Στην πίστη τους στο Θεό, το μεγαλύτερο λάθος των ανθρώπων είναι ότι πιστεύουν μόνο με τα λόγια, και ο Θεός απουσιάζει εντελώς από την καθημερινή ζωή τους. Όλοι οι άνθρωποι όντως πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, όμως ο Θεός δεν είναι μέρος της καθημερινής ζωής τους. Τα στόματα των ανθρώπων λένε πολλές προσευχές προς τον Θεό, αλλά ο Θεός έχει πολύ μικρή θέση στην καρδιά τους και, κατά συνέπεια, ο Θεός τούς δοκιμάζει ξανά και ξανά. Επειδή οι άνθρωποι είναι ακάθαρτοι είναι που ο Θεός δεν έχει εναλλακτική παρά να τους δοκιμάσει, έτσι ώστε να νιώσουν ντροπή και να φτάσουν στο σημείο να γνωρίσουν τον εαυτό τους μέσα σ’ αυτές τις δοκιμασίες. Διαφορετικά, οι άνθρωποι θα γίνονταν απόγονοι του αρχαγγέλου και θα γίνονταν ολοένα και πιο διεφθαρμένοι. Κατά τη διάρκεια της πιστης του στον Θεό, κάθε άνθρωπος αποτινάσσει πολλά από τα κίνητρα και στόχους του υπό την αδιάλειπτη κάθαρση από τον Θεό. Σε άλλη περίπτωση, ο Θεός δεν θα είχε τρόπο να χρησιμοποιήσει κανέναν, και ο Θεός δεν θα είχε τρόπο να πράξει στους ανθρώπους το έργο που Εκείνος οφείλει. Ο Θεός πρώτα καθαίρει τους ανθρώπους, και κατά τη διαδικασία αυτή, εκείνοι μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και ο Θεός μπορεί να τους αλλάξει. Μόνο τότε ενσταλάζει ο Θεός τη ζωή Του σ’ αυτούς, και μόνο έτσι μπορούν οι καρδιές τους να στραφούν πλήρως στον Θεό. Κι έτσι, λέω ότι η πίστη στον Θεό δεν είναι τόσο απλή όσο λένε οι άνθρωποι. Όπως το βλέπει ο Θεός, αν έχεις μόνο γνώση, αλλά δεν έχεις τον λόγο Του ως ζωή, και αν περιορίζεσαι μόνο στη δική σου γνώση, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε να βιώσεις τον λόγο του Θεού, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι ακόμα δεν διαθέτεις καρδιά που αγαπά τον Θεό, και δείχνει ότι η καρδιά σου δεν ανήκει στον Θεό. Μπορεί κανείς να αποκτήσει γνώση για τον Θεό μέσω της πίστης σε Αυτόν: Αυτός είναι ο τελικός στόχος, ο στόχος της επιδίωξης του ανθρώπου. Πρέπει να αφιερώσεις προσπάθεια στη βίωση των λόγων του Θεού, έτσι ώστε να μπορούν να φέρουν καρπούς στην άσκησή σου. Αν έχεις μόνο δογματική γνώση, τότε η πίστη σου στον Θεό θα καταλήξει στο κενό. Μόνο αν στη συνέχεια κάνεις, επίσης, πράξη και βιώσεις τον λόγο Του, μπορεί η πίστη σου να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού. Σε αυτόν τον δρόμο, πολλοί άνθρωποι μπορούν να μιλάνε για πολλή γνώση, αλλά τη στιγμή του θανάτου τους, τα μάτια τους βουρκώνουν και μισούν τον εαυτό τους που ξόδεψαν μια ολόκληρη ζωή κι έζησαν ως τα βαθιά γεράματα για το τίποτα. Απλώς κατανοούν δόγματα, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό· αντ’ αυτού, απλώς τρέχουν πέρα δώθε, πολυάσχολοι σαν μέλισσες, και μόνο μόλις βρεθούν στο χείλος του θανάτου, κατανοούν τελικά ότι τους λείπει η πραγματική μαρτυρία, ότι δεν γνωρίζουν καθόλου τον Θεό. Και δεν είναι, τότε, πολύ αργά; Γιατί να μην αδράξεις τη μέρα και να επιδιώξεις την αλήθεια που αγαπάς; Γιατί να περιμένεις μέχρι αύριο; Αν, στη ζωή σου, δεν υποφέρεις για την αλήθεια ούτε επιζητείς να την κερδίσεις, μήπως αυτό σημαίνει ότι επιθυμείς να νιώσεις μεταμέλεια την ώρα του θανάτου σου; Αν ισχύει αυτό, τότε γιατί να πιστεύεις στον Θεό; Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά θέματα στα οποία, αν οι άνθρωποι αφιερώσουν έστω και την ελάχιστη προσπάθεια, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, συνεπώς, να ικανοποιήσουν τον Θεό. Μόνο επειδή οι καρδιές των ανθρώπων καταλαμβάνονται συνεχώς από δαίμονες, δεν μπορούν εκείνοι να πράττουν για χάρη του Θεού και συνεχώς τρέχουν για χάρη της σάρκας, χωρίς να καταφέρνουν τίποτα στο τέλος. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι πλήττονται συνεχώς από προβλήματα και δυσκολίες. Αυτά δεν αποτελούν τα βασανιστήρια του Σατανά; Αυτή δεν είναι η διαφθορά της σάρκας; Δεν θα πρέπει να προσπαθείς να ξεγελάς τον Θεό υπηρετώντας μόνο στα λόγια. Αντίθετα, πρέπει να προβαίνεις σε απτές πράξεις. Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου —τι νόημα θα είχε αυτό; Τι μπορείς να κερδίσεις αν ζεις για χάρη της σάρκας σου και μοχθείς για το κέρδος και τη φήμη;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οφείλεις να ζεις για την αλήθεια αφού πιστεύεις στον Θεό