Έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια

και η ανθρωπότητα ακόμα απολαμβάνει το φως και τον αέρα που απονεμήθηκε από τον Θεό,

ακόμα αναπνέει την ανάσα που εξέπνευσε ο Θεός ο Ίδιος,

ακόμα απολαμβάνει τα λουλούδια, τα πουλιά, τα ψάρια και τα έντομα δημιουργημένα από τον Θεό

και απολαμβάνει όλα τα πράγματα που παρέχονται από τον Θεό,

μέρα και νύχτα ακόμα συνεχόμενα αντικαθιστούν η μία την άλλη,

οι τέσσερις εποχές εναλλάσσονται ως συνήθως,

οι χήνες που πετούν στον ουρανό αποδημούν αυτό τον χειμώνα και πάλι επιστρέφουν την επόμενη άνοιξη,

Τα ψάρια στο νερό δεν φεύγουν ποτέ από τα ποτάμια και τις λίμνες – το σπίτι τους.

Τα τζιτζίκια στο έδαφος τραγουδούν με την ψυχή τους στη διάρκεια των καλοκαιρινών ημερών,

οι γρύλοι στο χορτάρι μουρμουρίζουν απαλά συγχρονισμένα με τον αέρα κατά το φθινόπωρο,

οι χήνες μαζεύονται σε σμήνη ενώ οι αετοί μένουν μοναχικοί,

οι αγέλες των λιονταριών διατηρούνται με το να κυνηγούν,

ο τάρανδος δεν απομακρύνεται από το χορτάρι και τα λουλούδια…

Κάθε είδος ζωντανού πλάσματος ανάμεσα σε όλα αναχωρεί και επιστρέφει και πάλι αναχωρεί,

ένα εκατομμύριο αλλαγές γίνονται όσο ν’ ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου -

αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι τα ένστικτα τους και οι νόμοι της επιβίωσης.

Ζουν κάτω από την πρόνοια και θρέψη του Θεού

και κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει τα ένστικτα τους,

ούτε κανείς μπορεί να βλάψει τους κανόνες της επιβίωσης,

ούτε και κανείς μπορεί να βλάψει τους κανόνες της επιβίωσης.

από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Ύμνος των λόγων του Θεού | Μόνο ο Δημιουργός λυπάται για αυτή την ανθρωπότητα | Γυναικεία Χορωδία:

Χριστιανικό μουσικό ντοκιμαντέρ | Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων | Μαρτυρεί την παντοδυναμία και την κυριαρχία του Δημιουργού（Χορωδία 20η παράσταση）: