Η πίστη στον Θεό απαιτεί μια κανονική πνευματική ζωή, που είναι το θεμέλιο για να βιώσει κανείς τα λόγια του Θεού και να εισέλθει στην πραγματικότητα. Γνωρίζετε αν η τωρινή σας άσκηση αναφορικά με τις προσευχές, την προσέγγιση στον Θεό, το ψάλσιμο ύμνων, τους αίνους, τον διαλογισμό και τον στοχασμό των λόγων του Θεού πληροί το πρότυπο της «κανονικής πνευματικής ζωής»; Κανένας από σας δεν φαίνεται να γνωρίζει. Μια κανονική πνευματική ζωή δεν περιορίζεται σε ασκήσεις όπως το να προσεύχεται κανείς, να τραγουδά ύμνους, να συμμετέχει στην εκκλησιαστική ζωή και να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού. Αντίθετα, αφορά το να βιώνει κανείς μια νέα και ζωντανή πνευματική ζωή. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το πώς ασκείσαι, μα το τι καρπούς φέρνει η άσκησή σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι μια κανονική πνευματική ζωή εμπεριέχει απαραίτητα το να προσεύχεται κανείς, να τραγουδά ύμνους και να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού ή να στοχάζεται τα λόγια Του, ανεξάρτητα από το αν τέτοιες ασκήσεις έχουν στ’ αλήθεια κάποιο αποτέλεσμα ή αν οδηγούν σε πραγματική κατανόηση. Αυτοί οι άνθρωποι εστιάζουν στο να ακολουθούν επιφανειακές διαδικασίες χωρίς να σκέφτονται καθόλου τα αποτελέσματά τους· είναι άνθρωποι που ζουν σε θρησκευτικές τελετές, όχι άνθρωποι που ζουν εντός της εκκλησίας, πόσο μάλλον δε, είναι ο λαός της βασιλείας. Οι προσευχές τους, το ότι τραγουδούν ύμνους και τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού είναι απλώς τήρηση κανόνων· τα κάνουν αυτά από υποχρέωση και για να ανταποκριθούν στις τάσεις, όχι από προθυμία, όχι μέσα από την καρδιά τους. Όσο κι αν προσεύχονται κι αν τραγουδούν αυτοί οι άνθρωποι, οι προσπάθειές τους θα είναι άκαρπες, γιατί αυτά που κάνουν πράξη είναι απλώς οι κανόνες και οι τελετουργίες της θρησκείας. Δεν κάνουν στ’ αλήθεια πράξη τα λόγια του Θεού. Επικεντρώνονται μόνο στο να κάνουν θέμα το πώς ασκούνται, και μεταχειρίζονται τα λόγια του Θεού ως κανόνες που πρέπει να ακολουθούν. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Απλώς ικανοποιούν τη σάρκα και δίνουν μια παράσταση για να τη δουν οι άλλοι. Αυτοί οι θρησκευτικοί κανόνες και τα θρησκευτικά τελετουργικά είναι όλα ανθρώπινης προέλευσης· δεν προέρχονται από τον Θεό. Ο Θεός δεν ακολουθεί κανόνες, ούτε υπόκειται σε κανέναν νόμο. Αντίθετα, κάνει νέα πράγματα κάθε μέρα, επιτυγχάνοντας πρακτικό έργο. Όπως οι άνθρωποι στην Εκκλησία της Τριπλής Αυτενέργειας, που περιορίζονται σε ασκήσεις όπως η καθημερινή παρακολούθηση πρωινών λειτουργιών, η απογευματινή προσευχή και η προσευχή έκφρασης ευγνωμοσύνης πριν από τα γεύματα, αλλά και η απόδοση ευχαριστιών σε όλες τις περιστάσεις —όσα κι αν κάνουν και για όσο καιρό κι αν τα κάνουν, δεν θα έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν οι άνθρωποι ζουν εν μέσω κανόνων και έχουν την καρδιά τους αμετακίνητη στις μεθόδους άσκησης, το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να εργαστεί, καθώς οι καρδιές τους κυριεύονται από κανόνες και ανθρώπινες αντιλήψεις. Έτσι, ο Θεός δεν μπορεί να παρέμβει και να εργαστεί σ’ αυτούς, κι εκείνοι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συνεχίσουν να ζουν υπό τον έλεγχο των νόμων. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δια παντός ανήμποροι να λάβουν τον αίνο του Θεού.

Μια κανονική πνευματική ζωή είναι μια ζωή που ζει κανείς ενώπιον του Θεού. Όταν προσεύχεται κανείς, μπορεί να γαληνέψει την καρδιά του ενώπιον του Θεού και, μέσω της προσευχής, μπορεί να αναζητήσει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, να γνωρίσει τα λόγια του Θεού και να καταλάβει το θέλημα του Θεού. Τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του, οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν μια πιο σαφή και λεπτομερή κατανόηση του τωρινού έργου του Θεού. Μπορούν, επίσης, να κερδίσουν ένα νέο μονοπάτι άσκησης, και δεν θα προσκολλώνται στο παλιό· όλα όσα κάνουν πράξη θα έχουν σκοπό το να επιτύχουν ανάπτυξη στη ζωή τους. Όσο για την προσευχή, ο σκοπός της δεν είναι το να λέει κανείς κάποια εύηχα λόγια ή να ξεσπά σε κλάματα ενώπιον του Θεού για να δείξει πόσο υπόχρεος Του είναι. Αντίθετα, ο σκοπός της είναι το να εκπαιδεύεται κανείς στη χρήση του πνεύματος, κάτι που του επιτρέπει να γαληνέψει την καρδιά του ενώπιον του Θεού, να εκπαιδεύεται στο να αναζητά καθοδήγηση από τα λόγια του Θεού σε όλα τα θέματα, ώστε η καρδιά του να μπορεί να προσελκύεται σε ένα νέο φως κάθε μέρα και ώστε να μην είναι παθητικός ή τεμπέλης, και να μπορέσει να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι του να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα εστιάζουν στις μεθόδους άσκησης, μα δεν το κάνουν για να επιδιώξουν την αλήθεια και να επιτύχουν ανάπτυξη στη ζωή τους. Εκεί έγκειται το παραστράτημά τους. Υπάρχουν, επίσης, και μερικοί που είναι ικανοί να λάβουν νέο φως, μα οι μέθοδοι άσκησής τους δεν αλλάζουν. Φέρνουν μαζί τους τις παλιές θρησκευτικές αντιλήψεις τους καθώς επιζητούν να λάβουν τα σημερινά λόγια του Θεού, κι έτσι αυτό που λαμβάνουν εξακολουθεί να είναι δόγμα με προκαταλήψεις από θρησκευτικές αντιλήψεις· δεν λαμβάνουν απλά το φως του σήμερα. Ως αποτέλεσμα, οι ασκήσεις τους είναι μολυσμένες· είναι οι ίδιες και οι ίδιες παλιές ασκήσεις σε νέα συσκευασία. Όσο καλά κι αν ασκούνται, είναι υποκριτές. Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στο να κάνουν νέα πράγματα κάθε μέρα, απαιτώντας κάθε μέρα να κερδίζουν νέα γνώση και κατανόηση, καθώς επίσης και να μην είναι παλιομοδίτες και να μην επαναλαμβάνονται. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, μα οι μέθοδοι άσκησής σου δεν έχουν αλλάξει καθόλου, αν εξακολουθείς να αντιμετωπίζεις τα εξωτερικά ζητήματα με ζήλο και πολύ δραστήρια, μα δεν έχεις μια γαλήνια καρδιά για να φέρεις ενώπιον του Θεού ώστε να απολαύσεις τα λόγια Του, τότε δεν θα αποκτήσεις τίποτε. Όταν πρόκειται για την αποδοχή του νέου έργου του Θεού, αν δεν κάνεις διαφορετικά σχέδια, δεν συνεχίσεις την άσκησή σου με νέο τρόπο και δεν επιδιώξεις μια νέα κατανόηση, μα αντ’ αυτού προσκολληθείς στα παλιά και λάβεις μόνο λίγο περιορισμένο νέο φως, χωρίς να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο ασκείσαι, τότε οι άνθρωποι σαν κι εσένα βρίσκονται σ’ αυτό το ρεύμα μόνο κατ’ επίφαση. Στην πραγματικότητα, είναι θρησκευόμενοι Φαρισαίοι έξω από το ρεύμα του Αγίου Πνεύματος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με μια κανονική πνευματική ζωή