Οι περισσότεροι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη συμπεριφορά κατά την πίστη τους στον Θεό, και ως εκ τούτου προκύπτουν κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Αφότου έχουν ξεκινήσει να πιστεύουν στον Θεό, παύουν να μάχονται ενάντια των άλλων, να προσβάλλουν, να πολεμούν με τους ανθρώπους, να καπνίζουν και να πίνουν, καθώς επίσης και να κλέβουν δημόσια περιουσία —είτε πρόκειται απλώς για ένα καρφί ή μια ξύλινη σανίδα— και φτάνουν ακόμη και σε σημείο να μην καταφεύγουν σε δικαστήρια όποτε υφίστανται κάποια απώλεια ή αδικούνται. Αναμφίβολα, πράγματι υπόκεινται σε κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Επειδή, μόλις πιστέψουν στον Θεό, η αποδοχή της αληθινής οδού τούς κάνει να νιώθουν ιδιαίτερα καλοί, κι εφόσον έχουν γευτεί τη χάρη του έργου του Αγίου Πνεύματος, είναι ιδιαίτερα ένθερμοι και δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να απαρνηθούν ή να υπομείνουν. Κι όμως, αφού έχουν πιστέψει για τρία, πέντε, δέκα ή τριάντα χρόνια —επειδή δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στις διαθέσεις της ζωής τους, καταλήγουν να επιστρέφουν στις παλιές τους μεθόδους· η αλαζονεία και η υπεροψία τους γίνονται πιο έντονες και αρχίζουν να ανταγωνίζονται για εξουσία και κέρδος, εποφθαλμιούν τα χρήματα της εκκλησίας, κάνουν οτιδήποτε εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, λαχταρούν κύρος και απολαύσεις και έχουν γίνει παράσιτα του οίκου του Θεού. Ειδικότερα, οι περισσότεροι εξ όσων λειτουργούν ως επικεφαλής, εγκαταλείπονται από τον λαό. Και τι αποδεικνύουν αυτά τα γεγονότα; Οι απλές συμπεριφορικές αλλαγές είναι μη βιώσιμες· αν δεν υπάρξει αλλαγή στις διαθέσεις της ζωής των ανθρώπων, τότε αργά ή γρήγορα η μοχθηρή τους πλευρά θα αναδειχθεί. Επειδή η πηγή των αλλαγών στη συμπεριφορά τους είναι ο ζήλος, σε συνδυασμό με κάποιο έργο του Αγίου Πνεύματος τη στιγμή εκείνη, είναι υπερβολικά εύκολο γι’ αυτούς να γίνουν ένθερμοι ή να επιδείξουν προσωρινά καλοσύνη. Όπως λένε οι άπιστοι «Το να κάνεις μια καλή πράξη είναι εύκολο, αυτό που είναι δύσκολο είναι να κάνεις καλές πράξεις για μια ζωή». Οι άνθρωποι αδυνατούν να κάνουν καλές πράξεις για ολόκληρη τη ζωή τους. Η συμπεριφορά κάποιου κατευθύνεται από τη ζωή του· όπως είναι η ζωή του, έτσι είναι και η συμπεριφορά του, και μόνο αυτό που αποκαλύπτεται με φυσικό τρόπο αντιπροσωπεύει τη ζωή, όπως επίσης και τη φύση κάποιου. Τα πράγματα που είναι ψεύτικα δεν μπορούν να διαρκέσουν. Όταν ο Θεός εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, δεν το κάνει για να στολίσει τον άνθρωπο με καλή συμπεριφορά —ο σκοπός του έργου του Θεού είναι να μεταμορφώσει τη διάθεση των ανθρώπων, να τους κάνει να αναγεννηθούν ως νέοι άνθρωποι. Συνεπώς, η κρίση, η παίδευση, οι δοκιμασίες και το ραφινάρισμα του ανθρώπου από τον Θεό γίνονται όλα για να αλλάξουν τη διάθεσή του, έτσι ώστε να μπορέσει να επιτύχει την απόλυτη υποταγή και αφοσίωση στον Θεό, και να Τον λατρέψει κανονικά. Αυτός είναι ο στόχος του έργου του Θεού. Το να συμπεριφέρεται κανείς καλά δεν είναι το ίδιο με το να υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον με το να είναι σε αρμονία με τον Χριστό. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά βασίζονται σε δόγμα και προέρχονται από το ζήλο· δεν βασίζονται στην πραγματική γνώση του Θεού ούτε στην αλήθεια, πόσο μάλλον στην καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα. Παρόλο που υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες κάποιες από τις πράξεις των ανθρώπων κατευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα, αυτή δεν είναι μια έκφραση της ζωής, και ακόμα περισσότερο δεν είναι το ίδιο με το να γνωρίζουν τον Θεό· ανεξάρτητα από το πόσο καλή είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου, δεν αποδεικνύει πως έχει υποταχθεί στον Θεό, ούτε πως κάνει πράξη την αλήθεια. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά αποτελούν απλώς μια στιγμιαία ψευδαίσθηση· είναι απλώς εκδηλώσεις ζήλου. Δεν μπορούν να θεωρηθούν έκφραση της ζωής.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο