστασή τους. Το έργο πρέπει να έχει στόχο την υπόσταση των ανθρώπων, τη ζωή τους, καθώς και την οκνηρία, την εξάρτηση και τη δουλοπρέπειά τους —μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να μεταμορφωθούν.

Παρόλο που η εκκλησιαστική ζωή μπορεί να παράγει αποτελέσματα σε μερικούς τομείς, το βασικό σημείο εξακολουθεί να είναι ότι η πραγματική ζωή μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Η παλιά φύση κάποιου δεν μπορεί να μεταμορφωθεί χωρίς την πραγματική ζωή. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το έργο του Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος. Όταν ο Ιησούς κατάργησε τους προηγούμενους νόμους και καθιέρωσε τις εντολές της νέας εποχής, μίλησε χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την πραγματική ζωή. Καθώς ο Ιησούς οδηγούσε τους μαθητές Του μέσα από το σπαρμένο χωράφι κάποιο Σάββατο, οι μαθητές Του πείνασαν και μαδούσαν τον καρπό από τα στάχυα για να φάνε. Οι Φαρισαίοι το είδαν αυτό και είπαν πως δεν τηρούσαν το Σάββατο. Είπαν, επίσης, πως δεν επιτρεπόταν οι άνθρωποι να σώσουν τα μοσχάρια που είχαν πέσει σε έναν λάκκο την ημέρα του Σαββάτου, λέγοντας πως καμία εργασία δεν έπρεπε να εκτελεστεί κατά τη διάρκεια του Σαββάτου. Ο Ιησούς ανέφερε αυτά τα περιστατικά για να διακηρύξει σταδιακά τις εντολές της νέας εποχής. Εκείνη την εποχή, χρησιμοποίησε πολλά πρακτικά θέματα για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην κατανόηση και στη μεταμόρφωση. Αυτή είναι η αρχή με την οποία εκτελεί το έργο Του το Άγιο Πνεύμα, και είναι ο μόνος τρόπος που δύναται να μεταμορφώσει τους ανθρώπους. Χωρίς πρακτικά ζητήματα, η κατανόηση που μπορούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι είναι μόνο θεωρητική και διανοητική —αυτός δεν είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος μεταμόρφωσης. Άρα, πώς αποκτά κανείς σοφία και διορατικότητα μέσα από την εκπαίδευση; Μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν σοφία και διορατικότητα απλώς και μόνο με το να ακούν, να διαβάζουν και να εξελίσσουν τις γνώσεις τους; Πώς θα ήταν δυνατόν αυτό; Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν και να βιώσουν την πραγματική ζωή! Επομένως, πρέπει κανείς να εκπαιδεύεται, και δεν πρέπει να απομακρύνεται από την πραγματική ζωή. Οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν προσοχή σε διαφορετικές απόψεις και να εισέρχονται σε διάφορες πτυχές: στο επίπεδο εκπαίδευσης, στην εκφραστικότητα, στην ικανότητα να βλέπουν πράγματα, στη διακριτική ικανότητα, στην ικανότητα αντίληψης του λόγου του Θεού, στην κοινή λογική και στους κανόνες της ανθρώπινης φύσης, καθώς και σε άλλα πράγματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση, με τα οποία θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος ο άνθρωπος. Αφού επιτευχθεί η κατανόηση, οι άνθρωποι πρέπει να επικεντρωθούν στην είσοδο, και μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί η μεταμόρφωση. Αν κάποιος έχει αποκτήσει κατανόηση, αλλά παραμελεί την άσκηση, πώς μπορεί να συμβεί η μεταμόρφωση; Επί του παρόντος, οι άνθρωποι κατανοούν πολλά, αλλά δεν βιώνουν την πραγματικότητα· συνεπώς, δεν κατέχουν ουσιαστική κατανόηση των λόγων του Θεού. Έχεις διαφωτιστεί μόνο οριακά· έχεις λάβει λίγη φώτιση από το Άγιο Πνεύμα, όμως δεν έχεις εισέλθει στην πραγματική ζωή —ή μπορεί και να μη σε νοιάζει η είσοδος— συνεπώς, η μεταμόρφωσή σου περιορίζεται. Μετά από τόσον πολύ καιρό, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολλά. Είναι σε θέση να μιλάνε πολύ για τις θεωρίες που γνωρίζουν, αλλά η εξωτερική τους διάθεση παραμένει η ίδια, και το αρχικό τους επίπεδο παραμένει όπως ήταν, χωρίς την παραμικρή πρόοδο. Αν είναι έτσι τα πράγματα, πότε επιτέλους θα εισέλθεις;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μιλώντας για την εκκλησιαστική ζωή και την πραγματική ζωή